جام جم سرا: در ابتدا خودتان را معرفی کنید و بگوئید چند فرزند دارید.
نام من «سیوئین کوئین لیائو» است؛ هنرمندی آزاد که در کالیفرنیا آمریکا زندگی میکنم. مادر سه پسرم و همواره سعی کردهام از آن دسته کارهای هنری لذت ببرم که تمرکز اصلیشان بر فرزندانم باشد.
چطور شد که به عکاسی از فرزندتان با ایدۀ صحنهآرایی روی آوردید؟
عکاسی همیشه یکی ازسرگرمیهای من بوده است. ابتدا علاقهام در این رشته هنری، گرفتن عکس از مناظر طبیعی بود اما پس از به دنیا آمدن اولین فرزندم در سال ۲۰۰۲، توجهم در عکاسی به پسر کوچکم معطوف شد. بدین ترتیب شروع به عکس گرفتن از پسرم کردم.
فکر اولیه آن هم از خودتان بود؟
در این نوع کار از آثار زیبای خانم «آنه گیدس» الهام گرفتم اما در سال ۲۰۱۰ پس از مشاهده عکسهای خانم «آدل انرسن» که از دخترش در خواب عکسبرداری کرده بود، تصمیم گرفتم چنان ایدهای را با ونگن، پسر ۳ ساله خودم تجربه کنم.
پس ایده طراحی پسزمینه این عکسها را از آنها به دست آوردید؟
در واقع خودم در دنیای قصههای تخیلی کودکانه بزرگ شدم. من این داستانهای خیالانگیز را بارها و بارها میخواندم و چشمم غالباً به توضیحات زیبای عکسهای این گونه داستانها دوخته شده بود. وجود همین داستانها در پس ذهنم باعث شد درصدد وارد کردن پسرم به تجربه آن باشم. بنابراین هر روز پیش از خوابیدن ونگن، او را به جای شخصیت اصلی داستانهای خودم تصور میکردم و سپس با کمک لباسهای رنگی، حیوانات عروسکی و دیگر وسایل عادی خانه، شروع به تزئین پسزمینۀ عکسها میکردم. وقتی ونگن میخوابید، او را در وسط داستانی میگذاشتم که از پیش طراحی کرده بودم و عکس میگرفتم.
عکسهایتان غیر از شبکههای مجازی جای دیگری هم در دسترس است؟
با بیش از یکصد عکس که هر کدام داستان کوتاهی از ونگن را در سفر ماجراجویانه بیان میکند، آلبومی درست کردهام به نام «ونگن در سرزمین عجایب»؛ نسخه چینی این کتاب به عنوان «کودکی در خواب» ماه جولای ۲۰۱۲ منتشر شد و در آن جزئیات گرفتن این گونه عکسها و همچنین توضیحاتی منتشر شده است دربارۀ اینکه چگونه میتوان آثار هنری با عکسهای کودکان درست کرد. نسخه انگلیسی این کتاب نیز در حال آمادهسازی است و ویدئویی ۴ دقیقهای نیز از کارهایم در یوتیوب وجود دارد.
نمونههای قبلی این تصاویر را میتوانید با کلیک روی لینک «نوزادی که با هنرمندی مادرش جهانی شد» یا از طریق اخبار مرتبط ببینید
(ترجمه: حسین خلیلی)