آئین های ثابت و مورد علاقه ما ایرانی ها در جشن های عروسی که متاسفانه نه تنها از الگوی اسلامی تهی شده است، بلکه دیگر رنگ و نمای ایرانی خود را هم از دست داده، پیرایه های ضد فرهنگی و بی اساس و البته الگو سازی شده از برخی ازدواج های غیر مرسوم فرنگیست که در آنها رسوخ و بروز کرده و بتدریج سبب نابودی و به انزوا کشیده شدن مدل اسلامی آن میشود.
ازدواج هایی که تا دیروز نمایانگر فرهنگ غنی مکتب اسلامی بودند، حالا به یک پدیده غیر فرهنگی و زننده مبدل شده اند. ازدواج هایی که پیامد های منفی آن به مراتب بیشتر از ثبت لحظه های بیاد ماندنی در یک مجلس خصوصی هستند.
فرهنگ غربی نفوذ کرده در لایه لایه های زندگی جوان امروز جامعه ایران، توانسته است حیا و عفت را در میان همگان کمرنگ و بلکه بعضا به عاملی مزاحم برای مطرح شدن در اجتماع تبدیل گرداند و عفت دختران ما را به بازی گرگ مسلکان در لباس میش در بیاورد تا به راحتی تمام زیبایی و آراستگی خود را به نمایش عمومی بگذارند.
همین که در زنگ آغاز زندگیِ یک زوج جوان، شروط اسلامی قبل از عقد که همان حفظ حیاء و خودپوشاندن از نامحرم است، نادیده گرفته شود، باید جای خالی امر به معروف و نهی از منکر خانوادگی و پدر و مادر ها را در برخورد با ازدواج فرزندان احساس کرد، چرا که عدم رعایت این موارد بعضا سبب بروز مشکلاتی در آینده می شود.
به عنوان مثال آمار طلاق در ده سال گذشته، افزایش چشمگیری پیدا کرده است؛ آماری که گویا رکورد شکنی عادتش شده است. و بالتبع این وضعیت نابسامان نتیجه بی توجهی به مسائل اخلاقی و رعایت حیا و غیرت در میان زنان و مردان است.
آنچه اخیرا بیش از پیش در میان جوانان فراگیر شده است، مسئله ایجاد کارناوال های عروسی در خیابان ها با حضور و پوشش نامناسب زنان در این مراسمات، به بهانه شادی و برپایی جشن در خیابانهاست، که این شادی نه تنها از جنس شادی تعریف شده و صحیح در علم دین نیست بلکه باعث آزار و اذیت سایر مردم و فاصله گرفتن از برخی فرهنگ های ایرانی اسلامی شود.
توجه به در خواست های عمومی مردم مبنی بر برخورد با کاروان های عروسی که اقدام به ایجاد مزاحمت و سلب آسایش عمومی شهروندان و البته قبح زدایی از مسئله بی حجابی بانوان در اینگونه مراسمات، می نمایند، بایستی بصورت جدی در دستور کار قرار گیرد و با رانندگانی که بخواهند با رفتار های غیر اخلاقی و راه اندازی کاروان های عروسی و ایجاد سر و صداهای ناهنجار موجب اخلال در نظم عمومی و سلب آسایش دیگران شوند، باقاطعیت برخورد قانونی صورت پذیرد.
اما اینکه دقیقا کدام نهاد یا ارگان مسئول رسیدگی به این اوضاع نابسامان کارناوال هاست، پاسخی جز مرجع اصلی این امر یعنی پلیس را در پی نخواهد داشت. متاسفانه رنگ پلیس در مقابله با این کارناوال ها در سطح شهر به قدری کاهش یافته که عملا می توان گفت تماس گرفتن با پلیس برای مقابله با چنین رویدادها، کاری بی فایده ای به شمار می رود. و در کنار این، دستگاه ها و ارگان های فرهنگی کشور هم گویا به خواب زمستانی فرو رفته اند و نمی خواهند از آن بیدار شوند.
ظاهرا همه مسئولین و دست اندرکاران طبق یک قرارداد نانوشته تصمیم گرفته اند چشم خود را به روی مسائل اجتماعی و فرهنگی جامعه ببندند و بگذارند این جریان مسیر طبیعی خود را طی کند یا جامعه را در خود غرق کرده و دشمنان را به اهداف خود برساند یا خودجوشی در جامعه ایجاد شود و خودشان به داد خودشان برسند و دست فرهنگ بیگانه را از کشور و جوانان کوتاه کنند.