امکان تغییر اپراتور موبایل بدون نیاز به تغییر شماره، از دیروز به صورت رسمی بین 3 اپراتور همراه اول، ایرانسل و رایتل آغاز شد و نخستین قدم در فصل تازه رقابت اپراتورها بر سر مشترکان از دیشب برداشته شد.
مدیرعامل رایتل از انعقاد اولین قرارداد با یکی از اپراتورهای مجازی تلفن همراه خبر داد.
ایرانسل نخستین اپراتوری بود که در ایران خدمات رومینگ پرواز را ارائه داد.
ارائه این رومینگ به این صورت است که مسافران از زمان برخاستن هواپیما و پیش از نشستن آن میتوانند از کلیه خدمات اپراتوری خود به شرط راه اندازی رومینگ بهره بگیرند. مشترکان هر سه اپراتور کافیست سرویس رومینگ خود را روشن و شبکه On Air را جستجو کنند تا بتوانند از خدمات مذکور بهرهمند شوند.
ایرانسل تا کنون با 18 شرکت هواپیمایی، همراه اول تا کنون با 19 شرکت هواپیمایی و رایتل نیز با 14 شرکت هواپیمایی امکان استفاده از خدمات خود را برای مشترکانشان فراهم کردهاند.
مشترکانی که قصد استفاده از این خدمت را دارند باید به این نکته نیز توجه داشته باشند که کیفیت برقراری ارتباط در هواپیماهای هر یک از شرکتهای هواپیمایی به نوع هواپیماها و خطوط هوایی آن نیز بستگی دارد.
پیش از این اعلام شده بود که همراه اول با ۲۷۲ اپراتور از ۱۱۴ کشور برای ارائه خدمات رومینگ به سیمکارتهای دائمی و با ۵۴ اپراتور از ۳۲ کشور برای ارائه رومینگ به سیمکارتهای اعتباری در خارج از کشور قرارداد دارد. همین طور ایرانسل نیز در بخش سیمکارتهای دائمی با ۴۲۲ اپراتور از ۱۶۴ کشور، در بخش سیمکارتهای اعتباری با ۱۳۹ اپراتور از ۸۱ کشور و در بخش سیمکارتهای دیتا با ۳۱۸ اپراتور در ۱۲۵ کشور قرارداد دارد و رایتل با ۱۲۳ اپراتور در ۷۸ کشور دنیا قرارداد رومینگ دارد.
ایلنا
معاون سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی گفت: تا حال حاضر شش قرارداد با متقاضیان دریافت پروانههای MVNO برای رگولاتوری ارسال و تماما به دلیل وجود مشکلاتی در آنها به اپراتورهای موبایل ارجاع داده شده است.
وی عنوان کرد: براساس مصوبه کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات اپراتورهای میزبان حداکثر تا سوم آبان سال جاری فرصت دارند تا برای عقد حداقل یک قرارداد عمدهفروشی با دارندگان موافقت اصولی پروانه اپراتور مجازی تلفن همراه اقدام و همچنین حداکثر تا سوم آذرماه 95 فرصت دارند حداقل یک قرارداد دیگر را با سایر دارندگان موافقت اصولی پروانه MVNO منعقد کنند.
با توجه به اینکه اکنون فرصتهای در نظر گرفته شده به اتمام رسیده و انتظار میرود که رگولاتوری از پروانههای جدید اپراتورهای مجازی رونمایی کند، اما ظاهرا همچنان باید یکی دو ماهی صبر کرد.
صادق عباسی شاهکوه در گفتوگو با خبرنگار ICT تسنیم در تشریح شرایط حال حاضر و با توجه به پایان مهلت اپراتورهای موبایل برای ارائه قراردادهای تجاریشان با متقاضیان MVNO اظهار کرد: تمام اپراتورهای تلفن همراه تا تاریخ سوم آذر ماه (مهلت پایانی برای ارائه قرارداد دوم تجاری) متن قراردادهای خود با دو متقاضی MVNO را برای رگولاتوری ارسال کردند.
معاون بررسیهای فنی و صدور پروانه رگولاتوری افزود: متأسفانه تمامی قراردادهای ارسال شده با مشکل مواجه بود که مهلت یکی دو هفتهای برای اپراتورهای موبایل جهت اصلاح موارد دارای ایراد در نظر گرفتیم.
وی خاطر نشان کرد: تا حال حاضر شش قرارداد برای ما ارسال شده که یک قرارداد هم پیش از اینها تبدیل به پروانه شده بود؛ بنابراین با احتساب حضور سه اپراتور موبایل در کشور، یکی از آنها سه قرارداد با متقاضیان پروانه اپراتور مجازی منعقد کرده است.
او با بیان اینکه هفته گذشته قراردادها را جهت اصلاح به اپراتورها ارجاع دادیم، گفت: گمان میکنیم حداکثر تا دی ماه متقاضیان این پروانهها تعیین تکلیف و بازیگران جدید MVNO وارد بازار شوند.
منبع : تسنیم
همزمان با جدی شدن بحث اجرای ترابردپذیری شمارههای موبایل در ایران، نظر مسئولان و مردم را به چگونگی اجرای این طرح در یکی از کشورهای پیشگام در عرصه MNP جلب میکنیم.
به گزارش مشرق، اجرای طرح ملی ترابردپذیری شمارههای تلفن همراه از جمله شروط دو سال گذشته سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی برای همراه اول و ایرانسل جهت ورود به نسلهای بالاتر ارتباطی (3G و LTE) بود.
ترابردپذیری زمینه اشتراک شمارههای تلفن همراه بین اپراتورهای یک کشور را فراهم میآورد و به این طریق مانع هدر رفتن منابع ملی (نامبرینگ) میشود.
ترابردپذیری این اجازه را به مشترکان موبایل میدهد تا در صورتیکه از کیفیت خدمات اپراتور خود ناراضی هستند حداکثر دو بار در سال با حفظ شماره به اپراتوری دیگر نقل مکان کنند.
صراحت این طرح ملی در جلوگیری از هرز رفت منابع و حرارت بخشیدن به رقابت بین اپراتورهای موبایل و MVNOهاست که منتج به ارائه خدمات رقابتیتر و نهایتا افزایش رضایت مشترکان تلفن همراه میشود.
استرالیا در 25 سپتامبر 2001 اجرای این پروژه پیچیده و بدیع را تعریف کرد و حال با 15 سال تأخیر، ضوابط اجرایی MNP در کشور ما نگاشته شده است.
این در حالی است که طرح ترابرد شمارهها سال 1997 در دنیا مطرح و لوازم اجرایی آن طی یکی دو سال بعد از آن تصویب شد.
با توجه به اینکه استرالیا در اجرای این طرح پیشتازی کرده و یکی از پیکسوتان اجرای MNP در دنیا به حساب میآید، قطعا استفاده از الگوی آن میتواند راهگشای مشکلات احتمالی پیش روی ترابردپذیری در ایران باشد.
از آن حیث که تاکنون به انحای مختلف تعاریف به نسبت جامعی از ترابردپذیری در قالب گزارش و یادداشت صورت گرفته است، این بار MNP را از زبان مشترکان و در قالب سوالاتی مطرح میکنیم که رگولاتور استرالیا به آنها پاسخ گفته است.
ترابردپذیری شمارهها چیست؟
با این طرح امکان جابجایی شماره تلفن همراه در اپراتورهای مختلف به وجود میآید.
منظور از پورت شمارهها چیست؟
عملیات انتقال شماره تلفن مشترکان به اپراتور دیگر و سرویس دهنده جدیدی را پورت میگویند.
مزایای اجرای MNP که مخفف Mobile number portability است در چیست؟
ترابردپذیری آزادی را برای مشترکان به ارمغان میآورد تا در انتخاب سرویس بهتر آزاد باشند. مشترکان اگر از خدمات اپراتور خود راضی نیستید، میتوانند با حفظ شماره به اپراتور دیگری بروند و از خدمات آن استفاده کنند. این کار برای تجار، دارندگان کسبوکار و کسانیکه شماره خط برایشان اهمیت ویژهای دارد، قطعا مورد توجه است.
با اجرای MNP امکان تغییر شماره تلفن وجود ندارد؟
خیر؛ ترابردپذیری به منزله اجبار در حفظ شماره با تغییر اپراتور نیست. مشترکان میتوانند به درخواست خودشان و با رفتن به اپراتوری دیگر از شمارهای جدید استفاده کنند یا حتی شمارهشان را ترابرد نکنند.
آیا ترابرد شماره در همه حال به نفع مشترکان است؟
خیر؛ با توجه به اینکه برخی مشترکان با اپراتورهای کشورشان طرف قرارداد بابت دریافت یکسری خدمات ویپه هستند در صورتیکه بخواهند ترابرد کنند، تعهدات قرارداد قبلی همچنان پابرجاست. در این حالت یا باید هزینه فسخ قرارداد را بدهند یا هزینهای برای انتقال آنها به اپراتور دیگر دریافت شود.
مشترکان قبل از ترابرد شمارهشان باید چه سوالاتی از خود بپرسند؟
سوالاتی که میتوانند از خود بپرسند به شرح زیر است:
1. آیا واقعا با تغییر اپراتور میتوانیم رقم صورتحساب دورهای خود را کاهش دهیم؟
2. پوشش شبکه اپراتوری که تصمیم رفتن به آن را داریم به اندازه کافی است؟
3. آیا رفتن به اپراتور دیگر موجب کاهش هزینههای ارتباطی برای والدین، همسر، فرزندان و دوستان که بیشترین ارتباط را با ما دارند هم میشود؟
میتوان در صورتیکه قرارداد اپراتور اصلی هنوز به اتمام نرسیده است از ترابردپذیری استفاده کرد؟
بلی؛ باید در نظر داشت که در این حالت باید طق قرارداد پیشین عمل کرد و هزینههای مربوط به آن یا جریمه فسخ قرارداد را پرداخت تا عملیات ترابردپذیری ممکن شود.
در این شرایط باید به قرارداد رجوع کرد تا متوجه بندهای در نظر گرفته شده برای این موضوع شد.
برای شفاف شدن این موضوع مشترکان باید از اپراتور اصلی خود بپرسند که چه زمانی قرارداد آنها به اتمام میرسد؟ هزینههای مربوط به فسخ قرارداد چه میزان است؟ آیا میتوان صورتحساب مانده را قسطی پرداخت کرد؟
اگر بدهی به اپراتور قبلی وجود داشته باشد، میتواند مانع از ترابردپذیری خط شود؟
انجام ترابردپذیری ربطی به بدهیها ندارد اما باید آگاه بود که صورتحساب قبلی به اپراتور قدیمی به هر حال باید پرداخت شود و هیچگاه از بین نمیرود.
اپراتور اولیه نمیتواند بخاطر صورتحساب سنگین مشترکان، مانع ترابرد آنها شود. بهترین کار این است شماره حسابی در اختیار مشترکان بدهکار جهت تسویه کامل و خرد خرد از سوی اپراتور قدیمی قرار گیرد.
مشترکان اعتباری هم میتوانند ترابرد کنند؟
بلی؛ این امکان وجود دارد اما اگر در کشورهایی هستید که قرارداد باندلینگ با اپراتورها دارید، ممکن است با انجام این کار گوشی شما قفل شود.
در برخی کشورهای دنیا اغلب سیمکارتهای اعتباری که فروخته میشود به شکل سیم قفل شده هستند تا به این شکل امکان استفاده از سیمکارت دیگری در گوشی وجود نداشته باشد.
با این حال اگر میخواهید از همان گوشی استفاده کنید باید از اپراتور اولیه درخواست شکستن قفل را داشته باشید. برخی اپراتورها برای قفل شکنی تقاضای پول میکنند.
اگر چنین تقاضایی را به اپراتور مربوطه نداشته باشید باید اجبارا از گوشی دیگری در اپراتور جدید استفاده کنید که در این صورت ممکن است بر هزینههای شما افزوده شود. شارژ سیمکارت مشترکان اعتباری در زمان انجام عملیات ترابرد صفر میشود.
مشترکان متقاضی ترابردپذیری، هر اپراتوری را که در نظر بگیرند مؤظف به ترابرد آنهاست؟
خیر؛ ابتدا اپراتور اولیه باید با انتقال مشترک موافقت کند و اپراتور ثانویه با تصمیمی اقتصادی درباره پذیرش آن مشترک، شبکه را برای حضورش فراهم کند.
اما در نهایت اپراتوری که مد نظر مشترک است باید به تقاضای مربوطه پاسخ دهد و نمیتواند از جذب او طفره رود.
بعد از ترابردپذیری، گوشی حتما باید تعویض شود؟
خیر؛ اگر مشترک تمایل داشته باشد میتواند گوشی جدید دریافت کند اما الزامی بر این کار نیست.
بنابراین میشود گوشی را با ورود به اپراتور جدید تعویض کرد؟
معمولا در اپراتورهای دنیا، مشترکانی که ترابرد میشوند تحت قراردادی جدید قرار میگیرند که گوشی روی سیمکارت به آنها ارائه میشود.
البته اجباری به استفاده از آن نیست و اگر مشترکان به گوشی قبلیشان وابسته باشند، میتوانند از همان استفاده کنند.
مشترکان پیش از ورود به اپراتور جدید چگونه باید از وضعیت پوششدهی آن آگاه شوند؟
اپراتورها باید قادر به ارائه نقشه پوششدهی خود از منظر جغرافیایی باشند.
مشترکان باید از ظرفیت آنتنهای اپراتور مورد نظر برای ترابردپذیری در نقاط پرکاربردشان مطلع شوند.
به عنوان مثال اگر بیشترین کار آنها با موبایل در محل اداره یا منزل است باید وضعیت پوششدهی را در آنجا جستوجو کنند.
البته اکثر اپراتورها نقشه پوششدهی خود را به صورت آنلاین روی سایتشان قرار میدهند.
مشترکانی که تصمیم به ترابرد شماره خود گرفتهاند باید چکار کنند؟
ابتدا باید به اپراتور مورد نظرشان بروند. اپراتور جدید با اپراتور فعلی آنها تماس میگیرد و از فرآیند ترابردپذیری مطلع شده و اپراتور اولیه را نسبت به درخواست مشترک مطلع میکند.
سپس اپراتور جدید به تمام اپراتورهای استرالیایی اعلام میکند که شماره مشترک مورد نظر پورت شده است تا تضمینی برای برقراری ارتباطات او حاصل شود.
اپراتور جدید قبل از عملیات پورت چه اطلاعاتی را باید به مشترک بدهد؟
اپراتور جدید باید:
1. درباره هزینهها و تعهدات ترابردپذیری، مشترک را مطلع کند و همچنین شرایط نقض قرارداد و جریمههای در نظر گرفته شده را نیز به او بگوید.
2. شرایط قرارداد را کاملا عنوان کند. مشترک هم باید مطمئن شود که نسخهای از کلیه موارد ضروری و حتی پیشنهادات ویژه را در اختیار دارد.
3. اگر مشترک تصمیم به استفاده از گوشی قبلی دارد، نحوه قفل شکنی به او گفته شود.
4. مشترک را از فعال نگه داشتن سرویسهای کنونی تا قبل از عملیات ترابردپذیری آگاه کند.
5. رضایت مالک خط را قبل از عملیات پورت به دست آورد. مالک کسی است که شماره متقاضی ترابردپذیری به نام او در اپراتور اولیه ثبت شده است (این کار میتواند از طریق فرمهای الکترونیکی انجام شود).
مشترکان باید سرویس جاری را در اپراتور فعلی کنسل کنند؟
خیر؛ تنها شمارههای فعال قابلیت ترابرد در اپراتورهای دیگر را دارند.
مشترکان اگر خواهان حفظ شماره هستند، نباید سرویسهای کنونی را غیرفعال کنند. سرویسهای گذشته با پورت شدن شماره به اتوماتیک کنسل میشود.
چه مدت زمان طول میکشد تا عملیات پورت شدن شمارهها به صورت کامل اجرایی شود؟
1. ابتدا باید رضایتنامه مالک خط جهت عملیات ترابردپذیری به اپراتور جدید ارائه شود.
2. باید در ارتباط با تعهدات قبلی مشترک با اپراتور قدیمی رضایتنامهای اخذ شود تا به این طریق علاوه بر آگاهسازی او، پایبندی به تعهدات قبلی نیز احصاء شود.
3. اپراتور جدید جهت احراز هویت مشترک باید با اپراتور قبلی در ارتباط باشد و مطمئن شود که اطلاعات هویتی او صحیح است.
4. اپراتور جدید ممکن است اعتبار مشترک نزد اپراتور قبلی را هم چک کند تا با انتقال او دچار مشکلی در آینده نشود.
زمانیکه این مراحل تمام شد به مشترک خبر انتقال و پورت داده میشود.
5. در این مرحله مشترک سیمکارت جدیدی تحویل میگیرد و اگر تقاضای استفاده از همان گوشی سابق که تحت قرارداد با اپراتور اولیه بوده است را داشته باشد، راهکارهای برداشته شدن قفل و همخوانی با سیمکارت جدید به او گفته میشود.
6. اپراتور جدید باید تمامی اپراتورهای فعال در استرالیا را از انجام عملیات پورت آگاه کند تا تماسها به سمت مشترک مورد نظر از دست نرود و خدماتشان پایدار بماند.
7. اگر مشترک درخواست گوشی با قرارداد جدیدی داشته باشد، زمانیکه گوشی در اختیار او قرار میگیرد خدمات جدید قابل دستیابی است.
وظیفه اپراتور جدید است در این مرحله مشترک را از مدت زمان اختصاص گوشی و باز شدن سرویسها آگاه کند.
8. فرآیند اتوماتیک پورت شدن ظرف چند ساعت اتفاق میافتد.
مشترکان میتوانند زمان اجرای ترابردپذیری را خودشان انتخاب کنند؟
بلی؛ مشترک میتواند این کار را انجام دهد تا طبق سلیقه او عملیات ترابرپذیری در تاریخ و زمان مشخصی اجرایی شود.
به عنوان مثال ممکن است شما از جمله مشترکان اعتباری باشید که در نظر دارید قبل از پورت شدن، کل شارژ را مورد استفاده قرار دهد تا نسوزد.
یا به عبارت دیگر اگر از جمله مشترکان دائمی باشید، ممکن است بخواهید این کار زمانی اجرایی شود که ترافیک کاری کمتری داشته باشید. هر چند عملیات انتقال ظرف چند سال انجام میشود اما اگر تقاضای سیمکارت و گوشی جدید داده باشید ممکن است مدت زمانی برای پست معطل شوید.
مشترکان بعد از عملیات ترابردپذیری میتوانند از اپراتور اولیه تقاضای صورتحساب داشته باشند؟
بلی؛ برای تقاضای صدور صورتحساب هیچ محدودیتی وجود ندارد و مشترکان میتوانند جهت تسویه حساب با اپراتور سابق، این تقاضا را چندین بار داشته باشند.
بدون اجازه مشترک امکان عملیات ترابرد به اپراتور جدید وجود دارد؟
خیر؛ این کار تنها با اجازه مالک خط صورت میگیرد و بعد از آن عملیات احراز هویت توسط اپراتور جدیدی آغاز میشود.
اگر عملیات پورتینگ بدون مجوز صورت گرفت، مشترک مورد نظر باید در اولین فرصت اپراتور اولیه را نسبت به چنین موضوعی و انجام عملیات معکوس آگاه کند.
مشترکان چگونه باید شمارههای روی سیمکارت قدیمی را به سیمکارت جدید منتقل کنند؟
برخی اپراتورها قابلیت و فضای ذخیرهسازی شمارههای موجود روی سیمکارت قدیمی و آپلود روی سیمکارت جدید را دارند. اما این موضوع از منظر فعالیتهای اپراتوری استاندارد به نظر نمیرسد.
برای کسانیکه در نظر دارند گوشیشان را هم مانند شماره خط حفظ کنند، بهترین کار این است که اطلاعات موجود روی سیمکارت را طبق کتابچه راهنمای گوشی به موبایل منتقل کنند.
شمارههایی که ترابرد میشوند در زمان سفرهای خارجی و عملیات رومینگ به شبکه دیگر اپراتورها، با مشکلی مواجه نمیشوند؟
امکان رومینگ بینالمللی بسته به توافق اپراتور مشترک با شبکه اپراتور خارجی است.
اپراتور جدیدی که مشترک در آن ترابرد شده ممکن است همان امکانات رومینگ اپراتور سابق را نداشته باشد.
مشترکان باید پیش از ترابردپذیری از سرویس رومینگ بینالمللی اپراتور مورد نظر با اپراتورهای خارجی و هزینههای این کار مطلع شوید.
تکلیف شمارههایی که امکان ترابردپذیری آنها نیست یا با مشکل برخوردهاند، چست؟
اگر مشکلی در ارتباط با عملیات ترابردپذیری وجود داشته باشد و اپراتورهای اولیه و ثانویه قادر به حل آن نباشند، موضوع باید به معاون ناظر بر اجرای کلان این طرح واگذار گردد که در استرالیا با عنوان Telecommunications Industry Ombudsman (TIO) شناخته میشود. در زمان بروز اختلاف بین اپراتورها نیز این نهاد به عنوان شورای حل اختلاف عمل میکند.
طرح ترابردپذیری شمارههای موبایل تا چندی دیگر اجرایی میشود و در این میان برای جابهجایی مشترکان بین اپراتورهای سهگانه یکی از موضوعات مهم مباحث تعرفهای به شمار میرود.
به عبارت دیگر با اجرایی شدن این طرح در صورتی که فردی مشترک همراه اول، ایرانسل یا رایتل باشد اما در محل سکونت خود آنتندهی مناسبی نداشته باشد، میتواند به شبکه اپراتورهای دیگر مهاجرت کرده و با حفظ شماره خود، از خدمات آنها بهره بگیرد.
طبق مصوبه سازمان تنظیم مقررات ارتباطات رادیویی هر مشترک در طول سال تنها دو مرتبه مجاز به تغییر اپراتور ارائهدهنده سرویس خود خواهد بود و هر بار برای این جابهجایی به پرداخت مبلغی معادل ۵۰۰۰ تومان ملزم میشود، اما نکته دیگر آنکه با توجه به یکسان نبودن تعرفه تماس اپراتورهای مختلف یکی از مهمترین موضوعاتی که باید مورد توجه قرار گیرد، بحث تعرفه مکالمه اپراتورهای مختلف است.
تعرفه مکالمه با سیمکارتهای دائمی
برای بررسی تعرفه مکالمه اپراتورهای مختلف باید این نکته را به یاد داشت که هر یک از اپراتورها بر حسب دائمی یا اعتباری بودن سیمکارت مشترک و درون شبکهای یا برون شبکهای بودن مکالمات، رقمهای متفاوتی را در حساب مشترک اعمال میکنند.
اما درخصوص سیمکارتهای دائمی اپراتور اول ارتباطی کشور یعنی همراه اول برای هر دقیقه تماس مشترکان خود تعرفهای معادل ۵۷۰ ریال در نظر گرفته که البته این تعرفه در اپراتورهای دوم و سوم یعنی ایرانسل و رایتل ۴۹۹ ریال تعیین شده است.
در بحث تماسهای خارج از شبکه نیز در صورتی که مقصد تلفن سیار باشد، اپراتور اول و سوم کشور یعنی همراه اول و رایتل برای هر دقیقه تماس تعرفهای معادل ۶۲۵ ریال را در نظر گرفتهاند که این تعرفه در ایرانسل ۴۹۹ ریال تعریف شده است.
همچنین درباره تماس خارج از شبکه به مقصد تلفن ثابت اپراتور اول تعرفهای معادل ۵۷۰ ریال، اپراتور دوم تعرفهای معادل ۴۹۹ ریال و اپراتور سوم هزینهای معادل ۶۲۵ ریال را برای مشترکان سیمکارتهای دائمی خود اعمال میکنند.
براین اساس اپراتور اول کشور برای تماس با داخل شبکه همراه اول و یا تلفن ثابت تعرفه ثابتی در نظر گرفته و بیشترین تعرفه این اپراتور به بحث تماس با خارج از شبکه به مقصد تلفن همراه دو اپراتور دیگر محسوب میشود.
ایرانسل برای تمام موارد در سیمکارت دائمی تعرفه یکسانی را در نظر گرفته است و رایتل نیز تماسهای درون شبکهای خود را با قیمتی پایینتر از سایر تماسها در نظر گرفته و برای تماسها با تلفن همراه اپراتور دیگر و یا تلفن ثابت تعرفه ثابتی را در نظر گرفته است.
تعرفههای سیم کارت اعتباری
همچنین در حوزه سیمکارتهای اعتباری با همین تفکیک اپراتور اول کشور برای تماسهای دورن شبکهای تعرفهای معادل دقیقهای ۶۷۰ ریال اعمال میکند که این رقم در ایرانسل به ۶۶۹ ریال و در رایتل به ۶۲۰ ریال میرسد.
در حوزه تماس با اپراتورهای دیگر همراه اول برای هر دقیقه مکالمه سیمکارتهای اعتباری خود رقمی معادل ۹۲۷ ریال در نظر میگیرد که این رقم در ایرانسل ۹۲۹ ریال و در رایتل به ۸۵۲ ریال کاهش پیدا میکند.
درباره تماسهای خارج از شبکهای که به مقصد تلفن ثابت صورت میگیرد همراه اول برای مشترکان سیمکارتهای اعتباری خود دقیقه ۶۷۰ ریال هزینه محاسبه میکند که این رقم در ایرانسل و رایتل به ترتیب به دقیقه ای ۷۹۹ و ۸۵۲ ریال افزایش پیدا میکند.
براین اساس همراه اول در سیمکارتهای اعتباری خود برای مکالمه با سیمکارت همراه اول و تلفن ثابت تعرفه یکسانی در نظر گرفته (۶۷۰ ریال) و در مورد تماسهای برون شبکهای با تلفن همراه دو اپراتور دیگر تعرفه دیگری را اعمال میکند.
ایرانسل نیز در خصوص سیمکارتهای اعتباری برخلاف سیمکارتهای دائمی برای هر بخش تعرفه مجزایی را در نظر گرفته است. رایتل هم برای ارتباطات درون شبکه ای خود در سیمکارتهای اعتباری یک تعرفه ثابت در نظر گرفته که این رقم در خصوص مکالمه با تلفن همراه اپراتورهای دیگر و یا تلفن ثابت افزایش پیدا کرده و به ۸۵۲ ریال میرسد.
به گزارش ایسنا، اپراتور مجازی شبکه تلفن همراه (MVNO) یا Mobile Virtual Network Operator نوعی اپراتور تلفنی است که خود عملأ دارای امکانات فیزیکی برای ارسال مکالمات و دادهها نبوده و باید با بستن قرارداد با یک اپراتور دیگر که دارای امکانات فیزیکی برای ارسال مکالمات و دادههاست، این خدمات را بصورت عمده خریداری کرده و سپس با نشان تجاری و برند خود اقدام به فروش خدمات تلفن همراه، در بازار خردهفروشی کند.
بر این اساس اپراتورهای مجازی ملزمند با امضای قراردادی با اپراتورهای اصلی تلفن همراه بر بستر شبکه آنها به ارائه خدمات مد نظر خود بپردازند اما اپراتورهای تلفن همراه نیز باید در این خصوص با توجه به شرایط رقابتی بازار انگیزهای برای مشارکت و همکاری داشته باشند.
اپراتورهای مجازی تلفن همراه با استفاده از ظرفیتهای مازاد اپراتورهای صاحب شبکه یعنی همان اپراتورهای اصلی تلفن همراه (همراه اول، ایرانسل و رایتل) بدون داشتن شبکه زیرساخت، خدماتی را به کاربران بازارهای خاص عرضه میکنند.
به عبارت دیگر MVNO سرویس ویژهای متفاوت از خدمات تلفن همراه ارائه نمیدهد، بلکه شرکتهای اپراتور مجازی میتوانند با استفاده از بستر تلفنهای همراه، محتوا و اپلیکیشنهای داخلی ارائه دهند و برای رسیدن به این نقطه لازم است میزان تولید محتوا افزایش پیدا کند.
سرشماره یا همان کد اپراتورهای مجازی میتواند متفاوت باشد و رگولاتوری به این اپراتورها سرشماره خاصی را ارائه کند. در ایران نیز در پروانه ارتقاء اپراتورهای موبایل اینگونه عنوان شده که هریک از آنها باید حداقل با دو اپراتور مجازی همکاری کنند و طبق اعلام رگولاتور سرشماره ۰۹۹۹ هم به اپراتورهای مجازی موبایل تخصیص یافته است.
صادق عباسی شاهکوه -معاون بررسیهای فنی سازمان تنظیم مقررات ارتباطات- چندی پیش درباره نحوه فعالیت دریافتکنندگان موافقت اصولی اظهار کرده بود: این متقاضیان براساس مصوبه کمیسیون، از تاریخ اعطای موافقت اصولی شش ماه فرصت دارند تا برای عقد قرارداد با حداقل یکی از اپراتورهای تلفن همراه به عنوان اپراتور میزبان اقدام کنند.
وی در عین حال تصریح کرده بود: در حال حاضر یکی از دارندگان موافقت اصولی پروانه MVNO، مراحل نهایی صدور پروانه را طی می کند و احتمالا تا سه ماه پس از دریافت پروانه میتواند سیمکارت مربوط به خود را به متقاضیان واگذار کند.
در نهایت مقرر شده بود شرکت کیش سل پارس که به عنوان اولین اپراتور مجازی با عقدقرارداد با رایتل موفق به دریافت پروانه فعالیت شده، تا اوایل آذر، سیمکارتهای خود را با پیش شماره ۰۹۹۹ به عنوان اولین اپراتور MVNO، وارد بازار کند.
بدینترتیب هوشنگ مرتضوی -مدیرعامل اولینMVNO – از ارائه سیمکارتهای خود به عنوان ایرانتل و سامانتل از آذرماه سال جاری خبر داد و همچنین ابراز امیدواری کرد که فاز دوم واگذاری این سیمکارتها در اسفندماه سال جاری دنبال شود.
از سوی دیگر علیاصغر عمیدیان -رئیس سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیوئی- با اشاره به اینکه پروانه MVNO، پنج ساله است، اظهار کرده بود: در حال حاضر از سوی رگولاتوری برای ۲۴ شرکت، موافقت اصولی پروانه اپراتور مجازی تلفن همراه صادر شده است و در صورتیکه هر کدام از این شرکتها بتوانند با یکی از اپراتورهای تلفن همراه قرارداد همکاری به امضاء برسانند، پروانه MVNO را دریافت میکنند.
وی درباره الزام اپراتورهای تلفن همراه کشور برای عقد قرارداد عمدهفروشی با دارندگان موافقت اصولی پروانه MVNO نیز گفته بود: بر اساس مصوبه کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات اپراتورهای تلفن همراه تا سوم آبان سال جاری فرصت دارند برای عقد حداقل یک قرارداد عمدهفروشی با دارندگان موافقت اصولی پروانه اپراتور مجازی تلفن همراه اقدام کنند و حداکثر تا سوم آذر سال ۹۵ فرصت دارند حداقل یک قرارداد دیگر را با سایر دارندگان موافقت اصولیMVNO منعقد کنند.
در جلسه شماره ۲۳۹ کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات مورخ سوم مرداد سال جاری، پیشنهاد سازمان تنظیم مقررات در خصوص تعیین مهلت برای اپراتورهای میزبان با دارندگان موافقت اصولی دریافت پروانه اپراتور مجازی تلفن همراه (MVNO) تصویب شد.
بر اساس این مصوبه و همانطور که رییس سازمان تنظیم مقررات اشاره کرده بود، بدین ترتیب اپراتور میزبان موظف شد حداکثر تا تاریخ سوم آبان ماه، نسبت به عقد حداقل یک قرارداد عمدهفروشی با دارندگان موافقت اصولی دریافت پروانه اپراتور مجازی تلفن همراه (MVNO) اقدام کرده و حداکثر تا تاریخ سوم آذر ماه، حداقل یک قرارداد دیگر با دیگر دارندگان موافقت اصولی دریافت پروانه اپراتور مجازی تلفن همراه (MVNO) منعقد کند.
بنابراین با فرا رسیدن تاریخی که در مصوبه سازمان تنظیم مقررات آمده است، انتظار میرود اپراتورهای میزبان MVNOها، در صورت عقد اولین قرار داد با دارندگان موافقت اصولی دریافت پروانه اپراتور مجازی تلفن همراه (MVNO)، نسبت به عقد قراردادی دیگر اقدام کرده و ارائه سیمکارتهای اپراتورهای مجازی این شرکت به زودی آغاز شود.
آمارهای رسمی گمرک گویای آن است که تقریبا تمام مشترکان سیمکارت اپراتورهای اول تا سوم حداقل در ۱۰۰ کشور دنیا امکان دسترسی به خدمات رومینگ بینالملل برخوردارند.
در ارتباط با سیمکارتهای اعتباری همراه اول نیز مشترکان امکان برقراری رومینگ با ۷۷ اپراتور از ۴۷ کشور دنیا را دارند.
اپراتور دوم یا ایرانسل نیز برای هریک از سیمکارتهای دائمی، اعتباری و دیتای خود با تعداد مشخصی از کشورها و اپراتورها قرارداد به امضا رسانده است که تا پایان شهریور ماه سال جاری در خصوص رومینگ بینالملل سیم کارتهای دائمی این اپراتور با ۱۶۴ کشور و ۴۲۴ اپراتور قرارداد رومینگ منعقد کرده است.
مشترکان سیمکارتهای اعتباری ایرانسل نیز میتوانند از رومینگ ۱۱۹ اپراتور از ۸۱ کشور مختلف استفاده کنند. در ارتباط با سیمکارتهای دیتا هم ایرانسل با ۳۲۴ اپراتور از ۱۲۷ کشور دنیا رومینگ بینالملل دارد.
اما اپراتور سوم ارتباطی یا رایتل نیز در بخش سیمکارتهای اعتباری این اپراتور نیز در ۲۱۳ اپراتور از ۱۳۶ کشور دنیا اماکان دسترسی به خدمات رومینگ بینالملل را دارا هستند.
منبع : ایسنا
در حال حاضر برخی دارندگان موافقت اصولی توانستهاند نظر اپراتورهای موبایل را برای همکاری و شراکت در این حوزه جلب کنند.
عملا افزایش شدید رقابت میان اپراتورهای تلفن همراه (MNOs) و اشباع بازار مصرف کنندگان در سالهای اخیر، سبب شده صاحبان صنعت مخابرات به دنبال جایگزینی مناسب برای جذب بیشتر مشتریان و ارائه خدمات متنوع به آنها باشند که منجر به افزایش سهم بازار برای آنها و کسب درآمد شود.
به این منظور اغلب کشورهای دنیا به ویژه کشورهای صنعتی و پیشرفته، اپراتورهای مجازی تلفن همراه (MVNOs) را به عنوان روشی مناسب برای بهبود خدمات ارتباطی و همچنین یک استراتژی عمده فروشی خدمات مخابراتی در نظر گرفتهاند.
اپراتور مجازی تلفن همراه، با ایجاد فرصتهای جدید در بازارهای کوچک و خاص (niche market) و با ارائه سرویسهای متنوع و جذاب، رضایت مشترکان را دو چندان مینماید و این خود، سبب افزایش ترافیک اپراتورهای میزبان و سودآوری برای آنها میشود.
در حالیکه اپراتورهای مجازی تلفن همراه در کشور ما به دو دسته Light یا نوع دوم وFull یا نوع اول تقسیم شدهاند و تفاوت آنها در داشتن تمامی اجزای شبکه اپراتور موبایل بعد از بخش دسترسی است، اما تقسیمبندی مدل کسبوکاری آنها در دنیا به شرح زیر است:
Branded Reseller: این مدل عملیاتی حکم نماینده فروش اپراتور موبایل (MNO) را دارد و عملا هیچ اختیاری در حوزه اپراتوری ندارد.
این مدل بیزینس هیچ کنترلی روی نرخ فروش خدمات خرده فروشی خود ندارد. معمولا کسانیکه این مدل را برای کسبوکار خود در نظر میگیرند، قبل از شروع فعالیت در زمینه حاشیه سود با اپراتور اصلی به توافق میرسند.درآمدهای مربوط به اینترکانکشن (اتصال متقابل بین اپراتوری) مستقیما به حساب اپراتور اصلی واریز میشود.
Service Provider: حکم همان Light MVNOها را دارند و میتوانند نرخ فروش خدمات را خودشان تعیین کنند. البته این نرخ شامل خدمات داخلی میشود و در زمینه سرویسهای بینالمللی و حتی مشترکان خارجی قادر به تصویب نرخ نیستند.
Full MVNO: بالاترین زنجیره کسبوکاری اپراتورهای مجازی و یک پله پایینتر از اپراتورهای موبایل هستند.
این مدل بیزینس نه تنها قادر به انتخاب و وضع نرخ خدمات برای کلیه ارتباطات داخلی و خارجی است بلکه درآمدهای اینترکانکشن نیز برای خودش (MVNO) خواهد بود.
این مدل تجاری براساس قراردادی که با اپراتورهای اصلی میبندند، نرخ مشخصی را بابت هر دقیقه ارائه خدمات به MNO میپردازند.
شمای کلی فعالیت این کمپانیها بر بستر شبکه اپراتورهای موبایل، به شرح جدول زیر است:
ترابردپذیری شمارههای تلفن همراه بعد از طرح سراسری رومینگ ملی موبایل، در آستانه اجرا قرار گرفته تا مشترکان موبایل با علم بر پوشش بهتر شبکه اپراتورها اقدام به اثاثکشی بین اپراتوری کنند.
به گزارش مشرق، توسعه نسلهای جدید ارتباطی و افزایش ظرفیت بسترهای ترافیک داده موبایل از جمله راهبردها و اقدامات قابل تقدیر وزارت ارتباطات کنونی برای جبران تمامی عقب ماندگیهای موجود در این حوزه بود که بخش قابل توجهی از آن محقق شد.
دو سال پیش با دستور مستقیم وزیر ارتباطات و تصویب کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات، مجوز ورود اپراتورهای اصلی کشور به حوزه خدمات 3G و 4G صادر شد تا بعد از سالها عقب ماندگی و انحصار در زمینه 3G، اپراتورهای غالب کشور بتوانند خدمات نوین را به شکل سراسری عرضه کنند.
رقابت، با ورود همراه اول و ایرانسل به عرضه خدمات نسلهای سوم و چهارم ارتباطی داغ و روز به روز بر حرارت آن افزوده شد.
همزمان با نیمههای سال 93 که موافقت کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات جهت ارتقای نسلهای ارتباطی اپراتورهای اول و دوم صادر شد، تمامی اپراتورهای کشور به نوعی از آینده این صنعت و دیدگاه وزارت ارتباطات نسبت به حوزه ICT مطلع شدند.
کمیسیون مذکور قبل از موافقت با ارتقای نسل اپراتورهای موبایل، شروطی پیش پای آنها گذاشت و امضایشان را جهت راهاندازی رومینگ ملی و ترابردپذیری شمارهها اخذ کرد.
دو پیش شرط مهمی که میتواند برگ برنده وزارت ارتباطات جهت ارائه کارنامهای درخشان بعد از اتمام کار دولت باشد؛ زیرا هر دو طرح رومینگ و ترابردپذیری در نهایت منافع مشترکان موبایل و مردم را در پی دارد.
رومینگ ملی به دنبال اشتراک آنتن اپراتورها در نقاطی است که دیگری آنتن ندارد یا به عبارت سادهتر اگر مشترک اپراتور A باشید و به نقطهای سفر کنید که آنجا فقط اپراتور B آنتن داشته باشد، شما با رومینگ داخلی روی شبکه اپراتور B منتقل میشوید یا بالعکس.
علیرغم اینکه چنین طرحی به وسعت ملی، یک شبه از دارایی (پوشش شبکه حکم سرمایه را دارد) اپراتورهای غالب به اپراتورهای کوچک بخشید و آنها را صاحب ثروتی عظیم کرد، اما از زاویهای دیگر موجب سودآوری برای مشترکان موبایل شد.
پیش از اجرای این طرح ممکن بود برحسب تبلیغات گسترده تلویزیونی و رسانهای، برخی مردم سیمکارت اپراتوری را خریداری میکردند که عملا پوشش شبکه (آنتندهی) آن در حد چند هزارم اپراتورهای غالب کشور هم نبود. علیرغم پشیمانی این قبیل افراد از خریدشان اما رومینگ ملی به داد آنها رسید و وسعت شبکهشان را به اندازه ایران گسترش داد.
علیرغم اینکه نقل قولهای کارشناسی بسیاری پیرامون بیعدالتی در اجرای این پروژه (به دلیل تضییع دارایی اپراتورهای بزرگ کشور) مطرح شد و عدهای اقدام وزارت ارتباطات را زیر سوال بردند، اما با نگاه به نیمه پر لیوان اجرای این طرح را پای ایجاد منافع ملی مینویسیم.
طرح دیگری که از آن به عنوان ترابردپذیری شمارههای موبایل یاد میشود و در دنیا آن را Mobile Number Portability میخوانند، به دنبال بخش دیگری از حقوق مشترکان موبایل است اما تا حال حاضر و علیرغم دو مرحله تأخیر، هنوز اجرایی نشده است.
ترابردپذیری شمارههای موبایل بعد از رومینگ ملی که شبکه اپراتورها را روی یکدیگر بازگشایی کرد، به دنبال اشتراک شماره مشترکان است.
این طرح میخواهد امکانی فراهم آورد تا مشترکان موبایل در صورتیکه از خدمات اپراتور خود ناراضی بودند، با همان شماره و بدون خرید سیمکارتی جدید به اپراتور دیگر بروند.
جهت شفاف شدن موضوع ترابردپذیری شمارههای موبایل باید اینطور گفت که اگر شما دارنده یک خط یازده رقمی از اپراتور A هستید اما از خدمات آن رضایتی ندارید، میتوانید با ترابردپذیری همان شمارهتان را به اپراتور B ببرید.
با این حساب صرفهجویی خوبی در بحث نامبرینگ که یکی از منابع ملی به حساب میآید، حاصل میشود و مردم نیاز کمتری به خرید سیمکارت اپراتورهای مختلف خواهند داشت. زمانیکه مردم قادر باشند با یک شماره (سیمکارت) به اپراتورهای مختلف بروند بنابراین نیازی به خرید سیمکارتهای جدید نخواهند داشت.
هر چند ترابردپذیری در شروع میتواند تب تغییر اپراتور را در مشترکان موبایل ایجاد کند اما بهتر است با کمی صبر و تعلل، بهترین اپراتور را انتخاب کرد تا در آینده چالش آن گریبانگیر نشود.
همانطور که گفته شد رومینگ ملی به دنبال ایجاد پوشش سراسری برای اپراتورهای موبایل در نقاطی که فاقد آنتن هستند، است و لذا اهمیت بحث پوشش شبکه را نشان میدهد.
قطعا اپراتورهایی که پوشش خوبی (آنتندهی مناسب) در کشور نداشته باشند، با اجرای ترابردپذیری شمارهها متضرر میشوند زیرا مشترکانشان ترجیح میدهند به اپراتوری مهاجرت کنند که دارای پوشش سراسری و بیشتر به نسبت دیگر اپراتورهاست.
از طرف دیگر بر سر اجرای رومینگ ملی همچنان اختلاف نظرهایی وجود دارد و برخی اپراتورها در مناطقی که دارای آنتن هستند، به مشترکان فاقد آنتن اپراتور دیگر سرویس نمیدهند.
بنابراین اهمیت پوشش شبکه اینجا محرز میشود و قطعا مشترکانی که در تمامی نقاط دارای آنتن باشند، از مشترکان دیگر اپراتورها متمایز خواهند بود.
با توجه به اینکه قرار است به زودی ترابردپذیری شمارههای موبایل اجرایی شود و سلسله گزارشهایی در این باره منتشر شده است، نظرتان را به وضعیت شبکه اپراتورها طبق ارزیابیهای معاونت برنامهریزی و نظارت راهبردی وزارت ارتباطات جلب میکنیم.
همراه اول:
پوشش جادههای اصلی، فرعی و خطوط ریلی کشور توسط اپراتور اول ارتباطی به ترتیب .331568 ، 34591 و 8926 کیلومتر تا پایان سال گذشته بوده است.
پوشش جمعیتی این اپراتور 94.2 درصد است. 1242 شهر و 61722 روستا را تحت پوشش دارد.
ایرانسل:
پوشش جادههای اصلی - فرعی و جادههای ریلی کشور توسط اپراتور دوم ارتباطی به ترتیب 32652 و 5503 کیلومتر تا پایان سال گذشته بوده است.
پوشش جمعیتی این اپراتور 85.84 درصد است. 1196 شهر و 1178 روستا را تحت پوشش دارد.
رایتل:
پوشش خطوط اصلی - فرعی و ریلی کشور توسط اپراتور سوم ارتباطی 12909 کیلومتر تا پایان سال گذشته بوده است.
پوشش جمعیتی این اپراتور 61.29 درصد است. 487 شهر را تحت پوشش دارد و هیچ روستایی را پوشش نمیدهد.