در میان تبلیغات گسترده ای که برای ردیابی مکان از طریق موبایل می شود رایج ترین آنها این است که با یک سرویس آنلاین/آفلاین یا یک برنامه/اپلیکیشن ادعا میکنند که می توانند با دریافت شماره موبایل، مکان فعلی صاحب شماره را بیابند. ولی آیا این واقعیت دارد؟
اگر می خواهید به این موضوع پی ببرید نخست باید درباره تکنولوژیهای ردیابی مویابل توضیحاتی بدهیم، درحال حاضر دو نوع تکنولوژی در دنیا برای ردیابی شماره موبایل وجود دارد که یکی بر پایه GPS بوده و دیگری وابسته به شبکه اپراتورهای ارائه دهنده سیم کارت است.
جیپیاس (GPS) چیست و چگونه می تواند ردیابی می کند؟
جیپیاس (GPS) یا سامانه موقعیت یابی جهانی یک تکنولوژی است که در آن ماهوارههایی که همیشه در مدار مشخصی حرکت میکنند، سیگنالهایی را به زمین ارسال میکنند. موقعیت ماهوارهها به گونهای است که در هر سطحی از زمین حداقل ۴ ماهواره بر روی سرمان قرار گرفته است. گوشیها با داشتن یک چیپ سخت افزاری مخصوص این سامانه، سیگنالها را دریافت کرده و از آنجایی که سه پارامتر مکان ارسال، مکان دریافت و فاصله همیشه به یکدیگر بستگی دارند، میتوانند با در دست داشتن مکان ماهواره و فاصله (که از دادههای موجود در سیگنالها محاسبه میشوند)، مکان ما را مشخص کند.
همانطور که فهمیدید مکان یابی از طریق GPS به شبکه موبایل یا شماره موبایل بستگی ندارد و هر دستگاه گیرنده سیگنال میتواند آن را بفهمد اما اصلا امکان فهمیدن موقعیت یک دستگاه دیگر تا زمانی که آن دستگاه خود موقعیتش را به ما ندهد وجود ندارد. در گوشیهای هوشمند هم وضع به همین منوال است تا وقتی که برنامهای اطلاعات مکانی GPS اش را به کسی ارسال نکند موقعیتش از این طریق مخفی خواهد ماند. این برنامهها اغلب (نه همیشه) در دسته برنامههای شنود یا جاسوسی قرار دارند که استفاده از آنها مستلزم نصبشان بر روی گوشی هدف است.
در نتیجه مطمئن باشید با در دست داشتن شماره موبایل، امکان ردیابی از طریق GPS گوشی فرد، به هیچ وجه امکان پذیر نیست.
موقعیت یابی رادیویی یک گوشی موبایل
در این تکنولوژی ما شاهد نوع متفاوتی از ردیابی هستیم که کاملاً وابسته به سیم کارت و اپراتور ارائه دهنده است و به دیگر تکنولوژیها نظیر GPS و … وابسته نیست. در موقعیت یابی رادیویی، سیگنالهای ارسال شده از یک منبع توسط حداقل دو دریافت کننده (دکلهای مخابراتی یا اپراتورها) آنالیز گشته و نتایجی ارائه می شود.
یکی از این روشها موقعیت یابی هزلولی است که با توجه به تاخیر (TDOA) بین دریافت سیگنال توسط دو دکل از یک منبع (گوشی) و محاسبه فاصله هر کدام از آنها با منبع سیگنالها، یک هزلول بدست میآید. با وجود سه دکل، مختصات X (طول) و Y (عرض) جغرافیایی گوشی و با وجود دکل چهارم مختصات Z (ارتفاع) اش هم بدست میآید. با توجه به وجود تعداد زیادی دکل، مختصات پیدا شده دقیق تر هم به دست خواهد آمد.
اما نکته ی جالب اینجاست که همه این محاسبات و اطلاعات خام پیش از ردیابی توسط اپراتورها و ارائه دهندگان شبکه موبایل انجام میشود یعنی این نتایج تنها با درخواست مراجع قضایی و یا نیروهای امنیتی از جمله پلیس و … تحویلشان داده میشود؛ پس چطور در این تبلیغات ادعای آن می شود که به به این اطلاعات دسترسی دارند؟!
پس خیالتان از این بابت راحت باشد چون بدون تایید مراجع قضایی و پلیس، اپراتورها اطلاعات مکانی شماره موبایل را در اختیار هیچ شخص یا شرکت ثالثی قرار نخواهند گرفت.
در پس پرده ی این تبلیغات و برنامههای هک چه چیز وجود دارد؟
باید گفت که در پس این ادعاهای واهی هیچ چیز قرار ندارد و اغلب این تبلیغ کنندهها که چنین محصولات و امکانات اغلب جاسوسی را به فروش میگذارند پس از دریافت پول از شما در بهترین حالت هیچ برنامهای را تحویلتان نخواهند داد یا یک برنامهای به شما داده و میگویند که” این را در گوشی فرد مورد نظر نصب کن” چیزی که امکان پذیر نیست، چون معمولاً به دلیل قابلیتهای امنیتی متعدد موجود در گوشیها، حتی با داشتن دسترسی فیزیکی به گوشی هم ممکن است امکان پذیر نباشد.
اوج فاجعه در این ماجرا این است که این تبلیغ کنندهها پس از دریافت پول، در اکثر سناریوها علاوه بر اینکه پول مفتی به جیب خواهند، حتی ممکن است به خود شما نیز آسیب برسانند. فرض کنید این اشخاص به عنوان یک برنامه هک کننده، برنامهای را به شما بدهند که این برنامه نه تنها کاری نمیکند، بلکه ممکن است اطلاعات خود شما را هم به سرقت ببرد. اطلاعات حساسی از جمله رمزهای عبور، تصاویر و فایلهای شخصی، اطلاعات حسابهای بانکی و … . حتی ممکن است پا را فراتر بگذارند و به سیستم عامل شما هم آسیب برسانند.
توصیه ی ما این است که اصلا به این تبلیغ ها اعتماد نکنید چون اگر پولتان را به چنین اشخاصی بدهید نه تنها پولتان را در مقابل هیچ باختهاید بلکه امنیت اطلاعات خود را هم در خطر انداخته اید.
منبع : کلیک
نزدیک به 12 سال است که با امواج رادیویى توان بالا سر و کار دارم و در این مدت بارها و بارها مقالات مختلف درباره مضرات امواج خوانده ام و همچنان پیگیر هستم که آیا مضراتى دارد یا نه. اما در بسیاری از مقالات منتشر شده ارتباط منطقی بین ادعاها و اثر امواج الکترومغناطیس مشاهده نمی شود.
تقریباً تمام کسانى که درباره مضرات امواج الکترومغناطیسى صحبت کرده اند خبر از آزمایشهاى انجام شده مىدهند که به صورت تجربى انجام شده است. نکته اى که باید در این آزمایش ها توجه داشت این است که آیا توانسته اند ارتباط منطقى بین نتایج آزمایش و اثر امواج به دست آورند یا نه؟ اگر در این نتایج دقت کنید متوجه مى شوید که با فرض صحت نتایج و آزمایش ها، دلایل دیگرى نظیر اثرات روانى اینترنت یا تلفن همراه بر نتایج آزمایش اثر دارند و نویسندگان نتوانسته اند ثابت کنند که دلایل دیگر اثرى بر نتیجه نداشته است.
امواج الکترومغناطیسى از فرکانسهاى پایین تا فرکانسهاى نورى جزء امواج غیریونیزه اند که خطراتشان به مراتب از امواج یونیزه کمتر است. (امواج یونیزهکننده نظیر پرتوهای ایکس و گاما موجب یونیزه شدن مولکولها و اتمها میشوند که میتواند بسیار خطرناک باشد) در ایران سازمان انرژى اتمى متولى اندازه گیرىهاى پرتوگیرى در مکانهایی است که با امواج الکترومغناطیسی سر و کار دارند. براى امواج غیریونیزه تنها اثر گرمایی آن اثبات شده است و تا کنون استانداردهاى داخلى و خارجى همین اثر را مدنظر قرار داده و حد توان مجاز پرتوگیرى در فرکانسهاى مختلف را استخراج نموده اند.
تشعشعات WiFi چه خطراتی به دنبال دارد؟
کسانی که WiFi را به عنوان مثالى براى مضرات امواج مطرح نموده اند شاید متوجه نباشند توان فرستنده هاى WiFi در برابر فرستندههاى تلفن همراه بسیار کمتر است.
تمامى سیستم هاى WiFi از باند فرکانسى بدون نیاز به مجوز استفاده مىکنند که مقررات رادیویى مىگوید که توان تشعشعى فرستندهها در باند آزاد نباید از 100 میلى وات بیشتر باشد. شرکتهاى سازنده براى حفظ فروش و رعایت استانداردها و نیز به دلایل اقتصادى این قانون را رعایت مى کنند. این محدودیت توان موجب مى شود تا حداکثر برد سیستمهاى WiFi به ندرت از 60 متر تجاوز کند. حتى برخى شرکتها توان ارسالى کمترى دارند و شما مىتوانید توان تشعشعى آن را بر روى جعبه بروشور یا کاتالوگ دستگاه بخوانید.
در مقام مقایسه، فرستنده تلفن همراه براى آن که بتواند از حداکثر فاصله 37 کیلومترى تا ایستگاه BTS ارتباط خود را حفظ کند قادر به ارسال توان پیک تا حد 5 وات است. البته موبایل هاى قدیمى نسل اول و دوم قادر به ارسال تا 20 وات توان بر اساس استاندارد بودند ولى موبایلهاى امروزى چنین نیستند.
اثرات حرارتى امواج الکترومغناطیسى
تنها اثر اثبات شده قطعی امواج بر بدن اثرات حرارتی آن است. امواج الکترومغناطیسى همانند سایر امواج در برخورد با مواد مختلف به طور کلى با سه حالت مواجه اند:
1- عبور از ماده
2- انعکاس از سطح ماده
3- جذب انرژى موج توسط ماده
آب و همه مواد غذایى آبدار و بدن انسان که نزدیک به 70% آن آب است انرژى امواج را جذب نموده و این انرژى باعث گرم شدن آن مىشود (اساس کار اجاق مایکروویو نیز همین است). اگر این امواج به بدن انسان بتابد موجب گرم شدن بافت بدن مىشود. بسته به متوسط توان دریافتى (و نه فرکانس آن) دماى بافت افزایش مىیابد. اگر تابش در مدت کوتاهى باشد یا شدت توان به قدرى کم باشد که جریان خون و رسانایى گرمایى بافت آن گرما را پخش کند مشکلى پیش نمىآید.
اما اگر آهنگ افزایش دماى بافت بر آهنگ انتقال گرما غلبه کند در این صورت افزایش دما بر بافت اثر مى گذارد و از تجزیه برخى آنزیمها و اختلال در تعادل الکترولیتى خون گرفته تا تجزیه کامل سلول و سوختن کامل بافت (در توانهاى بسیار زیاد مثلا چند صد کیلووات) مىتواند از اثرات آن باشد. به همین دلیل برخی افراد هنگام مکالمه طولانی با تلفن همراه در گوش و سر خود احساس گرما می کنند و یا آن که برخی دچار سردرد میشوند. البته ممکن است در آینده علم بتواند اثرات دیگری از امواج الکترومغناطیسی بر بدن را کشف نماید.
کدام مدل تلفن همراه تشعشعات کمتری دارد؟
یکى از پارامترهایى که دغدغه اصلى شرکتهاى طراح موبایل است پارامترى به نام SAR یا نرخ جذب ویژه (Specific Absorption Rate) است که میزان توان دریافتى از تلفن همراه توسط بدن در واحد وزن را نشان مى دهد. مقدار SAR بر اساس استاندارد آمریکایی باید عددى کمتر از 1.6 و بر اساس استاندارد اروپایی کمتر از 2 باشد. هر چه عدد SAR یک موبایل کمتر باشد بدان معناست که میزان جذب امواج رادیویى توسط بدن از آن موبایل کمتر است. شرکتهای معروف سازنده عدد SAR محصولات خود را در دفترچه تلفن همراه یا سایت اینترنتی خود درج میکنند. اما شرکتهایی که غیرمعروف که تنها به فکر سود محصول و نه کیفیت آن هستند هرگز تست SAR را بر روی محصولات خود انجام نمیدهند. لذا اگر در این خصوص دغدغه دارید هنگام خرید تلفن همراه عدد SAR را نیز در ملاکهای انتخاب خود در نظر بگیرید.
در میان تبلیغات گسترده ای که برای ردیابی مکان از طریق موبایل می شود رایج ترین آنها این است که با یک سرویس آنلاین/آفلاین یا یک برنامه/اپلیکیشن ادعا میکنند که می توانند با دریافت شماره موبایل، مکان فعلی صاحب شماره را بیابند. ولی آیا این واقعیت دارد؟
اگر می خواهید به این موضوع پی ببرید نخست باید درباره تکنولوژیهای ردیابی مویابل توضیحاتی بدهیم، درحال حاضر دو نوع تکنولوژی در دنیا برای ردیابی شماره موبایل وجود دارد که یکی بر پایه GPS بوده و دیگری وابسته به شبکه اپراتورهای ارائه دهنده سیم کارت است.
جیپیاس (GPS) چیست و چگونه می تواند ردیابی می کند؟
جیپیاس (GPS) یا سامانه موقعیت یابی جهانی یک تکنولوژی است که در آن ماهوارههایی که همیشه در مدار مشخصی حرکت میکنند، سیگنالهایی را به زمین ارسال میکنند. موقعیت ماهوارهها به گونهای است که در هر سطحی از زمین حداقل ۴ ماهواره بر روی سرمان قرار گرفته است. گوشیها با داشتن یک چیپ سخت افزاری مخصوص این سامانه، سیگنالها را دریافت کرده و از آنجایی که سه پارامتر مکان ارسال، مکان دریافت و فاصله همیشه به یکدیگر بستگی دارند، میتوانند با در دست داشتن مکان ماهواره و فاصله (که از دادههای موجود در سیگنالها محاسبه میشوند)، مکان ما را مشخص کند.
همانطور که فهمیدید مکان یابی از طریق GPS به شبکه موبایل یا شماره موبایل بستگی ندارد و هر دستگاه گیرنده سیگنال میتواند آن را بفهمد اما اصلا امکان فهمیدن موقعیت یک دستگاه دیگر تا زمانی که آن دستگاه خود موقعیتش را به ما ندهد وجود ندارد. در گوشیهای هوشمند هم وضع به همین منوال است تا وقتی که برنامهای اطلاعات مکانی GPS اش را به کسی ارسال نکند موقعیتش از این طریق مخفی خواهد ماند. این برنامهها اغلب (نه همیشه) در دسته برنامههای شنود یا جاسوسی قرار دارند که استفاده از آنها مستلزم نصبشان بر روی گوشی هدف است.
در نتیجه مطمئن باشید با در دست داشتن شماره موبایل، امکان ردیابی از طریق GPS گوشی فرد، به هیچ وجه امکان پذیر نیست.
موقعیت یابی رادیویی یک گوشی موبایل
در این تکنولوژی ما شاهد نوع متفاوتی از ردیابی هستیم که کاملاً وابسته به سیم کارت و اپراتور ارائه دهنده است و به دیگر تکنولوژیها نظیر GPS و … وابسته نیست. در موقعیت یابی رادیویی، سیگنالهای ارسال شده از یک منبع توسط حداقل دو دریافت کننده (دکلهای مخابراتی یا اپراتورها) آنالیز گشته و نتایجی ارائه می شود.
یکی از این روشها موقعیت یابی هزلولی است که با توجه به تاخیر (TDOA) بین دریافت سیگنال توسط دو دکل از یک منبع (گوشی) و محاسبه فاصله هر کدام از آنها با منبع سیگنالها، یک هزلول بدست میآید. با وجود سه دکل، مختصات X (طول) و Y (عرض) جغرافیایی گوشی و با وجود دکل چهارم مختصات Z (ارتفاع) اش هم بدست میآید. با توجه به وجود تعداد زیادی دکل، مختصات پیدا شده دقیق تر هم به دست خواهد آمد.
اما نکته ی جالب اینجاست که همه این محاسبات و اطلاعات خام پیش از ردیابی توسط اپراتورها و ارائه دهندگان شبکه موبایل انجام میشود یعنی این نتایج تنها با درخواست مراجع قضایی و یا نیروهای امنیتی از جمله پلیس و … تحویلشان داده میشود؛ پس چطور در این تبلیغات ادعای آن می شود که به به این اطلاعات دسترسی دارند؟!
پس خیالتان از این بابت راحت باشد چون بدون تایید مراجع قضایی و پلیس، اپراتورها اطلاعات مکانی شماره موبایل را در اختیار هیچ شخص یا شرکت ثالثی قرار نخواهند گرفت.
در پس پرده ی این تبلیغات و برنامههای هک چه چیز وجود دارد؟
باید گفت که در پس این ادعاهای واهی هیچ چیز قرار ندارد و اغلب این تبلیغ کنندهها که چنین محصولات و امکانات اغلب جاسوسی را به فروش میگذارند پس از دریافت پول از شما در بهترین حالت هیچ برنامهای را تحویلتان نخواهند داد یا یک برنامهای به شما داده و میگویند که” این را در گوشی فرد مورد نظر نصب کن” چیزی که امکان پذیر نیست، چون معمولاً به دلیل قابلیتهای امنیتی متعدد موجود در گوشیها، حتی با داشتن دسترسی فیزیکی به گوشی هم ممکن است امکان پذیر نباشد.
اوج فاجعه در این ماجرا این است که این تبلیغ کنندهها پس از دریافت پول، در اکثر سناریوها علاوه بر اینکه پول مفتی به جیب خواهند، حتی ممکن است به خود شما نیز آسیب برسانند. فرض کنید این اشخاص به عنوان یک برنامه هک کننده، برنامهای را به شما بدهند که این برنامه نه تنها کاری نمیکند، بلکه ممکن است اطلاعات خود شما را هم به سرقت ببرد. اطلاعات حساسی از جمله رمزهای عبور، تصاویر و فایلهای شخصی، اطلاعات حسابهای بانکی و … . حتی ممکن است پا را فراتر بگذارند و به سیستم عامل شما هم آسیب برسانند.
توصیه ی ما این است که اصلا به این تبلیغ ها اعتماد نکنید چون اگر پولتان را به چنین اشخاصی بدهید نه تنها پولتان را در مقابل هیچ باختهاید بلکه امنیت اطلاعات خود را هم در خطر انداخته اید.
منبع : کلیک