داروهایی که ریزش مو می‌آورند

جام جم سرا: بیشتر داروهای ضدسرطان که در شیمی‌درمانی استفاده می‌شوند بر سلامت موها تاثیر منفی می‌گذارند. بعضی از این داروها مانند تاکسان‌ها که برای مقابله با سرطان سینه به کار می‌روند، باعث ریزش مو می‌شوند. در این شرایط ریزش مو با شدت و سرعت زیادی رخ می‌دهد و گاهی حتی رویش دوباره مو بسختی صورت می‌گیرد. البته در بیشتر مواقع موها دوباره رشد می‌کنند. داروی بوسولفان که برای درمان بعضی تومورهای مغزی یا تومورهای مخچه در کودکان استفاده می‌شود نیز همین تاثیر را دارد. در یک تا 2 درصد موارد، امکان رویش دوباره موها منتفی است یا این‌که موهای جدید کیفیت پایین و نامناسبی دارند. با این حال، ریزش موی ناشی از بسیاری داروهای شیمی‌درمانی دیگر با اتمام جلسه‌های درمان رفع می‌شود و خوشبختانه اثرات جانبی آن روی موها نیز قابل‌جبران است.

چرا موها هنگام شیمی‌درمانی می‌ریزند

سلول‌های سرطانی بیشتر از سلول‌های دیگر میل به تقسیم و تکثیر شدن دارند. تقسیم سلولی در نواحی‌ای مانند جداره روده و پیاز موها زیاد است. داروهای شیمی‌درمانی روی سلول‌های با سرعت تکثیر بالا اثر بیشتری دارد. این مساله هم باعث وارد شدن آسیب جدی به این سلول‌ها در دوره شیمی‌درمانی می‌شود و ریزش موی سر و البته کل بدن با سرعت بالایی رخ می‌دهد.

اینترفرون

داروی اینترفرون در یک دوره طولانی برای درمان بیماری‌هایی مانند هپاتیت C تجویز می‌شود که گاهی اثرات منفی و مخربی روی موها می‌گذارد. این دارو معمولا باعث ریزش مو می‌شود و می‌تواند رنگ یا بافت موها را تغییر دهد.

همچنین می‌تواند باعث وز شدن موها شود. البته اثرات جانبی و مخرب این دارو به اندازه داروهای شیمی‌درمانی نیست اما بهتر است درباره عوارض آن به بیمار آگاهی‌های لازم داده شود. به عقیده متخصصان پوست و مو مصرف اینترفرون برای درمان سرطان پوستی ملانوم یا سرطان کلیه متاستاز داده، همان اثرات مخرب را روی موها می‌گذارد.

داروهای هورمونی

قرص‌های ضدبارداری، تستوسترون و استروئیدهای آنابولیزان که در درمان بعضی اختلالات هورمونی به کار می‌روند، جزو داروهای هورمونی هستند که می‌توانند روی سلامت موها تاثیر منفی بگذارند.

قرص‌های ضدبارداری پروژستین نسل اول و دوم در بعضی خانم‌های مستعد باعث ریزش مو می‌شود اما درباره همه خانم‌ها صادق نیست. از پزشکتان بخواهید قرص‌های نسل سوم را ـ که اثرات هورمون مردانه کمتری دارند ـ برایتان تجویز کنند. این قرص‌ها تاثیر کمی روی موها می‌گذارند.

داروهای حاوی تستوسترون و استروئیدهای آنابولیزان

این داروها باعث ریزش مو و رویش موهای زائد، ‌بویژه در آقایان مستعد ریزش مو می‌شود زیرا تستوسترون به واسطه آنزیم 5-آلفا ردوکتاز که در ناحیه پوست سر قرار دارد، هورمونی به نام دی‌هیدروتستوسترون تولید می‌کند. همین هورمون نیز فولیکول‌های مو را به سمت ریزش زودرس سوق می‌دهد. به همین سبب موها بیش از پیش نازک و کوتاه می‌شوند، طوری که پس از مدتی فقط موهای کرک‌مانندی از آنها باقی می‌ماند و بالاخره به مرور زمان موها محو می‌شوند. استروئیدهای آنابولیزان نیز مشتقات هورمون‌های مردانه یا تستوسترون‌ها هستند. از این رو همان اثرات مشابه را بر جای می‌گذارند و باعث ریزش مو می‌شوند.

کورتون‌ها نیز به دلیل داشتن خاصیت هورمون مردانه می‌توانند در افراد مستعد باعث ریزش مو شوند. این داروها با دوره‌های طولانی به کار می‌روند و از بین آنها می‌توان به بتامتازون یا پردنیزولون اشاره کرد که در صورت استفاده درازمدت با دوز بالا می‌توانند باعث آسیب‌دیدگی و ریزش موها شوند. البته با تمام شدن دوره درمان و قطع مصرف دارو، عوارض آن از بین می‌رود.

تاثیر ویتامین A

دو داروی آسیتریتین و ایزوترتینوئین برای بیماری‌های آکنه و پسوریازیس کار برد دارند. این دو دارو ـ که به خانواده رتینوئیدها (مشتقات ویتامین A) تعلق دارند ـ می‌توانند باعث آسیب به موها شوند.

داروی آسیتریتین که برای درمان پسوریازیس استفاده می‌شود، می‌تواند به ریزش مو، تغییر رنگ یا حالت موها منجر شود. داروی ایزوترتینوئین نیز برای رفع جوش‌های غرور جوانی تجویز می‌شود و مصرف دوز بالای آن به مدت بیش از شش ماه، می‌تواند باعث ریزش مو شود. خوشبختانه با قطع این داروها ریزش مو هم متوقف خواهد شد.

اثرات داروهای دیگر روی موها

داروهای پرکاربرد دیگری هم هست که گاهی باعث آسیب دیدن و ریزش موها می‌شود. در بعضی موارد استفاده دراز مدت از داروهایی که در زیر ذکر می‌کنیم، مشکل‌ساز می‌شود:

داروهای ضدافسردگی: کلومی پرامین، آموکساپین، پاروکستین، آمی‌تریپتیلین و فلوکستین.

داروهای ضدانعقاد خون: تیوکلومارول، هپارین (در دوز بالا) و وارفارین.

داروهای ضدفشارخون: متیل دوپا، کاپتوپریل (بندرت)، کلونیدین و انالاپریل.

داروهای ضدالتهاب: کلشی‌سین (داروی ضدنقرس).

داروهای ضدتشنج: والپیروئیک اسید (دپاکین) و والپرومید (دپامید).

داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی که برای درمان درد و روماتیسم استفاده می‌شود: ناپروکسن و سولینداک (بندرت).

داروهای ضدتیروئید (برای تنظیم کارکرد غده تیروئید): تیواوراسیل و لووتیروکسین (در دوز بالا).

داروهای مسدودکننده گیرنده‌های بتا: پروپرانولول، آتنولول، بیزوپرولول و نادولول.

داروی لیتیوم (تثبیت کننده خلق).

داروهای ضدروماتیسم: آلوکریزین.

داروهای ضدمالاریا: مفلوکین (بندرت).

توصیه می‌شود اگر چند هفته یا چند ماه پس از مصرف هر دارو، تغییری در موهایتان مشاهده کردید، به متخصص پوست و مو مراجعه کنید. (دکتر همایون مژدهی‌آذر/ضمیمه سیب)

داروهایی که شما را ناشنوا می‌کند

جام جم سرا: برخی از دارو‌ها برای سیستم شنوایی بسیار خطرناکند و بیماران باید مراقب باشند این دارو‌ها را مصرف نکنند زیرا سریع واکنش نشان می‌دهند.
به نقل از فارس، در صورت مشاهده علائم مشکوک در گوش باید دارو کنار گذاشته شود و به پزشک مراجعه شود زیر ناشنوایی حاصل از آن‌ها ممکن است غیر قابل برگشت باشد و به تدریج یا به طور ناگهانی رخ دهد.

مسمومیت شنوایی اغلب به دوز دارو و مدت زمان استفاده بستگی دارد و می‌تواند حتی پس از قطع درمان نیز بیمار را دچار مشکل کند. بنابراین بهتر است داروهایی را که منجر به ناشنوایی می‌شوند به خاطر بسپارید:

*آنتی بیوتیک‌ها بخصوص آمینوگلیکوزید‌ها، وانکومایسین، ماکرولید‌ها و تتراسایکلین
*ضد قارچ‌ها
*ضد مالاریا
*ضد ویروس
*ضد سرطان به خصوص سیس پلاتین، vinca-alcaloïdes، تالیدومید
*داروهای قلبی عروقی
*داروهایی برای اختلال نعوظ
* داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی
*مسکن‌ها

داروهای دیگری هم وجود دارند که می‌توان به این فهرست افزود؛ مانند داروهای روماتولوژی و غدد، داروهای تثبیت آهن در بدن، immunosuppresseur، immunosuppresseur و....! (تابناک)

---

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.

داروهایی که سلامت چشم را نشانه می‌گیرند

مصرف داروهای حاوی کورتون مسلما بی‌خطر و بی‌عارضه نیست. در بین مجموعه عوارضی که این داروها به دنبال دارند، احتمال بروز اختلالات بینایی اهمیت زیادی دارد. داروهای خوراکی کورتون‌دار بعد از چند روز مصرف، باعث افزایش فشار داخل چشمی (آب سیاه یا گلوکوم) می‌شوند و مصرف طولانی‌مدت و بدون کنترل این داروها خطر ابتلا به آب مروارید را افزایش می‌دهد. علاوه بر این مشاهده شده مصرف خوراکی کورتیکواستروئید‌ها باعث تشدید تبخال یا هرپس قرنیه چشم یا بروز برخی بیماری‌های ته چشم می‌شود. اگر بعد از مصرف داروهای کورتون با نشانه‌های غیرعادی در چشم مواجه شدید، حتما به پزشک اطلاع دهید و داروهای حاوی کورتون را بدون تجویز پزشک مصرف نکنید.

هیدروکسی کلروکین

هیدروکسی کلروکین جزو داروهایی است که برای مقابله با پُلی‌آرتریت روماتوئید تجویز می‌شود، اما مصرف خودسرانه یا طولانی‌مدت این داروها خطر بروز آسیب‌های جبران‌ناپذیر در شبکیه چشم را بالا می‌برد. عوارض به وجود آمده در شبکیه چشم با توجه به حساسیت بیمار به دارو و دوز داروی مصرفی متفاوت است. متاسفانه در موارد مصرف طولانی‌مدت برای چندین سال مداوم از این داروها مواردی از نابینایی نیز گزارش شده است. مصرف کوتاه‌مدت این دارو نیز ممکن است به مشکلاتی مثل دیدن هاله نور، تاری دید یا حساسیت به نور و... منجر شود. خوشبختانه با قطع مصرف دارو این علائم هم برطرف می‌شوند. توصیه می‌شود افرادی که به‌طور مرتب داروی هیدروکسی کلروکین را مصرف می‌کنند، در سال اول مصرف هر سه ماه یکبار و در سال‌های بعد هر شش ماه یکبار به چشم پزشک مراجعه کنند تا میدان دید آنها کنترل شود.

ویاگرا

در سراسر جهان میلیون‌ها مرد به طور خودسرانه از داروهای تقویت‌کننده قوای جنسی مثل ویاگرا استفاده می‌کنند، بدون توجه به این‌که این داروها ممکن است مشکلات جدی برای سلامت چشم‌ها ایجاد کند. در سال 2005، محققان آمریکایی در هفت مرد مصرف‌کننده ویاگرا کاهش ناگهانی بینایی را مشاهده کردند. این مردان با مصرف ویاگرا از مشکل نوروپاتی قدامی غیرآرتریتیکی عصب بینایی (NAION) رنج می‌بردند. این بیماری که امکان دارد به نابینایی منجر شود، زمانی بروز می‌کند که جریان خون در ناحیه عصب‌های بینایی دچار اختلال ‌شود. علاوه بر این 6 تا 7 درصد آقایانی که از این داروهای تقویت‌کننده جنسی استفاده می‌کنند، زمانی که به شیئی نگاه می‌کنند در اطراف آن یک هاله آبی رنگ می‌بینند. افرادی که با مصرف ویاگرا دچار کاهش بینایی می‌شوند، باید حتما مصرف دارو را قطع و با پزشک مشورت کنند.

قطره‌های چشم

اگر به دلیل ابتلا به بیماری چشمی از قطره یا پمادی بر پایه کورتیکواستروئید (کورتون)‌ مصرف می‌کنید، توجه بیشتری به سلامت چشم‌ها داشته باشید. قطره‌های بر پایه کورتیکواستروئیدها باعث تشدید تبخال یا هرپس قرنیه می‌شوند. در این صورت بیمار احساس می‌کند که یک جسم خارجی داخل چشم رفته یا زخمی در سطح قرنیه وجود دارد. این مشکل از دو تا سه روز بعد از شروع مصرف قطره یا پماد تشدید پیدا می‌کند. از دیگر خطرات استفاده طولانی‌مدت از کورتیکواستروئیدهای موضعی می‌توان به افزایش فشار داخلی چشم یا آب سیاه یا گلوکوم اشاره کرد. علاوه بر این، امکان عادت بیمار به استفاده از قطره‌های کورتونی نیز وجود دارد. به این ترتیب که برای درمان ورم ملتحمه آلرژیک قطره‌های کورتون تجویز می‌شود و زمانی که میزان استفاده کاهش پیدا می‌کند یا دارو قطع می‌شود، علائم التهاب دوباره بروز می‌کند. به این حالت «اعتیاد کورتونی» یا «وابستگی استروئیدی» گفته می‌شود. البته این مشکل چندان رایج نیست و زمانی که فرد دارو را به صورت طولانی‌مدت یعنی ماه‌ها و حتی سال‌ها مصرف می‌کند، اتفاق می‌افتد. توصیه می‌کنیم صرفا زمانی از قطره‌های چشمی استفاده کنید که پزشک تجویز کرده باشد. از استفاده خودسرانه از این قطره‌ها و پیشنهاد آن به دیگران اکیدا خودداری کنید. مصرف خوراکی کورتون‌ها نیز به سلامت چشم‌ها آسیب می‌زند. حتما دارو را طبق دستور پزشک استفاده کنید.

آمیودارون

داروی آمیودارون که برای درمان بیماری‌های قلبی تجویز می‌شود، امکان آسیب به قرنیه چشم را بالا می‌برد. مصرف طولانی‌مدت آمیودارون باعث تشکیل رسوباتی در قرنیه می‌شود که معمولا بی‌خطر بوده و اختلالی در بینایی ایجاد نمی‌کند، اما زیاد و حجیم شدن این رسوبات باعث می‌شود فرد احساس کند از پشت شیشه کثیف به اشیا نگاه می‌کند. البته این مورد چندان رایج نیست، اما تجمع چنین رسوباتی همچنین می‌تواند مشکلاتی برای بیمار ایجاد کند. توصیه می‌شود افرادی که تحت درمان با این داروها هستند، به طور مرتب به چشم پزشک مراجعه کنند. اگر با مصرف داروی آمیودارون مشکلی در قدرت بینایی آنان به وجود بیاید، حتما مشکل را با پزشک خود در میان بگذارید.

ادویل و پروفن

داروهای ضدالتهاب در بین عوارض جانبی بیشماری که دارند به بینایی نیز آسیب می‌زنند. این داروها که در بین مردم شناخته شده و بسیار مصرف می‌شوند، باعث بروز مشکلاتی در سطح قرنیه شده و فرد احساس می‌کند که در چشم‌هایش شن ریخته شده است.

احساس شن در چشم بعد از چند روز از شروع مصرف این داروها بروز می‌کند. این مساله تا حدودی رایج است، اما بندرت تبدیل به مشکل حادی می‌شود. در حالت کلی توصیه می‌کنیم با مشاهده هرگونه تغییری در چشم‌ها مصرف دارو قطع شود. از مصرف خودسرانه و بی‌رویه ادویل و پروفن خودداری کنید و اگر چنین علائمی مشاهده کردید، برای اطمینان خاطر به چشم پزشک مراجعه کنید.

آلپرازولام

قرص‌های اعصاب و آرامبخش مثل آلپرازولام و دیازپام که برای رفع استرس و اضطراب یا اختلالات خواب و... مصرف می‌شوند، خطر بروز اختلالات بینایی را بالا می‌برند. این داروها باعث بروز خشکی چشم و در موارد نادر آب سیاه حاد می‌شوند. در گام اول توصیه می‌شود که افراد از مصرف خودسرانه و بی‌رویه قرص‌های اعصاب بپرهیزند. در صورت مشاهده هرگونه تغییر در حس بینایی خود حتما به چشم پزشک مراجعه کنید.

داروهای ضدآلرژی

آنتی‌هیستامین‌ها که بویژه برای مقابله با تب یونجه تجویز می‌شوند، عوارضی در چشم‌ها به‌جا می‌گذارند. این داروها باعث بروز حساسیت به نور و خشکی چشم‌ها می‌شوند. خوشبختانه این عوارض به طور کلی چندان جدی نیست و با کاهش دوز دارو یا قطع آن برطرف می‌شود.

(سیب-ضمیمه سه شنبه روزنامه جام جم)

داروهایی که میل جنسی را کم می کنند

به گزارش جام جم سرا به نقل از تبیان، چه بسا درمان دارویی یک بیماری که با هدف بهبود در یک ناحیه از بدن انجام می شود ، منجر به بروز عارضه در ناحیه دیگری گردد. پس لازم است که هر دارویی تحت نظر پزشک متخصص آن بیماری و در مدت تعیین شده مصرف شود.

خانم دکتر مریم بهاری ساروی، پزشک داروساز در خصوص داروهایی که باعث کاهش میل جنسی می شوند بیشتر توضیح می دهند.

داروهای ضدافسردگی

داروهای مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین شامل داروهای ضدافسردگی معروف مانند سرترالین (زولوفت) و فلوکستین (پروزاک) هستند که بسیاری از مردم خودسرانه به مصرف آنها می پردازند. این داروها برای درمان اضطراب، افسردگی و دیگر مشکلات اعصاب و روان مصرف می شوند.

این داروها با افزایش سروتونین به بهبود خلق و خوی کمک می کنند، اما باعث کاهش تجمع دوپامین و اپی نفرین در مغز می شوند که در اثر آن، میل جنسی فرد کاهش پیدا می کند.

قرص های ضدبارداری

مصرف قرص های ضدبارداری از سال های 1970 رایج شد و تغییرات عمده ای را در کیفیت زندگی افراد ایجاد نمود. اما این قرص ها باعث تغییر تعادل هورمون های جنسی در خانم ها شده و گاهی اثرات منفی روی میل جنسی آنها می گذارند.

اگر بخشی از این عوارض جانبی در شما ایجاد شد، با پزشک خود مشورت کرده و روش های پیشگیری از بارداری غیرهورمونی مانند استفاده از آی یو دی ( I.U.D) را انتخاب کنید. البته روش های دیگری مانند استفاده از کاندوم و غیره نیز وجود دارند که می توانید با مشورت پزشک به کار ببرید.

داروهای بزرگی پروستات

بزرگی خوش خیم پروستات یکی از مشکلات رایج بین آقایان است. معمولا برای مقابله با این مشکل داروی پروسکار (فیناستراید) تجویز می شود.

این دارو میزان تستوسترون را تحت تاثیر قرار می دهد تا علائم بزرگی پروستات تخفیف پیدا کند. اما همین تاثیر باعث کاهش میل جنسی در آقایان می شود که در برخی موارد تا اختلالات نعوظی نیز پیش می رود.

بهتر است فقط تحت نظر پزشک اقدام به مصرف این دارو کنید و در صورت مشاهده ی عوارض آن، مشکل را با پزشک تان در میان بگذارید.

آنتی هیستامین ها

فصل بهار و پاییز برای برخی افراد فصول سختی است، چون سبب بروز علائم آلرژی در آنها می شود. برای کاهش علائم آلرژی، اکثر افراد به سراغ داروهای آنتی هسیتامین می روند. در واقع بسیاری از افراد نیازی به مراجعه به پزشک نمی بینند و خودسرانه به سراغ این داروها می روند.

آنتی هیستامین ها باعث باز شدن مجاری تنفسی شده و مشکل احتقان در فصل آلرژی را کاهش می دهند. اما همین داروها می توانند روی زندگی جنسی افراد، اثرات نامطلوب بگذارند.

طول مدت اثر آنتی هیستامین های نسل جدید، حدود 12 ساعت است. با این حال بهتر است مراقب مصرف بی رویه و خودسرانه ی این قبیل داروها باشید.

استفاده از ماری جوانا به عنوان دارو

ماری جوانا به صورت دارو برای بیمارانی که تحت درد شدید و مزمن قرار دارند، تجویز می شود. اما مصرف ماری جوانا باعث کاهش میل جنسی می شود.

نتایج بررسی های پزشکی نشان می دهد که مصرف این ماده در افراد باعث بروز مشکلات جنسی و کاهش میل جنسی شده است.

داروهای ضدصرع

داروهایی مانند کاربامازپین (تگرتول) که برای مقابله و جلوگیری از حملات صرع و تشنج مصرف می شوند، باعث نجات جان بسیاری از افراد می گردند. اما با این حال این داروها روی بخش هایی از مغز که مسئول تحریک جنسی هستند، تاثیر منفی می گذارند.

این داروها از طریق مهار کردن احساس لذت مربوط به روابط جنسی می توانند روی کیفیت ارگاسم تاثیر منفی بگذارند. خوشبختانه امروزه نمونه های متعددی از این نوع داروها وجود دارند که با کمترین میزان تاثیر روی میل جنسی می توانند همان اثر ضد صرع را داشته و توسط پزشکان معالج تجویز گردند.

داروهای بتابلوکر

بسیاری از افراد برای پیشگیری و درمان مشکلات قلبی، کنترل فشار خون و غیره به سمت مصرف بتابلوکرهایی مانند پروپرانولول (پرانول) و متوپرولول (متورال) می روند. متاسفانه داروهای بتابلوکر نیز اثرات نامطلوبی روی میل جنسی می گذارند.

علاوه بر این قطره های چشمی حاوی بتابلوکرها مانند تیمولول که برای درمان آب سیاه چشم (گلوکوم) استفاده می شوند نیز باعث کاهش میل جنسی افراد می شوند.

خوشبختانه انواع مختلفی از داروهای بتابلوکر در بازار وجود دارد. اگر بعد از مصرف این داروها ، عوارض مربوط به این دسته ی دارویی در شما ایجاد شد، می توانید با پزشک خود مشورت کرده و داروهای دیگری از همین دسته را مصرف کنید.

داروهای آرامبخش از گروه بنزودیازپین ها

داروهای آرامبخشی مانند آلپرازولام (زاناکس) که برای درمان استرس و اضطراب شدید تجویز می شوند به طور مستقیم روی میل جنسی افراد تاثیر می گذارند.

بنزودیازپین ها گروهی از داروها هستند که با تاثیر روی دستگاه عصبی مرکزی بدن، سبب ایجاد شلی عضلانی می شوند. اما همین داروها علاوه بر ایجاد عوارضی مانند خواب آلودگی، گیجی، دل درد و اختلالات بینایی باعث کاهش میل جنسی نیز می شوند.

افرادی که این داروها را مصرف می کنند، دیگر مانند گذشته میلی به داشتن روابط جنسی ندارند. اگر شما هم بعد از مصرف این داروها دچار چنین عوارضی شدید، حتما با مشورت پزشک ، داروی دیگری را جایگزین نمایید.

داروهایی که استخوان ها را پوک می کند

به گزارش جام جم سرا به نقل از دنیای سلامت ،دسته های دارویی مختلف بر ساختار و بافت استخوان تاثیر دارند و در مراحل مختلف ساخت سلول های استخوانی، جایگزین شدن سلول های قدیمی با سلول های جدید و یا نگهداری بافت یکپارچه استخوانی و تراکم استخوان ممکن است این تاثیرات اعمال شود.

داروها معمولا از طریق تاثیر بر مواد مغذی لازم در ساخت استخوان مانند ویتامین های K، D و یا املاح کلسیم و فسفر و... باعث اختلال در ساختار استخوان و ایجاد پوکی استخوان می شوند. در این مطلب به مکانیسم ها و نحوه عملکرد و داروهای ایجادکننده پوکی استخوان اشاره می کنیم:

1- داروهایی که از طریق کاهش زمان ترانزیت و نقل و انتقالات روده ای بر روی جذب مواد مغذی اثر می گذارد

این داروها زمان لازم برای جذب مواد مغذی را کاهش داده و جذب دچار اختلال می شود. عملکرد آنها مانع هضم و جذب چربی ها می گردند و با دفع چربی ها از دستگاه گوارش، سایر مواد محلول در چربی مانند ویتامین D و املاح دیگر مثل کلسیم از بدن دفع می شوند. از این دسته دارویی به داروهای مسهل (Laxative Drugs) اشاره می کنیم که عبارتند از:

• روغن های معدنی (Mineral Oils)

• روغن کرچک (Castor Oil)

• بیزاکودیل (Bisacodyl)

• لاکتولوز (Lactulose)

• پسیلیوم (Psyllium)

• سوربیتول (Sorbitol)

2-برخی از داروها از طریق اثر مستقیم بر روی سلولهای مخاطی روده و یا آنزیم موجود در دستگاه بر روی جذب مواد مغذی اثر می گذارند.

داروهای متوترکسات (Methotrexate) تجویزی در لوسمی، لنفوسارکوم، پسوریازیس (شدید)، آرتریت روماتوئید (شدید، مقاوم) و داروی کلشی سین (Colchicine) تجویزی جهت درمان نقرس و آرتریت و آنتی بیوتیک های نئومایسین (Neomycin) و کانامایسین (Kanamycin) تجویزی برای عفونت های پوستی و نیز برای از بین بردن باکتریهای روده و آماده کردن روده برای جراحی، باعث تخریب مخاط دستگاه گوارش اختلال در فعالیت ها آنزیم های موثر در هضم و جذب چربی ها و کاهش هضم و جذب چربی ها و سوء جذب ویتامین های محلول در چربی مانند ویتامین دی و املاح دیگر مثل کلسیم می شوند.

3- داروهایی که باعث مهار ترشح اسید معده یا کاهش اسید معده می شوند

برای درمان ریفلاکس معده- مرسی شدید، ازوفاژیت، سوزش معده و درمان کوتاه مدت زخم فعال اثنی عشر استفاده می شوند، می توانند موجب پوکی استخوان گردند. کلسیم که مهمترین جزء موثر در سلامت استخوان است برای جذب در دستگاه گوارش به محیط اسیدی نیاز دارد. داروهای مهارکننده اسید معده با مکانیسم های مختلف مانند خنثی کردن اسید معده یا کاهش تولید آن، باعث قلیایی شدن محیط دستگاه گوارش و کاهی جذب کلسیم می شوند. این داروها عبارتند از:

• هیدروکسید آلومینیوم (Aluminium hydroxide)

• رانیتیدن (Ranitidine)

• سایمتیدین (Cimetidine)

• فاموتیدین (Famotidine)

• نیزاتیدین (Nizatidine)

• امپرازول (Omeprazole)

• رابپرازول (Rabeprazole)

• پنتوپرازول (Pantoprazole)

4- داروهایی که باعث کاهش تراکم استخوان و افزایش از دست دهی کلسیم از استخوان ها و اختلال در متابولیسم ویتامین D در بدن می شوند

از این دسته دارویی به کورتیکواستروئیدها (کورتون ها) اشاره می کنیم. این داروها ر درمان بیماری های روماتیسمی، آلرژی های مختلف، بیماری آدیسون (کم کاری غدد فوق کلیوی)، آسم، بیماری انسدادی مزمن ریه (برونشیت، آمفیزم)، پیوند اعضا، بیماری های پوستی مختلف، صدمات وارده به طناب نخاعی، بیماری های التهابی روده استفاده می شوند که عبارتند از:

• پردنیزول (Prednisolone)

• متیل پردنیزولون (Methyl Prednisolone)

• استات میتل پردنیزولون (Metyl Prednisolone Acetate)

• هیدرو کورتیزول (HydroCortidone)

• بتامتازون (Betamethasone)

• دگزامتازون (Dexanethasone)

• بکلومتازون (Beclometasone)

• فلودرو کورتیزون (Fludrocortisone)

• فلوتیکازون (Flutacasine)

5- داروهایی که با اختلال در عملکرد آنزیم های دخیل در هضم و جذب چربی ها مانع جذب ویتامین دی و کلسیم و ایجاد پوکی استخوان می شوند.

این داروها عموما جهت مقاصد کاهش وزن به کار می روند. یکی از این داروهای داروی اورلیستات (ونوستات) (Orlistat) است که در روده با آنزیم لیپاز روده ای که مسئول هضم و جذب چربی هاست باند می شود و مانع از عمل این آنزیم در روده می گردد. در نتیجه هضم و جذب چربی ها و جذب ویتامین های محلول در چربی مثل ویتامن D و املاح مانند کلسیم کاهش می یابد.

6- داروهایی که از طریق افزایش دفع کلسیم از بدن باعث ایجاد پوکی استخوان می گردند

داروهای دسته دیورتیکها (نه همه آنها) مانند فوروزماید (Furosemide) این داروها از بازجذب کلیوی کلسیم جلوگیری کرده و باعث دفع بیشتر کلسیم از بدن می شوند و بدن با مکانیسم های هوشمند جهت کنترل سطح کلسیم خون جهت انجام اعمال حیاتی بدن مبادرت به جذب کلسیم از استخوانها می کند و ساختار استخوان ضعیف و غیرمستحکم می گردد.

7- تعدادی از داروها در دستگاه گوارش با کلسیم کمپلکس های نامحلول و غیرقابل جذب تشکیل می دهند که مانع از جذب کلسیم می شوند که از این موارد می توان به موارد زیرا اشاره کرد.

- برخی از آنتی بیوتیک ها:

* سیپروفلوکساسین (Ciprofloxacin)

* داکسی سایکلین (Doxycycline

* تتراسایکلین (Tetracycline)

* اریترومایسین (Erythromycin)

* جمی فلوکساسین (Gemifloxacin)

* افلوکساسین (Ofloxacin)

- داروهای کمپلکس دهنده که برای درمان مسمومیت با جیوه، سرب و آرسنیک و سایر مقاصد درمانی مثل آرتریت روماتوئید مانند داروی دی پنی سیلامین (D- Penicillamine)

داروهایی که عوارض پوستی می آورند

به گزارش جام جم آنلاین، برخی داروها می توانند به مو و ناخن آسیب بزنند و باعث تغییر رنگ و شکل ناخن ها یا تغییر رنگ و بافت مو و حتی ریزش آن شوند. در صورتی که این داروها را مصرف می کنید، بهتر است به عوارض آنها توجه داشته باشید و با مشاهده هر نوع عارضه شدیدی با پزشکتان مشورت کنید تا نوع دارو یا دوز مصرفی را تغییر دهد یا مراقبت هایی را به کار ببندید تا بتواند تا جای ممکن از بروز عوارض پیشگیری کند.

ضدسرطان ها

بسیاری از داروهایی که معمولا در طول شیمی درمانی مورد استفاده قرار می گیرند، می توانند روی مو اثر منفی بگذارند. یکی از این داروها که معمولا برای درمان سرطان پستان تجویز می شود، بیش از بقیه، عامل ریزش موست و گاهی به همین دلیل باعث آزار بیماران می شود.

داروی دیگری به نام بی سولفان که در درمان برخی تومورهای مغزی و نخاعی عمدتا در کودکان مورد استفاده قرار می گیرد، در 1 تا 2 درصد موارد می تواند باعث ریزش و عدم رویش مجدد مو شود.

بسیاری از دیگر داروهای شیمی درمانی نیز می توانند عامل ریزش موی محدود شوند اما بعد از اتمام دوره درمان معمولا موها مجددا رشد خواهند کرد. دلیل این ریزش مو، تشابه تکثیر سلول های مو و سلول های سرطانی است. یعنی داروهای ضدسرطان روی هر دوی این سلول ها اثر مشابهی می گذارند.

برخی از داروهای شیمی درمانی می توانند برای پوست و مو و ناخن عوارض دیگری نیز داشته باشند و باعث بروز تغییراتی در ناخن شوند که با درد، قرمزی و جدا شدن ناخن از بسرت همراه است. بخری از پزشکان توصیه می کنند از دستکش های سرد در طول مصرف این داروها استفاده کنید. استفاده از دستکش هنگام انجام کارهای روزانه و استفاده نکردن از ناخن مصنوعی می تواند تا حد زیادی موثر باشد. بعد از اتمام درمان نیز معمولا ناخن ها به حالت قبل بر می گردند.

اینترفرون

این دارو عمدتا برای معالجه بیماران مبتلا به هپاتیت سی تجویز می شود و نه تنها می تواند عامل تغییر رنگ مو و بافت آن باشد و موها را مجعد کند، بلکه گاهی عامل ریزش مو نیز می شود. البته شدت ریزش موی آن به حد آسیبی نیست که در پی مصرف داروهای شیمی درمانی، مو و ناخن دچار آن می شوند.

داروهای هورمونی

داروهای پیشگیری از بارداری، تستوسترون و استروژن آنابولیک به دلیل اینکه حاوی هورمون هستند، می توانند به موها آسیب بزنند. قرص های نسل 1 و 2 که حاوی هورمون پروژسترون هستند نیز می توانند عامل ریزش مو باشند.

قرص های نسل سوم عوارض کمتری بر مو می گذارند. تستوسترون و استروییدهای آنابولیک از طرفی می توانند عامل افزایش رشد موهای زائد دست و پا باشند. اثر این داروها با قطع مصرف از بین می رود و موها مجددا رشد خواهند کرد. کورتیکوییدها هم در برخی افراد می تواند زمینه ساز ریزش موی سکه ای یا سراسری باشد.

برخی از داروهای پرمصرف

داروهای ضدافسردگی، ضدانعقاد خونها، داروهای ضدفشار خون، ضدالتهاب ها، داروهای ضدتشنج، ضدالتهاب های غیراستروئیدی، داروهای درمان کننده تیرویید و مهارکننده های بتا، داروهای کاهنده کلسترول و داروهای ضدمالاریا و برخی دیگر از داروهای شایع هم می توانند باعث ریزش مو یا تغییر رنگ و بافت و ساختار مو شوند.

در صورتی که بعد از چند هفته یا ماه مصرف این داروها دچار تغییراتی در مو شدید با متخصص مشورت کنید. تتراسایکلین یکی از این داروهاست که برای درمان آکنه و برخی عفونت ها تجویز می شود اما می تواند باعث افزایش حساسیت پوست به نور آفتاب و سفید شدن ناخن ها و به ندرت جدا شدن ناخن از بستر ناخن شود.

بهترین کار این است که هنگام مصرف این داروها تا جای ممکن از مواجهه مستقیم با نور خورشید خودداری کنید و از کرم ضدآفتاب برای پوست و لاک های تیره برای ناخن یا از دستکش استفاده کنید تا اشعه ماورای بنفش خورشید تاثیر کمتری بر پوست بگذارد. این داروها همچنین می توانند عامل ریزش مو و تغییر رنگ یا ساختار مو باشند.

داروهای افت فشار خون و آرتریت

گروهی از داروهای فشار خون می توانند باعث تشدید بیماری پسوریازیس شوند و عامل بدشکلی های ناخن و تغییر رنگ و ضخیم شدن ناخن و جدا شدن آن از بستر باشند.

داروهای مهارکننده های پروتئاز که برای مبتلایان به ایدز یا در طول شیمی درمانی تجویز می شوند نیز می توانند عامل تغییر رنگ ناخن و پدیدار شدن خطوط قهوه ای روی آن شوند. داروهای ضدمالاریا که برای درمان برخی عفونت های التهابی پوست و التهاب مفاصل در لوپوس یا آرتریت روماتویید تجویز می شوند نیز می توانند همین عارضه را دنبال داشته باشند.

ایزوترتینوئین

ایزوترتینوئین یکی از موثرترین داروهای ضدآکنه است که گاهی در درمان آکنه های مقاوم به آنتی بیوتیک مورد استفاده قرار می گیرد و مصرف این داروها باعث نازک شدن و قرمز شدن پوست سر انگشتان می شود و احتمال فرو رفتن ناخن در گوشت و بروز التهاب را بیشتر می کند. در چنین شرایطی گاهی پزشک دوز مصرفی دارو را کاهش می دهد.

داروهای گیاهی هم بی عارضه نیستند

به گزارش هفته نامه سلامت، دکتر محمد فصیحی دستجردی، متخصص عفونی و محقق طب سنتی: در طب سنتی معمولا طبیب ابتدا مزاج بیمار را شناسایی می کند. مزاج افراد به 4 گروه سرد و خشک، گرم و خشک، سرد و تر و گرم و تر دسته بندی می شود. داروهای گیاهی معمولا با توجه به نوع مزاج فرد تجویز می شود و در این شرایط معمولا بدون عارضه هستند اما در صورتی که دارویی بدون توجه به مزاج تجویز شود، می تواند به شدت عارضه دار باشد.

یکی از شایع ترین عوارضی که در طب سنتی در صورت بی توجهی به مزاج و دوز مصرف ایجاد می شود، عوارض پوستی و از جمله جوش ها و لک های پوستی است.

از آنجا که اغلب افراد به اشتباه فکر می کنند داروهای گیاهی، بی عارضه هستند و به هر میزان می توان از آنها استفاده کرد و مصرفشان به مشورت با متخصص نیاز ندارد، بی رویه و بدون مشورت از آنها استفاده می کنند و به همین دلیل دچار عوارض بسیاری می شوند، بنابراین همیشه توصیه می شود برای مصرف دارو با متخصص مشورت کنید و هرگز دارویی را که باعث بهبود حال یک فرد شده، برای بهبود بیماری خود مصرف نکنید.

داروهایی که ریزش مو می آورند

به گزارش جام جم سرا ، برای همه ی ما داشتن موهای سالم و زیبا و البته پرپشت از اهمیت بالایی برخوردار است. موها تاثیر زیادی در زیبایی و جوانی چهره دارند و ریزش آنها هر کسی را به وحشت و نگرانی می اندازد. البته ریزش مو دلایل و عوامل متعددی دارد. از مسائل ژنتیکی گرفته تا تغذیه ی ناسالم و استفاده ی بی رویه از محصولات آرایشی مو و غیره جزو عمده دلایل ریزش موها هستند. اما در این بین نباید تاثیر برخی داروها را نادیده گرفت.

داروهای زیادی وجود دارند که به طور مستقیم روی پوست سر تاثیر می گذارند و به ریزش موها منجر می شوند. لذا اگر شما هم صبح با بالشتی پر از مو از خواب بیدار می شوید و در طول روز نیز شاهد ریزش آنها هستید، علاوه بر دیگر عوامل، حواستان به داروهای مصرفی تان نیز باشد.

گفتگویی با دکتر داریوش دائر، متخصص پوست و مو انجام داده ایم تا در خصوص این داروها بیشتر بدانید.

هر دارویی که مصرف می کنیم علاوه بر خواصی که دارد عوارضی نیز به جا می گذارد. موهای ما نیز از این عوارض در امان نیستند. چه داروهایی بیشترین تاثیر را در ریزش مو دارند؟

برخی داروها که به صورت طولانی مدت مصرف می شوند در ریزش مو دخالت دارند. اما بیشترین تاثیر مربوط به داروهای شیمی درمانی می شود. در واقع بیماران مبتلا به سرطان که تحت شیمی درمانی هستند دچار ریزش موی زیاد می شوند، چون داروهای ضد سرطان جزو داروهای بسیار مهاجم و قوی محسوب می شوند که تولد و تکثیر سلول های مو را مسدود می کنند. البته تمام داروها الزاما منجر به ریزش مو نمی شوند.

امروزه با پیشرفت علم داروهای جدیدی تولید شده اند که بیش از پیش روی تومورها متمرکز شده و آسیب کمتری به سلول های دیگر وارد می کنند. در این صورت نیز ریزش مو کمتر می شود. البته باید گفت که پوست سر برخی افراد در مقایسه با افراد دیگر حساسیت بیشتری نسبت به ترکیبات شیمیایی نشان می دهد و به همین دلیل تاثیر داروهای شیمی درمانی در افراد مختلف متفاوت است.

این داروها با چه مکانیسمی باعث ریزش مو می شوند؟

سلول های سرطانی با سرعت زیادی تکثیر می شوند. از طرف دیگر تقسیم سلولی در مناطقی مانند پیاز مو نیز با سرعت بالایی انجام می شود. داروهای شیمی درمانی به گونه ای ساخته شده اند که بیشترین تاثیر را روی سلول های پُرتکثیر داشته باشند. در نتیجه در دوره ی شیمی درمانی، ریزش مو در سر و همچنین بدن با سرعت بالایی اتفاق می افتد.

خوشبختانه بعد از اتمام دوره ی شیمی درمانی موها مجددا رشد می کنند. اما در برخی موارد که دارو برای نابودی برخی از تومورهای مغزی یا تومورهای مخچه به کار می رود، در یک تا دو درصد امکان رویش مجدد موها وجود ندارد. یا اینکه موهای رشد کرده بی کیفیت هستند.

از بین داروهای دیگر که در بین مردم رواج بیشتری دارند، کدام یک به ریزش مو منجر می شوند؟

داروهایی که برای درمان اختلالات تیروئیدی به کار می روند نیز همین تاثیر را دارند، چون غده تیروئید مسئول ترشح هورمون هایی است که تجدید و رویش موها را کنترل می کند. کم کاری یا پرکاری تیروئید می تواند باعث بر هم خوردن چرخه ی رویش مو شده و ریزش مو ایجاد کند.

افرادی که دچار مشکلات تیروئیدی هستند، اگر دارویشان (مانند لووتیروکسین) را با دوز مناسبی مصرف نکنند، در برخی موارد دچار ریزش مو می شوند. برای مقابله با این مشکل، بیماران باید توصیه های پزشک معالج خود را جدی بگیرند.

داروهای ضدکلسترول و ضدفشارخون و حتی داروهای ضدمیگرن نیز جزو داروهای پرمصرف هستند. آیا اینها نیز در ریزش مو تاثیری دارند؟

برخی از استاتین ها مانند پراواستاتین باعث بروز عوارض جانبی در پوست سر مانند بروز خارش یا ریزش مو می شوند. ممکن است مصرف طولانی مدت داروهای ضدکلسترول و داروهای ضدفشارخون روی ساخت موها (کراتینی زاسیون) تاثیر منفی بگذارد. در این صورت نیز موها قبل از ریزش، حساس و شکننده می شوند. افراد که دچار چنین وضعیتی می شوند بهتر است با پزشک معالج خود مشورت کنند تا تغییراتی در نوع داروی آنها داده شود.

در خصوص میگرن نیز باید بگوییم این دردهای کمابیش فلج کننده، بیمار را مجبور به مصرف دارو می کند. افرادی که مجبور هستند به مدت طولانی و حتی تمام عمر دارو مصرف کنند بیشتر در معرض عوارض آنها روی موهایشان قرار می گیرند. این افراد نیز می توانند با مشورت با پزشک معالج شان تغییراتی در داروهایشان بدهند.

در برخی موارد بیمارانی که از مشکل صرع رنج می برند نیز از ریزش مو شکایت دارند. این داروها با چه مکانیسمی باعث ریزش مو می شوند؟

داروهایی که برای درمان مشکل صرع مصرف می شوند، بخصوص داروهای بر پایه سدیم والپروات، عوارضی مانند ریزش مو حتی تغییر در نوع و حالت طبیعی مو ایجاد می کنند. به عنوان مثال ممکن است موهای صاف تبدیل به موهای مجعد شوند. واقعیت این است که مکانیسم تاثیر سدیم والپروات در تغییر طبیعیت مو یا ریزش آنها هنوز به درستی مشخص نشده است.

برخی محققان معتقد هستند که این نوع داروها مواد مغذی مورد نیاز موها یعنی زینک، مس و منیزیم و غیره را از بین می برند و باعث ریزش مو می شوند. خوشبختانه با قطع مصرف این داروها ریزش مو نیز متوقف می شود. البته بیمار نباید به طور خودسرانه اقدام به قطع مصرف دارو بکند و هر نوع تغییری در مصرف دارو یا تعویض آن باید تحت نظر پزشک معالج انجام شود.

تاثیر داروهای ضدافسردگی و ضدبارداری که جزو داروهای پرمصرف هستند را چگونه ارزیابی می کنید؟

مصرف برخی داروهای ضدافسردگی نیز باعث ریزش مو می شود. سیکل حیات مو با مصرف این داروها دچار اختلال شده و کوتاه می شود. در واقع ریزش مو بعد از دو تا سه ماه از شروع مصرف داروهای ضدافسردگی کلید می خورد. ریزش موی ایجاد شده در اثر مصرف این داروها با قطع مصرف دارو متوقف می شود و همه ی داروهای ضدافسردگی نیز چنین عوارضی ندارند. توصیه می کنیم افراد بدون تجویز پزشک اقدام به مصرف خودسرانه ی این داروها نکنند، چون عوارضی بیش از ریزش مو ایجاد می کنند.

قرص های ضدبارداری نیز تغییراتی در موها ایجاد می کنند. در واقع موی خانم ها نسبت به تغییرات هورمونی بسیار حساس است. بنابراین در دوران نوجوانی، بعد از زایمان و یائسگی به دلیل تغییرات هورمونی زیاد دچار ریزش مو می شوند. تاثیر قرص ها در خانم های مختلف متفاوت است و همه چیز به قرص مصرفی بستگی دارد. قرص های خوراکی پروژسترون و استروژن مانند یاسمین روی موها تاثیر مثبتی دارند. اما ممکن است یک ترکیب پروژسترونی دیگر با تاثیر آندروژنی (هورمون مردانه) ریزش مو ایجاد کند. در صورت مشاهده تغییراتی در وضعیت موها، بهتر است خانم ها با پزشک معالج مشورت کنند.

منبع :​ تبیان

داروهایی که استفاده از آن ها مانع روزه داری نمی شود!

به گزارش جام جم سرا ،

جلیل سعید لو رییس انجمن داروسازان تهران ضمن تاکید بر اینکه مصرف برخی داروها ممانعتی با روزه گرفتن ندارد، افزود: آن دسته از مبتلایان به فشار خون که داروهایی همچون آتنولول و نظایر آن استفاده می کنند می توانند با مشاوره پزشک معالجشان ساعات مصرف دارو را در فواصل افطار تا سحری تغییر داده و دوز مصرفی به گونه ای تنظیم شود که در طی 16 الی 17 ساعت روزه داری مشکلی برای فرد ایجاد نشود زیرا چنین داروهایی قابلیت تغییر زمان مصرف را در ساعات طولانی دارند.

وی همچنین با بیان اینکه مصرف دارو های ضد التهاب و تنظیم کننده اسید معده نیز مانعی در روزه داری ایجاد نمی کند و مصرف آنها با تجویز پزشک معالج در هنگام سحری و افطار از بروز مشکلات معده در مبتلایان به بیماری های کم خطر و قابل کنترل آن جلوگیری و روزه گرفتن را برای این افراد قابل تحمل می کند.

رییس انجمن دارو سازان اظهار داشت: با توجه به اینکه ساعات تنظیم دز های مصرفی اغلب داروها و فواصل آن بیش از 12 ساعت نیست که دارو های بیماران خاص در مبتلایان به دیابت مزمن نیز از این گروه به شماری رود و بنابراین با توجه به اینکه زمان زوره داری بالغ بر 16 ساعت است ، تنظیم خودسرانه فواصل مصرف دارو در مبتلا یان به دیابت، بیماریهای قلبی، مبتلایان به مشکلات حاد گوارشی و بیماریهای مزمن کاملا ممنوع است و به هیچ عنوان توصیه نمی شود .

منبع : باشگاه خبرنگاران

داروهایی که ورودشان به ایران مجاز نیست

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ایسنا، دکتر امین مطلبی‌قمی درباره پدیده داروهای سوغاتی، گفت: گزینه‌ای به عنوان داروهای سوغاتی در ایران وجود ندارد. همچنین بنا بر ماده ۱۴ قانون مربوط به مقررات امور پزشکی، دارویی و مواد خوردنی و آشامیدنی که در سال ۱۳۳۴ تصویب شده و نیز بر اساس اصلاحیه‌های پیرو آن، ورود و ترخیص هر نوع دارو، ماده اولیه دارویی و ماده بسته‌بندی داروی وارداتی توسط افراد حقیقی و حقوقی اعم از بخش خصوصی یا دولتی از گمرکات کشور مستلزم دریافت مجوز وزارت بهداشت است.

وی با بیان اینکه بنابراین ترخیص اقلام دارویی همراه مسافران و مرسولات پستی، منوط به بررسی نوع و مقدار آنها و اظهار نظر کتبی از سوی نماینده اداره کل نظارت و ارزیابی دارو و مواد مخدر حاضر در گمرکات است، افزود: همچنین باید توجه کرد که واردات دارو با مقاصد تجاری و غیر از مصرف شخصی مجاز نیست.

مطلبی‌قمی در پاسخ به سوالی درباره میزان دارویی که هر مسافر می‌تواند وارد کشور کند و نحوه کنترل کیفیت آن، ادامه داد: ترخیص فرآورده‌های دارویی به عنوان مصرف شخصی صاحب کالا و با ارائه مدارک پزشکی یا نسخه پزشک معالج و همچنین با تشخیص کارشناس اداره بازرسی فنی مجاز است. در عین حال تاکید می‌کنم که واردات دارو با مقاصد تجاری و غیر از مصرف شخصی موضوع این ضوابط نبوده و به طی مراحل قانونی و صدور مجزو کتبی این اداره کل نیازمند است.

وی با بیان اینکه در مورد فرآورده‌های دارویی که طبق اعلام اداره بازرسی و فنی اداره کل دارویی سازمان غذا و دارو حاضر در گمرکات در فهرست داروهای غیرنسخه‌ای (OTC) قرار دارند، نیازی به ارائه نسخه و مدارک پزشکی نیست، ‌ گفت: ترخیص فرآورده‌های دارویی بر اساس فهرست رسمی دارویی کشور انجام می‌شود. در عین حال بر اساس قانون مقدار قابل ترخیص هر فرآورده دارویی برای مصرف حداکثر سه ماه یک فرد مجاز است که از سوی کارشناس اداره بازرسی فنی با توجه به نوع و اندیکاسیون دارو محاسبه و تعیین می‌شود.

رئیس اداره بازرسی و فنی اداره کل دارویی سازمان غذا و دارو ادامه داد: بسته‌بندی کلیه اقلام دارویی باید اصلی، سالم و دارای اطلاعات لازم اعم از نام دارو، نام سازنده، تاریخ انقضاء، شرایط نگهداری و ... بر روی برچسب باشد. اگر این اطلاعات به زبانی جز فارسی و یا انگلیسی درج شده باشد، در صورت درخواست کارشناس اداره بازرسی فنی، ارائه ترجمه رسمی آن الزامی خواهد بود. حال در صورت عدم وجود یکی از شرایطی که در بالا گفتم، ترخیص فرآورده با بررسی مورد و تعیین هویت دارو از سوی کارشناس اداره بازرسی فنی امکان پذیر خواهد بود.

داروهایی که ورودشان به کشور غیرمجاز است

وی با تاکید بر اینکه ترخیص داروی تاریخ گذشته یا خارج شده از شرایط نگهداری، مجاز نیست، اظهار کرد: ترخیص فرآورده‌های دارویی به منظور ارائه به وزارت بهداشت یا برای مصارف تحقیقاتی در صنایع داروسازی یا مراکز تحقیقاتی و پژوهش دارویی کشور نیز مستلزم ارسال درخواست کتبی به اداره بازرسی و فنی اداره کل دارویی سازمان غذا و دارو و صدور مجوز کتبی ترخیص است.

مطلبی‌قمی همچنین درباره داروهایی که ورودشان به کشور غیرمجاز است، گفت: باید توجه کرد که ورود و ترخیص داروهای تحت کنترل مانند داروهای مخدر، روانگردان و بیهوشی نیز بدون ارائه نسخه معتبر پزشک و ارائه مدارک پزشکی مجاز نیست. همچنین ترخیص داروهای بنزودیازپن به لحاظ نوع و تعداد منوط به تشخیص کارشناس ادراه بازرسی فنی بوده و ورود و ترخیص اقلام دارویی با قابلیت سوء‌مصرف در دوپینگ مجاز نیستند.

وی تاکید کرد: ورود و ترخیص اقلام دارویی با قابلیت مصرف در سقط جنین (نظیر پروستاگلاندین‌ها) هم مجاز نیست.

داروهایی با اثر منفی بر میل جنسی!

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از عصرایران، اگر در پی تقویت میل جنسی خود هستید، گزینه های مختلف از داروها تا رژیم غذایی و ورزش می توانند مد نظر قرار بگیرند.

موارد مختلفی می توانند بر کاهش میل جنسی تاثیرگذار باشند که یکی از آنها مصرف برخی داروهای مشخص است. در ادامه با این داروها که گاهی اوقات از نمونه های پر مصرف نیز هستند، بیشتر آشنا می شویم.

مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین

مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSIRs) از جمله رایج‌ترین داروهای ضد افسردگی موجود در بازار هستند. برندهایی مانند زولوفت و پروزاک توسط پزشکان برای درمان افسردگی، اضطراب، و دیگر مسائل سلامت روانی تجویز می شوند. خبر خوب این است که آنها می تواند نقش چشمگیری در بهبود خلق و خو از طریق افزایش سطوح سروتونین داشته باشند.

خبر بد این است که SSIRها سطوح دوپامین و نوراپی‌نفرین را در مغز کاهش می دهند و می توانند میل جنسی را سرکوب کنند. اگر درباره مصرف این داروها و تاثیر آنها بر زندگی جنسی خود نگران هستید، بهتر است در این زمینه با پزشک خود صحبت کنید.

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای

پیش از دهه 1990 میلادی، ضد افسردگی های سه حلقه ای انتخاب نخست روانپزشکان بود. اما برخی پزشکان همچنان سه حلقه ای هایی مانند الاویل را تجویز می کنند. این داروها را می توان هم برای درمان افسردگی و هم درد عصبی مرتبط با زونا استفاده کرد.

اما ضد افسردگی های سه حلقه ای می توانند میل جنسی را از بین ببرند. مطالعات جدید دانشگاه کالیفرنیا نشان داده اند که این داروها تاثیر چشمگیرتری بر میل جنسی بانوان دارند، در شرایطی که SSRIها بیشتر بر میل جنسی مردان تاثیرگذار هستند.

داروهای ضد بارداری

داروهای ضد بارداری می توانند هورمون های جنسی در بانوان را کاهش دهند که در برخی موارد می تواند اثر منفی بر میل جنسی داشته باشد. اگر پس از مصرف داروهای ضد بارداری متوجه چنین اثری شده اید با پزشک خود درباره استفاده از گزینه های ضد بارداری دیگر مانند IUD که تاثیر کمتری بر میل جنسی دارند، صحبت کنید.

پروسکار

بزرگ شدن پروستات که به نام هایپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) شناخته می شود، می تواند آزار دهنده باشد. برای مردانی که این شرایط در آنها تشخیص داده شده است، روز و شب می تواند با مراجعه مداوم به دستشویی گره بخورد. بسیاری از بیماران و پزشکان به داروی پروسکار متوسل می شوند که با دستکاری در سطوح تستوسترون نشانه های BPH را کاهش می دهد. اما این شرایط می تواند به کاهش میل جنسی یا اختلال در تعوظ در مردان منجر شود. اگر علاقه ای به مصرف دارو برای مقابله با پروستات بزرگ شده خود ندارید می توانید با پزشک درباره انجام عمل جراحی صحبت کنید.

پروپشیا

ریزش مو می تواند تاثیر بسیاری زیادی روی اعتماد به نفس و عزت نفس مردان داشته باشد، که این شرایط به نوبه خود می تواند اثر منفی بر میل جنسی آنها بگذارد. بر همین اساس است که بسیاری از مردان برای مقابله با ریزش مو از داروی پروپشیا استفاده می کنند.

اما پروپشیا نیز نشانه هایی از تاثیر بر میل جنسی را نشان داده است. این دارو نیز به روشی مشابه با پروسکار در سطوح انتشار تستوسترون دستکاری ایجاد می کند که می تواند به اختلال در عملکرد جنسی منجر شود. از این رو، پزشکان درمان های دیگر ریزش مو مانند استفاده از روگین را تجویز می کنند که اثری مشابه با پروپشیا بر میل جنسی ندارد.

آنتی هیستامین ها

فصل بهار برای افرادی که از آلرژی رنج می برند دوران سختی محسوب می شود و بر همین اساس است که بسیاری به مصرف آنتی هیستامین ها روی می آورند. اما آنتی هیستامین ها می توانند بر زندگی جنسی فرد تاثیرگذار باشند. خبر خوب این است که اثر آنتی هیستامن ها بلند مدت نیست و چیزی حدود 12 ساعت یا کمتر طول می کشد. بر همین اساس است که بسیاری از پزشکان برنامه ریزی استفاده از این داروها برای همساز بودن با یک زندگی جنسی سالم را توصیه می کنند.

داروهای ضد تشنج

داروهایی که برای پیشگیری از تشنج شکل گرفته اند می توانند زندگی بیماران را نجات دهند، اما همچنین می تواند اثر قابل توجهی بر میل جنسی آنها نیز داشته باشند. خبر خوب این است که داروهای مختلفی برای کمک به پیشگیری از تشنج در دسترس هستند و پزشک می تواند نمونه هایی که تاثیر چشمگیر بر زندگی جنسی بیمار ندارند را تجویز کند.

شبه افیونی ها

شبه افیونی ها مانند ویکودین و اُکسی کانتین برای کمک به افرادی که از دردهای فلج کننده رنج می برند معرفی شده اند. از این نظر، آنها کار خود را به خوبی انجام می دهند، اما می توانند اثر منفی قابل توجهی بر میل جنسی بیمار نیز داشته باشند. شبه افیونی ها می توانند سطوح تستوسترون را کاهش دهند و از این رو، میل جنسی مردان کاهش یابد. اما حتی زنان نیز پس از مصرف شبه افیونی ها کاهش میل جنسی را نشان داده اند.

مسدودکننده های بتا

بسیاری از بزرگسالان آمریکایی از مسدودکننده های بتا مانند پروپرانولول و متوپرولول برای کمک به پیشگیری از تشدید بیماری های جدی قلبی استفاده می کنند. متاسفانه این مسدودکننده های بتا می توانند اثر چشمگیری بر میل جنسی داشته باشند. خبر خوب این است که انواع مختلفی از مسدودکننده های بتا در دسترس هستند و اگر با مصرف یک نمونه از آنها فردی کاهش میل جنسی خود را تجربه کند می تواند با مشورت پزشک یک گزینه درمانی دیگر را انتخاب کند.

بنزودیازپین ها

بنزودیازپین ها مانند زاناکس اغلب برای کمک به افراد مبتلا به اضطراب شدید - شرایطی که به صورت مستقیم بر میل جنسی تاثیرگذار است - تجویز می شوند. بنزودیازپین ها گروهی از داروهای تجویزی هستند که برای کمک به کسب آرامش و کاهش تنش عضلانی از طریق دستکاری در سیستم عصبی مرکزی طراحی شده اند.

با این وجود، بنزودیازپین ها می توانند میل جنسی را نیز کاهش دهند و از دیگر عوارض جانبی آنها می توان به سرگیجه، خواب آلودگی، ناراحتی معده و تاری دید اشاره کرد. افرادی که بنزودیازپین ها را مصرف می کنند می توانند تحریک پذیری، حالت تهوع، و عدم تمایل برای رابطه جنسی را تجربه کنند.