به گزارش جام جم آنلاین ، کم‌شدن مو در زنان به دلایل متفاوتی اتفاق می‌افتد؛ اما بحث جدی در این رابطه حداقل در مورد زنان صورت نگرفته است در بسیاری از موارد دلایل ریزش مو قابل تشخیص و درمان است. بنابراین اجازه دهید ابتدا بعضی از دلایل رایج که باعث ریزش مو در خانمها میشود را بیان کنیم.
تغییرات هورمونی بعد از حاملگی
مادرانی که تازه بچه به دنیا آورده‌اند، بعد از شش ماه ریزش مو را تجربه می‌کنند و این زمانی است که مقدار استروژن در خون در حال برگشت به مقدار طبیعی است. در حقیقت چیزی که به نظر ریزش موی شدید می‌آید در واقع تنظیم چرخه رشد طبیعی مو است. (نسبت به زمان حاملگی که در اثر میزان زیاد هورمون ریزش مو از حد نورمال کمتر میشود.)
خیلی از خانمها، ریزش مو را در دوران یائسگی و بعد از آن تجربه می‌کنند. کاهش ترشح استروژن در بدن باعث ریزش مو در خانمها میشود.
کمبود آهن
یکی از مهمترین و شایع‌ترین دلایل ریزش مو در خانمها از سنین نوجوانی تا میانسالی، کمبود آهن است. اگرچه با مصرف غذاهای حاوی آهن یا قرص‌های آهن این مشکل برطرف میشود، ولی بهتر است قبل از استفاده خودسرانه از این قرص‌ها با پزشک خود در این زمینه مشورت کرده تا در صورت تشخیص نیاز توسط پزشک از این قرص‌ها استفاده کنید؛ زیرا آهن بیش از حد در بدن نیز منجر به بروز بعضی مشکلات میشود.
تِلوژن افلووین (ریزش ناگهانی)
این یک اصطلاح برای بیان ریزش مو در زنانی است که به صورت موقت و ناگهانی گرفتار ریزش مو می‌شوند که مهمترین دلایل آن استرس یا جراحی‌های مهم، کاهش وزن شدید و... است و به طور عمومی تا دو ماه بعد از بیماری ادامه دارد. (این اصطلاح همچنین برای بیان ریزش ناگهانی مو که در نتیجه یکی از علت‌های ذکر شده اتفاق می‌افتد، مانند تغییرات هورمونی بعد از زایمان نیز صدق می‌کند.)
ارث
علت دیگر ریزش مو، ارثی و ژنتیکی است که همیشه تصور میشود مخصوص آقایان است، اما تعداد زیادی از خانمها بعد از سن بلوغ درگیر این نوع ریزش مو می‌شوند. البته شروع این نوع ریزش مو در همه افراد یکسان نیست، یعنی بعضی‌ها از همان 15 سالگی درگیرش می‌شوند و برخی دیگر در سنین 20 تا 30 سالگی یا دیرتر که خانمها این نوع ریزش مو را به صورت نازک شدن موها یا باز شدن فرق سر، تجربه می‌کنند. این نوع ریزش مو معمولا پیش رونده است و درمان‌های خاصی ازجمله مصرف برخی داروهای هورمونی برای آن تجویز میشود؛ اما احتمال برگشت‌پذیری این ریزش کمتر از سایر انواع ریزش موهاست.
سوءتغذیه
سوءتغذیه چه به صورت عدم دسترسی به مواد غذایی و چه به صورت رژیم غذایی جهت کاهش وزن، یکی دیگر از علت‌های ریزش مو است. کمبود مواد پروتئینی، اسیدهای چرب ضروری که بدن قادر به تولید آنها نیست و باید از طریق غذا به بدن برسد و کمبود ویتامین‌ها و املاح از مهمترین علل ریزش مو است که البته قابل پیشگیری و درمان نیز می‌باشد.
رژیم لاغری
یکی دیگر از دلایل ریزش مو در خانمها کمبود مواد غذایی است، زیرا معمولا برای کاهش وزن خود رژیم‌های غیراصولی را به کار می‌برند که نتیجه آن بروز این مشکل است. همچنین افرادی که مواد غذایی حیوانی مصرف نمی‌کنند و به اصطلاح گیاهخوار هستند به دلیل عدم اطلاع کافی در زمینه چگونگی مصرف غذاهای گیاهی دچار کمبود پروتئین، روی، آهن، اسیدهای آمینه ضروری، ویتامین‌های گروه B و... می‌شوند.
عناصر مهم در سلامت مو
پروتئین: اساس و پایه نیاز بافت‌های بدن مانند مو، ناخن، پوست و... پروتئین است و در موادی مانند انواع گوشت مرغ، ماهی، گوشت قرمز، تخم‌مرغ، لبنیات و حبوبات به میزان فراوان وجود دارد. در مواد نشاسته‌ای مثل نان، برنج، ماکارونی و سبزی‌ها نیز مقدار کمی پروتئین وجود دارد.
کلسیم و منیزیم: گروه شیر و لبنیات منابع غنی کلسیم و منیزیم و نیز پروتئین هستند. اگر فردی دچار عدم تحمل لاکتوز (قند موجود در شیر) باشد و از سایر مشتقات لبنیاتی نیز برای تامین نیازهای بدن خود استفاده نکند، باید به طور روزانه مکمل کلسیم مصرف کند و مصرف سایر غذاهای غنی از پروتئین را نیز افزایش دهد.
ویتامین‌های گروه B: یکی از راههای درمان ریزش مو مصرف مواد مغذی حاوی ویتامین B زیاد است. که در این گروه ویتامین B6 و بیوتین B7 اهمیت خاصی دارند.
بیوتین برای حفظ سلامت ناخن‌ها، پوست و موها الزامی است و کمبود آن موجب ریزش مو میشود. نام‌های دیگر بیوتن ویتامین H، ویتامین B7 می‌باشد.
به طور کلی بیوتین نقش مهمی در تکثیر سلول‌ها ایفا می‌کند. به همین دلیل آن را ابزاری مفید برای رشد موها می‌دانند. هنگامی که بیوتین جذب و وارد جریان خون میشود با آنزیم‌های سلولی واکنش نشان می‌دهد و نقش مهمی در تولید اسیدهای آمینه ایفا می‌کند اسیدهای آمینه مانند آجرهایی می‌باشند که ساختار پروتئین‌ها را تشکیل می‌دهند، موها از پروتئینی به نام کراتین ساخته شده‌اند و بیوتین کمک به رشد و افزایش ضخامت موها می‌کند.
منابع اسیدهای چرب، اُمگا 3 و امگا6: اسیدهای چرب امگا 3: شامل آلفا، و ایکوزا پتنانوئیک اسید (EPA) است که در ماهی‌های آب سرد مانند ماهی سالِمون و ساردین، روغن سویا، روغن کانولا، جوانه گندم، روغن گردو، روغن تخم کتان و روغن ماهی یافت میشود.
اسیدهای چرب امگا 6: شامل اسید لینولنیک می‌باشد که در روغن‌های غیراشباع گیاهی مانند: روغن ذرت، روغن کانولا، روغن بادام زمینی و روغن آفتابگردان یافت میشود.