با دلگرم همراه باشید تا با راههای درمان آبله مرغان آشنا شوید.
آبله مُرغان (به انگلیسی: Chickenpox)، از بیماریهای خفیف و بسیار واگیردار است. این بیماری که در کودکان شایعتر است، توسط ویروس هرپس زوستر ایجاد میشود.
آبله مرغان یک بیماری عفونی و عامل آن ویروس واریسلا زوستر می باشد. بیماری آبله مرغان باعث راش های پوستی تاول مانند شده و همچنین باعث خارش بدن، خستگی و تب می شود. این بیماری برای افرادیکه تاکنون دچار آبله مرغان نشده و یا واکسیناسیون نشده اند، بسیار مسری می باشد. این بیماری می تواند در هر سنی رخ دهد، اما در کودکان شایع تر است .
بله می تواند آبله مرغان باشد. آبله مرغان که بیماری واریسلا نیز نامیده می شود، به طور معمول بصورت بثورات پوستی خارش دار بروز می کند. دانه ها یا جوشهای آبله مرغان به صورت برآمدگی کوچک شروع می شوند که به سرعت به تاول های کوچک مایع دار با زمینه صورتی تغییر شکل پیدا می کنند و در نهایت به صورت پوسته های قهوه ای و خشک شده در می آیند.
این دانه ها و جوش ها اغلب از پوست سر، صورت یا تنه شروع می شود، سپس می تواند در سر تا سر بدن پخش شود. کودکان اغلب بین 500-250 دانه آبله می زنند، اگرچه در مواردی ممکن است بیماری فقط به چند تاول کوچک محدود شود.
کودک نوپای شما ممکن است خسته و بیحال بنظر برسد و شاید کمی تب داشته باشد. احتمالا اشتهایش را از دست داده و مختصری سردرد یا درد در ناحیه شکم دارد. در حدود دو روز قبل از بیرون ریختن دانه ها، ممکن است سرفه یا آبریزش از بینی داشته باشد. بیماری آبله مرغان معمولا 5 تا 10 روز طول می کشد.
اکثر کودکان مبتلا به آبله مرغان علایم زیر را قبل از ظاهر شدن راش های پوستی تجربه می نمایند:
این آبله ها:
آبله مرغان عموما بیماری معتدلی و کم خطری می باشد. بااینحال این بیماری می تواند خطرناک شده و باعث عوارضی جدی در بعضی از افراد شود. این عوارض شامل:
آبله مرغان در اویال بارداری می تواند باعث کم وزنی کودک و نقائص هنگام تولد شود. خطر شدیدتر این بیماری وقتی است که مادر یک هفته قبل از زایمان دچار بیماری آبله مرغان شود.
اگر شما دچار آبله مرغان شده اید، پس در خطر ابتلا به بیماری زونا نیز هستید. بعد از ابتلا به آبله مرغان و درمان آن، بعضی از ویروس های واریسلا زوستر (عامل آبله مرغان) در سلول های عصبی باقی می ماند. سالها بعد، ممکن است ویروس فعال شده و به شکل بیماری زونا خود را نشان دهد. این بازگشت در بزرگسالان و افراد با ضعف سیستم ایمنی بیش تر می باشد.واکسن پیشگیری از ابتلا به بیماری زونا برای بزرگسالان بالای 60 سال موجود می باشد.
درمان بیماری آبله مرغان
در کودکان سالم، بیماری آبله مرغان عموما نیازی به درمان پزشکی ندارد. پزشک ممکن است از داروهای آنتی هیستامین برای بهبود خارش استفاده نماید. در اکثر مواقع بیماری بعد از طی دوره خود بهبود می یابد.
در افرادیکه در خطر بالای ابتلا به آبله مرغان هستند، پزشکان داروهایی برای کاهش دوره عفونت و کاهش اثرات جانبی آن تجویز می نمایند. اگر شما و یا فرزندتان در گروه در معرض خطر هستید، پزشک برای شما داروهایی همچون آسیکلویر(acyclovir) و یا ایمونو گولوبین تزریقی استفاده می نماید.
این داروها در صورتیکه تا 24 ساعت پس از ظاهر شدن راش های پوستی ظاهر می شود تزریق گردد، نتیجه بخش خواهند بود. داروهای ضد ویروسی دیگری همچون والاسیکلویر و فامیسکلویر به کاهش شدت بیماری کمک می نمیاند، اما این داروها فقط برای بزرگسالان تایید شده می باشند.
بعضی اوقات پزشک شما پس از آلوده شدن به ویروس نیز برای کاهش شدت بیماری و یا پیشگیری از آن اقدام به تجویز واکسن می نماید.به هیچ کودک و یا بزرگسال مبتلا به بیماری آبله مرغان داروهای حاوی آسپرین ندهید، این دارو باعث ابتلا به مشکلی بنام سندروم ری شود.
برای کاهش شدت علایم آبله مرغان موارد زیر را نیز در کنار دستورات پزشک انجام دهید.خود را نخارید
کاهش سرعت بهبودی و افزایش خطر عفونت آبله ها می شود. اگر نمی توانید جلوی خاریدن پوست بدن توسط کودکتان را بگیرید، ناخن هایش را کوتاه کرده و دستکش در دستهایش بپوشایند.
برای بهبود خارش ناشی از آبله مرغان حمام خنک بهمراه جوش شیرین استفاده نمایید. لوسیون های حاوی کالامین نیز می تواند مفید باشد.
اگر آبله ها در دهان شما ظاهر شده اند، از یک رژیم غذایی نرم استفاده نمایید.
استفاده از آنتی هیستامین ها از جمله دیفن هیدرامین برای بهبود خارش توصیه می شود. مشورت با پزشک قبل از مصرف دارو لازم می باشد.
برای درمان تب از استامینوفن و یا بروفن بعد از مشورت با پزشکتان استفاده نمایید.
بهترین راه برای پیشگیری از ابتلا به بیماری آبله مرغان استفاده از واکسن آبله مرغان می باشد. کودکان، نوجوانان و بزرگسالان میبایست دوبرا تزریق واکسن آبله مرغان انجام دهند. واکسن های آبله مرغان کارا و ایمن می باشند. اکثر افراد واکسینه شده، دچار این بیماری نمی شوند. اگر فرد واکسینه شده دچار بیماری شود، بیماری وی شدید نمی باشد.
واکسن بیماری آبله مرغان تقریبا جلوی اکثر عوارض شدید بیماری را می گیرد. افرادیکه واکسنیه نشده اند، افراد مبتلا به اچ آی وی، افرادیکه تعویض اعضای بدن انجام داده اند، درحال شیمی درمانی هستند و یا باردارند میبایست در صورت ابتلا به بیماری سریعا به پزشک مراجعه نمایند.
در درمان آبله مرغان با توجه به علائم و شدت آنها، دسته های مختلف دارویی توصیه می گردند، ما در این مطلب بخشی از داروهای رایج در درمان آبله مرغان را لیست کرده ایم:
۱- تب بر ها:
تب ممکن است کمی قبل از بروز ضایعات جلدی شروع شود، یکی از داروهای توصیه شده برای کنترل تب و کاستن درد استامینوفن است، در بزرگسالان قرص ۳۲۵ میلی گرمی را می توان بین ۴-۶ساعت یک بار (با توجه به شدت علائم) تجویز کرد. در کودکان با توجه به اطلاعات مندرج در این جدول می توان دوزاژ مناسب درمانی را توصیه کرد.
۲- آنتی هیستامین ها:
آنتی هیستامین ها می توانند به دو صورت موضعی و خوراکی (یا هر دو همزمان) به کار روند، با توجه به شدت بیماری میتوان از شربت دیفن هیدرامین و هیدروکسی زین در اطفال (دوزاژ بر اساس جدول) و قرص کلرفنیر آمین، هیدروکسی زین یا دیگر انواع آنتی هیستامینها در بزرگسالان استفاده کرد.
می توان از محلول یا پماد کالامین-دی هم بصورت موضعی در مناطق ملتهب تر استفاده کرد (بهتر است در مناطقی که در مرحله قبل از بروز وزیکول/تاول هستند استفاده شود.)
۳- ضد ویروسها:
هرچند آبله مرغان منشاء ویروسی دارد، اما استفاده از داروهای ضد ویروس در موارد ابتلا به آبله مرغان چندان توصیه نشده است. اما در افرادی که داراری ضعف ایمنی هستند، سالمندان و کودکان و بزرگسالانی که علائم شدیدی دارند، با تشخیص پزشک می توان از ضدویروسها هم استفاده کرد.
دوزاژ و اشکال این ضد ویروسها به این شرح است:
۴- محلولهای خشک کننده:
برخی محلولهای نظیر آب دالیبور می توانند برای کمک به ترمیم و ضدعفونی وزیکولها و جراحات سطحی به کار روند. این محلولها نباید در مجاورت مخاطات استفاده شوند.
۵- استراحت و ایزولاسیون:
فرد مبتلا به آبله مرغان (مخصوصا اگر بزرگسال باشد) باید به خوبی استراحت کند و از تماس با اطرافیان بویژه کسانی که سابقه ابتلا به آبله مرغان ندارند و مخصوصا افراد دارای ضعف ایمنی و خانمهای باردار پرهیز کنند. مدت ایزولاسیون حدود یک تا دو هفته در نظر گرفته می شود.
در موراد شدید ممکن است نیاز به استفاده از ایمونوگلوبینهای تزریقی باشد.
زمان بندی آبله مرغان!
از زمان ابتلا به ویروس آبله مرغان تا پیدا شدن علائم ممکن است زمانی طول بکشد که به دوره نهفتگی یا کمون بیماری معروف است. این دوره حدود ۱ تا ۳ هفته خواهد بود. بعد از شروع ضایعات تا زمانی که تمام ضایعات خشک شوند، تقریبا دو هفته طول می کشد. البته این زمان بندی می تواند در افراد مختلف کمی تغییر کند.
احتمال انتقال بیماری از زمان ابتلا شروع شده و بعد از خشک شدن تمام ضایعات، احتمال انتقال بیماری به دیگران تقریبا به صفر می رسد.
واکسیناسیون:
واکسیناسیون در موارد زیر توصیه میشود:
پیشگیری از بیماری آبله مرغان و عوارض شدید
بهترین راه برای پیشگیری از ابتلا به بیماری آبله مرغان استفاده از واکسن آبله مرغان می باشد. کودکان، نوجوانان و بزرگسالان میبایست دوبرا تزریق واکسن آبله مرغان انجام دهند. واکسن های آبله مرغان کارا و ایمن می باشند. اکثر افراد واکسینه شده، دچار این بیماری نمی شوند. اگر فرد واکسینه شده دچار بیماری شود، بیماری وی شدید نمی باشد.
واکسن بیماری آبله مرغان تقریبا جلوی اکثر عوارض شدید بیماری را می گیرد. افرادیکه واکسنیه نشده اند، افراد مبتلا به اچ آی وی، افرادیکه تعویض اعضای بدن انجام داده اند، درحال شیمی درمانی هستند و یا باردارند میبایست در صورت ابتلا به بیماری سریعا به پزشک مراجعه نمایند.
نخستین اقداماتی که می توانید انجام دهید:
۱) اگر کودک شما از رفتن به دستشویی خودداری می کند و از درد هنگام اجابت مزاج شکایت دارد ، قوام و ظاهر مدفوع را بررسی کنید؛
۲) اگر کودک از درد شکم شاکی است ، برای رد تشخیص احتمالی آپاندیسیت، قسمت تحتانی و راست شکم را معاینه کنید.
فشار مختصر در این قسمت ممکن است موجب دردی مبهم در این ناحیه شود. همچنین وجود دردی تیز در شکم ، در صورت بلند کردن ناگهانی و سریع دست می تواند دلیل وجود آپاندیسیت باشد؛
۳) در صورت وجود درد هنگام اجابت کودک، وجود خون در مدفوع و همچنین شک به آپاندیسیت، هرچه سریع تر به پزشک مراجعه کنید.
اقداماتی که شما می توانید برای کمک به کودک خود انجام دهید:
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی