بامداد – ورزش کردن نه تنها می تواند سرعت گام های شما را افزایش دهد، بلکه توانایی های تصمیم گیری را به واسطه افزایش مقدار ماده سفید در مغز تقویت می کند.
فعالیت جسمانی منظم می تواند فواید و آثار قابل توجهی برای بدن انسان به همراه داشته باشد. اما تنها عضلات و استخوان ها از فواید ورزش کردن بهرهمند نمی شوند و مغز و سیستم عصبی نیز از این کار سود می برند.
، نیازی نیست مدت زمانی زیادی را در طول روز به ورزش کردن اختصاص دهید و تنها با ۳۰ دقیقه انجام تمرینات ورزشی مغز از فواید آن سود خواهد برد. در ادامه با برخی از این فواید بیشتر آشنا می شویم.
بهبود قدرت تصمیم گیری و حل مساله
مطالعه ای که در سال ۲۰۱۳ توسط موسسه ملی سلامت آمریکا انجام شد، نشان داد که ورزش کردن نه تنها می تواند سرعت گام های شما را افزایش دهد، بلکه توانایی های تصمیم گیری را به واسطه افزایش مقدار ماده سفید در مغز تقویت می کند. طی این مطالعه مهارت های تصمیم گیری و حل مساله گروهی از افراد مسن که به طور مرتب ورزش می کردند، در مقایسه با گروهی که ورزش نمی کردند، مورد بررسی قرار گرفت. پژوهشگران دریافتند شرکت کنندگانی که به طور مرتب تمرینات هوازی انجام داده بودند از یکپارچگی ماده سفید قویتر و سرعت شناختی بهتر برخوردار بودند.
پیشگیری از افسردگی
بسیاری از ما مطالعاتی را خوانده ایم که ادعا می کنند ورزش با نشانه های افسردگی مبارزه می کند، با این وجود، مطالعه ای که در سال ۲۰۱۴ در نشریه Cell منتشر شد، نشان داد که ورزش در وهله نخست از ابتلا به افسردگی پیشگیری می کند. به گفته پژوهشگران، استرس موجب شکل گیری ماده ای مضر در خون و مغز می شود. اما پروتئینی ویژه که به نام PGC-1α۱ شناخته می شود می تواند به تجزیه و از بین رفتن این ماده مضر حاصل از استرس کمک کند. خبر خوب این است که این پروتئین به طور طبیعی هنگام ورزش کردن تولید می شود.
افزایش انرژی
در شرایطی که بسیاری از مردم بهانه می آورند که انرژی کافی برای ورزش کردن ندارند، مطالعه ای در سال ۲۰۰۸ که توسط پژوهشگران دانشگاه جورجیا انجام شد، نشان داد که سطوح پایین تا متوسط فعالیت بدنی به طور معمول انرژی کلی را تقویت می کنند. ورزش سبک اثری ایجاد می کند که بدن و ذهن را تحت تاثیر قرار می دهد و به معنای سطوح افزایش یافته انرژی و کاهش خستگی است.
تقویت اراده
اراده انسان، نیروی درونی برای پرهیز از وسوسه، تا حد زیادی توسط قدرت مغز کنترل می شود. مطالعه ای در سال ۲۰۱۳ به بررسی اثر مغز بر توانایی ما در پایبندی به اهداف شخصی، حرفه ای و سلامتی پرداخت. در همین راستا، پژوهشگران دریافتند فعالیت های بدنی شامل حرکات کششی کوتاه به طور قابل توجهی اراده شرکت کنندگان که از کودکان تا افراد ۳۵ ساله را شامل می شدند، بهبود بخشیده است.
رشد مغز
مطالعه ای در سال ۲۰۰۶ مدعی شد ورزش کردن می تواند به معنای واقعی کلمه رشد مغز را موجب شود. طی این مطالعه که توسط موسسه ملی سلامت آمریکا منتشر شد، بزرگسالان کم تحرک پس از دنبال کردن رژیم تناسب اندام هوازی برای ۶ شش ماه از فواید رشد مغز بهرهمند شدند. به گفته پژوهشگران، فعالیت بدنی حجم ماده سفید و ماده خاکستری در مغز را افزایش داد.
ایجاد انعطاف پذیری احساسی به استرس
استرس به شیوه های مختلف انسان را تحت تاثیر قرار می دهد. مطالعه ای که در سال ۲۰۱۴ انجام شد، نشان داد ۳۰ دقیقه ورزش روزانه می تواند تفاوت چشمگیری در وضعیت احساسی انسان هنگام استرس ایجاد کند. طی این مطالعه شرکت کنندگان در معرض رویدادی استرسزا قرار گرفته و نتایج زیر نظر گرفته شد. نیمی از شرکت کنندگان به طور مرتب ورزش می کردند و نیمی دیگر سبک زندگی کم تحرکی داشتند. نتایج نشان داد آنهایی که ورزش می کردند نگرش مثبت خود را حفظ کرده و چشم انداز احساسی بهتری در مقایسه با گروه کم تحرک ها داشته اند.
کنترل احساسات
اگر نمی توانید کنترل خوبی روی احساسات خود داشته باشید و به ناگاه زیر گریه می زنید، شاید به اندازه کافی ورزش نمی کنید. مطالعه ای در سال ۲۰۰۶ به بررسی آثار ورزش بر کنترل احساسات پرداخت. شرکت کنندگان در این مطالعه طی دو ماه زیر نظر قرار گرفتند، در شرایطی که به طور منظم برنامه ورزشی خود را دنبال می کردند. بنابر ادعای پژوهشگران، حتی ورزش مختصر نیز نتیجه مثبتی در پی داشت و بر الگوهای رفتاری، کنترل احساسی، و استرس احساسی تاثیرگذار بود.
محافظت از قلب و عروق و جلوگیری از سکته مغزی
پزشکان اغلب انجام ورزش را به منظور محافظت از بیماری های مزمن توصیه می کنند. بر همین اساس، جای شگفتی نیست که مطالعات بسیاری درباره فواید ورزش بر سلامت قلب و عروق انجام شده است. ورزش متوسط هم در مردان و هم زنان به طور قابل توجهی می تواند خطر سکته مغزی را کاهش دهد.
نوشته فواید سی دقیقه ورزش برای مغز اولین بار در بامداد پدیدار شد.
محققان عنوان می کنند؛
بهترین ورزش ها برای مقابله با زوال عقل
تاریخ انتشار : سه شنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۵ ساعت ۲۱:۴۶
به گفته محققان، ورزش های هوازی موجب تقویت حافظه و مهارت های فکری در افراد مسن مبتلا به اختلال شناختی خفیف می شود.
همچنین طبق یافته محققان، افراد گروه ورزش هوازی شاهد بهبود قابل توجهی در حافظه و مهارت های فکری خود بعد از شش ماه بودند در حالیکه در گروه ورزش استقامت این نتیجه مشاهده نشد.
به گزارش جام جم آنلاین از مهر، این مطالعه شامل ۱۶ فرد با میانگین سنی ۶۳ سال بود که ورزش های هوازی نظیر تردمیل یا دوچرخه ثابت را انجام می دادند.
این افراد به مدت ۶ ماه، چهار بار در هفته این تمارین را انجام دادند. در گروه کنترل هم ۱۹ فرد با میانگین سنی ۶۷ سال قرار داشتند که در مدت مشابه و به تعداد دفعات یکسان همچون گروه ورزش هوازی، ورزش های استقامتی انجام می دادند اما فعالیت هوازی نداشتند.
تمامی شرکت کنندگان مبتلا به اختلال شناختی خفیف بودند. به گفته محققان بعد از گذشت ۶ ماه، اسکن مغزی این افراد نشان داد در گروه ورزش هوازی، حجم مغز افراد نسبت به گروه ورزش استقامت افزایش بیشتری یافته بود.
همچنین طبق یافته محققان، افراد گروه ورزش هوازی شاهد بهبود قابل توجهی در حافظه و مهارت های فکری خود بعد از شش ماه بودند در حالیکه در گروه ورزش استقامت این نتیجه مشاهده نشد.
دکتر زهرا تمدن، فعالیتهای ورزشی را از راهکارهای پیشگیری و درمان بیماریهای مفصلی برشمرد و افزود: ورزشهای ایزومتریک و ایزوتونیک از ورزشهای بهبود دهنده بیماریهای مفصلی بوده و ورزشهای ایزومتریک باعث افزایش قدرت عضلات بدن، حرکت مفاصل بدن، حرکت مفاصل مجاور آنها و کاهش فشار به مفاصل و غضروفها میشود.
او گفت: ورزشهای ایزومتریک ضمن کاهش درد در نواحی مفاصل، بیماریهای مفاصل زانو، کمر و ناحیه گردن را نیز بهبود بخشیده و باعث کاهش فشار به مفاصل کشکک و ران میشود.
نایب رئیس بانوان هیات پزشکی ورزشی فارس از دیگر فواید ورزش را افزایش تراکم استخوان و جلوگیری از پوکی آن، بهبود راه رفتن، ایستادن و انجام فعالیتهای روزانه، تأثیر بر سیستم عضلانی و اسکلتی و در نتیجه بهبود عملکرد سایر ارگانهای بدن خصوصا قلب عنوان کرد.
تمدن، افزایش کارآیی فرد در سنین جوانی، میانسالی و پیری را از دیگر تأثیرات ورزش مداوم در رابطه با بیماریهای مفصلی عنوان و تاکید کرد: تأثیر ورزش بر مفاصل ناحیه ستون فقرات فراوان بوده و ایستادن صحیح را تقویت و فشار بر دیسک و لیگامانهای مهرههای فقرات و همچنین میزان بیرون زدگی دیسک در ناحیه کمر و بالطبع دردهای ناحیه کمر را کاهش میدهد.
وی به ورزشهای مفید برای این عارضه اشاره و اضافه کرد: هنگامی که کار بیشتری از استخوانها میخواهیم، پاسخ آنها قویتر و متراکم تر شدن است.
تمدن ادامه داد: تحمل یا مقاومت در برابر وزن، یا به طور کلی هر فعالیتی که در مقابله با جاذبه انجام میشود، رشد بافت استخوانی جدید را تحریک میکند، استخوانهای تحمل کننده وزن بدن عمدتاً در پاها قرار دارند و در فعالیتهایی چون قدم زدن، راه رفتن سریع، فوتبال، بالا رفتن از پلهها مورد استفاده قرار میگیرند.
او گفت: شنا برای روی فرم ماندن کلی بدن مفید است، ولی ربطی به تحمل وزن ندارد و از این رو کمکی به افزایش توده و تراکم استخوانها نمیکند.
نایب رئیس بانوان هیات پزشکی ورزشی فارس، گفت: ورزشهای مقاومتی یا ورزش با وزنه یا طنابهای مقاومتی برای تقویت استخوانها به مراتب مؤثرتر از ورزش وزنه برداری است. در این ورزشها عضلات و تاندونها بر استخوانها فشار وارد کرده و بدین ترتیب عضلات قویتر شده، با نیروی بیشتر استخوانها را به سمت خود میکشند که این خود به تشکیل توده استخوانی کمک میکند.
تمدن با بیان اینکه ورزشهایی مانند تنیس و کوه نوردی جزو ورزشهای مفید در بافت توده استخوانی است، اضافه کرد: بهترین زمان برای اینکه استخوانها را قوی کنیم زمان نوجوانی یعنی 20-10 سالگی است.
کاهش این عوامل خطر می تواند شانس شما را برای ابتلا به حمله قلبی یا سکته مغزی کم کند و شما را از انجام روش های پزشکی مربوط به قلب از جمله عمل جراحی بای پس نجات دهد.
فعال ماندن یک راه عالی برای کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی است. انجام ورزش های هوازی منظم از قبیل پیاده روی برای بهبود سلامت قلب یک راه ثابت شده است. با این حال ورزش گاهی اوقات می تواند خطر حمله قلبی را افزایش دهد، بخصوص در کسانی که مبتلا به بیماری های قلبی هستند و بر انجام فعالیت های ورزشی خود نظارت نمی کنند.
هشدارها
برای اکثر مردم ورزش یک راه امن برای جلوگیری از بیماری های قلبی است اما شما باید برخی اقدامات احتیاطی را حین ورزش در نظر بگیرید اگر:
پزشک تان هشدار داده که یک یا چند عامل خطر ابتلا به بیماری های قلبی را دارید.
به تازگی یک حمله قلبی یا سایر بیماری های قلبی را تجربه کرده اید.
قبلا سبک زندگی کاملا غیر فعال داشته اید.
این مهم است که برای برخی بیماران برنامه های ورزشی با احتیاط و تدریجی آغاز شود. با پزشک در مورد شروع یک برنامه ورزشی جدید باید حتما مشورت کرد. شما همچنین ممکن است نیاز داشته باشید برنامه های ورزشی خود را زیر نظر پزشک انجام دهید.
علائم خطر
در صورت بروز هر کدام از علائم زیر حین انجام تمرینات بدنی باید با پزشک تان فورا تماس بگیرید:
ناراحتی قفسه سینه: بسیاری از مردم درد ناگهانی در قفسه سینه را به حمله قلبی ارتباط می دهند. اما بسیاری از حملات قلبی همراه با احساس فشار در قفسه سینه همراه با درد در رفت و آمد است. به هر حال در صورت بروز هر گونه درد یا احساس فشار روی قفسه سینه باید ورزش را به طور کامل متوقف کرد و به دنبال مراقبت های پزشکی بود؛ البته اگر درد برای بیش از چند دقیقه طول بکشد.
تنگی نفس: احساس تنگی نفس غیر معمول همراه با ناراحتی در قفسه سینه در طول فعالیت بدنی اغلب پیش ماده برای حمله قلبی است. این علامت می تواند حتی قبل از ناراحتی در قفسه سینه رخ دهد و یا توام با آن باشد.
سرگیجه: در حالی که فعالیت بدنی می تواند به شما احساس خستگی دهد، شما هرگز نباید در حالت سرگیجه ورزش کنید.
اختلالات ریتم قلب: احساس ضربان قلب نامنظم و تپنده حین ورزش نشانه مشکل جدی قلب است. هر گونه ریتم غیر طبیعی قلب حین حرکات ورزشی را فورا به اطلاع پزشک تان برسانید.
ناراحتی در قسمت های دیگر بدن: مشکلات قلبی می تواند در مناطق دیگر بدن نیز ایجاد ناراحتی کند. درد یا فشار روی بازوها، کمر، گردن، فک یا معده از جمله این مناطق هستند. همچنین ممکن است درد از یک قسمت از بدن به قسمت دیگر سرایت کند مانند درد قفسه سینه که به گردن یا شانه، بازو یا کمر منتقل می شود. این علامت ها نشان دهنده مشکلات قلبی است.
تعریق غیر معمول: اگرچه تعریق حین فعالیت بدنی طبیعی است اما اگر همراه با حالت تهوع و عرق سرد باشد، بخصوص در کسانی که قبلا سابقه حمله قلبی را داشته اند، یک علامت جدی است.
چند نکته:
از سلامت خود مطمئن شوید. شروع مجدد ورزش برای کسانی که مدت ها است به میزان کم ورزش کرده اند یا هیچ فعالیتی نداشته اند، مسلما با ریسک بیشتری همراه است. فشار ورزشی و شدت انجام فعالیت ورزشی را به آرامی افزایش دهید و در آن سطحی که در گذشته ورزش می کرده اید، شروع نکنید.
از سن 35 باید به طور منظم چک آپ پزشکی داشته باشید، چرا که از این سن، بیماری های قلبی، مخصوصا گرفتگی عروق قلب، شایع ترین علت مرگ ناگهانی قلبی است. تشخیص به موقع در مطب یک متخصص قلب می تواند جان شما را نجات دهد.
فعالیت جسمی و ورزشی مخصوصا برای کسانی که مبتلا به بیماری عروق کرونری قلب هستند، جزیی مهم از درمان است. مسلما شدت فعالیت و مرز فعالیت ورزشی باید به طور دقیق از جانب متخصص قلب مشخص شود تا بیمار با فعالیت زیادی خود را به خطر نیندازد.
خبرگزاری آریا-چشم عضو مهمی است که به مراقبت های زیادی نیاز دارد. برخی افراد یا دچار نزدیک بینی و یا دوربینی می شوند و نیاز است که بینایی خود را تقویت کنند. این راه و روش هم باید از طریق تغذیه و هم از طریق ورزش انجام گیرد.
به گزارش خبرگزاری آریا،اسفناج: این گیاه نه تنها غنی از ویتامین های C،B،A و E و مواد معدنی و روی است بلکه غنی از لوتئین و زیزانتین نیز هست. مصرف روزانه اسفناج، می تواند مانع بروز اختلال هایی مانند آب مروارید و تباهی لکه زرد شود .اسفناج، برای سلامت قرنیه چشم نیز مفید است.
هویج و بتاکاروتن: در این گیاه به ویتامین A تبدیل می شود. این ویتامین سلامت کلی چشم را بهبود می بخشد.
کلم بروکلی: همانند اسفناج، حاوی ویتامین B، لوتئین و زیزانتین است. این ماده مغذی نه تنها باعث تقویت بینایی می شود بلکه از چشم ها حفاظت می کند.
کلم بروکلی، خستگی مفرط و تاری دید را کاهش می دهد.
ماهی: ماهی همانند سالمون، تن و ساردین سرشار از اسید چرب امگا3 است که مانند آنتی اکسیدان عمل می کند و چشم ها را در برابر آسیب رادیکال آزاد در بدن محافظت می کند. چربی ماهی مانع خشکی چشم بر اثر استفاده از لنز می شود.
آواکادو: این گیاه غنی از لوتئین و بتاکاروتن است. علاوه بر آن سرشار از ویتامین C،B و E است. لوتئین نوعی فیتوکمیکال است که حساسیت چشم را در برابر نور کاهش می دهد.
میوه های توتی: این میوه ها سرشار از ترکیبی به نام «رفودوپسین» است که بازسازی دوباره سلول ها را سرعت می بخشد. ماده مغذی در توت های سیاه و زغال اخته رگ های خونی را تقویت می کند و گردش خون در تمامی بدن از جمله چشم ها را بهبود می بخشد.این بهبود در گردش خون، ورم و ناراحتی چشم را کم می کند و کیفیت بینایی را افزایش می دهد.
مغز میوه: همانند ماهی، مغز میوه نیز حاوی اسید چرب امگا 3 است که برای بینایی مفید است.
شکلات کاکائویی: شکلات تلخ غنی از فلاوانوئید و نوعی آنتی اکسیدان است که برای قرنیه و شبکیه چشم مفید است. کافی است به میزان مناسب شکلات تلخ مصرف کنید.
به گفته محققان این پژوهش، نتایج این ورزشها همیشه امیدوار کننده است چرا که نه تنها در حجم مغز تغییر ایجاد میکند، بلکه عملکرد شناختی مغز را نیز افزایش میدهد.
در این پژوهش، محققان 35 بزرگسال را که به اختلال شناختی خفیف (MCI) دچار بودند مورد بررسی قرار دادند. این بیماری یک مرحله میانی بین کاهش طبیعی عملکرد شناختی مرتبط با افزایش سن و شرایط جدی تر مانند زوال عقل است.
محققان در این پژوهش 16 بزرگسالان (که به طور متوسط 63 ساله بودند) تحت تعلیم و انجام ورزشهای هوازی قرار داده و 19 نفر دیگر (که متوسط سن آنها 67 سال بود) را تحت انجام ورزشهای کششی قرار دادند.
همچنین از شرکت کنندگان این پژوهش هم در ابتدا و هم شش ماه پس از آغاز پژوهش اسکن ام.آر.آی گرفته شد.
اسکنهای ام.آر.آی از میدانهای مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از اندامی مانند مغز استفاده میکنند.
علاوه بر این، محققان از شرکت کنندگان برای دیدن اینکه آیا انجام ورزش بر عملکرد شناختی آنها تاثیر داشته یا خیر، آزمایش گرفتند.
در این پژوهش مشخص شد که حجم ماده خاکستری مغز برخی از این شرکت کنندگان که دارای نوعی نورون بوده که مسئول انجام وظایفی مانند پردازش اطلاعات و کنترل عضلات است، افزایش یافته است.
به گفته محققان، یافتههای این پژوهش به شکلگیری تحقیقات بیشتر که مرتبط با تغییرات مغز است کمک خواهد کرد.
بیماری آلزایمر در بزرگسالان می تواند موجب از دست رفتن کلی حافظه شود که برای خود بیمار و اطرافیانش خوب نخواهد بود. ورزش کردن فواید بسیاری برای بدن انسان دارد و در این میان، مطالعات مختلف نشان داده اند که چگونه می تواند در نقش یک پشتیبان قدرتمند برای عملکردهای مغز نیز ظاهر شود.
مطالعات نشان داده اند که ورزش می تواند تاثیری سودمندی بر پنج بیماری مزمن – بیماری قلبی، ورم مفاصل، فشار خون بالا، دیابت و چاقی – داشته باشد. اما یک بیماری مزمن دیگر نیز وجود دارد که ورزش می تواند برای مقابله با آن به کار گرفته شود. این بیماری را کمتر مد نظر قرار می دهیم؛
در حقیقت، حتی دوست نداریم درباره آن فکر یا صحبت کنیم، اما بسیاری از ما را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری را با نام آلزایمر می شناسیم.
آلزایمر چیست؟
در سادهترین حالت و همان گونه که بیشتر ما می دانیم، آلزایمر یک بیماری مغزی است که اختلال و از بین رفتن حافظه افراد را موجب می شود. این که چرا چنین اتفاقی رخ می دهد، هنوز به طور کامل روشن نشده است، اما پژوهشگران بر این باورند که مکانیزم های خاصی در مغز رخ می دهند که به زوال شناختی منجر می شود.
بنابر داده های ارائه شده از سوی کلینیک مایو، دانشمندان معتقدند که بیماری آلزایمر، برای بیشتر افراد، به واسطه ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و سبک زندگی شکل می گیرد. این عوامل به پیشرفت آلزایمر کمک می کنند و همان گونه که تعداد بیشتری از سلول های مغز می میرند،
اندازه این اندام شروع به کوچکتر شدن می کند. دو موردی که نشان دهنده بیماری آلزایمر هستند شامل پلاک های بتا آمیلوئید و توده های پروتئین تاو هستند.پلاک های بتا آمیلوئید از کارکردی مشابه با پلاک هایی که می توانند در شریان ها جمع شوند، گردش خون را مسدود سازند
و به نارسایی قلبی یا حمله قلبی منجر می شوند، برخوردار هستند. به همین ترتیب، تشکیل پلاک ها و جمع شدن آنها خارج از سلول های مغزی می تواند موجب انسداد ارتباط بین نورون ها شود که این شرایط به مرگ تدریجی سلول ها منجر می شود.
توده های پروتئین تاو داخل سلول های مغزی شکل می گیرند. یک سیستم حمل و نقل داخلی گردش مواد مغذی در سراسر نورون ها را انجام می دهد تا از سلامت و عملکرد درست آنها اطمینان حاصل شود. عملکرد منظم و طبیعی این شبکه حمل و نقل به پروتئینی به نام تاو بستگی دارد.
در بیماری آلزایمر، این رشته های پروتئین تاو در هم پیچیده و شبکه حمل و نقل را مسدود می سازند که عدم دریافت مواد مغذی مورد نیاز سلول ها برای ادامه حیات را به همراه دارد. نتیجه نهایی مرگ نورونی است.
یک پیاده روی طولانی می تواند در پیشگیری از بروز آلزایمر موثر باشد
پیشگیری از آلزایمر از طریق ورزش
اگرچه دانشمندان بی وقفه در تلاش برای یافتن درمانی برای بیماری آلزایمر هستند، در حال حاضر، بهترین روش پیشگیری از آن محسوب می شود. یکی از موثرترین اقداماتی که در این مسیر باید مد نظر قرار بگیرد، ورزش است. اما شاید این پرسش مطرح شود که چه ورزشی؟
پژوهش ها نشان می دهند که فعالیت بدنی استقامتی، چه در قالب دوچرخه سواری، شنا و یا حتی یک پیاده روی طولانی می تواند در به تاخیر انداختن و پیشگیری از بروز آلزایمر موثر باشد. مغز از توانایی بازتولید نورون های جدید و سالم برخوردار است و تصادفا، ناحیه ای در مغز که نورون های جدید می توانند توسعه یابند، ساختاری به نام هیپوکامپ است که مسئول حافظه و یادگیری نیز محسوب می شود.
پژوهش ها نشان داده اند که پدیده نوروژنز هیپوکامپی، به عنوان مثال، ایجاد سلول های مغزی جدید، از طریق تمرینات هوازی تسهیل می شود. در حقیقت، پژوهشگران فنلاندی از مقایسه تاثیر تمرینات هوازی در برابر تمرینات با وزنه و تمرینات HIIT دریافتند که تاثیر تمرینات هوازی بیشتر از کار با وزنه و تمرینات HIIT است.
پیام روشن است. اگر نگران ابتلا به بیماری آلزایمر هستید، لزومی ندارد کار با وزنه را متوقف کنید، اما بهتر است تمرینات هوازی را نیز برای حفظ سلامت و تناسب مغز و بدن در برنامه ورزشی خود جای دهید.
منبع:asriran.com
ابتلا به آسم و آلرژی: هر دو بیماری می تواند میزان اکسیژن در ریه ها را کاهش دهد و باعث احساس خستگی حین ورزش شود. اگر شما تجربه سرفه، خس خس سینه، تنگی نفس، بالافاصله بعد از تمرینات ورزشی را دارید، ممکن است به آسم ناشی از ورزش یا انقباض برونش مبتلا شده باشیداگر شما در مورد ابتلا به آسم و آلرژی در خود مشکوک هستید، با پزشک خود در مورد پیشنهاد راه هایی برای باز کردن راه های هوایی در سالن ورزشی مشورت کنید.
انجام ورزش با ریتم شدید: انجام این ورزش ها بخصوص در سطوح شیب دار و بدون وقفه های استراحت و باعث ایجاد خستگی می شود. به خودتان استراحت بدهید آنهم حداقل برای دو روز در هفته و سعی کنید تمرینات سبک تر را انتخاب کنید. یک قانون مفید این است که دو ورزش با ریتم تند و شدید را پشت سر هم انجام ندهید.
کم خونی: این وضعیت یعنی میزان سلول های قرمز خون برای حمل اکسیژن ناکافی است و همین کمبود اکسیژن در بدن باعث احساس کسالت و خستگی حین ورزش می شود. شایع ترین علت این وضعیت کمبود آهن است و زنان بیشتر آن را تجربه می کنند. نشانه های دیگر کمخونی عبارتند از بی خوابی، سرگیجه، گرفتگی عضلات پا، پوست رنگ پریده، کبودی آسان. مصرف غذاهای حاوی گوشت قرمز و یا محصولات غنی شده با آهن برای رفع این نوع کمخونی مفید است.
کم شدن آب بدن: کوچکترین کاهش میزان مایعات بدن می تواند باعث افزایش غلظت خون شود و در این هنگام کار پمپاژ توسط قلب دشوار می گردد. یک راه برای این که تشخیص دهید دچار کم آبی هستید یا نه این است که قبل و بعد از ورزش، خود را وزن کنید. اگر بیش از دو درصد از وزن تان از دست رفته باشد، این یعنی دچار کم آبی شده اید و باید بیشتر مایعات بنوشید.
مشکلات تیروئید: کم کاری تیروئید می تواند منجر به احساس خستگی، افزایش وزن، افسردگی و درد عضلانی شود. این در حالی است که 60 درصد افراد مبتلا به این اختلال، مشکل خود را جدی نمی گیرند و از علائم آن به طور کامل صرف نظر می کنند. اگر حین ورزش دچار خستگی می شوید، برای بررسی مشکلات احتمالی تیروئید با پزشک تان مشورت کنید.
کاهش سطح گلیکوژن: گلیکوژن میزان کربوهیدرات ذخیره شده در بدن است و زمانی که میزان آن کاهش می یابد، بدن برای جبران آن بخصوص حین ورزش، سراغ گلیکوژن ذخیره شده در کبد می رود. بهترین راه برای جلوگیری از کاهش سطح گلیکوژن، مصرف غذاهای حاوی کربوهیدرات قبل از انجام ورزش است.
یکی از مسائلی که ذهن ورزشکاران را به خود درگیر می کند ، پیدا کردن بهترین زمان ورزش است. ماهیچه ها نیز در زمان های مشخصی به بالاترین بازده خود می رسند. لذا لازم است در این زمان ها به تقویت آنها پرداخت. البته زیاده روی در این اعمال می تواند سبب آسیب رسیدن به ماهیچه و یا حتی تخریب این بافت برای بدست آوردن انرژی مورد نیاز بدن شود.
به طور کلی، ساعت عضلات شما با پروتئینهایی به نام HIFs تعامل دارد که در نتیجه روی متابولیسم اثر میگذارد. وقتی میزان اکسیژن در سلولها کاهش می یابد، HIFs به سلولها این اجازه را میدهد که به تولید انرژی ادامه دهند. بنابراین عضله ها در زمانهای خاصی از روز یعنی زمانی که ساعت درونی میتواند HIFs را به خوبی فعال کند، بهترین عملکرد را خواهد داشت.
تحقیقات جدیدی که توسط Northwestern Medicine، انجام شده نشان می دهد ساعت شبانهروزی بافت عضلانی، واکنش متابولیک عضلات و کارآمدی انرژی را کنترل میکند، یعنی واکنش عضلات در ساعات مختلف روز، متفاوت است.
نتیجه این پژوهش نشان می دهد که بر اساس ساعات روز، عضلات چگونه خودشان را با ورزش و استفاده از اکسیژن تطبیق میدهند. همهی ما در سلولهای بدنمان ساعت شبانه روزی داریم که فعالیت ما و واکنش نسبت به پیرامونمان را در طی یک دورهی ۲۴ ساعته، کنترل می نماید.
بر اساس تحقیقات، اکسیژن و ساعت درونی در درون سلول، با هم همکاری میکنند تا انرژی تولید کنند و زمان روز، مشخص میکند این همکاری تا چه حد مناسب و مفید نتیجه دهد. ظرفیت یک سلول برای انجام دادن بهترین عملکرد و انقباض خوب، طبق زمان روز، متفاوت است. منظور این نیست که میتوان به ورزشکاران گفت بهترین زمان ورزش چه ساعتی است؟ یا چه زمانی باید ورزش کنند؟ اما در آینده شاید بتوان از این آگاهی و اطلاعات برای بهینه کردن عملکرد عضلانی بهره ببریم.
درست است که امروزه اپلیکیشنهای تمرینی و ورزشی کمک زیادی به ما میکنند اما تحقیقات در این زمینه هم بسیار مهم است زیرا کمبود اکسیژن در سطح سلولی، عامل اصلی در حملات قلبی و سرطان میباشد. تقلیل اکسیژن در سلولها، به سلولهای سرطانی توانایی رشد و پیشرفت میدهد. در مورد دیابت، آگاهی از اینکه چطور میتوانیم استفادهی سلولها از قند را تنظیم کنیم، میتواند در درمانهای آینده مفید واقع شود.
وقتی با شدت زیاد ورزش میکنید، سطح اکسیژن افت میکند چون بیشتر از آنکه اکسیژن بگیرید، مصرف میکنید. این زمانی است که HIFs وارد عمل میشود و به عضله میگوید برای تأمین انرژی، سراغ قند برود (که موجب افزایش اسید لاکتیک میشود). اگر ساعت درونیتان را خاموش کنید، عضله ظرفیت طبیعیاش را برای سوزاندن قند و تولید اسید لاکتیک نخواهد داشت.
بنابراین عضلهتان در زمانهای خاصی از روز یعنی زمانی که ساعت درونی میتواند HIFs را به خوبی فعال کند، بهترین عملکرد را خواهد داشت. محققان معتقدند در آینده میتوانیم با تنظیم مجدد ساعت درونی، راههای جدیدی برای دستکاری واکنش اکسیژن سلول پیدا کنیم.
پس اگر احساس میکنید زمان خاصی از روز بهترین زمان ورزش برای شما است، دلیل علمی برای آن وجود دارد. بوکسور معروف، فلوید میودر جی آر (Floyd Mayweather Jr) برای مبارزات خود، در طول شب تمرین میکند و ساعت یک نیمه شب برای دویدن بیرون میرود. این ساعت درونی برای یک انسان، طبیعی نیست اما ظاهرا مناسبترین زمان ورزش برای او بوده و برای او جواب میدهد!
دمای مرکزی بدن، دمایی است که اندامهای مرکزیتان در آن دما عمل میکنند. واکنشهای آنزیمی، نسبت به تغییرات ثانوی در دمای مرکزی بدن، بی نهایت حساس هستند. برای سیستمهای بیولوژیکی که در فعالیتهای بسیار شدید بدنی درگیر هستند، دمای بهینه نسبتاً بالاست. دمای مرکزی بدن، شبها پایین است، همزمان با بیدار شدن فوراً بالا میرود و در عصر، به بالاترین حد خود میرسد.
طبق ساعت درونی هورمونها، بیان ژن و دمای مرکزی بدن، بهترین زمان ورزش کردن و اجرای جلسات تمرینی معمولاً بین ساعت دو نیم بعد از ظهر و هشت و نیم شب است. اگر جلسه تمرینتان بیشتر از یک ساعت طول میکشد، کمی زودتر شروع کنید.
این توصیه بر اساس این فرضیه ارائه میشود که شما به طور کلی در تاریکی میخوابید و وقتی هوا روشن میشود، بیدار میشوید. برای آنهایی که ساعت خواب و بیداریشان غیرعادی است، ترجیحاً باید بعد از بیدار شدن، دست کم ۶ ساعت صبر کنند و سپس تمرین را شروع کنند. بهترین زمان ورزش این افراد باید بیشتر نزدیک به هشت و نیم عصر باشد تا دو و نیم بعد از ظهر.
مسئله دیگری که در افزایش عملکرد ورزشیتان مهم است این است که وقتی بهترین زمان ورزش تان را پیدا کردید، همیشه در همان زمان تمرین کنید. بدن شما ساعت درونیاش را با همان زمان تطبیق خواهد داد و هر چه از این زمان فاصله بگیرید، عملکردتان افت خواهد کرد. با همهی اینها این انطباق، به ۲ دلیل ناکامل است.
بدن تنها زمانی خودش را تطبیق میدهد که شما در زمانی تمرین کنید که چند ساعت از زمان بهینهی تمرین بدنیتان فاصله گرفته باشد. در غیر این صورت، بدن انگیزهای برای تطبیق ساعت درونیاش ندارد. بعد هم اینکه، باز هم این انطباق کامل نیست.
چون سیستم عصبی از نظر استدلالی، خوب انطباق میپذیرد اما سیستم فیزیولوژیکی مانند تولید هورمونی، کمتر قابل انطباق است. مطالعات گوناگون، سایز عضلانی و دست آوردهای قدرتی در گروههای تمرینی را در زمانها مختلف روز مورد بررسی قرار دادهاند. حتی زمانی که افراد در زمان مشخص و ثابتی تمرین میکردهاند، اما افزایش قدرت و دست آوردهای عضلانیشان در تمرینات عصرگاهی بیشتر بود.
اگر کار شما به گونهای است که استرس زیادی به شما وارد میکند، شاید برای شما هنگام نهار، زمان ورزش مناسبتری باشد تا بعد از پایان کار. استرس روانی مانند مسئولیتهای خیلی سنگین یا رفت و آمدهای مکرر و فشارهای بدنی مانند کارهای دستی سنگین یا حتی همان کار ساده ولی در ساعات بسیار طولانی، عوارض مخربی بر بدن دارد.
خستگی ناشی از کار میتواند در ساعات بعدی روز، شرایط خوب بدنی جهت ورزش کردن را از بین ببرد. مطالعهای نشان داده افرادی که به طور شیفتی کار میکنند، قبل از شروع کار، بهترین عملکرد ورزشی را دارند و زمان نهار هم در اولویت بعدی قرار دارد.
بنابراین اگر کار شما هم خستگی زیادی در پی دارد، بهتر است جلسات تمرینیتان را برای قبل از شروع تایم کاری تنظیم کنید یا هنگام نهار را برای تمرین اختصاص دهید. یادتان باشد حتماً بدنتان را گرم کنید. عادت به تمرین و ورزش صبح زود، قبل از رفتن به محل کار، چیزی است که عادت کردن به آن کمی زمان میبرد.
به این مطلب امتیاز دهید