در این آزمون با یکی از هفت ابعاد انرژیهای زنانه براساس تئوری پروفسور یونگ آشنا میشوید. در این آزمون میفهمید که چقدر توان عاطفی برای پرورش دیگران و صبوری کردن برای رشد فرد دیگری را دارید. برای پاسخ به این سوالها اگر پاسخ شما «اصلا» اسـت امتیاز «۰»، اگر پاسختان «گاهی» اسـت امتیاز «۱» و چنانچه پاسختان «اغلب» اسـت امتیاز «۲» را مقابل هر سوال یادداشت کنید.
۱. آیا از نه گفتن به نیاز دیگران احساس گناه میکنید؟
۳. آیا دست و دلباز هستید و آنچه را که دیگران دوست دارند بهراحتی به آنها میدهید؟
۴. آیا برای خود سرگرمی و تفریح شخصی ندارید؟
۵. آیا مراقبت از فرزندان خود و دیگران را با رضایت خاطر میپذیرید؟
۶. آیا به گونهای کارهای زندگی را پذیرفتهاید که همسر و فرزندانتان بیمسئولیت شدهاند؟
۷. آیا به آشپزی برای خود و دیگران به عنوان کاری مهم و دارای ارزش علاقه دارید؟
۸. آیا از اینکه در آینده فرزندانتان خانه را ترک کنند، غمگین میشوید؟
۹. آیا در محیط کار از کلمات محبتآمیز و همدلی به جای امر و نهی به زیردستان استفاده میکنید؟
۱۰. آیا همواره از روی دادن اتفاقی ناگوار برای فرزندان یا نزدیکانتان هراس دارید؟
۱۱. آیا از افراد حمایت عاطفی و روحی میکنید و هر کاری از دستتان برآید، برایشان انجام میدهید؟
۱۲. آیا فکر میکنید صلاح دیگران را شما بهتر میدانید و کارهای آنها را شما انجام میدهید؟
۱۳. آیا به کار کشاورزی و باغبانی علاقه دارید؟
۱۴. آیا فکر میکنید بیش از دیگران میدانید و کارهای آنها را شما انجام میدهید؟
۱۵. آیا از تصویر شیر دادن به بچه لذت میبرید؟
۱۷. آیا اگر غذای پخته شده توسط شما با لذت صرف شود، احساس خوبی میکنید؟
۱۸. آیا میپندارید به خودی خود پذیرفتهشده نیستید و همیشه باید خدمتگزار دیگران باشید؟
۱۹. آیا همیشه خود را مادری نمونه میدانید که تنها آرزویش عاقبت به خیری فرزندان اسـت؟
۲۰. آیا فقط زمانی که دیگران به شما نیاز داشته باشند، احساس ارزشمندی میکنید؟
اگر جمع امتیازات شما بین صفر تا ۱۷ اسـت
انرژی مادرانه و حمایتگر در شما سرکوب شده
در صورتی که جمع امتیازات شما بین صفر تا ۱۷ امتیاز باشد باید گفت که شما فعالانه از حضور این انرژی اجتناب میکنید. به عبارتی این انرژی در وجود شما سرکوب شده اسـت و در حقیقت از این انرژی و مواهب آن محروم هستید. در این حالت دیگران تمایل ندارند با آنها پیک نیک یا سفر بروید چون شما حوصله مراقبت و پرستاری از کسی را ندارید.
اگر جمع امتیازات شما بین ۱۸ تا ۲۲ اسـت
این انرژی در شما متعادل اسـت
در صورتی که جمع امتیازات شما بین ۱۸ تا ۲۲ باشد نشان میدهد که این انرژی (کهن الگو) در وجود شما حضور و فعالیت متعادلی دارد. این مسئله نشان میدهد که بدون وابسته کردن دیگران به خودتان میتوانید در جای لازم از آنها مراقبت، حمایت یا پرستاری کنید.
این قابل درک اسـت، زیرا از عده یک مشکل غیرقابل انتظار برآمدن و پذیرفتن فوری آن ممکن اسـت برای همه مشکل باشد، اما به خاطر داشته باشید هرقدر بیشتر به خود اجازه دهید که در مورد شرایط کودک خود اطلاع کسب کنید، بیشتر امکان دارد که شرایط را راحت تر پذیرفته و در نتیجه قادر شوید به کودک خود کمک کنید. این حتی به شما کمک می کند تا از اندوه کودکی که رویای آن را داشتید رهایی یابید و به دوست داشتن کودک استثنایی خود عادت کنید.
کودک استثنایی اول یک کودک اسـت (انسانی اسـت با همه خصوصیات و صفات یک انسان) و بعد کودکی اسـت با خصوصیات و تفاوت های استثنایی نسبت به سایر کودکان. همین ویژگی ها و خصوصیات اسـت که معلمان و اولیا باید خودشان را با آن سازگار کنند. «کودک استثنایی» از نظر هوشی و جسمی و روانی و اجتماعی به میزان قابل توجهی نسبت به دیگر همسالان خود متفاوت اسـت و نمی تواند به نحو مطلوبی از برنامه های آموزش و پروش عادی استفاده کند.
اغلب متخصصان، کودکان استثنایی را به سه دسته بزرگ تقسیم می کنند:
1- کودکان و نوجوانان که به علت اختلافات هوشی و فعالیت های ذهنی از کودکان عادی متمایزند؛ در این دسته کودکان و نوجوانان عقب مانده ذهنی و افراد تیزهوش قرار دارند.
2- کودکان و نوجوانانی که به علت اختلالات و ضایعات مغزی یا اختلالات عملی مبتلا به اختلالات رفتاری هستند. در این دسته، کودکان و نوجوانان ناسازگار یا دشوار قرار دارند.
3- کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلالات و نقایص حسی و حرکتی و اختلالات عملی رشد، در این دسته نابینایان و همچنین مبتلایان به اختلالات تکلمی، اختلالات طیف اوتیسم و ناتوانی های حرکتی قرار دارند.
حدود 500 میلیون کودک و نوجوان در سراسر دنیا و 12 تا 18 درصد کودکان و نوجوانان، جزء گروه استثنایی هستند و نیازمند خدمات ویژه هستند.
اگر پدر یا مادر کودکی استثنایی هستید، برای رعایت بهداشت روان باید این کارها را انجام دهید:
1- کودک را همان گونه که هست بپذیرید
والدین کودک بایستی سعی کنند ناتوانی کودک را بپذیرند و در جهت سازگاری به وی کمک کنند. درواقع اولیای کودک کم توان و ناتوان باید محدودیت های او را قبل کنند و مطابق گنجانیش محدود او رفتار نمایند.
2- پیش داوری را کنار بگذارید
کوشش کنید تا حد امکان، تمایلات و خواسته های خود را در مورد کودکتان کنار بگذارید، زیرا اگر تمایل داشته باشید که کودک را به گونه ای که میل دارید ببینید، این تمایل در مشاهده شما اثر می گذارد و آن را آلوده می کند.
3- توانایی هایش را دست کم نگیرید
از یک از اهداف بلندپروازانه که دستیابی به آن ها مشکل اسـت پبرهیزید و از سوی دیگر، بدانید که کودک نیز می تواند کارهای زیادی را انجام دهد و به او کمک کنید تا نیازهای خود را در حد توانایی هایش ارضا کند.
4- احساساتتان را مدیریت کنید
ناامیدی، یاس و بی حوصلگی و عجله و مانند آن، دشمن اجرای موفقیت آمیز هر برنامه تقویتی و ترمیمی برای کودکان اسـت. تا آنجا که ممکن اسـت این احساسات را نادیده بگیرید تا شاید بتوانید خالص تر و صادقانه تر، تنها احساسات کودک را مشاهده کنید.
5- محیطی امن و بامحبت برای کودک خود فراهم کنید
اگر کودک در روابط خانوادگی احساس امنیت کند و بداند که والدین از او مراقبت و حمایت خواهند کرد و از پیشرفت های کمی که دارد راضی هستند، کودک سازگارتر شده و تلاش او برای یادگیری و سازگاری با دنیای خارج نیز زیادتر خواهدشد. کودکی که احساس اعتماد به نفس داشته باشد و اولیا را پشتیبان خود بداند و احساس کند که آنان انتظار بی اندازه ای از او ندارند، قادر به سازگاری با مشکلات خواهدبود.
6- در آموزش کودک مشارکت کنید
شرکت خانواده در فعالیت های حرفه ای و آموزشی نیز می تواند احساس شایستگی و کنترل را برای اعضای خانواده افزایش دهد. آن ها می توانند مهارت ها و روش های مختلف آموزشی را بیاموزند و به کودکشان کمک کنند.
در بعضی مواقع نگهداری کودک به طور موقتی برای چند هفته در مراکز بهداشتی، باعث برانگیختن محبت اعضای خانواده شده و ضمنا به افراد خانواده فرصت می دهد که به مشکلات خود و دیگر اعضای خانواده بپردازند.
9- تعادل را فراموش نکنید
در خانواده هایی که چند کودک سالم و یک طفل ناتوان دارند، نباید بی توجهی یا توجه زیاد از حد به کودکان کم هوش شود، بلکه لازم اسـت که با این کودکان نیز همانند دیگران رفتار کرد.
10- کمک حرفه ای بگیرید
از کمک مشاوران و متخصصان این زمینه، برای سازگاری هرچه بهتر در برهه زمانی غافل نشوید.
* دانشجوی دکتری تخصصی روان شناسی