مجله مطالب خواندنی
سبک زندگی، روانشناسی، سلامت،فناوری و ....مجله مطالب خواندنی
سبک زندگی، روانشناسی، سلامت،فناوری و ....چرا کار آفرینان و ثروتمندان در ایران محبوب نیستند؟
[ad_1]هفته نامه تجارت فردا - ابراهیم علیزاده: آیا تصویری که رسانه‌ها از سرمایه‌گذاران و کارآفرینان نشان می‌دهند، تصویر محترمانه‌ای اسـت؟ پاسخ این سوال از نگاه عمده اعضای هیات نمایندگان اتاق ایران (دوره هفتم) که در یک پژوهش دانشگاهی شرکت کرده بودند، «خیر» بود. آنها معتقدند تصویری واقعی از کارآفرینان برای عموم مردم به نمایش درنمی‌آید.
14 مهر‌ماه سال 1388 در یکی از نشست‌های هیات نمایندگان اتاق ایران هم علی شمس‌اردکانی به عنوان یک عضو اتاق ایران با انتقاد نسبت به دیدگاه‌ها درباره بخش خصوصی گفته بود: «از سال 1320 تا حالا ادبیات توده‌ای بر اقتصاد ما حاکم اسـت.
در برنامه‌های رادیو و تلویزیون هم که می‌بینیم همیشه می‌گویند سرمایه‌دار نه سرمایه‌گذار.» پس از او، محسن خلیلی، دیگر عضو اتاق بازرگانی ایران هم در همان نشست این طور گلایه کرده بود: «صد سال اسـت که بخش خصوصی را نابود کردند و در سال‌هایی هم که بر سر ما زدند و به ما زالوصفت گفتند. جهان سوم برای ایجاد سد مقابل بخش خصوصی ساخته شده اسـت. دست ما را از پشت بسته و می‌گویند شنا کنید.» پس از آن، فعالان بخش خصوصی باز هم در چندین نوبت دیگر از تصوراتی گلایه کردند که از نگاه آنها تلویزیون و سینما باعث به وجود آمدن آنها در اذهان عموم مردم شده اسـت.
شاید اوج این انتقاد را می‌توان در یک نوشته تلگرامی رئیس اتاق بازرگانی ایران دید. ششم آبان‌ماه سال گذشته محسن جلال‌پور در کانال تلگرامی خود خواستار حضور رئیس صداوسیما در نشست اتاقی‌ها شده و نوشته بود: «از گذشته این‌گونه بوده که در سریال‌ها، همه آدم‌های بد، کارخانه‌دار هستند یا دفتر تجاری دارند یا ساخت‌وساز می‌کنند. جالب اسـت که وسط همین سریال‌ها آگهی فروش محصول پخش میشود و سوال این اسـت که این محصول را چه کسی تولید کرده اسـت؟» مدتی بعد جلال‌پور از دیدار خود با رئیس سازمان صداوسیما خبر داد و اعلام کرد قرار اسـت وی در جمع نماینده‌های بخش خصوصی کشور درچرا ادبیات و سینمای ایران با کارآفرین و ثروتمند بیگانه اسـت؟
آیا تصویری که رسانه‌ها از سرمایه‌گذاران و کارآفرینان نشان می‌دهند، تصویر محترمانه‌ای اسـت؟ پاسخ این سوال از نگاه عمده اعضای هیات نمایندگان اتاق ایران (دوره هفتم) که در یک پژوهش دانشگاهی شرکت کرده بودند، «خیر» بود. آنها معتقدند تصویری واقعی از کارآفرینان برای عموم مردم به نمایش درنمی‌آید. 14 مهر‌ماه سال 1388 در یکی از نشست‌های هیات نمایندگان اتاق ایران هم علی شمس‌اردکانی به عنوان یک عضو اتاق ایران با انتقاد نسبت به دیدگاه‌ها درباره بخش خصوصی گفته بود: «از سال 1320 تا حالا ادبیات توده‌ای بر اقتصاد ما حاکم اسـت.
در برنامه‌های رادیو و تلویزیون هم که می‌بینیم همیشه می‌گویند سرمایه‌دار نه سرمایه‌گذار.» پس از او، محسن خلیلی، دیگر عضو اتاق بازرگانی ایران هم در همان نشست این طور گلایه کرده بود: «صد سال اسـت که بخش خصوصی را نابود کردند و در سال‌هایی هم که بر سر ما زدند و به ما زالوصفت گفتند. جهان سوم برای ایجاد سد مقابل بخش خصوصی ساخته شده اسـت. دست ما را از پشت بسته و می‌گویند شنا کنید.» پس از آن، فعالان بخش خصوصی باز هم در چندین نوبت دیگر از تصوراتی گلایه کردند که از نگاه آنها تلویزیون و سینما باعث به وجود آمدن آنها در اذهان عموم مردم شده اسـت. شاید اوج این انتقاد را می‌توان در یک نوشته تلگرامی رئیس اتاق بازرگانی ایران دید.
ششم آبان‌ماه سال گذشته محسن جلال‌پور در کانال تلگرامی خود خواستار حضور رئیس صداوسیما در نشست اتاقی‌ها شده و نوشته بود: «از گذشته این‌گونه بوده که در سریال‌ها، همه آدم‌های بد، کارخانه‌دار هستند یا دفتر تجاری دارند یا ساخت‌وساز می‌کنند. جالب اسـت که وسط همین سریال‌ها آگهی فروش محصول پخش میشود و سوال این اسـت که این محصول را چه کسی تولید کرده اسـت؟» مدتی بعد جلال‌پور از دیدار خود با رئیس سازمان صداوسیما خبر داد و اعلام کرد قرار اسـت وی در جمع نماینده‌های بخش خصوصی کشور در اتاق بازرگانی ایران حاضر شود. هرچند این وعده هرگز محقق نشد اما در برخی از استان‌ها فعالان بخش خصوصی جلساتی را با نماینده‌های صداوسیمای استان خود برگزار کردند.
25 بهمن‌ماه سال گذشته جلسه مشترک هیات رئیسه و هیات نمایندگان اتاق ارومیه با مدیرکل و شورای معاونان صداوسیمای مرکز آذربایجان غربی در محل اتاق ارومیه برگزار شد. در این جلسه علی دیلمقانیان، نایب رئیس اول اتاق ارومیه گفت: انتظار اتاق از رسانه‌های استانی به ویژه صداوسیما این اسـت که اطلاع‌رسانی‌هایی از فضای کسب و کار و تولیدکننده‌ها و فعالان اقتصادی داشته باشد، در حالی که در فرهنگ اطلاع‌رسانی، سیمای منفی از تولیدکنندگان و فعالان اقتصادی دیده میشود. اما این انتقاد تنها به تلویزیون محدود نمی‌شود.
حتی در سینمای ایران نیز فیلم‌هایی وجود داشته که نماینده‌های بخش خصوصی صدمات آنها را نمی‌توانند از یاد ببرند. 22 اسفند‌ماه سال 1388 آن زمان که محمد نهاوندیان رئیس اتاق بازرگانی ایران بود، در گفت‌وگو با روزنامه پول چنین اظهار کرده بود: «گنج قارون جزو اولین فیلم‌هایی بود که زمینه نگاه منفی به ثروت را ایجاد کرد.» به نظر می‌رسد در بخش ادبیات هم چندان وضعیت متفاوت نباشد؛ اوضاعی که در مجموع نشان می‌دهد هنوز چندان کارآفرینان ایرانی در ادبیات، سینما و رسانه‌های دیگر جایگاه محترمانه و البته از نگاه خیلی واقعی پیدا نکرده‌‌اند.
اما آیا در این چرخه تنها این رسانه‌ها مقصر بوده‌اند؟ آیا دسترسی به اسنادی از زندگی گذشته کارآفرینان به راحتی میسر بوده و افراد نتوانسته‌اند از آن بهره‌برداری کنند؟ و در ادامه چگونه می‌توان این آشتی را میان دوربین‌ها و کارآفرینان برقرار کرد؟ اتاق بازرگانی ایران حاضر شود. هرچند این وعده هرگز محقق نشد اما در برخی از استان‌ها فعالان بخش خصوصی جلساتی را با نماینده‌های صداوسیمای استان خود برگزار کردند.
25 بهمن‌ماه سال گذشته جلسه مشترک هیات رئیسه و هیات نمایندگان اتاق ارومیه با مدیرکل و شورای معاونان صداوسیمای مرکز آذربایجان غربی در محل اتاق ارومیه برگزار شد. در این جلسه علی دیلمقانیان، نایب رئیس اول اتاق ارومیه گفت: انتظار اتاق از رسانه‌های استانی به ویژه صداوسیما این اسـت که اطلاع‌رسانی‌هایی از فضای کسب و کار و تولیدکننده‌ها و فعالان اقتصادی داشته باشد، در حالی که در فرهنگ اطلاع‌رسانی، سیمای منفی از تولیدکنندگان و فعالان اقتصادی دیده میشود.
اما این انتقاد تنها به تلویزیون محدود نمی‌شود. حتی در سینمای ایران نیز فیلم‌هایی وجود داشته که نماینده‌های بخش خصوصی صدمات آنها را نمی‌توانند از یاد ببرند. 22 اسفند‌ماه سال 1388 آن زمان که محمد نهاوندیان رئیس اتاق بازرگانی ایران بود، در گفت‌وگو با روزنامه پول چنین اظهار کرده بود: «گنج قارون جزو اولین فیلم‌هایی بود که زمینه نگاه منفی به ثروت را ایجاد کرد.» به نظر می‌رسد در بخش ادبیات هم چندان وضعیت متفاوت نباشد؛ اوضاعی که در مجموع نشان می‌دهد هنوز چندان کارآفرینان ایرانی در ادبیات، سینما و رسانه‌های دیگر جایگاه محترمانه و البته از نگاه خیلی واقعی پیدا نکرده‌‌اند.
اما آیا در این چرخه تنها این رسانه‌ها مقصر بوده‌اند؟ آیا دسترسی به اسنادی از زندگی گذشته کارآفرینان به راحتی میسر بوده و افراد نتوانسته‌اند از آن بهره‌برداری کنند؟ و در ادامه چگونه می‌توان این آشتی را میان دوربین‌ها و کارآفرینان برقرار کرد؟
ریشه‌یابی غفلت از کارآفرینان
ایمان فرجام‌نیا: برای بررسی اینکه چرا جامعه ایرانی با کارآفرینان ما بیگانه اسـت، دو دلیل بنیادین و مهم وجود دارد که می‌توان آنها را به صورت مبسوط شرح داد. یک دلیل ساخت و بافت فرهنگ کشور ماست که در این مورد باید اذعان کرد ساخت و بافت متناسب با کارآفرینی در کشور ما وجود ندارد. وقتی ما بررسی می‌کنیم و وضعیت ایران را با سایر کشورهای پیشرفته یا در حال توسعه در دنیا تطبیق می‌دهیم به این نکته می‌رسیم که در دیگر کشورها از همان بدو دوره‌های آموزشی افراد، مساله خلاقیت، نوآفرینی و کارآفرینی در بین افراد از یک اهمیت و جلوه به خصوصی برخوردار اسـت. در مقابل وقتی وضعیت ایران بررسی میشود یک سوال و پاسخ کوتاه گویای نگاه فرزندان ایران‌زمین به مقوله کسب و کار اسـت. وقتی از یک دانش‌آموز ایرانی پرسیده میشود که در آینده چه شغلی می‌خواهید داشته باشید پاسخ آنها به سه عبارت ختم میشود: پزشکی، خلبانی و مهندسی.
هر سه این شغل‌ها به شکلی اسـت که شاغلان در آن مناصب، در سازمان‌هایی باید شاغل شوند که ساخته و پرداخته دولت و دستگاه‌های دولتی اسـت. ما کمتر به این مفهوم می‌رسیم که یک فرزند ایران‌زمین در پاسخ به آینده شغلی‌اش بگوید من می‌خواهم نوآفرینی و کسب و کاری را راه‌اندازی کنم. بنابراین یک مساله نوع نگاه و برداشتی اسـت که مردم ما نسبت به مقوله کسب و کار و کارآفرینی دارند.
نفت و غفلت از کارآفرینان
موضوع دوم که منجر به این شده کارآفرینان ما کمتر مورد توجه قرار بگیرند و جامعه ایرانی با کارآفرینان ما بیگانه باشد و شاید به نوعی زمینه دلیل اول این مساله هم باشد، جنس درآمدهایی اسـت که دولت دارد. عموم عایدی‌ها و حجم قابل توجه درآمدهای دولت ایران، از درآمدهای نفتی و فروش منابع استحصال میشود و به دست می‌آید. چنین دولتی که نفت بنیان اسـت و با یک نگاه نفتی کشور را اداره می‌کند و کمتر نگاه به عوارض و مالیات‌ها دارد، کارآفرینان مغفول هستند. در این شیوه حکمرانی اقتصادی طبیعی اسـت که کارآفرینان مغفول بمانند و این قشر کمتر مورد توجه قرار بگیرند.
اگر دولت ما یک دولت با درآمدهای مبتنی بر تکیه بر درآمدهای مالیاتی، عوارض و عواید این‌چنینی باشد خودش را در خدمت و اختیار کارآفرینان قرار می‌دهد و در این شرایط که در خدمت و اختیار کارآفرینان قرار بگیرد به یک دولت خدمتگزار به کارآفرینان تبدیل میشود و جایگاه فعالان اقتصادی هم در این شیوه حکمرانی اقتصادی، برجسته خواهد شد. چرا که آن‌وقت دولت می‌داند محل تامین درآمدهایش برای اداره کشور در راستای وظایف حکمرانی‌اش از محل فعالیت فعالان اقتصادی اسـت که دولت در سیاستگذاری‌های خودش با رعایت قیود، حدود و ثغور مربوط به اقتصاد ملی، مساله محیط زیست و قیودی از این دست اقدام به این می‌کند که درآمد کارآفرینان و صاحبان کسب و کارش افزایش پیدا کند.
چون افزایش درآمدهای این قشر مورد اشاره منجر به افزایش درآمدهای دولت و منجر به گسترده شدن چتر رفاه و تامین اجتماعی از سوی دولت خواهد شد.
اما اقتصاد ما، از یک بنیاد نفتی طی حدود یک قرن اخیر برخوردار شده و به همین دلیل کمتر این نگاه در آن وجود داشته اسـت. با این حال مثلاً مالزی، ویتنام و کشورهای این‌چنینی در حال توسعه را که ارزیابی کنیم، می‌بینیم کارآفرینان آنها از جایگاه ویژه‌ای در این کشورها برخوردار هستند. این به دلیل آن اسـت که دولت آنها می‌داند روش درآمدش از محل ارزش‌آفرینی این کارآفرینان اسـت. همین‌طور کشور کره جنوبی هم وضعیتش این‌چنینی اسـت. وقتی ما این شرایط را داشته باشیم شاهد خواهیم بود که روز‌به‌روز جایگاه کسانی که کارآفرینی می‌کنند از ارزش بالاتری برخوردار خواهد شد.
این دو دلیل مهمی اسـت که در کشور ما باعث شده کسانی که کسب و کاری ایجاد کردند به آن جایگاه واقعی و ارزنده خود نرسند. با این حال در مقابل شاهد این بودیم وقتی که از همین طبقه کارآفرین و نوآور از ایران به کشورهای دیگری کوچ می‌کنند بلافاصله دولت‌ها آنها را فارغ از هرگونه ملیتی به عنوان یک کارآفرین و کسی که سطح اشتغال و رفاه کشورش را بالا می‌برد، جذب می‌کنند. این دو نکته باعث شده کارآفرینان ما به جایگاه خودشان نرسند.
تصورات غیرواقعی از کارآفرینان
از سوی دیگر ما شاهد گلایه کارآفرینان از واقعی نبودن تصورات عمده مردم از آنها هستیم. علت چه میتواند باشد و باید برای حل این مساله چه کرد؟ در قشر کارآفرینان ما هم مانند هر قشری از اقشار اجتماعی افراد خوب و بد وجود دارد. در هر صنف یا گروه‌های اجتماعی که بررسی شود یکسری انسان‌های خوب و محترم و یک دسته هم انسان‌های نادرست و فرصت‌طلب وجود دارد. در کشور ما بنا به همان دو دلیل مورد اشاره، آن بخش فرصت‌طلب و افرادی که تنها به منفعت خودشان فکر می‌کنند برجسته‌تر و بارزتر شده اسـت و شاید به همین دلیل تصور مناسبی از کارآفرینان ما وجود ندارد.
در همین حال کارآفرینان ما با همه محدودیت‌ها و با وجود همه معضلاتی که پیش پای آنها وجود دارد برای اینکه اقتصاد ایران به جایگاه ملی و ارزنده خودش دست پیدا کند، باید در کنار کسب و کار اقتصادی خودشان، به اندازه وسع و توانشان به موضوع مسوولیت‌های اجتماعی و تهیه ساز و کاری برای حمایت از اقشار مختلف متناسب با کسب و کار خود بپردازند، تا یک جلوه و وجهه مثبت، ارزنده و سازنده‌ای در عرصه اجتماع از موضوع سرمایه و کسب و کار در ذهن مردم شکل بگیرد و از این طریق بتوانند برای شکل‌گیری دیدگاه کارآفرینان در جامعه نقش موثری داشته باشند.
مشکلات مستندسازی از زندگی کارآفرینان
در بخش دیگر این تحلیل، به موضوع مشکلات در مستندسازی از زندگی کارآفرینان اشاره خواهد شد. مشکلی که در عرصه مستندسازی از زندگی این کارآفرینان وجود دارد این اسـت که ما اساساً در جامعه‌ای مشغول به زندگی هستیم که نگاه مستندسازی به فعالیت‌ها کمتر وجود دارد. به مردم جامعه که نگاه شود خواهیم دید کمتر کسی دنبال مستندسازی از زندگی خود اسـت. کارآفرینان کشور ما هم یک بخشی از این اقشار اجتماعی ما هستند. یکی از معضلات جدی در گردآوری زندگی کارآفرینان فقدان همین فرهنگ مستندسازی در بین آنهاست که باعث میشود ما حداقل زندگی کارآفرینان را به روایت خودشان و مبتنی بر مستندات و مکتوبات خودشان نتوانیم گردآوری کنیم. متاسفانه ما از این بابت در فقر بزرگی به سر می‌بریم.
همچنین به دلیل اینکه اهمیت و جایگاه برجسته کارآفرینان در اقتصاد ملی شکل نگرفته، ما در سطوح مختلف شاهد این هستیم که نگاه مستندسازانه و مکتوب‌نگارانه نسبت به فعالیت کارآفرینان وجود ندارد. اما نسبت به سرگذشت یک شاعر یا یک نویسنده و اقشار مشابه آنها شاهد مستندانی از طرف نهادهای ذی‌ربط و سازمان اسناد هستیم و این منجر به این میشود که اطلاعات درباره این اقشار با سرعت و سهولت بیشتری گردآوری شود.
اما نسبت به کارآفرینان ما به دلیل اینکه این نگاه فرهنگی در سطح جامعه شکل نگرفته و بنا به همان دلایل مورد اشاره، نهادهای اجتماعی مرتبط با مستندسازی هم کمتر نسبت به آن حساسیت داشته‌اند.
اینها مسائل بزرگی در گردآوری سرگذشت کارآفرینان ماست که البته ما در سال‌های اخیر به نوعی سعی کرده‌ایم این نگاه حساس را در مجموعه نهادهایی مثل کتابخانه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی و سازمان اسناد ملی به وجود بیاوریم و اسناد کارآفرینان ما گردآوری و جمع‌آوری شود.
همچنین در نهاد متولی بخش خصوصی یعنی اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران اتفاقاتی رخ داده که این نگاه مستندسازانه نسبت به کارآفرینان ما با جدیت بیشتری پیگیری شود و اقداماتی شده که امید اسـت بتواند گذشته را به خوبی و به درستی به تصویر بکشد تا ما بتوانیم با شناخت گذشته و درک وضعیت حال، نقشه راه خوبی را برای آینده ترسیم کنیم.
[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان
عبارات مرتبط
کلماتی برای این موضوع
الف واکنش وزیر بهداشت به موضوع فیش های حقوقی …وزیر بهداشت در یادداشتی با عنوان شمشیر دولبه به موضوع فیش های حقوقی غیرمتعارف پرداخت
ادامه مطلب ...
10 راز کار آفرینان معروف برای رسیدن به تمرکز بیشتر
[ad_1]وب‌سایت برسام: کار آفرین بودن گاهی اوقات هم کار سختی است. گفته های کار آفرینان به ما کمک خواهد کرد تا کمی از رمز و رازهای راه های رسیدن به تمرکز در کار آفرینی بیشتر بدانیم.
حالا دیگر کار آفرین بودن خیلی سخت تر از گذشته است. کار آفرینان باید مدام به چیزهای مختلف توجه کنند و حواسشان به اطراف باشد. بیشتر وقت کار آفرینان به جواب دادن به تلفن ها، ایمیل ها و گذاشتن پست های اجتماعی می گذرد.
از ده کارآفرین سوال هایی راجع به اینکه چطور می توانند همچنان با وجود مشغله های فراوان تمرکزشان را حفظ کنند، پرسیده شده. پاسخ هایشان را در زیر می بینیم:
۱- اجازه ندهید تا اینباکس تان تبدیل به فهرست کارهای روزانه شود!
من هر هفته یکی از روزهای هفته را انتخاب می کنم و اهداف هفته آینده و اولویت هایم را بررسی می کنم. انتهای هفته به اینکه کل آن هفته چه کارهایی انجام داده ام نگاهی می اندازم و آن ها را برای همکارانم می فرستم. اسمش را گذاشته ام "بازخورد”. خیلی خوب است که گاهی فضایی برای چنین کاری به وجود بیاورید. در غیر اینصورت مثل این می ماند که اینباکس ایمیلتان را تبدیل به فهرست کارهای روزانه کنید و این کار هم هیچ فایده ای برایتان نخواهد داشت.
Tim Chen از NerdWallet
۲- برای خودتان فواصل زمانی ایجاد کنید
من نسبت به درست کردن فهرست انجام کارها بسیار حساسم. از طرفی هم فکر می کنم این موضوع بسیار اهمیت دارد که بتوانیم کارهایمان را به میزان مشخصی از اندازه های کوچکتر تقسیم کنیم. من خودم کارهایم را طوری تنظیم و تقسیم بندی می کنم که در یک یا دو ساعت بشود انجامشان داد. این به من کمک می کند که به همه کارهایی که روی میزم قرار دارد بتوانم رسیدگی کنم.
Daniella Yacobovsky از BaubleBar
۳- قدم به قدم حرکت کنید
من این شانس را داشتم که در یک مکان مذهبی، یعنی صومعه درس بخوانم. ما آنجا متن های خیلی پیچیده را می خواندیم و خودمان را در آن ها غرق می کردیم. مثل یک فعالیت بسیار جدی مثلا ورزش کردن، تمرکز هم یک مهارت فعال است.
چیزی را انتخاب کنید که می خواهید به آن فکر کنید و تنها به همان فکر کنید. اجازه ندهید تا چیزی در آن خللی وارد کند. اول از پنج دقیقه شروع کنید. مثل یک ماراتن که در انتها مهارت های بسیاری کسب خواهید کرد، تمرکز کردن هم بعد از مدتی برایتان آسان خواهد شد.
Oliver Kharraz از Zocdoc
۴- بیرون بروید!
Merrill Stubbs از Food52
۵- کارهایتان را تقسیم بندی کنید و تنها همان ها را انجام دهید!
من سعی می کنم تا روزهایم را تقسیم کنم. مثلا یک ساعت قبل از شروع کار را فقط به فرستادن ایمیل ها اختصاص می دهم و تا زمانی که این کار به اتمام نرسیده باشد، کار جدیدی را شروع نمی کنم. متوجه شده ام که وقتی بر روی یک کار تمرکز می کنم تا آن را تمام کنم، بازدهی خیلی بیشتری دارم.
Jennie Ripps از Owl’s Brew
۶- پاسخگو باشید!
یکی دیگر از رازهای تمرکز در کارآفرینی پاسخگویی است. من واقعا از اپلیکیشن Momentum لذت می برم. نسخه کروم آن هم وجود دارد و به راحتی به شما این امکان را می دهد که کارهای روزانه تان را در آن بگنجانید.
در یک مقیاس بزرگ تر ما در مجموعه و کمپانی خودمان هم همین کار را می کنیم. در جلسات روزانه که صبح ها برگزار می شود، هر قسمت توضیح می دهد که امروز چه کاری انجام می دهد و روز بعد و در جلسه بعدی گزارش کارهای انجام شده را به همه توضیح می دهد. آیا توانسته است کارهایی را که گفته انجام دهد و اگر نه چرا؟ اگر برای عده زیادی توضیح دهید که قرار است کاری را انجام دهید احتمال انجام دادن آن بیشتر است تا اینکه فقط به خودتان بگویید.
Kyle Hill از HomeHero
۷- فعال باشید!
مثل بسیاری از کارآفرینان حواس من هم در لحظه به تمام چیزهای مهم باید جمع باشد. یک چیزی که خیلی به من در این زمینه کمک می کند ورزش کردن است. بعد از اینکه یوگا انجام می دهم و یا هر ورزش دیگری با وضوح و تمرکز بیشتری به سر کارم بر می گردم.
Ryan Holmes از Hootsuite
۸- مستقیما با اهدافتان روبرو شوید!
با چالش هایتان روبرو شوید و از شکست ها درس بگیرید. زمانی که تصمیم گرفتیم تا Eventbrite را به وجود بیاوریم باید با بسیاری از چالش های روبرو می شدیم و راه حل های خلاقانه ای برای غلبه بر مشکلات می دادیم. هر زمان که یاد می گرفتیم چطور به سمت هدف هایمان حرکت کنیم و با آن ها روبرو شویم، قویتر و منسجم تر می شدیم. هر چند، تمرکز در کارآفرینی چالشی است که همواره وجود دارد.
Julia Hartz از Eventbrite
۹- گوشی هایتان را کنار بگذارید!
من چند اصول شخصی دارم و یکی از آن ها این است که وقتی با شخصی در جلسه، قرار ملاقات کاری یا شخصی مثلا ناهار و یا شام هستم به ساعت و گوشی نگاه نمی اندازم و سعی می کنم تا تمام حواسم را بر روی سمت مقابل قرار دهم. همین منوال در جلسات گروهی مان هم برقرار است. ما یک عبارتی داریم با این عنوان ” لپ تاپ ها خاموش” و قانون این است در حین جلسه کسی حق روشن کردن لپ تاپ ها را ندارد. این کار به تمرکز در کارآفرینی کمک می کند و حضور فیزیکی و ذهنی افراد را بیشتر می کند.
Dave Rusenko از Weebly
۱۰- تنهایی!
استراتژی من برای تمرکز در کارآفرینی تنهایی است. گاهی اوقات هم تنها باشید. آدم ها، کلمات و همه چیز را فراموش کنید و فقط به هندزفری و آهنگ هایتان متوسل شوید. بدون حضور هیچ آدمی.
[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان
عبارات مرتبط با این موضوع
کارآفرینیبرای خودت پول جور کن بچه، چرا این قدر الاف می چرخی، خب برو یک کاری پیدا کن این جمله جستار مذاکره با آمریکا این تجربه برجام به ما نشان داد که ما در هیچ مسئله‌ای نمیتوانیم با آمریکا مثل یک طرف کارآفرینی برای خودت پول جور کن « بچه، چرا این قدر الاف می چرخی، خب برو یک کاری پیدا کن» این جمله برای جستار مذاکره با آمریکا این تجربه برجام به ما نشان داد که ما در هیچ مسئله‌ای نمیتوانیم با آمریکا مثل یک طرف مورد
ادامه مطلب ...