دعای فارسی سفره با "الهی که این سفره معمور باد" آغاز می شود. قبل از دعای فارسی سفره دعای عربی خوانده می شود. دعای فارسی سفره چند نوع است.
مستحب است که بعد از تناول غذا حمد و شکر خداوند به جاى آورده شود. لیکن دعای خاصی از طرف ائمه اطهار برای اتمام غذا روایت نشده است. در زیر نمونه هایی از شکرگزاری های بعد از غذا آورده شده است.
دعایی غیر ماثور است که در عرف اجتماعی روحانیون یا بزرگان مجلس پس از پایان غذا خوردن می خوانند و مهمانان نیز آمین می گویند. این دعای که روایتی درباره آن نیست شامل دو بخش فارسی و عربی است که برخی از اهل ذوق با بهره گیری از آیات و روایات و شعر و ذوق فراهم آورده اند و به عنوان یک سنت در جوامع شهری و روستایی خوانده می شود.
الحمد لله رب العالمین
هنیئا للآکلین
و برکة للباذلین
زاد الله النعم
دفع الله النقم
صِحَّةً لِلجالِسین
وَ شَفاءً لِمَرضَی اَلمُومِنینَ وَاَلمومِنات
وَ سَلامَةً لِسَفَرِ اَلمُسافِرینِ
وَ مَغفِرَةً لِاَمواتِ اَلحاضِرینِ
سیما اَمواتِ صاحِبِ اَلاطعِمَة وَ اَلاشرِبة
بِحَقِّ سَیِّدِ العَرَبِ وَ اَلعَجَم
اللهم تقبل هذا الاحسان من محسنها
بحرمة محمد و آل محمد و بحرمة سورة الفاتحة مع الصلوات
(این دعای سفره سندى ندارد و شما مىتوانید دعاى دیگرى بخوانید و یا حتى به فارسى دعا کنید.)
الهی به این سفره برکت بده
به این مائده شکر نعمت بده
همه شاد گردیم در این زندگی
به بانی این سفره رحمت بده
به آشپز و میزبان و هم میهمان
تن سالم و شان و شوکت بده
نصیب همه دوستان علی(ع)
ز حق سفره خیر قسمت بده
الهی به روز جزا بهر ما
طعام بهشتی ز جنت بده
الهی که این سفره معمـور باد همیشه پر از نعـمت و نــور باد زبان بداندیش و چشم حسود از این سفره و صاحبش دور باد
الهی که این سفره، معمور باد
دمادم پر از نعمت و نور باد
بلائی که باشد در آفاق و دهر
از این سفره و صاحبش دور باد
الهی که این سفره معمور باد
همیشه پر از نعمت و نور باد
گزند زمانه و آفات دهر
از این سفره و اهل آن دور باد
الهی که این سفره، معمور باد
دمادم پر از نعمت و نور باد
بلائی که باشد در آفاق و دهر
از این سفره و صاحبش دور باد
(بلاهای ارضی و آفات دهر/ از این سفره و جمعش دور باد)
جالسین در پایان نیز صلواتی می فرستند و این گونه به طور رسمی مهمانان از کنار سفره برخاسته و امکان برداشتن سفره برای میزبان فراهم می شود.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره