مایعات چشم در تعادل قرار ندارند، می‌توانند مشکلات بزرگی را برای بینایی انسان ایجاد کنند. زمانی که انسداد رخ می‌دهد، شرایطی موسوم به آب‌سیاه رخ می‌دهد که باعث افزایش فشار و تخریب عصب بینایی و در نهایت، نابینایی میشود. در مقابل، فقدان مایع میتواند منجر به چروکیدگی کره‌چشم (phthisis bulbi) شود.
درحال حاضر اقدامات کمی در مورد این شرایط غیرقابل برگشت در زمان ابتلای فرد به آنها صورت گرفته، اما محققان موسسه تحقیقاتی میکروسیستم‌ها و فناوری‌های مدولار حالت جامع فرانهوفر یک راه‌حل بالقوه برای آن اندیشیده‌اند که شامل یک پمپ میکروسکوپی قابل کاشت در کره چشم است تا فشار چشم را تنظیم کند.
اگرچه درمان‌هایی برای آب‌سیاه و چروکیدگی کره‌چشم وجود دارد، اما آنها تنها پیشرفت آسیب‌ها و از دست رفتن بینایی را کندتر می‌کنند و علائم بیماری را معکوس نمی‌کنند.
در بیماران مبتلا به آب‌سیاه، این درمان شامل تحریک جریان مایعات درون اتاقک قدامی کره چشن توسط عمل جراحی است، اما تقریبا یکی از هر چهار بیمار دچار بافت زخم می‌شوند که مشکلات تخلیه مایع را بهمراه دارد. برای مبتلایان به چروکیدگی کره‌چشم، درمان‌ها شامل افزایش میزان مایعات درون چشم از طریق تزریق‌های منظم است که فرآیندی ناراحت‌کننده بوده و در نهایت، باز هم از نابینایی جلوگیری نمی‌کنند.
کاشت ساخت محققان فرانهوفر پس از نصب در چشم میتواند مایعات و فشار چشم را بدون نیاز به این فرآیندهای نامطلوب تنظیم کند. کل سیستم از یک پمپ میکروسکوپی میکروغشایی سیلیکون به اندازه 7x7x1 میلیمتر مکعب است. این سیستم به همراه یک کنترل مبتنی بر حسگر، یک باتر و ماژول دورسنجی برای انتقال داده میتواند تا 30 میکرولیتر مایع در ثانیه تولید کند.
این پمپ با انجام این کار میتواند چشم مبتلایان به چروکیدگی کره‌چشم را مرطوب نگهدارد. به گفته محققان، سطوح مایعات دروم چشم میتواند توسط یک پزشک به شکل سرپایی و بسیار دقیقتر از درمان‌های سنتی انجام شود. از آنجایی که پمپ مذکور میتواند سطح مایع درون چشم را در سطوح سالم نگهدارد، محققان امیدوارند که این سیستم بتواند پیشرفت بیماری را متوقف و بینایی فرد را حفظ کند.
در شرایط آب‌سیاه، این پمپ همچنین میتواند مایع داخل چشم را که افزایش یافته و باعث فشار زیاد به کره چشم میشود، تخلیه کند. این کار میتواند با استفاده از کانال‌های طبیعی برای تخلیه مایع از چشم به منظور جلوگیری از شکل‌گیری بافت زخم صورت گیرد.
در حال حاضر، محققان در حال تولید یک مدل کاربردی برای نمایش عملی بودن سیستم در آزمایشگاه هستند. آنها در نهایت امیدوارند بتوانند نسخه‌ای را تولید کنند که شامل یک حسگر قابل کاشت برای تنظیم خودکار مایع درون چشم باشد.(تسنیم)