وب سایت تک شات: نتایج بررسی های صورت گرفته بر روی زنان مسن نشان می دهد که نشستن طولانی مدت در طول روز می تواند سرعت روند پیر شدن را افزایش دهد.
یافته های این پژوهش نشان می دهد که ورزش و فعالیت های بدنی مفید بیش از 40 دقیقه در طول روز می تواند مانع از پیر شدن زودرس سلول ها شود. به گفته محققان، زنانی که بخش قابل توجهی از زمان روزنانه خود را به نشستن صرف می کنند، تلومرهای کوتاهتری دارند. تلومرها در واقع، کلاهک های کوچکی در انتهای رشته های NDA هستند که از کروموزوم ها در هنگام افزایش سن محافظت می کند و مانع از آسیب دیدن آن ها می شود.
به طور کلی تلومرها با افزایش سن،کوتاه تر می شود و این روند در افرادی که به ندرت ورزش می کنند و یا عادت به نشستن طولانی مدت در طول روز دارند، سریعتر است و همین امر منجر به زوال DNA و به دنبال آن، پیری زودتر از موعد سلول ها خواهد شد. از دیگر عواملی که می تواند روند پیری را تسریع ببخشد می توان به مواردی همچون مصرف دخانیات، چاقی بی از حد و تحرک کم اشاره کرد.
گفتنی است این پژوهش بر روی زنان 64 الی 95 ساله صورت گرفت و مشخص شد که افرادی که به سبک زندگی نشسته تمایل دارند، در مقایسه با آن هایی که علاوه بر ورزش کردن، مدت زمان کمتری را در طول روز بر روی صندلی می نشینند، سلول های بدنشان پیرتر از سن شناسنامه ایشان است و بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی و همچنین فشار خون بالا هستند.
به جدا شدن جفت قبل از زایمان جدا شدن زودرس جفت گفته میشود. علت جدا شدن زودرس جفت میتواند پره اکلامپسی باشد. با علائم جدا شدن جفت آشنا شوید
جفت عضوی است که شما و جنین را به یکدیگر متصل میکند. این عضو از خارجیترین لایهی سلول در تخمک بارور ایجاد میشود. جفت، اکسیژن و مواد غذایی را از جریان خون مادر دریافت میکند و آن را به جنین میرساند؛ علاوهبراین وظیفهی دفع مواد زائد بدن جنین و انتقال آن به جریان خون مادر (که سپس توسط کلیهها دفع میگردد) را نیز بر عهده دارد. جنین از طریق بند ناف به جفت متصل است.
حدودا 5 دقیقه پس از تولد فرزندتان و زمانی که همهی افراد در اتاق عمل مشغول توجه و تحسین فرزند تازه متولد شدهی شما هستند، رحم شما همچنان در حال فعالیت است تا جفت را از خود خارج نماید. پس از چند انقباض خفیف، شما جفت را نیز از بدنتان خارج مینمایید.
همواره نشانههای مربوط به جفت سرراهی و جدا شدن زودرس جفت (مشکلاتی که مربوط به این عضو حیاتی است) را در خاطر داشته باشید و در مورد نگرانیهایتان با پزشک مشورت نمایید.
جفت در حالت معمول به قسمتهای بالایی دیوارهی رحم متصل میگردد و تا پس از تولد نیز از آنجا جدا نمیشود. این مساله به نوزاد اجازه میدهد که تا زمانی که بتواند بطور مستقل تنفس نماید، به دریافت اکسیژن از جفت ادامه دهد. اگر جفت قبل از زمان تولد از دیوارهی رحم جدا گردد به این مشکل جدا شدن زودرس جفت گفته میشود که میتواند سلامت جنین و مادر را به خطر بیاندازد.
عواملی که شما را در معرض جدا شدن زودرس جفت (که در یک مورد از هر 200 مورد بارداری اتفاق میافتد) قرار میدهد عبارتند از:
بسیار حیاتی است که در صورت بروز نشانههایی مثل خونریزی از واژن، درد شدید در ناحیهی شکم یا پشت، تیر کشیدن در ناحیهی رحم، و انقباضات قوی پر تکرار سریعا با پزشکتان تماس بگیرید. زیرا ممکن است نشانهی جدا شدن جفت یا جدایی بخشی از جفت از رحم باشند. در موارد معدودی، جدایی جفت به طور کامل اتفاق افتاده و منجر به مرگ جنین میگردد. در صورتی که درمانهای لازمه صورت نپذیرد جداشدن جفت ممکن است منجر به خونریزی و آسیب به اعضای داخلی بدن مادر شده و در مواردی منجر به مرگ او گردد.
اگر پس از هفته بیست و چهارم بارداری دچار خونریزی شوید، باید در بیمارستان بستری شوید تا احتمال جدایی جفت مورد بررسی قرار گیرد. پزشک به بررسی فشار خون و ضربان قلب شما و نبض جنین پرداخته و ممکن است یک سونوگرافی نیز انجام دهد. در صورت بروز جدایی جفت، زمان و نوع زایمان کاملا بستگی به شرایط سلامتی شما و فرزندتان خواهد داشت.
تهیه و ترجمه: مجله اینترنتی ستاره
پارگی زودرس کیسه آب در بارداری (PRETERM RUPTURE OF MEMBEANS)پدیده مرسومی است.با اقدامات لازم به هنگام مواجه با پارگی زودرس کیسه آب آشنا شوید
وقتی درد زایمان شما آغاز میشود، کیسه آب شما نازک شده و در نهایت پاره میگردد تا مایع آمنیوتیک از بدن شما خارج شود. این مایع در مدتی که فرزندتان درون رحم شما قرارا دارد به خوبی از او در برابر آلودگیها و آسیب محافظت میکند. اگر کیسهی آب شما قبل از آغاز فرآیند درد زایمان پاره شود، به آن پارگی زودرس کیسه آب در بارداری یا PROM گفته میشود.
PROM یک پدیدهی کاملا مرسوم است و در 10 درصد بارداریها اتفاق میافتد. 90 درصد از خانمهایی که کیسهی آبشان در نزدیکی تاریخ وضع حمل پاره میشود و 50 درصد مادرانی که پیش از موعد این اتفاق را تجربه میکنند پس از 24 ساعت وارد مرحلهی زایمان میشوند. مهم نیست که چه مقدار از بارداریتان باقی مانده است، هرچه فاصلهی بین پاره شدن کیسهی آب شما و تولد فرزندتان بیشتر گردد، خطر بروز آلودگی در شما و فرزندتان بالاتر میرود.
اگر شک کردید که کیسهی آبتان پاره شده است سریعا با پزشک خود تماس بگیرید. احتمالا پزشک شخصا شما را معاینه میکند تا مشخص گردد مایعی که از واژن شما نشت میکند مایع آمنیوتیک است یا نشت ادرار یا چیز دیگر. اگر کیسهی آبتان پاره شده باشد، اقدام بعدی با بررسی میزان بلوغ فرزندتان و اینکه پزشک چقدر احتمال بروز آلودگی میدهد مشخص میگردد.
پس از هفته سی و ششم بارداری: اگر پس از هفتهی 36 بارداریتان هستید، پزشک احتمالا بین 6 تا 12 ساعت صبر میکند تا معلوم شود وارد پروسهی زایمان میشوید یا خیر. بعضی پزشکان در صورتی که فرزندتان در حال حرکت باشد و نشانی از آلودگی دیده نشود ممکن است زمان بیشتری صبر نمایند. ممکن است پزشکتان به شما اجازه بدهد که در منزل منتظر شوید یا اینکه از شما بخواهد در بیمارستان بمانید. اگر وارد مرحلهی فعال زایمان نشوید، پزشک با استفاده از پیتوسین – Pitocin- که تحریک کنندهی انقباضات است، فرآیند زایمان را در شما ایجاد میکند.
بین هفتههای سی و دوم تا سی و ششم بارداری: پزشک به بررسی مایع آمنیوتیک شما میپردازد تا مشخص گردد آیا ریههای جنین به اندازهی کافی برای تنفس در هوا تکامل پیدا کردهاند. اگر این اتفاق افتاده باشد پزشک فرآیند زایمان را در شما ایجاد میکند. اگر ریهها به اندازهی کافی کامل نشده باشند، پزشک سعی میکند با استراحت مطلق زمان بارداریتان را تا حد امکان طولانیتر نماید. پزشک در صورت مشاهدهی علائم آلودگی مثل تب یا سوزش در هنگام ادرار، پروسهی زایمان را در شما آغاز میکند. همچنین ممکن است برای بهبود عملکرد ریههای فرزندتان به شما استروئید بدهد. در غالب موارد، نوزادانی که پس از هفتهی 32 بارداری به دنیا میآیند با مشکلات طولانی مدت مواجه نمیشوند.
قبل از هفته سی و دوم بارداری: در صورت بروز پارگی کیسه آب، پزشک شما به طور قطع سعی میکند تا مدت بارداری شما را طولانیتر نماید مگر در مواردی که نشانههایی مبنی بر شروع فرآیند زایمان، بروز آلودگی و یا جداشدن زودرس جفت وجود داشته باشد. احتمالا شما را به بیمارستانی با سطح بالای خدمات نوزادان منتقل مینماید. به شما داروهای آنتیبیوتیک برای طولانیتر کردن زمان بارداری و نیز استروئید برای افزایش سرعت تکامل ریههای فرزندتان داده میشود.
تهیه و ترجمه: مجله اینترنتی ستاره
خبرگزاری آریا -
در برخی از زنان، یائسگی می تواند خیلی زود رخ دهد
رابطه یائسگی زودرس با پوکی استخوان
یک درصد از زنان، پیش از سن چهل سالگی یائسه می شوند که به آن یائسگی زودرس می گویند. اگر این مشکل درمان نشود، پایین بودن میزان هورمون استروژن در چنین سنینی می تواند موجب پوکی استخوان شود و یا استخوان ها را سست و ضعیف نماید. سوالی که مطرح می شود این است که بهترین درمان چیست و باید چه مدت ادامه یابد؟
سئوال بالا، موضوع مطالعه ای است که نتایج آن در نشریه Menopause منتشر شده است. میانگین سن زنان مورد تحقیق در این مطالعه 34.7 سال بوده است. در این تحقیق معلوم شد یائسگی زودرس چگونه می تواند در برخی زنان رخ دهد.
برای مدت هشت سال، تراکم استخوانی این زنان هر دو سال یکبار بررسی شد. هیچ یک از آنها جراحی برداشتن تخمدان نداشتند، بنابراین همه آنها با ترکیبی از استروژن و پروژسترون مورد درمان قرار گرفتند و حدودا 2.9 سال بعد از ورود به دوره یائسگی شان، هورمون درمانی را شروع کردند. بعد از چهار سال هورمون درمانی، 60 درصد از زنان کاهش تراکم استخوانی در ستون فقرات و 23.6 درصدشان هم کاهش تراکم استخوانی در استخوان لگن داشتند. بعد از 8 سال هورمون درمانی، 50 درصد، کاهش تراکم استخوانی در ستون فقرات و 16.7 درصد هم کاهش تراکم استخوان در استخوان لگن داشتند.
در این مطالعه، 2.9 سال بعد از تشخیص یائسگی زودرس، درمان با استروژن و پروژسترون شروع شد و 46 درصد از آنها در همان زمان بخشی از تراکم استخوان شان را از دست داده و یا مبتلا به پوکی استخوان بودند.
داروهای زیادی در بازار وجود دارد که می توانند از کاهش تراکم استخوانی پیشگیری کنند
پس این تحقیق چه پیامی دارد؟
در اینجا 7 نکته را می گوییم که اگر یائسگی زودرس برای شما رخ داد باید آنها را مورد بررسی قرار دهید تا بهتر از خودتان مراقبت نمایید.
1- در برخی از زنان، یائسگی می تواند خیلی زود رخ دهد. این زنان انتظار ندارند که در چنین سنینی با آن روبرو شوند، بنابراین برای آزمایش در این زمینه اقدامی نمی کنند.
2- این که 2.9 سال صبر کنید تا این مشکل در شما تشخیص داده شود، احتمال اینکه در همان زمان کاهش تراکم استخوانی داشته باشید، 50 درصد است و تازه باید درمان را شروع کنید.
3- درمان با هورمون ها به تنهایی ممکن است برای دست کم نیمی از زنان مبتلا به یائسگی زودرس کافی نباشد تا از کاهش تراکم استخوان شان پیشگیری کند.
4- یعنی علاوه بر استروژن و پروژسترون، به سایر شیوه های درمانی نیاز است تا از کاهش تراکم استخوان جلوگیری شود.
5- داروهای زیادی در بازار وجود دارند که همراه با هورمون ها می توانند مورد استفاده قرار بگیرند تا از کاهش تراکم استخوانی پیشگیری گردد، مانند فوزاماکس.
6- داروی دیگری که گاهی همراه با استرژن و پروژسترون، برای زنان مبتلا به یائسگی زودرس تجویز می شود تا از کاهش تراکم استخوانی شان جلوگیری شود، تستوسترون می باشد.
7- شواهدی وجود ندارد که نشان دهد استروژن درمانی در زنانی که دچار یائسگی زودرس شده اند، خطر سرطان سینه را افزایش می دهد، یعنی تفاوتی با زنانی که عادت ماهیانه شان طبیعی است، ندارند.
منبع : tebyan.net
افزایش سن و پیری چیزی نیست که انسان توانایی جلوگیری یا فرار از آن را داشته باشد. این روندی طبیعی است که برخی با حس پذیرش در مسیر آن حرکت میکنند، در شرایطی که برخی دیگر حاضر به پذیرش این تحول طبیعی نیستند. در حقیقت، هیچ مشکلی نیز با هر دو دیدگاه وجود ندارد زیرا همه ما به روشهای مختلف تلاش میکنیم با روند اجتناب ناپذیر پیری مقابله کنیم.
یکی از جنبههای فیزیکی روند طبیعی پیری پدیدار شدن رشته موهای سفید است و تقریبا هیچ کس این مساله را دوست ندارد. فولیکولهایی که در پوست سر ما قرار دارند نیز همانند خود ما پیر میشوند. با افزایش سن، فولیکولهای مو ملانین - رنگدانهای که رنگ طبیعی مو را ایجاد میکند - کمتری تولید میکنند و تارهای خاکستری و سفید مو یک محصول فرعی طبیعی محسوب میشوند.
همه انسانها به یک میزان یا در زمانی مشخص با سفید شدن مو مواجه نمیشوند و دانشمندان نیز توضیح خوبی برای این شرایط ندارند. یکی از جمع بندیهای صورت گرفته این است که ژنتیک بیش از هر چیز دیگر احتمالا نقش چشمگیری در تسریع سفید شدن موها دارد.
نژاد میتواند حرف بسیاری در این زمینه داشته باشد. به طور معمول، سفید پوستان در اواسط دهه سوم زندگی خود با پدیدار شدن موهای سفید مواجه میشوند؛ آسیاییها در اواخر دهه سوم؛ و آفریقایی آمریکاییها در اواسط دهه چهارم. بنابر گزارش وب امدی، بیش از نیمی از مردم جهان هنگامی که ۵۰ ساله میشوند، تارهای مو سفید بسیاری در سر خود دارند.
سفید شدن مو در ۲۰ سالگی برای سفید پوستان و در ۳۰ سالگی برای سیاه پوستان به عنوان سفید شدن زودرس مو در نظر گرفته میشود. سفید شدن پیش از موعد مو بیشتر جنبه ژنتیکی دارد. با این وجود، ممکن است کاتالیزورهایی این روند را تسریع کنند. این تغییر فیزیکی در ظاهر میتواند با سبک زندگی و دیگر ویژگیها مرتبط باشد و در ادامه با برخی دلایل سفید شدن زودرس مو بیشتر آشنا میشویم.
وضعیت پزشکی
بیماریهای خودایمنی به سلولهای بدن حمله میکنند و این شرایط شامل فولیکولهای مو نیز میشود و از این رو، ممکن است شاهد سفید شدن زودرس موها باشید.
کمبود ویتامین B۱۲ یا مشکلات غده هیپوفیز یا غده تیروئید نیز میتوانند موجب پیری زودرس شوند. خبر خوب این است که اگر بیماری درمان شود، آثار فیزیکی پیری زودرس از جمله سفید شدن موها میتواند معکوس شود. البته سفید شدن موها در نتیجه دلایل پزشکی نادر هستند.
سیگار کشیدن
سیگار کشیدن یکی از بدترین چیزهایی است که میتواند روی پوست و مو تاثیرگذار باشد. ممکن است نتوانید شکل گیری چین و چروکها را در پوست سر خود مشاهده کنید، اما این شرایط تمامی فولیکولهای مو را تحت تاثیر قرار میدهد.
با وجود آثار بالقوه سیگار کشیدن بر روند پیری، تاثیر آن همچنان به اندازه ژنتیک نیست. اگر سفید شدن زودرس موها در خانواده شما سابقه ندارد، توصیه میشود به پزشک مراجعه کنید تا سلامت تیروئید، سطوح ویتامین، و احتمال کم خونی نیز بررسی شود.
استرس مزمن
اگرچه درباره این مورد بحث وجود دارد، برخی پژوهشها ارتبط بین استرس و سفید شدن موها را نشان دادهاند. طی مطالعه که در دانشگاه نیویورک انجام شد، پژوهشگران کاهش فولیکولهای مو از طریق کاهش سلولهای بنیادی در موشهایی که تحت شرایط استرسزا قرار گرفته بودند را مشاهده کردند.
اگرچه پژوهشهای فراوانی در زمینه آثار استرس بر سفید شدن زودرس موها صورت نگرفته است، اما شواهدی وجود دارند که از پیوند قوی بین آنها خبر میدهند.
کمبود ویتامین
همان گونه که پیشتر نیز اشاره شد، کمبود ویتامین B۱۲ میتواند سفید شدن موها را تسریع کند. گیاهخواران و وگانها به واسطه محدودیتهایی که در رژیم غذایی خود اعمال میکنند ممکن است در معرض خطر بیشتری نسبت به سفید شدن زودرس موها قرار داشته باشند. افرادی که قرصهای ضد بارداری مصرف میکنند و آنهایی که مشکلات گوارشی یا مربوط به معده و روده دارند نیز با این خطر افزایش یافته مواجه هستند.
خبرگزاری آریا -
اگر غدهای در مغز باشد که باعث فعال شدن هیپوتالاموس شود، به آن بلوغ حقیقی یا مرکزی گفته میشود.
چند روز قبل پسر کوچولوی یکی از دوستانم را دیدم و به شوخی به مادرش گفتم چقدر پشمالوست! گفتن این جمله همان و وا شدن سر درددل مادرش همان. او در حالی که سرش را به من نزدیک میکرد، آرام گفت: «پسرم 10 ساله است و خیلی هم به پرموییاش حساس شده. تازگیها زیربغلش موهای تیرهای رشد کرده. یه طور نگاه کن متوجه نشه و جوشهای صورتشو ببین! واقعا من و پدرش نمیدانیم چه کار کنیم؟ به نظرت مشکلی داره که به این زودی بالغ شده؟»
اگر این مشکل، مشکل شما هم هست، گفتوگو با دکتر مریم رزاقیآذر، فوقتخصص غدد درونریز و متابولیسم کودکان و استاد دانشگاه علومپزشکی تهران، در همین رابطه را بخوانید.
سن شروع بلوغ برای والدین همیشه سوالی مهم است. ابتدا در اینباره بفرمایید؟
بلوغ در دخترها بهطور متوسط از10 تا 12 سالگی و در پسرها از 11 تا 13 سالگی شروع میشود و در دخترها تا 16-15 سالگی و در پسرها تا 18-17 سالگی ادامه مییابد. البته بهطور متوسط ممکن است در دخترها کمی بیش از یک سال زودتر شروع شود.
تقریبا هیچکدام از پدر و مادرها مراحل بلوغشان را به خاطر ندارند و در برخورد با فرزندشان به مشکل برمیخورند. اصلا در بلوغ باید چه اتفاقی بیفتد؟
بلوغ مرحلهای از رشد و تکامل انسان است که کودک را از طفولیت به بزرگسالی میرساند. در این مرحله از زندگی، غدد جنسی فعال میشوند و شروع به ترشح میکنند و در دختر و پسر علائم متفاوتی را پدید میآورند. در دخترها بلوغ با جوانه زدن پستان شروع میشود و سپس رویش موهای تناسلی (الگویی متفاوت با پسرها دارد) و زیربغل اتفاق میافتد. این روند با بزرگ شدن رحم و تخمدانها ادامه مییابد و در پایان با عادت ماهیانه تکمیل میشود. بلوغ پسرها نیز به ترتیب با بزرگی بیضهها و آلت و پیدایش مو در ناحیه تناسلی، زیربغل، بدن، صورت، ضخیم شدن صدا و عضلانی شدن بدن همراه است. در این بین رشد طولی بدن در هر 2 جنس همچنان ادامه مییابد.
تفاوتی هم در رشد قد دو جنس وجود دارد؟
کودکان در 3-2 سال اول زندگی، رشد قدی سریعتری دارند. این رشد در سنین بین 4 تا 10 سال، تقریبا 6-5 سانتیمتر در سال است و در بلوغ، با جهش قدی ایجاد شده که این میزان در دخترها به6 تا 8 و در پسرها به 8 تا 10 سانتیمتر در سال میرسد. با توقف رشد قدی، بلوغ پایان مییابد. رشد قدی در دختران بعد از جهش آهستهتر شده و تا 3-2 سال بعد از عادت ماهیانه ادامه مییابد ولی این زمان در پسرها طولانیتر است.
اگر نشانههای بلوغ دختر یا پسری یکی- دو سال زودتر از آنچه گفتید دیده شود، باید به بلوغ زودرس شک کنیم؟
بله، اگر اولین علامت بلوغ در پسرها قبل از 9 سال و در دخترها قبل از 7 سال (گاهی 8 سال را هم در نظر میگیریم) بروز کند، بلوغ زودرس محسوب میشود. البته این اعداد در نژادهای مختلف متفاوت است. در تحقیقاتی که در تهران انجام شد، این رقم در دخترها 7 سال و 5 ماه بود. البته بلوغ زودرس حتما باید به وسیله پزشک تایید شود.
چرا بعضی از کودکان دچار بلوغ زودرس میشوند؟
بلوغ زودرس تحت تاثیر علل محیطی و مرکزی است و پیگیری از آن از 2 جنبه برای ما مهم است؛ اول علت بلوغ زودرس که ممکن است نشانی از یک مشکل مرضی در کودک باشد و دیگری توقف رشد طولی که امکان دارد باعث کوتاه قدی او شود. پس از بررسی، اغلب در50 درصد موارد پسرها و 95 درصد در دخترها علت خاصی برای بلوغ زودرس یافت میشود.
مثلا چه علتی؟
امواجی در هیپوتالاموس مغز وجود دارند که اثر بازدارنده دارند و اجازه فعالیت غدد جنسی را نمیدهند. احتمالا با افزایش سن استخوانی و حجم بدن، این ماده بازدارنده کنار میرود و هیپوتالاموس فعال میشود و غدد جنسی متعاقب آن عملکرد خود را آغاز میکنند و فرد بالغ میشود. البته وجود غدهای در تخمدان، بیضه یا غده فوقکلیه (در رویش موهای جنسی نقش دارد) میتواند ترشح هورمونهای مردانه یا زنانه را شعلهور کند. این غده ممکن است خوشخیم یا بدخیم باشد و علائم جنسی ایجاد کند که شبیه آغاز بلوغ است. این نوع از بلوغ، کاذب یا محیطی است اما اگر غدهای در مغز باشد که باعث فعال شدن هیپوتالاموس شود، به آن بلوغ حقیقی یا مرکزی گفته میشود.
بسیاری از والدین برنامههای ماهواره یا اینترنتی را عاملی برای مطلع شدن کودک از مسائل جنسی و بلوغ زودرس میدانند این دیدگاه به نظر شما علمی است؟
بله، این نگرانی متخصصان خارج از کشور هم است. نشستن پای برنامههای ماهوارهای و دیدن صحنههای جنسی و آگاهی از این موضوع میتواند اثر محیطی داشته باشد و شعلهور کننده بلوغ باشد و امواج بازدارنده مغز در شروع بلوغ جنسی را مهار کند. البته کاهش ناگهانی امواج در پدیده بلوغ هنوز ناشناخته است.
چرا بلوغ زودرس مانع رشد قدی مناسب کودک میشود؟
چون بیشترین رشد طولی در دوران کودکی است و اگر عاملی این دوره را کوتاهتر کند، رشد کودک کافی نخواهد بود و در صورتی که این موضوع محرز شود باید روند بلوغ را متوقف کنیم. علاوه بر این کودک تغییرات بدنی پیدا میکند که به همسالان خود شباهت ندارد و از نظر روانی نیز به او آسیب میزند.
پس میتوان به والدینی که کودکان پرمو یا با موهای ضخیم دارند، هشدار داد و این موها را علامتی مهم تلقی کرد؟
نه در حدی که باعث ترسشان شود اما در بعضی از کودکان بهطور ژنتیکی اختلالهای آنزیمی در غده فوقکلیه وجود دارد که باعث پرمویی در آنها میشود. این مساله نیز باید زود تشخیص داده شود زیرا ترشح هورمونهای جنسی از این غده، ممکن است باعث زودتر بستهشدن استخوانها و کوتاه قدی در کودک شود، بنابراین کودکانی که پرمو هستند و حتی موهای ضخیم بدنشان زودتر رویش پیدا کرده باید آزمایشی انجام دهند و سطح هورمونهای غده فوقکلیه اندازه گرفته شود و در صورت مثبتشدن جواب آزمایش درمان آغاز شود.
پاسخ به پرسش یکی از خوانندگان درباره بلوغ زودرس
دختری 8 سال و نیمه دارم که به تشخیص فوقتخصص غدد، به بلوغ زودرس رسیده است. برای کنترل رشد قدی و سایر نشانههای بلوغ، چند آمپول تجویز کردهاند تا هر ماه به او تزریق شود. این داروها در آینده عوارضی برای دخترم نخواهد داشت و روی رشد دستگاه تولیدمثلش تاثیر منفی نمیگذارد؟ در ضمن دخترم نارس به دنیا آمده بود و هنگام تولد حدود یک کیلوگرم وزن داشت. آیا این موضوع میتواند زمینهساز بلوغ زودهنگام او باشد؟
پاسخ: ارتباطی بین نارس بودن نوزادان و بلوغ زودرس آنها در آینده پیدا نشده است اما باید مشخص شود پیدایش جوانه پستانی این کودک در چه سنی است و در چه مرحلهای از بلوغ قرار دارد. میانگین سن بلوغ در دخترهای ایرانی 7 سال و 5 ماه است. اگر شروع بلوغ همین سن باشد، اصلا بلوغ زودرس محسوب نمیشود. در صورتی که بلوغ، زودرس نباشد و درمان را آغاز کنیم، شاهد اثر معکوس روی قد خواهیمبود. چنین آمپولهایی اگر بیمورد تزریق شوند، رشد قدی را کندتر میکنند و حتی جلوی جهش قد را میگیرند. هر دارویی ممکن است عارضهای داشته باشد ولی اگر ضررش بر نفعش غالب باشد، قطعا پزشک آن را تجویز نخواهد کرد.
منبع : salamat.ir
خبرگزاری آریا-همه ما تا به حال دچار چنین مشکلی شده ایم، کلیدهایمان را پیدا نمی کنیم. فراموش می کنیم ماشینمان را کجا پارک کرده ایم و دیگر مسائل مشابه. در چنین حالتی اولین سوالی که به ذهنمان می آید این است:آیا آلزایمر زودرس گرفتم؟
به گزارش خبرگزاری آریا ،یکی از شایع ترین و آزار دهنده ترین مسائل واختلالاتی که امروزه بسیاری از افراد دچار آن هستند ، فراموشکاری است. فراموشکاری می تواند در مواقعی باعث ایجاد مشکلات گوناگونی برای فرد شود. اگر شما نیز به دنبال راه درمان این موضوع هستید ، با ما همراه باشید.
آلزایمر زودرس
علت فراموش کاری چیست
زوال عقل چیست؟
به لطف پیشرفت های تکنولوژی و پزشکی، طول عمر ما افزایش پیدا کرده و به همین دلیل نگرانی درباره زوال عقل مهم شده است. زوال عقل یک بیماری خاص نیست بلکه ترکیبی از علائم گسترده و متفاوتی است که با افت شدید حافظه کوتاه و بلند مدت همراه می باشد. بر اساس گفته های انجمن آلزایمر، یک فرد باید حداقل در دو مورد از این موضوعات آسیب عمده ای دیده باشد:حافظه، ارتباط و زبان، قابلیت تمرکز و توجه نشان دادن، استدلال و قضاوت، ادراک بصری.
اختلال شناختی خفیف را معمولا به عنوان یکی از عوامل پیشرو زوال عقل می پندارند. اختلال شناختی خفیف، تغییرات شناختی ای است که معمولا توسط اعضای خانواده یا دوستان قابل تشخیص است اما این افراد هنوز قادر به انجام کارهای روزانه هستند. زوال عقل و اختلال شناختی خفیف هر دو با تشخیص بالینی توسط دکتر شناسایی می شوند و با آزمایش خون و اسکن مغزی خود را نشان نمی دهند.
چه چیزی طبیعی است؟
بسیاری از مقالات مشکل فراموشکاری را امری طبیعی می دانند. اما من مخالفم. چیزی که طب مرسوم طبیعی تعریفش می کند در واقع نشانه های اولیه عدم تعادل است. اگر واقعا نگران سلامت مغز خود هستید، اخطارهای بالقوه ای که مغزتان میدهد را نادیده نگیرید.
چه زمانی باید نگران شوم؟
بیشتر مردم دچار مه ذهنی هستند نه زوال عقل – که نشانه ای شایع بین بیمارانی که دیدم بود. آنها معمولا این حالت را با جمله ” ابری ضخیم اطراف سر ” توضیح می دهند. مه ذهنی می تواند نشانه ای از التهاب درونی به واسطه سندروم روده چکه کن باشد که منجر به رشد بیش از حد قارچ یا باکتری ها ، یک سندروم ویروسی مزمن یا عدم تعادل در قند خون حاصل از یک برنامه غذایی سرشار از غذاهای فرآوری شده می شود.
رسیدن به دلیل ریشه ای بروز مه ذهنی می تواند کلید دوام سلامت مغز باشد. پیدا کردن دلیل اصلی اینکه چرا سالگرد ازدواجتان را فراموش کردید به جای اینکه سرپوش گذاشتن روی آن، درمان یک مشکل در آینده است. می توانید امروز گام های پیشگیرانه بردارید تا فردا بتوانید به یاد بیاورید.
یک طبیعی جدید بسازید
خلاص شدن از مه ذهنی در کار با کفایت ترتان می کند، در کنار دوستان و خانواده حضور ذهنی بیشتری دارید و تا دوران پیری ذهنتان را تیز نگه می دارد.
1- ذهنتان را بیمه کنید:مدیتیشن برای سلامت مغز، ایده ای جدید نیست. همه ما مزایای مدیتیشن را شنیده ایم. متاسفانه نادیده گرفتن مدیتیشن خیلی ساده است. اما باید بدانید مدیتیشن مانند گرفتن بیمه برای ذهن و کاملا هم رایگان است.
2- از انجام چند کار با هم دست بکشید:در دنیایی که خیلی سریع در حال حرکت است همه ما بابت این موضوع گناهکاریم. شاید اینطور به نظر بیاید که اگر پنج کار را با هم انجام دهید سریع تر تمام می شود اما تحقیقات نشان داده مدت زمان بیشتری طول خواهند کشید. وقتی چند وظیفه را با هم انجام می دهید در واقع IQ شما تا متوسط 15 درصد کاهش پیدا می کند. راه حل:هر بار روی کامل کردن یک چیز تمرکز کنید. مغزتان هم از شما متشکر خواهد شد.
3- روده خود را مجددا تنظیم کنید:یک برنامه سم زدایی هفت روزه را امتحان کنید که شامل حذف غذاهای التهاب آور برای مغز باشد نظیر گلوتن، لبنیات و غذاهای فرآوری شده. این مدت زمان برای برداشتن مه از روی ذهن کافی است. از نام سم زدایی و حذف موقت غذاهای محبوبتان از برنامه غذایی نترسید. بدنمان هر روز سم زدایی می کند، برنامه سم زدایی فقط به این روند کمک می کند و در این چند روز غذاهای کامل وسبزیجات بیشتر مصرف می کنید.
چند سالی اسـت از این ریزدانهها برای ایجاد زبری و سایش با هدف زدودن جرم، چرک یا لایههای مرده سطح پوست در محصولات آرایشی و بهداشتی همچون خمیردندان و شامپوهای مایع استفاده میشود.
نرمکنندگی، شفافیت و جرمزدایی به عنوان خواص استفاده از محصولات حاوی این ریزدانهها تبلیغ میشود، اما بررسی منتقدان نشان میدهد، هیچ یک از این اهداف محقق نمیشود چراکه این ریزدانهها نرمتر از آن هستند که باعث جداسازی سلولهای مرده سطح پوست شوند. این ریزدانهها برای این که پاره شوند به فشاری احتیاج دارند که معمولا هنگام استفاده به آنها وارد نمیشود.
گزارش بیبیسی، یادآور این نکته بود که مصرف شویندههای حاوی ریزدانههای پلاستیکی در میان مردم ما بسیار شایع بوده و لازم اسـت برای پیشگیری از آسیبهای احتمالی به پوست به نوع شویندههای مصرفی خود توجه بیشتری داشته باشند.
دکتر امیرهوشنگ احسانی، متخصص پوست و مو در گفتوگو با جامجم با تأکید بر این که استفاده از شویندههای قوی میتواند به جای تاثیرگذاری مثبت نتیجه عکس داشته باشد، میگوید: مصرف شویندهها باید براساس نوع پوست اعم از چرب، معمولی، خشک یا مختلط انجام گیرد.
وی تأکید میکند: تعداد دفعات شستوشو در روز را میزان چربی یا خشکی پوست تعیین میکند. کسانی که پوست چرب دارند، هر روز باید پوست خود را بشویند.
شویندههای ملتهبکننده
التهاب پوست مشکلی شایع اسـت، اما مسری و تهدیدکننده نیست و به شکل قرمزی و خارش پوست بروز میکند. دکتر احسانی، استفاده نادرست از شویندهها را در التهاب پوست موثر میداند و میگوید: بدون توجه به تبلیغات وسیعی که در رابطه با شویندههای ترکیبی و مختلط با خواصی همچون روشنکننده پوست، لایهبردار و... میشود، افراد باید شویندههای ساده و متناسب با پوستشان تهیه کنند.
این متخصص پوست خاطرنشان میکند: علاوه بر شستوشوی زیاد مخصوصا با شویندههای غیرمرتبط با پوست، کمبود مصرف آب و افزایش سن در خشکی پوست تاثیر دارد.
پنها، مناسبترین شوینده برای پوستهای حساس
صابون در علم شیمی، نمک یک اسید چرب اسـت که از گذشته تا امروز برای شستوشوی پوست از آن استفاده میشده اسـت. نتایج تحقیقات سالهای اخیر نشان میدهد، استفاده از صابون بیشتر برای شستن پوستهای چرب و مستعد جوش مناسب اسـت، اما نظافت پوستهای خشک و حساس راهکار دیگری دارد. دکتر سیدمسعود داوودی، متخصص پوست و مو در این باره به جامجم میگوید: تولید شویندههای مایع و غیرصابونی همچون پنها مناسبترین و سازگارترین شوینده برای پوستهای خشک و حساس هستند.
وی ادامه میدهد: افراد دارای پوست حساس و خشک نیاز نیست هر روز پوستشان را بشویند مگر آن که از مواد غیرصابونی و پنهای ملایم استفاده کنند. پاککنندههایی که PH آنها 5/4 تا 5 باشد، مناسب پوستهای حساس و خشک اسـت و بالاتر از این میزان برای پوستهای چرب مناسب اسـت.
این متخصص پوست درباره مصرف اسکرابها میگوید: با توجه به خاصیت لایهبرداری این محصول، استفاده هفتهای یک تا دو بار مناسب اسـت. البته پوستهای چرب میتوانند بیشتر از آن استفاده کنند.
مضرات استفاده مکرر از دستمال مرطوب
دستمال مرطوب نیز نوعی شوینده محسوب میشود که هر روز بر تعداد مصرفکنندگان آن به واسطه اقتصادی بودن، کاهش مصرف آب و رایحه خوب و لطافت پوست آن افزوده میشود.
دکتر داوودی درباره نحوه و میزان مصرف این پاککننده میگوید: الکل و حلالهای شیمیایی، مواد اصلی این محصول را تشکیل میدهند که توانایی ضدعفونی، چربیزدایی و رفع آلودگی را دارند، اما استفاده از آنها باید به صورت مقطعی و گذرا باشد.
وی تأکید میکند: استفاده مکرر این پاککنندهها میتواند باعث خشکی و حساسیت پوست شود. این موضوع، نکته مهمی اسـت که مادران نیز هنگام استفاده برای نظافت پوست بچهها باید به آن توجه کنند.
به گفته دکتر داوودی افرادی که پوست چرب دارند، تا زمانی، دچار مشکل نشوند، میتوانند از این پاککنندهها بیش از سایرین استفاده کنند. دستمال مرطوب نیز متناسب با نوع پوست تولید میشود و بهتر اسـت موقع خرید، مصرفکنندگان به این موضوع توجه داشته باشند.
ریسک ابتلا به سیاه زخم با سفیدآب
سفیدآب یا روشور، نوعی لایهبردار و سفیدکننده پوست بدن اسـت که به طور سنتی در ایران به شکل توپهای کوچک سفیدرنگ تولید میشود که از آن برای لایهبرداری پوستهای مرده استفاده میشود.
دکتر داوودی، زیادهروی در مصرف وسایل کمکی شستوشو مانند لیف، کیسه و سفیدآب را باعث خراش پوست و آسیب آن میداند و میگوید: حضور 30تا40 ثانیهای شوینده روی پوست کافی اسـت و دیگر نیازی به استفاده از کیسه یا سفید آب نخواهد بود.
این متخصص پوست و مو استفاده از سفیدآب را توصیه نمیکند و میگوید: با توجه به این که این محصول با استفاده از نخاع برخی حیوانات و نوعی خاک تهیه میشود و امکان بیمار بودن نخاع حیوان وجود دارد، بهتر اسـت مصرف نشود. حتی گزارش ابتلا به سیاه زخم از طریق مصرف سفیدآب دریافت کردهایم.
تفاوتی بین شوینده ایرانی و خارجی نیست
چند سالی اسـت افرادی به عنوان مشاور پوست در داروخانهها مستقر هستند که الزاما متخصص پوست نیستند. تعدادی از آنها بعد از گذراندن یک دوره کوتاه، محصولات تجاری شرکتهای داخلی و خارجی را به مصرفکنندگان معرفی میکنند.
دکتر داوودی در پاسخ این پرسش که شوینده پیشنهادی این مشاوران تا چه اندازه قابل اعتماد اسـت، میگوید: اغلب این مشاورهها اطمینان بخش اسـت، اما از آنجا که یکی از اهداف آنها فروش محصولی اسـت که نمایندگی فروش آن رادارند، گاهی در معرفی تاثیرات محصول مخصوصا فرآوردههای خارجی افراط میکنند، چراکه فروش محصولات خارجی سود بیشتری دارد. تنوع و نوع بستهبندی خارجیها باعث جذب بیشتر مصرفکننده میشود.
وی تأکید میکند: هیچ تفاوتی بین فرمولاسیون شویندههای داخلی و خارجی وجود ندارد، به گونهای که من خودم از شامپوی ایرانی استفاده میکنم.
سهیلا فلاحی - دانش و سلامت
خطر مرگ زودرس در مبتلایان به بیماری های روانی دو تا سه برابر بیشتر از سایر افراد است..
ارتباط اختلالات روانی و مرگ زودرس ,خطر مرگ زودرس در مبتلایان به بیماری های روانی دو تا سه برابر بیشتر از سایر افراد است
خطر مرگ زودرس در مبتلایان به بیماری های روانی 2 تا 3 برابر بیشتر از سایر افراد است. درصد کمی از این خطر به دلیل احتمال خودکشی و قتل در میان این افراد است، اما بخش عمده این اختلاف ناشی از ابتلا به سرطان و بیماری های قلبی- عروقی است.
مطالعات نشان می دهند که خطر ابتلا به سرطان در کسانی که از اختلالات روانی مانند افسردگی، اختلال دو قطبی و اسکیزوفرنی رنج می برند، 2.6 برابر بیشتر از سایرافراد است.
در تحقیق دیگری مشخص شد که مبتلایان به بیماری های روانی، 50 درصد بیشتر از سایرین به دلیل صدمات مختلف به بخش اورژانس بیمارستان ها مراجعه می کنند
و بیشتر در بیمارستان بستری می شوند.
همچنین خطر مرگ و میر این بیماران در اثر صدمات، 4.5 برابر بیشتر از افراد دیگر است.
این مطالعه همچنین نشان داد که خطر مرگ زودرس در مبتلایان به بیماری های روانی 2 تا 3 برابر بیشتر از سایر افراد است.
درصد کمی از این خطر به دلیل احتمال خودکشی و قتل در میان این افراد است،
اما بخش عمده این اختلاف ناشی از ابتلا به سرطان و بیماری های قلبی- عروقی است.
در این تحقیق که در مریلند انجام شد،
3317 داوطلب مبتلا به اسکیزوفرنی،
اختلال دو قطبی و افسردگی با میانگین سنی 42 تا 43 سال و در فاصله سال های 1994 تا 2004 مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج حاکی از این بود که در این بیماران خطر سرطان ریه 4.5 برابر،
سرطان روده بزرگ 3.5 برابر و سرطان سینه 3 برابر بیشتر از افراد عادی است.
محققان معتقدند که استعمال دخانیات یکی از دلایل افزایش احتمال سرطان ریه است،
زیرا اغلب این بیماران سیگار می کشند.
در مورد سرطان سینه، این افزایش خطر به این دلیل است
که زنان مبتلا به اختلالات روانی کمتر بچه دار می شوند.
همچنین برخی داروهای عصبی موجب افزایش هورمون پرولاکتین می شوند
که یکی از عوامل ایجاد سرطان سینه است.
سرطان روده بزرگ معمولا به شیوه زندگی این بیماران از جمله عدم فعالیت فیزیکی، مصرف سیگار و مصرف ناکافی میوه ها و سبزیجات مریبوط می شود.
در بخش دیگر این مطالعه گروهی از افراد در فاصله سال های 1994 تا 2001 مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که در این بازه زمانی 7 ساله،
43 درصد از افراد مبتلا به اختلالات روانی به دلیل صدمات مختلف به بیمارستان به ویژه بخش اورژانس مراجعه داشته اند.
شایع ترین صدمه در میان این بیماران شامل آسیب های سطحی، زخم های باز، پیچ خوردگی،
سوختگی و مسمومیت به دلایل عمدی و غیر عمدی بود.
این صدمات اغلب به دلیل خشم و پرخاشگری،
سوء مصرف مواد (مواد مخدر و الکل) و وضعیت اقتصادی اجتماعی نامطلوب
از جمله مسکن و بهداشت نامناسب در میان این افراد است. متخصصان توصیه می کنند
که باید به شیوه زندگی مبتلایان به افسردگی، اسکیزوفرنی و اختلال دو قطبی توجه بیشتری نمود.
تبیان
به جدا شدن جفت قبل از زایمان جدا شدن زودرس جفت گفته میشود. علت جدا شدن زودرس جفت میتواند پره اکلامپسی باشد. با علائم جدا شدن جفت آشنا شوید
جفت عضوی است که شما و جنین را به یکدیگر متصل میکند. این عضو از خارجیترین لایهی سلول در تخمک بارور ایجاد میشود. جفت، اکسیژن و مواد غذایی را از جریان خون مادر دریافت میکند و آن را به جنین میرساند؛ علاوهبراین وظیفهی دفع مواد زائد بدن جنین و انتقال آن به جریان خون مادر (که سپس توسط کلیهها دفع میگردد) را نیز بر عهده دارد. جنین از طریق بند ناف به جفت متصل است.
حدودا 5 دقیقه پس از تولد فرزندتان و زمانی که همهی افراد در اتاق عمل مشغول توجه و تحسین فرزند تازه متولد شدهی شما هستند، رحم شما همچنان در حال فعالیت است تا جفت را از خود خارج نماید. پس از چند انقباض خفیف، شما جفت را نیز از بدنتان خارج مینمایید.
همواره نشانههای مربوط به جفت سرراهی و جدا شدن زودرس جفت (مشکلاتی که مربوط به این عضو حیاتی است) را در خاطر داشته باشید و در مورد نگرانیهایتان با پزشک مشورت نمایید.
جفت در حالت معمول به قسمتهای بالایی دیوارهی رحم متصل میگردد و تا پس از تولد نیز از آنجا جدا نمیشود. این مساله به نوزاد اجازه میدهد که تا زمانی که بتواند بطور مستقل تنفس نماید، به دریافت اکسیژن از جفت ادامه دهد. اگر جفت قبل از زمان تولد از دیوارهی رحم جدا گردد به این مشکل جدا شدن زودرس جفت گفته میشود که میتواند سلامت جنین و مادر را به خطر بیاندازد.
عواملی که شما را در معرض جدا شدن زودرس جفت (که در یک مورد از هر 200 مورد بارداری اتفاق میافتد) قرار میدهد عبارتند از:
بسیار حیاتی است که در صورت بروز نشانههایی مثل خونریزی از واژن، درد شدید در ناحیهی شکم یا پشت، تیر کشیدن در ناحیهی رحم، و انقباضات قوی پر تکرار سریعا با پزشکتان تماس بگیرید. زیرا ممکن است نشانهی جدا شدن جفت یا جدایی بخشی از جفت از رحم باشند. در موارد معدودی، جدایی جفت به طور کامل اتفاق افتاده و منجر به مرگ جنین میگردد. در صورتی که درمانهای لازمه صورت نپذیرد جداشدن جفت ممکن است منجر به خونریزی و آسیب به اعضای داخلی بدن مادر شده و در مواردی منجر به مرگ او گردد.
اگر پس از هفته بیست و چهارم بارداری دچار خونریزی شوید، باید در بیمارستان بستری شوید تا احتمال جدایی جفت مورد بررسی قرار گیرد. پزشک به بررسی فشار خون و ضربان قلب شما و نبض جنین پرداخته و ممکن است یک سونوگرافی نیز انجام دهد. در صورت بروز جدایی جفت، زمان و نوع زایمان کاملا بستگی به شرایط سلامتی شما و فرزندتان خواهد داشت.
تهیه و ترجمه: مجله اینترنتی ستاره