وبسایت تناسب اندام: همین دیروز شما قادر بودید مانند یک انسان متمدن به سه وعده غذایی منظم در روز بسنده کنید اما امروز، نوعی تمایل حیوانی در درونتان، شما را وادار می کند هر چیزی که جلوی چشمتان است را ببلعید.
گرسنگی، نتیجه یک ترکیب پیچیده از هورمون ها، فعالیت بدنی، محرومیت از خواب و حتی احساسات بویژه استرس می باشد اما به مرور زمان تغییر می کند. برخی گرایشهای کلی وجود دارند که پابرجا می مانند و مورد توجه پزشکان و کارشناسان تغذیه هستند.
در اینجا می گوییم که در هر دهه، چه انتظاری می توانید از دردهای گرسنگی تان داشته باشید:
دکتر تسنیم باتیا که در طب جامع تخصص دارد، می گوید: هنگامیکه وارد این دهه می شوید، ممکن است متوجه شوید دچار گرسنگی غیر قابل کنترل شده اید یا اصلا میلی به غذا خوردن ندارید.
باتیا می گوید: تقریبا در حدود ۳۵ سالگی، اثرات رژیمهای غذایی ضعیف، خودش را نشان می دهد. کمبود ویتامینها یا مواد معدنی خاص می تواند آنچه مشتاق خوردنش هستید و اینکه با چه شدتی می خواهید آن را بخورید، تغییر دهد. بعنوان مثال اگر شما بطور مداوم به دنبال چوب های شور با روکش شکلات (شیرین و شور) می روید، ممکن است دچار کمبود منیزیم و کلسیم باشید.
همچنین ممکن است در این دهه باردار باشید و به قول معروف برای دو نفر غذا بخورید. در حالیکه بارداری مطمئنا می تواند اشتهای شما را کمی افزایش دهد اما دکترهابینس، متخصص تغذیه و نویسنده Eat to Cheat Dementia و Eat to Cheat Aging می گوید «شما به مقدار زیادی مواد غذایی اضافی نیاز ندارید. بدن شما در فراهم کردن مواد مورد نیاز جنین در حال رشدتان، بسیار معجزه آسا عمل می کند اما ممکن است به این معنا باشد که شما چیزهایی را از دست دهید.
اگر در هنگام بارداری، گرسنه تر از حد معمول شدید، از اشتهایتان بهره ببرید.» هابینس می گوید «مواد غذایی بیشتری سرشار از کلسیم، آهن و ویتامین ها بخورید. زیرا جنین، نسبت به شما الویت دارد.»
باتیا می گوید: در این دهه، مشکلات گوارشی به احتمال بیشتری بروز می کنند که بطور قابل درکی با اشتهای شما تداخل خواهد داشت. اما دهه ۴۰ زندگی تان ممکن است دهه کند شدن شما از نظر فیزیکی نیز باشد. اشتها معمولا با عدم تناسب نسبت به سطح فعالیت، افزایش می یابد.
مقاومت به انسولین نیز ممکن است در این دهه آغاز شود. هنگامیکه بدنتان بطور موثری از انسولین استفاده نکند، قند بجای ذخیره شدن در سلولها می تواند در خون شما جمع شد و اگر آن سلولها قند یا انرژی شان را دریافت نکنند، شما ممکن است احساس گرسنگی بیشتری کنید، بویژه بیشتر مشتاق کربوهیدراتهای ساده که سریعترین منبع انرژی هستند، می شوید. باتیا می گوید «اگر مقامت به انسولین پیدا کنید، بدنتان برای آنکه اعلام کند سیر شده، مشکلات بیشتری خواهد داشت.»
باتیا می گوید«برای برخی از زنان، پایین آمدن سطوح استروژن بعلت یائسگی در حدود ۵۰ یا ۵۱ سالگی می تواند منجر به الگویی مشابه هوس کردن کربوهیدراتها و قند بیشتر شود، بطوریکه انگار مقاومت به انسولین دارید. شاید باتیا عقیده دارد که این ممکن است علت افزایش وزن میانسالی باشد که بسیار از زنان در این دوران با آن روبرو می شوند.»
هابینس می گوید «در واقع بدن های زنان در طول این دهه، تمایل به حفظ کمی وزن بیشتر دارد اما ممکن است این، یک نوع مکانیزم دفاعی طبیعی در برابر مشکلات سلامتی آینده باشد. چربی بدن، اندوخته ای است که ممکن است در واقع از شما در برابر ضعف و سستی که با بالا رفتن سن افراد، واقعا مخرب است، محافظت کند.
حتی اگر در طول این دهه احساس گرسنگی بیشتری کنید، ممکن نیست به دنبال تنقلات اضافی بروید یک مطالعه تجربی در سال ۲۰۱۴ دریافت در حالیکه اشتها در خانمهایی که یائسگی را سپری می کردند، افزایش یافت اما مصرف واقعی غذای آنها کاهش یافت.
هابینس می گوید «با وجود آنچه که ممکن است شنیده باشید، معده شما با بالارفتن سنتان، جمع نمی شوید اما بنظر می رسد همراه با بالارفتن سن، تغییراتی در قابلیت ارتجاعی معده شما ایجاد می شود که در هنگامیکه سیر نیستید، به اشتباه به مغزتان می گوید که سیرید.
اگر وزنتان در حال پایین آمدن است، می توانید به وعده های غذایی تان، کمی چربی اضافه کنید، مثلا روی سبزیجاتتان، مقداری روغن زیتون یا پنیر رنده شده بریزید.
همچنین در این دهه، احتمال بیشتری دارد که شروع به مصرف دارو برای سایر مشکلات سلامتی مختلف کنید و قرص ها بدنام اند که در اشتهای شما اختلال ایجاد می کنند.
اما شاید نگران کننده ترین مسئله، این باشد که بعد از ۶۵ سالگی، زوال عقل شایع تر می شود و افراد مبتلا به زوال عقل، اغلب با عادات غذا خوردن سالم مبارزه می کنند. بسیاری از آنها به شدت تحلیل می روند، اما نه لزوما به دلیل آنکه اشتهایشان از بین رفته است.
هابینس می گوید:من مطمئنم بسیاری از افراد مبتلا به زوال عقل، در واقع گرسنه هستند اما ممکن است اتصالات مغزی برای انجام مراحل پی در پی برطرف کردن گرسنگی برقرار نشود.
بعبارت دیگر، یک فرد مبتلا به زوال عقل ممکن است اتصالی که برای فروبردن چنگالش در غذای درون بشقاب مقابلش، سپس بردن آن چنگال به دهانش و جویدن غذا برای آرام کردن معده پر سر و صدایش لازم است را برقرار نکند.