دانشمندان هشدار می‌دهند که غبار و دود موجود در شهرهای آلوده ممکن است حاوی ترکیباتی ژنتیکی باشد که ویروس‌ها و باکتری‌ها را غیرقابل درمان می‌سازند و درحال حاضر برآورد آسیبی که چنین پدیده‌ای میتواند به ساکنان شهرهای آلوده جهان بزند امکان‌پذیر نیست.
محققان دانشگاه گوتنبرگ در سوئد با بررسی 864 نمونه از دی ان ای به دست آمده از انسان، حیوانات و محیط زیست از سرتاسر جهان، به دنبال ژن‌هایی گشتند که با باکتری‌های مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک در ارتباط بودند.
نتایج نشان داد نمونههای به دست آمده از پکن، پایتخن چین که یکی از آلوده‌ترین شهرهای جهان است، حاوی مقادیر زیادی از ژن‌های مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک است. به گفته یوآخیم لارسون محقق دانشگاه گوتنبرگ، این مطالعه تنها بخشی کوچک از نمونههای به دست آمده از هوا را بررسی کرده است و برای عمومیت بخشیدن به نتیجه این مطالعه به نمونههای بیشتری نیاز خواهد بود. اما تحلیل نمونه‌ها طیفی گسترده از ژن‌ها با سطوح مختلفی از مقاومت را نشان دادند.
این مطالعه نشان نمی‌دهد که آیا باکتری‌های موجود در هوای پکن زنده هستند یا خیر، زیرا زنده بودن آنها میتواند شدت خطر را افزایش دهد، اما به گفته لارسون، براساس نتایج پژوهش‌های پیشین، این منطقی است که بپذیریم در هوای آلوده ترکیبی از باکتری‌های زنده و مرده وجود دارند.
نگران‌کننده‌ترین موضوع این است که مطالعه نشانه‌های مقاومت در برابر داروی کارباپنیم، آخرین چاره دارویی که برای درمان باکتری‌های مقاوم در برابر دیگر داروها مورد استفاده قرار می‌گیرند را ردیابی کرده‌است. اگرچه هنوز شدت این خطر مشخص نشده‌است، اما محققان در مقاله خود به این موضوع اشاره کرده‌اند که شاید در میان آلودگی هوا منبعی بزرگ از ژن‌های مقاوم در برابر دارو پنهان شده‌باشد.
باکتری‌ها و ویروس‌ها همزمان با درمان بیماری‌های عفونی با کمک آنتی‌بیوتیک‌ها، خود را ارتقا داده و نسبت به انواع آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم‌تر می شوند و موجوداتی جدید به نام ابرویروس‌ها را ایجاد می‌کنند. درحال حاضر سرعت تکامل باکتری‌ها بالاتر از سرعت تطبیق‌پذیری آنتی‌بیوتیک‌ها است،و همین موضوع درک بهتر گستردگی ژن‌های مقاوم در برابر دارو را مهم‌تر از همیشه می‌سازد و در صورتی که نتوان بیماری‌های عفونی معمولی را با کمک آنتی‌بیوتیک‌ها درمان کرد، حتی ساده‌ترین این بیماری‌ها نیز می‌توانند به مرگ منجر شوند.