نتایج یک پژوهش جدید نشان داد افرادی که قهوه مینوشند، بیشتر عمر میکنند.
در سالهای اخیر پژوهش های مختلفی در خصوص طول عمر انسان های که قهوه می نوشند، انجام شده است.
نتایج یکی از جدیدترین این پژوهش ها نشان داده است ایجاد یک فرآیند التهابی در بدن می تواند
منجر به پیشرفت بیماری های قلبی و عروقی در زندگی آینده یک انسان شود و مصرف قهوه می تواند
با پیشرفت این فرآیند التهابی در بدن مقابله کند.
قهوه، چای، برخی نوشیدنیهای انرژیزا و شکلات از جمله مواد غذایی هستند که دارای کافئین بوده و بهترین گزینه برای تقویت توانایی مغز به شمار می روند؛
اما کافئین قابلیتهای بیشتری هم دارد. تعدادی از پژوهش های اخیر نشان داده است
که مصرف منظم قهوه می تواند عمر انسان را افزایش دهد.
یکی از این پژوهش ها در سال 2015 منتشر شد و نتایج آن نشان داد افرادی که روزانه یک تا 5 فنجان قهوه می نوشند،
در مقایسه با افراد دیگر کمتر با عوامل مرگ و میر مواجه می شوند.
“دیوید فرمن”، عضو مؤسسه “ایمنی، پیوند و عفونت” در دانشگاه استنفورد کالیفرنیا به همراه تیم خود نتایج پژوهش
اخیر خود را در مجله “نِیچر مدیسن” منتشر کردند.
“دیوید فرمن” و تیمش در پژوهش اخیر خود به این نتیجه دست یافتند که کافئین بخاطر خواص ضد التهابی که دارد می تواند طول عمر انسان را افزایش دهد. این پژوهشگران توانستند ارتباطی میان سن، التهاب سیستماتیک، بیماری های قلبی و عروقی و مصرف قهوه کشف کنند. آنها به این نتیجه دست یافتند که نوعی فرآیند التهابی مزمن که در بدن افراد مسن ایجاد می شود می تواند منجر به مرگ آنها شود؛ اما این فرآیند در افرادی که نوشیدنی های کافئین داری مثل قهوه مصرف میکنند، کمتر رخ می دهد.
در واقع، متابولیت ها (مولکولهای کوچک شرکت کننده در سوخت و ساز سلولی بدن) که در خون انسان جریان دارند باعث ایجاد یک فرآیند التهابی می شوند. اما مصرف کافئین می تواند از ایجاد این فرآیند در بدن جلوگیری کند. به همین دلیل افرادی که قهوه مصرف می کنند، از طول عمر بیشتری برخوردار خواهند بود.
در این پژوهش از 100 نفر نظرسنجی انجام شد و در عین حال بررسی های گسترده ای روی نمونه خون، سابقه پزشکی و بیماری های این افراد انجام گرفت.
باشگاه خبرنگاران
نشریۀ پولیتیکو گزارش داد تلاش برای ساخت اینگونه سلاحها یادآور داستانهای علمیتخیلی است اما با پیشرفتهای چشمگیری که در حوزۀ هوش مصنوعی حاصل شده، تولید ماشینهایی که مرگ یا زندگی انسانها در گرو تصمیم آنهاست، وارد مرحلۀ جدیدی شده است.
طراحان تجهیزات نظامی امریکا روی ساخت ماشینهای مرگباری که خود هدفشان را انتخاب میکنند، متمرکز شدهاند. هدف این کار گسترش و تولید انبوه سلاحهای بسیار هوشمند، از جمله موشکهای نقطهزن و وسایل هدایتشونده از راه دور، است.
ارتش امریکا پیش از این پهپادهای قاتلی را که به نرمافزارهای تشخیص چهره مجهز شده و قادرند نیروهای دشمن را شناسایی و به اختیار خود هدفگیری کنند، آزمایش کرده است.
گروههای حقوق بشری دربارۀ ساخت «روباتهای آدمکش» که میتوانند بدون توجه به قوانین بینالملل مردم را به قتل برسانند، هشدار دادهاند.
بر اساس اعلام این گروهها، اگر این سلاحها به طور گسترده در نقاط جنگزده مستقر شوند، محدود کردن استفاده از آنها تقریباً غیرممکن خواهد شد.
در همین حال، 9 نفر از اعضای دموکرات مجلس نمایندگان امریکا خواهان ممنوعیت توسعه و استفاده از این نوع فناوری مرگبار شدهاند.
آنها در نامهای به جان کری و اشتون کارتر، وزرای خارجه و دفاع امریکا، اعلام کردند روباتهای آدمکش «صرفاً سلاحی جدید در اسلحهخانههای جهان نیستند بلکه در واقع روشی جدید در شیوۀ جنگآوری هستند.»
استیو گرُوز، از اعضای تیم انتقال وزارت خارجۀ امریکا در دولت ترامپ، گفت امریکا تابع هیچ پروتکل سازمان ملل مبنی بر ممنوعیت ساخت این سلاحها نخواهد بود.
دستکم 19 کشور از جمله پاکستان، مکزیک، زیمبابوه و کوبا به علاوۀ واتیکان به همراه دیدهبان حقوق بشر از پنتاگون خواستهاند ساخت و توسعۀ چنین ماشینهای مرگباری را متوقف کند .
پانکراس به حالت اوردرایو می رود
بیشتر مردم با قند و کربوهیدرات های ساده پرخوری می کنند، مانند غذاهایی که با آرد سفید تولید می شوند. در جواب دریافت سریع و زیاد این نوع غذاها، پانکراس انسولین به بدن پمپاژ می کند، و تلاش می کند قند اضافی که ناگهان وارد جریان خون شده را خنثی و مدیریت کند.
در حالی که استفاده از یک رژیم سالم و متعادل مقدار متوسطی از دوپامین آزاد می کند، مصرف غذاهای پرچرب با قند بالا مانند بستنی ممکن اســت باعث آزاد شدن مقدار بسیار زیادی دوپامین در مغز شود. اگر بارها و بارها دچار پرخوری شوید، مغز به دوپامین بیشتری برای رسیدن به همان اندازه از لذت نیاز دارد. ممکن اســت به غذای بیشتر، یا انواع دیگری از غذاها نیاز داشته باشید تا احساس آرامش کنید.
آدرنالین و کورتیزول آزاد می کنید
فشار فیزیکی پرخوری باعث تحریک این هورمون ها می شود. همینطور که بدن انتشار انواع هورمون ها را حس می کند، برای هوموستاز یا تعادل هم تلاش می کند. در چین حالتی ممکن اســت در بدن خود یک هجوم را حس کنید که با افزایش ضربان قلب یا عرق ریختن خود را نشان می دهد. در ادامه دچار یک سقوط می شوید که خستگی، افزایش تحریک پذیری، و کندی و خمودی را در پی دارد.
از بین رفتن خودآگاهی
آگاهانه غذا خوردن و پرخوری نمی توانند در یک زمان رخ بدهند. در طی تحقیقی که توسط انجمن روانشناسی آمریکا انجام شد محققان متوجه شدند افرادی که رو به پرخوری می آورند بیشتر در تلاشند که از خود آگاهی فرار کنند، این کار در واقع کاملا تدافعی اســت.
عملکرد ایمنی آسیب می بیند
پرخوری یک تجربه آسیب رسان برای ارگان های بدن اســت. چون بدن بین سطوح بالای گلوکز و انسولین تاب می خورد، سیستم ایمنی بدن ممکن اســت تا بیش از ۲۴ ساعت پس از پرخوری یک شیب رو به پایین را طی کند.
گرلین هورمونی اســت که اشتها را افزایش می دهد، به بدن علامت می دهد که حالا زمان میان وعده یا یک وعده اصلی اســت. لپتین اشتها را کاهش می دهد، به ما می گوید چه زمانی سیر می شویم. تحقیقات نشان داده کسانی که دچار پرخوری مزمن هستند معمولا سطح گرلین پایینی دارند، و با واکنش به هر دو هورمون به صورت کلی مشکل دارند، این یعنی وقتی دچار پرخوری می شوید اصلا نمی دانید گرسنه هستید و نمی فهمید که چه زمانی هم قرار اســت سیر شوید.
ممکن اســت بیشتر از خواب بپرید
پرخوری خواب درست و موثر را دچار مشکل می کند. این یعنی هم با به خواب رفتن مشکل خواهید داشت و هم ممکن اســت در طول شب به خاطر احساس ناراحتی، تشنگی، یا ریفلاکس اسید معده بیدار شوید. ریفلاکس اسید در میان افرادی که برای مدت طولانی پرخوری می کنند شایع اســت.
پس چرا پرخوری می کنیم؟
پرخوری توسط مغزتان برنامه ریزی می شود. بر اساس تحقیقات پرخوری معمولا به دلیل محروم ماندن از یک غذا و یا رها شدن از یک رژیم سخت گیرانه اتفاق می افتد. پرخوری تا نقطه اذیت شدن اگر بیش از یک بار در هفته یا سه بار در ماه رخ بدهد منجر به بروز مشکلای برایتان می شود. روانشناسان به چنین شرایطی اختلال تغذیه ای پرخوری می گویند. اگر فکر می کنید نشانه های این اختلال تغذیه ای را دارید وصیه می شود هرچه زودتر با پزشک خودتان مشورت کنید.