به گزارش جام جم آنلاین ، برخی از پیشروترین شرکتهای تولیدکننده لوازم خانگی یا سامانههای حرارتی و برودتی در چند سال اخیر عرضه تجهیزات هوشمند را در اولویت خود قرار دادهاند. یخچالی که تمام شدن تخممرغ را به کاربرش اعلام میکند، دماپا (ترموستات) هوشمندی که به محض نزدیک شدن کاربر به خانه کولر را روشن میکند و لامپهایی که با خالی شدن اتاق خاموش میشود، از جمله این تجهیزات هستند. انواع تجهیزات پوشیدنی را نیز باید به این فهرست اضافه کرد. آمارهای رسمی نشان میدهد تعداد وسایل متصل به شبکه در سال 2008 از تعداد انسانها پیشی گرفت. همچنین کارشناسان پیشبینی میکنند تا سال 2020 تعداد این دستگاهها به بیش از 50 میلیارد خواهد رسید. این تجهیزات متصل به هم و نیز متصل به شبکه که بهصورت کلی اینترنت اشیا نامیده میشوند، میتوانند از بسیاری از دشواریهای زندگی روزمره ما بکاهند. با وجود این، آمار چند سال اخیر در مورد سوءاستفادههای صورت گرفته از این تجهیزات میتواند زنگ خطری برای همه کاربران و نیز شرکتهای سازنده باشد.
دردسرهای اینترنتدار شدن اشیا
امنیت گوشی هوشمند یا رایانه از مواردی است که بسیاری از ما به آن توجه میکنیم. اما براستی یک تُستر یا سامانه هوشمند سرمایش و گرمایش خانه چه تهدید امنیتی میتواند به همراه داشته باشد؟
نگاهی به مشکلات ایجاد شده در چند سال اخیر نشان میدهد سه دسته اصلی از مشکلات امنیتی میتواند به دلیل تجهیزات هوشمند متصل به هم روی دهد که به ترتیب به سوءاستفاده از توان پردازشی، نقض حریم خصوصی کاربران و نیز در دست گرفتن کنترل این تجهیزات مربوط میشود.
از باتنت تا ثینگبات
احتمالا بارها در خبرها شنیدهاید هکرها در نقطهای از دنیا وبسایتهای مهم وابسته به دولتها یا شرکتهای مهم را از کار انداختهاند. هکرها برای انجام این کار معمولا با استفاده از چند رایانه مجزا، بارها دستوری خاص را به سرور سایت مورد نظر میفرستند تا در نهایت این سرور جوابگوی این حجم بالا از ترافیک نبوده و از کار بیفتد. این شیوه را در اصطلاح DDos مینامند. هکرها در بسیاری از موارد، با هک کردن رایانه کاربران عادی، از توان پردازشی آنها برای انجام این حملات استفاده میکنند. به طور کلی این دسته از حملات را «باتنت» (botnet) مینامند.
توان پردازشی و حافظه تجهیزات هوشمند موجود در اینترنت اشیا به مراتب کمتر از رایانه یا گوشیهای هوشمند است. با این حال همین توان اندکپردازشی میتواند برای انجام حملات باتنت به کار رود. کارشناسان امنیتی، حملههای انجام شده به این شیوه را در اصطلاح «ثینگ بات» (Thingbot) مینامند. پیشبینی میشود گجتهای هوشمند هک شده در آینده میتوانند برای انجام حملات سایبری بسیار گسترده مورد استفاده قرار گیرند.
دزدان آنلاین در کمین هستند!
سال گذشته یک وبسایت ناشناس روسی، فهرستی از دوربینهای امنیتی هک شدهای را منتشر کرد. انتشار این فهرست که دربردارنده تصاویری زنده از هزاران دوربین مداربسته از سراسر جهان بود، حیرت بسیاری از مردم را به همراه داشت. ظاهرا بسیاری از این کاربران، رمز پیشفرض دستگاه خود را تغییر نداده بودند. به هر حال، این خبر یک بار دیگر، خطر بزرگی را که اینترنت اشیا میتواند برای حریم خصوصی شهروندان به همراه داشته باشد به همگان گوشزد کرد.
دومین نوع از مشکلات امنیتی تجهیزات هوشمند به همین نقض حریم خصوصی کاربران مربوط میشود. فقط دوربینهای مداربسته نیست که در تیررس هکرها قرار دارد. تجهیزات گوناگونی که برای هوشمندسازی خانهها به کار میرود یکی از اصلیترین مواردی است که هکرها به آن چشم دارند.
برای نمونه مایکرویو هوشمندی را در نظر بگیرید که از طریق اپلیکیشن گوشی از موقعیت شما اطلاع داشته و به محض نزدیک شدنتان به خانه، غذایتان را گرم میکند. اگر هکرها بتوانند این دستگاه را هک کنند، عملا از زمان ورود و خروج شما اطلاع مییابند و برای نمونه میتوانند در زمان مناسب به منزلتان دستبرد بزنند.
شوک بزرگ در راه است؟
پزشکان برای درمان بسیاری از افراد که دچار مشکلات قلبی هستند، دستگاهی به نام ضربان ساز یا قلب مصنوعی را در بدن آنها قرار میدهند. بتازگی این دستگاهها از توانایی ارتباط با اینترنت و ارائه گزارش به کاربر یا پزشک معالج برخوردار شدهاند و بهاینترتیب سلامت فرد بهتر مورد پایش قرار میگیرد و در صورت بروز مشکل و ایست قبلی، پزشک میتواند از راه دور دستور شوک برای ضربان دوباره را به این دستگاهها بدهد.
حال فرض کنید یک گروه خرابکار بتواند به سروری که انبوهی از این دستگاههای ضربانساز را کنترل میکند دسترسی یابد و دستور شوک به قلب هزاران و میلیونها نفر را بدهد. در این صورت چه فاجعهای ممکن است روی دهد؟ یا خودروهای هوشمندی را که توسط سامانهای مرکزی هدایت میشوند در نظر بگیرید. بیتردید دسترسی هکرها به این مرکز میتواند آسیبهای جانی و مالی زیادی به همراه داشته باشد. این سومین نوع از مشکلات امنیتی که ممکن است به دلیل دسترسی غیرمجاز به اینترنت اشیا روی دهد، از نظر پیامدهای مخرب میتواند به مراتب زیانبارتر از دو نوع پیشین باشد.
مشکل از کجاست؟
مطالعهای که در سال 2014 توسط شرکت هیولت پاکارد روی ده دستگاه برتر و پرفروش اینترنت اشیا انجام شد نشان میداد هر یک از این وسایل بهصورت متوسط دارای 20 ایراد امنیتی بود.
بیشتر نرمافزارها هر از گاهی برای رفع ایرادات امنیتی خود، وصلههایی (patch) را بهصورت آپدیت عرضه میکنند. مشکل اینجاست که بیشتر تجهیزات هوشمند خانگی و اداری هرگز بهروزرسانی نمیشوند و به همین دلیل، ایرادهای امنیتی آنها همچنان پابرجا باقی میماند.
با وجود ضرورت بهروزرسانی نرمافزار مرتبط با تجهیزات هوشمند، شرکتهای سازنده تاکنون گامهایی جدی در این خصوص برنداشتهاند.
بازار جوان و سردرگم
سامانههای بانکداری آنلاین و انجام تراکنشهای مالی به دلیل حساسیت بالایی که دارد معمولا از فرآیندی سختگیرانه برای تائید هویت کاربران خود استفاده میکنند. اما شاید به کارگیری رویکردی مشابه در گجتهای پوشیدنی یا تجهیزات هوشمند دیگر فقط سبب افزایش دشواری استفاده از آنها و در نتیجه کم شدن اقبال عمومی به آنها شود. به همین دلیل شرکتهای تولیدکننده تجهیزات مختلف اینترنت اشیا علاقهای به مبحث تائید دقیق هویت کاربر نشان نمیدهند. با این حال شاید گذر زمان بسیاری از رویههای فعلی را بر هم زند. برخی کارشناسان بر این باورند که هر قدر این بازار بیشتر رشد کرده و به ثباتی نسبی دست یابد، مقوله امنیت به یکی از ضروریات آن تبدیل خواهد شد. بنابراین شاید افزایش حساسیت افکار عمومی به مساله امنیت اینترنت اشیا بتواند شرکتها و کارشناسان را به سمت ارائه راهکارهایی برای افزایش امنیت آنها پیش ببرد.
صالح سپهری فر - ضمیمه کلیک
در باب نسبت پسامدرنیته با مُد و مصرفگرایی فرهنگی
اشاره
«هویت» از جمله مفاهیمی اسـت که بعد از مواجههی با مدرنیته مورد بحث قرار گرفت. گاهی دربارهی چیستی آن سخنهایی گفته شده اسـت و گاه از بحرانی شدن و در خطر افتادنش حرف زدهاند. در مفهوم «هویت»، نوعی ثبات، یکپارچگی، تشخص و داشتن معیار برای تمایز یک هویت از دیگری، نهفته اسـت؛ چیزهایی که اگرچه میشد در دوران مدرن از آنها حرف زد ولی با ورود به دوران پست مدرن باید از بیثباتی، گسست و نبود معیار و ... سخن گفت؛ بیثباتی و تغییری دائمی که در «مُد» متجلی شده اسـت، در این شرایط هویت چه شکل و معنایی پیدا میکند؟پینوشتها:
1- پژوهشگر هنر و فلسفه.
2- مارکس، با ابداع اصطلاح از خودبیگانگی و بتوارگی کالا، پروژهی انتقادی علیه سرمایهداری را آغاز کرد. اما این لوکاچ بود که این مفاهیم را به یک مرحلهی دیگر برد و آن را به کل جامعهی سرمایهداری بسط داد. لوکاچ اعتقاد داشت که نظام سرمایهداری باعث شده اسـت کل روابط انسانی از معنا تهی شود و تمام ساختههای بشری (مانند بوروکراسی، دموکراسی، بازار و ...) چنان به نظر آیند که گویی حیاتی مستقل از انسانها دارند. لوکاچ اعتقاد داشت این ساختههای بشری، در نظام سرمایهداری به گونهای به نظر میآیند که انسان هیچ کنترلی بر روی آنها ندارد و در واقع این نظامها هستند که حیات بشری را کنترل میکنند. لوکاچ نام این وضعیت را شیءوارگی (refication) نهاد. در واقع شیءوارگی، وضعیت حاد از خودبیگانگی اسـت که مارکس پیشتر به آن اشاره کرده بود.
کد مطلب: 433032
پیدا کردن اشیا با استفاده از عینک واقعیت مجازی
بخش دانش و فناوری الف،19 دی95
شرکت مایکروسافت فناوری جدیدی ابداع کرده است که با شناسایی اشیا، محل نگهداری آنها را برای کاربر ردیابی می کند.
تاریخ انتشار : یکشنبه ۱۹ دی ۱۳۹۵ ساعت ۱۵:۴۷
حال مایکروسافت وسیله ای تحت عنوان 'هولولنز' ( HoloLens) را توسعه داده که در واقع یک عینک واقعیت مجازی است و مشکل فراموش کردن محل اشیا را رفع می کند. نحوه کار این عینک مجازی به این صورت است که کاربر پس از قرار دادن آن روز چشم، یک شیء را در برابر مقابل دوربین های کوچک نصب شده روی عینک قرار می دهد و دستور شناسایی آن را می دهد.
سپس هر زمان که دسته کلید و یا سایر اشیای شناسایی شده توسط این عینک در معرض دید باشند، عینک محل قرارگیری آنها را ثبت می کند و هرگاه کاربر محل آنها را جویا شود، صفحه نمایش کوچک تعبیه شده در گوشه لنزهای عینک، اخرین محل مشاهده شده آن را نشان می دهد.
با این حال، در پتنت مایکروسافت برای این عینک ها کاربردهای دیگری نیز قید شده است که از آن جمله می توان به علائم هشدار آن مبنی بر جا گذاشتن کیف پول کاربر در رستوران اشاره کرد.
کارشناسان معتقدند که این فناوری همچنین می تواند مزایای خاصی در 'جهان واقعی' داشته باشد و به عنوان مثال برای افراد مبتلا به زوال عقل و سالخوردگانی که هر روز با مشکل یادآوری محل قرار گیری اشیاء روبرو هستند، کمک کند.
یک سخنگوی مایکروسافت ثبت پتنت این عینک توسط مایکروسافت را تایید کرد اما زمان عرضه این عینک ها را به بازار اعلام نکرد.
کلمات کلیدی : دانش و فناوری+ مایکروسافت+ عینک
نظراتی که به تعمیق و گسترش بحث کمک کنند، پس از مدت کوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت دیگر بینندگان قرار می گیرد. نظرات حاوی توهین، افترا، تهمت و نیش به دیگران منتشر نمی شود.
خبرگزاری آریا - مایکروسافت پتنتی تازه ارائه کرده است که پیوند مستحکم تری میان تکنولوژی واقعیت افزوده و زندگی روزمره مردم ایجاد کند. ردموندی ها قصد دارند با اضافه کردن یک سیستم ردیاب اشیاء به تکنولوژی واقعیت افزوده در پیدا کردن وسائل گمشده به افراد یاری رسانند.
در پتنت مورد بحث توضیح داده شده که برای استفاده از این ویژگی، می بایست اشیاء مختلفی را در مقابل اسکنر هدست بگیرید تا در آینده بتواند به شناسایی آن شیء در محیط بپردازد. پس از آن ویژگی های منحصر به فرد شیء مورد نظر در حافظه هدست ذخیره می شود و دستگاه به طور مداوم با هر بار مشاهده آن در محیط به ذخیره آخرین محل آن می پردازد.
حتی اگر سطح شیء مورد نظر با چیزی پوشیده شده باشد، دستگاه می تواند با شناسایی آن کاربر را از محلش با خبر سازد. همچنین این تکنولوژی می تواند بنا بر اهمیت اشیاء مختلف خود را با شرایط منطبق سازد و روند پیدا کردن اشیاء را برای کاربر راحت تر کند.
این تکنولوژی می تواند با دنبال کردن نیازهای مهم خانه، کاربر را از به پایان رسیدن برخی مواد غذایی یا هر چیز دیگر مطلع سازد. همچنین این تکنولوژی تنها منحصر به هدست های واقعیت افزوده نیست و احتمال می رود از آن روی تلفن های هوشمند یا هر گجت دیگری نیز استفاده شود.
با این حال تا کنون راه های بسیاری برای پیدا کردن اشیاء گم شده از سوی توسعه دهندگان تکنولوژی های مختلف ارائه شده که می توان از میان تمامی آن ها به برچسب های RFID اشاره کرد. اما استفاده از این تکنولوژی محدودیتی ندارد و می توانید بدون اضافه کردن یک گجت فیزیکی به اشیاء خود از محل قرار گرفتن آن ها به سرعت با خبر شوید.
به گزارش جامجم آنلاین به نقل از کلیک، ما در حال حاضر دیده ایم که مایکروسافت تلاش کرده تا ویندوز ۱۰ و کورتانا را وارد اینترنت اشیا کند، اما گوگل می خواهد به همه یادآوری کند که دستی هم در زمینه اینترنت اشیا دارد. آیا کسی به یاد می آورد که پلتفرم اینترنت اشیا گوگل چه نامیده می شود؟ اگر خیلی باهوش باشید یا آن را در گوگل جست و جو کنید، به یاد خواهید آورد که نام آن “بریلو Brillo” بود.
باید اعتراف کنیم که ما هم چیز زیادی در این مورد نمی دانستیم، اما به تازگی متوجه شدیم که خوشبختانه گوگل نام این سیستم عامل را به Android Things تغییر داده است. مسلما به خاطر سپردن و یاد آوری این نام بسیار آسان تر است. این سیستم عامل بر پایه اندروید بود، اما پلتفرم آن به روز رسانی شده تا به توسعه دهندگان این امکان را دهد که راحت تر بر روی دستگاه های اینترنت اشیا خود کار کنند. گول پیش نمایشی از نسخه توسعه یافته Android Things را منتشر کرد، اما این تنها یک بخش از به روز رسانی است.
طرف دیگر این حرکت به روز رسانی Weave است. Weave ابزار گوگل برای گرفتن دستگاه های اینترنت اشیا و برقراری ارتباط و همکاری خوب و مسالمت آمیز میان آن ها است. مهم ترین بخش این به روز رسانی، راحت تر شدن اتصال و کار با Weave به دستگاه های اینترنت اشیا و سرویس های ابر و دستیار گوگل است.
برای اولین بار یکی از محبوب ترین سیستم عامل های موجود در جهان یعنی اندروید با اینترنت اشیا سازگار شده و پیش نمایشی از آن در اختیار توسعه دهندگان قرار گرفته است.
سیستم عامل به روزشده آندروید برای استفاده در دنیای اینترنت اشیا دارای ترکیبی از قابلیت های قبلی آندروید است که ابزار متنوعی برای توسعه دهندگان هم به آن افزوده شده که از جمله آنها می توان به Android Studio، Android SDK، خدمات Google Play، خدمات کلود گوگل اشاره کرد.
پشتیبانی از Weave یا پلتفورم ارتباطی اینترنت اشیای گوگل هم نشان دهنده عزم گوگل برای رقابت با HomeKit اپل است که ابتکار عمل این شرکت در دنیای اینترنت اشیا محسوب می شود.
گوگل پیشتر طرح مشابهی را در این زمینه موسوم به Brillo راه اندازی کرده بود که بی نتیجه رها شده بود و حالا این شرکت Android Things را جایگزین طرح قبلی خود کرده است.
این شرکت برای پیشبرد برنامه های خود در حوزه اینترنت اشیا با تعدادی از شرکت های سخت افزاری هم در حال مذاکره است تا نصب Android Things بر روی تولیدات این شرکت ها ممکن شود. از جمله شرکت هایی که قرار است تولیدات سخت افزاریشان با Android Things و Weave سازگار شوند، می توان به Belkin WeMo، LiFX, Honeywell، Wink، TP-Link و First Alertاشاره کرد.
منبع : مهر
بامداد – دانشمندان جابجاگر صوتی جدیدی ساخته اند که می تواند اشیاء را با امواج صوتی بلند کرده و حرکت دهد. امواج صوتی با دامنه نوسان بالا برای ایجاد هولوگرام صوتی ای که می تواند اشیاء کوچک را برداشته و حرکت دهد به کار می روند.
به گزارش بیگ بنگ، گروهی از پژوهشگران از دانشگاه های بریستول و ساسکس در همکاری با اولتراهپتیکس، جابجاگر صوتی جدیدی را ساخته اند که می تواند اشیاء کوچک را با امواج صوتی بلند کرده و حرکت دهد. این تکنیک می تواند برای مجموعه ی گسترده ای از کاربردها توسعه یابد. به عنوان مثال، خط تولید صوتی می تواند اشیاء شکستنی را بدون تماس فیزیکی جابجا و سرهم نماید. از سوی دیگر، مدل کوچک شده ی آن می تواند کپسول های دارو یا وسیله های جراحی در مقیاس میکروسکوپی را از میان بافت زنده گرفته و انتقال دهد.
ایزیر مارزو دانشجوی دکترا و نویسنده ی ارشد این پژوهش گفت: « تجربه ی باورنکردنی ای بود وقتی برای اولین بار شاهد بودیم شیئی توسط موج جابجاگر صوتی سر جایش نگه داشته شده بود. تلاش های طاقت فرسایم به ثمر نشسته بود و این بسیار جالب توجه است.» بروس درینک واتر (Bruce Drinkwater) پروفسور رشته ی فراصوت در بخش مهندسی مکانیک دانشگاه بریستول افزود که : « همه ما می دانیم امواج صوتی می توانند اثر فیزیکی داشته باشند. اما، ما همینک توانسته ایم صوت را تا اندازه ای که پیش از این هیچگاه قادر به دستیابی به آن نبودیم کنترل نمائیم.»
سریرم سوبرامانیان (Sriram Subramanian)، پرفسور انفورماتیک در دانشگاه ساسکس و شریک در این پروژه اینگونه توضیح داد که:« ما اشیاء را در میان هوا با دستگاهمان کنترل می کنیم و به نظر می آید که با جاذبه مقابله می کنیم. در اینجا به شکلی منحصر به فرد ده ها بلندگو را برای ایجاد یک هولوگرام صوتی در حالتی مطلوب به کار می بریم که بدون هیچ تماسی می تواند بی درنگ چندین شیئ را ماهرانه حرکت دهد. »
پژوهشگران مجموعه ای از ۶۴ بلندگوی کوچک را به منظور تولید امواج صوتی زیر و بسیار نیرومند به کار بردند. جابجاگر صوتی از طریق احاطه کردن شیئ با صوتی بسیار نیرومند عمل می کند و این میدان نیرویی را ایجاد می کند که اشیاء را در سرجایشان نگه می دارد. با کنترل دقیق خروجی بلندگو ها می توان شیئ را سرجایش نگه داشت، حرکت داد و یا چرخاند.
این گروه نشان داد که سه شکل متفاوت از میدان نیروی صوتی به عنوان اصوات جابجاگر عمل می کنند. اولی میدان نیروی صوتی ای است که شبیه به یک جفت انگشت یا انبرک است. نوع دوم حلقه ای صوتی است که اشیاء در آن گیر کرده و سپس در مرکزش به دام می افتند و سومی محفظه ای محکم است که اشیاء را احاطه می کند و از هر سو اشیاء را نگه می دارد.
در پروژه ی قبلی که مربوط به مطالعات صوتی بود، شیئ باید در احاطه ی بلندگوها در می آمد که باعث کاهش میزان حرکت می شد و بسیاری از کاربردها را محدود می کرد. سال گذشته، دانشگاه داندی (Dundee) ایده ی بکارگیری جابجاگر صوتی را مطرح نمود اما شیئ ای را در معرض صوت قرار نداد. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریه Nature Communications منتشر شده است.
منبع:سایت علمی بیگ بنگ
نوشته تکان دادن اشیا با استفاده از امواج صوتی! اولین بار در بامداد پدیدار شد.
گروهی از محققان علوم رایانه در دانشگاه ام آی تی در تلاش برای ابداع فناوری تازه ای هستند که به بینندگان فایل های ویدئویی امکان می دهد اشیای مورد نظر را در یک تصویر در حال پخش هل داده یا بکشند.
آژانس امنیت ملی آمریکا در تلاش برای جمع آوری اطلاعات از محصولاتی است که از مزایای اینترنت اشیا استفاده می کنند و به خصوص به جاسوسی از ابزار پزشکی علاقه دارد.
به گزارش مشرق، یکی از ابزار هدف این آژانس دستگاه های تنظیم کننده ضربان قلب است. هدف از این نوع جاسوسی ها هم مطابق معمول تامین امنیت ملی ایالات متحده اعلام شده است.
ریچارد لجت، از معاونان ارشد آژانس امنیت ملی آمریکا روز گذشته در کنفرانس خبری اعلام کرده که ما فعلا در حال تحقیقات در این زمینه هستیم. البته جاسوسی از این نوع دستگاه ها و ابزار به خودی خود یک منبع اطلاعاتی محسوب نمی شود ولی ابزاری برای کمک به دسترسی به اطلاعات دیگر خواهد بود.
کارشناسان معتقدند همه گیرشدن اینترنت اشیا و اتصال دهها میلیارد ابزار مختلف کوچک و بزرگ به اینترنت دریایی از اطلاعات را در دسترس جاسوسان آژانس امنیت ملی آمریکا قرار می دهد. این نهاد اطلاعاتی جمع آوری اطلاعات از همه منبع متصل به اینترنت را – هر چند کوچک و ناچیز – ضروری می داند.
جیمز کلاپر ادارهکننده اطلاعات ملی ایالات متحده در فوریه گذشته اظهارات مشابهی بر زبان رانده و گفته بود: در آینده نهادهای اطلاعاتی قادر به استفاده از اینترنت اشیا برای شناسایی، نظارت و کنترل، ردگیری موقعیت و شناسایی افراد مناسب برای استخدام خواهند بود. به گفته وی همچنین می توان از اینترنت اشیا برای دسترسی به شبکه ها و افراد مختلف بهره برد.
کارشناسان امنیتی پیش از این هشدار داده بودند که اینترنت اشیا یک کابوس امنیتی برای ساکنان کره زمین خواهد بود، زیرا بسیاری از ابزار متصل به شبکه های تبادل داده از این طریق به علت آسیب پذیری های امنیتی سهوی و عمدی قابل نفوذ خواهند بود.