نادیا دلدار گلچین (متولد ۱۸ اردیبهشت ۱۳۳۹ – درگذشته ۲۵ مرداد ۱۳۹۱) هنرپیشه سینما و تلویزیون اهل ایران بود. از دیگر بستگان وی در سینما می‌توان به دختر عموی وی مرجانه گلچین و بمانی دلدار گلچین خواهر وی اشاره کرد.
خاطرات و تصاویر واپسین دیدار با نادیا دلدار گلچین
هر وقت به مرگش فکر می کنم، یک حال بدی می شوم. نمی دانم چرا احساس گناه می کنم. آخر من آخرین مصاحبه زندگی اش را گرفتم. می توانست خیلی بهتر بشود. مبادا کم کاری کرده باشم.
پارسال آخرین روزهای تیر ماه بود که یکی از دوستان بازیگر با من تماس گرفت و پیشنهاد داد که با هم به دیدن نادیا گلچین برویم. گفت که بیمارستان “مهراد” بستری است و هم خیلی بیمار است و هم خیلی دل تنگ.
پیشنهاد خوبی بود. هم احوالی می پرسیدیم و هم گزارشی می گرفتیم. با او، بیمارستان قرار گذاشتم. اما دوباره زنگ زد و گفت که امروز مرخصش کردند. بعد صداش رو پائین آورد و اضافه کرد که حالش خیلی بهتر نشده اما هزینه ی بیمارستان خیلی بالا رفته و خودش تقاضای مدتی استراحت در منزل را داشته.
آن روزها خیلی دلخور بودم از عکسی که در” آی سی یو”، با لباس بیمارستان و در حال گریه از او گرفته بودند و روی همه ی سایت ها قرار گرفته بود و خوراک مطبوعات شده بود و ناراحت تر از اینکه یک حساب بانکی برایش اعلام کرده بودند و خودش هم راضی نبود. اگر کسی مسئولیتی حس می کنه و یا اگر کسی لطفی داره که دیگه بوق و کرنا نمی خواست! او یک هنرمند بود و فرزند هنرمندی چون “استاد نادر گلچین”.
به دنبال شماره ای از او بودیم. به هر کس زنگ زدم، شماره اش نداشت. یک دفعه یاد “مجید صالحی” افتادم. سریال “سه در چهار” با کارگردانی او، آخرین کاری بود که نادیا گلچین در آن حضور داشت.
و… وقتی چیزی قسمت باشه، حتما میشه!! مجید صالحی گفت که اتفاقا با چند تا از هنرمندها می خوان ساعت پنج بعد از ظهر به دیدن خانم گلچین بروند و پیشنهاد داد که من هم بیام و من استقبال کردم.
عکس می خواستم… حتما عکس می خواستم. چطور می شد به اون سرعت عکاس آفیش کرد!!؟ عصر جمعه، یک جائی خارج از شهر ،اوج گرمای چهل و پنج درجه، اتوبان آزادگان، پشت شهرک راه آهن. ضمن اینکه نادیا گلچین هم خیلی سوژه ی وسوسه انگیزی برای یک رسانه نبود. شاید اگر فلان سوپر استار “آپاندیس” عمل کرده بود، میشد یه کاریش کرد اما…
من حتما عکس از همان روز می خواستم و مانده بودم که چه کنم. یک دفعه پیش خودم گفتم:
“حالا هر عکسی هم که نباید حرفه ای باشه و دوربین آنچنانی ثبتش کنه”. مهم اینه که ثبت بشه.
دوربین بی کیفیتم رو برداشتم و رفتم.
اصلا مسیر را بلد نبودم. با ماشین دنبال آدرس دور خودمان می چرخیدیم که ماشین دیگری را دیدم که آن هم دور خودش می چرخید: ” امیر نوری” بود و” مجید صالحی”. دنبالشون رفتیم.
سوار آسانسور شدیم و دکمه دوازده رو زدیم. وارد شدیم. خانم گلچین وقتی چشمش به مجید افتاد چه ها که نکرد. اونجا بود که فهمیدم، مجید صالحی تازه داماد است و خانم گلچین تا جیک و پیک عروسی رو در نیار است. ول کن نیست. مدام سوال می کرد… کجا آشنا شدن؟ از هنرمندانه؟ چند سالشه؟ و چکاره است؟ گاهی هم زیر چشمی یه نگاهی به من می کرد و لابد می خواست بگه که این دیگه کیه و اینجا چکار می کنه!! مجید آقا هم مرا بهتر از خودم معرفی کرد…او همیشه به من لطف داره.
با نادیا گلچین که خدا رحمتش کند گفتگو کردم. با سوال اول به من اعتماد کرد. ضبطم را روشن کردم. خیلی زود متوجه شدم که کمی حافظه اش کمرنگ شده. حالت فراموشی نبود. گاه گذشته ها را به خوبی تعریف می کرد، بیشتر به نظر می رسید که داروهای جوراجورو خستگی از اینهمه بیماری و آبسه ی مغزی که دوباره گریبانش رو گرفته، نمی گذارد تا خیلی تمرکز داشته باشد.
از پدرش گفت: “استاد نادر گلچین”. از اینکه خود اوهم صدای خوبی دارد و خوندن رو بیشتر از بازیگری دوست داشته. فیلم هایش رو به خوبی به یاد نداشت، اما فیلمی که خیلی به اون اشاره می کرد “روسری آبی ” رخشان بنی اعتماد بود .سر درد دلش باز شد. تعریف کرد که چطور سر فیلمبرداری و با امکانات بدی که تهیه کننده براشون در نظر گرفته و اوهم کلیه اش پیوندی بوده
، کلیه پس میزنه و دیالیزی میشه و حالا به دیالیز هم جواب نمیده.درد و دل کرد که بیماریش در بیمارستانی به جز “مهراد” قابل کنترل نیست وگرنه بیمارستان دولتی بستری می شد.
گله داشت از مدیری که از او خواسته بود تا بیماریش رو با مدرک ثابت کنه تا بتونن بهش کمک کنن. راستش …من هم خندم گرفت و فکر می کردم که کدوم بیماریش رو ثابت کنه ، باکلاس تره . نداشتن کلیه ، توموری که در اطراف قلبش ایجاد شده ، ستون فقراتش که آسیب دیده و با پیچ و مهره به هم وصله ، آبسه ی مغزیش که نیاز به عمل فوری داره ، ریه ش که آب آورده و یا….
گوشه ی اتاق پسرک کوچکی نشسته بود و بی اعتنا به ما نقاشی می کرد .حتما نوه اش بود .مادرش ، همسر استاد گلچین هم با چهره ای نگران به حرف های من و دخترش گوش می داد و گاه اعتراض می کرد که “این رو نگومادر جان” و از من می خواست که ننویسم .
از اتاق کناری صدای آهنگی می آمد . ترانه ای بود قدیمی از نادر گلچین که انگار برای دخترش زمزمه می کرد .
خیلی با هم حرف زدیم . گاه مجید صالحی و امیر نوری هم با ما هم کلام میشدند.نادیا گلچین به مجید می گفت که دلش می خواد یه کار دیگه با او داشته باشه و مجید صالحی از ته دل جواب میداد که آرزو می کنه که این اتفاق بیفته .
نادیا گلچین از شیطنت های امیر نوری که حالا مظلوم و ساکت نشسته بود می گفت و فضا همونی بود که من می خواستم . بی غم ، بی درد و بی نا امیدی.حتی وقتی واکر و ویلچر رو می دیدیم و یا خانم گلچین تعریف می کرد که خونه و ماشینش رو هم روی بیماریش گذاشته ، باز هم شوخی می کردیم و می گذشتیم…گر چه دل همه مان خون بود.چه با معرفته این مجید صالحی. همون جا بود که فهمیدم ، مادر خودش هم دارد آخرین روزهای زندگی رو سپری می کنه.
من اون روز گفتگوی طولانی کردم اما موقع پیاده کردن گفتگو فقط نیم صفحه، حدود هزار و پانصد کلمه بیشتر از اون رو پیاده نکردم و نوار این گفتگو یادگاری شد از او برای من . نواری که هرگز پیاده نخواهم کرد ،چون درد دلی است که می دونم حالا دوست نداره تا با کسی تقسیم کنه .
آخر این دیدار هم از دخترهاش خواهش کردم تا روسری شادتری سر ایشون بکنند تا در عکس شاداب تر باشند (گرچه اصولا بسیار مرتب و تمیز و زیبا شده بودند اون روز). آستینها رو هم پائین کشیدیم که جای سرم ها هم دیده نشه و من در حالی ناشیانه این عکس های بی کیفیت وغیر هنری رو از او وبقیه می گرفتم که صدای پدرش چشمهایم را خیس کرده بود .ترانه ای که می گفت :
به تو می گم که نشو دیوونه ای دل
به تو می گم که نگیر بهونه ای دل
من دیگه بچه نمیشم
دیگه بازیچه نمیشم
این آخرین گفتگو و آخرین عکس های او بود و من نمی دونم که او که مشتاقانه منتظر دیدن این کار بود ، آن را دید یا نه .چرا که چند روزی بیشتر بعد از آن دیدار اول و آخر در کنار ما نماند . روحت شاد خانم نادیا دلدارگلچین…
هما گویا / کافه سینما
زندگی نامه نادیا دلدار گلچین
نادیا دلدار گلچین در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۳۹ در تهران متولد شد. او فرزند نادر گلچین بود. وی در رشتهٔ موسیقی در هنرستان عالی موسیقی به تحصیل پرداخت و موفق به اخذ دیپلم در این رشته گردید. ابتدا وارد عرصهٔ تئاتر شد و به تدریج به بازیگری در سینما روی آورد و در سال ۱۳۶۹ با بازی در فیلم ابلیس (ساختهٔ احمدرضا درویش) به ایفای نخستین نقش خود در سینمای ایران پرداخت.
گلچین در طول مدت بازیگری خود در فیلم‌های ماندگاری همچون روسری آبی، غریبانه، دختری با کفش‌های کتانی ، مارال و صبحانه‌ای برای دو نفر به ایفای نقش پرداخت.
مراسم تشییع مرحوم نادیا دلدار گلچین
بیماری و درگذشت نادیا دلدار گلچین
ندا جعفری دختر نادیا گلچین درباره وضعیت جسمانی مادرش گفت: متاسفانه مادرم امروز (۱۶ مرداد ۹۱) صبح دچار حمله تنفسی شد و به کما رفت و در حال حاضر در بخش ICU بیمارستان عرفان بستری است.
وی در ادامه گفت: متاسفانه قلب مادر ۲۰ یا ۳۰ درصد کار می‌کند، ماهیچه‌های قلب به خوبی کار نمی‌کنند. ایشان دچار حمله تنفسی شد و از حالت هوشیاری خارج شد و در حال حاضر با دستگاه تنفس می‌کند.
نسیم جعفری دختر این هنرمند در این باره گفت: متاسفانه ساعت ۶ صبح مادرم که در بخش ICU بیمارستان عرفان بستری بود دارفانی را وداع گفت. مادرم در طول این سال‌ها رنج و سختی فراوانی را به خاطر بیماری‌اش متحمل شده بود و متاسفانه بعد از گذشت ۹ روز که وی به کمای سنگین رفته بود او را برای همیشه از دست دادیم.
نادیا دلدار گلچین در حالی که سال‌ها از بیماری کلیوی رنج می‌برد، سرانجام در بامداد ۲۵ مرداد ۱۳۹۱ و پس از نه روز بودن در حالت کما، در سن ۵۲ سالگی در بیمارستان عرفان، تهران درگذشت.
عکس نسیم جعفری ، دختر نادیا دلدار گلچین هنگام عیادت مادرش
فیلم های نادیا دلدار گلچین
فیلم سینمایی
فیلم‌های سینمایی که وی در آنها ایفای نقش کرده است عبارتند از:
- سه درجه تب (۱۳۸۹)
- صبحانه‌ای برای دو نفر (۱۳۸۲ مهدی صباغ زاده)
- ملاقات با طوطی (۱۳۸۲ علیرضا داوود نژاد)
- بی همتا (۱۳۸۰)
- شب برهنه (۱۳۸۰ سعید سهیلی)
- مزاحم (۱۳۸۰ سیروس الوند)
- خاکستری (۱۳۷۹ مهرداد میرفلاح)
- مارال (۱۳۷۹ مهدی صباغ زاده)
- دختری با کفش‌های کتانی (۱۳۷۷ رسول صدر عاملی)
- شیدا (۱۳۷۷)
- کمکم کن (۱۳۷۷)
- اصحاب کهف (۱۳۷۶)
- غریبانه (۱۳۷۶ احمد امینی)
- مهر مادری (۱۳۷۶)
- عروسی مهتاب (۱۳۷۵)
- مرد نامرئی (۱۳۷۴)
- خط آتش (۱۳۷۳)
- روسری آبی (۱۳۷۳ رخشان بنی اعتماد)
- پادزهر (۱۳۷۲)
- همه دختران من (۱۳۷۲)
- دو روی سکه (۱۳۷۱ محمد متوسلانی)
- دیدار در استانبول (۱۳۷۰)
- ابلیس (۱۳۶۹ احمد رضا درویش)
سریالهای تلویزیونی
- درخت دوستی (۱۳۶۶)
- خاله سارا (۱۳۷۱)
- آندروماک (۱۳۷۴)
- دزدان مادربزرگ (۱۳۷۵–۱۳۷۴)
- کهنه‌سوار (۱۳۷۶)
- همه فرزندان من (۱۳۷۶)
- پزشکان (۱۳۷۷)
- پس از باران (۱۳۷۹)
- سرزمین خاکستری (۱۳۸۰)
- سفر سبز
- سه در چهار (۱۳۸۷)
- کلاه پهلوی (۱۳۹۲–۱۳۹۱)
تئاتر
نمایش‌های که وی در آنها ایفای نقش کرده است عبارتنداز:
- گذر لوطی صالح
- سوگ
- مضحکه آدم
- معرکه در معرکه
در این فرآیند چه تجربیاتی داشتید که دوست دارید به دیگران نیز منتقل کنید؟
