دانش > نجوم - ایرنا نوشت: سازمان فضایی آمریکا (ناسا) دوشنبه آینده در یک کنفرانس مطبوعاتی، اطلاعات جدیدی را درباره فعالیت های شگفت انگیز قمر Europa منتشر خواهد کرد. قرار اســت در این کنفرانس مطبوعاتی درباره مستنداتی که وجود یک اقیانوس بزرگ را در زیر سطح یخ زده Europa اثبات می کند، صحبت شود.
قمر Europa یکی از چندین قمر سیاره مشتری اســت که به اعتقاد متخصصان، مناسب ترین گزینه برای وجود حیات بیگانه در منظومه شمسی محسوب می شود.
تا کنون ناسا اطلاعات بسیار کمی در این رابطه منتشر کرده اســت، با وجود این، اطلاعات مربوط به Europa از طریق عکسبرداری از سطح این قمر با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل به دست آمده اســت و «احتمالا مربوط به وجود یک قیانوس در سطح زیرین این قمر اســت.»
از مدت های قبل، متخصصان پیش بینی می کردند که زیر سطح منجمد این قمر ، اقیانوس هایی از آب شور وجود دارد، اما بدون ارسال یک کاوشگر به سطح Europa اثبات این امر ممکن نبوده اســت.
نکته جالب تر این که در ابتدای سال جاری میلادی، متخصصان ناسا به این نتیجه رسیدند که اگر در سطح Europa اقیانوسی وجود داشته باشد، ترکیبات شیمیایی آن بسیار شبیه به ترکیبات شیمیایی اقیانوس های سطح زمین بوده و در آن اکسیژن و هیدورژن کافی برای شکل گیری حیات وجود دارد.
به اعتقاد محققان، در نتیجه وجود چنین اقیانوسی در زیر پوسته Europa، سطح آن به طور غیرمعمولی هموار اســت. همچنین پیش از این پدیده ای مشاهده شده اســت که به اعتقاد محققان در واقع فرآیند خروج بخار آب از سطح قمر بوده اســت.
فاصله Europa از خورشید بیش از 800 میلیون کیلومتر اســت و هر مایعی در این فاصله از خورشید یخ می زند. اما نیروی جاذبه مشتری بر سطح Europa به اندازه ای اســت که انرژی کافی را برای جاری شدن آب فراهم می کند و یک پدیده جغرافیایی شبیه به حرکت صفحات تکتونیکی در سطح زمین ایجاد می کند. این پدیده می تواند منجر به شکل گیری منافذ هیدروترمال در زیر اقیانوس شود که خود یکی از عوامل زمینه ساز تشکیل حیات محسوب می شوند.
قرار اســت این کنفرانس روز دوشنبه راس ساعت 2 بعد از ظهر به وقت آمریکا برگزار شود.
۵۴۵۴
این پهپاد توسط هاردمین طراحی شده و شرکت هلندی RanMarine آن را تولید کرده اســت. پهپاد مذکور نوعی قایق الکتریکی کوچک با چیزی شبیه ملاقه و یا به اصطلاح دهان بوده که بین دو قسمت ربات قرار گرفته اســت. زبالهها توسط دهان این دستگاه از سطح آب جمعآوری شده و درون محفظهای که متحرک اســت جای میگیرند. این ربات WasteShark(کوسه زبالهخوار) نام دارد.
WasteShark قابلیت کنترل کیفیت آّب، عمق و شرایط آبوهوایی را دارد که اطلاعات جمعآوری شده را برای مسئولین ارسال میکند. پردازنده نرمافزاری آن نیز اجازه آموزش در مورد محیطزیست را به کاربر داده و در نتیجه موجب تنظیم مسیریابی بر اساس هوا و امواج خواهد شد.
ریچارد امیدوار اســت نمونه جدیدی از این دستگاه با نیروی خورشیدی با قابلیت جمعآوری 500 کیلوگرم زباله را طراحی کرده و نام آن را Great Waste Shark بنامد.
البته این رباتها دارای سنسور و دوربین هستند تا در برخورد با دیگر موارد، زبالهها را شناسایی و جمعآوری کنند.
بانوی بزرگ
خبرگزاری آریا - وبسایت روزیاتو - علی زمانی: شمار کشورهایی که فناوری پیشرفته طراحی، ساخت و راهبری ناوهای هواپیمابر (Aircraft carrier) را در اختیار دارند، از 20 کشور تجاوز نمی کند. در بین کشورهایی که این غول های دریایی را در چند دهه اخیر طراحی و تولید کرده اند، فرانسه، چین، ایالات متحده و روسیه، بیش از سایرین پیشتاز بوده و توانسته اند تا کلاس های متنوعی از این سازه های دریایی غول پیکر را روانه آب های آزاد کنند.
ناوهای هواپیمابر، سازهای پهن پیکر و شناور روی آب برای مدت زمان طولانی و ماموریت های سخت و بحرانی بوده و هم چون فرودگاهی روی اقیانوس، این قابلیت را در اختیار نیروهای نظامی قرار می دهند تا از عرشه آن ها، برای ماموریت های هوایی استفاده کنند.
اضافه کردن قدرت مانور هوایی کوتاه برد و دور برد به ناوهای هواپیمابر در چند دهه اخیر، سبب شده تا یک ناو هواپیما بر، نقش چند یگان نظامی واکنش سریع را در پهنه دریاها ایفا کرده و همین امر، منجر به کاهش هزینه های نظامی که پیش تر، توسط نیروهای هوایی و زمینی از فواصل دور صورت می گرفت، شود.
ناو هواپیمابر، کلکسیونی از تجهیزات، فناوری، نیروی انسانی زبده و توانمندی های موشکی و راهبری متنوع بوده که برای انجام ماموریت های مختلف نظامی و دریایی از آن استفاده می گردد.
بزرگترین ناوهواپیما بر دنیا در سال 1960 توسط نیروی دریایی آمریکا به آب انداخته شد و پس از آن، شاهد توسعه فناوریهای غول پیکرترین سازه دریایی در نیم قرن اخیر بر فراز آبهای آزاد هستیم. چندی پیش، گشتی زدیم بر روی ناو هواپیمابر لیائونینگ چین.
داستان ناوهای هواپیمابر
در فیلم های هالیوود و حتی مستندهای نظامی و سیاسی که در تلویزیون مشاهده می کنیم، یکی از پیشرفته ترین و مجهز ترین ابزارهای نظامی عصر حاضر که فناوری آن در اختیار چند کشور جهان قرار دارد، ناوهای هواپیمابر است.
نزدیک شدن به ناوهای هواپیمابر، کار سختی است، چرا که به دقیق ترین سامانه های راداری و پدافندی مجهز هستند. ویدئویی که در زیر مشاهده می کنید، مربوط به تصویر برداری پهپاد ایرانی از ناو هواپیمابر آمریکا در خلیج فارس است.
در صورت پخش نشدن ویدئو بر روی تصویر زیر کلیک کنید.
ناو هواپیما بر، در واقع یک کشتی جنگی غول پیکر بوده که برای حمل هواپیما و هلی کوپترهای جنگی با ماموریت های گوناگون از آن استفادهمی شود. هواپیماهایی که در ناوهای هواپیمابر استفاده می شوند، قادرند بدون سوخت گیری و توقف، عملیات در مسافت های دور را انجام دهند.
برای آشنایی با سیستم های پیشرفته یک ناو هواپیمابر، ویدئو 4 دقیقه ای که در زیر آمده است را تماشا کنید.
در صورت پخش نشدن ویدئو بر روی تصویر زیر کلیک کنید.
ناوهای هواپیمابر، بر خلاف دیگر کشتی های جنگی، قادرند تا مدت طولانی به انجام ماموریت های مختلف در سطح دریاها پرداخته و یکی از رکن های قابل اتکا و اعتماد ارتش های دارنده این فناوری در نبردهای دریایی و حتی دریا به ساحل باشند.
گفته شده که ناو هواپیما بر شارل دوگل فرانسه و برخی از ناوهای هواپیمابر آمریکا، از یک نیروگاه هسته ای برای تامین برق خود استفاده کرده و این ظرفیت به آن ها اجازه می دهد تا مدت ها، دور از آشیانه شان، بدون سوخت گیری و استفاده از سوخت های متعارف، به انجام فعالیت مشغول شوند.
ناوهای هواپیمابر، گران ترین ابزار در فعالیتهای نظامی است. ارزش یک ناو هواپیمابر، شاید بیش تر از ارزش دلاری کل سامانه پدافند هوایی یک کشور با آن همه تجهیزات و فناوری های مختلف باشد. علت را نیز باید در دقت طراحی و هم چنین صدها هزار قطعه هایی که در ساخت این غول دریایی استفاده می شود دانست.
سنگین ترین ناوهای هواپیما بر دنیا، ناوهای آمریکایی کلاس نیمیتز بوده که شامل 10 ناو با وزنی بین 100 تا 140 هزار تن هستند. این ناوها در فاصله سالهای 1975 و 2009 میلادی وارد نیروی دریایی ایالات متحده شده اند. سنگین ترین ناو هواپیمابر غیر آمریکایی جهان را باید ناو ادمیرال کوزنتسوف روس ها دانست که بیش از 55 هزار تن وزن دارد.
حرکت ناوهای هواپیمابر معمولا با اسکورت چند کشتی نظامی و پشتیبانی صورت می گیرد و این کشتی ها می توانند تجهیزات پدافندی یا لوازم یدکی هواپیماها و خود ناوهواپیما را تامین کنند. سامانه های پیش اخطار و سامانه های پدافند موشکی کوتاه برد و میان برد، از جمله دیگر وظایفی است که در اختیار کشتی های اسکورت کننده ناوهای هواپیمابر قرار می گیرد.
تصویری از دو ناو هواپیمابر آمریکا
بسیاری از ناوهای هواپیمابری که در فیلم ها و اخبار تلویزیون مشاهده کردیم، دارای عرشه مسطح هستند که به عنوان محل فرود و پرواز هواپیماهای کوچک جنگی از آن استفاده می شود. هواپیماها برای به پرواز در آمدن، می بایست به سرعت معینی برسند تا اوج بگیرند.
تصویر لحظه پرواز هواپیما در عرشه ناو هواپیمابر
ولی باندهای پرواز در ناوهای هواپیمابر، همان طور که در تصویر مشاهده می کنید، از باند فرودگاه های نظامی کوچک تر است و این امکان را برای هواپیما به وجود نمی آورند تا طبق رویه مرسوم، مسافت زیادی را طی کرده و سپس اوج بگیرند.
بنابراین در ناوهای هواپیمابر، از فناوری به نام منجنیق استفاده می کنند که با موتور بخار کار می کند و به هواپیماها، شتاب لازم را برای پرواز می دهد.
نحوه استقرار سیستم شتاب دهنده بخاری در ناو هواپیمابر آمریکایی
جالب است که بدانید قدرت این منجنیق های به قدری زیاد است که می توانند در عرض 2 ثانیه، سرعت هواپیما را از صفر، به 165 مایل در ساعت برسانند. این فرآیند سبب می شود تا هواپیما، سرعت لازم را برای اوج گیری در کوتاه ترین زمان ممکن در اختیار داشته باشد.
تصویر کارخانه ساخت سامانه شتاب دهنده بخاری ناوهای هواپیمابر در برزیل
هم چنین برای فرود هواپیمایی که 150 مایل در ساعت سرعت دارد، دم زنجیری تعبیه شده که همچون ترمز عمل می کند و باید آن را به یکی از 4 کابل موجود روی باند گیر بیاندازد. این کار سبب می شود که بعد از طی 96 متر مسافت، هواپیما متوقف شود.
بر خلاف هواپیماهای جنگنده که برای فرود در باند فرودگاه، می بایست سرعت خود را کاهش دهند، هواپیماهایی که در ناوهای هواپیما بر استفاده می شوند، نباید هنگام فرود، سرعت خود را کم کنند. چرا که اگر به هر دلیلی، دم زنجیری و کابل های هواپیما برای کاهش سرعت هواپیما به خوبی عمل نکرد، هواپیما باید از طرف دیگر باند، دوباره به پرواز در آید.
تصویر نحوه کار گذاشتن سامانه شتاب دهنده بخاری در ناوهای هواپیمابر
به همین خاطر، خلبانانی که برای هدایت هواپیماها در ناوهای هواپیمابر استفاده می شوند، خبره ترین خلبانان نیروی هوایی ارتش هستند. البته در ناوهای هواپیمابر، از هواپیماهای عمود پرواز نیز استفاده می شود که نیاز به طی مسافت و سیستم منجنیق برای کنترل سرعت ندارند. هواپیماهای VTOL یا STOVL از آن جمله هستند.
حال با این مقدمه نسبتاً طولانی، گشتی میزنیم در ناوهواپیما بر آدمیرال کوزنتسوف روسیه تا با قابلیتهای فنی و عملیاتی این غول دریایی آشنا شویم.
داستان یک غول
ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسوف روسیه، تنها ناو هواپیمابر سنگین در نیروی دریایی روسیه معرفی شده است و همانطور که گفته شد، یکی از سنگین ترین ناوهای هواپیمابر جهان بوده که اکنون در اختیار ارتش سرخ قرار دارد و دود کردن آن در چند ماه اخیر، سبب شد تا در کانون توجه رسانه های غربی قرار بگیرد.
کارخانه کشتی سازی دریای سیاه در ژانویه 1991 میلادی، این کشتی را پس از سال ها طراحی و فرآیندهای ساخت پیچیده، به بهره برداری رساند. این ناو برای حمله به اهداف بزرگ سطحی و دفاع از ناو گروه های نیروی دریایی ارتش روسیه در برابر حملات دشمنان در نظر گرفته شده است.
ساخت این ناو، مصادف شده بود با دوره فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و به همین خاطر، جدال های زیادی بین سیاسیون و نظامیان روس برای ساخت آن در گرفته بود. در پاییز سال 1991 میلادی، ناو کوزنتسوف که هنوز به طور کامل کارهای ساخت آن از جمله نیروگاه تولید برق به اتمام نرسیده بود، بطور محرمانه و با شتاب ناوگان، دریای سیاه را به مقصد ناوگان شمال ترک کرد.
لحظه شلیک 19 فروند موشک کروز کالیبر NK از ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسوف روسیه
گفته شده که استقرار ناو هواپیمابر در خلیج کولسک، نگرانی در خصوص تعلق آن به روسیه را رفع کرد. اما مانع از ادامه کارهای ساخت آن به صورت عادی شد. در سال 1993 میلادی، سه کشتی کیف، مینسک و نووراسیسک، از ترکیب نیروی دریایی روسیه به طور کامل خارج شدند.
در سال 1995 میلادی ناو هواپیمابر « دریاسالار کوزنتسوف» به دریای مدیترانه اعزام شد: این شناوری طولانی به مناسبت سیصدمین سالگرد نیروی دریایی روسیه انجام گرفت. اولین شناوری می توانست آخرین شناوری این ناو باشد — نقص در بخش نیروگاه تولید برق ناو کم مانده بود باعث غرق شدن کشتی در طوفان بشود.
ناو هواپیمابر توانست این شناوری را با موفقیت به اتمام برساند و به خلیج « کولسک» برگردد، اما مشکلات فنی بخش الکترومکانیکی هم اکنون نیز دردسر بزرگی برای این ناو هواپیمابر است.
کمبود پول برای تعمیر کلی آن در دهه 1990 — اوایل دهه 2000 میلادی همراه با کمبود متخصصان، مسائل ناو هواپیمابر را حادتر کرد. تا حدودی با تغییر اجزاء آن توانستند به رفع این مسائل بپردازند. اجزاء ضروری از ناو هواپیما بر پروژه 956 که در آن نیز از دیگ بخار استفاده شده بود گرفته شد.
اما این ها راه حل های سیستماتیک این مسأله نبودند. مشکلات در نیروگاه تولید برق امکانات شناوری ناو هواپیمابر را کاهش می داد که به نوبه خود بر امکانات هواپیماهای آن برای پرواز با حداکثر سوخت و تسلیحات تأثیر می گذاشت. ناو هواپیمابر باید قادر به افزایش حداکثر سرعت باشد.
اینگونه محدودیت ها باعث کاهش ذخیره سوخت و تسلیحات می شود که به نوبه خود بر امکانات ضربتی هواپیماها تأثیر می گذارد. دود کردن موتور یکی از نشانه های ظاهری است که هنگام کار در بعضی رژیم ها بروز می کند. به گفته بعضی از متخصصان دلیل اصلی ایجاد دود، می تواند نقص در بخش اتوماتیک نیروگاه تولید برق باشد که مانع از استفاده از رژیم مناسب برای احتراق سوخت می شود.
مشکل نیروگاه تولید برق، فقط بخشی از عیوب « کوزنتسوف» است. ویرانی زیر بنا و فقدان تکمیل گروه هواپیماها و وضعیت کلی ناوگان که در دهه نخست قرن بیست و یکم، فاقد پول کافی برای آمادگی کامل رزمی بود به از دست رفتن بخشی از تجربیات استفاده از ناو های هواپیمابر سابق منجر شد. هم اکنون از صفر این تجربیات باید کسب شوند.
ارتشی شناور بر فراز دریاها
در این ناو، جنگنده های سوخو 33 و میگ 29 استقرار دارد که تعداد آن ها به 26 تا 28 فروند می رسد. بالگردهای شناسایی راداری K34 نیز از جمله قابلیتهای هوایی این غول دریایی بوده که معمولا 4 فروند از آن به صورت عملیاتی در اختیار است.
همچنین بالگردهای K24 و K29 نیز به تعداد 18 فروند، در ناو قرار می گیرند. موشک های ضد هوایی دوش پرتاب P700 که گرانیت NK نامیده می شوند، از جمله تجهیزات تهاجمی ناوهواپیمابر کوزنتسف روسیه هستند. سامانه های موشکی دفاع هوایی موسوم به کنیژال، به تعداد 192 موشک، بر روی این غول نصب شده اند.
این ناو هواپیمابر، دارای سامانه موشک های ضد هوایی هدایت شونده 9M330 است و یکصد و نود و دو موشک آماده شلیک دارد. همچنین برای فعالیتهای توپخانه ای، سامانه موشکیِ دفاع هوایی، موسوم به کوتیک، به تعداد 9 فروند در ناو نصب شده است.
این ناو قادر است تا 256 فروند موشک ضد هوایی هدایت شونده M311 را در زمان لازم استفاده کرده و برای پشتیبانی، از 4800 گلوله 30 میلی متری نیز بهره بگیرد. تسلیحات زیر دریایی پیشرفته ای که در ناوهواپیمابر استفاده شده، 20 فروند موشک زیر دریایی 12000 است که از طریق ایستگاه رادار هدایت سامانه موشکی، راهبری می شوند.
مشخصات فنی غول دریایی روسیه
همان طور که در بالا اشاره شد، این غول دریایی روسیه بیش از 55 هزار تن وزن دارد. طول آن 270 متر و عرض آن حدود 34 متر است. حداکثر سرعت دریایی 29 گره را دارد که به صورت عملیاتی، 14 گره دریایی خواهد بود. این غول میتواند با سرعت 14 گره دریایی، بیش از 4170 مایل را طی کند. همچنین با سرعت 18 گره دریایی، 6800 مایل را طی نماید.
منابع انسانی که بر روی این ناو قرار دارند، شامل 196 افسر، 210 درجه دار، 1127 ملوان و 626 گروه هوایی هستند. در واقع بر روی ناو هواپیمابر غول پیکر روس ها، بیش از 2 هزار نفر مشغول به فعالیت هستند. رقمی بیش از یک پادگان مربوط به یک لشکر زرهی نیروی زمینی و آن هم بر فراز دریاها.
همانطور که قبلا اشاره شد، ناوهای هواپیمابر، با کشتی های نظامی کوچک تر اسکورت می شوند و به همین خاطر، ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسوف، از رزم ناو موشک انداز سنگین اتمی پتر کبیر، کشتی های بزرگ ضد زیر دریایی سورومورسک و ویتسی آدمیرال کولاکوف تشکیل شده است.
در زیر، تصاویری از این ناو گروه مشاهده می کنید. گفتنی است، ناوهواپیمابر روسیه، مجهز به سیستم شتاب دهنده بخاری نیست و یکی از دلایل سقوط هواپیماها از این ناو در سال 2016 میلادی نیز، فقدان این سیستم ترمزی پیشرفته است.
گشتی در ناو هواپیمابر کوزنتسف
تصویر هواپیمای جنگنده روس در عرشه ناوهواپیمابر کوزنتسف در زمان عملیات سوریه 2016
تصویر لحظه پرتاب موشک از ناو هواپیمابر کوزنتسف روسیه
جنگنده سوخو 33 قبل از پرواز از عرشه ناو هواپیمابر کوزنتسف در سواحل سوریه در دریای مدیترانه
نظامی روس در ناوهواپیمابر کوزنتسف مشغول بررسی نقشه های عملیاتی در جنگ سوریه 2016
تصویری هوایی از ناوهواپیمابر آدمیرال کوزنتسف در دریای مدیترانه
تصویر هواپیمای جنگی روسیه در عرشه ناوهواپیمابر کوزنتسف آماده پرواز
تصویر بالگردهای عملیاتی به پرواز در آمده از عرشه ناو هواپیمابر کوزنتسف
تصویر سیستم های ناوبری در کشتی کوزنتسف
تصویر جنگنده su33 در زمان پرواز از عرشه ناو هواپیما بر کوزنتسف در سواحل سوریه واقع در دریای مدیترانه
تصویر اژدر انداز در کشتی جنگی آدمیرال گریگورویج که اسکورت ناوهواپیما بر را بر عهده دارد
تصویر لحظه شلیک موشک از کشتی جنگی آدمیرال گریگروویچ در زمان عملیات جنگی سوریه
تصویری از سامانه های موشکی ناو هواپیمابر کوزنتسف
تصویر جنگنده su33 قبل از پرواز از عرشه ناو آدمیرال کوزنتسوف روسیه در سواحل روسیه در دریای مدیترانه
تصویری از جنگنده su33 در زمان فرود بر عرشه ناو هواپیمابر کوزنتسف روسیه
تا سال ۲۰۱۹ صورت میگیرد؛
دانش > محیط زیست جهان - همشهری آنلاین:
نخستین شهر شناور جهان تا ۲۰۱۹ میلادی در اقیانوس آرام و نزدیک تاهیتی ساخته خواهد شد.
به گزارش مهر، دولت پولینزی فرانسه با موسسه Seasteading قراردادی بسته تا عملیات ساخت این جزیره طی دو سال آتی آغاز شود.
طرحهای اولیه این جزیره بلندپروازانه به نظر میرسد اما موسسه Seasteading معتقد است شهرهای نیمه مستقل مکانی ایدهآل برای آزمایش شیوههای جدید مدیریت دولتی و کشاورزی هستند.
این شهر شناور برای آزمایش ایدههای جدید مانند درمان بیماریها، پاک کردن جو زمین و ثروتمند کردن فقرا به کار گرفته خواهد شد.
نخستین شهر شناور جهان روی شبکهای از ۱۱ پایه مستطیل ساخته میشود. بنابر این میتوان شهرها را با توجه به نیاز ساکنان کنار هم قرار داد.
بستری که این جزیره روی آن ساخته میشود از سیمان تقویت شده ساخته میشود که قدرت تحمل زیادی دارد. این شهر روی دریا شناور است اما قدرت استقلال قابل توجهی خواهد داشت.
یکی از نکات جالب این جزیره متشکل از چند شهر مجزای شناور آن است که اگر ساکنان یکی از جزیرهها با دولت مرکزی مخالف باشند میتوانند با قایق به جزیره دیگری بروند. به این ترتیب دولت هر یک از این جزایر مجبور است برای حفظ شهروندان خود رقابتی عمل کند.
شرکت گوگل به تازگی قابلیتی را طراحی کرده که توسط آن می توان تصاویر زیر اقیانوس ها را مشاهده کنید.
به تازگی کمپانی گوگل توانسته دوربین هایی را در زیر دریا نصب کنند.
با نصب این گونه دوربین ها این امکان به وجود آمده است که علاوه بر خیابان ها و کوچه های اقصی نقاط دنیا می توانید موجوداتی که در زیر دریاها و اقیانوس ها زندگی می کنند را مشاهده کنید.این قابلیت برای افرادی که علاقه به دیدن تصاویر زیر اقیانوس ها و دریاها را دارند بسیار مناسب می باشد و درواقع به گونه ای این تصاویر را برای کاربران شبیه سازی کرده است.
منبع : باشگاه خبرنگاران
خبرگزاری مهر: دانشمندان براساس نظریه «اورتوورژن» اعلام کردند ۲۵۰ میلیون سال دیگر اقیانوس های زمین ناپدید می شوند و ابرقاره هایی به وجود می آیند که «آماسیا» نامیده می شوند.
دانشمندان به وسیله کامپیوترهای قدرتمند سرنخ های برگرفته از صخره های سراسر جهان، این پیش بینی را انجام داده اند.
آنها معتقدند هنگامیکه قاره ها از هم جدا می شوند، بخش های کوچکتر از بقیه بخش ها فاصله بیشتری می گیرند اما به تدریج به یکدیگر جذب می شوند. به طوریکه یک طبقه زیر طبقه دیگر قرار می گیرد.
نخستین ابرقاره حدود ۳۰۰ میلیون سال قبل تشکیل شد که آفریقا مرکز آن بود، اما به تدریج به هفت قاره تبدیل شد که امروزه در جهان وجود دارند. همراه آن اقیانوس آتلانتیک نیز به وجود آمد.
راس میچل از دانشگاه پرت در استرالیا که در ۲۰۱۲ میلادی درباره مکانیزم تشکیل ابرقاره ها سخنرانی کرده بود، در این باره می گوید: گمانه زنی درباره آینده ابر قاره ها قطعی نیست. اما شواهد علمی برای این پیش بینی وجود دارد.
او معتقد است که ابرقاره جدید به محدوده ای به نام «حلقه آتش» را نیز در بر می گیرد که حاوی آتش فشان ها و زلزله های مرگبار است.
ناسا از فضا و به کمک سیستم لیدار، زندگی گیاهی در اقیانوسهای قطبی را مطالعه میکند.
بهطور معمول وقتی صحبت از ناسا به میان میآید، تصویر مریخ و ایستگاههای فضایی به ذهن متبادر میشود؛ اما این آژانس در زمینهی شرایط جوی و آبوهوایی نیز در حال انجام پژوهشهای مهمی است. یکی از این پروژهها، لیدار ابر-هواپخش با قطبیدگی متعامد (CALIOP) است که توسط ماهوارهی کالیپسو انجام میشود و بهموجب آن سطح پلانکتون اقیانوسها از میان ابرها سنجیده میشود.
پیش از این ناسا تنها در صورتی امکان سنجش سطح پلانکتون اقیانوسها را داشت که ماهوارهها قادر به تشخیص بازتاب خورشید از روی اقیانوس بودند؛ اما سیستم جدید مبتنی بر لیدار برای تشخیص مقدار گیاهان دریایی، به منابع نور خارجی نیازی ندارد، در حقیقت این سیستم بهصورت شبانهروزی و حتی در هوای نسبتا ابری نیز میتواند زندگی گیاهی را مشاهده کند.
کریس هاستتلر، پژوهشگر مرکز پژوهشی لنگلی میگوید:
سیستم CALIOP تغییرات شگرفی در نوع نگرش ما به سیستمهای پایش از راه دور اقیانوس از فضا ایجاد کرد. ما بهموجب این سیستم در برههای از سال قادر به مطالعهی سازوکار اکوسیستم اقیانوسهای قطبی بودیم که پیش از این در چنین زمانهایی دیدمان نسبت به آنها کاملا کور بود.
پژوهشگران به لطف سیستم CALIOP، از سال ۲۰۰۶ قادر به مطالعهی تنوع و دگرگونی پلانکتونها بودهاند. مایکل برنفلد، متخصص پلانکتونهای دریایی در دانشگاه ایالتی اورگن در این خصوص میگوید:
بهطور کلی اگر بخواهیم چرخهی غذایی زیستی و تولید سیستمهای قطبی را درک کنیم، باید تمرکز خود را روی تغییرات پوشش یخی و اکوسیستمی معطوف کنیم که تعادل بین درندگان و طعمههایشان را کنترل میکنند.
بامداد – یک نگاه اجمالی به کره زمین از طریق نقشه یا تصویر گرفته شده از فضا برای درک بزرگی و اهمیت اقیانوس های زمین کفایت میکند. اقیانوس ها ۷۲ درصد از سطح سیاره را پوشش داده و حجمی در حدود ۱٫۳۵ میلیارد کیلومتر مکعب را اشغال کرده اند. اهمیت آنها برای حیات بر همگان آشکار است. رازهای بسیاری در اعماق آنها نهفته است که هنوز به کشف نرسیدهاند.
به پاس علم نوین، ابزارها و دستگاههای اکتشاف پیشرفته یکی از مسائل دشوار حل و فصل شده است و آن محل قرارگیری عمیق ترین اقیانوس زمین می باشد. این محل، اقیانوس آرام نام دارد که عمق متوسط آن تقریبا ۴۲۸۰ متر بوده و عمیق ترین قسمت شناخته شده(گودال ماریانا) را در میان تمامی اقیانوس ها درون خود جای داده است.
روش
البته تعیین عمق عمیق ترین اقیانوس بنابه دلایل کاملا مشخص، کار دشواری است که دقت بسیار زیادی را می طلبد. کف اقیانوس ها شدیداً پهناور بوده و ارتفاعشان از سطح دریا به شدت متغیر است. درست مانند توده های قارهای، آنها هم از گودال ها و دامنه های کوهی برخوردارند. در برخی موارد، گودال ها بسیار عمیق تر از عمق متوسط هستند.
با این حال، اقیانوس آرام از لحاظ عمق متوسط به عنوان عمیق ترین اقیانوس شناخته می شود. اگرچه محاسبات متغیر اند، اما کل کف اقیانوس با مقدار تقریبی ۴۲۸۰ متر تخمین زده شده است که ۵۰۰ متر عمیق تر از متوسط جهانی یعنی ۳۷۰۰ متر میباشد. گودال ماریان به عنوان یکی از دلایل احتمالی مطرح شده چرا که بطرز قابل توجهی ژرف است!
ویژگیها
گودال ماریان در بخش غربی اقیانوس آرام در مجاورت جزایر ماریانا، با فاصله ای برابر نسبت به فیلیپین و ژاپن واقع شده است. گودال هلالی شکل بوده و طول و عرض متوسط آن به ترتیب به ۲۵۵۰ کیلومتر و ۶۹ کیلومتر می رسد. این گودال در دره ی کوچک واقع در کف اش که به ژرفای چلنجر(challenger) معروف است، عمق بیشینه ای معادل ۱۰۹۹۴ متر دارد. کشورهای نزدیک این گودال عبارتنداز ژاپن، پاپوا گینه جدید، اندونزی و فیلیپین.
ویژگیهای هندسی نتیجهی پدیده فرو روی اند که در مرز میان دو صفحه تکتونیک(صفحه اقیانوس آرام و فیلیپینو) به وقوع می پیوندند. نتیجه حاصله را سیستم فرو روی ایزو-بونین-ماریانا نامیدهاند. حاشیه غربی صفحه اقیانوس آرام به زیر صفحه کوچکتر ماریانا فرو می رود.
حرکت صفحات آرام و ماریانا به شکل گیری جزایر ماریانا نیز ختم شد که جزایری آتش فشانی به حساب می آیند. آنها در نتیجه گداز آبدهی(سرد شدن گدازه داغ توسط آب) ناشی از آب محبوس شده در قسمت فرو رفته صفحه اقیانوس آرام می باشد. برای فهمیدن این موضوع که گودال ماریانا چقدر عمق دارد، بگذارید آن را با کوه اورست مقایسه کنیم. اگر کوه اورست را درون گودال ماریانا قرار دهید، بیش از دو هزار متر از آب آن کوه را در بر خواهد گرفت.
فشار آب موجود در گودال ماریانا در حدود ۱۵۷۵۰ psi میباشد که صد برابر بزرگتر از فشار اتمسفری استاندارد در سطح دریاست. این بدان معناست که اگر می توانستید در بخش تحتانی گودال ماریانا قرار بگیرید، فشار شما را نابود می ساخت!
اندازه گیری
اندازه گیری های مختلفی از گودال در طی چند سال به کمک روش های مختلف صورت پذیرفته است. اولین عملیات “چلنجر” نام داشت که بین سالهای ۱۸۷۲ و ۱۸۷۶ میلادی به انجام رسید. آنان با استفاده از شیوه های مناسب به اندازه گیری عمیق ترین اقیانوس ، نقطه گودال ماریانا تا ۹۶۳۶ متر پرداختند.
چلنجر HMS در سال ۱۹۳۱ میلادی بررسی دیگری نیز انجام داد. پژوهشگران در این عملیات به روش دقیق ژرفا سنجی پژواکی تکیه ورزیدند و مقدار ۱۰۹۰۰ متر را به عنوان عمیق ترین عدد بدست آمده اعلام کردند. بعدها این ناحیه را ژرفای چلنجر نامگذاری نمودند. در طول نیمه دوم قرن بیستم، عملیات متعددی انجام گرفت. در سال ۱۹۵۷، کشتی شوروی در محلی به نام “حفره ماریانا”، عمق ۱۱۰۳۴ متر را ثبت کرد. کشتی بازرگانی آمریکایی به نام اسپنسر اف. بیرد در سال ۱۹۶۲ عمق بیشینه ۱۰۹۱۵ متر را با استفاده از ابزارهای دقیق اندازه گیری عمق ثبت نمود.
کشتی پیمایشی ژاپن با نام تاکویو در سال ۱۹۸۴ از یک دستگاه ژرفا سنج پژواکی استفاده کرده و عمق بیشینه ۱۰۹۲۴ متر را گزارش کرد. یک کشتی دیگر ژاپنی در سال ۱۹۹۵ به عمیق ترین ناحیه گودال ماریانا دست یافت. بنابراین، ۱۰۹۱۱ متر به عنوان عمیق ترین ناحیه ثبت گردید. در سال ۲۰۰۹، ناو تحقیقاتی آمریکا به نام کیلو موانا دقیق ترین اندازه گیری را از گودال ماریانا تا به امروز انجام داد. در این پروسه از یک ردیاب آوایی استفاده شد که نقطهای را با عمق بیشینۀ ۱۰۹۷۱ متر شناسایی کرد.
کاوش
تا کنون چهار عملیات در گودال ماریانا به انجام رسیده است. نخستین عملیات با نام تریست به کمک ناو طراحی شده توسط سوئیس و ساخته شده توسط ایتالیا صورت گرفت که نیروی دریایی آمریکا مالک آن ناو بود. ناو و دو سرنشین آن در بیست و سوم ژانویه ۱۹۶۰ به بخش تحتانی گودال رسیدند، یعنی عمقی معادل ۱۰۹۱۶ متر. عملیات توسط ناو گمنامی در سال ۱۹۹۶ و ناو مستقلی به نام نریوس در سال ۲۰۰۸ ادامه یافت. در سه عملیات نخست، عمق مشابه ۱۰۹۰۲ تا ۱۰۹۱۶ متر مستقیما مورد اندازه گیری قرار گرفت. چهارمین عملیات در سال ۲۰۱۲ انجام شد که طی آن، کارگردان کانادایی جیمز کامرون با استفاده از زیردریایی چلنجر عملیاتی را ترتیب داد. او در ۲۶ مارس به بخش تحتانی گودال ماریانا رسید.
از ماه فوریه ۲۰۱۲ عملیات متعددی برنامهریزی شده است که از جمله آنها میتوان به موارد زیر اشاره کرد: زیردریایی های تریتون (شرکت فلوریدایی که به طراحی و ساخت زیردریایی های خصوصی می پردازد) و شرکت فناوری های دریایی DOER در نزدیکی سانفرانسیسکو که در نظر دارد دو یا سه نفر را به بستر دریا بفرستد. دنیای اقیانوس ها در ورای خط ساحلی، ژرف و رازآلود است. قسمت اعظمی از آن هنوز کشف نشده و آثار حیاتی که دانشمندان در آن جا پیدا کردهاند بسیار مرموز می باشد، بطوریکه می تواند سرنخ هایی هم در خصوص حیات در دنیا های دیگر بدست دهد. این مسئله معقول بنظر می رسد که فضای درونی می تواند بینش ما را نسبت به حیات در فضای بیرونی ارتقأ بخشد.
چند اقیانوس در دنیا وجود دارد؟ چه عواملی منجر به جزر و مد می شود؟ آیا شهاب سنگ ها نقشی در پیدایش اقیانوسهای زمین داشتهاند؟ چند درصد زمین را آب تشکیل می دهد؟ اگر درصدد کسب اطلاعات بیشتر هستید، می توانید مقاله ی انتشار یافته در National Geographic پیرامون حیات در گودال ماریانا مراجعه کنید.
نوشته با عمیق ترین اقیانوس زمین بیشتر آشنا شویم اولین بار در بامداد پدیدار شد.
به گزارش خبرنگار گروه دانستنیهای خبرگزاری فارس، در شرایطی که همه مردم از کوسه میترسند، محققان تمرکز ویژهای روی این گونه جانوری دارند تا به رموز خلقت آنها پیببرند.
پس از سالها بررسی، محققان موفق به کشف نقطه نرمی در بدن کوسه سفید بزرگ شدند که برای گوش دادن به نوع خاصی از موسیقی شکل گرفته اســت.
این کوسه آدمخوار که مسئول مرگ بسیاری آدم اســت، به موسیقیهای «Heavy metall» واکنش مثبت نشان داده و با حرکات خود علاقه به گوش دادن موزیک را تثبیت کرده که بسیار عجیب به نظر میرسد. گرچه ممکن اســت موسیقی مورد علاقه او بین انسانها طرفداران خاصی داشته باشد.
دانشمندان ادعا میکنند با پخش شدن این موسیقی در زیر آبهای اقیانوس، تعداد زیادی کوسه به سمت نقطه پخش موزیک آمدند که این رفتار فرضیههای جدیدی را در مقابل آنها قرار میدهد. دانشمندان معتقدند، کوسهها گوش شنواتری برای موسیقی دارند تا بعضی از آدمهایی که در جامعه انسانی زندگی میکنند و این بسیار غمانگیز اســت.
انتهای پیام/