آزمایش اندازه گیری آلبومین در ادرار ، پروتئینی به نام آلبومین را در ادرار اندازه گیری می کند. آلبومین معمولا در خون یافت می شود و توسط کلیه ها فیلتر می شود.
اندازه گیری آلبومین در ادرار
وقتی کلیه ها به درستی کار می کنند، آلبومین در ادرار یافت نمی شود. اما وقتی که کلیه ها آسیب ببینند، مقداری آلبومین به درون ادرار نشت می کند که به این حالت آلبومینوریا گفته می شود.
آلبومینوریا اغلب به علت آسیب به کلیه در اثر بیماری دیابت رخ می دهد. اما بسیاری از بیماری ها باعث آسیب کلیه ها می شوند مثل پر فشاری خون، نارسایی قلبی، سیروز و یا لوپوس اریتماتوز سیستمیک ( SLEE).
اگر آسیب کلیه به سرعت درمان نشود، مقدار زیادی پروتئین و آلبومین به درون ادرار نشت می کند. وقتی پروتئین از طریق ادرار دفع شود، می تواند نشان دهنده مشکل جدی کلیه باشد که می تواند باعث نارسایی مزمن کلیه ها شود.
آزمایش آلبومبن ادرار می تواند روی نمونه ادرار تصادفی (رندوم) (بهتر است ادرار اول صبح باشد) و نمونه ادرار ۲۴ ساعته انجام شود.
علت انجام آزمایش اندازه گیری آلبومین در ادرار چیست؟
این آزمایش برای بررسی پروتئین موجود در ادرار انجام می شود.
تشخیص زود هنگام و درمان تا جایی که امکان دارد از آسیب به کلیه ها پیشگیری می کند.
آمادگی های لازم برای انجام این آزمایش چیست؟
آمادگی خاصی برای انجام این آزمایش نیازی نیست.
اندازه گیری آلبومین در ادرار چگونه انجام می شود؟
برای جمع آوری نمونه ادرار اتفاقی بهتر است نمونه وسط ادرار خود را جمع آوری کنید و نمونه ادرار اول صبح برای بررسی پروتئین بهترین نتیجه را می دهد.
طریقه نمونه گیری وسط ادرار
دست های خود را قبل از جمع آوری نمونه بشوئید و از تمیزی آن مطمئن باشید.
اگر ظرف ادرار در داشت، با دقت در را بردارید و انگشتان با داخل ظرف تماس نداشته باشد.
اطراف اندام تناسلی را تمیز کنید.
آقایان باید سر آلت تناسلی خود را با صابون بشویند.
خانم ها هم باید چین های ناحیه تناسلی را باز کرده و آن قسمت را با ماده تمیز کننده پاک کنند. خانم ها باید از جلو به عقب تمیز کنند تا باکتری از مقعد پاک شود.
در ظرف مخصوص ادرار، نمونه را جمع آوری کنید. خانم ها باید هنگام ادرار کردن مراقب باشند که ادرار با پوست اطراف ناحیه تناسلی تماس نداشته باشد.
بعد از این که چند ثانیه از ادرار کردن گذشت، نمونه ادرار را در ظرف جمع آوری کنید. نمونه ای که جمع آوری می کنید باید ۲ fl و یا ۶۰ ml از نمونه وسط ادرار باشد، بدون این که جریان ادرار قطع شود.
مراقب باشید نمونه ادرار به دستمال توالت، خون قاعدگی، مدفوع و چیزهای دیگر آلوده نشود.
انتهای ادرار را در ظرف جمع نکنید.
با دقت درب ظرف را محکم ببندید و آن را به آزمایشگاه ببرید. اگر شما نمونه را در خانه جمع آوری کردید و نتوانستید تا ۱ ساعت آن را به آزمایشگاه ببرید ، نمونه را در یخچال نگهداری کنید.
جمع آوری ادرار ۲۴ ساعته
شما باید از ابتدای صبح شروع به جمع آوری ادرار کنید. از خواب که بیدار می شوید ، ابتدا مثانه خود را خالی کنید اما این ادرار را جمع آوری نکنید. زمانی را که ادرار را جمع آوری می کنید ، یادداشت کنید.
به مدت ۲۴ ساعت ادرار خود را جمع آوری کنید . آزمایشگاه به شما یک ظرف بزرگ می دهد (۴ لیتر) که این ظرف حاوی مقدار کمی ماده نگهدارنده است. ابتدا در ظرف کوچک و تمیز ادرار کنید و بعد آن را به ظرف بزرگ منتقل کنید. داخل ظرف را با انگشت لمس نکنید.
ظرف بزرگ را برای ۲۴ ساعت در یخچال نگهداری کنید.
برای آخرین بار قبل از این که ۲۴ ساعت تمام شود، مثانه خود را خالی کنید. این ادرار را هم به ظرف بزرگ منتقل کنید و زمان آن را ثبت کنید.
نمونه ادرار نباید به خون قاعدگی٬ دستمال توالت٬ مدفوع و هر ماده بیگانه دیگری آلوده شود.
بیمار در حین آزمایش چه احساسی دارد؟
جمع آوری ادرار ۲۴ ساعته درد خاصی ندارد.
خطرات
هیچ خطری حین جمع آوری نمونه ادرار ۲۴ ساعته وجود ندارد.
نتیجه اندازه گیری آلبومین در ادرار
آزمایش آلبومین، پروتئین موجود در ادرار به نام آلبومین را بررسی می کند.
به دفع پروتئین از طریق ادرار آلبومینوری گفته می شود که نشان دهنده آسیب به کلیه ها می باشد.
میزان طبیعی در جدول زیر ذکر شده است که مقادیر مرجع نامیده می شود و فقط برای راهنمایی است. این مقادیر از یک آزمایشگاه با آزمایشگاه دیگر متفاوت است٬ و آزمایشگاهی که شما مراجعه می کنید ممکن است میزان مقادیر نرمال آن با مقادیر این جدول متفاوت باشد. جواب آزمایش باید میزان نرمالی را که آن آزمایشگاه استفاده می کند، داشته باشد.
همچنین ٬ پزشک نتایج را بر اساس سلامتی و یا عوامل دیگر ارزیابی می کند. این به این معنا است که اگر جواب آزمایش خارج از میزان نرمال بود، ممکن است برای شما یا برای آن آزمایشگاه این میزان نرمال باشد.
مقادیر بالاتر از میزان طبیعی
ممکن است نیاز باشد برای بررسی عملکرد کلیه ها آزمایشات دیگری نیز انجام دهید.
اگر نتیجه آزمایش شما بیشتر از حد طبیعی بود پزشک آزمایشات بیشتری بر روی ادرار شما برای بررسی وضعیت کلیه ها انجام می دهد.
اگر ۲ یا ۳ نتیجه بالاتر از حد طبیعی در ۳ تا ۶ ماه گذشته داشته اید و یا مبتلا به دیابت هستید، پزشک شما آسیب کلیه ها را بررسی می کند ( نوروپاتی دیابتی ). دیابت شایع ترین علت بالا بودن میزان پروتئین ادرار است. ولی بیماری های زیاد دیگری نیز وجود دارند که باعث وجود پروتئین در ادرار می شوند.
زنان باردار مبتلا به دیابت نیز ممکن است ادرارشان برای بررسی پروتئین آزمایش شود.
چه عواملی بر روی نتیجه آزمایش تاثیر می گذارد؟
عللی که شما ممکن است نتوانید این آزمایش را انجام دهید و اینکه نتایج آزمایش ممکن است مفید نباشد، عبارتند از:
بالا بودن میزان قند خون، عفونت ادراری، بالا بودن فشار خون، نارسایی قلبی و یا تب شدید در اثر عفونت.
انجام ورزش قبل از انجام آزمایش
مصرف داروها مثل آسپیرین، کورتیکواستروئید و یا بعضی از آنتی بیوتیک ها مثل آموکسی سیلین.
عادت ماهیانه یا ترشحات واژن بر نمونه ادرار تاثیر می گذارد.
بررسی ها و تفکرات
موسسه دیابت امریکا سه آزمایش را برای بررسی آسیب به کلیه توصیه می کند.
این آزمایشات شامل فشار خون، پروتئین ادرار و کراتینین خون برای محاسبه میزان فیلتراسیون گلومرول ها (eGFR) می باشد.
کراتینین ماده زائدی است که کلیه های سالم آن را دفع می کنند.
اگر به دیابت نوع ۲ مبتلا هستید، باید در ابتدای تشخیص دیابت این آزمایشات را انجام دهید و سپس هر سال از نظر نفروپاتی دیابتی آزمایش شوید.
اگر به دیابت نوع ۱ مبتلا هستید، شما باید آزمایشات نفروپاتی دیابتی را ۵ سال بعد از تشخیص انجام دهید.
اگر شما دیابت دارید و باردار هم هستید، از پزشک خود در مورد زمان انجام این آزمایشات سوال کنید.
آزمایش سریع ادرار می تواند وجود آلبومین را در نمونه ادرار بررسی کند. اما این روش دقت زیادی ندارد و نمی تواند جایگزین روش های دیگر شود.