با دلگرم همراه باشید تا با خواص پونه کوهی بیشتر آشنا شوید.
از گیاهان دارویی است که در آشپزی و مصارف دارویی استفاده می شود و در طب و پخت و پز برای هزاران سال مورد استفاده قرار گرفته است پونه کوهی به طور معمول رشد می کند و 50 سانتی متر قد دارد برگ بنفش آن حدود 2 تا 3 سانتی متر طول دارد.
پونه کوهی دارای مواد شیمیایی مانند ( تیمول، پینن، لیمونن، کارواکرول، اسیمن و کاریوفلن ) است که به گیاه بوی منحصر به فرد و لذت بخش می دهد. نه تنها پونه به غذا عطر و طعم می دهد بلکه دارای خواص آنتی اکسیدانی قوی و ضد باکتریایی می باشد.
تندی و تلخی که پونه دارد بسیار نرمکننده است و بویژه پونه کوهی در نرمش دادن موثرتر از جویباری است . خون را به سوی پوست میکشد و قرحهآور است . پونه را تنها خورندف عرق ریز است و بسیار گرمیبخش . مواد را از ژرفای تن جذب می کند . تکهکننده و خشکاننده و گرمکننده است .پونه، بویژه پونۀ سبز را همچنین با شرابی بپزند و بر پوست نهند تا لکههای سیاه و خونی را که زیر پلکها پیدا میشود از بین ببرد .
برای درمان درد مفاصل آبپزش را بخورند. کوفتگی ماهیچه و پیرامون ماهیچه را برطرف میکند . ضماد پونه که پوست را میسوزاند هم داروی عرقالنساء است .
ضماد پونه مزاج اندام را تغییر میدهد و جاذبی است که از ژرفا جذب میکند . همچنین پونه را بخورند و به دنبالش آب پنیر سر کشند و چندین روز پی در پی تکرار کنند که در علاج پاغر و واریس مفید است . پونهای که ( غلیجن ) نام دارد نیز خوردنش داروی ترنجیدگی و مالیدنش بر پوست که خون را بسوی پوست میکشد علاج نقرس است .چون پونه هم تحلیلبرنده و هم تکهکننده و نرمیبخش است خوردنش در علاج جذام هم مفید است.
افشرهاش کرم گوش را از بین میبرد و پونه کوهی داروی زخم دهان است و ریختنیها را از سوراخ بینی بیرون سازد. سوختۀ غلیجن هم لثه را استوار سازد .
آبپز پونه علاج بلند نفسی ( انتصاب النفس ) است . پونه تنها و بویژه اگر با انجیر خورند سینه را از خلطهای غلیظ و لزج پاک می نماید. درمان درد دنده است و کوهی از جویباری در این باره موثر تر و غلیجن همه این کارها را میکند. سرکه را بر پونه پاشند یا پونهای که تازه در سرکه ریختهاند به بینی غشکرده نزدیک کنند تا از بوی آن به هوش آید . پونۀ شاک هم در علاج تپش قلب مفید است .
هر پونهای و بویژه پونۀ کوهی بیاشتهایی و ضعف معده را هم از بین میبرد و سکسکه را تسکین میدهد . پونه که زداینده و باز کننده و نرمکننده مواد صفرایی و سودایی است ، خودش و آبپزش در علاج یرقان مفید است. اگر بیمار یرقانی خود را با آب پز و پونۀ کوهی شستشو دهد عرق کند و سود بیند و اگر پونه را با انجیر خورند داروی استسقا است .
آب پز پونه برای پیچش و درد روده و قی و اسهال شدید مفید است . پونۀ بیابانی هم مسهلی ملایم است ، بنفع زهدان است ، کرم و بویژه کرمهای ریز را میکشد.
بیمار تب و لرز اگر هم آبپز پونه خورد ، یا پونه را در روغن بپزد و از آن روغن بر تن مالد بسیار نفع بیند .خوردن و ضماد گذاشتن پونه پادزهر حشرات است . ضمادش تقریباً کار داغگذاری را انجام میدهد . کسی که سم خورده اگر پونه را با شراب بخورد سم را از کار بیندازد . دودکردن برگ پونه هم حشرات را میگریزاند . گستردن برگش نیز دشمن حشرات موذی است . پونۀ بیابانی داروی نیش کژدم است و اگر در آب جوشیدۀ پونۀ کوهی را بخورند پادزهر دندان درندگان است .
برای درمان انگل های روده ای 200 میلی گرم از روغن پونه کوهی سه بار در روز به مدت 6 هفته مصرف شود.
خوردن پونه کوهی می تواند سبب ناراحتی معده در برخی افراد شود علاوه بر این، کسانی که به گیاهان متعلق به خانواده نعناع مانند ریحان، سنبل، نعناع و مریم گلی حساسیت دارند باید مراقب باشند چرا که آنها نیز ممکن است به پونه واکنش های آلرژیک داشته باشند.
بارداری و شیردهی: پونه کوهی خوراکی در مقادیر دارویی در دوران بارداری نباید مصرف شود زیرا خطر سقط جنین با مصرف پونه کوهی وجود دارد.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
خبرگزاری آریا -
خواص پونه از دیدگاه ابوعلی سینا
خواص پونه از زبان ابوعلی سینا
حکیم ابوعلی سینا در خواص پونه بر تاثیر آن بر مزاج و دردهای شکم و معده تاکید میکند و آن را دورکننده حشرات نیز میداند.
سایت پژوهشگران طب گیاهی :ابوعلیسینا و به استناد مطالب جلد دوم کتاب قانون، حکیم بزرگ ایرانی با برشمردن انواع پونه میگوید که پونه گوهری است لطیف و پونۀ کوهی از پونۀ جویباری قویتر است.
به گفته او تندی و تلخی که پونه دارد بسیار نرمکننده است و بویژه پونه کوهی در نرمش دادن موثرتر از جویباری است . خون را به سوی پوست میکشد و قرحهآور است . پونه را تنها خورندف عرق ریز است و بسیار گرمیبخش . مواد را از ژرفای تن جذب می کند . تکهکننده و خشکاننده و گرمکننده است .
پونه، بویژه پونۀ سبز را همچنین با شرابی بپزند و بر پوست نهند تا لکههای سیاه و خونی را که زیر پلکها پیدا میشود از بین ببرد .
خواص پونه در درمان دردهای بدن
برای درمان درد مفاصل آبپزش را بخورند. کوفتگی ماهیچه و پیرامون ماهیچه را برطرف میکند . ضماد پونه که پوست را میسوزاند هم داروی عرقالنساء است . ضماد پونه مزاج اندام را تغییر میدهد و جاذبی است که از ژرفا جذب میکند . همچنین پونه را بخورند و به دنبالش آب پنیر سر کشند و چندین روز پی در پی تکرار کنند که در علاج پاغر و واریس مفید است . پونهای که ( غلیجن ) نام دارد نیز خوردنش داروی ترنجیدگی و مالیدنش بر پوست که خون را بسوی پوست میکشد علاج نقرس است .
چون پونه هم تحلیلبرنده و هم تکهکننده و نرمیبخش است خوردنش در علاج جذام هم مفید است.
افشرهاش کرم گوش را از بین میبرد و پونه کوهی داروی زخم دهان است و ریختنیها را از سوراخ بینی بیرون سازد. سوختۀ غلیجن هم لثه را استوار سازد .
آبپز پونه علاج بلند نفسی ( انتصاب النفس ) است . پونه تنها و بویژه اگر با انجیر خورند سینه را از خلطهای غلیظ و لزج پاک می نماید. درمان درد دنده است و کوهی از جویباری در این باره موثر تر و غلیجن همه این کارها را میکند. سرکه را بر پونه پاشند یا پونهای که تازه در سرکه ریختهاند به بینی غشکرده نزدیک کنند تا از بوی آن به هوش آید . پونۀ شاک هم در علاج تپش قلب مفید است .
هر پونهای و بویژه پونۀ کوهی بیاشتهایی و ضعف معده را هم از بین میبرد و سکسکه را تسکین میدهد . پونه که زداینده و باز کننده و نرمکننده مواد صفرایی و سودایی است ، خودش و آبپزش در علاج یرقان مفید است. اگر بیمار یرقانی خود را با آب پز و پونۀ کوهی شستشو دهد عرق کند و سود بیند و اگر پونه را با انجیر خورند داروی استسقا است .
آب پز پونه برای پیچش و درد روده و قی و اسهال شدید مفید است . پونۀ بیابانی هم مسهلی ملایم است ، بنفع زهدان است ، کرم و بویژه کرمهای ریز را میکشد.
بیمار تب و لرز اگر هم آبپز پونه خورد ، یا پونه را در روغن بپزد و از آن روغن بر تن مالد بسیار نفع بیند .
خواص پونه در درمان بیماریها
خوردن و ضماد گذاشتن پونه پادزهر حشرات است . ضمادش تقریباً کار داغگذاری را انجام میدهد . کسی که سم خورده اگر پونه را با شراب بخورد سم را از کار بیندازد . دودکردن برگ پونه هم حشرات را میگریزاند . گستردن برگش نیز دشمن حشرات موذی است . پونۀ بیابانی داروی نیش کژدم است و اگر در آب جوشیدۀ پونۀ کوهی را بخورند پادزهر دندان درندگان است .
منبع:shafaf.ir
خبرگزاری آریا -
خواص پونه از دیدگاه ابوعلی سینا
خواص پونه از زبان ابوعلی سینا
حکیم ابوعلی سینا در خواص پونه بر تاثیر آن بر مزاج و دردهای شکم و معده تاکید میکند و آن را دورکننده حشرات نیز میداند.
سایت پژوهشگران طب گیاهی :ابوعلیسینا و به استناد مطالب جلد دوم کتاب قانون، حکیم بزرگ ایرانی با برشمردن انواع پونه میگوید که پونه گوهری است لطیف و پونۀ کوهی از پونۀ جویباری قویتر است.
به گفته او تندی و تلخی که پونه دارد بسیار نرمکننده است و بویژه پونه کوهی در نرمش دادن موثرتر از جویباری است . خون را به سوی پوست میکشد و قرحهآور است . پونه را تنها خورندف عرق ریز است و بسیار گرمیبخش . مواد را از ژرفای تن جذب می کند . تکهکننده و خشکاننده و گرمکننده است .
پونه، بویژه پونۀ سبز را همچنین با شرابی بپزند و بر پوست نهند تا لکههای سیاه و خونی را که زیر پلکها پیدا میشود از بین ببرد .
خواص پونه در درمان دردهای بدن
برای درمان درد مفاصل آبپزش را بخورند. کوفتگی ماهیچه و پیرامون ماهیچه را برطرف میکند . ضماد پونه که پوست را میسوزاند هم داروی عرقالنساء است . ضماد پونه مزاج اندام را تغییر میدهد و جاذبی است که از ژرفا جذب میکند . همچنین پونه را بخورند و به دنبالش آب پنیر سر کشند و چندین روز پی در پی تکرار کنند که در علاج پاغر و واریس مفید است . پونهای که ( غلیجن ) نام دارد نیز خوردنش داروی ترنجیدگی و مالیدنش بر پوست که خون را بسوی پوست میکشد علاج نقرس است .
چون پونه هم تحلیلبرنده و هم تکهکننده و نرمیبخش است خوردنش در علاج جذام هم مفید است.
افشرهاش کرم گوش را از بین میبرد و پونه کوهی داروی زخم دهان است و ریختنیها را از سوراخ بینی بیرون سازد. سوختۀ غلیجن هم لثه را استوار سازد .
آبپز پونه علاج بلند نفسی ( انتصاب النفس ) است . پونه تنها و بویژه اگر با انجیر خورند سینه را از خلطهای غلیظ و لزج پاک می نماید. درمان درد دنده است و کوهی از جویباری در این باره موثر تر و غلیجن همه این کارها را میکند. سرکه را بر پونه پاشند یا پونهای که تازه در سرکه ریختهاند به بینی غشکرده نزدیک کنند تا از بوی آن به هوش آید . پونۀ شاک هم در علاج تپش قلب مفید است .
هر پونهای و بویژه پونۀ کوهی بیاشتهایی و ضعف معده را هم از بین میبرد و سکسکه را تسکین میدهد . پونه که زداینده و باز کننده و نرمکننده مواد صفرایی و سودایی است ، خودش و آبپزش در علاج یرقان مفید است. اگر بیمار یرقانی خود را با آب پز و پونۀ کوهی شستشو دهد عرق کند و سود بیند و اگر پونه را با انجیر خورند داروی استسقا است .
آب پز پونه برای پیچش و درد روده و قی و اسهال شدید مفید است . پونۀ بیابانی هم مسهلی ملایم است ، بنفع زهدان است ، کرم و بویژه کرمهای ریز را میکشد.
بیمار تب و لرز اگر هم آبپز پونه خورد ، یا پونه را در روغن بپزد و از آن روغن بر تن مالد بسیار نفع بیند .
خواص پونه در درمان بیماریها
خوردن و ضماد گذاشتن پونه پادزهر حشرات است . ضمادش تقریباً کار داغگذاری را انجام میدهد . کسی که سم خورده اگر پونه را با شراب بخورد سم را از کار بیندازد . دودکردن برگ پونه هم حشرات را میگریزاند . گستردن برگش نیز دشمن حشرات موذی است . پونۀ بیابانی داروی نیش کژدم است و اگر در آب جوشیدۀ پونۀ کوهی را بخورند پادزهر دندان درندگان است .
منبع:shafaf.ir
با دلگرم همراه باشید تا با فواید بی نظیر عرق پونه آشنا شوید.
این گیاه نوعی نعنای جنگلی است و بوی فوقالعادهای دارد. اگر بوی شامهنواز آن شما را وسوسه کرد و خواستید آن را بچینید، بدانید که شبیه نعنا ولی کوچکتر از آن است.گیاهی علفی با ساقهای راست و کوتاه به رنگ سبز تند با گلهای ریز صورتی یا آبی است که برگهایی شبیه نعنا، بیضی اما کوچکتر و نوک تیزتر دارد.
ارتفاع آن 10 تا30 سانتیمتر و تمام اعضای هوایی آن قابل استفاده است. بوی معطر آن کاملا از نعنا قابل تشخیص است و طعم آن در ابتدا گرم، گس و تلخ است، اما پس از مدتی در دهان حس خنکی ایجاد میکند.میتوانید این گیاه را با ریشه از خاک در آورده و در گلدان کاشته و جلوی پنجره یا در بالکن قرار دهید.
در تمام فصول گرم سال، پونه از طریق ریشه تکثیر میشود و بوی معطر آن فضای خانه را مطبوع و حشرات موذی را دور میکند. همچنین میتوانید برگهای این گیاه خوشبو را خشک کرده و آن را در دوغ، ماست و... بریزید.
دم کرده ی پونه از ترکیب یک لیوان آب جوش با 2 گرم برگ خشک شده ی پونه که به مدت 5 تا 10 دقیقه دم کشیده و صاف شده حاصل می شود.
این دم کرده به طور معمول 2 تا 3 فنجان در روز استفاده می شود و محدودیتی در طول درمان وجود ندارد.
فواید پونه برای مقابله با بیماریها
عصاره ی پونه دارای خاصیت تسکین دهنده ی درد بوده و در محیط آزمایشگاه دیده شده که عصاره ی پونه در مقابل ویروس تب خال، ویروس آنفلوآنزا، بیماری نیوکاسل و ویروسهای مختلف دیگر فعال است.
عرق پونه خلط آور، قابض و بازکننده عروق است و اسانس آن به دلیل دارا بودن مانتول خاصیت بی حسی موضعی دارد و ضدعفونی کننده محیط است. این گیاه موش، مار و حشرات موذی را فراری می دهد و مرهم آن، تحریکات پوستی مثل گزش حشرات و ضرب دیدگی را بهبود می بخشد.
زنان باردار پونه نخورند
مصرف زیاد پونه برای زنان باردار مضر است. چراکه می تواند ماهیچه های رحم را منقبض کرده و سبب سقط جنین شود. این گیاه به تشدید سردرد کمک کرده و فشار خون و پمپاژ قلب را شدت می بخشد. مقدار زیاد مصرف آن موجب تشنج شده و برای معده و کلیه مضر است و باعث مسمومیت می شود.
روغن پونه از چین و چروک صورت جلوگیری میکند و برای از بین خارش و سیاهی پوست روغن پونه را به پوست بمالید.
طرز تهیه روغن پونه
پونه تازه را در روغن مایع خیسانده مقابل آفتاب میگذاریم تا آب آن تبخیر شود یا این که کمی حرارت میدهیم در ظروف سربسته نگذارید چون اسانس آن عوض میشود سپس صاف کرده روغن را روی صورت میگذاریم.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
با دلگرم همراه باشید تا با خواص پونه کوهی بیشتر آشنا شوید.
از گیاهان دارویی است که در آشپزی و مصارف دارویی استفاده می شود و در طب و پخت و پز برای هزاران سال مورد استفاده قرار گرفته است پونه کوهی به طور معمول رشد می کند و 50 سانتی متر قد دارد برگ بنفش آن حدود 2 تا 3 سانتی متر طول دارد.
پونه کوهی دارای مواد شیمیایی مانند ( تیمول، پینن، لیمونن، کارواکرول، اسیمن و کاریوفلن ) است که به گیاه بوی منحصر به فرد و لذت بخش می دهد. نه تنها پونه به غذا عطر و طعم می دهد بلکه دارای خواص آنتی اکسیدانی قوی و ضد باکتریایی می باشد.
تندی و تلخی که پونه دارد بسیار نرمکننده است و بویژه پونه کوهی در نرمش دادن موثرتر از جویباری است . خون را به سوی پوست میکشد و قرحهآور است . پونه را تنها خورندف عرق ریز است و بسیار گرمیبخش . مواد را از ژرفای تن جذب می کند . تکهکننده و خشکاننده و گرمکننده است .پونه، بویژه پونۀ سبز را همچنین با شرابی بپزند و بر پوست نهند تا لکههای سیاه و خونی را که زیر پلکها پیدا میشود از بین ببرد .
برای درمان درد مفاصل آبپزش را بخورند. کوفتگی ماهیچه و پیرامون ماهیچه را برطرف میکند . ضماد پونه که پوست را میسوزاند هم داروی عرقالنساء است .
ضماد پونه مزاج اندام را تغییر میدهد و جاذبی است که از ژرفا جذب میکند . همچنین پونه را بخورند و به دنبالش آب پنیر سر کشند و چندین روز پی در پی تکرار کنند که در علاج پاغر و واریس مفید است . پونهای که ( غلیجن ) نام دارد نیز خوردنش داروی ترنجیدگی و مالیدنش بر پوست که خون را بسوی پوست میکشد علاج نقرس است .چون پونه هم تحلیلبرنده و هم تکهکننده و نرمیبخش است خوردنش در علاج جذام هم مفید است.
افشرهاش کرم گوش را از بین میبرد و پونه کوهی داروی زخم دهان است و ریختنیها را از سوراخ بینی بیرون سازد. سوختۀ غلیجن هم لثه را استوار سازد .
آبپز پونه علاج بلند نفسی ( انتصاب النفس ) است . پونه تنها و بویژه اگر با انجیر خورند سینه را از خلطهای غلیظ و لزج پاک می نماید. درمان درد دنده است و کوهی از جویباری در این باره موثر تر و غلیجن همه این کارها را میکند. سرکه را بر پونه پاشند یا پونهای که تازه در سرکه ریختهاند به بینی غشکرده نزدیک کنند تا از بوی آن به هوش آید . پونۀ شاک هم در علاج تپش قلب مفید است .
هر پونهای و بویژه پونۀ کوهی بیاشتهایی و ضعف معده را هم از بین میبرد و سکسکه را تسکین میدهد . پونه که زداینده و باز کننده و نرمکننده مواد صفرایی و سودایی است ، خودش و آبپزش در علاج یرقان مفید است. اگر بیمار یرقانی خود را با آب پز و پونۀ کوهی شستشو دهد عرق کند و سود بیند و اگر پونه را با انجیر خورند داروی استسقا است .
آب پز پونه برای پیچش و درد روده و قی و اسهال شدید مفید است . پونۀ بیابانی هم مسهلی ملایم است ، بنفع زهدان است ، کرم و بویژه کرمهای ریز را میکشد.
بیمار تب و لرز اگر هم آبپز پونه خورد ، یا پونه را در روغن بپزد و از آن روغن بر تن مالد بسیار نفع بیند .خوردن و ضماد گذاشتن پونه پادزهر حشرات است . ضمادش تقریباً کار داغگذاری را انجام میدهد . کسی که سم خورده اگر پونه را با شراب بخورد سم را از کار بیندازد . دودکردن برگ پونه هم حشرات را میگریزاند . گستردن برگش نیز دشمن حشرات موذی است . پونۀ بیابانی داروی نیش کژدم است و اگر در آب جوشیدۀ پونۀ کوهی را بخورند پادزهر دندان درندگان است .
برای درمان انگل های روده ای 200 میلی گرم از روغن پونه کوهی سه بار در روز به مدت 6 هفته مصرف شود.
خوردن پونه کوهی می تواند سبب ناراحتی معده در برخی افراد شود علاوه بر این، کسانی که به گیاهان متعلق به خانواده نعناع مانند ریحان، سنبل، نعناع و مریم گلی حساسیت دارند باید مراقب باشند چرا که آنها نیز ممکن است به پونه واکنش های آلرژیک داشته باشند.
بارداری و شیردهی: پونه کوهی خوراکی در مقادیر دارویی در دوران بارداری نباید مصرف شود زیرا خطر سقط جنین با مصرف پونه کوهی وجود دارد.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی