قبل از درست شدن شامپو، افراد معمولاً از صابون استفاده میکردند. اما صابون معایب مشخصی از جمله تحریک کننده بودن برای چشم ها و همچنین ناسازگار بودن با آب سخت را دارد که حالت گرفته ای روی موها ایجاد می کند و اصطلاحا موها کوبیده و زمخت میشوند.
اطلاعات کاملی از تاریخچه دقیق تولید تولید اولین شامپو در دست نیست و نقل قولهای مختلفی در این باره گفته میشود که به چند نمونه از آنها اشاره میکنیم:
– نمونه های اولیه شامپو در قرن ۱۵ میلادی در هندوستان ساخته شد. این نمونه های اولیه از جوشاندن گیاهی به نام اسپیدونس به دست می‌آمد و سپس ماده‌ای به نام آملا که نوعی از انگور فرنگی هندی است به آن اضافه میشد.
انتقال اختراع شامپو از هند به سایر کشورها آغاز شد و بعد از اینکه بریتانیا ، هند را مستعمره خود قرار داد شامپو به انگلستان نیز منتقل شد و از آنجا به سایر کشورهای اروپایی انتقال یافت.
– بنا به قولی ابداع و اختراع شامپو به سرخ پوستان در سال ۱۵۰۰ و محلیان بنگال در سال 1759 میلادی بر می گردد که برای شستن موها از آن استفاده می کردند و برای اولین بار نام خود را در تاریخ برای تولید این محصول ثبت کردند.
مواد تشکیل دهنده شامپوی آنها هسته میوه گیلاس با برخی از گیاهان و گیاهی به اسم (ROSELLE) که نام عامیانه این گیاه همان چای ترش (Hibiscus sabdariffa) است و در آن زمان برای حفظ و تمیزی مو استفاده می شده است.
به هرحال با گذشت زمان، تغییرات فراوانی بر روی ساختار شامپوها انجام گشت و این محصول وارد بازارهای مدرن شد اما در اوایل اختراع این محصول دوست داشتنی، شامپو در بازار یافت نمی شد بلکه فقط در دست آرایشگران خاص و محدودی و به شکل صابون پیدا میشد.
بالاخره در سال ۱۸۰۰ میلادی شامپوها کف دار شدند و عموم مردم نمی توانستند استفاده کنند بلکه برای قشر مرفه مورد استفاده بود و در ماه فقط یک بار شامپو می زدند.
کلمه شامپو در زبان انگلیسی در سال ۱۸۶۲ پیدا شد و مشتق شده از کلمه هندی”chāmpo “ به معنای ماساژ یا فشردن یا آرام لمس کردن میباشد.
بالاخره در سال ۱۹۰۸ روزنامه نیویورک تایمز اعلام کرد که برای بهتر شدن موها دو بار در ماه از شامپو استفاده کنید، این دستورالعمل برای کسانی بود که موهای سالمی نداشتند و اما افرادی که موی سالمی دارند یک بار در ماه استفاده میکردند.
در سال ۱۹۲۰ برای اولین بار شامپو مایع اختراع شد و در سال ۱۹۳۰ کیفیت شامپو بهتر شد.
ایده تولید شامپوهای امروزی بعدا و به وسیله شیمیدانانی که در زمینه لوازم آرایشی و بهداشتی کار می کردند، در آزمایشگاه درست شدند. این دانشمندان اولین گام ها برای تعیین این که فرمول شامپو باید چه ویژگی هایی را داشته باشد برداشتند. آنها باید درباره ویژگی های مرتبط با زیبایی و ظرافت شامپو مانند سفتی، رنگ و این که بویش باید شبیه چه باشد تحقیقات خود را آغاز کردند.
همچنین ویژگی های عملکردی، مانند میزان پاک کنندگی شامپو، حباب های حاصل از آن و میزان تحریکات جلدی را در نظر می گرفتند و بر این اساس تست هایی بر روی افراد مختلف انجام میدادند.
هنگامی که ویژگی های یک شامپوی سازگار با پوست شناسایی شدند، فرمول اولیه در آزمایشگاه ساخته شد و دسته اولیه شامپوها با استفاده از مواد مختلف در لیوان های آزمایشگاهی کوچکی ساخته شدند.
در اوایل دهه 1930، اولین شامپو با مواد شوینده مصنوعی ساخته شد اما هنوز هم ایرادات فراوانی داشت. در دهه 1960 فناوری جدیدتر، مواد شوینده ای را در اختیارما قرار داد که ما امروزه مورد استفاده قرار می دهیم.
با پیشرفت علم و تکنولوژی، فرمولاسیون شامپوها پیشرفت زیادی کرد و روز به روز در حال تکامل است. مواد شوینده جدید، پوست و چشم را کمتر تحریک میکنند و کیفیت محیط و بهداشت را بهبود داده اند؛ همچنین فناوری تولید پیشرفت کرده است و امکان ترکیب هزاران ماده مفید را در شامپوها به وجود آورده است. همه اینها احساس حالت بهتر، پاک شدگی بیشتر و رفع دامنه گسترده ای از مشکلات پوست و مو را بهمراه دارند.
به این مطلب امتیاز دهید