وب سایت کلیک: در تلاشی دیگر برای کشف نحوه عملکرد بدن انسان، محققان دانشگاه آوستین به روشی جدید برای عکس برداری سه بعدی آن هم با رزولوشنی بالاتر از همیشه رسیدند. این دستاورد می تواند به ساخت بافت پوست انسان به صورت مصنوعی کمکِ قابل توجه ای کند.
یک روش معمول برای عکس برداری دقیقتر اضافه کردنِ تکیه گاههای شیمیایی و متوقف کردن این ذرات برای زمانی کوتاه اســت، تا فرصت عکس برداری را به دست دهد. اما زمانی که این افزونه های شیمیایی وارد کار می شوند نمونه مورد آزمایش خاصیت و عملکرد طبیعی خود را از دست می دهد.
روش دیگر، فشردن نانوذرات به سطحی شیشهای و تا حدودی متوقف کردن حرکت آن هاست گرچه این روش نیز برای همه مواد عملی نیست.
هیچ یک از دو روش بالا همان طور که با یکدیگر مرور کردیم ایده آل و بی نقص نیستند، به همین دلیل تقریبا پانزده سال پیش آقای دکتر اِرنِست-لودویگ فِلورین و گروهاش برای این کار به روش سومی به نام عکسبرداری از نویزِ حرارتی رسیدند. در سال ۲۰۰۱ آنها توانستند تکنیک خود را به صورت تئوریک مطرح کنند اما پیادهسازی عملی کار تا امروز به طول انجامید و بالاخره موفق شدند با انتشار مقالهای در journal Nature Communications نحوه کار خود را توضیح دهند.
برای درک نحوه کاربرد عکس برداری از نویز حرارتی محققان قیاس جالب زیر را مطرح می کنند:
فرض کنید از شما خواسته شده از یک اتاق کاملا تاریک با استفاده از یک توپِ ساخته شده از مواد فلورسنس و یک دوربین با سرعت شاتر بالا عکس برداری کنید. شما دوربین را به طرف اتاق نشانه گرفته و توپ درخشانِتان را با سرعت پرتاب می کنید، سپس بلافاصله با دوربین پر سرعت خود عکسهایی پیاپی از اتاق ثبت می کنید. تک تکِ حرکات سریع توپ را می بینید، می بینید که چگونه به اجسام کوچک و بزرگ برخورد کرده و مسیر حرکتش به سمت هدفی دیگر تغییر می کند، نور تابیده شده از توپِ در حرکت به اجسام برخورد کرده و بازتاب می شود، این گونه اســت که نمای کلی از فضای سه بعدی اتاق و اجسامِ درونش با ادغام عکس های ثبت شده به دست میاید.
در عکسبرداری از نویز حرارتی، اتاق تاریک مثال ما نمونه بیولوژیکی و توپ فلورسنسی گویِ نانوذرهاییِ ماست، که با حرکت براونی خود پیچ و تاب خورده و جابه جا میشود—همان حرکت مزاحمی که عکسهای مایکروسکوپی را تار می کند.
دکتر فلورین میگوید: ما از این حرکت مزاحم و مهار نشدنی استفاده کردیم. نیازی نیست ابزاری پیچیده برای هدف خود استفاده کنیم، مینشینیم و اجازه میدهیم طبیعت کار را برای ما انجام دهد.
با استفاده از این تکنیک، دکتر فلورین و گروهاش برای اولین بار موفق به اندازهگیری خواص مکانیکی پروتئین کلاژن، آن هم با رزولوشنی بیشتر از ده نانومتر شدند.
این دستاورد جدید دانشمندان را یک قدم دیگر به درک و دریافت بافت پوستی انسان و البته ساخت نمونه مصنوعی آن نزدیکتر کرد.
دکتر فلورین در این باره میگوید: برای ساخت بافت طبیعی پوست به صورت مصنوعی، باید ابتدا اجزای سازنده آن را بشناسیم. اینگونه می توان شبکه کلاژنی ساخت که همچون داربستی به پرورش سلولهای طبیعی جهت داده آنها را در مسیر درستی که ما برایشان تعیین کردهایم راهنمایی کند.
بتازگی چشم بادامیها پتنتی (حق اختراع) را ثبت کردهاند که امکان ساخت چنین ابزاری را بیشتر از قبل ثابت میکند. در این پتنت که نشاندهنده استفاده از صفحهنمایش انعطافپذیر در بدنه گوشی به همراه لولاست، ویژگیهای دیگری مانند حسگر اثر انگشت، محل قرارگیری دوربین و همچنین اسکنر چشم نیز در نظر گرفته شده است. همچنین البته از شایعات چنین بر میآید این هدف نهایی سامسونگ برای گجت هوشمند آیندهاش نبوده و قرار است این دستگاه بهصورت کاملا انعطافپذیر و لولهای تولید شود. گوشی هوشمندی را تصور کنید که بهصورت لوله جمع شده و در جیبتان قرار میگیرد. پیشبینی میشود ایده گجت هوشمند لولهای سامسونگ که به نظر هیجانانگیز میرسد تا سال 2018 به مرحله تولید برسد.
ضمیمه کلیک جامجم
بتازگی چشم بادامیها پتنتی (حق اختراع) را ثبت کردهاند که امکان ساخت چنین ابزاری را بیشتر از قبل ثابت میکند. در این پتنت که نشاندهنده استفاده از صفحهنمایش انعطافپذیر در بدنه گوشی به همراه لولاست، ویژگیهای دیگری مانند حسگر اثر انگشت، محل قرارگیری دوربین و همچنین اسکنر چشم نیز در نظر گرفته شده است. همچنین البته از شایعات چنین بر میآید این هدف نهایی سامسونگ برای گجت هوشمند آیندهاش نبوده و قرار است این دستگاه بهصورت کاملا انعطافپذیر و لولهای تولید شود. گوشی هوشمندی را تصور کنید که بهصورت لوله جمع شده و در جیبتان قرار میگیرد. پیشبینی میشود ایده گجت هوشمند لولهای سامسونگ که به نظر هیجانانگیز میرسد تا سال 2018 به مرحله تولید برسد.
ضمیمه کلیک جامجم
وب سایت کلیک: در تلاشی دیگر برای کشف نحوه عملکرد بدن انسان، محققان دانشگاه آوستین به روشی جدید برای عکس برداری سه بعدی آن هم با رزولوشنی بالاتر از همیشه رسیدند. این دستاورد می تواند به ساخت بافت پوست انسان به صورت مصنوعی کمکِ قابل توجه ای کند.
یک روش معمول برای عکس برداری دقیقتر اضافه کردنِ تکیه گاههای شیمیایی و متوقف کردن این ذرات برای زمانی کوتاه اســت، تا فرصت عکس برداری را به دست دهد. اما زمانی که این افزونه های شیمیایی وارد کار می شوند نمونه مورد آزمایش خاصیت و عملکرد طبیعی خود را از دست می دهد.
روش دیگر، فشردن نانوذرات به سطحی شیشهای و تا حدودی متوقف کردن حرکت آن هاست گرچه این روش نیز برای همه مواد عملی نیست.
هیچ یک از دو روش بالا همان طور که با یکدیگر مرور کردیم ایده آل و بی نقص نیستند، به همین دلیل تقریبا پانزده سال پیش آقای دکتر اِرنِست-لودویگ فِلورین و گروهاش برای این کار به روش سومی به نام عکسبرداری از نویزِ حرارتی رسیدند. در سال ۲۰۰۱ آنها توانستند تکنیک خود را به صورت تئوریک مطرح کنند اما پیادهسازی عملی کار تا امروز به طول انجامید و بالاخره موفق شدند با انتشار مقالهای در journal Nature Communications نحوه کار خود را توضیح دهند.
برای درک نحوه کاربرد عکس برداری از نویز حرارتی محققان قیاس جالب زیر را مطرح می کنند:
فرض کنید از شما خواسته شده از یک اتاق کاملا تاریک با استفاده از یک توپِ ساخته شده از مواد فلورسنس و یک دوربین با سرعت شاتر بالا عکس برداری کنید. شما دوربین را به طرف اتاق نشانه گرفته و توپ درخشانِتان را با سرعت پرتاب می کنید، سپس بلافاصله با دوربین پر سرعت خود عکسهایی پیاپی از اتاق ثبت می کنید. تک تکِ حرکات سریع توپ را می بینید، می بینید که چگونه به اجسام کوچک و بزرگ برخورد کرده و مسیر حرکتش به سمت هدفی دیگر تغییر می کند، نور تابیده شده از توپِ در حرکت به اجسام برخورد کرده و بازتاب می شود، این گونه اســت که نمای کلی از فضای سه بعدی اتاق و اجسامِ درونش با ادغام عکس های ثبت شده به دست میاید.
در عکسبرداری از نویز حرارتی، اتاق تاریک مثال ما نمونه بیولوژیکی و توپ فلورسنسی گویِ نانوذرهاییِ ماست، که با حرکت براونی خود پیچ و تاب خورده و جابه جا میشود—همان حرکت مزاحمی که عکسهای مایکروسکوپی را تار می کند.
دکتر فلورین میگوید: ما از این حرکت مزاحم و مهار نشدنی استفاده کردیم. نیازی نیست ابزاری پیچیده برای هدف خود استفاده کنیم، مینشینیم و اجازه میدهیم طبیعت کار را برای ما انجام دهد.
با استفاده از این تکنیک، دکتر فلورین و گروهاش برای اولین بار موفق به اندازهگیری خواص مکانیکی پروتئین کلاژن، آن هم با رزولوشنی بیشتر از ده نانومتر شدند.
این دستاورد جدید دانشمندان را یک قدم دیگر به درک و دریافت بافت پوستی انسان و البته ساخت نمونه مصنوعی آن نزدیکتر کرد.
دکتر فلورین در این باره میگوید: برای ساخت بافت طبیعی پوست به صورت مصنوعی، باید ابتدا اجزای سازنده آن را بشناسیم. اینگونه می توان شبکه کلاژنی ساخت که همچون داربستی به پرورش سلولهای طبیعی جهت داده آنها را در مسیر درستی که ما برایشان تعیین کردهایم راهنمایی کند.
دانش > نجوم - ایسنا نوشت: سقوط مرگبار اولین فضاپیمای شرکت ویرجین گلکتیک در سال 2014 شکست بزرگی برای این شرکت مسافرت فضایی خصوصی بود. بسیاری احتمال میدادند که این شرکت پس از چنین حادثه تلخی تعطیل خواهد شد، اما اخیرا ویرجین گلکتیک نمونه جدیدی از فضاپیمای مسافربری برای توریسم فضایی طراحی کرده و آن را به پرواز درآورده اســت.
طبق اعلام شرکت پرواز فضایی مذکور، این پرواز که از یک پایگاه هوا و فضا واقع در کالیفرنیا انجام شد نزدیک به چهار ساعت در صحرای موجیو به طول انجامید و در این حین فضاپیما به حداکثر ارتفاعش یعنی حدود 15 هزار متر رسید.
این شرکت اعلام کرد که این پرواز نقطه عطف مهیجی برای خواسته مشترک ما برای گشایش فضا و تغییر جهان به مکانی بهتر اســت.
به گفته شرکت سازنده، این آزمایش یک «حمل اسیر» بود، بدین معنی که در تمام طول پرواز فضاپیمای اسپیس شیپ 2 به هواپیمای حاملش (WhiteKnightTwo) متصل بود.
این هواپیمای فضایی بالدار که دارای ظرفیت 6 مسافر و دو خلبان اســت قادر اســت مسافرانش را در عرض یک سفر پنج دقیقهای به مدار زمین ببرد.
این پرواز آزمایشی توسط چهار خلبان انجام شد، بهطوریکه دو نفر درون اسپیس شیپ دو و دو خلبان درون حاملانش مستقر شده بودند.
قرار اســت قبل از اینکه این فضاپیما مسافرانش را به فضا ببرد مورد آزمایش و تجزیه تحلیلهای بیشتری قرار گیرد.
۵۴۵۴