zoomit.ir - حمیده خادم زاده: اکثر ما روز خود را با این ذهنیت شروع میکنیم که قرار اسـت کارها و وظایفی را به انجام برسانیم. گاهی به دلایل مختلف، از تنبلی گرفته تا به تعویق انداختن، درصد زیادی از کارهای ما انجام نمیشود و همین امر باعث میشود که احساس بدی نسبت به خود پیدا کنیم. در این مطلب به بررسی ریشههای این موضوع پرداختهایم. در ادامه با ما همراه باشید.
اجازه دهید سوال را طور دیگری مطرح کنیم: چه عواملی باعث میشود که تلاش مفید نداشته باشید؟ شاید با پاسخ به این سوال بتوانیم مشکلات را شناسایی کرده و به دستاوردهای بهتری برسیم. در مجموع ۵ مشکل وجود دارد که میتواند مانع پیشبرد فعالیتهای ما شود که در ادامه به آنها اشاره خواهیم داشت.
گاهی اوقات کارهای زیادی انجام میدهید، اما در واقع کار خاصی انجام ندادهاید. "من وقت ندارم" دروغی اسـت که اکثر ما به آن عادت کردهایم. همهی ما ۲۴ ساعت در روز زمان داریم. پس به جای "وقت ندارم" باید بگوییم: "این کار در اولویت من نیست."
در اینجا لازم اسـت که کمی واقعگرایانه یا حتی بدبینانه به موضوع نگاه کنیم. این سوال را از خود بپرسید که آیا تمام کارهای لیست وظایف خود را انجام میدهید؟ طبیعتا پاسخ منفی اسـت. از این رو میتوان گفت اکثر مواقع، بعضی کارها از قلم میافتند. واقعیتی که بهتر اسـت آن را قبل از هر چیز بپذیریم.
پس بهتر اسـت سوال خود را این گونه مطرح کنیم: "انجام کدام کارها اهمیت دارد؟" قانون ۸۰/۲۰ را همه شنیدهایم که میگوید ۸۰ درصد نتایج کارهای ما مربوط به ۲۰ درصد فعالیتهایی که انجام میدهیم هستند. پس چنانچه بتوانیم این ۲۰ درصد را به بهترین روش ممکن انجام دهیم، تحولات فوقالعادهای در برنامههای خود ایجاد خواهیم کرد.
و اینجا اسـت که تعلل کردن میتواند کارگشا باشد. "پاول گراهام" در این خصوص میگوید: سه نوع تعلل در انجام کارها وجود دارد: در نوع اول میتوانید انرژی خود را مطوف به انجام کاری کنید که هیچ اهمیتی دارد. در نوع دوم کار مورد نظر اهمیت کمی دارد و در نوع سوم از اهمیت بالایی برخوردار اسـت. تعلل نوع سوم بهترین حالت به تعویق انداختن اسـت. فیلم "پرفسور حواسپرت" (absent-minded professor) دربارهی استاد دانشگاهی اسـت که کارهای روزانهی خود مانند اصلاح صورت، خوردن غذا و حتی مقصدی که میرود را فراموش میکند چرا که ذهنش معطوف سوالات جالبی اسـت. از این رو توجهی به دنیای روزمره ندارد و تمام حواسش را روی کار خود متمرکز میکند.
حال این پرسش پیش میآید که چطور این راهکار را پیادهسازی کنید. پرفسور "کال نیوپورت" از دانشگاه جورج تاون واشنگتن راه حل هوشمندانهای را پیشنهاد میدهد؛ فرض کنید قرار اسـت ساعت ۵:۳۰ (یا هر ساعت دیگری) به منزل بروید. پس باید طوری برنامهریزی کنید که تمام کارهای شما در این بازهی زمانی انجام شود. چرا که با محدود کردن زمان خود، دیگر نمیتوانید خوشبین باشید و بهتر میتوانید اولویتهای خود را تعیین کنید.
نتایج تحقیقات نشان داده اسـت که کار کردن در محیطهای باز اداری که هیچ گونه پارتیشنبندی در آن وجود ندارد، فاجعه اسـت و میزان کارآیی در این گونه فضاهای کاری به حداقل میرسد. دلیلش هم واضح اسـت؛ حواس پرتی کارکنان. تحقیقات صورت گرفته در مورد برنامهنویسان کامپیوتر، نشان داده اسـت که کارآمدترین اعضای این گروه در یک نکته وجه اشتراک داشتهاند که ارتباطی به میزان هوش آنها هم نداشته اسـت. بلکه کارفرمایان آنها محیط کاری را طوری مهیا کرده بودند که از عوامل پرتکنندهی حواس، خبری نباشد.
از این رو سعی کنید که عوامل بر هم زنندهی تمرکز در محیط کار را از خود دور کنید. حتی اگر امکانش وجود دارد محلی دنج در محیط کار خود برای مخفی شدن پیدا کنید. از اتاق کنفرانس یا هر فضای دیگری که امکان مزاحمت بقیه وجود ندارد بهره بگیرید.
از این رو به آنها پیشنهاد شد که قبل از آمدن به شرکت، ۹۰ دقیقه از کار خود را در منزل انجام دهند. چرا که فقط در محیط خانه شانس افزایش تمرکز وجود داشت. با این حال نبود تمرکز همهی ماجرا نیست. همیشه نبود عوامل منفی باعث پیشرفت کارآیی و افزایش بهرهوری نمیشود. یک سری عادات بیفایده وجود دارد که باید از آنها دوری کرد.
فرض کنید روز کاری شما شروع شده اسـت و با انگیزهی بالا میروید که پشت میز خود بنشینید تا روی پروژهی کاری خود مشغول شوید. قبل از شروع کار بنا به عادت همیشه سری به ایمیلها میزنید و شروع به گلچین کردن آنها در اینباکس شلوغ خود میکنید. فیسبوک و تلگرام هم که به قوت خود باقی هستند.
خیلی مواقع پیش میآید که عادتها افسار ذهن را به دست میگیرند و اجازه نمیدهند که هدف اصلی خود را دنبال کنید.ریشهی این مشکل در کجا اسـت؟ مغز شما! "الکس کرب" عصبشناس دانشگاه کالیفرنیا (UCLA) در این خصوص میگوید: «عملکرد مادهی خاکستری مغز پیچیده اسـت.»
وقتی تصمیم میگیرید که بین انجام چند کار یکی را انتخاب کنید، سه بخش از مغز شما درگیر این انتخاب میشوند. لزومی ندارد که نام این بخشها را حفظ کنید اما خوب اسـت که با کارکرد و نحوهی رایدهی آنها آشنا شوید.
تحقیقات انجام شده توسط "برایان وانزینک"، استاد دانشگاه کرنل نشان داده اسـت سخت کردن فرآیند تهیهی غذا باعث کاهش وزن و کمتر خوردن افراد میشود."شان ایچور" کارشناس شادی دانشگاه هاروارد با اشاره به نتایج این پژوهش "قانون ۲۰ ثانیه" را مطرح میکند. برای مثال شان در این خصوص میگوید: چنانچه بیش از حد تلویزیون تماشا میکنید، باتریهای کنترل را برداشته و دوباره سر جای خود بگذارید. همین ایجاد تاخیر ۲۰ ثانیهای باعث میشود که تعداد دفعات تماشای تلویزیون کاهش پیدا کند.
قرار نیست مسیر را برای ادامهی عادتهای بد خود هموار کنیم. چرا که این عادتهای ناسالم میتوانند ساعتها زمان مفید را از ما بگیرند. پس لازم اسـت که برای انجام آنها کمی به خود سخت بگیریم. نتایج یک بررسی نشان داده اسـت که با افزایش میزان ساعت کار مدیران عامل در هند، فروش این شرکتها افزایش پیدا کرده اسـت.
اما وقتی عمیقتر به موضوع نگاه کنید خواهید دید که افزایش میزان فروش حاصل افزایش فعالیتهای برنامهریزی شده اسـت.در اینجا برنامهریزی اهمیت زیادی دارد. چرا که وقت مدیران عامل شرکتها بسیار منبع ارزشمندی محسوب میشود و چنانچه صرف موارد بااهمیت شود تاثیرات قابل توجهی در روند پیشرفت شرکت خواهد گذاشت.
گاهی اوقات مشکل هدفگذاریهای بلند مدت همین مسئله اسـت. چون هیچ عامل فشاری وجود ندارد که افراد کار امروز را به فردا و فرداهای بعد واگذار میکنند. ماجرای "کاهش وزن" و "مراسم عروسی" را در نظر بگیرید. تاریخ مراسم عروسی که نزدیک میشود بیشتر افراد از یک رژیم غذایی خاص با دقت و سختگیری خاصی پیروی میکنند. چرا؟ چون ضرورت و خطر را بهتر حس میکنند. "تیم فریس" در پاسخ به این پرسش که چگونه میتوان مهارتی را به سرعت یاد گرفت، میگوید: در صورت تمرین نکردن، تنبیه و مجازاتی برای خود در نظر بگیرید.
نتایج یافتههای پژوهشگران نشان داده اسـت که درک منافع شخصی میتواند نوعی احساس خطر به وجود آورد که همین عامل میزان تعهد کاری را افزایش میدهد. به طوری که میتوان گفت، انگیزههای شخصی ۷۵ درصد مسیر موفقیت ما را میسازند.
قرار دادن پاداش برای انجام وظایف کسل کننده و حتی ساده بسیار موثر اسـت. اما در مورد کارهایی که پیچیدهتر بوده یا نیاز به خلاقیت دارند، چندان کارآمد تلقی نمیشوند. "دن پینک" که یکی از نویسندگان آثار پرفروش اسـت در این باره میگوید: پاداش گذاشتن برای کارهای خلاقانه یا پیچیده که افق زمانی بلند مدت دارند، جواب نمیدهد. البته نه به این علت که ما پاداشها و تشویقها را دوست نداریم. بلکه برعکس، ما عاشق پاداشهایمان هستیم. اما در بعضی زمینهها، پاداشها دید ما را نسبت به موضوع محدود میکنند.
بنابراین آگاهی به جای پاداش لازم اسـت که به دنبال عمیقتر کردن انگیزههایمان باشیم. برای مثال از خود بپرسید: "چرا انجام این کار برای من مهم اسـت؟" وقتی "معنا" را در کار خود احساس نکنیم، انگیزهی پیشبرد آن را هم نخواهیم داشت. "نوح گلدشتاین" نویسندهی کتاب "بله! ۵۰ روش معتبر برای ترغیب افراد" میگوید: آدام گرانت، پژوهشگر فعال در زمینهی رفتار سازمانی، در بررسیهای خود به این نتیجه رسید کارگرانی که معنا و اهمیتی در شغل خود نمیبینند، نمیتوانند تواناییهای بالقوهی خود را به ثمر برسانند. از این رو گرانت، احساس اهمیت و ارزشمند بودن را عاملی برای ایجاد انگیزه برشمرده اسـت که میتواند در سازندگی افراد تاثیر شگرفی داشته باشد.
دن پینک از این نیروی محرکه به نام "هدف" یاد میکند و در این خصوص میگوید که در حین کار ممکن اسـت این سوالات در ذهن ما ایجاد شوند: " آیا کار من اهمیت دارد؟ اگر امروز این کار را انجام ندهم، اوضاع به هم میریزد؟ آیا واقعا سهمی در به ثمر رساندن این کار دارم؟"
طبیعتا وقتی احساس کنیم که کار ما منجر به دستاورد خواهد شد، کارآیی لازم را از خود نشان خواهیم داد. البته این مسئله امری کاملا بدیهی و منطقی اسـت. اما این نکته را هم در نظر بگیرید که ما انسانها همیشه هم منطقی فکر نمیکنیم. پس چه مشکل دیگری وجود دارد که باعث رکود ما میشود؟
بله! درست اسـت. خلق و خو نقش مهمی در این مورد ایفا میکند. تحقیقات نشان داده اسـت که خیلی مواقع تنبلی ما به این دلیل اسـت که احساس جالبی نسبت به کار خود نداریم. در حقیقت، خلق و خوی صبحگاهی شما میتواند بر کارآیی شما در کل روز تاثیرگذار باشد.
وضعیت روانی هر کارمند تاثیر بارزی بر عملکرد وی و کم و کیف آن خواهد داشت. "استفانی ویلک" استادیار مدیریت و منابع انسانی کالج فیشر در این خصوص میگوید: "ما شاهد این موضوع بودیم کارمندانی که روز کاری خود را با روحیهای بد شروع کردند عملکردی رو به افت داشتند."
سوال اینجا اسـت که در این حالت چه باید کرد؟ پاسخ ساده اسـت. کاری کنید که سریع حالتان خوب شود! بررسیها نشان داده اسـت دانشآموزانی که قبل از امتحان ریاضی خوشحال بودند نتایج موفقتری نسبت به دانشآموزان خنثی به دست آوردند. به نظر میرسد که مغز ما، بهترین عملکرد خود را در حالتی نشان میدهد که خل و خوی ما در وضعیت مطلوبی قرار داشته باشد.
چگونه کارآیی و بازدهی خود را افزایش دهیم؟
یکی از رایجترین مشکلات دختران و پسران جوان در رده سنی ۱۸، ۱۹ تا حدود ۳۰ سال دردسرهایی است که بابت دندان عقل متحمل میشوند. البته افراد مسنتر هم کمابیش با این مشکلات درگیر هستند ولی معمولا مشکلات دندان عقل در بیماران جوان دیده میشود. بیماران کلافه از شرایط عذابآور دندان عقل معمولا میپرسند این دندان عقل اصلا چیست؟
چرا اینقدر دیر درمیآید؟
آیا حتما باید آن را کشید؟
جراحیاش درد دارد و دهها سوال مشابه دیگر. اگر این سوالات برای شما هم پیش آمده خواندن این بخش از دلگرم را به شما توصیه میکنیم.
دندان عقل، دندان سوم آسیا، آخرین دندانی است که در سنین 25 تا 17 سالگی در دهان میروید. به طور کلی تناقضات فراوانی درباره نگهداری یا خارج کردن این دندانها وجود دارد. پیشینیان ما، آروارههای بزرگتری داشتند. بنابراین فضای کافی برای رویش 32 دندان وجود داشت؛ اما امروزه آروارههای ما کوچکتر شده است، درنتیجه فضای زیادی برای رویش 32 دندان وجود ندارد. پس دندان عقل معمولا نهفته میشود و از رویش طبیعی محروم میماند.
در واقع از وقتی انسانهای اولیه آموختند که تکههای بزرگ مواد غذایی را با دستشان خرد کنند، ارتفاع استخوانی فک کوتاهتر و برجستگی استخوان آرواره کمتر شد. به این ترتیب در خیلی از انسانهای امروزی دندان عقل به دندانی بیکاربرد و نهفته تبدیل میشود؛ به طوری که گاهی باید به کمک روشهای جراحی خارج گردد.دندانهای نهفته یا رویشنیافته یا آنهایی که در وضعیت طبیعی نروییدهاند، در بیشتر موارد ناراحتی ایجاد میکنند. (دندانپزشک شما میتواند به وسیله رادیوگرافی نوع نهفتگی دندانی را مشخص کند.)
دندان عقل یکی از نمونههای تکامل بشر در طول هزاران سال است. انسانهای اولیه استخوانبندی و اسکلت درشتتری داشتهاند. جمجمههای بدست آمده نشان داده بشر اولیه سه دندان آسیای بزرگ داشته که از هر سه آنها برای جویدن استفاده میکرده است. علت هم این بوده که غذاهای انسانهای اولیه اغلب خام و سفت بوده و آنها برای جویدن این غذاها به دندانهای آسیای بیشتر و آروارههای قویتر نیاز داشتهاند. به مرور با پیشرفت شرایط زندگی بشر یاد میگیرد غذاها را بپزد.
در نتیجه رژیم غذایی نرمتر میشود و کم کم نیاز به آروارههای قویتر و دندانهای بیشتر از بین میرود. در نتیجه فک انسان در کنار سایر استخوانها به مرور کوچکتر میشود. بنابراین آخرین دندان آسیای بزرگ به تدریج فضای کافی برای رویش را از دست میدهد. در نتیجه شیوع نهفتگی در این دندان افزایش مییابد. هرچه جلوتر میرویم نهفتگی در این دندان شایعتر میشود. در واقع سومین آسیای بزرگ فک به تدریج در حال حذف شدن از ژنتیک انسان است.
چرا میگوییم دندان عقل
معمولا جوانه دندان عقل از حدود سن ۱۱، ۱۲ سالگی شروع به تشکیل میکند یعنی زمانی که عمده دندانهای دائمی رویش پیدا کردهاند. بعد از شکلگیری دندان، فرآیند رویش آغاز میشود که معمولا در سن ۱۸، ۱۹ سالگی است. چون این دندان در سنی رویش پیدا میکند که فرد دارد پا به مرحله بزرگسالی میگذارد به آن دندان عقل (wisdom tooth) میگویند. مشکلات فرد هم از همان سن آغاز میشود. البته سن رویش دندان عقل به میزان رشد اسکلت صورت بستگی دارد. در برخی افراد در ۱۶، ۱۷ سالگی دندان عقل تقریبا تکمیل شده ولی در برخی موارد در ۲۰ سالگی هنوز ریشهها کامل نشدهاند.
اما چرا دندان عقل نهفتهای که مشکلی ایجاد نکرده است، باید خارج شود؟
در پاسخ باید گفت : تقریبا به طور حتم، دندان عقل نهفته اگر همان طور رها شود، باعث ایجاد مشکل میشود. این موضوع بیشتر در مورد دندانهای عقل پایین صدق میکند.این مشکلات ممکن است ناگهانی و در موقعی نامناسب رخ دهد.بنابراین محققان پیشنهاد میکنند دندانهای عقل نهفته چه باعث مشکل باشند چه نباشند، بین سنین 22تا17 سال خارج شوند.چرا که از نظر تکنیکی جراحی سادهتر است و مریض جوان زودتر بهبود مییابد.
دندان عقل که براحتی در سن 20 سالگی جراحی میشود، در سنین بالای 40 سال با مشکل مواجه میشود. همچنین ریسک پیچیدگیها با فاکتور سن افزایش مییابد و روند ترمیم کندتر میشود.بنابراین اگر به نقاطی سفر میکنید که به دندانپزشک دسترسی ندارید، توصیه میشود به عنوان پیشگیری از بروز مشکلات ناگهانی، دندانهای عقل نهفته خود را خارج کنید.
اما آیا وقتی که مریض دچار التهاب و عفونت لثه (پری کورونیت) است، میتوان دندان عقل را خارج کرد؟در پاسخ به این سوال هم باید گفت : به طور کلی خیر؛ جراحی در حضور عفونت در موضع، میتواند به گسترش عفونت دامن بزند و آن را جدیتر کند. اول باید عفونت موضعی توسط رعایت بهداشت و آنتیبیوتیک درمانی کنترل شود، بعد اقدام به خارج نمودن دندان کرد.
مشکلات وجود دندان عقل در دهان
عفونت لثه؛ لثه پوشاننده دندان نهفته ای که تعدادی از آن به محیط دهان باز شده بطور مکرر دچار عفونت و التهاب شده و دردناک می گردد.
عفونت استخوان
آبسه و سلولیت؛ اگر عفونت لثه درمان نشود به استخوان رسیده و باعث تخریب دندان و استخوان می گردد. اگر عفونت از استخوان بگذرد و به بافتهای نرم گونه، گردن، حلق و زیر زبان سرایت کند ایجاد آبسه و یا تورم منتشر بافت نرم را که سلولیت نامیده می شود می کند که توام با درد، تب، تورم ، قرمزی و مشکل در بازکردن دهان خواهد بود.
صدمه به دندان مجاور؛ دندان نهفته با فشار بر ریشه دندان مجاور ممکن است باعث تحلیل ریشه آن شود.
ایجاد کیست؛ کیسه نازکی تاج دندان رویش نیافته را در استخوان فک در برگرفته است که بعد از رویش دندان به داخل حفره دهان از بین می رود. اگر دندان رویش نیابد ممکن است بزرگ شده و تبدیل به کیست گردد. کیست ها تدریجاً بزرگ شده و سبب تخریب و تضعیف استخوان و مشکلات بعدی می گردند.
درد؛ یک دندان عقل نهفته می تواند ایجاد دردهای با علت نا مشخص و منتشر به نواحی سر و گردن نماید.
حرکت دندانی؛ اعتقادی وجود دارد که ممکن است فشار ناشی از این دندانها سبب بی نظمی در ردیف دندانها شود که از نظر علمی ثابت شده نمی باشد.
زمان مناسب درآوردن آنها چه موقع می باشد؟
این دندانها تا جایی که قادر به رویش باشند، به طرف سطح حرکت می کنند و معمولاً در سطح پشتی دندانهای آسیای بزرگ دوم گیر می افتند و جلوتر نمی روند. این حالت معمولاً در سنین 16 تا 17 سالگی اتفاق افتاده و بهترین زمان برای درآوردن آنهاست. در این سن به دلیل وجود کیسه رویشی بزرگی که تاج دندان را در بر گرفته و هم چنین به این علت که ریشه دندان هنوز رشد نکرده و کوتاه می باشد، کشیدن آنها را آسان می کند، ضمن اینکه از بروز عوارض فوق الذکر و عوارض حین جراحی نیز پیشگیری می شود.
موکول نمودن درآوردن دندانهای عقل به سنین سالمندی ممکن است مشکلات ذیل را به همراه داشته باشد:
با افزایش سن ریشه ها قطورتر شده و ممکن است کشیدن دندان را سخت تر کند، التیام ضعیف تر بعد از کشیدن دندان، پوسیدگی دندان های مجاور، احتمال فک جوش شدن دندان، احتمال شکسته شدن استخوان در افراد پیر در حین جراحی و درآوردن دندان، کاهش تحمل بیمار به دلیل شرایط سنی و درمان های پزشکی از قبیل مصرف داروهای قلبی، ریوی و ... .
عوارض کشیدن دندان عقل
حفره خشک:اگر لخته خون در حفره ناشی از کشیدن دندان تشکیل نشود و یا پس از تشکیل از بین برود، در ناحیه کشیده شدن دندان یک حفره خالی دردناک و همراه با بوی بد ایجاد می شود. برای درمان این عارضه که اغلب 3 تا 4 روز بعد از خارج شدن دندان اتفاق می افتد، به دندانپزشک خود مراجعه کنید. علت این عارضه مشخص نیست اما گفته می شود کشیدن سیگار پس از جراحی دهان ممکن است در ایجاد این عارضه موثر باشد.
پارستزی: از عوارض نادر جراحی دندان های عقل پائین پارستزی است. این عارضه به معنای ایجاد بی حسی موقتی در ناحیه زبان، لب پائین و یا فک پائین است که ممکن است از چند روز تا چند ماه طول بکشد. به ندرت اتفاق می افتد که این بی حسی به صورت دائمی باقی بماند.
دندان نهفته و مشکلات آن
دندان نهفته دندانی است که از زمان رویش آن گذشته و به دلایل متعدد قادر نیست که در ردیف مناسب سایر دندان ها قرار گیرد.چنین دندان عقلی ممکن است در بافت نرم یا سخت، گیر کرده باشد. مشکلاتی که دندان های نهفته عقل می توانند ایجاد کنند عبارت است از التهاب بافت نرم پوشاننده این دندان ها که در اغلب موارد در ارتباط با دندان های نیمه رویش یافته اتفاق می افتد، پوسیدگی دندان عقل یا پوسیدگی در ناحیه مجاور دندان عقل و خطر صدمه رسیدن به دندان مجاور.
گردآوری شده ی مجله اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
به گزارش جام جم آنلاین، در واقع، بدن از طریق ایجاد این صداهای ناخوشایند با ما ارتباط برقرارمی کند. هرچند در بسیاری موارد، این صداها حکایت از مشکل عمدهای ندارند، اما در صورت تداوم باید از نظرپزشکی بررسی شوند.
سکسکه
هر گونه انسداد در روند طبیعی تنفس باعث انقباض دیافراگم و ایجاد سکسکه میشود. سکسکه اساسا بر اثر تحریک عصب واگ یا عصب فرنیک که عضله دیافراگم را کنترل میکند، ایجاد میشود. هیجان، غذای سنگین یا برخی داروهای خاص معمولا عامل این تحریک است. باتوجه به اینکه مقادیر بیشتر دیاکسیدکربن، دیافراگم را از حالت انقباض خارج میکند، نگه داشتن نفس برای مدت کوتاه سکسکه را رفع میکند؛ اما ادامه یافتن سکسکه بیشتر از 48 ساعت ـ بویژه اگر با تنگی نفس و درد همراه باشد ـ میتواند از علائم سکته مغزی باشد و نباید نادیده گرفته شود.
وز وز گوش
صدای خفیفی که معمولا به شکل وز وز، پس از گوش دادن طولانی مدت به صداهای بلند در گوش احساس میشود، کاملا طبیعی است، اما احساس وجود این صدا به طور مکرر میتواند نشانه تنیتوس یا صدای مغز باشد. تنیتوس معمولا بر اثر عفونت یا آسیب گوش ایجادمی شود. به طور طبیعی، گوشها با دریافت صداها علائمی را به مغز ارسال میکنند، اما در تنیتوس، این علائم پیوسته ارسال میشوند. اگر صدای وز وز گوش با درد و سرگیجه همراه است، با پزشک مشورت کنید.
ترق تروق مفاصل
شکستن مفاصل ـ عملی که در آن حبابهای هوای موجود در مفاصل با ایجاد صدا آزاد میشوند ـ برخلاف تصور عمومی باعث ایجاد آرتروز نمیشود. دلیل ایجاد این صداها در مفاصل کاملا روشن نیست، اما باور عمومی این است که کشیده شدن رباطها و فشرده شدن حبابهای نیتروژن در فضاهای بین مفاصل عامل ایجاد این صداهاست. اگر این صداها کمکم حالت قژقژ پیداکنند میتوانند از علائم مراحل اولیه استئو آرتریت باشد و بهتر است درباره آنها با پزشک مشورت کنید.
سوت زدن بینی
معمولترین علت ایجاد این صدا، انسداد مسیرهای تنفسی به دلیل وجود مخاط اضافی در این مسیرهاست، اما گاهی اوقات این صدای ناخوشایند به دلیل تروما یا شکستگی بینی یا پارگی غضروف ایجاد میشود که در این صورت باید هرچه زودتر با پزشک مشورت کرد.
به گزارش شفاف، متاسفانه بسیاری از مردم صبحانه را نادیده می گیرند. برخی با این کار سعی می کنند میزان مصرف کالری را کاهش دهند، برخی اول صبح آنقدر سرشان شلوغ است که فرصت نمی کنند و افراد دیگری هم هستند که می گویند اصلا احساس گرسنگی ندارند. تحقیقات نشان داده خوردن صبحانه بخش مهمی از یک سبک زندگی سالم است. در یک تحقیق که توسط دانشگاه هاروارد انجام گرفت محققان به این نتیجه رسیدند آقایانی که صبحانه نمی خورند در مقایسه با گروهی که صبحانه می خورند، 27 درصد بیشتر در خطر حمله قلبی و بیماری های قلبی قرار دارند. با اینکه در این تحقیقات به یک دلیل مشخص اشاره نشده اما محققان فکر می کنند غذا نخوردن برای مدت زمان طولانی روی بدن فشار می آورد و مجبورش می کند سخت تر کار کند، در نتیجه مشکلات متابولیسم به وجود می آید. تغییر در هورمون ها جهت کمک به تثبیت سطح قند خون و حرکت به سمت اضافه شدن وزن در افرادی که صبحانه را جا می اندازند می تواند منجر به بیماری های قلبی شود. این تغییرات منجر به انباشته شدن پلاک در شریان و افزایش خطر مشکلات قلبی می شود.
بیشتر در خطر ابتلا به دیابت قرار می گیرید
جا انداختن صبحانه می تواند قند خونتان را دچار مشکل کند. در یکی دیگر از تحقیقات دانشگاه هاروارد، محققان به این نتیجه رسیدند خانم هایی که مرتب صبحانه نمی خورند 20 درصد بیشتر در خطر ابتلا به دیابت نوع 2 هستند. دکتر گستلوم متخصص قلب می گوید: جا انداختن وعده صبحانه با اختلال تحمل گلوکز در ارتباط است و این در آینده با پیش دیابت و دیابت همراه می شود. تئوری این است که وقتی برای مدت زمان زیادی غذا نمی خوریم و سپس به دلیل شدت گرسنگی در یک وعده زیاد غذا می خوریم همین مسئله باعث نامنظم شدن قند خون و افزایش ناگهانی آن می شود. در چنین شرایطی ممکن است بدن دچار مشکل مقاومت به انسولین شود.
ممکن است وزن اضافه کنید
اگر سعی دارید وزنتان را کاهش دهید، شاید اینگونه به نظر بیاید که هرچه کمتر بخورید وزن بیشتری هم کم می کنید، درست است؟! اما دقیقا چنین چیزی نیست. با اینکه هنوز تحقیقات روی خوردن صبحانه و تاثیر مستقیمش روی کاهش وزن کمی ضد و نقیض است اما کاملا ثابت شده که نخوردن صبحانه می تواند باعث افزایش وزن شود. در یک تئوری گفته می شود افرادی که صبحانه می خورند راحت تر می توانند عادات سالم مربوط به سبک زندگی و کاهش وزن را انجام دهند. در تئوری دیگر گفته می شود افرادی که صبحانه را جا می اندازند در وعده های متعاقب میل به پرخوری پیدا می کنند، در نتیجه کالری فراوانی را در زمان های خاصی از روز مخصوصا وقتی یکجا می نشینند دریافت می کنند. افرادی که مرتب وعده صبحانه را جا می اندازند و فکر می کنند کمتر غذا می خورند یا کالری کمتری دریافت می کنند در بیشتر موارد اشتباه می کنند.
ممکن است سوخت و سازتان کند شود
وقتی وعده های غذایی را جا می اندازید، سرعت بدنتان برای ذخیره انرژی کند می شود. بدن میزان متابولیزم پایه خود را کند می کند تا محدودیت کالری را جبران کند. بعلاوه هنگام صبح سوخت و ساز بدنتان به خاطر اینکه خواب بودید از قبل کند شده است، غذا نخوردن برای مدت زمان طولانی تمایل بدن به سوزاندن کالری و تاثیر روی میزان بافت چربی را کاهش می دهد. همچنین تحقیقات نشان داده وقتی یک فرد صبحانه می خورد در طول ورزش صبحگاهی بیشتر کالری می سوزاند و در طول روز نیز قند خون ثابتی دارد. بنابراین به نظر می آید خوردن صبحانه می تواند روی فرآیند متابولیک بدن تاثیر زیادی داشته باشد.
ممکن است بهره هوشی تان پایین بیاید
نخوردن صبحانه می تواند روی سلامت مغز نیز موثر باشد. از آنجا که مغزتان با گلوکز کار می کند، افت سطح قند خون بر اثر غذا نخوردن طولانی مدت می تواند روی عملکرد شناختی تان تاثیر بگذارد. جا انداختن صبحانه در واقع از دست دادن فرصتی برای رساندن مواد مغذی کافی به مغز است، مخصوصا بعد از یک شب غذا نخوردن. تحقیقات نشان داده دانش آموزان پس از خوردن صبحانه نمرات بهتری در امتحان دریافت می کنند چون کربوهیدرات خوراکی شکسته و تبدیل به گلوکز می شود. بسیار مهم است که مقدار کافی کربوهیدرات برای صبحانه دریافت کنید تا تمرکز شناختی و حافظه تان بهینه شوند. اما به دنبال شیرینی جات نروید – کربوهیدرات های پیچیده مانند غلات کامل بعلاوه پروتئین نظیر تخم مرغ و چربی های سالم انتخاب کنید.
عصبی می شوید
وقتی گرسنه هستید، خیلی راحت تر خشمگین می شوید، بنابراین جا انداختن وعده صبحانه می تواند باعث شود بد خلق شوید. در یک تحقیق که توسط محققان انگلیسی انجام گرفت مشخص شد مردانی که صبحانه میل می کنند در ابتدای آزمایش، خلق و خوی مثبتی دارند و پس از آن نیز آرام تر هستند. گفته می شود افت قند خون که بر اثر جا انداختن وعده غذایی رخ می دهد باعث تحریک پذیری به همراه خستگی و سردرد می شود که می توانند با یکدیگر خلق و خو را بدتر کنند. سروتونین و دوپامین که با نام انتقال دهنده های عصبی نیز شناخته می شوند، مواد شیمیایی ای در مغز هستند که احساسات و خلق و خو را تنظیم می کنند. رابطه ای بین غذای دریافتی و تعادل انتقال دهنده های عصبی تولید شده توسط مغز وجود دارد. جا انداختن وعده ها روی بدن فشار وارد می کند و این فشار روی سطح دوپامین و سروتونین تاثیر می گذارد. در مقابل درست و مرتب غذا خوردن برابر است با خلق و خویی آرام و شاد.
انرژی تان کاهش پیدا می کند
یکی دیگر از دلایلی که نخوردن صبحانه به اضافه شدن وزن مربوط می شود این است که برای ورزش کردن انرژی کمی دارید. اگر احساس بی انرژی بودن و خستگی می کنید و دلتان نمی خواهد به باشگاه بروید، پس فرصت کالری سوزی و افزایش سوخت و ساز بدن را از دست می دهید. اگر هم صبح ورزش کنید و صبحانه نخورید اوضاع بدتر می شود. بر اساس اطلاعات دانشگاه ویسکانسین صبحانه باید 25 درصد از انرژی مورد نیاز روزتان را به شما بدهد که شامل فیبر و پروتئین بسیار بالا برای سوخت می باشد.
بعدها بیشتر هوس غذایی خواهید داشت
شروع روز با یک صبحانه پروتئینی می تواند کمک کند در طول روز اشتهای خود را کنترل کنید. تحقیقات نشان داده خوردن صبحانه ای با مقدار مناسب پروتئین ( حدود 20 گرم ) در ادامه روز می تواند روی انتخاب های غذایی تاثیر بگذارد. دلیل چنین تاثیری این است که پروتئین های خوراکی می توانند اشتها را مهار کنند و کاری کنند بین وعده ها احساس سیری کنید. افرادی که صبحانه ای با پروتئین بالا میل می کنند در مقایسه با کسانی که صبحانه شان سرشار از کربوهیدرات است در طول روز تمایل به مصرف کالری کمتری دارند. بنابراین داشتن احساس رضایت پس از صبحانه می تواند شما را به مسیر درست هدایت کند. اما اگر صبح واقعا احساس گرسنگی نداشتید به بدن خود گوش دهید، چیزی سبک مانند مقداری میوه یا ماست میل کنید.
به گزارش ستاره ها؛ متاسفانه بسیاری از مردم صبحانه را نادیده می گیرند.
بیشتر در خطر ابتلا به دیابت قرار می گیرید
جا انداختن صبحانه می تواند قند خونتان را دچار مشکل کند. در یکی دیگر از تحقیقات دانشگاه هاروارد، محققان به این نتیجه رسیدند خانم هایی که مرتب صبحانه نمی خورند 20 درصد بیشتر در خطر ابتلا به دیابت نوع 2 هستند. دکتر گستلوم متخصص قلب می گوید: جا انداختن وعده صبحانه با اختلال تحمل گلوکز در ارتباط است و این در آینده با پیش دیابت و دیابت همراه می شود. تئوری این است که وقتی برای مدت زمان زیادی غذا نمی خوریم و سپس به دلیل شدت گرسنگی در یک وعده زیاد غذا می خوریم همین مسئله باعث نامنظم شدن قند خون و افزایش ناگهانی آن می شود. در چنین شرایطی ممکن است بدن دچار مشکل مقاومت به انسولین شود.
ممکن است وزن اضافه کنید
اگر سعی دارید وزنتان را کاهش دهید، شاید اینگونه به نظر بیاید که هرچه کمتر بخورید وزن بیشتری هم کم می کنید، درست است؟! اما دقیقا چنین چیزی نیست. با اینکه هنوز تحقیقات روی خوردن صبحانه و تاثیر مستقیمش روی کاهش وزن کمی ضد و نقیض است اما کاملا ثابت شده که نخوردن صبحانه می تواند باعث افزایش وزن شود. در یک تئوری گفته می شود افرادی که صبحانه می خورند راحت تر می توانند عادات سالم مربوط به سبک زندگی و کاهش وزن را انجام دهند. در تئوری دیگر گفته می شود افرادی که صبحانه را جا می اندازند در وعده های متعاقب میل به پرخوری پیدا می کنند، در نتیجه کالری فراوانی را در زمان های خاصی از روز مخصوصا وقتی یکجا می نشینند دریافت می کنند. افرادی که مرتب وعده صبحانه را جا می اندازند و فکر می کنند کمتر غذا می خورند یا کالری کمتری دریافت می کنند در بیشتر موارد اشتباه می کنند.
ممکن است سوخت و سازتان کند شود
وقتی وعده های غذایی را جا می اندازید، سرعت بدنتان برای ذخیره انرژی کند می شود. بدن میزان متابولیزم پایه خود را کند می کند تا محدودیت کالری را جبران کند. بعلاوه هنگام صبح سوخت و ساز بدنتان به خاطر اینکه خواب بودید از قبل کند شده است، غذا نخوردن برای مدت زمان طولانی تمایل بدن به سوزاندن کالری و تاثیر روی میزان بافت چربی را کاهش می دهد. همچنین تحقیقات نشان داده وقتی یک فرد صبحانه می خورد در طول ورزش صبحگاهی بیشتر کالری می سوزاند و در طول روز نیز قند خون ثابتی دارد. بنابراین به نظر می آید خوردن صبحانه می تواند روی فرآیند متابولیک بدن تاثیر زیادی داشته باشد.
ممکن است بهره هوشی تان پایین بیاید
نخوردن صبحانه می تواند روی سلامت مغز نیز موثر باشد. از آنجا که مغزتان با گلوکز کار می کند، افت سطح قند خون بر اثر غذا نخوردن طولانی مدت می تواند روی عملکرد شناختی تان تاثیر بگذارد. جا انداختن صبحانه در واقع از دست دادن فرصتی برای رساندن مواد مغذی کافی به مغز است، مخصوصا بعد از یک شب غذا نخوردن. تحقیقات نشان داده دانش آموزان پس از خوردن صبحانه نمرات بهتری در امتحان دریافت می کنند چون کربوهیدرات خوراکی شکسته و تبدیل به گلوکز می شود. بسیار مهم است که مقدار کافی کربوهیدرات برای صبحانه دریافت کنید تا تمرکز شناختی و حافظه تان بهینه شوند. اما به دنبال شیرینی جات نروید – کربوهیدرات های پیچیده مانند غلات کامل بعلاوه پروتئین نظیر تخم مرغ و چربی های سالم انتخاب کنید.
عصبی می شوید
وقتی گرسنه هستید، خیلی راحت تر خشمگین می شوید، بنابراین جا انداختن وعده صبحانه می تواند باعث شود بد خلق شوید. در یک تحقیق که توسط محققان انگلیسی انجام گرفت مشخص شد مردانی که صبحانه میل می کنند در ابتدای آزمایش، خلق و خوی مثبتی دارند و پس از آن نیز آرام تر هستند. گفته می شود افت قند خون که بر اثر جا انداختن وعده غذایی رخ می دهد باعث تحریک پذیری به همراه خستگی و سردرد می شود که می توانند با یکدیگر خلق و خو را بدتر کنند. سروتونین و دوپامین که با نام انتقال دهنده های عصبی نیز شناخته می شوند، مواد شیمیایی ای در مغز هستند که احساسات و خلق و خو را تنظیم می کنند. رابطه ای بین غذای دریافتی و تعادل انتقال دهنده های عصبی تولید شده توسط مغز وجود دارد. جا انداختن وعده ها روی بدن فشار وارد می کند و این فشار روی سطح دوپامین و سروتونین تاثیر می گذارد. در مقابل درست و مرتب غذا خوردن برابر است با خلق و خویی آرام و شاد.
انرژی تان کاهش پیدا می کند
یکی دیگر از دلایلی که نخوردن صبحانه به اضافه شدن وزن مربوط می شود این است که برای ورزش کردن انرژی کمی دارید. اگر احساس بی انرژی بودن و خستگی می کنید و دلتان نمی خواهد به باشگاه بروید، پس فرصت کالری سوزی و افزایش سوخت و ساز بدن را از دست می دهید. اگر هم صبح ورزش کنید و صبحانه نخورید اوضاع بدتر می شود. بر اساس اطلاعات دانشگاه ویسکانسین صبحانه باید 25 درصد از انرژی مورد نیاز روزتان را به شما بدهد که شامل فیبر و پروتئین بسیار بالا برای سوخت می باشد.
بعدها بیشتر هوس غذایی خواهید داشت
شروع روز با یک صبحانه پروتئینی می تواند کمک کند در طول روز اشتهای خود را کنترل کنید. تحقیقات نشان داده خوردن صبحانه ای با مقدار مناسب پروتئین ( حدود 20 گرم ) در ادامه روز می تواند روی انتخاب های غذایی تاثیر بگذارد. دلیل چنین تاثیری این است که پروتئین های خوراکی می توانند اشتها را مهار کنند و کاری کنند بین وعده ها احساس سیری کنید. افرادی که صبحانه ای با پروتئین بالا میل می کنند در مقایسه با کسانی که صبحانه شان سرشار از کربوهیدرات است در طول روز تمایل به مصرف کالری کمتری دارند. بنابراین داشتن احساس رضایت پس از صبحانه می تواند شما را به مسیر درست هدایت کند. اما اگر صبح واقعا احساس گرسنگی نداشتید به بدن خود گوش دهید، چیزی سبک مانند مقداری میوه یا ماست میل کنید.
ویتامین D یکی از مهم ترین ویتامین هایی است که باید به بدن برسد و در اثر کمبود آن بدن با مشکلات بسیاری مواجه خواهد شد که از نظر ظاهری نیز قابل تشخیص است. ویتامین دی تنها نوع ویتامینی است که هورمون نیز محسوب می شود. این ویتامین برای محکم کردن استخوان ها و دندان ها مفید بوده و همچنین به حفظ قدرت عضلانی و جذب کلسیم بدن کمک می کند.
وقتی شما کمبود کلسیم یا ویتامین دی داشته باشید، استخوان های تان ترک خورده یا می شکنند. اما کمبود این ویتامین ممکن است مشکلات دیگری هم به بار آورد…
آسم: بنا به تحقیقات، بین کمبود ویتامین دی و ابتلا به آسم ارتباطی وجود دارد. رفع کمبود این ویتامین بخصوص در کودکان منجر به کاهش علائم آسم می شود و از مسدود شدن راه های هوایی که در اثر التهاب به وجود می آید، جلوگیری می کند.
افزایش فشار خون: دریافت کافی سطوح ویتامین دی در مبتلایان به پرفشاری خون مهم است زیرا منجر به کاهش التهاب عروق و سایر مولفه های این عارضه می شود.
بیماری التهابی روده: بین کمبود ویتامین دی و ابتلا به کرون و کولیت اولسراتیو رابطه مستقیم وجود دارد. به همین دلیل است که این بیماری ها در بین کسانی که از نور کافی آفتاب بهره مند نیستند، بیشتر است.
آنفلوآنزا: خطر ابتلا به این بیماری در زمستان که تابش نور آفتاب به حداقل می رسد، بیشتر است. این در حالی است که بنا به تحقیقات، ویتامین دی منجر به تقویت سیستم ایمنی بدن یم شود و به مقاوم شدن بدن در برابر ابتلا به آنفلوآنزا کمک می کند.
دیابت نوع 2: کمبود ویتمین دی سرعت بروز علائم سندرم متابولیک و دیابت را در بیماران مبتلا به ایدز افزایش می دهد. علاوه بر این، یافته هایی وجود دارد که نشان می دهد دریافت کافی این ویتامین چه از طریق مواد غذایی یا از نوز آفتاب، منجر به کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 می شود.
فساد دندان ها: تحقیقات این نکته را ثابت کرده اند که کمبود ویتامین دی منرج به افزایش فساد دندان ها به خاطر کاهش ذخایر کلسیمی می شود.
آرتریت روماتوئید: اگر یکی از نزدیکان شما دچار آرتریت روماتوئید است، مقادیر ویتامین دی بدن او را چک کنید چون کمبود ویتامین دی با آرتریت روماتوئید ارتباط تنگاتنگی دارد. کسانی که دچار فقر ویتامین دی هستند، 5 برابر بیشتر از سایر افراد در معرض ابتلا به این بیماری التهابی قرار دارند.
سرطان: انواع سرطان های سینه، پروستات، گردن رحم، مری، معده، دیواره رحم، لوزالمعده و کلیه در بین کسانی که دچار فقر ویتامین دی هستند، شیوع بیشتری دارد. بر عکس، ابتلا به سرطان در بین کسانی که میزان کافی این ویتامین را دریافت می کنند، کمتر است.
به گزارش شفاف، متاسفانه بسیاری از مردم صبحانه را نادیده می گیرند. برخی با این کار سعی می کنند میزان مصرف کالری را کاهش دهند، برخی اول صبح آنقدر سرشان شلوغ است که فرصت نمی کنند و افراد دیگری هم هستند که می گویند اصلا احساس گرسنگی ندارند. تحقیقات نشان داده خوردن صبحانه بخش مهمی از یک سبک زندگی سالم است. در یک تحقیق که توسط دانشگاه هاروارد انجام گرفت محققان به این نتیجه رسیدند آقایانی که صبحانه نمی خورند در مقایسه با گروهی که صبحانه می خورند، 27 درصد بیشتر در خطر حمله قلبی و بیماری های قلبی قرار دارند. با اینکه در این تحقیقات به یک دلیل مشخص اشاره نشده اما محققان فکر می کنند غذا نخوردن برای مدت زمان طولانی روی بدن فشار می آورد و مجبورش می کند سخت تر کار کند، در نتیجه مشکلات متابولیسم به وجود می آید. تغییر در هورمون ها جهت کمک به تثبیت سطح قند خون و حرکت به سمت اضافه شدن وزن در افرادی که صبحانه را جا می اندازند می تواند منجر به بیماری های قلبی شود. این تغییرات منجر به انباشته شدن پلاک در شریان و افزایش خطر مشکلات قلبی می شود.
بیشتر در خطر ابتلا به دیابت قرار می گیرید
جا انداختن صبحانه می تواند قند خونتان را دچار مشکل کند. در یکی دیگر از تحقیقات دانشگاه هاروارد، محققان به این نتیجه رسیدند خانم هایی که مرتب صبحانه نمی خورند 20 درصد بیشتر در خطر ابتلا به دیابت نوع 2 هستند. دکتر گستلوم متخصص قلب می گوید: جا انداختن وعده صبحانه با اختلال تحمل گلوکز در ارتباط است و این در آینده با پیش دیابت و دیابت همراه می شود. تئوری این است که وقتی برای مدت زمان زیادی غذا نمی خوریم و سپس به دلیل شدت گرسنگی در یک وعده زیاد غذا می خوریم همین مسئله باعث نامنظم شدن قند خون و افزایش ناگهانی آن می شود. در چنین شرایطی ممکن است بدن دچار مشکل مقاومت به انسولین شود.
ممکن است وزن اضافه کنید
اگر سعی دارید وزنتان را کاهش دهید، شاید اینگونه به نظر بیاید که هرچه کمتر بخورید وزن بیشتری هم کم می کنید، درست است؟! اما دقیقا چنین چیزی نیست. با اینکه هنوز تحقیقات روی خوردن صبحانه و تاثیر مستقیمش روی کاهش وزن کمی ضد و نقیض است اما کاملا ثابت شده که نخوردن صبحانه می تواند باعث افزایش وزن شود. در یک تئوری گفته می شود افرادی که صبحانه می خورند راحت تر می توانند عادات سالم مربوط به سبک زندگی و کاهش وزن را انجام دهند. در تئوری دیگر گفته می شود افرادی که صبحانه را جا می اندازند در وعده های متعاقب میل به پرخوری پیدا می کنند، در نتیجه کالری فراوانی را در زمان های خاصی از روز مخصوصا وقتی یکجا می نشینند دریافت می کنند. افرادی که مرتب وعده صبحانه را جا می اندازند و فکر می کنند کمتر غذا می خورند یا کالری کمتری دریافت می کنند در بیشتر موارد اشتباه می کنند.
ممکن است سوخت و سازتان کند شود
وقتی وعده های غذایی را جا می اندازید، سرعت بدنتان برای ذخیره انرژی کند می شود. بدن میزان متابولیزم پایه خود را کند می کند تا محدودیت کالری را جبران کند. بعلاوه هنگام صبح سوخت و ساز بدنتان به خاطر اینکه خواب بودید از قبل کند شده است، غذا نخوردن برای مدت زمان طولانی تمایل بدن به سوزاندن کالری و تاثیر روی میزان بافت چربی را کاهش می دهد. همچنین تحقیقات نشان داده وقتی یک فرد صبحانه می خورد در طول ورزش صبحگاهی بیشتر کالری می سوزاند و در طول روز نیز قند خون ثابتی دارد. بنابراین به نظر می آید خوردن صبحانه می تواند روی فرآیند متابولیک بدن تاثیر زیادی داشته باشد.
ممکن است بهره هوشی تان پایین بیاید
نخوردن صبحانه می تواند روی سلامت مغز نیز موثر باشد. از آنجا که مغزتان با گلوکز کار می کند، افت سطح قند خون بر اثر غذا نخوردن طولانی مدت می تواند روی عملکرد شناختی تان تاثیر بگذارد. جا انداختن صبحانه در واقع از دست دادن فرصتی برای رساندن مواد مغذی کافی به مغز است، مخصوصا بعد از یک شب غذا نخوردن. تحقیقات نشان داده دانش آموزان پس از خوردن صبحانه نمرات بهتری در امتحان دریافت می کنند چون کربوهیدرات خوراکی شکسته و تبدیل به گلوکز می شود. بسیار مهم است که مقدار کافی کربوهیدرات برای صبحانه دریافت کنید تا تمرکز شناختی و حافظه تان بهینه شوند. اما به دنبال شیرینی جات نروید – کربوهیدرات های پیچیده مانند غلات کامل بعلاوه پروتئین نظیر تخم مرغ و چربی های سالم انتخاب کنید.
عصبی می شوید
وقتی گرسنه هستید، خیلی راحت تر خشمگین می شوید، بنابراین جا انداختن وعده صبحانه می تواند باعث شود بد خلق شوید. در یک تحقیق که توسط محققان انگلیسی انجام گرفت مشخص شد مردانی که صبحانه میل می کنند در ابتدای آزمایش، خلق و خوی مثبتی دارند و پس از آن نیز آرام تر هستند. گفته می شود افت قند خون که بر اثر جا انداختن وعده غذایی رخ می دهد باعث تحریک پذیری به همراه خستگی و سردرد می شود که می توانند با یکدیگر خلق و خو را بدتر کنند. سروتونین و دوپامین که با نام انتقال دهنده های عصبی نیز شناخته می شوند، مواد شیمیایی ای در مغز هستند که احساسات و خلق و خو را تنظیم می کنند. رابطه ای بین غذای دریافتی و تعادل انتقال دهنده های عصبی تولید شده توسط مغز وجود دارد. جا انداختن وعده ها روی بدن فشار وارد می کند و این فشار روی سطح دوپامین و سروتونین تاثیر می گذارد. در مقابل درست و مرتب غذا خوردن برابر است با خلق و خویی آرام و شاد.
انرژی تان کاهش پیدا می کند
یکی دیگر از دلایلی که نخوردن صبحانه به اضافه شدن وزن مربوط می شود این است که برای ورزش کردن انرژی کمی دارید. اگر احساس بی انرژی بودن و خستگی می کنید و دلتان نمی خواهد به باشگاه بروید، پس فرصت کالری سوزی و افزایش سوخت و ساز بدن را از دست می دهید. اگر هم صبح ورزش کنید و صبحانه نخورید اوضاع بدتر می شود. بر اساس اطلاعات دانشگاه ویسکانسین صبحانه باید 25 درصد از انرژی مورد نیاز روزتان را به شما بدهد که شامل فیبر و پروتئین بسیار بالا برای سوخت می باشد.
بعدها بیشتر هوس غذایی خواهید داشت
شروع روز با یک صبحانه پروتئینی می تواند کمک کند در طول روز اشتهای خود را کنترل کنید. تحقیقات نشان داده خوردن صبحانه ای با مقدار مناسب پروتئین ( حدود 20 گرم ) در ادامه روز می تواند روی انتخاب های غذایی تاثیر بگذارد. دلیل چنین تاثیری این است که پروتئین های خوراکی می توانند اشتها را مهار کنند و کاری کنند بین وعده ها احساس سیری کنید. افرادی که صبحانه ای با پروتئین بالا میل می کنند در مقایسه با کسانی که صبحانه شان سرشار از کربوهیدرات است در طول روز تمایل به مصرف کالری کمتری دارند. بنابراین داشتن احساس رضایت پس از صبحانه می تواند شما را به مسیر درست هدایت کند. اما اگر صبح واقعا احساس گرسنگی نداشتید به بدن خود گوش دهید، چیزی سبک مانند مقداری میوه یا ماست میل کنید.
به گزارش ستاره ها؛ متاسفانه بسیاری از مردم صبحانه را نادیده می گیرند.
بیشتر در خطر ابتلا به دیابت قرار می گیرید
جا انداختن صبحانه می تواند قند خونتان را دچار مشکل کند. در یکی دیگر از تحقیقات دانشگاه هاروارد، محققان به این نتیجه رسیدند خانم هایی که مرتب صبحانه نمی خورند 20 درصد بیشتر در خطر ابتلا به دیابت نوع 2 هستند. دکتر گستلوم متخصص قلب می گوید: جا انداختن وعده صبحانه با اختلال تحمل گلوکز در ارتباط است و این در آینده با پیش دیابت و دیابت همراه می شود. تئوری این است که وقتی برای مدت زمان زیادی غذا نمی خوریم و سپس به دلیل شدت گرسنگی در یک وعده زیاد غذا می خوریم همین مسئله باعث نامنظم شدن قند خون و افزایش ناگهانی آن می شود. در چنین شرایطی ممکن است بدن دچار مشکل مقاومت به انسولین شود.
ممکن است وزن اضافه کنید
اگر سعی دارید وزنتان را کاهش دهید، شاید اینگونه به نظر بیاید که هرچه کمتر بخورید وزن بیشتری هم کم می کنید، درست است؟! اما دقیقا چنین چیزی نیست. با اینکه هنوز تحقیقات روی خوردن صبحانه و تاثیر مستقیمش روی کاهش وزن کمی ضد و نقیض است اما کاملا ثابت شده که نخوردن صبحانه می تواند باعث افزایش وزن شود. در یک تئوری گفته می شود افرادی که صبحانه می خورند راحت تر می توانند عادات سالم مربوط به سبک زندگی و کاهش وزن را انجام دهند. در تئوری دیگر گفته می شود افرادی که صبحانه را جا می اندازند در وعده های متعاقب میل به پرخوری پیدا می کنند، در نتیجه کالری فراوانی را در زمان های خاصی از روز مخصوصا وقتی یکجا می نشینند دریافت می کنند. افرادی که مرتب وعده صبحانه را جا می اندازند و فکر می کنند کمتر غذا می خورند یا کالری کمتری دریافت می کنند در بیشتر موارد اشتباه می کنند.
ممکن است سوخت و سازتان کند شود
وقتی وعده های غذایی را جا می اندازید، سرعت بدنتان برای ذخیره انرژی کند می شود. بدن میزان متابولیزم پایه خود را کند می کند تا محدودیت کالری را جبران کند. بعلاوه هنگام صبح سوخت و ساز بدنتان به خاطر اینکه خواب بودید از قبل کند شده است، غذا نخوردن برای مدت زمان طولانی تمایل بدن به سوزاندن کالری و تاثیر روی میزان بافت چربی را کاهش می دهد. همچنین تحقیقات نشان داده وقتی یک فرد صبحانه می خورد در طول ورزش صبحگاهی بیشتر کالری می سوزاند و در طول روز نیز قند خون ثابتی دارد. بنابراین به نظر می آید خوردن صبحانه می تواند روی فرآیند متابولیک بدن تاثیر زیادی داشته باشد.
ممکن است بهره هوشی تان پایین بیاید
نخوردن صبحانه می تواند روی سلامت مغز نیز موثر باشد. از آنجا که مغزتان با گلوکز کار می کند، افت سطح قند خون بر اثر غذا نخوردن طولانی مدت می تواند روی عملکرد شناختی تان تاثیر بگذارد. جا انداختن صبحانه در واقع از دست دادن فرصتی برای رساندن مواد مغذی کافی به مغز است، مخصوصا بعد از یک شب غذا نخوردن. تحقیقات نشان داده دانش آموزان پس از خوردن صبحانه نمرات بهتری در امتحان دریافت می کنند چون کربوهیدرات خوراکی شکسته و تبدیل به گلوکز می شود. بسیار مهم است که مقدار کافی کربوهیدرات برای صبحانه دریافت کنید تا تمرکز شناختی و حافظه تان بهینه شوند. اما به دنبال شیرینی جات نروید – کربوهیدرات های پیچیده مانند غلات کامل بعلاوه پروتئین نظیر تخم مرغ و چربی های سالم انتخاب کنید.
عصبی می شوید
وقتی گرسنه هستید، خیلی راحت تر خشمگین می شوید، بنابراین جا انداختن وعده صبحانه می تواند باعث شود بد خلق شوید. در یک تحقیق که توسط محققان انگلیسی انجام گرفت مشخص شد مردانی که صبحانه میل می کنند در ابتدای آزمایش، خلق و خوی مثبتی دارند و پس از آن نیز آرام تر هستند. گفته می شود افت قند خون که بر اثر جا انداختن وعده غذایی رخ می دهد باعث تحریک پذیری به همراه خستگی و سردرد می شود که می توانند با یکدیگر خلق و خو را بدتر کنند. سروتونین و دوپامین که با نام انتقال دهنده های عصبی نیز شناخته می شوند، مواد شیمیایی ای در مغز هستند که احساسات و خلق و خو را تنظیم می کنند. رابطه ای بین غذای دریافتی و تعادل انتقال دهنده های عصبی تولید شده توسط مغز وجود دارد. جا انداختن وعده ها روی بدن فشار وارد می کند و این فشار روی سطح دوپامین و سروتونین تاثیر می گذارد. در مقابل درست و مرتب غذا خوردن برابر است با خلق و خویی آرام و شاد.
انرژی تان کاهش پیدا می کند
یکی دیگر از دلایلی که نخوردن صبحانه به اضافه شدن وزن مربوط می شود این است که برای ورزش کردن انرژی کمی دارید. اگر احساس بی انرژی بودن و خستگی می کنید و دلتان نمی خواهد به باشگاه بروید، پس فرصت کالری سوزی و افزایش سوخت و ساز بدن را از دست می دهید. اگر هم صبح ورزش کنید و صبحانه نخورید اوضاع بدتر می شود. بر اساس اطلاعات دانشگاه ویسکانسین صبحانه باید 25 درصد از انرژی مورد نیاز روزتان را به شما بدهد که شامل فیبر و پروتئین بسیار بالا برای سوخت می باشد.
بعدها بیشتر هوس غذایی خواهید داشت
شروع روز با یک صبحانه پروتئینی می تواند کمک کند در طول روز اشتهای خود را کنترل کنید. تحقیقات نشان داده خوردن صبحانه ای با مقدار مناسب پروتئین ( حدود 20 گرم ) در ادامه روز می تواند روی انتخاب های غذایی تاثیر بگذارد. دلیل چنین تاثیری این است که پروتئین های خوراکی می توانند اشتها را مهار کنند و کاری کنند بین وعده ها احساس سیری کنید. افرادی که صبحانه ای با پروتئین بالا میل می کنند در مقایسه با کسانی که صبحانه شان سرشار از کربوهیدرات است در طول روز تمایل به مصرف کالری کمتری دارند. بنابراین داشتن احساس رضایت پس از صبحانه می تواند شما را به مسیر درست هدایت کند. اما اگر صبح واقعا احساس گرسنگی نداشتید به بدن خود گوش دهید، چیزی سبک مانند مقداری میوه یا ماست میل کنید.
بامداد – زمانی که شما مشکلی با معده و یا روده تان داشته باشید، احتمالا نمی خواهید راجع به آن صحبت کنید، این طور نیست؟ ولی هرگز این مشکلات را پیش خود نگه ندارید، مخصوصا در طولانی مدت. مطالعات نشان می دهد در حدود یک پنجم جمعیت نفخ، ریفلاکس و یا یبوست را تجربه کرده اند.در این مطلب به برخی از شایع ترین بیماری های شکمی و چگونگی درمان آن ها می پردازیم.
احساس سوزش در ناحیه معده، درست بالای شکم و یا قفسه ی سینه ناشی از بازگشت اسید معده به مری است. مصرف غذاهای پر ادویه، مرکبات و دراز کشیدن بلافاصله بعد از غذا خوردن می تواند این ناراحتی را بدتر کند.
سوزش معده را می توان با مصرف داروهای آنتی اسید درمان کرد. اما اگر علائم بیشتری دارید مانند بلع دشوار غذا، کاهش ناخواسته ی وزن و کم خونی، باید به پزشک مراجعه کنید. شاید نیاز به یک آزمایش برای رد و یا تأیید وجود سرطان باشد.
اگر بعد از خوردن سریع یک وعده غذایی سنگین، درد، نفخ و یا حالت تهوع در معده را تجربه کردید، احتمالا دچار سوء هاضمه شده اید. مانند ریفلاکس، این مشکل را نیز می توان با مصرف داروهای مسدود کننده ی اسید OTC درمان کرد.
این بیماری می تواند خود را در قالب اسهال، یبوست و یا ترکیبی از این دو نشان دهد. اگر بعد از چند روز هیچ دفعی نداشتید، نیاز نیست که آن را ناشی از سندروم روده ی تحریک پذیر بدانید. این بیماری پس از شش ماه درد شکمی مزمن و تغییر در فرم و یا فرکانس حرکات روده تشخیص داده می شود.
متاسفانه، کارشناسان مطمئن نیستند که دقیقا چه چیزی باعث بروز سندرم روده ی تحریک پذیر، که یک بیماری مزمن است، می گرددد. اما این بیماری بیشتر در زنان مشاهده می شود، زیرا روده ی زنان معمولا کمتر توسط لگن محافظت می شود.
با این وجود، اگر شما متوجه هر گونه علائم عجیب و غریب، مانند حرکات شبانه روده (که شما را وادار به رفتن به توالت می کند)، مدفوع خونی، تب، کم خونی و کاهش وزن ناخواسته شدید به پزشک بگویید. اگر بیماری شما تشخیص داده شد، باید از یک سری داروهای تجویز شده استفاده کنید.
در موارد نادر، شما را به غربالگری سرطان روده ی بزرگ ارجاع می دهند، به خصوص اگر سابقه ی خانوادگی ابتلا به این سرطان را داشته باشید.
بررسی های منظم جهت پیشگیری از سرطان روده ی بزرگ بسیار با اهمیت است، زیرا این بیماری اغلب در مراحل اولیه نشانه ای ندارد.
یبوست در زنان، گاهی اوقات نشانه ای از اختلال عملکرد کف لگن (ناهماهنگی بین کف لگن و عضلات رکتوم) است و می توان آن را با فیزیوتراپی درمان کرد. اگر شما به تازگی این مشکل را تجربه کرده اید، با پزشک در میان بگذارید. ممکن است نیاز به انجام هر گونه آزمایش، جهت رد کردن وجود تومور یا انسداد در روده، وجود داشته باشد.
اگر به جای درد در کل ناحیه ی شکم تنها در یک نقطه ی مشخص دچار درد می شوید، احتمالا دچار درد دیواره ی شکم شده اید که در زنان نسبت به مردان چهار برابر بیشتر رخ می دهد. اختلالات حرکتی و کارکردن زیاد روده می تواند به عصب های جدار شکم فشار وارد کند.
حتی اگر این حالت درد شدیدی را ایجاد کند ، خطرناک و پیش رونده نیست و می توان با تزریق یک ماده ی ضد التهاب، درد را متوقف و مشکل را حل کرد. اگر درد بسیار شدیدی دارید و در موقعیت های بدنی و حرکات خاص درد بدتر یا بهتر می شود، نشان دهنده ی آن است که شما به درد جداره ی شکم مبتلا شده اید.
منبع:تبیان
نوشته مشکلاتی که ممکن است با معده و روده خود داشته باشید اولین بار در بامداد پدیدار شد.
تند خوانی میزان و کیفیت مطالعه را بالا میبرد.با یادگیری روش تند خوانی و رفع مشکلاتی که مانع تندخوانی می شوند میزان مطالعه بسیار بالا می رود
تندخوانی مهارتی است که باعث میشود افراد بتوانند در کوتاهترین زمان ممکن مطالب بیشتری را مطالعه کنند. تندخوانی یکی از مهمترین مهارتها در مطالعه است.تندخوانی به شخص کمک می کند که در مفید ترین زمان ممکن بتواند مطالعه خود را انجام دهد. برای مثال یک فصل از یک کتاب با تندخوانی در 15 دقیقه تمام میشود، در صورتی که در حالت معمول یک ساعت زمان برای اتمام آن زمان لازم است. تندخوانی یک مهارت است و قابل یادگیری است بنابراین عواملی مثل هوش و یا وراثت مانع فراگیری این تکنیک نمیشوند.در یادگیری مهارت تندخوانی، اراده و پشتکار لازم برای یادگیری و داشتن تمرین بسیار حائز اهمیت است.شما هرگز نباید انتظار داشته باشید که این مهارت را طی زمان کوتاه فرا بگیرید.با تندخوانی مقدار مطالعه شما افزایش پیدا میکند و زمان بیشتری را برای خود ذخیره می کنید. همچنین سطح آگاهی و معلومات شما ودر نتیجه اعتماد به نفس شما نیز افزایش مییابد.
موانعی وجود دارد که باعث جلوگیری از یاد گرفتن مهارت تندخوانی میشود و با برطرف کردن این موانع حتی اگر مهارت تندخوانی را نیاموزید میزان کیفیت مطالعه شما بسیار بالاتر خواهد رفت. در ادامه به معرفی این موانع میپردازیم.
عدم اعتماد به نفس در درک مطلب:
عده زیادی از کسانی که کندخوان هستند این تصور را دارند که کندخوانی باعث میشود تا درک بهتری از متن داشته باشند در صورتی که این باور کاملا غلط است. بهترین راه برای ترک این عادت مطالعه کردن به صورت عبارت به عبارت و دوری جستن از عادت خواندن کلمه به کلمه است.
با صدای بلند کتاب خواندن:
بسیاری بر این تصور هستند که اگر از روی کتاب با صدای بلند بخوانند، می توانند مطالب را بهتر و بیشتر درک کنند در صورتی که اینکار نه تنها درک مطلب را به تاخیر میاندازد بلکه برای اطرافیان نیز ایجاد مزاحمت میکند.
عادت زیر لب خواندن:
زیر لب خواندن همان زمزمه کلمات هنگام مطالعه است به طوری که صدای خواندن را در گوش خود بشنوید. حرکت لب هنگام مطالعه نیز نوعی از زیر لب خواندن است. این عادت اشتباه نیز مانع تندخواندن میشود چون در این حالت حداکثر سرعت مطالعه هماهنگ با سرعت حرف زدن یعنی به اندازه 200 کلمه در دقیقه و حتی کمتر میشود که سرعت بسیار کمی است. بنابراین برای مطالعه با سرعت زیاد و درک بالا از متن باید بی صدا مطالعه کنید تا بین نگاه و مغز رابطه مستقیمی برقرار شود. تندخوانی نیازی به شنیدن کلمات برای درک مطلب ندارد.
تلفظ و تکرار کلمات در ذهن:
در این حالت درست است که لبها حرکت نمیکنند و ارتعاشی در گلو احساس نمیشود اما کلمات هنگام خواندن در ذهن تکرار میشوند. برای ترک عادت خواندن کلمات در ذهن میتوانید با تجسم مطالبی که درون متن مطالعه میکنید کم کم عادت خود را ترک کنید.
علامت گذاری و به کار بردن راهنما
استفاده از انگشت، مداد و یا وسایل دیگر برای خط کشیدن، علامت گذاری و یا دنبال کردن مطلب مانع تندخوانی است. فقط در صورتی که سرعت حرکت انگشت و یا وسیله دیگر زیاد باشد و هم زمان با سرعت مطالعه باشد مشکلی برای تندخوانی ایجاد نمیکند.
برگشت خوانی در مطالعه:
اگر در صورت خستگی و حواسپرتی بعد از خواندن چند خط باز به خطوط قبلی برگردید در واقع مبتلا به عادت برگشت خوانی هستید که یکی از وقتگیرترین عادات مطالعه میباشد. برای رفع این عادت میتوانید یک کارت و یا برگه را بر روی قسمتهایی که مطالعه کردید بگذارید تا به آنها برنگردید.
میدان دید محدود:
اگر با دید محدود در صفحه مطالعه کنید باعث کند شدن سرعت شما در مطالعه میشود چراکه چشمهای شما به دیدن کلمات محدودی از صفحه عادت میکند. برای رفع این عادت کافی است در هنگام مطالعه بعد مطالعه هر کلمه آگاهانه به سراغ کلمات بعد بروید و به جای تکان دادن سر، چشمهای خود را برای مطالعه حرکت دهید.
برای محاسبه سرعت مطالعه یک متن کوتاه از یک کتاب (به طور مثال یک متن 38 خطی) را انتخاب کنید، سپس تعداد میانگین کلمههای هرخط را به دست آورید ( مثلاً 10 کلمه ) و آنها را در تعداد خطها ضرب کنید.
10×38= 380
بعد از محاسبه عدد، متن را مانند همیشه فقط یک بار بخوانید ولی قبل از شروع به خواندن کرونومتر خود را برای اندازهگیری زمان روشن کنید.
حال با توجه به اندازههای ذکر شده در زیر سرعت مطالعه خود را به دست آورید.
سطحی خواندن:
سطحی خواندن یکی از بهترین و کارامدترین روشها برای افزایش سرعت و میزان مطالعه شما است. کافی است در خواندن یک مطلب، تنها ایده و زمینه اصلی متن را در نظر بگیرید و بخش زیادی از متن را به صورت سطحی بخوانید و از آن عبور کنید. در مطالعه هر متن، درک مطلب اصلی آن اهمیت دارد و این روش سرعت مطالعه شما را بسیار بالا میبرد.
داشتن تمرکز بالا:
یکی از عوامل مهم و موثر در تندخوانی تمرکز است. پس از آنکه ذهن شما به جای درک مطلبی که در حال مطالعه آن هستید به مسایل دیگری پرت میشود، بازگشت به مطلب و درک آن برای ذهن زمان میبرد و این اتفاق باعث به هدر رفتن میزان زیادی از زمان مطالعه شما میشود. بنابراین داشتن تمرکز در هنگام مطالعه یکی از کلیدیترین نکات برای تندخوانی محسوب میشود.
نکتهبرداری و نتبرداری:
معمولا در تندخوانی از روشهای نت برداری و نکته برداری استفاده نمیشود به این خاطر که بسیار وقتگیر است. ولی در کل کارآمد و مفید است چون در فقط کلماتی یادداشت میشوند دارای معنا و مفهوم ایده کلی متن باشند. همچنین وجود کلمات کلیدی باعث میشود که حجم زیادی از اطلاعات مربوط به آن را در ذهن تداعی شود.
به این ترتیب میبینیم که یادگیری این مهارت مسئله بسیار سختی نیست و با انجام دادن یک سری تمرین و رفع عادتهای اشتباه مطالعه، تندخوانی را میتوانید به راحتی بیاموزید و به سرعت،کیفیت و لذت مطالعه کردن خود بیافزایید.
گردآوری: گروه مشاوره تحصیلی ستاره