یکشنبه 30 شهریور 1393 ساعت 08:49
فصل برداشت شالی که میشود، گُله به گُله آدم است که همچون ریشۀ برنج، از شالیزار‌ها می‌روید! روزهای پررنج اما شیرینی که ساق پا‌ها همنشین ساقه برنج میشود، یک دست به داس، دستی دیگر بر کمر شالی؛ و خستگی که هجوم می‌آورد، یک لیوان چای یا یک قاچ هندوانه در کنار دیگران توان و انرژی را بازمی‌گرداند و دوباره خم شدن و دسته دسته شالی بریدن. شالیزار، انگار شده باشد تابلوی نقاشی که آدمها قد تا قامتِ شالی خم کرده‌اند و پس از مدت‌ها چشم انتظاری، حالا شاد و خوشحال، بند ناف نوزادان نورس برنج را از اتصالش به شکم زمین می‌بُرند و پیش می‌روند و پیش می‌روند و پیش می‌روند.