محققان و دانشمندان ایرانی موفق شدند پوست مصنوعی بسازند که در بهبود زخم ها و عمل های سنگین سوختگی بسیار تاثیر گذار خواهد بود. محققان دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر موفق شدند تا با استفاده از پنج ماده زیستی، پوست مصنوعی تولید کنند که پس از 7 روز میتواند زخم را بهبود دهد، بدون اینکه جای زخم باقی بماند.
حمید کشوری، عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر با تاکید بر اینکه محصول ساخته شده جایگزین پوست برای ترمیم بافت به کار برده میشود، گفت: «این محصول با همت دکتر شیوا اسبری از محققان دانشکده مهندسی پزشکی این دانشگاه و با استفاده از مواد طبیعی چون کلاژن،
اسید هیالورونیک و کیتوسان تولید شده است. این ماده موجب بهم پیوستن و پشتیبان بافت است؛ ضمن آنکه در کل بدن نیز وجود دارد.»وی با تاکید بر اینکه در این مطالعات موفق به طراحی سامانهای با الهام از الگوهای زیستی شدیم، خاطر نشان کرد: «برای ساخت این پوست مصنوعی در ابندا فیلم دو بعدی با استفاده از فرآیند لایهنشانی چرخشی عسل و کیتوسان و ارزن تهیه شد
و خواص مکانیکی، تخریبپذیری، نرخ نورم، نفوذ آب و ضد میکروبی آن آنالیز شد.»کشوری، تهیه فیلم 3 بعدی را گام دیگر این پروژه تحقیقات ذکر کرد و ادامه داد: فیلمهای 2 بعدی و 3 بعدی تهیه شده در فاز حیوانی بر روی موش و خرگوش مورد آزمایش قرار گرفت که نتایج به دست آمده حاکی از اثربخشی پوست تولید شده برای ترمیم بافت بوده است.
دکتراسبری، از محققان این طرح نیز با اشاره به نتایج به دست آمده از این تحقیقات، خاطرنشان کرد: «ترمیم زخم با پانسمانهای معمول 21 روز طول میکشد و بعد از ترمیم، اسکار روی بافت باقی میماند؛ ولی نتایج به دست آمده از این تحقیقات نشان داد که با استفاده از فیلمهای دو بعدی، پس از دو هفته و با استفاده از فیلم 3 بعدی پس از 12 روز زخم بهبود مییابد.
در مواردی که در ابتدا فیلم 2 بعدی بر روی زخم قرار داده و جذب بدن شد و بعد از آن فیلم 3 بعدی قرار داده شد، زخم پس از یک هفته بهبود یافت؛ بدون آنکه جای زخم بر روی بدن باقی بماند.»به گفته وی از آنجایی که ساختار بدن موش با انسان مشابهت دارد، نتایج این تحقیقات بر روی موش مطلوب تر بود.
منبع: دانشگاه صنعتی امیرکبیر
به نقل از نیو اطلس، یکی از مواد تشکیل دهنده کیسه های پلاستیک کنونی پلی اتیلن است که از سوخت های فسیلی به دست می آید و به محیط زیست آسیب می رساند.
در حقیقت این ماده نه تنها برای محیط زیست ضرر ندارد بلکه از مواد دور ریز استفاده می کند و به نوعی چرخه استفاده از محصولات طبیعی را طولانی تر می کند.
این درحالی است که در کشوری مانند مصر کیسه های پلاستیکی خطر بزرگی برای محیط زیست هستند زیرا علاوه برآنکه بازیافت آنها مشکل است، یکی از دلایل مهم آلودگی آب نیز به حساب می آیند. از سوی دیگر ساخت پلاستیک از گیاهان نیز در این کشور چندان کارآمد نیست زیرا در مصر بیشتر محصولات کشاورزی، مواد غذایی و پنبه است.
درهمین راستا مهندسان علوم زیستی از ماده چیتوسان استفاده کردند که یک پلیمر به دست آمده از میگو است و در این کشور دور ریز زیادی دارد.
چیتوسان از پوسته میگو ساخته می شود که در محلول اسید فرآوری می شود تا کلسیم کربنات آن از بین برود. سپس در محلول آلکالی قرار می گیرد تا پلیمر حاصل را به شکل ورقه ورقه دربیاورد. این ورقه ها را می توان با روش های کارخانه ای به فیلم های پلاستیکی تبدیل کرد.
از این ماده در بسته بندی مواد غذایی و همچنین صنایع دارویی استفاده می شود زیرا نه تنها طبیعی است بلکه ویژگی های آنتی میکروبال و آنتی باکتریال نیز دارد. علاوه بر آن اکسیژن را هم جذب می کند.
مجله دیجی کالا - زهرا غلامی:محققان با استفاده از خون انسان و یک رنگ فلورسنس به نام «ایندوسیانین» (ICG) یک لیزر خونی ساختهاند که به پزشکان کمک میکند در بدن بیمار به دنبال تومور بگردند.
برای ساخت لیزر به یک منبع نور، یک ماده بزرگکننده و یک محفظه منعکسکننده نور نیاز اســت. محققان دانشگاه میشیگان از این رنگ مورد تایید FDA به نام ICG استفاده کرده و آن را با خون ترکیب کردند تا نقش بزرگکننده را داشته باشد. یکی از محققان میگوید: «بدون خون ICG اصلا کار نمیکند.»
وقتی به این رسانگر نور یا برق تابانده شود، سطح انرژی اتمها بالا میرود و به اصطلاح در وضعیت «پرانرژی» قرار میگیرند. فوتونهای نور به درون محفظه بازتابکننده میشوند. اگر یکی از آنها به یک اتم پرانرژی برخورد کند، آن اتم به وضعیت اولیهاش بازمیگردد و یک فوتون دیگر با همان فرکانس و در همان جهت آزاد میکند.
در نهایت، این فوتونها همینطور به اتمهای پرانرژی برخورد کرده و فوتونهای بیشتری آزاد میشود تا اینکه نور لیزر ایجاد میشود.
وقتی این محققان خون و ICG را در یک سیلندر بازتابکننده قرار دادند و پرتوی نور فروسرخ را به آن شلیک کردند، خون نور ساطع کرد. در نتیجه این تکنیک جدیدی اســت که پزشکان میتوانند از آن برای جستجوی تومور استفاده کنند.
از آنجا که ICG در رگهای خونی انباشته میشود، قسمتهایی که رگهای خونی زیادی دارند مثل تومورها میدرخشند. در این تکنیک ICG به بدن بیمار تزریق شده و سپس یک پرتوی نور به پوست او تابیده میشود، در این میان پزشک با یک دوربین فروسرخ به دنبال نقاط درخشان میگردد.
خون تنها ماده عجیبی نیست که از آن برای ساخت لیزر استفاده میشود، در سال ۲۰۱۱، گروهی از محققان از سلول زنده کلیه برای بزرگنمایی نور استفاده کردند و در دهه ۷۰ میلادی دو دانشمند با استفاده از ژله لیزر ساختند.
به نقل از نیو اطلس، یکی از مواد تشکیل دهنده کیسه های پلاستیک کنونی پلی اتیلن است که از سوخت های فسیلی به دست می آید و به محیط زیست آسیب می رساند.
در حقیقت این ماده نه تنها برای محیط زیست ضرر ندارد بلکه از مواد دور ریز استفاده می کند و به نوعی چرخه استفاده از محصولات طبیعی را طولانی تر می کند.
این درحالی است که در کشوری مانند مصر کیسه های پلاستیکی خطر بزرگی برای محیط زیست هستند زیرا علاوه برآنکه بازیافت آنها مشکل است، یکی از دلایل مهم آلودگی آب نیز به حساب می آیند. از سوی دیگر ساخت پلاستیک از گیاهان نیز در این کشور چندان کارآمد نیست زیرا در مصر بیشتر محصولات کشاورزی، مواد غذایی و پنبه است.
درهمین راستا مهندسان علوم زیستی از ماده چیتوسان استفاده کردند که یک پلیمر به دست آمده از میگو است و در این کشور دور ریز زیادی دارد.
چیتوسان از پوسته میگو ساخته می شود که در محلول اسید فرآوری می شود تا کلسیم کربنات آن از بین برود. سپس در محلول آلکالی قرار می گیرد تا پلیمر حاصل را به شکل ورقه ورقه دربیاورد. این ورقه ها را می توان با روش های کارخانه ای به فیلم های پلاستیکی تبدیل کرد.
از این ماده در بسته بندی مواد غذایی و همچنین صنایع دارویی استفاده می شود زیرا نه تنها طبیعی است بلکه ویژگی های آنتی میکروبال و آنتی باکتریال نیز دارد. علاوه بر آن اکسیژن را هم جذب می کند.
مجله دیجی کالا - زهرا غلامی:محققان با استفاده از خون انسان و یک رنگ فلورسنس به نام «ایندوسیانین» (ICG) یک لیزر خونی ساختهاند که به پزشکان کمک میکند در بدن بیمار به دنبال تومور بگردند.
برای ساخت لیزر به یک منبع نور، یک ماده بزرگکننده و یک محفظه منعکسکننده نور نیاز اســت. محققان دانشگاه میشیگان از این رنگ مورد تایید FDA به نام ICG استفاده کرده و آن را با خون ترکیب کردند تا نقش بزرگکننده را داشته باشد. یکی از محققان میگوید: «بدون خون ICG اصلا کار نمیکند.»
وقتی به این رسانگر نور یا برق تابانده شود، سطح انرژی اتمها بالا میرود و به اصطلاح در وضعیت «پرانرژی» قرار میگیرند. فوتونهای نور به درون محفظه بازتابکننده میشوند. اگر یکی از آنها به یک اتم پرانرژی برخورد کند، آن اتم به وضعیت اولیهاش بازمیگردد و یک فوتون دیگر با همان فرکانس و در همان جهت آزاد میکند.
در نهایت، این فوتونها همینطور به اتمهای پرانرژی برخورد کرده و فوتونهای بیشتری آزاد میشود تا اینکه نور لیزر ایجاد میشود.
وقتی این محققان خون و ICG را در یک سیلندر بازتابکننده قرار دادند و پرتوی نور فروسرخ را به آن شلیک کردند، خون نور ساطع کرد. در نتیجه این تکنیک جدیدی اســت که پزشکان میتوانند از آن برای جستجوی تومور استفاده کنند.
از آنجا که ICG در رگهای خونی انباشته میشود، قسمتهایی که رگهای خونی زیادی دارند مثل تومورها میدرخشند. در این تکنیک ICG به بدن بیمار تزریق شده و سپس یک پرتوی نور به پوست او تابیده میشود، در این میان پزشک با یک دوربین فروسرخ به دنبال نقاط درخشان میگردد.
خون تنها ماده عجیبی نیست که از آن برای ساخت لیزر استفاده میشود، در سال ۲۰۱۱، گروهی از محققان از سلول زنده کلیه برای بزرگنمایی نور استفاده کردند و در دهه ۷۰ میلادی دو دانشمند با استفاده از ژله لیزر ساختند.