به گزارش جام جم آنلاین به نقل از عصرایران، دلایل بی شماری برای این که اجازه ندهید فرزند زیر 12 سال شما با گوشی هوشمند یا تبلت بازی کند، وجود دارند. اگرچه ما در دنیایی زندگی می کنیم که فناوری به صورت روزانه پیشرفت می کند و به طور قابل توجهی کیفیت زندگی ما را بهبود بخشیده است، اما آن چه که باید همواره در اولویت قرار بگیرد سلامت کودکان است و دستگاه های قابل حمل مانند گوشی هوشمند و تبلت می توانند آن را در معرض خطر قرار دهند.
پژوهش ها نشان داده اند که استفاده از این دستگاه ها می تواند آسیب های جدی به سلامت کودکان وارد کند و و پیامدهایی زنجیره ای را موجب شود. استفاده از دستگاه هایی مانند گوشی هوشمند و تبلت ها بر روند رشد و یادگیری کودکان تاثیر گذار بوده و رفتار آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. در ادامه 11 دلیل که باید دستگاه های قابل حمل را از دسترس کودکان خارج کنید، ارائه می کنیم.
تاخیر در رشد: دستگاه های قابل حمل مانند گوشی هوشمند موجب محدود شدن حرکت در کودکان می شوند و این شرایط می تواند تاخیر در رشد را به همراه داشته باشد زیرا تحرک توانایی های یادگیری و توجه را بهبود می بخشد. هنگام ورود به مدرسه، تاخیر در رشد تاثیر منفی بر شرایط تحصیلی کودکان می گذارد. استفاده از این دستگاه ها توسط کودکان زیر 12 سال به طور قابل توجهی می تواند یادگیری و رشد آنها را محدود کند.
کمبود خواب: کمبود خواب در کودکان به مشکلات سلامت جدی و کسب نمرات پایین در مدرسه منجر می شود. متاسفانه، 60 درصد والدین توجه ای به میزان استفاده فرزندان خود از فناوری های مختلف ندارند، و 75 درصد کودکان اجازه دسترسی به فناوری در اتاق خواب خود را دارند.
رشد سریع مغز: طی بازه زمانی تولد تا دو سالگی، اندازه مغز سه برابر می شود و تا سن 21 سالگی به رشد خود ادامه می دهد. رشد اولیه مغز به واسطه محرک های محیطی یا محرومیت های آنها صورت می گیرد. تحریک رشد مغز در نتیجه مواجهه بیش از اندازه با فناوری ها نشان داده است که می تواند با کاهش توانایی خود تنظیمی، تاخیر شناختی، اختلال در یادگیری، کمبود توجه، و تکانشگری افزایش یافته مرتبط باشد.
چاقی فراگیر: خطر ابتلا به چاقی در کودکانی که از دستگاه های قابل حمل در اتاق های خود استفاده می کنند، 30 درصد بیشتر است. سی درصد کودکان مبتلا به چاقی در آینده به دیابت مبتلا خواهند شد و با خطر افزایش یافته سکته مغزی و حمله قلبی زودرس مواجه هستند که طول عمر را کاهش می دهند.
انتشار امواج: گوشی های هوشمند در ماه می سال 2011 توسط سازمان بهداشت جهانی در دسته ریسک 2B (امکان سرطان‌زا بودن) به واسطه انتشار امواج قرار گرفتند. دو سال بعد، دکتر آنتونی میلر از دانشگاه تورنتو نسبت به خطرات مواجهه با فرکانس رادیویی هشدار داد و پیشنهاد داد این دستگاه ها در دسته 2A (احتمالا سرطان‌زا) طبقه بندی شوند.
چشم درد: خیره شدن به نمایشگر دستگاه های قابل حمل مانند گوشی هوشمند و تبلت می تواند فشار زیادی به چشم وارد کرده و موجب چشم درد یا سندرم بینایی رایانه ای شود. از این رو، باید نسبت به مدت زمانی که کودک در برابر این دستگاه ها می گذراند، توجه داشته باشید.
بیماری روانی: استفاده بیش از اندازه از فناوری به نرخ های افزایش یافته اضطراب، افسردگی، اختلال دو قطبی، جنون، اوتیسم، اختلال دلبستگی، کمبود توجه، و رفتار مشکل ساز کودک منجر می شود.
زوال عقل دیجیتال: محتوای رسانه ای با سرعت بالا می تواند به کمبود توجه و همچنین کاهش تمرکز، و افت حافظه منجر شود. برای روشن‌تر شدن این موضوع باید گفت کودکانی که توجه نمی کنند، توانایی یادگیری چندانی نیز نخواهند داشت.
اعتیاد: استفاده از دستگاه های قابل حمل مانند گوشی های هوشمند، والدین را فرزندان خود جدا می سازد و در عوض وابستگی آنها به دستگاه ها افزایش می یابد. این شرایط موجب اعتیاد به استفاده از این دستگاه ها می شود.
پرخاشگری: پرخاشگری در کودکان می تواند نتیجه دسترسی آسان آنها به محتوای رسانه ای خشونت آمیز باشد. در بسیاری از برنامه های تلویزیونی و فیلم ها صحنه های قتل، کشتار، تجاوز، شکنجه، مبارزه و قطع عضو دیده می شوند که می توانند بر کودک تاثیرگذار باشند.
ناپایداری: متاسفانه، روشی که کودکان در یک دنیای فناورانه بزرگ می شوند و تحصیل می کنند، پایدار نیست. آینده برای کودکانی که بیش از اندازه از فناوری استفاده می کنند، متروک و بی حفاظ به نظر می رسد.