آمنه اسفندیاری- بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
جهت بزرگنمایی روی عکس کلیک کنید
صدای پای عید می آید. عید قربان، عید پاک ترین عیدها اســت. عید سر سپردگی و بندگی. عید بر آمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش. عید قربان عید نزدیک شدن دل هایی اســت که به قرب الهی رسیده اند.
این عید عظیم که پس از وقوف در عرفات (مرحله شناخت) و مشعر (محل آگاهی و شعور) و منا (سرزمین آرزوها، رسیدن به عشق) فرا مى رسد، عید رهایى از تعلقات اســت. رهایى از هر آنچه غیر خدایى اســت. در این روز حج گزار، اسماعیل وجودش را، یعنى هر آنچه بدان دلبستگى دنیوى پیدا کرده قربانى مى کند تا سبکبال شود.
در تعالیم دینی چهار روز اســت که به عنوان عید تعیین گشته اســت که عبارتند از: عید فطر، عید قربان، عید غدیر و روز جمعه. در این میان عید قربان یکی از اعیاد مهم و بزرگ مسلمین به شمار می رود که ویژگی منحصر بفردی دارد و آن اینکه برخلاف بسیاری از اعیاد، مورد اختلاف نبوده و همه فِرَق مسلمین این روز را عید محسوب می کنند؛ لذا در دعای مخصوص قنوت نماز عید می خوانیم: «اللهم انی اسألک بحق هذا الیوم الذی جعلته للمسلمین عیدا و لمحمد صلی الله علیه و آله ذخرا و شرفا و کرامة و مزیدا...؛ بارالها! به حق این روزی که آن را برای مسلمانان عید و برای محمد صلی الله علیه واله ذخیره و شرافت و کرامت و فضیلت قراردادی...» و بدین گونه عید را فقط مخصوص مؤمنین ندانسته و همه مسلمین را در آن سهیم می دانیم و اعتقاد داریم این گردهمایی عظیم رهیافتی برای رسیدن به اعتصام به حبل الله اســت که یکی از مهم ترین دستورات اجتماعی اسلام اســت.