خبرگزاری آریا-از بهترین منابع برای تامین فیبرهای سالم سبزیجات و میوهها هستند.
به گزارش خبرگزاری آریا ،از باکتریهای شکمی تا کاهش وزن، همه و همه غایت رژیم سلامت و مصرف فیبر تلقی میشوند. شناخت اکثر مردم دربارهی فیبر بسیار ابتدایی بوده و تمایل دارند تا موضوعات مرتبط با فیبر را در یک طبقه جای دهند.
اما واقعیت این است که تمام فیبرها یکسان خلق نشدهاند.
برخی از انواع آن بسیار سودمند، در حالی که برخی انواع دیگر زمینهساز مشکلات گوارشی در برخی از افراد میگردد.
در این مقاله به شرح هر آنچه شما باید دربارهی فیبر و انواع آن بدانید، پرداختهایم.
فیبر چیست و چگونه طبقهبندی میشود؟
فیبر به گروه متمایزی از کربوهیدراتها اطلاق میشود که بدن انسان قادر به هضم آن نیست.
بدن ما فاقد آنزیم گوارشی برای تجزیهی فیبر است، بنابراین آنها در حین عبور از طول سیستم گوارشی بدون تغییر حرکت میکنند.
میزان توصیه شدهی مصرف فیبر برای مردان 38 گرم و برای زنان 25 گرم در روز است. با این وجود اکثر مردم فقط حدود نیمی از این میزان یا 15 تا 17 گرم در روز فیبر دریافت میکنند.
فیبر اغلب در مواد خوراکی گیاهی از قبیل سبزیجات، میوهها، بنشنها، غلات کامل، آجیلها و مغزها یافت میشود.
در واقع تنوع گستردهای از فیبرها در مواد غذایی وجود دارد.
مشکل اغلب از جایی پدیدار میشود که فیبرها را به طرق مختلف که بسیار هم مغشوش است، طبقهبندی میکنند.
در سال 2001 رسما فیبر به دو دستهی اصلی طبقهبندی شد.
فیبر خوراکی: به فیبرهایی اطلاق میشد که به طور طبیعی در مواد خوراکی یافت میشود.
فیبر کاربردی: به فیبرهایی اطلاق میشد که از کل مواد خوراکی استخراج و جدا میشود، سپس به مواد غذایی فراوری شده افزوده میشود.
با این وجود اینگونه طبقهبندی با مشکل عمدهای روبرو بود. زیرا در این طبقهبندی به هیچ وجه از تاثیرات فیبر در حفظ سلامت سخنی به میان نیامده بود.
از جمله روشهای جایگزین برای طبقهبندی فیبر که البته از محبوبیت بیشتری برخوردار است میتوان به حلپذیری(محلول و نامحلول)، چسبندگی (چسبان و غیرچسبان) و تخمیر پذیری( تخمیرپذیر و تخمیرناپذیر) اشاره کرد.
در عین حال طبقهی دیگری از مواد غذایی موسوم به نشاستههای پایا که اغلب در زمرهی فیبرها طبقهبندی میشوند نیز وجود دارد.
خبرگزاری آریا-از بهترین منابع برای تامین فیبرهای سالم سبزیجات و میوهها هستند.
به گزارش خبرگزاری آریا ،از باکتریهای شکمی تا کاهش وزن، همه و همه غایت رژیم سلامت و مصرف فیبر تلقی میشوند. شناخت اکثر مردم دربارهی فیبر بسیار ابتدایی بوده و تمایل دارند تا موضوعات مرتبط با فیبر را در یک طبقه جای دهند.
اما واقعیت این است که تمام فیبرها یکسان خلق نشدهاند.
برخی از انواع آن بسیار سودمند، در حالی که برخی انواع دیگر زمینهساز مشکلات گوارشی در برخی از افراد میگردد.
در این مقاله به شرح هر آنچه شما باید دربارهی فیبر و انواع آن بدانید، پرداختهایم.
فیبر چیست و چگونه طبقهبندی میشود؟
فیبر به گروه متمایزی از کربوهیدراتها اطلاق میشود که بدن انسان قادر به هضم آن نیست.
بدن ما فاقد آنزیم گوارشی برای تجزیهی فیبر است، بنابراین آنها در حین عبور از طول سیستم گوارشی بدون تغییر حرکت میکنند.
میزان توصیه شدهی مصرف فیبر برای مردان 38 گرم و برای زنان 25 گرم در روز است. با این وجود اکثر مردم فقط حدود نیمی از این میزان یا 15 تا 17 گرم در روز فیبر دریافت میکنند.
فیبر اغلب در مواد خوراکی گیاهی از قبیل سبزیجات، میوهها، بنشنها، غلات کامل، آجیلها و مغزها یافت میشود.
در واقع تنوع گستردهای از فیبرها در مواد غذایی وجود دارد.
مشکل اغلب از جایی پدیدار میشود که فیبرها را به طرق مختلف که بسیار هم مغشوش است، طبقهبندی میکنند.
در سال 2001 رسما فیبر به دو دستهی اصلی طبقهبندی شد.
فیبر خوراکی: به فیبرهایی اطلاق میشد که به طور طبیعی در مواد خوراکی یافت میشود.
فیبر کاربردی: به فیبرهایی اطلاق میشد که از کل مواد خوراکی استخراج و جدا میشود، سپس به مواد غذایی فراوری شده افزوده میشود.
با این وجود اینگونه طبقهبندی با مشکل عمدهای روبرو بود. زیرا در این طبقهبندی به هیچ وجه از تاثیرات فیبر در حفظ سلامت سخنی به میان نیامده بود.
از جمله روشهای جایگزین برای طبقهبندی فیبر که البته از محبوبیت بیشتری برخوردار است میتوان به حلپذیری(محلول و نامحلول)، چسبندگی (چسبان و غیرچسبان) و تخمیر پذیری( تخمیرپذیر و تخمیرناپذیر) اشاره کرد.
در عین حال طبقهی دیگری از مواد غذایی موسوم به نشاستههای پایا که اغلب در زمرهی فیبرها طبقهبندی میشوند نیز وجود دارد.