اعتیاد مجازی؛ بدون وای فای هرگز!
شایعترین بیماری عصر مدرن که شاید بیشترمان به آن مبتلا باشیم، اعتیاد به اینترنت است و همین اعتیاد و نیاز مبرم به وای فای گاهی به سوژه خنده تبدیل میشود. هنگامیکه صحبت از اینترنت باشد، این اعتیاد میتواند به چیزهای زیادی پیدا شود. از تایپ کردن گرفته تا بازدید از اتاقهای گپزنی، خرید آنلاین یا بازیهای چند نفره. اعتیاد به اینترنت آنقدر جدی و واقعی است که مراکز بازپروری برای آن به وجود آمده است. بهطور مثال، مراکز بازپروری معتادان اینترنت در کره جنوبی با استفاده از مدرسان نظامی به معتادان تمرینهای بدنی نسبتاً شدید شبیه تمرینهای نظامی میدهند. نشستهای گروهی با مشاور برگزار میکنند و کارگاههای رواندرمانی برای معتادان ترتیب میدهند. کره جنوبی به لحاظ سرعت اینترنت از رتبههای اول جهان بهحساب میآید و برای همین هم، اعتیاد به اینترنت در کره جنوبی در سالهای اخیر بهصورت یک مسئله ملی درآمده و میزان مرگومیر ناشی از خستگی و از پا افتادگی پس از انجام بازیهای آنلاین روزبهروز در حال افزایش است. خوشبختانه سرعت کم اینترنت در ایران، اجازه استفاده از خیلی از خدمات آن و بهتبع صدمات ناشی از آن را از ما میگیرد!
بیاخلاقی رسانهای و تاخر فرهنگی
یکی از آزاردهندهترین بیماریهای مجازی که نهتنها خودمان را اذیت میکند، ترکشهای آن به کاربران دیگر کشورها هم اصابت کرده، مسئله آدمهایی است که به خاطر شخصیت مجازیشان خود را مجاز میدانند که به هر صفحهای سر بزنند و برای هر شخصیتی از فوتبالیست گرفته تا هنرمند تا حتی دختر رئیسجمهور آمریکا نظر بگذارند، دعوا کنند و ناسزا بگویند و حتی با او شوخی کنند و این قضیه بیشتر حالت سرگرمی بگیرد. چیزی که باعث شده بسیاری از چهرههای جهانی برای روبهرو نشدن با حجم این نظرات، صفحات اینستاگرام خود را شخص کنند. حالا گذشته از اینکه چرا این کار انجام میشود، باید پرسید که چطور و چرا وقت خود را برای جستجوی این افراد و بعد به خاک و خون کشیدن صفحات آن ها صرف میکنیم. دکتر «امانالله قرایی» جامعهشناس و استاد دانشگاه درباره این اثرات سو رسانه و مواجهه نادرست با آن در ایران میگوید: «اصولاً وقتیکه تکنولوژی وارد میشود، یک مقدار نابههنجاریهای رفتاری، فکری و روحی به وجود میآید. ذات فنّاوری اینگونه است. ابتدای قرن 18 هم انقلاب صنعتی فکر، رفتار، فرهنگ و حتی دین و عقاید را عوض و تضعیف کرد. در ایران هم به همین شکل است و اگر مدتی بگذرد و مردم به آن انس پیدا کنند، این مشکلات کمتر میشود. در آمریکا و اروپا هم چنین مواجهه احساسی با این ابزار وجود داشته با این تفاوت که ما در ایران با پدیدهای به نام «تأخر فرهنگی» روبهرو هستیم. تأخر فرهنگی فاصله بین ابزار فرهنگی و رفتار مناسب افراد با آن پدیده است. تهیه ابزار تکنولوژیک طولی نمیکشد؛ اما آموزش رفتار صحیح با آن سالها ممکن است به درازا بکشد. مرتباً صنعت در حال تغییر است و انسان هم در برابر آن کنجکاو است و همین به یک بیماری تبدیل شده است و از جایی که اوقات فراغت در ایران زیاد است و این اوقات فراغت هم پر نمیشود، افراد مجبور هستند وقت خو د را با این صنعت پر کنند. اگر در جامعهای بیکاری هم وجود داشته باشد، این امر مزید بر علت میشود و استفاده افراطی از فضای مجازی را بیشتر میکند.»
به خاطر یک مشت لایک؛ بیماری دیده شدن
این بیماری آنقدر جدی است که برخی به خاطر آن تا پای مرگ هم رفتهاند. قصه اینجاست که از یک طرف عدهای برای لایک گرفتن، از جزئیترین و خصوصیترین وجوه زندگیشان عکس میگیرند و با دیگران به اشتراک میگذارند و منتظر شمردن لایکهای آن میشوند و برای همین است که با دخترها و پسرهایی مواجه میشویم که با آرایشها و ژستهای مختلف چشم در دوربین سلفی گوشی میدوزند و گاهی با مخاطب خود هم ارتباط میگیرند و حتی معروف هم میشوند و برای همین بیماری است که در مواقع بحرانها به جای کمک کردن، دکمه ضبط فیلم موبایلمان را فشار میدهیم و منتظر وقوع فاجعه میشویم و بالاخره به خاطر همین بیماری گاهی برای گرفتن یک سلفی ترسناک و رکورد زدن، جانمان را هم به خطر میاندازیم!
بیماری لودگی و فیلمسازی به سبک اینستاگرام
یکی از مواردی که ما ایرانیها در آن استعداد ویژهای داریم، طنازی و لطیفهگویی و لطیفه سازی است؛ اما گاهی این استعداد از حد فراتر میرود و به مسخره کردن میرسد. کافی است کمی صفحه اینستاگرام خود را بالا و پایین کنید تا با حجم انبوه پسران روسری به سر مواجه شوید که خود به کارگردانهایی تبدیل شده اند که از هر موضوعی سوژه خنده میسازند و سریع آن را تبدیل به فیلم کوتاه میکنند و اتفاقاً با استقبال هم مواجه میشوند. این امر در ابتدا شاید جالب به نظر برسد؛ اما همین سرگرمی جالب وقتی ادامه پیدا میکند، به لودگی میرسد و باعث مرزشکنی و عرفشکنیهای زیادی میشود.
فضای مجازی آدمها را سطحی می کند
بزرگترین آسیبی که سوغات رسانه و فضای مجازی بهحساب میآید، سطحی شدن آدمهاست. فضای مجازی کمکم از ما نسلی میسازد که حوصله ندارد کتاب به دست بگیرد و ساعتها محو صفحات کاغذی آن بشود و یا اینکه ساعتها درباره یک موضوع علمی حرف بزند، بخواند و آن را دنبال کند و برای همین روزبهروز تیراژ کتابها پایین میآید و افراد کمتر حوصله مطالعه عمیق دارند و ترجیح میدهند ساعتها وقت خود را بین صفحات مختلف شبکههای مجازی سپری کنند تا اینکه نصف همان زمان را به کتاب خواندن یا حتی شنیدن یک کنفرانس علمی بگذرانند. فضای مجازی به ندرت مطالعه عمیق را از بین میبرد و در عوض مطالعه سطحی انبوه را جایگزین می کند!
مجله مهر
امسال برای اولینبار به دلیل اهمیت فعالیتهای رسانهای و مطبوعاتی در فضای مجازی بخش «فضای مجازی» به بخشهای اصلی جشنواره نشریات دانشجویی موسوم به «تیتر۱۰» اضافه شده است.
دهمین دوره «جشنواره رسانه و نشریات دانشجویی دانشگاههای سراسر کشور» در سه بخش اصلی شامل «آثار برگزیده»، « نشریات برگزیده» و «فضای مجازی» و همچنین دو بخش ویژه و نویسندگان برتر برگزار خواهد شد.
متقاضیان شرکت در این جشنواره در بخش«آثار برگزیده» میتوانند آثار خود را در رشتههای تیتر، خبر، مصاحبه، گزارش، سرمقاله و یادداشت، مقاله سیاسی، مقاله فرهنگی، مقاله اجتماعی، مقاله اقتصادی، مقاله صنفی، مقاله ادبی، مقاله هنری، مقاله دینی و قرآنی، طرح، کاریکاتور، طنز، عکس، طرح جلد و گرافیک و صفحهآرایی ارائه دهند .
همچنین در بخش«نشریات برگزیده» نیز نشریات دانشجویی با زمینه انتشار صنفی، سیاسی، فرهنگی، هنری، اجتماعی، دینی و قرآنی، ادبی، طنز و کاریکاتور، علمی تخصصی علوم انسانی، علمی علوم پایه، علمی علوم پزشکی و علمی فنی و مهندسی امکان حضور در جشنواره دوره دهم را خواهند داشت.
در بخش «فضای مجازی» متقاضیان میتوانند در پنج بخش سایت و وبلاگ، نشریات صوتی، نشریات کاغذی-اکترونیک، نشریات چند رسانه ای (آنلاین و آفلاین) و کانال تلگرامی آثار خود را به دبیرخانه جشنواره ارسال کنند.
بخشهای فضای مجازی/ سایت و وبلاگ
متقاضیان شرکت در قسمت سایت و وبلاگ نیازی به مجوز کمیته ناظر دانشگاههای خود ندارند و دانشجویانی که دارای سایت و یا وبلاگ هستند میتوانند محتوای سایت و وبلاگ خود را در جشنواره شرکت دهند.
در بخش سایت و وبلاگ حداقل تعداد مطالب وبلاگ و سایت ۱۰ مطلب و حداقل مدت راه اندازی آن ۲۰ روز است.
همچنین متقاضیان برای شرکت در مسابقه باید ضمن ثبتنام در پورتال جشنواره، آدرس URL وبلاگ را ارسال کنند.
عناصری مانند رعایت رسم خط فارسی، طراحی گرافیکی، رعایت چارچوبهای آنلایننویسی و نظم در انتشار و گرفتن بازخورد از مخاطبان در اولویتهای امتیازدهی این بخش هستند.
نشریات صوتی
نشریات صوتی شامل نشریاتی است که بطور کامل صوتی میباشند (پادکست)، پادکستها میتوانند بر بستر وب، شبکههای اجتماعی و پیامرسانهای تلفن همراه(تلگرام و واتسپ) منتشر شده و یا از طریق بلوتوث و پخش محیطی توزیع شده باشند.
لازم به ذکر است، کیفیت گویندگی و تنظیم پادکست به همراه رعایت اصول نوشتن و روایت در تولید رادیویی در امتیازدهی این بخش مورد توجه است.
نشریات کاغذی-الکترونیک
این بخش شامل نشریاتی است که بصورت کاغذی منتشر شده و با استفاده از ابزارهای مختلف مانند واقعیت افزوده ویا رمزینه پاسخ سریع (QR Code ) فایل های الکترونیک ( اعم از صوتی و یا تصویری ) نیز دارند. در این بخش حداقل نیمی از مطالب نشریه باید با ارائه محتوای چندرسانهای باشد.
نشریات چند رسانه ای (آنلاین و آفلاین)
بخش نشریات چندرسانهای شامل مجلات الکترونیکی است که دارای متن، صوت و فیلم هستند و بستر نشر چندرسانهای میتواند بر روی اینترنت و یا سی دی باشد.
از مواردی که در امتیاز دهی موثر است میتوان به کیفیت تولید و شیوه کنارهم قرارگرفتن محتواهای مختلف وتوجه به دادهنمایی و اینفوگرافیک در این شیوه تولید اشاره کرد.
کانال تلگرامی
کانالهای تلگرامی دانشجویان و یا نهادهای دانشجویی که جنبه خبری و تحلیلی دارند میتوانند در جشنواره شرکت کنند. این کانالها نیازمند مجوز کمیته ناظر نیستند، اما رعایت چارچوبهای قانونی و عرفی در کانالها ضروری است. متقاضیان میتوانند از ابزارهای مکمل تلگرام برای ارائه بهتر محتوا، بهروزرسانی منظم، رعایت رسم خط فارسی و تعداد دنبالکنندههای هر کانال استفاده کنند که در امیتازدهی حائز اهمیت است همچنین قدمت کانال نیز از مواردی است که شامل امیتاز میشود.
به گزارش مفدا، دوره دهم جشنواره اولین دورهای است که ثبت و ارسال آثار از طریق سامانه الکترونیکی انجام میشود . همچنین مهلت ثبتنام در جشنواره« تیتر ۱۰» تا ۱۵ دی ماه سال جاری ادامه دارد. متقاضیان شرکت در دهمین «جشنواره رسانه و نشریات دانشجویی» میتوانند برای ثبت نام به سامانه nashriat.titr۱۰.ir مراجعه نمایند.
امسال برای اولینبار به دلیل اهمیت فعالیتهای رسانهای و مطبوعاتی در فضای مجازی بخش «فضای مجازی» به بخشهای اصلی جشنواره نشریات دانشجویی موسوم به «تیتر۱۰» اضافه شده است.
دهمین دوره «جشنواره رسانه و نشریات دانشجویی دانشگاههای سراسر کشور» در سه بخش اصلی شامل «آثار برگزیده»، « نشریات برگزیده» و «فضای مجازی» و همچنین دو بخش ویژه و نویسندگان برتر برگزار خواهد شد.
متقاضیان شرکت در این جشنواره در بخش«آثار برگزیده» میتوانند آثار خود را در رشتههای تیتر، خبر، مصاحبه، گزارش، سرمقاله و یادداشت، مقاله سیاسی، مقاله فرهنگی، مقاله اجتماعی، مقاله اقتصادی، مقاله صنفی، مقاله ادبی، مقاله هنری، مقاله دینی و قرآنی، طرح، کاریکاتور، طنز، عکس، طرح جلد و گرافیک و صفحهآرایی ارائه دهند .
همچنین در بخش«نشریات برگزیده» نیز نشریات دانشجویی با زمینه انتشار صنفی، سیاسی، فرهنگی، هنری، اجتماعی، دینی و قرآنی، ادبی، طنز و کاریکاتور، علمی تخصصی علوم انسانی، علمی علوم پایه، علمی علوم پزشکی و علمی فنی و مهندسی امکان حضور در جشنواره دوره دهم را خواهند داشت.
در بخش «فضای مجازی» متقاضیان میتوانند در پنج بخش سایت و وبلاگ، نشریات صوتی، نشریات کاغذی-اکترونیک، نشریات چند رسانه ای (آنلاین و آفلاین) و کانال تلگرامی آثار خود را به دبیرخانه جشنواره ارسال کنند.
بخشهای فضای مجازی/ سایت و وبلاگ
متقاضیان شرکت در قسمت سایت و وبلاگ نیازی به مجوز کمیته ناظر دانشگاههای خود ندارند و دانشجویانی که دارای سایت و یا وبلاگ هستند میتوانند محتوای سایت و وبلاگ خود را در جشنواره شرکت دهند.
در بخش سایت و وبلاگ حداقل تعداد مطالب وبلاگ و سایت ۱۰ مطلب و حداقل مدت راه اندازی آن ۲۰ روز است.
همچنین متقاضیان برای شرکت در مسابقه باید ضمن ثبتنام در پورتال جشنواره، آدرس URL وبلاگ را ارسال کنند.
عناصری مانند رعایت رسم خط فارسی، طراحی گرافیکی، رعایت چارچوبهای آنلایننویسی و نظم در انتشار و گرفتن بازخورد از مخاطبان در اولویتهای امتیازدهی این بخش هستند.
نشریات صوتی
نشریات صوتی شامل نشریاتی است که بطور کامل صوتی میباشند (پادکست)، پادکستها میتوانند بر بستر وب، شبکههای اجتماعی و پیامرسانهای تلفن همراه(تلگرام و واتسپ) منتشر شده و یا از طریق بلوتوث و پخش محیطی توزیع شده باشند.
لازم به ذکر است، کیفیت گویندگی و تنظیم پادکست به همراه رعایت اصول نوشتن و روایت در تولید رادیویی در امتیازدهی این بخش مورد توجه است.
نشریات کاغذی-الکترونیک
این بخش شامل نشریاتی است که بصورت کاغذی منتشر شده و با استفاده از ابزارهای مختلف مانند واقعیت افزوده ویا رمزینه پاسخ سریع (QR Code ) فایل های الکترونیک ( اعم از صوتی و یا تصویری ) نیز دارند. در این بخش حداقل نیمی از مطالب نشریه باید با ارائه محتوای چندرسانهای باشد.
نشریات چند رسانه ای (آنلاین و آفلاین)
بخش نشریات چندرسانهای شامل مجلات الکترونیکی است که دارای متن، صوت و فیلم هستند و بستر نشر چندرسانهای میتواند بر روی اینترنت و یا سی دی باشد.
از مواردی که در امتیاز دهی موثر است میتوان به کیفیت تولید و شیوه کنارهم قرارگرفتن محتواهای مختلف وتوجه به دادهنمایی و اینفوگرافیک در این شیوه تولید اشاره کرد.
کانال تلگرامی
کانالهای تلگرامی دانشجویان و یا نهادهای دانشجویی که جنبه خبری و تحلیلی دارند میتوانند در جشنواره شرکت کنند. این کانالها نیازمند مجوز کمیته ناظر نیستند، اما رعایت چارچوبهای قانونی و عرفی در کانالها ضروری است. متقاضیان میتوانند از ابزارهای مکمل تلگرام برای ارائه بهتر محتوا، بهروزرسانی منظم، رعایت رسم خط فارسی و تعداد دنبالکنندههای هر کانال استفاده کنند که در امیتازدهی حائز اهمیت است همچنین قدمت کانال نیز از مواردی است که شامل امیتاز میشود.
به گزارش مفدا، دوره دهم جشنواره اولین دورهای است که ثبت و ارسال آثار از طریق سامانه الکترونیکی انجام میشود . همچنین مهلت ثبتنام در جشنواره« تیتر ۱۰» تا ۱۵ دی ماه سال جاری ادامه دارد. متقاضیان شرکت در دهمین «جشنواره رسانه و نشریات دانشجویی» میتوانند برای ثبت نام به سامانه nashriat.titr۱۰.ir مراجعه نمایند.
اعتیاد مجازی؛ بدون وای فای هرگز!
شایعترین بیماری عصر مدرن که شاید بیشترمان به آن مبتلا باشیم، اعتیاد به اینترنت است و همین اعتیاد و نیاز مبرم به وای فای گاهی به سوژه خنده تبدیل میشود. هنگامیکه صحبت از اینترنت باشد، این اعتیاد میتواند به چیزهای زیادی پیدا شود. از تایپ کردن گرفته تا بازدید از اتاقهای گپزنی، خرید آنلاین یا بازیهای چند نفره. اعتیاد به اینترنت آنقدر جدی و واقعی است که مراکز بازپروری برای آن به وجود آمده است. بهطور مثال، مراکز بازپروری معتادان اینترنت در کره جنوبی با استفاده از مدرسان نظامی به معتادان تمرینهای بدنی نسبتاً شدید شبیه تمرینهای نظامی میدهند. نشستهای گروهی با مشاور برگزار میکنند و کارگاههای رواندرمانی برای معتادان ترتیب میدهند. کره جنوبی به لحاظ سرعت اینترنت از رتبههای اول جهان بهحساب میآید و برای همین هم، اعتیاد به اینترنت در کره جنوبی در سالهای اخیر بهصورت یک مسئله ملی درآمده و میزان مرگومیر ناشی از خستگی و از پا افتادگی پس از انجام بازیهای آنلاین روزبهروز در حال افزایش است. خوشبختانه سرعت کم اینترنت در ایران، اجازه استفاده از خیلی از خدمات آن و بهتبع صدمات ناشی از آن را از ما میگیرد!
بیاخلاقی رسانهای و تاخر فرهنگی
یکی از آزاردهندهترین بیماریهای مجازی که نهتنها خودمان را اذیت میکند، ترکشهای آن به کاربران دیگر کشورها هم اصابت کرده، مسئله آدمهایی است که به خاطر شخصیت مجازیشان خود را مجاز میدانند که به هر صفحهای سر بزنند و برای هر شخصیتی از فوتبالیست گرفته تا هنرمند تا حتی دختر رئیسجمهور آمریکا نظر بگذارند، دعوا کنند و ناسزا بگویند و حتی با او شوخی کنند و این قضیه بیشتر حالت سرگرمی بگیرد. چیزی که باعث شده بسیاری از چهرههای جهانی برای روبهرو نشدن با حجم این نظرات، صفحات اینستاگرام خود را شخص کنند. حالا گذشته از اینکه چرا این کار انجام میشود، باید پرسید که چطور و چرا وقت خود را برای جستجوی این افراد و بعد به خاک و خون کشیدن صفحات آن ها صرف میکنیم. دکتر «امانالله قرایی» جامعهشناس و استاد دانشگاه درباره این اثرات سو رسانه و مواجهه نادرست با آن در ایران میگوید: «اصولاً وقتیکه تکنولوژی وارد میشود، یک مقدار نابههنجاریهای رفتاری، فکری و روحی به وجود میآید. ذات فنّاوری اینگونه است. ابتدای قرن 18 هم انقلاب صنعتی فکر، رفتار، فرهنگ و حتی دین و عقاید را عوض و تضعیف کرد. در ایران هم به همین شکل است و اگر مدتی بگذرد و مردم به آن انس پیدا کنند، این مشکلات کمتر میشود. در آمریکا و اروپا هم چنین مواجهه احساسی با این ابزار وجود داشته با این تفاوت که ما در ایران با پدیدهای به نام «تأخر فرهنگی» روبهرو هستیم. تأخر فرهنگی فاصله بین ابزار فرهنگی و رفتار مناسب افراد با آن پدیده است. تهیه ابزار تکنولوژیک طولی نمیکشد؛ اما آموزش رفتار صحیح با آن سالها ممکن است به درازا بکشد. مرتباً صنعت در حال تغییر است و انسان هم در برابر آن کنجکاو است و همین به یک بیماری تبدیل شده است و از جایی که اوقات فراغت در ایران زیاد است و این اوقات فراغت هم پر نمیشود، افراد مجبور هستند وقت خو د را با این صنعت پر کنند. اگر در جامعهای بیکاری هم وجود داشته باشد، این امر مزید بر علت میشود و استفاده افراطی از فضای مجازی را بیشتر میکند.»
به خاطر یک مشت لایک؛ بیماری دیده شدن
این بیماری آنقدر جدی است که برخی به خاطر آن تا پای مرگ هم رفتهاند. قصه اینجاست که از یک طرف عدهای برای لایک گرفتن، از جزئیترین و خصوصیترین وجوه زندگیشان عکس میگیرند و با دیگران به اشتراک میگذارند و منتظر شمردن لایکهای آن میشوند و برای همین است که با دخترها و پسرهایی مواجه میشویم که با آرایشها و ژستهای مختلف چشم در دوربین سلفی گوشی میدوزند و گاهی با مخاطب خود هم ارتباط میگیرند و حتی معروف هم میشوند و برای همین بیماری است که در مواقع بحرانها به جای کمک کردن، دکمه ضبط فیلم موبایلمان را فشار میدهیم و منتظر وقوع فاجعه میشویم و بالاخره به خاطر همین بیماری گاهی برای گرفتن یک سلفی ترسناک و رکورد زدن، جانمان را هم به خطر میاندازیم!
بیماری لودگی و فیلمسازی به سبک اینستاگرام
یکی از مواردی که ما ایرانیها در آن استعداد ویژهای داریم، طنازی و لطیفهگویی و لطیفه سازی است؛ اما گاهی این استعداد از حد فراتر میرود و به مسخره کردن میرسد. کافی است کمی صفحه اینستاگرام خود را بالا و پایین کنید تا با حجم انبوه پسران روسری به سر مواجه شوید که خود به کارگردانهایی تبدیل شده اند که از هر موضوعی سوژه خنده میسازند و سریع آن را تبدیل به فیلم کوتاه میکنند و اتفاقاً با استقبال هم مواجه میشوند. این امر در ابتدا شاید جالب به نظر برسد؛ اما همین سرگرمی جالب وقتی ادامه پیدا میکند، به لودگی میرسد و باعث مرزشکنی و عرفشکنیهای زیادی میشود.
فضای مجازی آدمها را سطحی می کند
بزرگترین آسیبی که سوغات رسانه و فضای مجازی بهحساب میآید، سطحی شدن آدمهاست. فضای مجازی کمکم از ما نسلی میسازد که حوصله ندارد کتاب به دست بگیرد و ساعتها محو صفحات کاغذی آن بشود و یا اینکه ساعتها درباره یک موضوع علمی حرف بزند، بخواند و آن را دنبال کند و برای همین روزبهروز تیراژ کتابها پایین میآید و افراد کمتر حوصله مطالعه عمیق دارند و ترجیح میدهند ساعتها وقت خود را بین صفحات مختلف شبکههای مجازی سپری کنند تا اینکه نصف همان زمان را به کتاب خواندن یا حتی شنیدن یک کنفرانس علمی بگذرانند. فضای مجازی به ندرت مطالعه عمیق را از بین میبرد و در عوض مطالعه سطحی انبوه را جایگزین می کند!
مجله مهر