3. امام علی(ع) و آیه تطهیر
امام علی(ع) کسی اسـت که مشمول آیه تطهیر اسـت خداوند میفرماید: «إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا» (آیه 33 سوره احزاب) همانا خداوند میخواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملا شما را پاک سازد. مسلم بن حجاج به سند خود از عایشه نقل کرده که رسول خدا(ص) صبح هنگامی که از اتاق خارج شد در حالی که بر دوش او عبائی بود، در آن هنگام حسن بن علی وارد شد. او را داخل آن عبا – کسا نمود سپس حسین وارد شد و بر آن داخل شد آنگاه فاطمه وارد شد و پیامبر او را داخل آن عبا نمود. آنگاه علی وارد شد و او را نیز در آن داخل نمود و سپس آیه تطهیر را قرائت کرد.
4. امام علی(ع) و لیله المبیت
امام علی(ع) کسی اسـت که در شب هجرت پیامبر(ص) به جای حضرت خوابید و در شان او این آیه نازل شد: «وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ» (آیه 207 سوره بقره) بعضی از مردم جان خود را به خاطر خوشنودی خدا میفروشد؛ و خداوند نسبت به بندگان مهربان اسـت.
ابن عباس میگوید: آیه هنگامی نازل شد که پیامبر از دست مشرکان مکه به غار پناه برد و علی در رختخواب پیامبر خوابید.
ابن ابی الحدید میگوید: تمام مفسران روایت کردهاند که این آیه هنگامی در شان علی(ع) هنگامی نازل شد که در بستر رسول خدا(ص) آرمید. این حدیث را احمد بن حنبل در المسند طبری در تاریخ الامم و الملوک به دیگران نقل کردهاند.
5. امام علی(ع) و آیه مباهله
خداوند متعال میفرماید: «فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ» (آیه 61 سوره آل عمران) پس هر کس با تو (درباره عیسی) در مقام محاجّه برآید پس از آن که به وحی خدا بر احوال او آگاه شدیم، بگو بیایید ما و شما با فرزندان و زنان خود با هم به مباهله برخیزیم تا دروغگو و کافران را به لعن و عذاب خدا گرفتار سازیم.
مفسران اجماع دارند که مراد از «انفسنا» در این آیه علی بن ابیطالب(ع) اسـت، پس علی(ع) در مقامات و فضایل با پیامبر(ص) مساوی اسـت. احمد بن حنبل در «المسند» نقل کرده اسـت: «هنگامی که این آیه بر پیامبر(ص) نازل شد، حضرت علی و فاطمه و حسن و حسین(ع) را دعوت کرد و فرمود: بار خدایا اینان اهل بیت منند». مسلم، ترمذی، حاکم و دیگران نیز به همین مضمون نقل کردهاند.
منبع: کتاب غدیرشناسی و پاسخ به شبهات، ص 53.