روزگار ناخوش اپل در بزرگترین بازار مصرف جهان

[ad_1]

اپل روزگار خوشی درچین ندارد.در این کشورمهم‌ترین محصول درآمدزای آن یعنی آیفون با رقابت سختی ازجانب شرکت‌های فناوری داخلی روبه‌رواست.میزان فروش کل اپل درچین طی سه ماهه دوم‌ سال‌جاری درمقایسه همین بازه زمانی از‌سال گذشته با ۳۳‌درصدکاهش روبه‌روشده است.

به گزارش مشرق، یکی از دلایل این کاهش، رشد تولیدکنندگان داخلی چینی مانند هواوی، اوپو، ویوو و شیائومی است. براساس تحقیقات موسسه IDC این چهار برند در کنار یکدیگر56‌درصد بازار چین را به خود اختصاص داده‌اند. محبوبیت آنها سبب شده در رده‌بندی این شرکت از بزرگترین فروشنده تلفن‌همراه به پنجمین فروشنده بزرگ نزول کند و تنها 8‌درصد بازار را به خود اختصاص دهد. در این میان شرکت نوپای Gionee  نیز تلفن‌های موبایلی با قیمت کمتر از 100دلار به بازار عرضه می‌کند و موسسه Strategy  Analytics  معتقد است که این شرکت خیلی زود به رقیب بزرگی برای چین تبدیل می‌شود.

یک بررسی کلی نشان می‌دهد که موفقیت اپل در بازارهای مختلف دلیل اصلی بروز چنین چالشی در چین است. تقلیدهای مکرری از طراحی آیفون انجام شده و به این ترتیب این دستگاه سخت‌تر می‌تواند در بازار عرض‌اندام کند. از سوی دیگر غول فناوری دنیا باید با استراتژی بازاریابی رقبای محلی و شناخت سلیقه مخاطبان رقابت کند.

تیم کوک، مدیرعامل ارشد اپل در آخرین نشست خبری مربوط به درآمد این شرکت از کاهش عایدی در چین خبر داد و آن را مرتبط به رکود اقتصادی در این کشور دانست. به‌ هرحال آنچه در زیر می‌خوانید مشخصات و شیوه فعالیت تعدادی از رقبای چینی اپل است.

اوپو

این شرکت پس از معرفی نخستین دستگاه موبایل خود در‌ سال 2011میلادی فعالیت‌هایش را گسترش داد و به دومین فروشنده بزرگ تلفن‌همراه در چین و چهارمین فروشنده بزرگ جهان تبدیل شد. موبایل‌های شکیل آن مانند Selfie Expert و R9 بسیار شبیه آیفون 6S Plus هستند. در این تلفن‌های همراه روی شارژ سریع تمرکز شده است. به‌طوری که برای دو ساعت صحبت کردن با تلفن فقط نیاز است دستگاه 5 دقیقه شارژ شود. بهبود ویژگی‌های دوربین سلفی و پایین بودن قیمت در مقایسه با دستگاه‌های مشابه از دلایل محبوبیت این برند به شمار می‌روند.

در حال حاضر  oppo R9 پرچمدار این برند است؛ موفقیت این تلفن‌همراه به دلیل ارایه آن در اندازه کوچک و متوسط است. از سوی دیگر برای تبلیغ این تلفن به‌طور مرتب از افراد مشهور و هنرپیشگان استفاده می‌شود.

این شرکت برای رشد باید تعداد بیشتری از مشتریان اپل و سامسونگ را در شهرهای بزرگ از آن خود کند. نیکل پنگ، مدیر بخش چین در موسسه فناوری Canalys می‌گوید: میدان بعدی مبارزه برای اوپو همین جاست.

اما چنین مسیری هموار نخواهد بود. اپل در مقایسه با برندهای دیگر عملکرد بسیار بهتری دارد. حدود 40 ‌درصد مشتریان کنونی حتی با وجود آن‌که مجبورند تلفن‌های خود را ارتقا دهند، باز هم آن را ترجیح  می‌دهند.

ویوو

اوپو و ویوو رقبای اصلی یکدیگر هستند هر دو این شرکت‌ها توسط غول الکترونیکی چینی یعنی
BBK Electronics  خلق شده‌اند. شاید به همین دلیل است که مشابهت‌های زیادی در روش‌های بازاریابی هر دو آنها وجود دارد.

ویوو هم برای تبلیغ محصولات خود از افراد مشهور استفاده می‌کند و هم حضور قدرتمندی در شهرهای کوچکتر دارد. فروشگاه‌های آن نیز طوری طراحی شده‌اند تا مشتری هنگام استفاده از دستگاه‌های جدید احساس راحتی بیشتری کند.

IDC در گزارشی می‌نویسد: این برای مشتریانی که در شهرهای کوچک زندگی می‌کنند، یک گزینه بسیار مطلوب است؛ چون آنها می‌توانند خیلی راحت با دسترسی به خدمات پس از فروش به فروشگاه‌های فیزیکی بروند.

فروشگاه‌های ویوو

همزمان با شدیدتر شدن رقابت برای دستیابی به سهمی از بازار تلفن‌همراه چین، اوپو و ویوو نیز با یکدگیر رقابت تنگاتنگی را آغاز کرده‌اند. ویوو که محصولات جدیدتری مانند V3 و V3 Max دارد، در حال حاضر سومین فروشنده بزرگ تلفن هوشمند در چین است؛ البته میزان سهم آن در بازار از اوپو کمتر است.

هواوی

با فاصله‌ای بسیار زیاد هواوی شناخته شده‌ترین برند چین است و بیشترین سهم از بازار این کشور را به خود اختصاص داده است. همچنین در بستر جهانی نیز این شرکت پس از سامسونگ و اپل در رده سوم قرار دارد. این شرکت به‌تازگی خط جدیدی از تلفن‌های همراه Honor را در چین و آمریکا ارایه کرده است. 8 Honor مشتریانی را هدف گرفته که خواهان موبایلی با صفحه‌نمایش بسیار بزرگ با قیمتی متوسط هستند.

سری Honor از هواوی

این شرکت امیدوار است تا با 8 Honor  مشتریان آمریکایی را به خود جلب کند. در چین نیز هواوی دستگاه‌های خود را با توجه به ویژگی‌های خاصشان تبلیغ می‌کند. به‌عنوان مثال در  Huawei P9 نکته مهم دو دوربین آن است. هواوی هم مانند رقبایش در این اواخر افراد مشهور را برای تبلیغ کالاهای خود به کار گرفته است؛ اما شیاهوان تای، تحلیلگر IDC درباره این استراتژی تردید دارد. او می‌نویسد: استخدام افراد مشهور ممکن است در کوتاه‌مدت تعداد مشتریان را بیفزاید، اما این خود به تنهایی برای گسترش تعداد مشتریان کافی نیست.

شیائومی

این برند هم درست مانند اپل (که بیشتر اوقات با اپل هم مقایسه می‌شود) طی ‌سال گذشته شاهد کاهش فروش محصولات خود بوده است. طبق گزارشIDC این شرکت اکنون کمتر از 10‌درصد سهم بازار چین را در اختیار دارد که نسبت به 16‌درصد‌ سال گذشته کاهش قابل توجهی داشته است. به ‌هرحال شیائومی با فروش آنلاین خود به مشتریان در چین سروصدای زیادی به پا کرد. این شرکت با استفاده از این روش و ارایه اخبار تمام انبارهای خود را خالی کرد و به این ترتیب تصور محبوبیت خود را بیش از پیش افزود؛ اما رقبا به سرعت این روش را اجرا کردند و دیگر شیائومی انحصار فروش آنلاین را نداشت.

او می‌گوید: به نظر می‌رسد تب و تاب برای خرید گوشی‌های شیائومی در بازار فروکش کرده است. محصول ارزانقیمت Redmi بیشتر محموله‌های آن را تشکیل می‌دهد. برای مبارزه با این کاهش فروش، شیائومی هم به تقلید از رقبای خود افراد مشهور را دعوت کرده تا کالاهایش را تبلیغ کنند و فروشگاه‌های خرده‌فروشی جالبی تأسیس کرده است.

سخنگوی رسمی این شرکت معتقد است که عملکرد فروش آن قابل قبول است؛ اما به هر حال گزارش موسسه  Strategy Analytics نیز شیائومی را چهارمین فروشنده بزرگ بازار می‌داند که خود نشان‌دهنده کاهش فروش محصولات آن است.

منبع: شهروند

[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان

عبارات مرتبط

1 سپتامبر 2016 ... روزگار ناخوش اپل در بزرگترین بازار مصرف جهان. اپل روزگار خوشی درچین ندارد.در این کشورمهمترین محصول درآمدزای آن یعنی آیفون با رقابت سختی ...31 آگوست 2016 ... اپل روزگار خوشی درچین ندارد.در این کشورمهم ترین محصول درآمدزای آن یعنی آیفون با رقابت سختی ازجانب شرکت های فنا.اپل روزگار خوشی در چین ندارد. در این کشور مهم ترین محصول درآمدزای آن یعنی آیفون با رقابت سختی از جانب شرکت های فناوری داخلی روبه رو ... ادامه خبر.اخبار مهم روز · سیاست · اقتصاد · ورزش · فرهنگ · فناوری · عکس · فیلم · روزنامه · مجله · خبرنامه · Vista News Hub.31 آگوست 2016 ... روزگار ناخوش اپل در بزرگترین بازار مصرف جهان. اپل روزگار ... بهترین گوشی های هوشمند بازار با قیمت 800 هزار تا 1.5 میلیون تومان؛ شهریور 95.اپل روزگار خوشی درچین ندارد.در این کشورمهمترین محصول درآمدزای آن یعنی آیفون با رقابت سختی ازجانب شرکتهای فناوری داخلی روبهرواست.میزان فروش کل اپل درچین ...31 آگوست 2016 ... اپل روزگار خوشی در چین ندارد. در این کشور مهم ترین محصول درآمدزای آن یعنی آیفون با رقابت سختی از جانب شرکت های فناوری داخلی روبه رو ...به گزارش مشرق، یکی از دلایل این کاهش، رشد تولیدکنندگان داخلی چینی مانند هواوی، اوپو، ویوو و شیائومی است. براساس تحقیقات موسسه IDC این چهار برند در کنار ...30 آگوست 2016 ... اپل روزگار خوشی در چین ندارد. در این کشور مهمترین محصول درآمدزای آن یعنی آیفون با رقابت سختی از جانب شرکتهای فناوری داخلی روبهرو ...zoomit.ir - حمیده خادم زاده: "تفاوت" یکی از شاخصهای بارز رقابت در بازارهای جهانی است و طبیعتا هر تولیدکنندهای که بتواند تمایز چشمگیرتری در محصولات خود ایجاد ...

کلماتی برای این موضوع
روزگار ناخوش اپل در بزرگترین بازار مصرف جهان اپل روزگار اپل روزگار خوشی درچین ندارددر این کشورمهم‌ترین محصول درآمدزای آن یعنی آیفون با روزگار ناخوش اپل در بزرگترین بازار مصرف جهاناپل روزگار خوشی درچین ندارددر این کشورمهم‌ترین محصول درآمدزای آن یعنی آیفون با روزگار ناخوش اپل در بزرگترین بازار مصرف جهان واضحروزگارناخوشاپلدرروزگار ناخوش اپل در بزرگترین بازار مصرف جهان در مهم‌ترین محصول درآمدزای چین یعنی روزگار ناخوش اپل در بزرگترین بازار مصرف جهان …اپل روزگار خوشی درچین ندارددر این کشورمهم ترین محصول درآمدزای آن یعنی آیفون با رقابت روزگار ناخوش اپل در بزرگترین بازار مصرف جهان …در مهم‌ترین محصول درآمدزای چین یعنی آیفون با رقابت سختی ازجانب شرکت‌های فناوری خبرگزاری تسنیم روزگار ناخوش اپل در بزرگترین بازار مصرف روزگاراپل روزگار خوشی درچین ندارددر میزان فروش کل اپل درچین طی سه ماهه دوم جهان کشتی و روزگار ناخوش اپل در بزرگترین بازار مصرف جهانروزگار ناخوش اپل در بزرگترین بازار مصرف جهان اپل روزگار خوشی در چین ندارد در این کشور روزگار ناخوش اپل در بزرگترین بازار مصرف جهان …روزگار ناخوش اپل در بزرگترین بازار مصرف جهان اپل روزگار خوشی درچین ندارددر این روزگار ناخوش اپل در بزرگترین بازار مصرف جهان …در انتخاب و چینش خبرها هیچ دخالت انسانی وجود ندارد و تمامی فرآیندها توسط موتور هوشمند روزگار ناخوش اپل در بازار مصرف جهان روزگار ناخوش اپل در بازار مصرف جهان ناخوش اپل در بازار مصرف از بزرگترین

این علائم نشان می دهند که روده تان ناخوش است

[ad_1]

خبرگزاری آریا-داشتن استرس می تواند یکی از علائم بیماری های روده باشد.
به گزارش خبرگزاری آریا،علائمی که خبر از مشکلات روده می دهند
این مقاله زمانی برای معاینه روده است - به معنی واقعی کلمه. کریستی کینگ، سخنگوی آکادمی تغذیه و رژیم های غذایی می گوید: "فهمیدن این که روده سالم است یا خیر به آن آسانی که هر کس فکر می کند نیست". دلیلش این است که، با توجه به گفته دکتر اسکات شریبر Scott Schreiber پزشک کاردرمان و متخصص تغذیه بالینی " علائم و نشانه های یک روده ناسالم بسیار بیشتر از نفخ، یبوست یا اسهال است."

روده یک عضو پیچیده است. و به لطف پیشرفت های اخیر در نحوه تجزیه و تحلیل تریلیون باکتری که در داخل بدن ما زندگی می کنند (با نام مستعار میکروبیوم روده)، محققان شروع به درک میزان پیچیدگی آنها برای پیدا کردن ارتباط بین سلامت روده و سلامت میزبان مهربان آن (یعنی ما) کردند. شریبر به برخی جنبه های کمتر قابل مشاهده آن از قبیل حساسیت های غذایی، اضطراب، بیماریهای خود ایمنی و عفونت مکرر اشاره می کند.

آیا روده شما به اندازه ای که باید سالم هست؟
در ادامه برخی از نشانه های شگفت آوری که خبر از عدم توازن میکروبی روده دارند را می خوانید.

آیا به آسانی بیمار می شوید؟
سیستم گوارش مجهز به بزرگترین و پیچیده ترین بخش سیستم ایمنی بدن انسان است. در میان سایر موارد، یک روده متعادل شامل میکروبهایی است که پیام رسان های شیمیایی ترشح کرده که به سلولهای سیستم ایمنی (T Cells) اجازه می دهند ما را در برابر عوامل بیماری زا ( میکروبهای مهاجم) و مواد مضر خارجی محافظت کنند.

داشتن باکتریهای مفید در حد کفایت فضای روده را اشغال کرده و به میکروبهای فرصت طلب که در صورت داشتن جای زیاد به سرعت رشد می کنند  اجازه رشد نمی دهند و به این ترتیب از ما محافظت می کنند. کینگ می گوید "بخش اعظم سیستم ایمنی در روده قرار دارد، پس اگر به آسانی بیمار می شوید تعدادی باکتری خوب روده می تواند کمک کننده باشد."

آیا حساسیت غذایی دارید؟
حساسیت های غذایی بسیار متنوع بوده و دنیای راز آلودی دارند. کینگ با این گفته موافق است که "تشخیص حساسیت غذایی اغلب بدون ثبت غذاها و واکنش بدن به هریک مشکل و غیر ممکن است.  او توصیه می کند با یک متخصص تغذیه و رژیم همکاری کنید تا به شما کمک کند بدانید چه غذایی برایتان مشکل ساز است.  آنچه کارشناسان این حوزه می گویند این است که با ارتقای سطح باکتریهای خوب روده می توان به درمان برخی حساسیت های غذایی مانند عدم تحمل لاکتوز کمک کرد. یک مقاله در مجله تغذیه انگلستان به این مطلب اشاره داشته که مصرف پروبیوتیکها می تواند به افرادی که در جذب لاکتوز مشکل دارند کمک کند.

استرس دارید؟
شواهد محکمی از ارتباط بین روده و مغز وجود دارد. مقاله اخیری که در سالانه بیماریهای روده منتشر شده عنوان کرده که میکروبهای روده مواد شیمیایی مغز را در پاسخ به استرس و اضطراب تنظیم می کنند.

کینگ می گوید" روده مغز دوم بدن است" و پژوهشگران در حال اثبات این هستند که افرادی که از افسردگی و اضطراب رنج می برند میکروبهای روده ای تغییر یافته ای دارند. مجله بیماریهای روده گزارش می دهد که پروبیوتیکهای خاصی می توانند سطح کورتیزول مرتبط با استرس و رفتاری های مضطربانه را کاهش دهند. البته کینگز می گوید: "که  هنوز تحقیقات برای پاسخ به این سوال که کدام باکتری خوب می تواند برای مغز ما مفید باشد؟ ادامه دارد."

علائم بیماری روده, نشانه های بیماری روده, پیشگیری از ابتلا به بیماری های روده

احتمال دارد درد مفاصل و بیماری آرتریت روماتوئید با بیماری های روده در ارتباط باشد

آیا در مفاصلتان احساس درد می کنید؟
علت بیماری آرتریت روماتوئید (RA)، یک بیماری خود ایمنی که به مفاصل حمله می کند مشخص نیست. محققین گمان می کنند که پاسخ آن ممکن است در میکروبهای روده نهفته باشد، شاید به این دلیل که روده بخش مهمی از سیستم ایمنی را داراست. این ایده که ممکن است میکروهای روده بر پاسخهای ایمنی بدن خارج از سیستم گوارش نقش داشته باشند جدید است. اما درستی این مطلب که در  مجله Nature Reviews Rheumatology منتشر شده روی حیوانات آزمایش شده است. کینگ اضافه می کند علاوه بر ارتباط روده با مفصل، بیماری آرترید روماتوئید اغلب با سایر بیماریهای خودایمنی مثل سلیاک یا سندروم روده تحریک پذیر در ارتباط است.

آیا پس از مصرف آنتی بیوتیکها دچار اسهال می شوید؟
آنتی بیوتیکها مثل شمشیر دولبه عمل می کنند هم باکتریهای بد را از بین می برند و هم باکتری های خوب را و توازن طبیعی باکتریهای خوب را به سمت باکتریهای بد به هم می زنند. به خاطر داشته باشید که حتی در شرایط طبیعی بدن حاوی باکتریهای بد هم هست اما تا زمانیکه تعداد باکتریهای خوب به باکتریهای بد برتری دارد ما آنها را حس نمی کنیم. در غیاب باکتریهای خوب، باکتریهای بد به سرعت رشد می کنند و مواد سمی ترشح می کنند که به روده آسیب می رساند و موجب التهاب و اسهال می شوند.

کینگ می گوید: "در هنگام مصرف آنتی بیوتیک در بسیاری موارد مصرف پروبیوتیکها یا غذاهای پروبیوتیک مثل ماست می تواند به ذخیره باکتریهای خوب کمک کند.خوشبختانه اسهال پس از یک هفته از قطع مصرف آنتی بیوتیک از بین می رود اما  تغییرات پیچیده در میکروبیوم های روده ممکن است برای مدت طولانی تر باقی بمانند که اثرات نهایی آنها هنوز مشخص نیست.

[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان

عبارات مرتبط



کلماتی برای این موضوع
بهترین درمان دیسک کمر تمرین برای کاهش درد کمرتناسب و تعادل اگر اضافه وزن دارید، بهتر است برای جلوگیری از کمردرد هم که شده وزنتان مرکز جامع سرطان مقالاتراهنمایی‌های تغذیه ای در …راهنمایی‌های تغذیه ای در بیماران سرطانی قبل، در طول و بعد از درمان زیست شناسیقسمت خلفی پیش مغزدیانسفالشامل تالاموس وهیپوتالاموس واپی تالاموس است تالاموسیک مطالب مفید برای مامانای اسفند و فروزدین و … روش ساده برای خلاص شدن از درد سیاتیک دوران بارداری تمرینی که درد سیاتیک بارداری را دنیای مجازی من خصوصیات افراد از روی ماه تولدخصوصیات کلی متولدین مهر ماه اهل اعتدال ، حامی وپشتیبان همسر ، شیرین بیان ، صلح جو عکسهای داغ داغ طوطی کاسکوانواع علائم بیماری این پرنده ١بی حالی و گوشه گیری طوطی ٢سر به زیر گرفتن و یا قرار بانک اطلاعاتی در مورد بیماریها مقالات ← فهرست …سارکوم‌ کاپوسی‌ سارکوم‌ کاپوسی‌ عبارت‌ است‌ از یک‌ نوع‌ سرطان‌ پوست‌ که‌ غالبا

بیماران، گرفتار بیمارستان‌های ناخوش احوال

[ad_1]

به گزارش شفاف، وجود نزدیک به 150 بیمارستان (خصوصی و دولتی) و بی‌توجهی به امر تمرکززدایی از شهر تهران و تبدیل شدن پایتخت به قطب بهداشت، همچنین محروم ماندن بسیاری از شهرهای -ولو بزرگ- کشور از امکانات حداقلی، به خصوص در حوزه بهداشت و درمان سبب شده که مردم -آنهایی که توان مالی دارند- برای طی کردن روند درمان خود یا نزدیکان‌شان ناگزیر به سفرهای چندصد کیلومتری و چندمیلیونی به کلان‌شهر تهران شوند. تا جایی که عده کثیری از همراهان به واسطه عدم استطاعت مالی شب و روز را در کنار خیابان و پیاده‌روها سر کنند.

به گزارش سلامت نیوز، روزنامه تعادل می نویسد: برای تهیه گزارشی به چندتا از بیمارستان‌ها سر زدم تا نحوه برخورد و امکانات و خدمات رفاهی را از زبان همراهان و بیماران بشنوم.

بیمارستان‌ها؛ جایی که زندگی عادی مدتی را به تعلیق درمی‌آید و سوژه زمان و زندگی را به تماشای درد خود و رنج دیگران چمباته می‌زند و می‌نشیند. جایی که زندگی روی دیگرش را نشان می‌دهد و انسان زندگی را به «تحمل کردن» می‌گذراند و همراهِ ناله می‌شود.

از شمالی‌ترین نقطه تهران؛ دارآباد؛ یعنی بیمارستان مسیح دانشوری در دامنه کوه‌های شمیران آغاز می‌کنم. درد از همین ابتدا با پله‌های شیب‌دار و بی‌شمار شروع می‌شود. در پاگردی بیماری با همراهش، دردش را به تحمل نشسته است. گاهی فریادی خفیف از نهادش بلند می‌شود. بیمارستانی مختص بیمارانی با مشکلات تنفسی و ریوی با این وضعِ پله‌های شیب‌دار و بی‌شمار، جور درنمی‌آید! اما در این کوهپایه آنکه به جایی نرسد، البته فریاد است.

از پله‌ها بالا می‌روم. برعکس وضع پله‌ها محیط بیمارستان آب‌وهوایی بس تمیز و فرحبخش (مناسب بیماران تنفسی) دارد. روی سکویی، جلو درِ اورژانس چند«همراه» در این ارتفاع، هوای آلوده تهران را به تحلیل نشسته‌اند. موضوع بحثم را با یکی از همراهان که زنی میانسال است، پی می‌گیرم. خیلی زود می‌رود سر اصل مطلب و می‌گوید: «هیچ آشنایی در بیمارستان نداشتیم. اگر در بیمارستان‌ها آشنا نداشته باشی، کسی تحویلت نمی‌گیرد.» این تمام نقد اوست.

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

آقای رحمانی 45ِساله از بیمارانی است که مشکل ریوی دارد. او از فضای تنفسی بیمارستان دانشوری راضی است اما نقدش را به سیستم بیمارستانی اینگونه می‌گوید: «مشکلات موجود در بیمارستان‌ها عاملی شده تا درد بیمارمان را فراموش کنیم. وضعیت بیمار خودمان و شلوغی و چشم انتظاری طولانی مدت به اندازه کافی آدم را روانی می‌کند. مسوولان باید فضایی در بیمارستان ایجاد کنند که مردم بتواند به راحتی کارشان را پیگیری کنند نه اینکه خود بر دردمان بیفزایند.»

آقای کریمی پدری است که پای فرزندش دچار شکستگی و پس از آن دچار خون مردگی و تشکیل لخته خون در محل شکستگی شده و برای مداوای آن به چند بیمارستان دولتی مراجعه کرده اما این بیمارستان‌ها به دلیل شلوغی و تراکم بیماران از پذیرش فرزند او خودداری کرده‌اند. او در بیمارستان شهدای تجریش می-گوید: «پس از سه روز جست‌وجو بالاخره فرزندم در اورژانس این بیمارستان پذیرش و پس از آن تخت بستری برای او پیدا شد.» می‌گوید: «هرچند هزینه‌های این بیمارستان، تعرفه دولتی است با این وجود برای یک آزمایش تصویربرداری، 250هزار تومان پول پرداخت کردم.»

ادامه می‌دهد: «وضعیت رسیدگی و تجهیزات بیمارستان خوب است، اما حجم زیاد بیماران، کمبود پزشک در بخش اورژانس، شلوغی و انتظار طولانی صف پذیرش بیماران از جمله مشکلاتی است که در بیمارستان شهدای تجریش با آن درگیریم. به‌گونه‌یی که برای انجام یک فیزیوتراپی باید چندین روز در نوبت منتظر بمانیم زیرا ظرفیت پذیرش بیماران در این بخش‌ها تکمیل است.» مردی میانسال که با همسرش از چالوس آمده است می‌گوید: «برای گرفتن یک ‌ام.آر.‌ای 15 روز باید در نوبت باشی. کس و کار نداشته باشی کسی توجه نمی‌کنه.

از چالوس اومدم کار آزاد دارم و در یک مرغداری با ماشین کار می‌کنم. یکی از فامیل‌هایمان اینجا بود کارم راه انداخت و گرنه برای یک‌ام. آر.‌ای باید 15 روز صبر می‌کردم.». جوان 30 ساله‌یی آتلی به گردن بسته و همراه دخترش روی صندلی‌های آبی انتظار نشسته است. دیسک کمر دارد. می‌گوید: «با اینکه دکترم نوشته بود که اورژانسی بودم اما چند رور طول کشید تا عملم کنند. بعد از چند روز انترنی اومد که چیزی بارش نبود. بعد یک هفته درد کشیدن عملم کرند. بخواهی یک مسکن بزنی باید به پرستارها التماس کنی. بعد هم کلی با داد و بیداد بر سرمان آن را می‌زنند. اصلا ادبیات حرف زدن درستی با بیماران ندارند.» کارگر ساختمانی است. بچه ملایر همدان است. بخش آنکولوژی خیلی خوش برخورد بودند ولی قسمت «استریو تاکسی» که بخش بستری‌هاست رفتار خوبی با بیماران بستری نداشتند. یعنی چندبار باید به پرستار بگویی تا یک آمپول به بیمار بزند. می‌گویی مریض بدحال دارم می‌گویند: «خب داشته باش. سر ما هم شلوغ است. اینجا حال کسی خوب نیست.»

همیشه پای پول در میان است

به بیمارستان ایران... می‌روم، بیمارستانی خصوصی که مراجعان خاص خود را دارد. بیمارستان‌های خصوصی هزینه بالایی برای خدماتی که ارائه می‌کنند دریافت می‌دارند، از این رو مراجعاتشان را کسانی تشکیل می‌دهند که به اصطلاح: «دستشان به دهانشان می‌رسد.» البته ناگفته پیداست که همین مساله باعث می‌شود خدمات درمانی این بیمارستان‌ها زمین تا آسمان با بیمارستان‌های دولتی فرق کند. در بخش خصوصی «هتلینگ» خود یکی از خدمات اصلی بیمارستان محسوب می‌شود، خدمتی که کیفیتی مطلوب دارد.

خانم دکتر، خودش پزشک یکی از بیمارستان دولتی و امروز اینجا همراهِ خواهرش است. درباره معضلات بیمارستانی به گفت‌وگو می‌نشینیم. او حجم کار زیاد و دریافتی کم را عامل اصلی برخوردهای تند پرسنل بیمارستان‌های دولتی می‌داند. مساله‌یی دیگر را عدم آگاهی و آموزش ندیدن همراهانِ بیماران عنوان می‌کند: «همراهان احساس می‌کنند وارد سوپر مارکت شدند، دوست دارند کارشان سریع‌تر انجام شود. در مقابل پرستاران هم باید بدانند که اکثر مراجعان به بیمارستان‌های دولتی از قشر پایین جامعه هستند و اگاهی لازم در این زمینه را ندارند.»

خانم دکتر ادامه می‌دهد: «در صورت نبود محدودیت‌هایی مانند عوامل اقتصادی (مهم‌ترین علت انتخاب بیمارستان‌های دولتی توسط بیماران)، بیماران بستری در بخش خصوصی را ترجیح می‌دهند و این به خاطر عملکرد ضعیف بیمارستان‌های دولتی در زمینه ارائه خدمات درمانی است.»

آقای گودرزی نیز یک «همراه» است. او می‌گوید: «در بیمارستان‌های خصوصی تا بتوانند بیماران را معطل می‌کنند و نگه می‌دارند. چون هر چه بیشتر بماند و زمان زیادی را به بستری بودن بگذرانند، پول بیشتری عایدشان می‌شود. یعنی به بیمار به عنوان یک منبع سرمایه نگاه می‌کنند تا انسانی رنجور که باید دردش را دوا کرد. اینجاست که آدم باید بگوید که تن‌ات به ناز طبیبان نیازمند مباد.»

هر آمپول، یک‌ونیم میلیون تومان

بیمارستان دولتی مفید مقصد بعدی‌ام است. مادری با اینکه شش ماه از اینکه فهمیده است که فرزند 12 سال‌هاش سرطان خون دارد، اما هنوز در شوک است و چشمانش قرمز از اشک. مادر که برای درمان فرزندش به این بیمارستان مراجعه کرده، از خدمات بیمارستان، نحوه برخورد پرستاران با او و همچنین هزینه‌های درمانی راضی است اما با بغض ناشی از بیماری فرزند توضیح می‌دهد که بابت هر یک آمپول کودکش که از خارج بیمارستان تهیه کرده، یک‌ونیم میلیون تومان پول پرداخت کرده است. او ادامه می‌دهد: «که طی شش ماه، هزینه این آمپول‌ها حداقل بیش از شش میلیون تومان شده است.»

قاسم یکی دیگر از بیمارانی است که ضمن گلایه از اشغال بودن خطوط گویای این بیمارستان مفید می‌گوید: «از ساعت 15 تا 17:45 دقیقه معطل مانده تا نزد دکتر برویم و در قسمت آزمایشگاه نیز با کلی معطلی در جوابمان می‌گویند بروید روز جمعه از ساعت 14 تا 19 نوبت بگیرید شنبه صبح بیایید تا کارتان انجام شود.»

دیدن صحنه‌های سوختگی و رنج بیماران حال آدم را دگرگون می‌کند. مادری پسر بچه دو سال‌هاش را برای ویزیت و تعویض پانسمان سوختگی‌اش به بیمارستان آورده و کودک بی‌اختیار از شدت سوزش و درد ناشی از شستشوی محل سوختگی شیون می‌کند. مادر از گریه کودک به گریه می‌افتد. مرکز آموزشی درمانی شهید مطهری به عنوان بزرگ‌ترین مرکز آموزشی درمانی سوختگی کشور، کلیه اعمال جراحی سوختگی حاد و جراحی‌های ترمیمی را انجام می‌دهد و علاوه بر تهران سالانه پذیرای تعداد زیادی از هموطنان آسیب دیده از سراسر کشور است. اینجا نخستین مقصد آمبولانس‌های اورژانس در مواجهه با بیماران سوختگی است؛ جایی که قرار است بهتر از سایر مراکز درمانی و البته به صورت تخصصی خدمات درمانی سوختگی را برای ساکنین پایتخت و حتی بیماران ارجاع شده از دیگر استان‌ها ارائه دهند. کمبود امکانات و کادر متخصص درمانی، الزام به ارجاع بیماران بدحال برای دریافت برخی خدمات درمانی به خارج از بیمارستان و طبابت رزدینت‌ها در غیاب پزشکان متخصص، تنها بعضی از مشکلات و کمبودهای نام دارترین مرکز سوانح و سوختگی تهران است که از زبان مردم گرفتار بیماری در این بیمارستان شنیده می‌شود.

مرد جوانی که دچار سوختگی شدید در ناحیه پا شده، سوار بر ویلچر و با حالی زار در گوشه‌یی از سالن درمانگاه انتظار می‌کشد. به سراغش که می‌روم می‌گوید: «الان بیشتراز 24ساعت است که دچار سوختگی شده‌ام و در این مدت هنوز پزشک متخصص مرا ویزیت نکرده، البته رزدینت‌ها هستند ولی هیچکدام تکلیف مرا مشخص نمی‌کنند.»

هنوز حرف هایمان تمام نشده که بیماری ویلچرنشین و باندپیچی شده سر درد دل را باز می‌کند و با ناراحتی می‌گوید: «هفته پیش دچار سوختگی شدم. به اورژانس که آمدم پزشک متخصص نبود و همین دانشجوها پانسمانم کردند. تا اینکه بالاخره چندروز بعد دکتر مرا ویزیت کرد و حالا هم که مجبورم برای تعویض پانسمان بیایم با مشکلات جدیدی روبرو شده‌ام. برای تعویض پانسمان که می‌رویم می‌گویند باز کردن پانسمان و شستن محل سوختگی وظیفه خود بیمار و همراهش است و پرسنل اینجا تنها پانسمان را تعویض می‌کنند. تازه اگر دارویی هم احتیاج داشته باشی حاضر به تامین آن و دریافت هزینه‌اش نیستند و همراه بیمار درحالی که زخم بیمارش باز است باید به داروخانه‌های سطح شهر برود و دارو تهیه کند.»

چهره معصوم کودکانی که از سوزش و درد لحظه‌یی آرام نمی‌گیرند، یا مادری که پشت اتاق عمل بی‌تاب فرزندش است، نفس را در سینه آدم حبس می‌کند. آرامت نمی‌گذارد.

آقای الیاسی که بازنشسته نظامی است برای سرماخوردگی مزمنش به بیمارستان ناجای خیابان ولی‌عصر مراجعه کرده است. در بخش اورژانس بیمارستان روی صندلی‌های انتظار نشسته‌ایم. زبان به گله می‌گشاید: «نیم‌ساعت است که منتظر دکتر هستم. گفته‌اند در راه است. نمی‌دانم کی می‌رسد. می‌گوید بیمارستان‌های خصوصی وضعیتی به مراتب بهتر از نظر خدمات دارند؛ ولی هزینه‌هاشان سرسام‌آور است و همین باعث شده بسیاری از مردم به بیمارستان‌های دولتی مراجعه می‌کنند.» او ادامه می‌دهد: «ازدحام و شلوغی مراجعه‌کننده در بیمارستان‌های دولتی به یکی از معضلات اصلی این بیمارستان‌ها تبدیل شده است و باید یک راه‌حل اساسی برای آن اندیشیده شود. ازدحام جمعیت اصلاً برای وضعیت روحی و جسمی بیماران مناسب نیست و چه بسا نارضایتی‌ها را افزایش بدهد.»

کلیه 14میلیون تومان

در بیمارستان هاشمی‌نژاد با علی و پدرش هم صحبت می‌شوم. از کرمانشاه آمده‌اند. از وضع نامطلوب بیمارستان کرمانشاه و از هزینه‌های سنگین رفت‌وآمدشان می‌گوید. علی از وضعیت خدمات و امکانات و پاسخگویی پرسنل بیمارستان راضی است و ادامه می‌دهد: «خیلی مهم است اینکه بیمار وقتی به از بیمارستان مرخص می‌شود، با رضایت کامل و بدون گله از آنجا خارج شود.» علی و پدرش همرا مادرش آمده‌اند. عمل کلیه دارند. او ادامه می‌دهد: «هزینه خرید کلیه 14میلیون تومان است. اگر دفترچه نداشته باشی 25میلیون تومان هزینه پیوند می‌شود. ما چون دفترچه داشتیم با یک میلیون پیوند زدند.»

گران‌ترین و پرطرفدارترین عضوی که این روزها روی دیوارهای اطراف بیمارستان مشق می‌شود، «کلیه» است. روی درها و پنجره‌های منتهی به بیمارستان‌ها پر از آگهی «کلیه فروشی» است. این جمله روی آگهی است: «فروشی... فوری... یک کلیه با گروه خونی... به فروش می‌رسد.» از تمام گروه‌های خونی روی دیوارها دیده می‌شود. قیمت توافقی است. از 14میلیون شروع می‌شود و نهایتا با آزمایش و رضایت‌نامه پیوند انجام می‌گیرد.

دولتی؛ شلوغ، خصوصی؛ گران

گاهی نوبت‌دهی‌ها بی‌نظم می‌شود و در برخی مواقع، طولانی‌شدن زمان انتظار، داد و فغانِ همراهانِ بیماران را بلند می‌کند. همین مساله نیز خودش نوعی آسیب است و البته نارضایتی. انتظار همراهانی را که شرایط روانی مناسبی ندارند، عصبی و پرخاشگر می‌کند. شلوغی و تراکم بیماران در بیمارستان‌های دولتی به ویژه مراکز درمانی آموزشی موجب می‌شود تا بسیاری از پزشکان نتوانند بطور مرتب و دقیق بیماران را معاینه کنند و این انترن‌ها و رزیدنت‌ها هستند که عهده‌دار این مسوولیت می‌شوند. معالجه بیماران از سوی انترن‌ها و رزیدنت‌ها موجب می‌شود تا بسیاری از بیماران حتی نام پزشک و معالج خود را ندانسته یا او را نبینند.

اما راه فراری نیز وجود ندارد. راهکار دریافت خدمات بهتر، مراجعه به بیمارستان‌های خصوصی است، اما گاهی مردم برای پرداختن هزینه‌های سرسام‌آور بیمارستان‌های خصوصی مجبورند زندگی خود را به حراج بگذارند تا از پس مخارج این بیمارستان‌ها برآیند و گاهی نیز شرایط به‌گونه‌یی است که اورژانس یک بیمارستان دولتی تا آن اندازه متراکم می‌شود که پرسنل درمانی، بیماران را به سختی پذیرش می‌کنند و گاهی نیز به بیماران گفته می‌شود که «تخت خالی نداریم».

هزینه بستری، جراحی و آزمایشات در بیمارستان‌های خصوصی گاهی ده‌ها برابر بیشتر از بیمارستان‌های دولتی است، اما از آن سو بیمارستان‌های دولتی متراکم از بیمار بوده و طبعا کیفیت خدمات ارائه شده در آنها کاهش می‌یابد.

به مرکز قلب تهران می‌روم و چهره نگران مردی توجهم را جلب می‌کند، از دردش می‌پرسم. برایم تعریف می‌کند که پس از سال‌ها زندگی و خانه‌دار شدن، همسرش ناگهان بیمار می‌شود و حالا حاضر است تمام دارایی‌اش را خرج درمان همسرش کند. می‌گوید: «همسرم 39ساله‌ام دچار افتادگی مادرزادی دریچه میترال و نقص دیواره بین دو بطن است و برای درمانش به این بیمارستان مراجعه کردیم. برای انجام «اکومری» در این بیمارستان یک ماه منتظر ماندم؛ هزینه جراحی قلب همسرم 20میلیون تومان بود اما با بیمه در این بیمارستان بیش از 2میلیون تومان شده است.»

او می‌گوید: «یک بیمارستان خصوصی، 30میلیون تومان بابت عمل قلب همسرم طلب کرد و می‌خواستیم خانه‌مان را بفروشیم تا این هزینه را پرداخت کنیم اما دوستان مرکز قلب تهران را معرفی کردند که با 2میلیون تومان می‌توان هزینه عمل را پرداخت.»

می‌گوید: «می‌دانم همه این مردم مثل من یک دردی دارند. بسیاری از افرادی که به بیمارستان‌ها مراجعه می‌کنند در آن لحظات پول را به هر قیمتی که شده تهیه می‌کند چون وقتی پای جان در میان می‌آید دیگر مادیات ارزشی ندارد.»

جدای از هر مساله‌یی، نشستن کنار بیماران و همراهان و گوش دادن به درد دل‌های‌شان خود باری از روی دوش‌شان برمی‌دارد و تا حدی آرامش از دست رفته شان را برمی‌گرداند.

زن مسنی با در دست داشتن نمونه آزمایشگاهی در خیابان اصلی داخل بیمارستان دولتی امام خمینی به سمت آزمایشگاه می‌رود. از او که درباره علت مراجعه به این بیمارستان می‌پرسم، برایم توضیح می‌دهد: «بیماری شوهرم از یک زخم کوچک ساده در شست پا شروع شد و در مراجعه به پزشکان مختلف که بیماری او را زخم پای ناشی از دیابت احتمال می‌دادند، بیماری او تشخیص داده نمی‌شد.» ادامه می‌دهد: «بالاخره به ما گفتند که برای تشخیص دقیق باید از پای همسرم تصویربرداری شود که هر بیمارستانی آن را نداشت؛ یک بیمارستان خصوصی برای این نوع تصویربرداری 30 میلیون تومان طلب کرد اما همین تصویربرداری در بیمارستان امام خمینی بیش از 40 هزار تومان شد.»

«بعد از یک ماه برو و بیا، بالاخره از بیمارستان امام خمینی وقت گرفتیم اما زخم که به علت گرفتگی عروق ناشی از سیگار تشخیص داده شد تا نزدیکی‌های زانو پیشرفت کرده بود و علاوه بر آن همسرم ناگهان دچار دل درد شدیدی شد. هر روز ساعت پنج صبح از کرج راه می‌افتم تا به کارهای همسرم در بیمارستان امام خمینی رسیدگی کنم.»

مجتمع بیمارستانی امام خمینی تهران با هزار و 150تخت مصوب و پذیرش سالانه یک میلیون بیمار از سراسر کشور در فضایی به وسعت 24 هکتار شامل چهار بیمارستانِ امام خمینی، بیمارستان ولی‌عصر، انستیتو کانسر (سرطان) و مرکز تصویربرداری است که بزرگ‌ترین مجتمع بیمارستانی خاورمیانه محسوب می‌شود.

آی.سی.یو شبی 2.5میلیون

به آخرین بیمارستان؛ بیمارستان خصوصی می‌روم. مریم دختری 25ساله است که همرا مادرش به بیمارستان آمده است. می‌گوید: «مادرم را دو هفته در‌ای. سی. یو بستری کردیم، 35میلیون از ما گرفتند.‌ای. سی. یو شبی 2.5میلیون است. بیمارستان سی. تی. اسکن ندارد. بیرون هزینه سی.تی.اسکن 300هزار تومان است. نظافتش تعریفی ندارد. آزمایشگاه ندارد. چرا بیمارستانی که این همه پول از بیمارانش می‌گیرد اینقدر وضعیت امکانات و خدماتش ضعیف است؟» مریم می‌گوید همه همراه‌ها شک کردند و قرار است بیماران‌مان را به جایی دیگر منتقل کنیم.

خصوصی‌سازی بیمارستان‌ها، به معنی جد ا شدن بیمارستان‌ها از کنترل مستقیم بوروکراسی دولتمردان و پیوستن به عناصر و فرایندهای بازار و فشارهای آن برای بهبود عملکرد و افزایش سود و بازدهی است. تنها راه سودآوری نیز موفقیت در بازار، رقابت با دیگر بیمارستا‌ن‌ها برای افزایش حجم خدمات و کاهش هزینه‌ها است. هنگامی که صحبت از کیفیت پایین خدمات دولتی در بیمارستان‌ها به میان می‌آید، جریان غالب علم اقتصاد خصوصی‌سازی را به عنوان راهکار پیشنهاد می‌کند.

غافل از آنکه این خصوصی‌سازی هرچند ممکن است کیفیت خدمات را در بیمارستان‌ها افزایش دهد، اما طبیعتا بخش بزرگی از جمعیت را از دریافت خدمات درمانی محروم می‌کند. به نظر می‌رسد تجاری‌سازی درمان و خرید و فروش سلامت به عنوان یک کالای اقتصادی، می‌تواند خود یکی از عوامل نابه‌سامانی بیمارستان‌ها باشد.

چه این مساله باعث می‌شود بخشی از منابع محدود نظام سلامت صرف ایجاد «سود» برای صاحبان خصوصی این نظام شده و امکان بهره‌مندی حداکثری از منابع موجود به نفع بیماران را محدود می‌کند.

به هر حال علت هرچه باشد، به وضوح می‌توان دید که اوضاع در بیمارستان‌های کشور به سامان نیست. وجود این گزاره در فرهنگ عمومی ما، آینه تمام‌نمای آلام، دردها و رنج‌هایی که بیمار در بیمارستان متحمل می‌شود‌. «گرفتار بیمارستان نشی.»

منبع:سلامت نیوز

[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان

عبارات مرتبط با این موضوع
آذر طب اسلامی وسنتی عقیلی خراسانیدکتر احمد صادقیان مدرس حوزه و دانشگاه چکیده یکی از مباحث مطرح در بحث علم و دین مدیریت خدمات بهداشتی ودرمانی مقالات منتخبمدیریت خدمات بهداشتی ودرمانی آشنایی با رشته مدیریت خدمات بهداشتی ودرمانی وتازه ترین آذر طب اسلامی وسنتی عقیلی خراسانی دکتر احمد صادقیان مدرس حوزه و دانشگاه چکیده یکی از مباحث مطرح در بحث علم و دین، استخدام مدیریت خدمات بهداشتی ودرمانی مقالات منتخب مدیریت خدمات بهداشتی ودرمانی آشنایی با رشته مدیریت خدمات بهداشتی ودرمانی وتازه ترین اخبار

این علائم نشان می دهند که روده تان ناخوش است

مجموعه: پیشگیری بهتر از درمان

داشتن استرس می تواند یکی از علائم بیماری های روده باشد

علائمی که خبر از مشکلات روده می دهند
این مقاله زمانی برای معاینه روده است - به معنی واقعی کلمه. کریستی کینگ، سخنگوی آکادمی تغذیه و رژیم های غذایی می گوید: "فهمیدن این که روده سالم است یا خیر به آن آسانی که هر کس فکر می کند نیست". دلیلش این است که، با توجه به گفته دکتر اسکات شریبر Scott Schreiber پزشک کاردرمان و متخصص تغذیه بالینی " علائم و نشانه های یک روده ناسالم بسیار بیشتر از نفخ، یبوست یا اسهال است."

روده یک عضو پیچیده است. و به لطف پیشرفت های اخیر در نحوه تجزیه و تحلیل تریلیون باکتری که در داخل بدن ما زندگی می کنند (با نام مستعار میکروبیوم روده)، محققان شروع به درک میزان پیچیدگی آنها برای پیدا کردن ارتباط بین سلامت روده و سلامت میزبان مهربان آن (یعنی ما) کردند. شریبر به برخی جنبه های کمتر قابل مشاهده آن از قبیل حساسیت های غذایی، اضطراب، بیماریهای خود ایمنی و عفونت مکرر اشاره می کند.

آیا روده شما به اندازه ای که باید سالم هست؟
در ادامه برخی از نشانه های شگفت آوری که خبر از عدم توازن میکروبی روده دارند را می خوانید.

آیا به آسانی بیمار می شوید؟
سیستم گوارش مجهز به بزرگترین و پیچیده ترین بخش سیستم ایمنی بدن انسان است. در میان سایر موارد، یک روده متعادل شامل میکروبهایی است که پیام رسان های شیمیایی ترشح کرده که به سلولهای سیستم ایمنی (T Cells) اجازه می دهند ما را در برابر عوامل بیماری زا ( میکروبهای مهاجم) و مواد مضر خارجی محافظت کنند.

داشتن باکتریهای مفید در حد کفایت فضای روده را اشغال کرده و به میکروبهای فرصت طلب که در صورت داشتن جای زیاد به سرعت رشد می کنند  اجازه رشد نمی دهند و به این ترتیب از ما محافظت می کنند. کینگ می گوید "بخش اعظم سیستم ایمنی در روده قرار دارد، پس اگر به آسانی بیمار می شوید تعدادی باکتری خوب روده می تواند کمک کننده باشد."

آیا حساسیت غذایی دارید؟
حساسیت های غذایی بسیار متنوع بوده و دنیای راز آلودی دارند. کینگ با این گفته موافق است که "تشخیص حساسیت غذایی اغلب بدون ثبت غذاها و واکنش بدن به هریک مشکل و غیر ممکن است.  او توصیه می کند با یک متخصص تغذیه و رژیم همکاری کنید تا به شما کمک کند بدانید چه غذایی برایتان مشکل ساز است.  آنچه کارشناسان این حوزه می گویند این است که با ارتقای سطح باکتریهای خوب روده می توان به درمان برخی حساسیت های غذایی مانند عدم تحمل لاکتوز کمک کرد. یک مقاله در مجله تغذیه انگلستان به این مطلب اشاره داشته که مصرف پروبیوتیکها می تواند به افرادی که در جذب لاکتوز مشکل دارند کمک کند.

استرس دارید؟
شواهد محکمی از ارتباط بین روده و مغز وجود دارد. مقاله اخیری که در سالانه بیماریهای روده منتشر شده عنوان کرده که میکروبهای روده مواد شیمیایی مغز را در پاسخ به استرس و اضطراب تنظیم می کنند.

کینگ می گوید" روده مغز دوم بدن است" و پژوهشگران در حال اثبات این هستند که افرادی که از افسردگی و اضطراب رنج می برند میکروبهای روده ای تغییر یافته ای دارند. مجله بیماریهای روده گزارش می دهد که پروبیوتیکهای خاصی می توانند سطح کورتیزول مرتبط با استرس و رفتاری های مضطربانه را کاهش دهند. البته کینگز می گوید: "که  هنوز تحقیقات برای پاسخ به این سوال که کدام باکتری خوب می تواند برای مغز ما مفید باشد؟ ادامه دارد."

احتمال دارد درد مفاصل و بیماری آرتریت روماتوئید با بیماری های روده در ارتباط باشد

آیا در مفاصلتان احساس درد می کنید؟
علت بیماری آرتریت روماتوئید (RA)، یک بیماری خود ایمنی که به مفاصل حمله می کند مشخص نیست. محققین گمان می کنند که پاسخ آن ممکن است در میکروبهای روده نهفته باشد، شاید به این دلیل که روده بخش مهمی از سیستم ایمنی را داراست. این ایده که ممکن است میکروهای روده بر پاسخهای ایمنی بدن خارج از سیستم گوارش نقش داشته باشند جدید است. اما درستی این مطلب که در  مجله Nature Reviews Rheumatology منتشر شده روی حیوانات آزمایش شده است. کینگ اضافه می کند علاوه بر ارتباط روده با مفصل، بیماری آرترید روماتوئید اغلب با سایر بیماریهای خودایمنی مثل سلیاک یا سندروم روده تحریک پذیر در ارتباط است.

آیا پس از مصرف آنتی بیوتیکها دچار اسهال می شوید؟
آنتی بیوتیکها مثل شمشیر دولبه عمل می کنند هم باکتریهای بد را از بین می برند و هم باکتری های خوب را و توازن طبیعی باکتریهای خوب را به سمت باکتریهای بد به هم می زنند. به خاطر داشته باشید که حتی در شرایط طبیعی بدن حاوی باکتریهای بد هم هست اما تا زمانیکه تعداد باکتریهای خوب به باکتریهای بد برتری دارد ما آنها را حس نمی کنیم. در غیاب باکتریهای خوب، باکتریهای بد به سرعت رشد می کنند و مواد سمی ترشح می کنند که به روده آسیب می رساند و موجب التهاب و اسهال می شوند.

کینگ می گوید: "در هنگام مصرف آنتی بیوتیک در بسیاری موارد مصرف پروبیوتیکها یا غذاهای پروبیوتیک مثل ماست می تواند به ذخیره باکتریهای خوب کمک کند.خوشبختانه اسهال پس از یک هفته از قطع مصرف آنتی بیوتیک از بین می رود اما  تغییرات پیچیده در میکروبیوم های روده ممکن است برای مدت طولانی تر باقی بمانند که اثرات نهایی آنها هنوز مشخص نیست.
منبع : seemorgh.com

این علائم نشان می دهند که روده تان ناخوش است

مجموعه: پیشگیری بهتر از درمان

داشتن استرس می تواند یکی از علائم بیماری های روده باشد

علائمی که خبر از مشکلات روده می دهند
این مقاله زمانی برای معاینه روده است - به معنی واقعی کلمه. کریستی کینگ، سخنگوی آکادمی تغذیه و رژیم های غذایی می گوید: "فهمیدن این که روده سالم است یا خیر به آن آسانی که هر کس فکر می کند نیست". دلیلش این است که، با توجه به گفته دکتر اسکات شریبر Scott Schreiber پزشک کاردرمان و متخصص تغذیه بالینی " علائم و نشانه های یک روده ناسالم بسیار بیشتر از نفخ، یبوست یا اسهال است."

روده یک عضو پیچیده است. و به لطف پیشرفت های اخیر در نحوه تجزیه و تحلیل تریلیون باکتری که در داخل بدن ما زندگی می کنند (با نام مستعار میکروبیوم روده)، محققان شروع به درک میزان پیچیدگی آنها برای پیدا کردن ارتباط بین سلامت روده و سلامت میزبان مهربان آن (یعنی ما) کردند. شریبر به برخی جنبه های کمتر قابل مشاهده آن از قبیل حساسیت های غذایی، اضطراب، بیماریهای خود ایمنی و عفونت مکرر اشاره می کند.

آیا روده شما به اندازه ای که باید سالم هست؟
در ادامه برخی از نشانه های شگفت آوری که خبر از عدم توازن میکروبی روده دارند را می خوانید.

آیا به آسانی بیمار می شوید؟
سیستم گوارش مجهز به بزرگترین و پیچیده ترین بخش سیستم ایمنی بدن انسان است. در میان سایر موارد، یک روده متعادل شامل میکروبهایی است که پیام رسان های شیمیایی ترشح کرده که به سلولهای سیستم ایمنی (T Cells) اجازه می دهند ما را در برابر عوامل بیماری زا ( میکروبهای مهاجم) و مواد مضر خارجی محافظت کنند.

داشتن باکتریهای مفید در حد کفایت فضای روده را اشغال کرده و به میکروبهای فرصت طلب که در صورت داشتن جای زیاد به سرعت رشد می کنند  اجازه رشد نمی دهند و به این ترتیب از ما محافظت می کنند. کینگ می گوید "بخش اعظم سیستم ایمنی در روده قرار دارد، پس اگر به آسانی بیمار می شوید تعدادی باکتری خوب روده می تواند کمک کننده باشد."

آیا حساسیت غذایی دارید؟
حساسیت های غذایی بسیار متنوع بوده و دنیای راز آلودی دارند. کینگ با این گفته موافق است که "تشخیص حساسیت غذایی اغلب بدون ثبت غذاها و واکنش بدن به هریک مشکل و غیر ممکن است.  او توصیه می کند با یک متخصص تغذیه و رژیم همکاری کنید تا به شما کمک کند بدانید چه غذایی برایتان مشکل ساز است.  آنچه کارشناسان این حوزه می گویند این است که با ارتقای سطح باکتریهای خوب روده می توان به درمان برخی حساسیت های غذایی مانند عدم تحمل لاکتوز کمک کرد. یک مقاله در مجله تغذیه انگلستان به این مطلب اشاره داشته که مصرف پروبیوتیکها می تواند به افرادی که در جذب لاکتوز مشکل دارند کمک کند.

استرس دارید؟
شواهد محکمی از ارتباط بین روده و مغز وجود دارد. مقاله اخیری که در سالانه بیماریهای روده منتشر شده عنوان کرده که میکروبهای روده مواد شیمیایی مغز را در پاسخ به استرس و اضطراب تنظیم می کنند.

کینگ می گوید" روده مغز دوم بدن است" و پژوهشگران در حال اثبات این هستند که افرادی که از افسردگی و اضطراب رنج می برند میکروبهای روده ای تغییر یافته ای دارند. مجله بیماریهای روده گزارش می دهد که پروبیوتیکهای خاصی می توانند سطح کورتیزول مرتبط با استرس و رفتاری های مضطربانه را کاهش دهند. البته کینگز می گوید: "که  هنوز تحقیقات برای پاسخ به این سوال که کدام باکتری خوب می تواند برای مغز ما مفید باشد؟ ادامه دارد."

احتمال دارد درد مفاصل و بیماری آرتریت روماتوئید با بیماری های روده در ارتباط باشد

آیا در مفاصلتان احساس درد می کنید؟
علت بیماری آرتریت روماتوئید (RA)، یک بیماری خود ایمنی که به مفاصل حمله می کند مشخص نیست. محققین گمان می کنند که پاسخ آن ممکن است در میکروبهای روده نهفته باشد، شاید به این دلیل که روده بخش مهمی از سیستم ایمنی را داراست. این ایده که ممکن است میکروهای روده بر پاسخهای ایمنی بدن خارج از سیستم گوارش نقش داشته باشند جدید است. اما درستی این مطلب که در  مجله Nature Reviews Rheumatology منتشر شده روی حیوانات آزمایش شده است. کینگ اضافه می کند علاوه بر ارتباط روده با مفصل، بیماری آرترید روماتوئید اغلب با سایر بیماریهای خودایمنی مثل سلیاک یا سندروم روده تحریک پذیر در ارتباط است.

آیا پس از مصرف آنتی بیوتیکها دچار اسهال می شوید؟
آنتی بیوتیکها مثل شمشیر دولبه عمل می کنند هم باکتریهای بد را از بین می برند و هم باکتری های خوب را و توازن طبیعی باکتریهای خوب را به سمت باکتریهای بد به هم می زنند. به خاطر داشته باشید که حتی در شرایط طبیعی بدن حاوی باکتریهای بد هم هست اما تا زمانیکه تعداد باکتریهای خوب به باکتریهای بد برتری دارد ما آنها را حس نمی کنیم. در غیاب باکتریهای خوب، باکتریهای بد به سرعت رشد می کنند و مواد سمی ترشح می کنند که به روده آسیب می رساند و موجب التهاب و اسهال می شوند.

کینگ می گوید: "در هنگام مصرف آنتی بیوتیک در بسیاری موارد مصرف پروبیوتیکها یا غذاهای پروبیوتیک مثل ماست می تواند به ذخیره باکتریهای خوب کمک کند.خوشبختانه اسهال پس از یک هفته از قطع مصرف آنتی بیوتیک از بین می رود اما  تغییرات پیچیده در میکروبیوم های روده ممکن است برای مدت طولانی تر باقی بمانند که اثرات نهایی آنها هنوز مشخص نیست.
منبع : seemorgh.com

بیماران، گرفتار بیمارستان‌های ناخوش احوال

[ad_1]

به گزارش شفاف، وجود نزدیک به 150 بیمارستان (خصوصی و دولتی) و بی‌توجهی به امر تمرکززدایی از شهر تهران و تبدیل شدن پایتخت به قطب بهداشت، همچنین محروم ماندن بسیاری از شهرهای -ولو بزرگ- کشور از امکانات حداقلی، به خصوص در حوزه بهداشت و درمان سبب شده که مردم -آنهایی که توان مالی دارند- برای طی کردن روند درمان خود یا نزدیکان‌شان ناگزیر به سفرهای چندصد کیلومتری و چندمیلیونی به کلان‌شهر تهران شوند. تا جایی که عده کثیری از همراهان به واسطه عدم استطاعت مالی شب و روز را در کنار خیابان و پیاده‌روها سر کنند.

به گزارش سلامت نیوز، روزنامه تعادل می نویسد: برای تهیه گزارشی به چندتا از بیمارستان‌ها سر زدم تا نحوه برخورد و امکانات و خدمات رفاهی را از زبان همراهان و بیماران بشنوم.

بیمارستان‌ها؛ جایی که زندگی عادی مدتی را به تعلیق درمی‌آید و سوژه زمان و زندگی را به تماشای درد خود و رنج دیگران چمباته می‌زند و می‌نشیند. جایی که زندگی روی دیگرش را نشان می‌دهد و انسان زندگی را به «تحمل کردن» می‌گذراند و همراهِ ناله می‌شود.

از شمالی‌ترین نقطه تهران؛ دارآباد؛ یعنی بیمارستان مسیح دانشوری در دامنه کوه‌های شمیران آغاز می‌کنم. درد از همین ابتدا با پله‌های شیب‌دار و بی‌شمار شروع می‌شود. در پاگردی بیماری با همراهش، دردش را به تحمل نشسته است. گاهی فریادی خفیف از نهادش بلند می‌شود. بیمارستانی مختص بیمارانی با مشکلات تنفسی و ریوی با این وضعِ پله‌های شیب‌دار و بی‌شمار، جور درنمی‌آید! اما در این کوهپایه آنکه به جایی نرسد، البته فریاد است.

از پله‌ها بالا می‌روم. برعکس وضع پله‌ها محیط بیمارستان آب‌وهوایی بس تمیز و فرحبخش (مناسب بیماران تنفسی) دارد. روی سکویی، جلو درِ اورژانس چند«همراه» در این ارتفاع، هوای آلوده تهران را به تحلیل نشسته‌اند. موضوع بحثم را با یکی از همراهان که زنی میانسال است، پی می‌گیرم. خیلی زود می‌رود سر اصل مطلب و می‌گوید: «هیچ آشنایی در بیمارستان نداشتیم. اگر در بیمارستان‌ها آشنا نداشته باشی، کسی تحویلت نمی‌گیرد.» این تمام نقد اوست.

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

آقای رحمانی 45ِساله از بیمارانی است که مشکل ریوی دارد. او از فضای تنفسی بیمارستان دانشوری راضی است اما نقدش را به سیستم بیمارستانی اینگونه می‌گوید: «مشکلات موجود در بیمارستان‌ها عاملی شده تا درد بیمارمان را فراموش کنیم. وضعیت بیمار خودمان و شلوغی و چشم انتظاری طولانی مدت به اندازه کافی آدم را روانی می‌کند. مسوولان باید فضایی در بیمارستان ایجاد کنند که مردم بتواند به راحتی کارشان را پیگیری کنند نه اینکه خود بر دردمان بیفزایند.»

آقای کریمی پدری است که پای فرزندش دچار شکستگی و پس از آن دچار خون مردگی و تشکیل لخته خون در محل شکستگی شده و برای مداوای آن به چند بیمارستان دولتی مراجعه کرده اما این بیمارستان‌ها به دلیل شلوغی و تراکم بیماران از پذیرش فرزند او خودداری کرده‌اند. او در بیمارستان شهدای تجریش می-گوید: «پس از سه روز جست‌وجو بالاخره فرزندم در اورژانس این بیمارستان پذیرش و پس از آن تخت بستری برای او پیدا شد.» می‌گوید: «هرچند هزینه‌های این بیمارستان، تعرفه دولتی است با این وجود برای یک آزمایش تصویربرداری، 250هزار تومان پول پرداخت کردم.»

ادامه می‌دهد: «وضعیت رسیدگی و تجهیزات بیمارستان خوب است، اما حجم زیاد بیماران، کمبود پزشک در بخش اورژانس، شلوغی و انتظار طولانی صف پذیرش بیماران از جمله مشکلاتی است که در بیمارستان شهدای تجریش با آن درگیریم. به‌گونه‌یی که برای انجام یک فیزیوتراپی باید چندین روز در نوبت منتظر بمانیم زیرا ظرفیت پذیرش بیماران در این بخش‌ها تکمیل است.» مردی میانسال که با همسرش از چالوس آمده است می‌گوید: «برای گرفتن یک ‌ام.آر.‌ای 15 روز باید در نوبت باشی. کس و کار نداشته باشی کسی توجه نمی‌کنه.

از چالوس اومدم کار آزاد دارم و در یک مرغداری با ماشین کار می‌کنم. یکی از فامیل‌هایمان اینجا بود کارم راه انداخت و گرنه برای یک‌ام. آر.‌ای باید 15 روز صبر می‌کردم.». جوان 30 ساله‌یی آتلی به گردن بسته و همراه دخترش روی صندلی‌های آبی انتظار نشسته است. دیسک کمر دارد. می‌گوید: «با اینکه دکترم نوشته بود که اورژانسی بودم اما چند رور طول کشید تا عملم کنند. بعد از چند روز انترنی اومد که چیزی بارش نبود. بعد یک هفته درد کشیدن عملم کرند. بخواهی یک مسکن بزنی باید به پرستارها التماس کنی. بعد هم کلی با داد و بیداد بر سرمان آن را می‌زنند. اصلا ادبیات حرف زدن درستی با بیماران ندارند.» کارگر ساختمانی است. بچه ملایر همدان است. بخش آنکولوژی خیلی خوش برخورد بودند ولی قسمت «استریو تاکسی» که بخش بستری‌هاست رفتار خوبی با بیماران بستری نداشتند. یعنی چندبار باید به پرستار بگویی تا یک آمپول به بیمار بزند. می‌گویی مریض بدحال دارم می‌گویند: «خب داشته باش. سر ما هم شلوغ است. اینجا حال کسی خوب نیست.»

همیشه پای پول در میان است

به بیمارستان ایران... می‌روم، بیمارستانی خصوصی که مراجعان خاص خود را دارد. بیمارستان‌های خصوصی هزینه بالایی برای خدماتی که ارائه می‌کنند دریافت می‌دارند، از این رو مراجعاتشان را کسانی تشکیل می‌دهند که به اصطلاح: «دستشان به دهانشان می‌رسد.» البته ناگفته پیداست که همین مساله باعث می‌شود خدمات درمانی این بیمارستان‌ها زمین تا آسمان با بیمارستان‌های دولتی فرق کند. در بخش خصوصی «هتلینگ» خود یکی از خدمات اصلی بیمارستان محسوب می‌شود، خدمتی که کیفیتی مطلوب دارد.

خانم دکتر، خودش پزشک یکی از بیمارستان دولتی و امروز اینجا همراهِ خواهرش است. درباره معضلات بیمارستانی به گفت‌وگو می‌نشینیم. او حجم کار زیاد و دریافتی کم را عامل اصلی برخوردهای تند پرسنل بیمارستان‌های دولتی می‌داند. مساله‌یی دیگر را عدم آگاهی و آموزش ندیدن همراهانِ بیماران عنوان می‌کند: «همراهان احساس می‌کنند وارد سوپر مارکت شدند، دوست دارند کارشان سریع‌تر انجام شود. در مقابل پرستاران هم باید بدانند که اکثر مراجعان به بیمارستان‌های دولتی از قشر پایین جامعه هستند و اگاهی لازم در این زمینه را ندارند.»

خانم دکتر ادامه می‌دهد: «در صورت نبود محدودیت‌هایی مانند عوامل اقتصادی (مهم‌ترین علت انتخاب بیمارستان‌های دولتی توسط بیماران)، بیماران بستری در بخش خصوصی را ترجیح می‌دهند و این به خاطر عملکرد ضعیف بیمارستان‌های دولتی در زمینه ارائه خدمات درمانی است.»

آقای گودرزی نیز یک «همراه» است. او می‌گوید: «در بیمارستان‌های خصوصی تا بتوانند بیماران را معطل می‌کنند و نگه می‌دارند. چون هر چه بیشتر بماند و زمان زیادی را به بستری بودن بگذرانند، پول بیشتری عایدشان می‌شود. یعنی به بیمار به عنوان یک منبع سرمایه نگاه می‌کنند تا انسانی رنجور که باید دردش را دوا کرد. اینجاست که آدم باید بگوید که تن‌ات به ناز طبیبان نیازمند مباد.»

هر آمپول، یک‌ونیم میلیون تومان

بیمارستان دولتی مفید مقصد بعدی‌ام است. مادری با اینکه شش ماه از اینکه فهمیده است که فرزند 12 سال‌هاش سرطان خون دارد، اما هنوز در شوک است و چشمانش قرمز از اشک. مادر که برای درمان فرزندش به این بیمارستان مراجعه کرده، از خدمات بیمارستان، نحوه برخورد پرستاران با او و همچنین هزینه‌های درمانی راضی است اما با بغض ناشی از بیماری فرزند توضیح می‌دهد که بابت هر یک آمپول کودکش که از خارج بیمارستان تهیه کرده، یک‌ونیم میلیون تومان پول پرداخت کرده است. او ادامه می‌دهد: «که طی شش ماه، هزینه این آمپول‌ها حداقل بیش از شش میلیون تومان شده است.»

قاسم یکی دیگر از بیمارانی است که ضمن گلایه از اشغال بودن خطوط گویای این بیمارستان مفید می‌گوید: «از ساعت 15 تا 17:45 دقیقه معطل مانده تا نزد دکتر برویم و در قسمت آزمایشگاه نیز با کلی معطلی در جوابمان می‌گویند بروید روز جمعه از ساعت 14 تا 19 نوبت بگیرید شنبه صبح بیایید تا کارتان انجام شود.»

دیدن صحنه‌های سوختگی و رنج بیماران حال آدم را دگرگون می‌کند. مادری پسر بچه دو سال‌هاش را برای ویزیت و تعویض پانسمان سوختگی‌اش به بیمارستان آورده و کودک بی‌اختیار از شدت سوزش و درد ناشی از شستشوی محل سوختگی شیون می‌کند. مادر از گریه کودک به گریه می‌افتد. مرکز آموزشی درمانی شهید مطهری به عنوان بزرگ‌ترین مرکز آموزشی درمانی سوختگی کشور، کلیه اعمال جراحی سوختگی حاد و جراحی‌های ترمیمی را انجام می‌دهد و علاوه بر تهران سالانه پذیرای تعداد زیادی از هموطنان آسیب دیده از سراسر کشور است. اینجا نخستین مقصد آمبولانس‌های اورژانس در مواجهه با بیماران سوختگی است؛ جایی که قرار است بهتر از سایر مراکز درمانی و البته به صورت تخصصی خدمات درمانی سوختگی را برای ساکنین پایتخت و حتی بیماران ارجاع شده از دیگر استان‌ها ارائه دهند. کمبود امکانات و کادر متخصص درمانی، الزام به ارجاع بیماران بدحال برای دریافت برخی خدمات درمانی به خارج از بیمارستان و طبابت رزدینت‌ها در غیاب پزشکان متخصص، تنها بعضی از مشکلات و کمبودهای نام دارترین مرکز سوانح و سوختگی تهران است که از زبان مردم گرفتار بیماری در این بیمارستان شنیده می‌شود.

مرد جوانی که دچار سوختگی شدید در ناحیه پا شده، سوار بر ویلچر و با حالی زار در گوشه‌یی از سالن درمانگاه انتظار می‌کشد. به سراغش که می‌روم می‌گوید: «الان بیشتراز 24ساعت است که دچار سوختگی شده‌ام و در این مدت هنوز پزشک متخصص مرا ویزیت نکرده، البته رزدینت‌ها هستند ولی هیچکدام تکلیف مرا مشخص نمی‌کنند.»

هنوز حرف هایمان تمام نشده که بیماری ویلچرنشین و باندپیچی شده سر درد دل را باز می‌کند و با ناراحتی می‌گوید: «هفته پیش دچار سوختگی شدم. به اورژانس که آمدم پزشک متخصص نبود و همین دانشجوها پانسمانم کردند. تا اینکه بالاخره چندروز بعد دکتر مرا ویزیت کرد و حالا هم که مجبورم برای تعویض پانسمان بیایم با مشکلات جدیدی روبرو شده‌ام. برای تعویض پانسمان که می‌رویم می‌گویند باز کردن پانسمان و شستن محل سوختگی وظیفه خود بیمار و همراهش است و پرسنل اینجا تنها پانسمان را تعویض می‌کنند. تازه اگر دارویی هم احتیاج داشته باشی حاضر به تامین آن و دریافت هزینه‌اش نیستند و همراه بیمار درحالی که زخم بیمارش باز است باید به داروخانه‌های سطح شهر برود و دارو تهیه کند.»

چهره معصوم کودکانی که از سوزش و درد لحظه‌یی آرام نمی‌گیرند، یا مادری که پشت اتاق عمل بی‌تاب فرزندش است، نفس را در سینه آدم حبس می‌کند. آرامت نمی‌گذارد.

آقای الیاسی که بازنشسته نظامی است برای سرماخوردگی مزمنش به بیمارستان ناجای خیابان ولی‌عصر مراجعه کرده است. در بخش اورژانس بیمارستان روی صندلی‌های انتظار نشسته‌ایم. زبان به گله می‌گشاید: «نیم‌ساعت است که منتظر دکتر هستم. گفته‌اند در راه است. نمی‌دانم کی می‌رسد. می‌گوید بیمارستان‌های خصوصی وضعیتی به مراتب بهتر از نظر خدمات دارند؛ ولی هزینه‌هاشان سرسام‌آور است و همین باعث شده بسیاری از مردم به بیمارستان‌های دولتی مراجعه می‌کنند.» او ادامه می‌دهد: «ازدحام و شلوغی مراجعه‌کننده در بیمارستان‌های دولتی به یکی از معضلات اصلی این بیمارستان‌ها تبدیل شده است و باید یک راه‌حل اساسی برای آن اندیشیده شود. ازدحام جمعیت اصلاً برای وضعیت روحی و جسمی بیماران مناسب نیست و چه بسا نارضایتی‌ها را افزایش بدهد.»

کلیه 14میلیون تومان

در بیمارستان هاشمی‌نژاد با علی و پدرش هم صحبت می‌شوم. از کرمانشاه آمده‌اند. از وضع نامطلوب بیمارستان کرمانشاه و از هزینه‌های سنگین رفت‌وآمدشان می‌گوید. علی از وضعیت خدمات و امکانات و پاسخگویی پرسنل بیمارستان راضی است و ادامه می‌دهد: «خیلی مهم است اینکه بیمار وقتی به از بیمارستان مرخص می‌شود، با رضایت کامل و بدون گله از آنجا خارج شود.» علی و پدرش همرا مادرش آمده‌اند. عمل کلیه دارند. او ادامه می‌دهد: «هزینه خرید کلیه 14میلیون تومان است. اگر دفترچه نداشته باشی 25میلیون تومان هزینه پیوند می‌شود. ما چون دفترچه داشتیم با یک میلیون پیوند زدند.»

گران‌ترین و پرطرفدارترین عضوی که این روزها روی دیوارهای اطراف بیمارستان مشق می‌شود، «کلیه» است. روی درها و پنجره‌های منتهی به بیمارستان‌ها پر از آگهی «کلیه فروشی» است. این جمله روی آگهی است: «فروشی... فوری... یک کلیه با گروه خونی... به فروش می‌رسد.» از تمام گروه‌های خونی روی دیوارها دیده می‌شود. قیمت توافقی است. از 14میلیون شروع می‌شود و نهایتا با آزمایش و رضایت‌نامه پیوند انجام می‌گیرد.

دولتی؛ شلوغ، خصوصی؛ گران

گاهی نوبت‌دهی‌ها بی‌نظم می‌شود و در برخی مواقع، طولانی‌شدن زمان انتظار، داد و فغانِ همراهانِ بیماران را بلند می‌کند. همین مساله نیز خودش نوعی آسیب است و البته نارضایتی. انتظار همراهانی را که شرایط روانی مناسبی ندارند، عصبی و پرخاشگر می‌کند. شلوغی و تراکم بیماران در بیمارستان‌های دولتی به ویژه مراکز درمانی آموزشی موجب می‌شود تا بسیاری از پزشکان نتوانند بطور مرتب و دقیق بیماران را معاینه کنند و این انترن‌ها و رزیدنت‌ها هستند که عهده‌دار این مسوولیت می‌شوند. معالجه بیماران از سوی انترن‌ها و رزیدنت‌ها موجب می‌شود تا بسیاری از بیماران حتی نام پزشک و معالج خود را ندانسته یا او را نبینند.

اما راه فراری نیز وجود ندارد. راهکار دریافت خدمات بهتر، مراجعه به بیمارستان‌های خصوصی است، اما گاهی مردم برای پرداختن هزینه‌های سرسام‌آور بیمارستان‌های خصوصی مجبورند زندگی خود را به حراج بگذارند تا از پس مخارج این بیمارستان‌ها برآیند و گاهی نیز شرایط به‌گونه‌یی است که اورژانس یک بیمارستان دولتی تا آن اندازه متراکم می‌شود که پرسنل درمانی، بیماران را به سختی پذیرش می‌کنند و گاهی نیز به بیماران گفته می‌شود که «تخت خالی نداریم».

هزینه بستری، جراحی و آزمایشات در بیمارستان‌های خصوصی گاهی ده‌ها برابر بیشتر از بیمارستان‌های دولتی است، اما از آن سو بیمارستان‌های دولتی متراکم از بیمار بوده و طبعا کیفیت خدمات ارائه شده در آنها کاهش می‌یابد.

به مرکز قلب تهران می‌روم و چهره نگران مردی توجهم را جلب می‌کند، از دردش می‌پرسم. برایم تعریف می‌کند که پس از سال‌ها زندگی و خانه‌دار شدن، همسرش ناگهان بیمار می‌شود و حالا حاضر است تمام دارایی‌اش را خرج درمان همسرش کند. می‌گوید: «همسرم 39ساله‌ام دچار افتادگی مادرزادی دریچه میترال و نقص دیواره بین دو بطن است و برای درمانش به این بیمارستان مراجعه کردیم. برای انجام «اکومری» در این بیمارستان یک ماه منتظر ماندم؛ هزینه جراحی قلب همسرم 20میلیون تومان بود اما با بیمه در این بیمارستان بیش از 2میلیون تومان شده است.»

او می‌گوید: «یک بیمارستان خصوصی، 30میلیون تومان بابت عمل قلب همسرم طلب کرد و می‌خواستیم خانه‌مان را بفروشیم تا این هزینه را پرداخت کنیم اما دوستان مرکز قلب تهران را معرفی کردند که با 2میلیون تومان می‌توان هزینه عمل را پرداخت.»

می‌گوید: «می‌دانم همه این مردم مثل من یک دردی دارند. بسیاری از افرادی که به بیمارستان‌ها مراجعه می‌کنند در آن لحظات پول را به هر قیمتی که شده تهیه می‌کند چون وقتی پای جان در میان می‌آید دیگر مادیات ارزشی ندارد.»

جدای از هر مساله‌یی، نشستن کنار بیماران و همراهان و گوش دادن به درد دل‌های‌شان خود باری از روی دوش‌شان برمی‌دارد و تا حدی آرامش از دست رفته شان را برمی‌گرداند.

زن مسنی با در دست داشتن نمونه آزمایشگاهی در خیابان اصلی داخل بیمارستان دولتی امام خمینی به سمت آزمایشگاه می‌رود. از او که درباره علت مراجعه به این بیمارستان می‌پرسم، برایم توضیح می‌دهد: «بیماری شوهرم از یک زخم کوچک ساده در شست پا شروع شد و در مراجعه به پزشکان مختلف که بیماری او را زخم پای ناشی از دیابت احتمال می‌دادند، بیماری او تشخیص داده نمی‌شد.» ادامه می‌دهد: «بالاخره به ما گفتند که برای تشخیص دقیق باید از پای همسرم تصویربرداری شود که هر بیمارستانی آن را نداشت؛ یک بیمارستان خصوصی برای این نوع تصویربرداری 30 میلیون تومان طلب کرد اما همین تصویربرداری در بیمارستان امام خمینی بیش از 40 هزار تومان شد.»

«بعد از یک ماه برو و بیا، بالاخره از بیمارستان امام خمینی وقت گرفتیم اما زخم که به علت گرفتگی عروق ناشی از سیگار تشخیص داده شد تا نزدیکی‌های زانو پیشرفت کرده بود و علاوه بر آن همسرم ناگهان دچار دل درد شدیدی شد. هر روز ساعت پنج صبح از کرج راه می‌افتم تا به کارهای همسرم در بیمارستان امام خمینی رسیدگی کنم.»

مجتمع بیمارستانی امام خمینی تهران با هزار و 150تخت مصوب و پذیرش سالانه یک میلیون بیمار از سراسر کشور در فضایی به وسعت 24 هکتار شامل چهار بیمارستانِ امام خمینی، بیمارستان ولی‌عصر، انستیتو کانسر (سرطان) و مرکز تصویربرداری است که بزرگ‌ترین مجتمع بیمارستانی خاورمیانه محسوب می‌شود.

آی.سی.یو شبی 2.5میلیون

به آخرین بیمارستان؛ بیمارستان خصوصی می‌روم. مریم دختری 25ساله است که همرا مادرش به بیمارستان آمده است. می‌گوید: «مادرم را دو هفته در‌ای. سی. یو بستری کردیم، 35میلیون از ما گرفتند.‌ای. سی. یو شبی 2.5میلیون است. بیمارستان سی. تی. اسکن ندارد. بیرون هزینه سی.تی.اسکن 300هزار تومان است. نظافتش تعریفی ندارد. آزمایشگاه ندارد. چرا بیمارستانی که این همه پول از بیمارانش می‌گیرد اینقدر وضعیت امکانات و خدماتش ضعیف است؟» مریم می‌گوید همه همراه‌ها شک کردند و قرار است بیماران‌مان را به جایی دیگر منتقل کنیم.

خصوصی‌سازی بیمارستان‌ها، به معنی جد ا شدن بیمارستان‌ها از کنترل مستقیم بوروکراسی دولتمردان و پیوستن به عناصر و فرایندهای بازار و فشارهای آن برای بهبود عملکرد و افزایش سود و بازدهی است. تنها راه سودآوری نیز موفقیت در بازار، رقابت با دیگر بیمارستا‌ن‌ها برای افزایش حجم خدمات و کاهش هزینه‌ها است. هنگامی که صحبت از کیفیت پایین خدمات دولتی در بیمارستان‌ها به میان می‌آید، جریان غالب علم اقتصاد خصوصی‌سازی را به عنوان راهکار پیشنهاد می‌کند.

غافل از آنکه این خصوصی‌سازی هرچند ممکن است کیفیت خدمات را در بیمارستان‌ها افزایش دهد، اما طبیعتا بخش بزرگی از جمعیت را از دریافت خدمات درمانی محروم می‌کند. به نظر می‌رسد تجاری‌سازی درمان و خرید و فروش سلامت به عنوان یک کالای اقتصادی، می‌تواند خود یکی از عوامل نابه‌سامانی بیمارستان‌ها باشد.

چه این مساله باعث می‌شود بخشی از منابع محدود نظام سلامت صرف ایجاد «سود» برای صاحبان خصوصی این نظام شده و امکان بهره‌مندی حداکثری از منابع موجود به نفع بیماران را محدود می‌کند.

به هر حال علت هرچه باشد، به وضوح می‌توان دید که اوضاع در بیمارستان‌های کشور به سامان نیست. وجود این گزاره در فرهنگ عمومی ما، آینه تمام‌نمای آلام، دردها و رنج‌هایی که بیمار در بیمارستان متحمل می‌شود‌. «گرفتار بیمارستان نشی.»

منبع:سلامت نیوز

[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان

عبارات مرتبط با این موضوع
آذر طب اسلامی وسنتی عقیلی خراسانیدکتر احمد صادقیان مدرس حوزه و دانشگاه چکیده یکی از مباحث مطرح در بحث علم و دین مدیریت خدمات بهداشتی ودرمانی مقالات منتخبمدیریت خدمات بهداشتی ودرمانی آشنایی با رشته مدیریت خدمات بهداشتی ودرمانی وتازه ترین آذر طب اسلامی وسنتی عقیلی خراسانی دکتر احمد صادقیان مدرس حوزه و دانشگاه چکیده یکی از مباحث مطرح در بحث علم و دین، استخدام مدیریت خدمات بهداشتی ودرمانی مقالات منتخب مدیریت خدمات بهداشتی ودرمانی آشنایی با رشته مدیریت خدمات بهداشتی ودرمانی وتازه ترین اخبار