خرم آباد - ایرنا - وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات گفت: بر اساس آمار ارائه شده درصد کمی، شامل سه تا پنج درصد فعالیت های فضای مجازی مناسب نیستند و ما با آنها مخالف هستیم.
اگر قصد دارید تا برای فضای کوچک خانه خود دکوراسیون بچینید می توانید از مدل های زیر استفاده کنید که بهترین و زیباترین هستند. طراحی دکوراسیون داخلی منازل کوچک کار نسبتا دشواری است که باید با دقت و حساسیت زیادی انجام شود. در این مطلب تصاویر طراحی دکوراسیون 2 خانه کوچک را مشاهده خواهید کرد
که در طراحی دکوراسیون آپارتمان اول از رنگ های روشن و زیبایی استفاده شده و در طراحی دکوراسیون آپارتمان دوم از رنگ های تیره تری نسبت به آپارتمان اول استفاده شده است که هر کدام از این دکوراسیون ها زیبایی و جذابیت خاص خودشان را دارند.
طراحی دکوراسیون و چیدمان خانه های کوچک برای برخی از افراد دشوار است. برای طراحی دکوراسیون داخلی خانه های کوچک بهتر است از همه فضاهای منزل نهایت استفاده را ببرید تا بتوانید دکوراسیونی مدرن و شیک را در منزل خود بوجود آورید.
طراحی مدرن برای دکوراسیون داخلی منازل کوچک
در طراحی داخلی این آپارتمان کوچک همانطور که در تصاویر مشاهده می کنید از ترکیب رنگ های روشن و زیبا استفاده شده است. ترکیب رنگ سبز و خاکستری و کرم فضایی متفاوت و جذابی را در دکوراسیون داخلی اتاق نشیمن این آپارتمان کوچک بوجود آورده است. برای استفاده بهینه از فضای اتاق نشیمن تلویزیون نیز روی دیوار نصب شده است.
فضای بین آشپزخانه و اتاق نشیمن با کمک میز ناهار خوری از یکدیگر جدا شده اند و همانطور که در تصاویر مشاهده می کنید برای بزرگ تر به نظر رسیدن دکوراسیون داخلی آشپزخانه کوچک این آپارتمان برای سقف و کابینت ها و کفپوش از رنگ سفید و کرم استفاده شده است. ترکیب رنگ سبز با رنگ کرم و سفید هارمونی زیبایی از رنگ ها را در این آشپزخانه بوجود آورده است.
اتاق خواب یکی از مهم ترین مکان ها در هر خانه ای است, برای طراحی دکوراسیون داخلی این اتاق خواب کوچک از ترکیب رنگ های روشن و زیبا استفاده شده است و همانطور که در تصاویر مشاهده می کنید از همه فضا های موجود در اتاق خواب استفاده بهینه شده است.
در طراحی دکوراسیون داخلی آپارتمان دوم از رنگ های تیره تر و نورپردازی مدرن و ایده آل استفاده شده است. طراحی نورپردازی مدرن و ایده آل در دکوراسیون داخلی منازل کوچک باعث بزرگ تر به نظر رسیدن فضای این خانه ها می شود بنابراین بهتر است در طراحی دکوراسیون خانه های کوچک در انتخاب رنگ و طراحی نورپردازی حساسیت های لازم را به خرج دهید.
سایت زیبایی خانه
برای دکوراسیون منزل و فضایی که پشت کاناپه ها قرار دارد شما می توانید انواع مدل های دیوار را برای پشت کاناپه انتخاب نمایید. در بسیاری از خانه ها، نشیمن نقطه کانونی برای آرامش وهمینطور سرگرمی افراد خانواده می باشد. دیوارهای چوبی برای نشیمن احساسی منحصر به فرد درعین حال ترکیبی
سبک برای این منظور به حساب می آید. انواع پانل های چوبی در رنگ های متنوع، امکان های بی شماری از دکوراسیون اتاق نشیمن رادر اختیار طراحان قرار داده وموجب ایجاد فضایی زیبا خواهد شد.
سایت دکوبوم
از طریق شبکه اجتماعی تلگرام میتوان با استفاده از فروش محصول و تبلیغات شروع به درآمد زایی کرد.
فروش محصول در تلگرام
محصولات می توانند به چند حالت تقسیم شوند
محصول خدماتی: به این صورت که شما در ازای دریافت مبلغ مورد نظر، به مشتریان خدماتی را ارائه می کنید.
محصول مجازی: منظور از محصول مجازی یک فایل است که می توان آن را بعد از دریافت وجه، به مشتری ارسال کرد.
اجناس در این روش پس از دریافت وجه، برای مشتری پست میشود.
شما باید سعی کنید برای محصولی که ارائه میکنید ارزش قائل شوید. سعی کنید اولین ارائه کننده آن محصول باشید. سعی کنید معتبر ترین باشید و سعی کنید پشتیبانی خوبی ارائه دهید. در فضای مجازی هر فروش باید یک روش مناسب برای دریافت وجه از مشتری داشته باشد. این روش می تواند انتقال کارت به کارت و یا استفاده از درگاه پرداخت اینترنتی باشد. مسلما برای اعتمادسازی بهترین روش آن است که با مشتری رو در رو صحبت کنید اما با استفاده از این روش در فضای مجازی ممکن نیست! به همین دلیل برای اینکه اعتماد مشتری را جلب کنید کافیست ثابت کنید که در آن زمینه بهترین و حرفه ای ترین هستید.
نکته مهم: به هیچ وجه محصولتان را در پروفایل شخصی خودتان تبلیغ نکنید و یا نفروشید زیرا اگر در چند پیام اول نظر مشتری جلب نشود شما را ریپورت اسپم خواهد کرد.
بهترین حالت برای فروش محصول استفاده از ربات هست زیرا در ربات میتوانید محصولتان را به صورت هوشمند و اتوماتیک بفروشید. هوشمند بودن سیستم فروش باعث اعتمادسازی خواهد شد و همچنین این کار از ریپورت شدن اکانت شما جلوگیری خواهد کرد.
شما میتوانید برای پشتیبانی از محصول خود از پروفایل شخصی خودتان استفاده کنید و با این کار اعتماد مشتری را جلب نمایید.
یکی دیگر از محصولاتی میتوانید در تلگرام بفروشید شارژ اپراتورها میباشد. کافیست ابتدا ربات را ساخته و سپس آن را به یک ربات فروش شارژ تبدیل کنید.
چنانچه می خواهید ربات پیشرفته تری برای خدمات خودتون داشته باشید ما برایتان خواهیم ساخت!
ارسال تبلیغ در تلگرامابتدا باید به یک رسانه پرمخاطب تبدیل شوید که میتواند یک گروه، کانال یا ربات باشد.
ظرفیت گروه ها محدود است و با توجه به فعالیت اعضای آن، تبلیغ در بین پیام های گروه گم می شود!
با توجه به استفاده از ممبرهای فیک در کانال ها دیگر کسی سراغ سفارش تبلیغ به کانال ها نمی رود!اما ربات ها همچنان نجابت خودشان را حفظ کرده اند و می توانند بستر خوبی برای ارسال تبلیغ باشند!برای کسب درآمد از این روش کافیست ابتدا یک ربات بسازید و هنگام ساخت ربات، تیک ارسال پیام را فعال نمایید.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
کد مطلب: 420535
در لایحه بودجه ۹۶ مقرر شد
درآمد 200 میلیارد تومانی دولت از صدور مجوز توسط شورای عالی فضای مجازی
بخش دانش و فناوری الف،14 آذر95
درآمد دولت از حق مالکیت دولت در بخش ارتباطات و فناوری اطلاعات در بخش مجوزهای صادر شده توسط شورای عالی فضای مجازی در بودجه 96 مبلغ 2,000,000 میلیون ریال پیش بینی شده است.
تاریخ انتشار : یکشنبه ۱۴ آذر ۱۳۹۵ ساعت ۱۶:۵۷
در جدول درآمدها، واگذاری داراییهای سرمایهای و واگذاری داراییهای مالی در سال 1396درآمد حاصله دولت از حق مالکیت دولت در بخش ارتباطات و فناوری اطلاعات در بخش مجوزهای صادر شده توسط شورای عالی فضای مجازی 2,000,000 میلیون ریال پیش بینی شده است.
کلمات کلیدی : دانش و فناوری+ شورای عالی فضای مجازی
نظراتی که به تعمیق و گسترش بحث کمک کنند، پس از مدت کوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت دیگر بینندگان قرار می گیرد. نظرات حاوی توهین، افترا، تهمت و نیش به دیگران منتشر نمی شود.
جام جم سرا: بسیاری از مادران و پدران حتی نمیدانند چطور باید با این رفتار جوان و نوجوانشان برخورد کنند، آنها نه کار خلافی از فرزندشان دیدهاند که به آن معترض شوند و نه از انزوا و تنهایی او پشت رایانهاش دل خوشی دارند.
اکبر حسینزاده که یک دختر و یک پسر دارد، میگوید: خیلی وقتها هر کدام از فرزندانم در اتاقهای خودشان با لپتاپهایشان سرگرمند، گاهی آنقدر ساکت و بیسروصدا هستند که اگر همسرم به من اطلاع ندهد اصلا از حضورشان در خانه مطلع نمیشوم! بیش از اینکه سکوت و انزوای آنها نگرانم کند، بیاطلاعی از اینکه چه چیز آنها را اینقدر مجذوب کرده است مرا میترساند، آنها نه سریالهای تلویزیون را میبینند نه اشتیاقی به مهمانی رفتن یا پذیرایی از مهمان از خود نشان میدهند گاهی فکر میکنم یک زنجیر نامرئی آنها را به رایانهشان قفل کرده است!
بسیاری از والدین کارکردن با رایانه و اینترنت را بلد نیستند، اموری مثل پرداخت قبوض، ثبت نامهای اینترنتی و... را نیز فرزندانشان انجام میدهند این نابلدی علاوه بر اینکه آنها را در این امور به فرزندان وابسته کرده است، آسیب های زیادی نیز در پی دارد و تا زمانی که پدران و مادران با امکانات و تهدیدهای فضای مجازی آشنا نباشند، نمیتوانند فرزندانشان را در این مسیر راهنمایی کنند. ورود به این فضای مجازی شاید در ابتدای امر، کاری سخت و غریب باشد، اما آنقدر سخت نیست که یک پدر یا مادر میانسال از عهده آن بر نیاید.
مادر مهشید نوری که سیوهشت ساله است، میگوید: دختر من 16 سال دارد و مدتی است وبلاگ مینویسد، قبل از این اعتماد به نفسش خیلی کم بود، اما از وقتی نوشتههای خودش را در وبلاگش مینویسد و دوستانش برایش نظر میگذارند، حس بهتری نسبت به تواناییهایش پیدا کرده است.
به نظرم وبلاگنویسی به او کمک کرده تا راهی برای ابزار عقاید خودش و ارتباط با دیگران پیدا کند، هر چند باید کمکم یاد بگیرد این اعتماد به نفس را به دیگر زمینههای زندگی مثل ارتباط با دوستانش در محیط مدرسه یا در ارتباطهای فامیلی تعمیم دهد.
برخی کارشناسان معتقدند یکی از دلایل پناه بردن به چت رومهای مختلف ناتوانی در برقراری ارتباطهای رودرروست که ریشه در خودکم بینی و ضعف اعتماد به نفس دارد.
ممکن است وبلاگنویسی یا چتکردن با افراد ناشناس به جوان یا نوجوان این اعتماد به نفس را بدهد که خودش را ابراز کند، اما والدین باید مراقب باشند که این سرگرمی لذتبخش تمام عرصههای فعالیت فرزندشان را به خود منحصر نکند، چرا که نه تنها ضعف اعتماد به نفس او برطرف نمیشود، بلکه سایر فعالیتهایش هم به همین فضای مجازی منتقل خواهد شد.
این روزها بازار شبکههای اجتماعی هم داغ شده است، طیف وسیعی از مردم در شبکههای اجتماعی مختلف عضو هستند و جوانان و نوجوانان درصد بالایی از این اعضا را تشکیل میدهند.
محمدرضا کریمی که بیستوچهارساله است و در یک شبکه اجتماعی، صفحه شخصی فعالی دارد میگوید: وقتی مشغول چککردن صفحه شخصی خودم یا دوستانم میشدم اصلا متوجه گذر زمان نبودم، حتی وقتی مشغول کارهای دیگرم بودم مدام فکرم درگیر کسانی بود که احتمال میدادم باید در حال چککردن عکسها و نوشتههایم باشند. وقتی در سفر بودم یا کار خاصی انجام میدادم اولین درگیری ذهنیام چگونه ثبتکردن آن بود ضمن اینکه بشدت فعالیتهای خودم را با دیگران مقایسه میکردم. با گذر زمان متوجه شدم از هیچ کاری لذت نمیبرم؛ چرا که فقط ثبت کردنشان برایم مهم شده بود این شد که با خودم قول و قرار گذاشتم که فقط در یک زمان مشخص و برای برخی فعالیتهایم در این صفحه عکس و مطلب بگذارم. هنوز هم صفحه فعالی دارم، اما دیگر تمام فکر و ذکرم به روزکردن آن نیست.
والدین باید در مقابل برخی تغییرات فرزندان حساسیت بیشتری نشان دهند، تغییراتی همچون گودافتادگی پای چشمها و خستگی صورت، تغییرات الگوی خواب، تمرکز نداشتن، بیحوصله بودن و تمایل به تنهایی نشانههایی است که باید جدی گرفته شود. گستره فعالیت جوان و نوجوان افزایش یابد و میزان استفاده از اینترنت محدود شود.
البته والدین باید مراقب باشند که محدودکردن ساعت استفاده از اینترنت حتما با مقاومت فرزندان همراه است بنابراین توصیه میشود این کار به صورت غیرمستقیم انجام شود، مثلا میتوان با دادن مسئولیت به فرزندان یا افزایش فعالیتهای سرگرم کننده و مورد علاقه او، میزان زمان استفاده از اینترنت را کاهش داد.
دیواری به اسم فضای مجازیاز راه که میرسد کیفش را به گوشهای میاندازد و به اتاقش پناه میبرد، پس از چند دقیقه صدای موسیقی از اتاقش بلند میشود و او که حالا پای رایانه نشسته است اصلا صدای شما را نمیشنود! حق دارید که نگران شوید اما به نظرتان کنترلکردن کیف و موبایل و رایانه راهحل درستی است؟ اگر شما هم یک نوجوان دارید که حسابی از شما فاصله گرفته و با رایانهاش مانوس شده چه راهی را برای برداشتن این دیوار مجازی میشناسید تا به او نزدیکتر شوید؟
بسیاری از مادران و پدران حتی نمیدانند چطور باید با این رفتار جوان و نوجوانشان برخورد کنند، آنها نه کار خلافی از فرزندشان دیدهاند که به آن معترض شوند و نه از انزوا و تنهایی او پشت رایانهاش دل خوشی دارند.
اکبر حسینزاده که یک دختر و یک پسر دارد، میگوید: خیلی وقتها هر کدام از فرزندانم در اتاقهای خودشان با لپتاپهایشان سرگرمند، گاهی آنقدر ساکت و بیسروصدا هستند که اگر همسرم به من اطلاع ندهد اصلا از حضورشان در خانه مطلع نمیشوم! بیش از اینکه سکوت و انزوای آنها نگرانم کند، بیاطلاعی از اینکه چه چیز آنها را اینقدر مجذوب کرده است مرا میترساند، آنها نه سریالهای تلویزیون را میبینند نه اشتیاقی به مهمانی رفتن یا پذیرایی از مهمان از خود نشان میدهند گاهی فکر میکنم یک زنجیر نامرئی آنها را به رایانهشان قفل کرده است!
بسیاری از والدین کارکردن با رایانه و اینترنت را بلد نیستند، اموری مثل پرداخت قبوض، ثبت نامهای اینترنتی و... را نیز فرزندانشان انجام میدهند این نابلدی علاوه بر اینکه آنها را در این امور به فرزندان وابسته کرده است، آسیب های زیادی نیز در پی دارد و تا زمانی که پدران و مادران با امکانات و تهدیدهای فضای مجازی آشنا نباشند، نمیتوانند فرزندانشان را در این مسیر راهنمایی کنند. ورود به این فضای مجازی شاید در ابتدای امر، کاری سخت و غریب باشد، اما آنقدر سخت نیست که یک پدر یا مادر میانسال از عهده آن بر نیاید.
مادر مهشید نوری که سیوهشت ساله است، میگوید: دختر من 16 سال دارد و مدتی است وبلاگ مینویسد، قبل از این اعتماد به نفسش خیلی کم بود، اما از وقتی نوشتههای خودش را در وبلاگش مینویسد و دوستانش برایش نظر میگذارند، حس بهتری نسبت به تواناییهایش پیدا کرده است.
به نظرم وبلاگنویسی به او کمک کرده تا راهی برای ابزار عقاید خودش و ارتباط با دیگران پیدا کند، هر چند باید کمکم یاد بگیرد این اعتماد به نفس را به دیگر زمینههای زندگی مثل ارتباط با دوستانش در محیط مدرسه یا در ارتباطهای فامیلی تعمیم دهد.
برخی کارشناسان معتقدند یکی از دلایل پناه بردن به چت رومهای مختلف ناتوانی در برقراری ارتباطهای رودرروست که ریشه در خودکم بینی و ضعف اعتماد به نفس دارد.
ممکن است وبلاگنویسی یا چتکردن با افراد ناشناس به جوان یا نوجوان این اعتماد به نفس را بدهد که خودش را ابراز کند، اما والدین باید مراقب باشند که این سرگرمی لذتبخش تمام عرصههای فعالیت فرزندشان را به خود منحصر نکند، چرا که نه تنها ضعف اعتماد به نفس او برطرف نمیشود، بلکه سایر فعالیتهایش هم به همین فضای مجازی منتقل خواهد شد.
این روزها بازار شبکههای اجتماعی هم داغ شده است، طیف وسیعی از مردم در شبکههای اجتماعی مختلف عضو هستند و جوانان و نوجوانان درصد بالایی از این اعضا را تشکیل میدهند.
محمدرضا کریمی که بیستوچهارساله است و در یک شبکه اجتماعی، صفحه شخصی فعالی دارد میگوید: وقتی مشغول چککردن صفحه شخصی خودم یا دوستانم میشدم اصلا متوجه گذر زمان نبودم، حتی وقتی مشغول کارهای دیگرم بودم مدام فکرم درگیر کسانی بود که احتمال میدادم باید در حال چککردن عکسها و نوشتههایم باشند. وقتی در سفر بودم یا کار خاصی انجام میدادم اولین درگیری ذهنیام چگونه ثبتکردن آن بود ضمن اینکه بشدت فعالیتهای خودم را با دیگران مقایسه میکردم. با گذر زمان متوجه شدم از هیچ کاری لذت نمیبرم؛ چرا که فقط ثبت کردنشان برایم مهم شده بود این شد که با خودم قول و قرار گذاشتم که فقط در یک زمان مشخص و برای برخی فعالیتهایم در این صفحه عکس و مطلب بگذارم. هنوز هم صفحه فعالی دارم، اما دیگر تمام فکر و ذکرم به روزکردن آن نیست.
والدین باید در مقابل برخی تغییرات فرزندان حساسیت بیشتری نشان دهند، تغییراتی همچون گودافتادگی پای چشمها و خستگی صورت، تغییرات الگوی خواب، تمرکز نداشتن، بیحوصله بودن و تمایل به تنهایی نشانههایی است که باید جدی گرفته شود. گستره فعالیت جوان و نوجوان افزایش یابد و میزان استفاده از اینترنت محدود شود.
البته والدین باید مراقب باشند که محدودکردن ساعت استفاده از اینترنت حتما با مقاومت فرزندان همراه است بنابراین توصیه میشود این کار به صورت غیرمستقیم انجام شود، مثلا میتوان با دادن مسئولیت به فرزندان یا افزایش فعالیتهای سرگرم کننده و مورد علاقه او، میزان زمان استفاده از اینترنت را کاهش داد. (ضمیمه چاردیواری)
شیما نادری
جام جم سرا: مثلا اگر خدماتی که در اینترنت تبلیغ شده که درست انجام نمیشود، فضای ارتباطی مربوط به آن سایت ارائه دهنده خدمات به سرعت زننده میشود. در واقع مردم براحتی خشمگین شده و با الفاظ بد و نامطبوع به سرزنش سایت مربوط میپردازند.
شبکههای اجتماعی نیز به بهترین مکان برای داشتن رفتارهای ناپسند از سوی افرادی تبدیل شده که در بحثهای مختلف شرکت میکنند. بسیاری حتی از ناسزا گفتن و استفاده از کلمات رکیک ابایی ندارند. اما چرا مخاطبان در فضای اینترنت تا این اندازه خشمگین هستند و عصبانیتشان را به این شکل بد بروز میدهند یا چرا برخی افراد رفتاری کاملا نامناسب در پیش میگیرند؟
گرچه تاکنون تحقیق جامعی در خصوص این رفتار مردم در فضای سایبری انجام نشده است، اما روانشناسان چند دلیل برای این موضوع آوردهاند:
این رفتار حداقل در مدت زمان کوتاه آرامش دهنده است
در تحقیقی از تعدادی داوطلب که مدعی بودند در فضای اینترنتی معمولا از دیگران و هرچیزی بدگویی میکنند، مشخص شد که این افراد بعد از اینکه خشمشان را در قالب کلمات در فضای اینترنت بروز میدهند، احساس آرامش میکنند. گرچه این کار در کوتاهمدت فایده میرساند، اما تکرار آن در طولانیمدت عوارضی در پی دارد. در واقع کسانی که خشم خود را در اینترنت به این شکل بروز میدهند معمولا افرادی عصبانی و افسرده هستند. آنها نمیتوانند احساسات منفی خود را به روشهای صحیح نشان دهند و این ناتوانی آزارشان میدهد و به دنبال جایی برای تخلیه احساسات نامطبوعشان هستند و اینترنت را انتخاب میکنند. آنها باید بدانند حتی اگر این روش در کوتاهمدت آرامشان کند، اما در طولانی مدت نهتنها فایدهای برایشان نخواهد داشت، بلکه احساسشان را نیز بدتر میکند. بنابراین برای کنترل خشمشان باید راهحلهای مناسبتری پیدا کنند.
پشت رایانهشان مخفی میشوند
یکی از بهترین توضیحات برای سطح بالای واکنش در فضای وب از طرف مخاطبان، حس ناشناس بودن است. آنها به دلیل ناشناس بودن، مسئولیت رفتارشان را به عهده نمیگیرند. گرچه برخی موارد بسیار تند و مخرب بدرفتاری تحت پیگرد قانونی قرار گرفته و تبعاتی همراه دارد، اما بیشتر موارد بدون تنبیه باقی میمانند. این نوع رفتار معمولا میان جوانترها بویژه دانشآموزان دبیرستانی دیده شده است. ناشناس بودن فرد را در بیان افکارش جسورتر میکند. وقتی ما تلفنی با کسی مشغول صحبت کردن هستیم به دلیل اینکه صدای فرد مقابل را میشنویم و آن فرد نیز در بیشتر موارد میداند با چه کسی در حال صحبت کردن است خیلی مراقب نحوه صحبت کردنمان هستیم، اما اگر این اشارههای اجتماعی ـ صدای فرد مقابل ـ حذف شوند خیلی راحتتر شده و ادب را ممکن است به کناری بگذاریم و جسورانهتر صحبت کنیم. از طرفی ما انسانها موجوداتی اجتماعی هستیم و هر نوع شکل از عدم پذیرش را دردناک میدانیم و در برابر آن بشدت واکنش نشان میدهیم و این واکنش در فضای اینترنت به خشم و بدگویی بروز میکند و زمانی که از موضوعی ناراحت هستیم واکنشهایمان میتواند از نوشتن یک یادداشت دلخوری تا ناسزاگویی به کسی که آزارمان داده است، متفاوت باشد.
خشم مسریتر از احساسات دیگر است
در تحقیقات معلوم شده است که خشم بسیار سریعتر از هر احساس دیگر مانند اندوه یا غم گسترش مییابد. محققان متوجه شدهاند شادی به اندازه عصبانیت به سرعت گسترش نمییابد. اگر کسی نسبت به ما بیاحترامی کند و پیغامهایی که دریافت میکنیم تهاجمی باشد، گاهی اوقات تلافی نکردن سخت به نظر میرسد. بنابراین مردم با خواندن متنی حاکی از خشم در فضای اینترنت عصبانی شده و واکنش تندی به آن نشان میدهد و چنین رفتاری بسرعت در اینترنت گسترده شده و افراد بسیاری را درگیر میکند.
منبع: http://thenextweb.com
در صورتی که کارکرد دانشگاه فقط محدود به تحصیل و آموزش شود ـ مثل دورههای مجازی که در دانشگاهها برگزار میشود ـ خواسته و ناخواسته دانشجو از بسیاری مواهب تحصیل در نظام آموزش عالی محروم میشود و دیگر نباید انتظار داشت در چنین شرایطی، دانشجو از فرآیند اجتماعی شدن در دانشگاه بهرهای ببرد یا بتواند تعامل علمی درستی با همکلاسیاش داشته باشد.
وقتی دانشگاه فقط جای پاسکردن واحدهای درسی باشد، در آن صورت نهتنها دانشگاه دیگر آن کارکرد اجتماعی و فرهنگیاش را از دست میدهد، بلکه رفتهرفته جذابیت تحصیل در دانشگاه نیز برای بسیاری از دانشجویان کاهش پیدا میکند.
در روند دلسرد شدن از دانشگاه، نقش محیطهای آموزش عالی بسیار پررنگ است.
اگر نیمنگاهی به دانشگاههای ایران بیندازیم، میبینیم بسیاری از این محیطهای آموزش عالی، نه از محیط مساعدی برای یادگیری فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی برخوردار هستند و نه امکانات مناسبی برای ورزش و تفریح در اختیار دانشجویان گذاشته میشود.
این وضع در دانشگاههای پولی حادتر است و بسیاری از این دانشگاهها، شبیه آپارتمانهایی هستند که صرفا در هر طبقه، کلاسهای درس برگزار میشود و هیچگونه امکانات ورزشی یا فعالیتهای فرهنگی در این دانشگاهها وجود ندارد. حتی در بسیاری از دانشگاههای کشور، هیچ حیاط و محوطهای باز هم وجود ندارد و دانشجو باید چند سال متوالی در اتاقهای کسلکننده دانشگاهها، واحدهای درسیاش را بگذراند.
سالنهای نمایش، زمین و تجهیزات ورزشی، استخر، برگزاری نمایشگاهها و جشنوارههای مختلف فرهنگی، هنری و تفریحی، صحبتهایی بسیار عجیب و تعریف نشده در بسیاری از دانشگاههای کشور است.
حتی اگر از منظر آموزشی هم به بحث تجهیزات ورزشی و فعالیتهای فرهنگی در دانشگاهها نگاه کنیم، یک دانشجوی با نشاط که در فعالیتهای مختلف اجتماعی، هنری و فرهنگی در دانشگاهش شرکت میکند و همچنین از تجهیزات ورزشی و تفریحی در دانشگاهش نیز بهره میبرد، معمولا روحیه بهتر و نشاط بیشتری برای گذراندن ترمهای تحصیل دارد و نتایج بهتری در آزمونهای درسی به دست میآورد.
این روزها محیط بسیاری از دانشگاههای کشورهای توسعه یافته، شبیه شهری است که در آن انجام انواع و اقسام فعالیتهای اجتماعی، فرهنگی، هنری و علمی میسر است و حتی امکانات رفاهی در برخی از دانشگاههای این کشورها نیز به گونهای است که دانشجو میتواند همه نیازهای رفاهیاش را در محیط دانشگاه رفع کند.
اما در کشور ما شاهدیم که برخی واحدهای دانشگاهی، گاه ساختمانی دو طبقه را اجاره میکنند و با برپایی هشت کلاس درس در همان محیط کوچک، دانشجو را تا چهار سال در این محیط بسته، محصور میکنند. طبیعی است که با چنین اوصافی، صحبت از فعالیتهای فوق برنامه در چنین واحدهای دانشگاهی، بیشتر به سخنی طنز شباهت دارد.
سرانه ورزشی هر دانشجو؛ کمتر از یک متر
آنطوری که وزارت علوم آمار داده است، سرانه ورزشی هر دانشجو در کشور، حدود 98 صدم درصد است. یعنی اگر کل فضاهای ورزشی را در بین دانشجویان کشور تقسیم کنیم، به هر دانشجو در کشور ما، یک متر فضای ورزشی هم نمیرسد.
از سوی دیگر، مسئولان وزارت علوم در دولتهای مختلف نیز بارها عنوان کردهاند که بودجههای فرهنگی دانشگاهها، بسیار پایین است و با این بودجههای ناچیز نمیتوانند فعالیت فرهنگی و اجتماعی چندانی در دانشگاهها راهاندازی کنند.
چندی پیش، معاون اداری و مالی وزارت علوم هم از کسری بودجه هزار میلیاردی دانشگاهها خبر داد و در این اوضاع و احوال بی پولی دانشگاهها، نمیتوان خیلی توقع داشت فعالیتهای فرهنگی و ورزشی در دانشگاهها جان بگیرد. همچنین نباید از یاد برد که معمولا به بودجههای فرهنگی و ورزشی در دانشگاهها، به عنوان بودجههای قابل حذف نگاه میکنند و مثلا در صورت کسری بودجه دانشگاهها یا صرفهجویی در هزینهها، اولین بودجه که حذف میشود، همین بودجههای فرهنگی و ورزشی در دانشگاه است.
در اولویت قرار نداشتن فعالیتهای فرهنگی و ورزشی در دانشگاهها، پدیدهای طولانی مدت است که فقط به چند سال اخیر مربوط نمیشود.
این مساله نیز صرفا به بحث کمبود بودجه برنمی گردد، بلکه خیلی اوقات شاهد هستیم که در دانشگاههایی با اعتبارات مناسب نیز بودجههای فرهنگی و ورزشی، رقم چشمگیری نیست و به این فعالیتها و اعتبارات آن به دید فعالیتهای فانتزی و غیرلازم نگاه میشود.
روسای دانشگاهها مجبورند
اغلب دانشگاههای ایران، درآمدزا نیستند و به همین دلیل، نمیتوانند با اتکا به منابع مالی خود، به تجهیز اماکن فرهنگی و ورزشی در دانشگاهها اقدام کنند.
وزارت علوم نیز که با وجود هزار میلیارد کسری بودجه، نمیتواند کمک مضاعفی به دانشگاهها کند و همین مساله به جدی نبودن فعالیتهای فوق برنامه در دانشگاهها، لطمه جدی زده است.
محسن افشارچی که تا چند ماه قبل، ریاست دانشگاه زنجان را به عهده داشت، در گفتوگو با جامجم معتقد است: سقف بودجه دانشگاهها پایین است و روسای دانشگاهها مجبورند برخی اوقات، قید فعالیتهای فرهنگی و ورزشی در دانشگاهها را بزنند.
به گفته افشارچی، روسای دانشگاهها مجبورند بودجهها را ابتدا برای مسائلی مثل آموزش، پژوهش و رفاه کنار بگذارند و سپس در صورت باقی ماندن اعتبارات به فکر تخصیص بودجههای فرهنگی و ورزشی در دانشگاهها باشند.
او میگوید: الان وضع به این شکل است که رئیس یک دانشگاه به زحمت میتواند هزینه حقالتدریس استادان، حقوق کارکنان، هزینه غذا و خوابگاه دانشجویان را پرداخت کند و به همین دلیل است که برای بسیاری از روسای دانشگاهها، فعالیتهای فوق برنامهای مثل فعالیتهای فرهنگی و ورزشی به شکلی غیرواجب درآمده است.
تخصیص پیدا نکردن اعتبارات مصوب فرهنگی هم مشکل دیگری است که افشارچی به آن اشاره میکند و توضیح میدهد: معمولا بین اعتبارات مصوب شده برای فعالیتهای فرهنگی و ورزشی در دانشگاهها با اعتباری که واقعا به دانشگاه اختصاص پیدا میکند، اختلاف فاحشی وجود دارد، مثلا دو سال قبل اعتبارات بسیار مناسبی برای فعالیتهای فرهنگی در دانشگاههای سراسر کشور تصویب شد، ولی بخش زیادی از آن اعتبارات در پایان همان سال اختصاص پیدا نکرد و در حد حرف باقی ماند.
نباید فراموش کرد که جدای از کمبود اعتبارات، در اولویت نبودن فعالیتهای فرهنگی و ورزشی در دانشگاهها، دست چندم دانستن این مباحث و مهم تلقی نکردن این فعالیتهای فوق برنامه هم باعث شده که پیشفرض درستی برای فعالیتهای اینچنینی در دانشگاهها وجود نداشته باشد.
هنوز باور بسیاری از مسئولان نظام آموزش عالی به گونهای است که آنها شاید در مقام حرف از گسترش فعالیتهای فوقبرنامه در دانشگاهها استقبال کنند، اما در مقام عمل، اعتقاد چندانی به اولویت قرار دادن فعالیتهای فرهنگی و ورزشی در دانشگاهها ندارند.
برنامههای فرهنگی دانشگاهها، جاذبه ندارد
بر اساس قوانین، باید 5 درصد از بودجههای هر دانشگاهی به بحث فرهنگ اختصاص پیدا کند، اما هماکنون در بسیاری از دانشگاههای کشور، این موضوع رعایت نمیشود.
حتی گاهی میبینیم که برخی فعالیتهای فرهنگی در دانشگاهها نیز برای قشر دانشجویان، جذابیت چندانی ندارد و آنها از برگزاری چنین برنامههایی استقبال نمیکنند.
بارها دیده شده است که دانشگاهها با برگزاری همایشها و سخنرانیهای بیجاذبه، عملا بودجههای فرهنگی دانشگاه را سوخت کردهاند، آن هم در اوضاعی که دانشجویان نیز برای حضور در چنین نشستهای کمرونقی استقبال نمیکنند. در حالی که میشود بودجه چنین فعالیتهای کمثمری را به تجهیز امکانات ورزشی و فرهنگی دانشگاهها اختصاص داد یا دستکم، در برگزاری برنامههای فوق برنامه در دانشگاهها، با دانشجویان هم مشورت کرد و آنها را هم وارد گود کرد.
جالب است که بسیاری از فعالیتهای فرهنگی در دانشگاهها، هزینه چندانی ندارد و میتوان با صرف کمترین هزینه، برنامهای مفرح و با نشاط برای دانشجویان تدارک دید، اما کج سلیقگی و مدیریت نکردن اصولی برنامههای فوقبرنامه در دانشگاهها، گاه باعث میشود حتی دانشجو از برگزاری برخی رخدادهای فرهنگی در دانشگاهها بیزار باشد.
مثلا براحتی میشود در محیط دانشگاهها، نمایشگاه غذاهای سنتی ایرانی به راه انداخت که بیشک از این نمایشگاه در هر دانشگاهی استقبال میشود، اما اگر اعتبار همین برنامه صرف سخنرانی به مناسبت توضیح یا تبلیغ عملکرد یک نهاد دولتی یا عمومی شود، قطعا چنین برنامه به ظاهر فرهنگی نمیتواند مورد علاقه اکثریت دانشجویان باشد.
علاوه بر مدیریت بودجههای فرهنگی و ورزشی در دانشگاهها، استفاده از ظرفیت خیرین برای تجهیز فضاهای فرهنگی و ورزشی در مراکز آموزش عالی نیز راهحل دیگری است که میتواند ضعف زیرساختهای فرهنگی و ورزشی در دانشگاهها را تا حد زیادی برطرف کند.
امین جلالوند / گروه جامعه
دوشنبه 6 بهمن 1393 ساعت 09:52
جام جم سرا: زندگی آنلاین، بسیاری از مفاهیم دنیای امروز را تغییر داده است. مرگ نیز مفهومیست که با رشد فنآوری تغییر کرده و بشر را با چالشهای جدیدی روبرو ساخته است. به عنوان مثال، فراموش شدن در دنیای مجازی آنلاین اتفاق نمیافتد و اغلب مواقع مردگان همچنان از طرف دوستان خود لایک میخورند، کامنت و نظر دریافت میکنند و روز تولدشان یادآوری میشود.