جام جم سرا: پرونده دوباره باز شد، عکس علیرضا چسبیده روی پوشه، بهعنوان زندانی، محکوم به پرداخت دیه. او الان در مرخصی است، آن هم با خواهش، با مجاب کردن قاضی، برای جور کردن خرج زندگی، برای چلاندن خود و هر کسی که میشناسد تا دیهای را که شاکی خواسته دست و پا کند.
شاکی اما دور میز نیست، یکی از اقوام از جانب آصف حرف میزند؛ مردی ریزنقش با چشمهایی مورب و حرفزدنی که نشان نمیدهد افغانی است. بدهکار و طلبکار بعد از پنج سال میدانند چه میخواهند، یکی دیه میخواهد و دیگری تخفیف، یکی از گرفتاریهای آصف باخبر است و یکی از گرفتاریهای خودش، برای همین میروند سر اصل مطلب.
آصف سال 88 کارگر ساختمانی بود که علیرضا آن را میساخت، اما یک روز حادثهای رخ داد و او از پلهها سقوط کرد. همان سقوط با سرنوشت این دو خانواده بازی کرد؛ یکی را بدهکار دیه کرد و دیگری را طلبکار. از آصف میپرسم که سال 88، نوزده ساله بود، فامیلش میگوید آصف فلج است، از قفسه سینه به پایین، مثل یک تکه گوشت افتاده، بدون کنترل بر ادرار و مدفوع.
آصف افغانیالاصل است، ولی تابعیت پاکستان دارد و الان آنجاست، کیلومترها دور از تهران که در آن بدهکار و طلبکار باهم چانه میزنند. علیرضا گرفتاریهای آصف را میداند، خوب میداند جوانی فلج که برای مخارج زندگی چشمش به دست این و آن است چه روزگار سختی دارد، ولی چون دستش تنگ است و نمیتواند دیه را جور کند، برای گرفتن وقت و تخفیف بیشتر چانه میزند؛ با حالتی آمیخته به التماس.
مدیرعامل: شما 30 میلیون تومان جور کنید و ما هم 150 میلیون تومان برایتان وام میگیریم، قرضالحسنه است، سود میکنید.
علیرضا: 30 میلیون ندارم.
مدیرعامل: باید جور کنی، از عمهای، عمویی، فامیلی، کسی.
برادر علیرضا: شما برو به مردم رو بینداز، اگر دو میلیون تومان دادند.
علیرضا: ما آبرو داریم و گیر افتادهایم. درخواست اعسار هم دادهام.
مدیرعامل: فکر میکنی شرایط با اعسار بهتر میشود؟ حکم اعسار هم میگوید 20 میلیون تومان پیشقسط بده و بقیهاش را قسطی کن، ماهی یک، 1.5 میلیون تومان هم بده. پس با اعسار اتفاق بهتری برایت نمیافتد.
برادر علیرضا: نمیشود اقساط 500 ـ 400 هزار تومان بشود؟
مدیرعامل: نه قسطها کمتر نمیشود. به این فکر کن که هر سال ارزش قسطها کمتر میشود و پرداختش راحتتر. این فرصت خوبی است، به این فکر کن اگر شاکی همان 290 میلیون تومان را بخواهد باید چه کار کنی؟ الان به 180 میلیون راضی شده.
علیرضا: فکر میکنید دارم و نمیدهم؟ اگر داشتم که نمیگذاشتم دیه 88 میلیونی بشود 290 میلیون. الان هم میخواهم مشکلم حل شود.
مدیرعامل: پس اگر اینطور است 30 میلیون تومان تهیه کن.
علیرضا: من زن و بچه دارم، باید خانه تهیه کنم، خرج زندگی دارم، ندارم؟
مدیرعامل: من هم نمیگویم اوضاع شما گل و بلبل است، اما باید کاری کنید، الان پنج سال گذشته و کاری پیش نرفته. فردا میتوانی 20 میلیون تومان بیاوری؟
علیرضا: فردا؟ محال است.
نماینده شاکی: پرونده 290 میلیونی را حاضر نیستید با 20 میلیون تمام کنید؟
علیرضا: فکر میکنید دارم و نمیدهم.
نماینده شاکی: شما دو هفته پیش گفتید مبلغ آماده است.
برادر علیرضا: ما کی گفتیم؟ حداقل ده روز وقت میخواهم. باید قرض بگیرم. 20 میلیون هم ندارم، ده، پانزده میلیون شاید.
شاکی میخندد.
علیرضا: به ما میخندی؟ باید هم بخندی!
نماینده شاکی: من که یک کارگرم میتوانم این پول را جور کنم، بعد شما نمیتوانید.
علیرضا: باور کردن این چیزها برای شما سخت است دیگر، کاری نمیشود کرد.
نماینده شاکی: خدا وکیلی برای ده، پانزده میلیون تومان چانه نزنید.
برادر علیرضا: یک کم به ما وقت بده، یک کم هم مبلغ را بیاور پایین.
شاکی دوباره میخندد: باور نمیکنم شما 30 میلیون نداشته باشید.
علیرضا: چه کار کنم تا باور کنی؟
مدیرعامل: هر چقدر باهم بحث کنید، فایدهای ندارد. 20 میلیون جور کنید و بریزید به حساب دادگستری و ما هم وام را جور میکنیم.
برادر علیرضا: نمیشود مبلغ را بکنید 15 میلیون.
نماینده شاکی: شما که سر پنج میلیون، ده میلیون چانه میزنید باور نمیکنم 20 میلیون را بدهید. اصلا نمیدانم در این چند دقیقه چطور 10 میلیون تومان تخفیف گرفتید؟
مدیرعامل: نه، جور میکنند.
نماینده شاکی: اگر این آقا رفت و دوباره شش ماه دیگر برگشت ما چه کار کنیم؟
مدیرعامل: نه، به نفع خودشان است مبلغ را واریز کنند.
لحظات دشوار صلح و سازش
چانه میزنند، نگاههای ملتمسانه به هم میاندازند، چنگ و دندان نشان هم میدهند، حرفهایی را به رخ هم میکشند، باهم دست به یقه میشوند، به جان یکدیگر میافتند، نفرین میکنند، آه میکشند، عذر میخواهند؛ در جلسههای صلح و سازش از این اتفاقات زیاد میافتد، چه جلسه برای آشتی دادن خانواده قاتل و مقتول باشد، چه برای نرم کردن بدهکار و طلبکار و دعوتشان به آرامش و گذشت.
وساطت سخت است، وقتی کسی با کسی روبهرو میشود که جان و مالش را به خطر انداخته است، ریش سفیدی کردن دشوار است، زمانی که شاکی نرم نمیشود و پایش در یک کفش است. بر سر مهر آوردن کسانی که مالشان را باختهاند و آه ندارند که با ناله سودا کنند، آسان نیست، اما دهها داور و میانجی در ستادهای دیه یا واحدهای اجرای احکام، دو سوی دعوی را کنار هم مینشانند تا از فواید گذشت و از دنیای فانی برایشان بگویند.
در پروندههای مالی البته کار آسانتر است تا در پروندههای جانی. اولیای دم را سختتر از آدمهای دیگر میتوان مجاب کرد، آن هم در پروندههای قتل عمد و برای گرفتن بخشش. برقراری صلح در پروندههای قتل غیرعمد نیز آسان نیست و تخفیف دادن به قاتل و کم کردن دیه مقتول تصمیمی نیست که همه به آن رغبت نشان دهند.
در جرایم مالی نیز وضع به همین شکل است. تاکنون صدها نفر همچون علیرضا و آصف روبهروی هم قرار گرفته و هر یک بر مواضع خویش پای فشردهاند، ولی بسیاری از آنها نیز در نیمه راه دست از خواستهشان کشیدهاند و به همان نقطهای رسیدهاند که نامش بخشش است.
آنهایی که میبخشند
فقط شنیدنش آسان است که یک پرونده به صلح و سازش ختم شده، به زبان ساده است که در فلان سال میلیاردها تومان گذشت گرفته شده؛ ساعتها بحث شده، روزها فشارهای خردکننده بر اعصابها وارد شده و اشکها ریخته شده تا این گذشتها حادث شده است. مدیرعامل ستاد دیه تهران تعریف میکند که در برخی جلسات صلح و سازش حتی دو طرف با هم دست به یقه شده و به جان یکدیگر افتادهاند؛ از سر لج، از شدت ناراحتی، از فشار استیصال.
با این حال آدمهای زیادی بودهاند که در این جلسات نرم شده و با دیدن اندوه مجرم کمی از مواضع خویش کوتاه آمدهاند، آدمهایی مثل آصف که حتی در روزهای سخت معلولیت، در آن هنگام که بیش از هر زمانی به دیه نیاز دارد، از بخشی از حق خویش چشم میپوشد تا زندگی برای مجرمی که به صورت غیرعمد به او صدمه زده، آسانتر شود.
در سالی که گذشت در استان تهران، میانجیگریها میان خانواده قاتل و مقتول و میان طلبکار و بدهکار به بخششهایی کلان منجر شد. در این سال بیش از 15 میلیارد تومان گذشت ثبت شد که قطرهای از دریای بخشش است که در سال 92 در کل کشور ثبت شده است. در سالی که گذشت 7735 نفر از زندانیانی که به دلیل ارتکاب جرایم غیرعمد و غیرکلاهبرداری به حبس محکوم بودند، با پرداخت 300 میلیارد تومان به زندگی بازگشتند که اگر بخششها و گذشتها و رسیدن به صلح و سازشها نبود 830 میلیارد تومان پول نیاز بود تا این افراد روانه خانه شوند.
با این حال فقط شنیدن رقم گذشت 534 میلیارد تومانی آسان است که در سال 92 رقم خورد. باید در یکی از جلسات صلح و سازش حاضر بود تا دردها و رنجهای دو سوی دعوی را از نزدیک دید و آن وقت به عمق روح با گذشت طلبکاران پی برد و آن وقت درک کرد گرفتن 534 میلیارد تومان بخشش یعنی 534 میلیارد بار خواهش، نرمش و کرنش.
اما این چرخه تولید زندانی و رو در رو قرار گرفتن شاکی و متهم چرخهای مادامالعمر است و این خواهشها و التماسها و کوتاه آمدنها و نرمشها، صحنههایی ابدی که چون تا انسان هست خطا نیز هست و در لابهلای آنها آدمهایی که میبخشند و با بزرگواری عبور میکنند و نیز آدمهایی که نمیبخشند و چشم میبندند و بیاعتنا میروند.(مریم خباز / گروه جامعه)
۷ راه برای اینکه هر جلسهای را با نتیجهای مثبت پایان دهید؛
به گزارش آلامتو و به نقل از بیزینس ترند؛ در اغلب اوقات جلسات یک جزء اجباری و ناخوشایند زندگی کاری تلقی میشوند. در پایان یک جلسه مشاهده میکنیم که همه سعی میکنند سریع اتاق را ترک کنند و این زمزمه به گوش میرسد که «باز هم فقط وقتم تلف شد» یا «احساس میکردم قرار نیست هیچوقت تمام شود.»
شاید شما هم تلاش کرده باشید همه موارد ضروری را رعایت کنید – مقصود و هدفی برای جلسات تعیین کنید، دستور کار فکرشدهای برای جلسه آماده کنید و تیم را در طول جلسه در مسیر درست هدایت کنید – اما باز هم میبینید کارکنان یا همکارانتان چندان علاقه و تمایلی به شرکت در جلسات نشان نمیدهند.
در ادامه هفت توصیه فوقالعاده آمده اسـت برای اینکه دلزدگی و ملالت را از جلسات خود بزدایید و کاری کنید همه در پایان جلسه احساس کنند وقتی که صرف کردهاند تلف نشده اسـت. با پیادهسازی برخی از این استراتژیها، شاید کارکنان یا همکارانتان واقعاً از جلسات الهام بگیرند، احساس کنند صدایشان شنیده میشود و به وجودشان واقعاً نیاز اسـت و شاید – فقط شاید – با اشتیاق در انتظار جلسه بعدی باشند.
با سر جلسه نشستن بهرهوری آغاز نمیشود و هدفها محقق نخواهند شد! ساعت خود را برای چند دقیقه (۱۰ دقیقه مناسب اسـت) پیش از وقت تعیینشده برای پایان جلسه تنظیم کند. بهمحض رسیدن به این زمان، خروجی جلسه را در زمان باقیمانده جمعبندی کنید. آیا هنوز هم افرادی هستند که مشتاقاند دیدگاههای خود را به اشتراک بگذارند؟ از آنها بخواهید ایمیلی حاوی ایدههای خود برای شما ارسال کنند تا آن موارد را در دستور کار جلسه بعدی قرار دهید یا بعداً شخصاً به آن موارد بپردازید. مهمتر از همه جلسه را سروقت تمام کنید – اجازه ندهید زمان جلسه ازآنچه لازم اسـت طولانیتر شود.
در پایان هر جلسهای، بر نقش مثبت اعضای تیمتان در طول جلسه تأکید کنید. این همان لحظهای اسـت که شما میتوانید کاری کنید همه احساس خوبی داشته باشند – مطمئن شوید همه با یک حس خوب جلسه را ترک کنند که این میتواند درنتیجه نقش مثبتی باشد که فرد در جلسه یا برای شرکت در کل داشته اسـت. اجازه دهید همه بدانند شما احساس میکنید جلسه موفق بوده اسـت حتی اگر لازم باشد بر تنها نتیجه مثبت آن تأکید کنید.
اغلب جلسات با سر تکان دادن، دست دادن و دیگر رفتارهای شیرین و مطلوب تمام میشوند؛ اما چرا جلسه را با یک جمله صمیمانه «خیلی ممنون که در جلسه حاضر شدید»، یک دست دادن صمیمانه همراه با تماس چشمی یا گفتگویی نشاطآور درباره هر چیزی بهجز کار یا آینده شرکت پایان ندهید؟
آیا فکر میکنید احتمال دارد جلسهتان با یک احساس کدورت پایان یابد؟ گاهی اوقات، برای محقق شدن تغییری در تیم یا سازمان، چیزهایی باید در جلسات بازگو شوند که ممکن اسـت برای برخی چندان خوشایند نباشند؛ یا زمانی که بازی مقصریابی آغاز میشود صحبتها به مجادله کشیده شود. اگر احساس میکنید فضای جلسهتان در حال سنگین شدن اسـت و کدورتهایی به وجود آمده اسـت، جلسه را با اذعان به چیزهای اثربخش و غیراثربخش در فرایند کار به پایان ببرید و مهمتر از همه پیش از رفتن به سراغ گام بعدی به کدورتهای به وجود آمده بین اعضای تیمتان توجه کنید.
ما همه در جلساتی حضور داشتهایم که در میانه آن بسیار برایمان دشوار بوده اسـت ارتباطی بین صحبتها و هدف آغازین جلسه پیدا کنیم؛ بهطوریکه بحثهای بیهود و خیالپردازیها بر جلسه حاکم شدهاند و احساس میکنیم همه آشفته و بیقرارند. ازآنجاییکه نمیخواهید این دور هم جمع شدن تیمتان صرفاً اتلاف وقت تلقی شود، بحث فعلیتان را هر چه سریعتر (و البته باظرافت) پایان دهید و سپس از اعضای تیمتان بخواهید چنددقیقهای درنگ کنند و به امور فوری و حساسی بیندیشند که میخواهند بیشتر موردبحث قرار گیرند. ایدههای آنها را برای دستور کار جلسه بعدی یادداشت کنید یا برای ملاقات تکبهتک با آنها پس از جلسه برنامهریزی کنید.
اغلب اوقات تعداد معدودی از افراد بر جلسه سیطره دارند. ۵ تا ۱۰ دقیقه را در پایان جلسه در نظر بگیرید تا تمام اعضای تیم فرصتی پیدا کنند نظری بدهند و بدون اینکه کسی سخنشان را قطع کند حرف خود را بزنند – این زمان تنها به آنها تعلق دارد تا نظر خود را مطرح کنند. این کار باعث میشود آنها احساس کنند حرفشان شنیده میشود و همینطور که جلسه به پایان خود نزدیک میشود احتمالاً چشمان برخی گشوده میشود و پنجرهای به روی گزینههای جدید بازمیگردد.
نزدیک به پایان جلسه، بهطور خلاصه گامهای اجرایی را که برای پیشبرد اهداف شرکت یا تیمتان ضروری هستند، فهرست کنید. به همه یادآور شوید شرکت به چه سویی پیش میرود – تصویر کلی را برای آنَها ترسیم کنید – و جلسه را با لبخندی صمیمانه و شور و شوقی برای آینده پایان دهید.
تبیان به نقل از گزارش خبرگزاری مهر، مهدی قره شیخلو، رئیس سازمان دارالقرآن الکریم در آئین افتتاحیه دهمین دوره مسابقات سراسری دارالقرآن امام علی(علیه السلام) ویژه بانوان که صبح دیروز ۲۷ شهریورماه در مجموعه فرهنگی یادمان شهدای هفتم تیر برپا شد، طی سخنانی گفت: این مسابقات از جنس مردمی اسـت و برای برپایی این مسابقات، هیچ بودجه دولتی دریافت نمی شود.
وی ادامه داد: این مسابقه از بزرگترین و مفصل ترین رقابت های قرآنی اسـت که با حمایت بخش مردمی برگزار می شود، اگر می خواهیم فعالیت های قرآنی در کشور به سروسامان خوبی برسد راهی نداریم، جز اینکه خود مردم که دارای توانایی و تمکن مالی هستند برای توسعه و تعمیق فعالیت های قرآنی در کشور تلاش کنند.
قره شیخلو با اشاره به اینکه ۱۰ سال از برپایی این مسابقه در کشور می گذرد اظهار کرد: در این دوره از مسابقات بیش از پنج هزار نفر در بخش بانوان شرکت کرده اند که اگر مشغله مردمی نبود تعداد بیشتری در این مسابقات در بخش بانوان حضور پیدا می کردند که این حکایت از تعداد بالای بانوان قرآنی دارد.
رئیس سازمان دارالقرآن بیان کرد: نمونه هایی از این امور باید در طول سال در کشور و به طور فراوان انجام شود، فعالیت های خوبی از جنس مردمی در کشور برپا می شود، اما جای اینگونه برنامه ها خالی اسـت.
چه بهتر اسـت که در شب عاشورا و در کنار برپایی مراسم سوگواری و مصائب حضرت اباعبدالله الحسین(علیه السلام)، هیئت های مذهبی اقدام به برپایی جلسات ختم قرآن به یاد قرآن خوانی امام حسین(علیه السلام) و یارانش داشته باشند.
این قاری بین المللی با اشاره به اینکه در آستانه فرا رسیدن ماه محرم الحرام هستیم بیان کرد: نزدیک به صد هزار هیئت مذهبی طی ایام محرم در کشور فعال اسـت که جای برنامه های قرآنی در این هیئات خالی اسـت که اگر یکی از موضوعات و برنامه های این هیئات به بحث قرآن اختصاص پیدا کند آن هنگام اسـت که نزدیک به صد هزار مرکز قرآنی در کشور خواهیم داشت.
وی افزود: چه بهتر اسـت که در شب عاشورا و در کنار برپایی مراسم سوگواری و مصائب حضرت اباعبدالله الحسین(علیه السلام)، هیئت های مذهبی اقدام به برپایی جلسات ختم قرآن به یاد قرآن خوانی امام حسین(علیه السلام) و یارانش داشته باشند.
رئیس سازمان دارالقرآن ادامه داد: ان شاء الله برپایی اینگونه فعالیت ها به ارتقا فعالیت های قرآنی در سطح کشور کمک کند و امیدواریم این امر، الگویی شود برای دیگر افرادی که تمکن مالی دارند تا در موضوع قرآن ورود پیدا کنند.
قره شیخلو گفت: برپایی مسابقات قرآن، بخشی از توسعه فرهنگ قرآنی در سطح کشور اسـت در کنار آن باید به برپایی جلساتی در زمینه گسترش مفاهیم و تفسیر قرآن و فضاسازی قرآنی ... توجه شود تا مقدمه ای برای انس بیشتر با مفاهیم قرآن و عمل کردن به دستورات قرآن در زندگی مهیا شود.
رئیس سازمان دارالقرآن عنوان کرد: امیدواریم که زندگی و عملکرد قرآنی داشته باشیم؛ چرا که در قیامت به عمل قرآنی نمره داده می شود.
این مسابقات قرآنی با حضور بیش از ۵۲۰۰ نفر در بخش بانوان و در هفت رشته حفظ کل، حفظ بیست جزء، حفظ ۱۰ جزء ، حفظ پنج جزء، حفظ دو جزء، قرائت و ترتیل خوانی قرآن کریم در دو مقطع سنی زیر ۱۶ سال و بالای ۱۶ سال، طی یک هفته در مرکز فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی واقع در تهران، بهارستان، چهارراه سرچشمه، یادمان شهدای هفتم تیر برگزار می شود.
تبیان به نقل از گزارش خبرگزاری مهر، مهدی قره شیخلو، رئیس سازمان دارالقرآن الکریم در آئین افتتاحیه دهمین دوره مسابقات سراسری دارالقرآن امام علی(علیه السلام) ویژه بانوان که صبح دیروز ۲۷ شهریورماه در مجموعه فرهنگی یادمان شهدای هفتم تیر برپا شد، طی سخنانی گفت: این مسابقات از جنس مردمی اسـت و برای برپایی این مسابقات، هیچ بودجه دولتی دریافت نمی شود.
وی ادامه داد: این مسابقه از بزرگترین و مفصل ترین رقابت های قرآنی اسـت که با حمایت بخش مردمی برگزار می شود، اگر می خواهیم فعالیت های قرآنی در کشور به سروسامان خوبی برسد راهی نداریم، جز اینکه خود مردم که دارای توانایی و تمکن مالی هستند برای توسعه و تعمیق فعالیت های قرآنی در کشور تلاش کنند.
قره شیخلو با اشاره به اینکه ۱۰ سال از برپایی این مسابقه در کشور می گذرد اظهار کرد: در این دوره از مسابقات بیش از پنج هزار نفر در بخش بانوان شرکت کرده اند که اگر مشغله مردمی نبود تعداد بیشتری در این مسابقات در بخش بانوان حضور پیدا می کردند که این حکایت از تعداد بالای بانوان قرآنی دارد.
رئیس سازمان دارالقرآن بیان کرد: نمونه هایی از این امور باید در طول سال در کشور و به طور فراوان انجام شود، فعالیت های خوبی از جنس مردمی در کشور برپا می شود، اما جای اینگونه برنامه ها خالی اسـت.
چه بهتر اسـت که در شب عاشورا و در کنار برپایی مراسم سوگواری و مصائب حضرت اباعبدالله الحسین(علیه السلام)، هیئت های مذهبی اقدام به برپایی جلسات ختم قرآن به یاد قرآن خوانی امام حسین(علیه السلام) و یارانش داشته باشند.
این قاری بین المللی با اشاره به اینکه در آستانه فرا رسیدن ماه محرم الحرام هستیم بیان کرد: نزدیک به صد هزار هیئت مذهبی طی ایام محرم در کشور فعال اسـت که جای برنامه های قرآنی در این هیئات خالی اسـت که اگر یکی از موضوعات و برنامه های این هیئات به بحث قرآن اختصاص پیدا کند آن هنگام اسـت که نزدیک به صد هزار مرکز قرآنی در کشور خواهیم داشت.
وی افزود: چه بهتر اسـت که در شب عاشورا و در کنار برپایی مراسم سوگواری و مصائب حضرت اباعبدالله الحسین(علیه السلام)، هیئت های مذهبی اقدام به برپایی جلسات ختم قرآن به یاد قرآن خوانی امام حسین(علیه السلام) و یارانش داشته باشند.
رئیس سازمان دارالقرآن ادامه داد: ان شاء الله برپایی اینگونه فعالیت ها به ارتقا فعالیت های قرآنی در سطح کشور کمک کند و امیدواریم این امر، الگویی شود برای دیگر افرادی که تمکن مالی دارند تا در موضوع قرآن ورود پیدا کنند.
قره شیخلو گفت: برپایی مسابقات قرآن، بخشی از توسعه فرهنگ قرآنی در سطح کشور اسـت در کنار آن باید به برپایی جلساتی در زمینه گسترش مفاهیم و تفسیر قرآن و فضاسازی قرآنی ... توجه شود تا مقدمه ای برای انس بیشتر با مفاهیم قرآن و عمل کردن به دستورات قرآن در زندگی مهیا شود.
رئیس سازمان دارالقرآن عنوان کرد: امیدواریم که زندگی و عملکرد قرآنی داشته باشیم؛ چرا که در قیامت به عمل قرآنی نمره داده می شود.
این مسابقات قرآنی با حضور بیش از ۵۲۰۰ نفر در بخش بانوان و در هفت رشته حفظ کل، حفظ بیست جزء، حفظ ۱۰ جزء ، حفظ پنج جزء، حفظ دو جزء، قرائت و ترتیل خوانی قرآن کریم در دو مقطع سنی زیر ۱۶ سال و بالای ۱۶ سال، طی یک هفته در مرکز فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی واقع در تهران، بهارستان، چهارراه سرچشمه، یادمان شهدای هفتم تیر برگزار می شود.