شاید بهتر باشد ابتدا پس از طرح چند سوال، به روشن شدن چند مورد بپردازیم. آیا می‌توان ادب را به معنای مهربانی تلقی کرد؟ آیا مودب بودن میتواند دلیلی بر مهمان‌نوازی باشد؟ یا اینکه ادب به نحوه آداب معاشرت و طرز برخورد مردم یک کشور در اجتماع باز می‌گردد؟
درحقیقت رفتارهای ناپسند در همه جا دیده میشود. شاید درحالی که شما کسی که حین راه رفتن در پیاده رو آب دهان میریزد را سرزنش می‌کنید، این امر در فرهنگ کشوری دیگر امری ناپسند تلقی نگردد. اگرچه به طورکلی نمی‌توان هیچ کشوری را به طورکامل مودب دانست اما شاید رده‌بندی کشورها براساس ادب مردمانشان امری جالب به نظر برسد.
منابع انگشت شماری جوامع بشری را برحسب مودب بودن مورد بررسی قرار داده‌اند که هرکدام ضوابط متفاوتی برای این امر در نظر گرفته‌اند. اگرچه هیچ کشوری در تمام این مقایسات رتبه برتر را کسب نکرده اما می‌توان کشوری که در زمینه‌های مختلف مودب تلقی میشود را معرفی کرد. به عنوان نمونه نگاهی میاندازیم به تحقیق صورت گرفته توسط HSBC Expat که به بررسی افرادی که از کشور اصلی خود رانده شده‌اند پرداخته و از آنها در مورد کیفیت زندگی و وضعیت اقتصادی کشور جدیدشان سوال کرده است. با بررسی دقیقتر مواردی که در این گزارش آمده به برخی معیارهای مرتبط با مودب بودن جوامع بر می‌خوریم. این معیارها شامل میزان راحتی در پیدا کردن دوست، خوشامدگویی در محل کار و تطابق فرد با کشور جدید بوده است که به ترتیب کشورهای نیوزیلند، ایرلند و استرالیا سه کشور برتر از این حیث لقب گرفته‌اند.
مردم نیوزیلند جزو مودب‌ترین افراد جهان به شمار می‌روند. شاید بداخلاقی در سرزمینی که از مناظر بکر و زیبایی برخوردار است، مشکل باشد!
همچنین گزارش موسسه World Economic Forum که در سال ۲۰۱۳ در مورد میزبانی مناسب کشورها از گردشگران تهیه شده، نشان می‌دهد که کشور ایسلند مهمان نوازترین مردم از این حیث هستند. نکته جالب توجه حضور دوباره کشور نیوزیلند البته این بار به عنوان کشور دوم در این رده‌بندی است و کشور مراکش از این حیث جایگاه سوم را دارد.
با این حال اگرچه یک معیار ثابت و مشخص برای تعیین میزان ادب در یک جامعه وجود ندارد، اما رفتار ساکنان یک کشور با گردشگران معیار مهمی برای سنجیدن این خصیصه اجتماعی است و البته که قابل چشم پوشی نخواهد بود. به طورکلی براساس گزارش منتشر شده توسط موسسه RepTrak در سال ۲۰۱۳، کشور کانادا دارای بیشترین اعتبار در این زمینه بوده است.
در پایان آنچه در مورد این گزارشات قابل بیان است این بوده که در این بررسی‌ها، جوامع بشری تنها از منظر رفتار و آداب اجتماعی مورد بررسی قرار نگرفته‌اند و مواردی همچون وضعیت معیشتی و اقتصادی مردم نیز در نظر گرفته شده است.