دکتر منصور شمسا رئیس اسبق انستیتو پاستور ایران و از محققان برجسته کشور در زمینه طاعون و آبله دار فاتی را وداع گفت.
دکتر منصور شمسا متولد سال 1301 است که از سال 1328 به طور غیر رسمی و از سال 1334 به طور رسمی به عنوان پزشک و متخصص اپیدمیولوژی به استخدام انستیتو پاستور ایران درآمد.
مطالعات وسیع دکتر شمسا و همکارانشان در سالهای 1348 و 1349 در مورد بیماری تولارمی، باعث اولین گزارش این بیماری در شمال غربی و شرق کشور در دامهای اهلی و حیات وحش شد.
در این مطالعه بیش از 4500 پستاندار وحشی و 200 گوسفند و گاو، در 47 نقطه کشور در جستجوی رد عامل تولارمی مورد بررسی قرار گرفتند. این مطالعه به شناسایی هر چه بیشتر پراکندگی پستانداران وحشی در کشور، به عنوان مخزن بسیاری از بیماریهای عفونی مشترک انسان و دام، کمک شایانی کرد.
دکتر شمسا در سال 1350 در برنامه ریشه کنی آبله در کشور پاکستان به عنوان مشاور اپیدمیولوژی شرکت داشت و مدتی نیز به عنوان رییس انستیتو پاستور ایران مشغول به فعالیت و در سال 1354 بازنشسته شد.
وی تا سال 1368 در کنار مرحوم دکتر شادپور، دکتر پیله رودی و دکتر ملک فضلی در ستاد گسترش شبکههای بهداشت در زمینه مبارزه با بیماریهای واگیردار ادامه خدمت کرد. وی روز پنجشنبه 11 شهریور بدرود حیات گفت.
وی در 11 شهریور 1395 در آمریکا بدرود حیات گفت.
دکتر منصور شمسا رئیس اسبق انستیتو پاستور ایران و از محققان برجسته کشور در زمینه طاعون و آبله دار فاتی را وداع گفت.
دکتر منصور شمسا متولد سال 1301 است که از سال 1328 به طور غیر رسمی و از سال 1334 به طور رسمی به عنوان پزشک و متخصص اپیدمیولوژی به استخدام انستیتو پاستور ایران درآمد.
مطالعات وسیع دکتر شمسا و همکارانشان در سالهای 1348 و 1349 در مورد بیماری تولارمی، باعث اولین گزارش این بیماری در شمال غربی و شرق کشور در دامهای اهلی و حیات وحش شد.
در این مطالعه بیش از 4500 پستاندار وحشی و 200 گوسفند و گاو، در 47 نقطه کشور در جستجوی رد عامل تولارمی مورد بررسی قرار گرفتند. این مطالعه به شناسایی هر چه بیشتر پراکندگی پستانداران وحشی در کشور، به عنوان مخزن بسیاری از بیماریهای عفونی مشترک انسان و دام، کمک شایانی کرد.
دکتر شمسا در سال 1350 در برنامه ریشه کنی آبله در کشور پاکستان به عنوان مشاور اپیدمیولوژی شرکت داشت و مدتی نیز به عنوان رییس انستیتو پاستور ایران مشغول به فعالیت و در سال 1354 بازنشسته شد.
وی تا سال 1368 در کنار مرحوم دکتر شادپور، دکتر پیله رودی و دکتر ملک فضلی در ستاد گسترش شبکههای بهداشت در زمینه مبارزه با بیماریهای واگیردار ادامه خدمت کرد. وی روز پنجشنبه 11 شهریور بدرود حیات گفت.
وی در 11 شهریور 1395 در آمریکا بدرود حیات گفت.