طی تحقیقی که در دانشگاه Cornell نیویورک صورت گرفته، ۴۸ نفر دست بکار شدند و راه‌حل‌های مختلفی را برای پنج طعم شناخته شده : شیرین، شور، ترش، تلخ و اومامی (کلمه‌ای ژاپنی که با طعم لذیذ غذاهایی مثل گوشت، گوجه فرنگی، پنیر و سس سویا معرفی شده) ارایه نمودند. در مرحله اول، آزمایش‌کنندگان طعم‌ها را در سکوت چشیدند، دفعه بعد این کار را درحالتی امتحان کردند که هدستی را روی گوش خود گذاشته بودند و این وسیله با صدای ۸۵ دسیبل در حال پخش صدایی شبیه به موتورهای هواپیما بود.
چیزی که محققان یافتند بدین شرح است: در این حین تغییر زیادی در چشیدن طعم‌های شور، ترش و تلخ وجود ندارد. محیط‌های پر سروصدا طعم شیرین را خنثی می‌کنند و این در حالی است که برای خوش طعم بودن مزه دیگر می‌افزایند و ممکن است مسبب این باشد که چرا خوردن یک وعده غذایی در هواپیما لذت کمتری دارد. Robin Dando استادیار علوم و صنایع غذایی در این باره می‌گوید:
مطالعات ما این موضوع را تایید میکند که در یک محیط شلوغ و پر سروصدا حس چشایی ما دچار مشکل میشود. نکته جالب این است که این مورد مخصوص طعم‌های شیرین و اومامی بوده، طوری که مزه شیرین از بین می‌رود و طعم اومامی به طور قابل توجهی افزایش پیدا میکند. محیط پیرامونی که در آن غذا می‌خوریم میتواند درک ما را از آنچه که مصرف می‌کنیم تغییر دهد.
این اولین بار نیست که شرکت‌های هواپیمایی تلاش کرده‌اند تا به نحوی علت بد بودن طعم غذای هواپیما را دریابند. موسسه تحقیقاتی Fraunhofer در آلمان مطالعه‌ای را روی علت اینکه چرا فقط طعم غذا روی زمین لذیذ بوده و در “آسمان بسیار بد است” انجام داده است.
پژوهشگران آلمانی آزمایش‌هایی را برای چشیدن مزه‌ها روی هر دو سطح دریا و در شرایط تحت فشار انجام داده‌اند. این آزمایشات نشان داد که فضای تحت فشار داخل کابین که با ترکیب شدن سرما و خشکی هوای کابین اعصاب چشایی را (مانند هنگامی که به شدت سرما می‌خورید) بی‌حس می‌کنند. در واقع، درک کردن مزه‌های شور و شیرین در ارتفاعات بالا تا حدود ۳۰ درصد کاهش پیدا میکند. افزون بر فضای راکد کابین، غشاهای مخاطی بینی را خشک می‌کنند، درنتیجه حواس بویایی که روی طعم تاثیرگذار هستند سست می‌شوند.