این مناقشه از سویی سبب بروز نگرانی در میان عموم افراد جامعه شده است و از سوی دیگر بسیاری از محققان را به بررسی این ارتباط ترغیب می‌کند. در همین راستا، به گزارش مجله پریونشن، بتازگی مطالعه‌ای در سوئد انجام گرفته که نشان می‌دهد استفاده از تلفن‌های همراه یا گوشی‌های تلفن بی‌سیم ممکن است خطر ابتلا به رایج‌ترین نوع سرطان مغز، گلیوما، را افزایش دهد.
پژوهشگران سوئدی چندصد نفر از افرادی را که به این توده مغزی مبتلا شده بودند انتخاب کردند و از آنها خواستند عادات‌شان را در استفاده از چنین تلفن‌هایی به‌دقت گزارش کنند. در گام بعد، همان تعداد از افراد سالم را که مغزشان عاری از هر گونه توده‌ای بود، انتخاب کردند و از آنان نیز کار مشابهی خواستند. در گام نهایی داده‌های حاصل از گزارش این دو گروه را با هم مقایسه کردند. در نهایت آن چه به دست آورده‌اند حاکی از آن است که استفاده از چنین تلفن‌هایی خطرناک و شاید هم بسیار خطرناک است. مطابق نتایج این بررسی‌ها، تنها یک سال استفاده از تلفن همراه یا گوشی‌های تلفن بی‌سیم ممکن است خطر ابتلا به گلیوما را 30 تا 40 درصد افزایش دهد! اما کار به همین جا ختم نمی‌شود. نکته مهم بعدی آن است که هرچه سنوات استفاده از تلفن‌های بی‌سیم بیشتر باشد و هرچه افراد هنگام نخستین روزهای استفاده ممتد از این تلفن‌ها جوان‌تر بوده باشند، خطر ابتلا بالاتر خواهد رفت.
این پژوهشگران می‌گویند که این نتایج نگران‌کننده است و افراد تا آنجا که می‌توانند باید از قرارگیری در معرض امواج این‌گونه تلفن‌ها اجتناب کنند. آنها تاکید می‌کنند که میدان‌های الکترومغناطیسی رادیو فرکانسی (یا همان RF)، یعنی همان میدان‌هایی که گوشی‌های بی‌سیم تولید می‌کنند، نقش اساسی در بالابردن خطر توده‌های مغزی بازی می‌کنند. این پژوهشگران توضیح می‌دهند که این میدان‌های الکترومغناطیسی در واقع توانایی ترمیم DNA را در برخی از سلول‌های مغز شما مختل می‌کنند، یا سبب جهش ژنتیکی می‌شوند. به‌علاوه از نظر آنان کودکان در معرض خطر بیشتری قرار دارند، زیرا ضخامت استخوان جمجمه آنها از بزرگسالان کمتر است و به همین دلیل مغزشان بیش از مغز بزرگسالان در معرض این میدان‌های الکترومغناطیسی قرار می‌گیرد.
پیش از آن‌که زیاده از حد نگران و مضطرب شوید، به این نکته هم توجه کنید که برخی کارشناسان اعتقادی به این‌گونه نگرانی‌ها ندارند. پروفسور لانسفورد، جراح مغز و اعصاب، از مرکز پزشکی دانشگاه پیتسبورگ، یافته‌های این محققان سوئدی را بررسی کرده است، اما می‌گوید که این نتایج مجاب‌کننده نیستند و نمی‌توان چنین نتایج نگران‌کننده‌ای از آن داده‌ها استنباط کرد. لانسفورد تاکید می‌کند که شرکت‌کنندگان در این پژوهش خودشان عادات استفاده از تلفن را گزارش کرده‌اند. به عبارت دیگر نتایجی که محققان از این گزارش‌ها استنتاج کرده‌اند بر مبنای داده‌های واقعی و دقیق استفاده این افراد از تلفن همراه یا بی‌سیم نبوده است. او می‌گوید شاید نتوان به اطلاعات ارائه‌شده مبتلایان به تومورهای مغزی تا این اندازه اعتماد کرد، زیرا چه بسا آنها از گفتن دلایل دقیق ابتلایشان به این بیماری سر باز زده باشند.
از پژوهش اخیر که بگذریم، پیش‌تر نیز برخی از بزرگترین سازمان‌های جهان امکان ارتباط میان استفاده از تلفن‌های بی‌سیم و ابتلا به سرطان را بررسی کرده بودند، در اکثر این موارد، یافته‌های آنان «هنوز» نتوانسته متخصصان را به این اطمینان برساند که چنین ارتباطی در میان است. یکی از مطالعات اخیر که به دست آژانس بین‌المللی پژوهش‌های سرطان وابسته به سازمان جهانی بهداشت صورت گرفته است نیز میدان الکترومغناطیس RF را صرفا در دسته «احتمالا» سرطان‌زا قرار داده است.(مسعود ایثاری / سیب، ضمیمه سه شنبه روزنامه جام جم)