“اکسی توسین“ به طور گسترده ای به عنوان ” هورمون عشق” که ناشی از نقش مفید آن در پیوند اجتماعی و تولید مثل جنسی است، شناخته شده است.
اکسی توسین، هورمون رابطه بحرانی
برطبق یک مطالعه جدید، اگرچه اکسی توسین باعث و علت همه اوقات خوب نیست؛ اما در دوران تزلزل و ناامنی رابطه نقش دارد.
بالا رفتن سطح اکسی توسینمحققان دریافته اند زمانی که اشخاص احساس میکنند که شریک رابطه آنها، تمایلش برای ادامه رابطه کم و یا ازدست رفته است، سطح اکسی توسین بالا می رود.
نویسنده ارشد و محقق انجمن روانشناسی دانشگاه نیومکزیکو، به همراه همکاران خود، اخیرا یافته های خویش را در مجله ” هورمون و رفتار” گزارش کرده اند.
پروفسور گرب میگوید: ” اکسی توسین هورمونی است که از غده هیپوفیز ترشح میشود؛ غده ای با ساختاری نخود شکل که در مغز و درست زیر هیپوتالاموس قرار دارد؛ نقش اکسی توسین گسترده است ؛ این هورمون نه تنها در القای انقباضات در طی زایمان نقش دارد، بلکه نقش پیوند مادر- فرزندی و نیز انگیختگی جنسی را نیز به عهده دارد؛ گرچه هنوز ممکن است وظایف خود را به پایان نرسانده باشد”.
پروفسور گرب و همکارانش در یک مطالعه نشان دادند که مغز ، احتمالا برای تلاش در ثابت نگه داشتن رابطه، باعث انتشار اکسی توسین در هنگام بروز بحران در رابطه میشود.
اکسی توسین و حفاظت از رابطه هایافته های این محققان به وسیله ثبت نام از دوگروه بزرگسال انجام پذیرفت. یک گروه شامل ۷۵ زوج از امریکا و گروه دیگر عبارت بودند از ۱۴۸ زوج از نروژ که رابطه احساسی عمیقی داشتند.
از شرکت کنندگان خواسته شده بود تا عمیق درباره شریک رابطه خود فکر کرده و سپس بگویند دوست دارند شریک متقابلشان، چگونه در رابطه، با آنها برخورد کند؟
میزان سطح اکسی توسین ، قبل و بعد از تفکر درباره این سوال اندازه گیری شد. یافته ها حاکی ازآن بود که شرکت کنندگانی که در رابطه ، بیشتر از خودگذشتگی کرده بودند و نیز دارای احساس قویتری بودند، سطح اکسی توسین در آنها افزایش پیدا کرده بود؛ که البته نشان دهنده نقش حمایتی بیشتر اکسی توسین در پیوند اجتماعی بود.
درعین حال محققان به نتایج جالبی درباره ارزیابی سطوح اکسی توسین درجفتها بطور همزمان ، رسیده بودند.
تاثیر پایداری رابطه بر میزان ترشح اکسی توسیندر میان زوجهایی که یکی بیشترازدیگری برای رابطه ، ازخودگذشتگی کرده بود، این ازخودگذشتگی و سرمایه گذاری برای رابطه ، نشان دهنده افزایش سطح اکسی توسین در فرد نسبت به زوج خود بود.
محققان فکر میکنند که این افزایش بسط اکسی توسین ، ممکن است تلاشی باشد برای بازسازی یک رابطه مطمئن و ضمانت در آن رابطه. یک حالت ضمنی نیز درباره کار اکسی توسین وجود دارد وآن این است که : شاید نقش آن پرورش توجه و انگیزه برای مراقبت و محافظت از رابطه باشد. پروفسور محقق در این تحقیق میگوید: ” اکسی توسین ممکن است در مورد رابطه های محکوم به فنا ، توانا نباشد” .
با این حال، تیم تحقیق دریافته است که اینجا یک محدوده برای تلاشهای تثبیت رابطه در اکسی توسین وجود دارد؛ بطور مثال در میان زوجهایی که رابطه ای به سوی تجزیه دارند حتی در فردی که برای رابطه ، بیشتر از خود گذشتگی کرده است، افزایش سطح اکسی توسین دیده نشد.
بطورکلی نویسندگان این تحقیق اعتقاد دارند که یافته هایشان از نظریه ” شناسایی و سرمایه گذاری شخصی در رابطه” به منظور ایجاد یک رابطه پراحساس، حمایت میکند؛ به موجب این یافته ها، مغز روابط آسیب پذیر را شناسایی و تلاش به تقویت آن خواهد کرد.
