آیا می دا‌نستید که مغولان هرگز در زندگی خود به حمام نمی رفتند و در زمینه بهداشت در سطح فوق العاده پایینی بودند؟
مغول ها به دلیل برخی خرافات رایج در آن زمان به حمام نمی رفتند. آن ها بر این باور بودند که در مکان هایی که آب باشد مثل حمام، رود، چشمه و… اژدهایی نگهبان خفته است و رفتن به حمام و آلوده کردن آب باعث خشم و عصبانیت اژدها می شود. از این رو عطای حمام رفتن را به لقایش می بخشیدند و ناپاکیزگی مفرط را به جان می خریدند.
مغول ها با رفتن به حمام خود را اذیت نمی کردند و جای تعجبی هم نداشت که لباس هایشان را نشویند. آن ها می گفتند وقتی قرار است لباس هایشان را بعد از مدتی دور بیندازند و لباس نو را جایگزین آن کنند چه نیازی به شستن لباس است و وقتی لباس هایشان را تغییر می دادند که کامل کهنه و پاره شده باشد، مگر در استثنائاتی مانند جشنواره ها و اعیاد که لباس های مخصوص به تن می کردند.
مغول ها که در طول عمر خود یک بار هم به حمام نمی رفتند، طبیعی بود که بدن آنها بوی بدی به خود بگیرد،اما مغول ها به بوی بد خود افتخار می کردند و آن را کوچک نمی شمردند. برای مثال یکی از افتخارات آنها این بود که چنگیز خان مغول لباس مندرس، پاره و زهوار در رفته خود که بوی ناخوشایندی از آن متصاعد میشد را به یکی از آنها هدیه بدهد.مغول ها لباس بلندی به تن می کردند که میزان بلندی و جنس لباس (خز، پنبه، پشم، پوست و…) به وضع معیشتی و طبقه اجتماعی افراد مرتبط بود، کفش آنها اغلب از پوست گاو بود که بوی کود گاو از آن برمی خاست.