برخی اوقات ناخواسته آدامسی را که می جویم، قورت می دهیم اما پس از قورت دادن آدامس چه اتفاقی در بدن می افتد؟
بخش اعظم آدامس متشکل از نوعی لاستیک به نام بوتیل است که در ساخت توپ بسکتبال نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
دانشمندان انجمن شیمی ایالات متحده به تازگی تحقیق گسترده ای را در خصوص ورود آدامس به بدن و واکنش سیستم گوارش به آن انجام داده اند و دریافتند آدامس در معده توسط اسید هیدروکلریک هضم و نابود می شود و باقیمانده توسط روده ها از بدن دفع می شود.
آدامس ها به طور معمول از شیرین کننده ها ، طعم دهنده ها ، نرم کننده ها و عناصر پلاستیکی تشکیل شده اند ، ماده پلاستیکی موجود در آدامس نوعی پلیمر است و به طور کاملاً مصنوعی ساخته می شود و ربطی به صمغ درختان ندارد.
پس از خوردن آدامس، آنزیم های زبان شروع به شکستن مولکول های بزرگ آدامس می کند.البته معده نمی تواند لاستیک موجود در آدامس را به طور کامل نابود کند اما آن را از خود عبور می دهد و در نهایت آدامس جویده شده پس از یک الی 2 روز از بدن خارج می شود.
شیوه هضم و خارج کردن آدامس از بدن دقیقاً مانند فرآیند هضم مواد غذایی همچون ماکارونی، گوشت و یا دانه های آجیل است.
با این وجود کارشناسان توصیه می کنند افراد از خوردن مواد غیر خوراکی اجتناب کنند، اما در عین حال در صورت قورت دادن اشتباهی آدامس و ابتلا به مشکلات گوارشی چون چسبندگی مری و یا بیماری های معده به پزشک متخصص مراجعه کنید.
کد مطلب: 408675
قورت دادن آدامس واقعا خطرناک است؟
بخش دانش و فناوری الف،10 آبان95
حتما شما هم از زمان کودکی هشدارهای مختلفی درباره مضرات قورت دادن آدامس شنیدهاید و حتی بعضیها گفتهاند که آدامس 7 سال در معدهتان باقی میماند! اما این حرفها چقدر واقعیت دارد؟
تاریخ انتشار : دوشنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۵۴
پزشکان می گویند که آدامس به گونه ای ساخته نشده که قابل خوردن باشد، اما در بخش های داخلی بدن تان هم انسدادی را به وجود نیاورده و باعث به هم چسبیدن اندام های داخلی شما هم نمی شود. اما قورت دادن یک آدامس خیلی بزرگ یا چند آدامس کوچک ممکن است دستگاه گوارش شما را مسدود کند. ین اتفاق خصوصا در مورد کودکان که اندازه این اندام ها در آنها کوچک تر است، باید مورد توجه بیشتری قرار گیرد. طبق یافته های دکتر لیزا گانجو، متخصص بیماری های معده و روده، در مرکز پزشکی لانگون در شهر نیویورک، آدامس مانند هر ماده خوراکی دیگری همان مسیر همیشگی را طی می کند با این تفاوت که کمی سخت تر جذب می شود.
این پزشک میگوید: اگر معده شما بتواند مواد غذایی ای چون یک استیک سفت را هضم کند، مطمئن باشید که از پس آدامس هم بر خواهد آمد.
آدامس از مواد طبیعی و مصنوعی (ضمغ آدامس یا رِزین)، نگهدارنده ها، طعمدهنده ها و شیرینکننده ها ساخته شده است. بدن میتواند شیرینکننده ها مثل قند را جذب کند و اگر از آدامس های قنددار استفاده کنید، میتواند کالری خیلی زیادی وارد بدنتان کند. اما دستگاه گوارش بدن انسان قادر به هضم رزین آدامس نیست و آن را در دستگاه گوارش به حرکت مجبور میکند.
علت اینکه گفته میشود آدامس خود را قورت ندهید آن است که هر چند وقت یک بار و در مواردی خاص، بیماریهایی در بدن دیده شده اند که علت اصلی آنها، قورت دادن آدامس و چسبیدن آن به دستگاههای گوارشی بوده است؛ به طور مثال در موردی خاص، پسر بچه 4 سالهای که در طول هر روز بین 5 تا 7 آدامس را قورت داده بود، دچار بیماری شدیدی شد که پس از تحقیقات فراوان مشخص گردید در داخل بدن او توده ی بزرگی از آدامس های به هم چسبیده وجود دارد که سبب بیماری شده است.
کلمات کلیدی : دانش و فناوری+ آدامس
نظراتی که به تعمیق و گسترش بحث کمک کنند، پس از مدت کوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت دیگر بینندگان قرار می گیرد. نظرات حاوی توهین، افترا، تهمت و نیش به دیگران منتشر نمی شود.
بچهها ممکن اسـت چیزهایی مانند تکههای کوچک اسباببازی، دکمه، مهره، تیله، سکه و غیره را ببلعند. یکسوم بخش بالایی مری یکی از نقاطی اسـت که اغلب اشیا در آن گیر میکنند.
اکتشاف محیط پیرامون یکی از اصلیترین ویژگیهای دنیای کودکانه اسـت و او در این راه از هر وسیلهای استفاده میکند. گاهی او را درحالی میبینید که انگشتان دست و پای خود را در دهان فرو برده و از این طریق میخواهد بیشتر بداند. احتمالا در چنین صحنهای میدوید و دوربین خود را میآورید تا از شیرینکاری او فیلم و عکس ثبت کنید.
اما اگر او را درحالی ببینید که پیچ و مهره را به دهان برده، قطعا قید فیلم و عکس را میزنید و فقط به این فکر میکنید که او را از خطر نجات دهید. کشف دنیا در درجه اول از طریق دهان و بعد از آن از طریق حواس دیگر اتفاق میافتد. در این مرحله لازم اسـت خیلی مراقب باشید که فرزندتان دچار حادثهای نشود، چراکه او تفاوت بین اشیای خطرناک و مفید را تشخیص نمیدهد و احتمالا حتی خاک را نیز به طرف دهان خود خواهد برد. در این مطلب نکاتی درباره این خصلت نوزادان میگوییم و شما را راهنمایی میکنیم که در این مواقع چه کاری باید انجام دهید.
عوارض به دهان بردن اشیا
عمل
به دهان بردن وسایل و اشیا، اغلب منجر به بلعیدن آن شیء نخواهد شد. برخی
بچهها عادت دارند چیزهایی را به دهان ببرند که قابل خوردن نیست مانند خاک،
گِل، گچ، زغال، رنگ، صابون، لیوان، مو، یخ و غیره. به این اختلال خوراکی،
اختلال هرزهخواری میگویند. اما میزان ایمنی و سلامت در این عادت واقعا
چقدر اسـت؟ ممکن اسـت به دهان بردن چیزی منجر به خفگی، سرفه، مشکلات تنفسی و
حتی بیهوشی نوزاد شود.
بچهها ممکن اسـت چیزهایی مانند تکههای کوچک اسباببازی، دکمه، مهره، تیله، سکه و غیره را ببلعند. یکسوم بخش بالایی مری یکی از نقاطی اسـت که اغلب اشیا در آن گیر میکنند. علاوه بر این خطر سوراخ شدن معده، عفونت و حتی مرگ بهدلیل بلعیدن باتری یا چیزهای تیز هم در کودکان وجود دارد. در اینجا به مواردی اشاره میکنیم که تا حد امکان نباید در دسترس نوزادتان قرار دهید تا حادثهای به بار نیاید.
ماجرای خوردن خاک و گل
خوردن
خاک معمولی و گرد و خاک در بچهها طبیعی اسـت. این مسئله باعث پرورش سیستم
ایمنی و تقویت آنها میشود، اما خطراتی هم به همراه دارد. میکروبها و ذرات
ریز موجود در خاک یا گِل میتوانند به عفونت یا بیماریهای انگلی
بینجامند. خاک به کرمها آلوده بوده و تخمهای آنها وارد بدن نوزاد شده و
داخل معده او رشد میکنند. از طرفی عفونتهای مختلف و مسمومیت غذایی هم
میتواند منجر به اسهال و یبوست شود.
بلعیدن سکه مساوی با خفگی
سکهها
یکی از رایجترین اشیا برای خوردن هستند. بلعیدن سکه میتواند منجر به
بسته شدن راه تنفسی و خفگی، علائمی مانند استفراغ، سرفه، آبریزش بینی و
غیره شود. هرگز پولهای سکهای خود را در دسترس کودکان قرار ندهید زیرا
معمولا کامل بلیعده نمیشود و خفگی بزرگترین عارضه آن اسـت.
غذای افتاده روی زمین
اکثر افراد بر این باورند که اگر غذایی تنها ۵ثانیه روی زمین افتاده باشد، میتوان آن را برداشت و خورد. در تحقیقی مشخص شده که بیش از ۹۹درصد از باکتریها بعد از ۵ثانیه از سطح زمین به غذایی که بر زمین افتاده اسـت، منتقل میشوند. از طرفی میزان آلودگی غذا بهخاطر باکتری تا حد زیادی به کثیف بودن زمین و نوع زمینی که غذا روی آن افتاده ارتباط پیدا میکند. احتمال انتقال باکتری از سطح فرش نسبت به سطوح چوبی یا کاشی شده به غذا خیلی کمتر اسـت. به خاطر داشته باشید که تنها بخش کوچکی از یک باکتری به شدت عفونتزا میتواند منجر به بیماری نوزاد شود.
جویدن اسباببازیها و جواهرات فلزی
یکی
از دلایلی که توصیه میشود متناسب با سن بچه برایش اسباببازی بخرید این
اسـت که بخشهای کوچک اسباببازی که برآمده یا بیرون زده اسـت، میتواند منجر
به بروز آسیبهای خطرناکی به نونهالان شود. اسباببازیهای توپُر هم
میتوانند زیستگاه باکتریها باشند. جویدن اسباببازیهای پلاستیکی بچهها
را درمعرض مواد شیمیایی سمی قرار میدهد که میتواند روی هورمونها تاثیر
گذاشته و در روند رشد مغزی او اختلال ایجاد کند. اسباببازیهای فلزی و
جواهرات کمبها اغلب آلوده به مواد سمی مانند کادمیم و سرب هستند.
این فلزات از طریق دهان کودک و مکیدن، راه خود را به درون بدن او مییابند. تماس با فلزات غیراصلی مانند سرب یکی از نگرانیهای عمده باتوجه به وجود گسترده این فلز در بسیاری از محصولاتی اسـت که استفاده میکنیم. به دهان بردن مکرر بسیاری از اشیای فلزی توسط بچهها میتواند باعث افزایش غلظت سرب خون آنها شود. همانطور که میدانید سرب مادهای سمی اسـت و تاثیرات مخربی بر عصبها، خون، روده، قلب و کلیهها دارد.
خوردن ابزار نقاشی و اشیای رنگی
بیشتر
بچهها عادت دارند مدادهایشان را گاز بزنند. بسیاری از افراد بر این
باورند که هیچ نوع سربی در مدادهای به اصطلاح سربی وجود ندارد. بیشتر
مدادها از سرب سیاه (نوعی کربن) و خاک رس درست شدهاند. تا پیش از این،
سربی که برای لایه بیرونی مدادها استفاده میشد نوعی نگرانی برای والدین
بود، اما با حذف سرب از مواد نقاشی، این نگرانی از بین رفت.
تماس جزئی با قرار دادن یک تکه گچ یا زغال در دهان باعث آسیب به بچهها بهخاطر مواد شیمیایی موجود در آن نمیشود. وقتی خوردن گچ تبدیل به عادت شود، میتواند برای بچه مشکلاتی مانند مشکلات روده و اختلالات هاضمه به همراه داشته باشد. گچ و زغال حاوی مواد سمی هستند. از طرفی حواستان به محصولات هنری و نقاشی باشد که حاوی مواد معطر هستند. آنها مواد شیمیایی مختلفی دارند که در صورت هضم میتوانند کشنده باشند.
دندان کشیدن به بادکنک
بچهها
حین بازی اغلب بادکنک را به دهان میبرند. برخی بچهها عادت دارند آن را
بجوند و دندانهایشان را روی آن بکشند. انجام مکرر این کار باعث تماس
مداوم با ترکیبات خطرناکی مانند بنزن، زایلن و فتالات موجود در مواد بادکنک
میشود. بنزن مادهای اسـت که میتواند خطر سرطان را افزایش دهد. زایلن
دارای تاثیرات مخرب بر عملکرد عصبهای مغزی و هورمونهاست. از طرفی منجر به
بروز اختلالات باروری و آسیب به DNA (ماده اصلی ژنتیک) هم میشود.
فتالاتها برای دستگاه تناسلی بدن بسیار مضرند و در روند فعالیت هورمونها
اختلال ایجاد میکنند.
داروهایی که نباید خورده شوند
یکی
از جملاتی که روی تمام داروها نوشته شده این اسـت: «دور از دسترس اطفال
نگهداری شود.» پاراستامول، شربت سرفه و آنتیبیوتیکها برخی از شایعترین
داروهایی هستند که بهطور ناخودآگاه توسط بچهها خورده میشوند. بلعیدن
برخی داروها توسط کودک میتواند بر کبد و کلیههای او اثر بگذارد و تبعات
مصیبتباری به همراه داشته باشد، در ضمن ایبوپروفن هم میتواند مشکلات
تنفسی به بار آورد.
مراقب محصولات شیمیایی باشید
متاسفانه
شدیدترین مسمومیتها در کودکان مربوط به مواد شوینده و شیمیایی اسـت که
اغلب موارد آسیبهای جبرانناپذیری بهدنبال دارد. کودکان معمولا از روی
کنجکاوی یا علاقه به رنگ و بستهبندی جذاب مواد شوینده این محصولات را به
دهان برده و میبلعند. هضم مقدار کمی از دهانشویهها میتواند حالت تهوع
بههمراه داشته و به برهم خوردن وضعیت معده بینجامد. دهانشویه حاوی فلوراید
و الکل بوده که اگر به میزان زیاد بلعیده شود، میتواند سمی باشد.
بلعیدن مواد شوینده مانند مایع ظرفشویی، مواد تمیزکننده و غیره میتواند باعث سوزش لب، دهان و گلو شود. کافور هم که در اسپریهای حشرهکش وجود دارد حتی به میزان کم میتواند مضر باشد و به تشنج بینجامد. با اینکه بارها نسبت به بلعیدن مواد شیمیایی توسط کودکان هشدار داده شده و به والدین توصیه شده که محصولات شوینده از دسترس کودکان دور نگهداشته شود، اما باز هم شاهد بروز مسمومیتهایی از این قبیل هستیم.
اگر باتری و آهنربا در دسترس باشد...
باتریهای
کوچکی که در برخی اسباببازیها استفاده میشوند بهراحتی قابل بلعیدن
هستند. خارج شدن محتوای آنها میتواند به آسیبهای جدی و حاد در مجرای
غذایی مانند سوزش شدید یا سوراخ شدن مری، آسیب به رگهای خونی، خونریزی
زیاد و... بینجامد. بلعیدن اشیای آهنربایی هم میتواند به بروز خطرات حادی
مانند مشکلات روده مثل زخم روده یا سوراخ شدن آن منتهی شود. بلعیدن آهنربا
میتواند به عفونت جداره معده منتهی شده و بهخاطر عفونت، خطرات مرگ هم به
همراه داشته باشد.
محصولات شبنما
این
محصولات به شکل چوبی، دستبند یا قلم نوری وجود دارند. این وسایل جذاب
هستند و اغلب بچهها دوست دارند آنها را گاز بگیرند. مایع موجود در این
محصولات سمی اسـت و میتواند منجر به التهاب و احساس سوزش در دهان و حالت
تهوع شود.
چرا بهجای غذا خاک میخورد؟
کودک
پیش از 6ماهگی دست و انگشتانش را میمکد و از 6ماهگی که قادر به گرفتن
اشیا میشود، هر چیزی را که در دسترس او باشد در دهان میگذارد. این موضوع
چندان غیرطبیعی نیست اما چیزی که مهم اسـت باید ببینید آیا کودکتان فقط
اشیای خاصی را در دهان میگذارد یا بهجای غذا تمایل به خوردن
غیرخوراکیهایی مثل خاک، چسب، چوب و... دارد یا نه.
گروهی از کودکان به علت کمبود برخی مواد در بدنشان به سمت مواد غیرخوراکی جذب میشوند. مثل خوردن خاک برای جبران کمبود ید یا خوردن کاغذ و دستمال کاغذی که از مشتقات چوب اسـت، که این امر میتواند تاحدودی طبیعی قلمداد شود و با رژیم غذایی خاص و برخی ویتامینها قابل درمان اسـت.
آیا فرزندم پیکا دارد؟
پیکا
نام پرندهای اسـت مانند زاغ که همهچیزخوار اسـت و چون برخی کودکان به
هرزهخواری روی میآورند، این نام را برای این اختلال برگزیدهاند. کودکان
مبتلا به «پیکا» نیاز به درمان روانپزشکی دارند. لازم به ذکر اسـت که شیوع
این اختلال بالا نیست و تشخیص آن تنها بهعهده پزشک اسـت. کودکان در سال دوم
زندگی تشخیص میدهند اما برخی کودکان استفاده از مواد غیرخوراکی را مصرانه
ادامه داده و از این عمل خود لذت میبرند.
ویژگی مهم این اختلال عادت به خوردن غیرخوراکیها مانند رنگ، کاغذ، گل، تکههای لباس و پارچه، مو و حشرات اسـت .این اختلال در کودکان سیاهپوست بیشتر از سفیدپوستان و در پسران اندکی بیشتر از دختران گزارش شده اسـت. محرومیت شدید، عامل فرهنگی، اختلال رابطه مادر و کودک، عقبماندگی ذهنی و سایکوز ازجمله علل ابتلا به این اختلال اسـت.
منبع: مجله سیب سبز/ برترین ها
بچهها ممکن اسـت چیزهایی مانند تکههای کوچک اسباببازی، دکمه، مهره، تیله، سکه و غیره را ببلعند. یکسوم بخش بالایی مری یکی از نقاطی اسـت که اغلب اشیا در آن گیر میکنند.
اکتشاف محیط پیرامون یکی از اصلیترین ویژگیهای دنیای کودکانه اسـت و او در این راه از هر وسیلهای استفاده میکند. گاهی او را درحالی میبینید که انگشتان دست و پای خود را در دهان فرو برده و از این طریق میخواهد بیشتر بداند. احتمالا در چنین صحنهای میدوید و دوربین خود را میآورید تا از شیرینکاری او فیلم و عکس ثبت کنید.
اما اگر او را درحالی ببینید که پیچ و مهره را به دهان برده، قطعا قید فیلم و عکس را میزنید و فقط به این فکر میکنید که او را از خطر نجات دهید. کشف دنیا در درجه اول از طریق دهان و بعد از آن از طریق حواس دیگر اتفاق میافتد. در این مرحله لازم اسـت خیلی مراقب باشید که فرزندتان دچار حادثهای نشود، چراکه او تفاوت بین اشیای خطرناک و مفید را تشخیص نمیدهد و احتمالا حتی خاک را نیز به طرف دهان خود خواهد برد. در این مطلب نکاتی درباره این خصلت نوزادان میگوییم و شما را راهنمایی میکنیم که در این مواقع چه کاری باید انجام دهید.
عوارض به دهان بردن اشیا
عمل
به دهان بردن وسایل و اشیا، اغلب منجر به بلعیدن آن شیء نخواهد شد. برخی
بچهها عادت دارند چیزهایی را به دهان ببرند که قابل خوردن نیست مانند خاک،
گِل، گچ، زغال، رنگ، صابون، لیوان، مو، یخ و غیره. به این اختلال خوراکی،
اختلال هرزهخواری میگویند. اما میزان ایمنی و سلامت در این عادت واقعا
چقدر اسـت؟ ممکن اسـت به دهان بردن چیزی منجر به خفگی، سرفه، مشکلات تنفسی و
حتی بیهوشی نوزاد شود.
بچهها ممکن اسـت چیزهایی مانند تکههای کوچک اسباببازی، دکمه، مهره، تیله، سکه و غیره را ببلعند. یکسوم بخش بالایی مری یکی از نقاطی اسـت که اغلب اشیا در آن گیر میکنند. علاوه بر این خطر سوراخ شدن معده، عفونت و حتی مرگ بهدلیل بلعیدن باتری یا چیزهای تیز هم در کودکان وجود دارد. در اینجا به مواردی اشاره میکنیم که تا حد امکان نباید در دسترس نوزادتان قرار دهید تا حادثهای به بار نیاید.
ماجرای خوردن خاک و گل
خوردن
خاک معمولی و گرد و خاک در بچهها طبیعی اسـت. این مسئله باعث پرورش سیستم
ایمنی و تقویت آنها میشود، اما خطراتی هم به همراه دارد. میکروبها و ذرات
ریز موجود در خاک یا گِل میتوانند به عفونت یا بیماریهای انگلی
بینجامند. خاک به کرمها آلوده بوده و تخمهای آنها وارد بدن نوزاد شده و
داخل معده او رشد میکنند. از طرفی عفونتهای مختلف و مسمومیت غذایی هم
میتواند منجر به اسهال و یبوست شود.
بلعیدن سکه مساوی با خفگی
سکهها
یکی از رایجترین اشیا برای خوردن هستند. بلعیدن سکه میتواند منجر به
بسته شدن راه تنفسی و خفگی، علائمی مانند استفراغ، سرفه، آبریزش بینی و
غیره شود. هرگز پولهای سکهای خود را در دسترس کودکان قرار ندهید زیرا
معمولا کامل بلیعده نمیشود و خفگی بزرگترین عارضه آن اسـت.
غذای افتاده روی زمین
اکثر افراد بر این باورند که اگر غذایی تنها ۵ثانیه روی زمین افتاده باشد، میتوان آن را برداشت و خورد. در تحقیقی مشخص شده که بیش از ۹۹درصد از باکتریها بعد از ۵ثانیه از سطح زمین به غذایی که بر زمین افتاده اسـت، منتقل میشوند. از طرفی میزان آلودگی غذا بهخاطر باکتری تا حد زیادی به کثیف بودن زمین و نوع زمینی که غذا روی آن افتاده ارتباط پیدا میکند. احتمال انتقال باکتری از سطح فرش نسبت به سطوح چوبی یا کاشی شده به غذا خیلی کمتر اسـت. به خاطر داشته باشید که تنها بخش کوچکی از یک باکتری به شدت عفونتزا میتواند منجر به بیماری نوزاد شود.
جویدن اسباببازیها و جواهرات فلزی
یکی
از دلایلی که توصیه میشود متناسب با سن بچه برایش اسباببازی بخرید این
اسـت که بخشهای کوچک اسباببازی که برآمده یا بیرون زده اسـت، میتواند منجر
به بروز آسیبهای خطرناکی به نونهالان شود. اسباببازیهای توپُر هم
میتوانند زیستگاه باکتریها باشند. جویدن اسباببازیهای پلاستیکی بچهها
را درمعرض مواد شیمیایی سمی قرار میدهد که میتواند روی هورمونها تاثیر
گذاشته و در روند رشد مغزی او اختلال ایجاد کند. اسباببازیهای فلزی و
جواهرات کمبها اغلب آلوده به مواد سمی مانند کادمیم و سرب هستند.
این فلزات از طریق دهان کودک و مکیدن، راه خود را به درون بدن او مییابند. تماس با فلزات غیراصلی مانند سرب یکی از نگرانیهای عمده باتوجه به وجود گسترده این فلز در بسیاری از محصولاتی اسـت که استفاده میکنیم. به دهان بردن مکرر بسیاری از اشیای فلزی توسط بچهها میتواند باعث افزایش غلظت سرب خون آنها شود. همانطور که میدانید سرب مادهای سمی اسـت و تاثیرات مخربی بر عصبها، خون، روده، قلب و کلیهها دارد.
خوردن ابزار نقاشی و اشیای رنگی
بیشتر
بچهها عادت دارند مدادهایشان را گاز بزنند. بسیاری از افراد بر این
باورند که هیچ نوع سربی در مدادهای به اصطلاح سربی وجود ندارد. بیشتر
مدادها از سرب سیاه (نوعی کربن) و خاک رس درست شدهاند. تا پیش از این،
سربی که برای لایه بیرونی مدادها استفاده میشد نوعی نگرانی برای والدین
بود، اما با حذف سرب از مواد نقاشی، این نگرانی از بین رفت.
تماس جزئی با قرار دادن یک تکه گچ یا زغال در دهان باعث آسیب به بچهها بهخاطر مواد شیمیایی موجود در آن نمیشود. وقتی خوردن گچ تبدیل به عادت شود، میتواند برای بچه مشکلاتی مانند مشکلات روده و اختلالات هاضمه به همراه داشته باشد. گچ و زغال حاوی مواد سمی هستند. از طرفی حواستان به محصولات هنری و نقاشی باشد که حاوی مواد معطر هستند. آنها مواد شیمیایی مختلفی دارند که در صورت هضم میتوانند کشنده باشند.
دندان کشیدن به بادکنک
بچهها
حین بازی اغلب بادکنک را به دهان میبرند. برخی بچهها عادت دارند آن را
بجوند و دندانهایشان را روی آن بکشند. انجام مکرر این کار باعث تماس
مداوم با ترکیبات خطرناکی مانند بنزن، زایلن و فتالات موجود در مواد بادکنک
میشود. بنزن مادهای اسـت که میتواند خطر سرطان را افزایش دهد. زایلن
دارای تاثیرات مخرب بر عملکرد عصبهای مغزی و هورمونهاست. از طرفی منجر به
بروز اختلالات باروری و آسیب به DNA (ماده اصلی ژنتیک) هم میشود.
فتالاتها برای دستگاه تناسلی بدن بسیار مضرند و در روند فعالیت هورمونها
اختلال ایجاد میکنند.
داروهایی که نباید خورده شوند
یکی
از جملاتی که روی تمام داروها نوشته شده این اسـت: «دور از دسترس اطفال
نگهداری شود.» پاراستامول، شربت سرفه و آنتیبیوتیکها برخی از شایعترین
داروهایی هستند که بهطور ناخودآگاه توسط بچهها خورده میشوند. بلعیدن
برخی داروها توسط کودک میتواند بر کبد و کلیههای او اثر بگذارد و تبعات
مصیبتباری به همراه داشته باشد، در ضمن ایبوپروفن هم میتواند مشکلات
تنفسی به بار آورد.
مراقب محصولات شیمیایی باشید
متاسفانه
شدیدترین مسمومیتها در کودکان مربوط به مواد شوینده و شیمیایی اسـت که
اغلب موارد آسیبهای جبرانناپذیری بهدنبال دارد. کودکان معمولا از روی
کنجکاوی یا علاقه به رنگ و بستهبندی جذاب مواد شوینده این محصولات را به
دهان برده و میبلعند. هضم مقدار کمی از دهانشویهها میتواند حالت تهوع
بههمراه داشته و به برهم خوردن وضعیت معده بینجامد. دهانشویه حاوی فلوراید
و الکل بوده که اگر به میزان زیاد بلعیده شود، میتواند سمی باشد.
بلعیدن مواد شوینده مانند مایع ظرفشویی، مواد تمیزکننده و غیره میتواند باعث سوزش لب، دهان و گلو شود. کافور هم که در اسپریهای حشرهکش وجود دارد حتی به میزان کم میتواند مضر باشد و به تشنج بینجامد. با اینکه بارها نسبت به بلعیدن مواد شیمیایی توسط کودکان هشدار داده شده و به والدین توصیه شده که محصولات شوینده از دسترس کودکان دور نگهداشته شود، اما باز هم شاهد بروز مسمومیتهایی از این قبیل هستیم.
اگر باتری و آهنربا در دسترس باشد...
باتریهای
کوچکی که در برخی اسباببازیها استفاده میشوند بهراحتی قابل بلعیدن
هستند. خارج شدن محتوای آنها میتواند به آسیبهای جدی و حاد در مجرای
غذایی مانند سوزش شدید یا سوراخ شدن مری، آسیب به رگهای خونی، خونریزی
زیاد و... بینجامد. بلعیدن اشیای آهنربایی هم میتواند به بروز خطرات حادی
مانند مشکلات روده مثل زخم روده یا سوراخ شدن آن منتهی شود. بلعیدن آهنربا
میتواند به عفونت جداره معده منتهی شده و بهخاطر عفونت، خطرات مرگ هم به
همراه داشته باشد.
محصولات شبنما
این
محصولات به شکل چوبی، دستبند یا قلم نوری وجود دارند. این وسایل جذاب
هستند و اغلب بچهها دوست دارند آنها را گاز بگیرند. مایع موجود در این
محصولات سمی اسـت و میتواند منجر به التهاب و احساس سوزش در دهان و حالت
تهوع شود.
چرا بهجای غذا خاک میخورد؟
کودک
پیش از 6ماهگی دست و انگشتانش را میمکد و از 6ماهگی که قادر به گرفتن
اشیا میشود، هر چیزی را که در دسترس او باشد در دهان میگذارد. این موضوع
چندان غیرطبیعی نیست اما چیزی که مهم اسـت باید ببینید آیا کودکتان فقط
اشیای خاصی را در دهان میگذارد یا بهجای غذا تمایل به خوردن
غیرخوراکیهایی مثل خاک، چسب، چوب و... دارد یا نه.
گروهی از کودکان به علت کمبود برخی مواد در بدنشان به سمت مواد غیرخوراکی جذب میشوند. مثل خوردن خاک برای جبران کمبود ید یا خوردن کاغذ و دستمال کاغذی که از مشتقات چوب اسـت، که این امر میتواند تاحدودی طبیعی قلمداد شود و با رژیم غذایی خاص و برخی ویتامینها قابل درمان اسـت.
آیا فرزندم پیکا دارد؟
پیکا
نام پرندهای اسـت مانند زاغ که همهچیزخوار اسـت و چون برخی کودکان به
هرزهخواری روی میآورند، این نام را برای این اختلال برگزیدهاند. کودکان
مبتلا به «پیکا» نیاز به درمان روانپزشکی دارند. لازم به ذکر اسـت که شیوع
این اختلال بالا نیست و تشخیص آن تنها بهعهده پزشک اسـت. کودکان در سال دوم
زندگی تشخیص میدهند اما برخی کودکان استفاده از مواد غیرخوراکی را مصرانه
ادامه داده و از این عمل خود لذت میبرند.
ویژگی مهم این اختلال عادت به خوردن غیرخوراکیها مانند رنگ، کاغذ، گل، تکههای لباس و پارچه، مو و حشرات اسـت .این اختلال در کودکان سیاهپوست بیشتر از سفیدپوستان و در پسران اندکی بیشتر از دختران گزارش شده اسـت. محرومیت شدید، عامل فرهنگی، اختلال رابطه مادر و کودک، عقبماندگی ذهنی و سایکوز ازجمله علل ابتلا به این اختلال اسـت.
منبع: مجله سیب سبز/ برترین ها
برخی اوقات ناخواسته آدامسی را که می جویم، قورت می دهیم اما پس از قورت دادن آدامس چه اتفاقی در بدن می افتد؟
بخش اعظم آدامس متشکل از نوعی لاستیک به نام بوتیل است که در ساخت توپ بسکتبال نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
دانشمندان انجمن شیمی ایالات متحده به تازگی تحقیق گسترده ای را در خصوص ورود آدامس به بدن و واکنش سیستم گوارش به آن انجام داده اند و دریافتند آدامس در معده توسط اسید هیدروکلریک هضم و نابود می شود و باقیمانده توسط روده ها از بدن دفع می شود.
آدامس ها به طور معمول از شیرین کننده ها ، طعم دهنده ها ، نرم کننده ها و عناصر پلاستیکی تشکیل شده اند ، ماده پلاستیکی موجود در آدامس نوعی پلیمر است و به طور کاملاً مصنوعی ساخته می شود و ربطی به صمغ درختان ندارد.
پس از خوردن آدامس، آنزیم های زبان شروع به شکستن مولکول های بزرگ آدامس می کند.البته معده نمی تواند لاستیک موجود در آدامس را به طور کامل نابود کند اما آن را از خود عبور می دهد و در نهایت آدامس جویده شده پس از یک الی 2 روز از بدن خارج می شود.
شیوه هضم و خارج کردن آدامس از بدن دقیقاً مانند فرآیند هضم مواد غذایی همچون ماکارونی، گوشت و یا دانه های آجیل است.
با این وجود کارشناسان توصیه می کنند افراد از خوردن مواد غیر خوراکی اجتناب کنند، اما در عین حال در صورت قورت دادن اشتباهی آدامس و ابتلا به مشکلات گوارشی چون چسبندگی مری و یا بیماری های معده به پزشک متخصص مراجعه کنید.