برای آشنایی بیشتر با بیماری یوئیت چشم با دلگرم همراه باشید.
یوئیت به التهاب بافت یوه چشم گویند. یوه لایهٔ میانی چشم است و شامل عنبیه، جسم مژگانی و مشیمیه میباشد. بسیاری از انواع یووئیت مزمن هستند.بسیاری از انواع یوئیت مزمن هستند و ممکن است منجر به برخی عوارض از جمله آب مروارید، کاهش یا افزایش فشار چشم، آب سیاه، مشکلات شبکیه و کراتوپاتی باند شکل (Band keratopathy) شود. هر یک از این عوارض ممکن است منجر به کاهش دید شود.این بیماری ممکن است در هر سنی بروز کند.
بیشتر عروق خونی تغذیه کننده چشم در یووهآ میباشد. التهاب یووهآ میتواند بر قرنیه, شبکیه, صلبیه و قسمتهای حیاتی دیگر چشم تأثیر گذارد. از آنجایی که یووهآ در مجاورت بسیاری از قسمتهای مهم چشم قرار دارد لذا التهاب این لایه از چشم ممکن است دید را تهدید نموده و از التهابهای شایعتر لایههای بیرونی چشم شدیدتر باشد.
بیماری یوئیت قدامی
به التهاب عنبیه به تنهایی و یا به التهاب عنبیه و جسم مژگانی یوئیت قدامی اطلاق می شود.
یوئیت میانی
به التهاب جسم مژگانی یوئیت میانی گفته می شود.
یوئیت خلفی
به التهاب مشیمیه گفته می شود. یوئیت میانی و یوئیت خلفی معمولاً بدون درد هستند. نشانه های یوئیت خلفی و یوئیت میانی شامل، کاهش دید و مگس پران (دیدن سایه ای متحرک شبیه مگس در میدان بینایی) بوده و معمولاً دو طرفه است. بیشتر بیماران دچار یوئیت میانی، در سنین طفولیت یا جوانی مبتلا می شوند.
یوئیت منتشر
به التهاب در همهٔ قسمت های یوه یوئیت منتشرگفته می شود. یوئیت قدامی شایع ترین نوع یووئیت است. نشانه های یوئیت قدامی ممکن است تنها در یک چشم بروز کند. بیمار ممکن است درد خفیف تا شدید، قرمزی چشم و حساسیت به نور داشته باشد. ممکن است دید بیمار نیز دچار کاهش شده باشد.بیماری یووئیت منتشر مجموعه ای از نشانه های همهٔ انواع را دارد.
در بسیاری از موارد علل ابتلا به بیماری یوئیت ناشناخته است
علل یوئیت بسیار گوناگون است از جمله:
ممکن است باعث ایجاد یوئیت شوند. در بسیاری از موارد علت ابتلا به بیماری یوئیت ناشناخته است. همچنین یووئیت ممکن است در نتیجه آسیب به چشم یا ناشی از بیماری باشد که در نقاط دیگر بدن رخ داده است (مانند آرتریت). ایجاد التهاب در یک چشم ممکن است در نتیجه آسیب شدید چشم دیگر باشد(یووئیت همدرد Sympalhetic).
ممکن است بیماری یووئیت منجر به برخی عوارض از جمله آب مروارید، کاهش یا افزایش فشار چشم، آب سیاه، مشکلات شبکیه و کراتوپاتی باند شکل (Band keratopathy) شود. هر یک از این عوارض ممکن است منجر به کاهش دید شود. بیماری یوئیت چشم ممکن است در هر سنی بروز کند.
انجام معاینه دقیق چشم توسط چشم پزشک به هنگام بروز علائم از اهمیت ویژهای برخوردار است. التهاب درون چشمی ممکن است برای همیشه روی بینایی اثر بگذارد یا گاهی به نابینایی منجر شود. چشم پزشک از وسایل ویژهای استفاده کرده، درون چشم را معاینه میکند و غالباً بر همان اساس تشخیص بیماری را میدهد.
در برخی شرایط انجام آزمایشهای خونی، آزمایشهای پوستی عکس از سینه و گاهی حتی نمونهبرداری به طریقه جراحی از چشم ممکن است در تشخیص مفید باشند از آنجایی که بیماری یوئیت میتواند با وجود بیماری در قسمت های دیگر بدن همراه باشد، لذا ارزیابی و درک سلامتی عمومی بیمار حائز اهمیت است. این کار ممکن است نیازمند انجام مشاوره با متخصصین پزشکی دیگر باشد.
درمان یوئیت
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
ایدز (AIDS) در ایران
همه ی ما بسیار تا به حال در مورد بیماری ایدز شنیده ایم بیماری بسیار خطرناک و کشنده برای اینکه بتوانیم خودمان را در برابر بیماری ایدز محفوظ نگه داریم لازم اســت بیماری ایدز را بشناسیم و راه های جلوگیری از بیماری ایدز را بدانیم با دلگرم همراه باشید.
مقدمه ای در مورد بیماری ایدز
ایدز نوعی بیماری اســت که در دستگاه ایمنی و توسط ویروس نقص ایمنی (HIV) ایجاد میشود.
بیماری ناشی از ویروس HIV دارای سه مرحله اصلی اســت. در مرحله اول (عفونت حاد) فرد ممکن اســت برای مدت کوتاهی بیماری شبه آنفلوآنزایی را تجربه کند. به همین دلیل معمولاً این بیماری تا یک دوره طولانی بدون هیچ علائمی دنبال میشود که به این مرحله از بیماری، دوره نهفتگی گفته میشود.
هر چقدر که بیماری پیشرفت یابد، تداخل بیشتری با دستگاه ایمنی بدن پیدا میکند و باعث میشود که افراد به عفونتهایی مانند عفونت فرصتطلب و تومور دچار شوند، البته معمولاً در افرادی که دستگاه ایمنی آنها به خوبی عمل میکند تأثیرگذار نیست. در نهایت بیماری زمانی وارد مرحله ایدز خواهد شد که شمار سلولهای CD4+ T به کمتر از ۲۰۰ سلول در هر میکرولیتر برسد.
شما ممکن اســت که ویروس اچ. آی. وی. در بدن خود داشته باشید ولی از نظر سلامتی کاملاً سالم به نظر برسید. تنها راه مطمئن تشخیص آلودگی و یا عدم آلودگی به ویروس ایدز انجام آزمایش خون در آزمایشگاه می باشد.
از زمان ورود ویروس به بدن انسان تا زمانی که شواهد آزمایشگاهی ظاهر شود، ممکن اســت فاصله زمانی بین دو هفته تا شش ماه طول بکشد که به آن دوره پنجره می گویند. در این دوران شخص آلوده بوده و می تواند دیگران را نیز آلوده کنند، ولی ممکن اســت هیچ یک ازعلایم بالینی و آزمایشگاهی متداول را در خود بروز ندهد.
در صورتی که شما به رفتارخطرناکی دست زده اید و نگران سلامت خود شده اید، می توانید به پزشک خود و یا برای انجام آزمایش اچ. آی. وی. مستقیماً به مراکز انتقال خون و دیگر مراکزی که آزمایش ایدز را انجام می دهند، مراجعه کنید.
نکته بسیارمهمی که نباید فراموش شود این اســت که درطی این ۶ ماه نباید خود و دیگران را درمعرض رفتار خطرناک قرار دهید.
به طور کلی مراحل مبتلا شدن به بیماری خطرناک ایدز به 3 مرحله تقسیم می شوند که در هر مرحله شاهد علایم ایدز هستیم که در ادامه به همه آنها اشاره می کنیم :
1 – عفونت اولیه ، عفونت حاد و یا سندرم حاد ویروسی نامیده می شود.
2 – مرحله بدون علامت بالینی یا دوره نهفتگی نامیده می شود.
3 – مرحله علامتدار عفونت ایدز یا سندرم نقص ایمنی اکتسابی نامیده می شود.
مرحله اول
این مرحله چند هفته طول می کشد و معمولاً با یک حالت شبیه سرماخوردگی که بلافاصله بعد از عفونت رخ می هد همراه اســت از این حالت شبیه سرماخوردگی گاهی اوقات تحت عنوان حالت seroconversion یاد می شود. (علائمی نظیر تب، گلودرد، بزرگی غدد لنفاوی، درد مفاصل و عضلات ، سر درد، ضعف و بی حالی، بی اشتهایی ، تهوع و استفراغ، کاهش وزن، اسهال و گاهی دانه های جلدی و یا تظاهرات عصبی) در این مرحله بروز می کنند.
مرحله دوم
دوره نهفتگی بدون علائم یا با علائم کم اســت و بسته به فرد، از دو هفته تا بیست سال ممکن اســت طول بکشد و همانطور که از نام این مرحله پیدا اســت، خالی از هر علامتی اســت. هرچند ممکن اســت غدد متورم لنفاوی هم وجود داشته باشند (لنفادنوپاتی). سطح HIV در خون محیطی به سطح بسیار پایینی کاهش می یابد، ولی بیماری همچنان مسری اســت و آنتی بادی HIV در خون قابل ارزیابی اســت.تحقیقات نشان داده اســت که HIV طی این مرحله غیرفعال نیست و در غدد لنفاوی بسیار فعال اســت.
مرحله سوم
مرحله آخر HIV ( ایدز ) زمانی معنی پیدا می کند که شمار سلول های CD4+ T به کمتر از 200 سلول در هر میکرولیتر برسد و یا بیماری های خاص مرتبط با عفونت HIV رخ دهد.با گذشت زمان، سیستم ایمنی توان خود را از دست می هد و HIV جهش پیدا می کند و آلوده کنندگی اش تشدید می شود و با ایجاد نقص در سیستم ایمنی، علائم به وجود می آیند که در آغاز بسیاری از علائم خفیف هستند. ولی با تحلیل سیستم ایمنی، علائم تشدید می شوند.
باور اشتباهی در در مورد بیماری ایدز وجود دارد این اســت که بیماری ایدز و اچ آی وی یکی هستند!
این باور اشتباه اســت. اچ آی وی یک نوع ویروس اســت که وارد بدن فرد می شود و وی را حامل یا دارنده این عفونت می کند. تا زمانی که این ویروس در بدن وی باشد، می تواند ویروس را به فرد دیگری انتقال دهد. ایدز که شکل پیشرفته ابتلا به اچ آی وی اســت، به حالتی اطلاق می شود که سیستم دفاعی بدن فرد دارای اچ آی وی ضعیف شده و توان مقابله با ویروس را ندارد.
در این حالت این ویروس فرد را مستعد هر گونه بیماری و عفونت های فرصت طلب می کند، که دیگر بدن توان مقابله با آنها را ندارد. پس اچ ای وی، باعث ایدز می شود. در حال حاضر زمان متوسط بین عفونت با اچ آی وی و ظهور علائم ایدز تقریبا ۱۰ سال اســت. این زمان به مقدار زیاد از فردى به فرد دیگر متفاوت اســت و به عوامل بسیار از جمله وضعیت سلامتى و رفتارهاى فرد بستگى دارد.
در حال حاضر با تجویز درمان هاى موجود که تکثیر ویروس را مهار مى کنند، مى توان سرعت ضعیف شدن دستگاه ایمنى را کند کرد. همچنین مى توان از بعضى از بیمارى هاى همراه با ایدز پیشگیرى یا آنها را درمان کرد. بنابراین تشخیص زودرس آلودگى به اچ آی وی امکان انتخاب هاى بیشتر درمانى و پیشگیرى را فراهم مى آورد.
بیماری ایدز ٬ مسری و بسیار خطرناک اســت و در تمام جهان وجود دارد. برای درمان قطعی ایدز هیچ دارو و یا واکسنی وجود ندارد. با توجه به این که راه های انتقال عمدتاً با رفتار انسان مرتبط هستند، آموزش به منظور ترویج رفتارهای ایمن، نقش اساسی دارد.
هدف آموزش در این بیماری به طور عمده بر تغییر رفتارهای مخاطره آمیز، کاهش خطر تماس و انتقال، کاهش اضطراب روانی-اجتماعی و کمک به بیماران برای تطابق با مراقبت های مورد نیاز معطوف می باشد. با توجه به وجود خطر بالقوه برای همه ی آحاد جامعه، ضروری اســت آموزش به صورت فراگیر انجام شود.
تماس جنسی نا امن
ویروس HIV از طریق مایع منی (همچنین شامل مایعی که قبل ازمنی خارج می شود) ، ترشحات دستگاه تناسلی زنان وخون افراد مبتلا به آن منتقل می شود و افرادی که با این ترشحات ، چه از طریق همجنس بازی و چه از طریق روش معمول جنسی ، تماس حاصل نمایند دچار عفونت HIV می گردند
وجود بیماریهای مقاربتی مثل سوزاک، سفلیس و همچنین زخمهای دستگاه تناسلی خطر آلودگی را چند برابر خواهد کرد.
بدیهی اســت اگر شما و یا همسرتان به عفونت HIV مبتلا نباشید از راه جنسی به این بیماری مبتلا نخواهید شد
بعضی از دلایل حاکی از آن می باشد که از طریق روابط جنسی دهانی نیز ممکن اســت فرد دچار عفونت HIV گردد.
گفتنی اســت که احتمال انتقال عفونت HIV از مردان آلوده به زنان در طول ارتباط جنسی به مراتب بیش از انتقال این عفونت به مردان می باشد و مایع منی آلوده ممکن اســت برای چند روز در واژن زن باقی بماند.
سلولهای ناحیة دهانة رحم نیز دارای استعداد زیاد برای ابتلا به عفونت HIV هستند. اگر چه زنان از طریق ارتباط جنسی در معرض بیشتری از ابتلا به عفونت HIV می باشند، ولی به یاد داشته باشید که جانسون، قهرمان بسکتبال از طریق داشتن ارتباط جنسی با یک زن مبتلا به این بیماری گردید.
زمانی که جانسون قهرمان بسکتبال اعلام نمود که به عفونت HIV مبتلا شده اســت، این نکته را خاطرنشان کرد که وی همواره به عنوان یک بازیکن تیم ورزشی مجبور به مسافرتهای فراوانی بود و هرگز در مورد داشتن ارتباط جنسی بازنان دارای عفت اخلاقی نبوده اســت.
در یک روزنامه چنین گزارش شد که به علت نبود عفت اخلاقی جانسون نمی داند که کدامیک از زنان، وی را مبتلا به این بیماری وحشتناک کرده اســت.
ابتلای افراد به عفونت HIV از طریق ارتباط جنسی معمول در بسیاری از کشورهای افریقایی و برخی از مناطق آمریکای جنوبی مشاهده می شود.
اگر چه در ایالات متحده این انتقال بیشتر از طریق روابط میان افراد همجنس باز صورت گرفته اســت، ولی در پسران جهان بیش از 75% موارد انتقال عفونت HIV از طریق داشتن روابط جنسی معمول با فرد آلوده بوده اســت که این روند در کشور آمریکا و کانادا به سرعت رو به رشد می باشد.
بسیاری از زنان در آمریکا از طریق داشتن روابط جنسی با مردان آلوده به عفونت HIV دچار این بیماری می شوند هر چند که این مردان معتاد به مواد مخدر تزریقی نمی باشند.
همجنس بازی از روشهایی اســت که موجب ابتلای افراد به عفونت HIV می شود؛ به ویژه شخصی که مفعول واقع شده اســت، در معرض بیشتری از این آلودگی قرار دارد زیرا آلت تناسلی فرد موجب پارگی لایه های داخلی مقعد شده و این امر موجب می گردد تا HIV که درون مایع منی قرار دارد به راحتی وارد جریان خون شود.
سرایت از مادرآلوده به جنین در داخل رحم و یا انتقال به کودک درطی دوران شیردهی
ویروس HIV از مادر آلوده به کودک ممکن اســت در دوران حاملگی، هنگام وضع حمل یا کمی بعد از زایمان انتقال یابد.
HIV میتواند در شیر پستان زن آلوده وجود داشته باشد و به نوزادش منتقل شود اما با وجود داروهای خاص٬ شانس این انتقال بسیار کاهش مییابد هر چند در بسیاری از کشورهای در حال پیشرفت و فقیر، چنین داروهایی در دسترس نیست.
در کودکان٬ آلودگی به HIV بسرعت به طرف ایجاد بیماری ایدز پیشرفت میکند و شانس زنده ماندن کودک هم کم اســت.
استفاده مشترک از سرنگ و سوزن آلوده جهت تزریق
استفاده مشترک از سرنگ آلوده (که این عمل میان افراد معتاد به مواد مخدر تزریقی بسیار معمول می باشد ) و یا برخورد تصادفی با سوزن آلوده به عفونت HIV (گاهی اوقات این امر در مراکز پزشکی اتفاق می افتد) موجبات ابتلای افراد به عفونت HIV فراهم می آورد .
خالکوبی با سوزن آلوده؛ سوراخ کردن گوش بوسیله سوزن و وسایل آلوده؛ استفاده از مسواک و تیغ ریش تراش شخص بیمار؛ درمانهای دندانپزشکی، ختنه و یا جراحی های دیگر با وسایل آلوده از دیگر موارد انتقال HIV می باشد.
سرایت از طریق خون و فرآوردههای خونی
در اوایل دهه 1980 عفونت HIV به سرعت میان افرادی که به علت ابتلا به بیماری هموفیلی مجبور به تزریق خون بودند افزایش پیدا نمود. افراد مبتلا به هموفیلی در هنگام خونریزی٬ خونشان منعقد نمی شود.به همین علت هنگام آسیب دیدگی مقدار زیادی خون از بدنشان خارج می شود. در اوایل شیوع اپیدمی ایدز بیش از نیمی از 20000 فرد مبتلا به هموفیلی دچار عفونت HIV گردیدند.
در میان دهه 1980 آزمایش تشخیص آنتی بادی HIV (این آزمایش وجود عفونت HIV را مشخص می نمود) دردسترس عموم قرار گرفت و بانک خون نیز آغاز به شناسایی خونهای اهدایی نمود. از سال 1987 به بعد دیگر هیچ فرد مبتلا به هموفیلی به علت تزریق خون دچار عفونت HIV نگردید.
اگر چه تزریق خون یکی از مواردی بود که افراد دچار عفونت HIV می شدند ولی هیچ فردی از طریق اهدای خون به این عفونت مبتلا نگردید. زیرا هنگام اهدای خون از سوزنهای یکبار مصرف استفاده می شد و نیز خونهای تزریقی قبلا از نظر وجود HIV بررسی می گردید.
مطمئن ترین راه حذف خطر اســت. این به معنای خودداری کردن از تماس با خون، منی، ترشحات قبل از انزال، ترشحات مهبلی و یا شیر مادر مبتلا به ایدز اســت.
یعنی اجتناب از هر نوع فعالیت جنسی خطرناک و بی بند و بار و یا تزریق مواد مخدر.
به عبارت دیگر، اگر دست به چنین فعالیت هایی نزنید، به ایدز مبتلا نمی شوید.
کاندوم های از نوع لاتکس در صورت استفاده صحیح و مداوم می توانند احتمال انتقال ایدز را تا حد قابل ملاحظه ای کاهش دهند.
تب
یکی از اولین نشانه های ARS می تواند تب خفیف، تا حدود 102 درجه فارنهایت باشد. این تب اگر اتفاق بیفتد معمولاً با علائم خفیف دیگر مثل خستگی، تورم غدد لنفاوی و گلودرد همراه خواهد بود.
در این نقطه ویروس به سمت جریان خون در حال حرکت اســت و شروع به تکثیر به تعداد بالا می کند. وقتی این اتفاق می افتد، سیستم ایمنی بدن واکنش التهابی نشان می دهد.
گلودرد و سردرد
درست مثل سایر علائم، گلودرد و سردرد هم فقط در موقعیت جزء علائم ARS تشخیص داده می شوند.
درد عضلانی، درد مفصلی و تورم گره های لنفاوی
ARS معمولاً با آنفولانزا، مونونوکلئوز یا سایر عفونت های ویروسی، حتی سفلیس و هپاتیت، اشتباه گرفته می شود. جای تعجب نیست که بسیاری از علائم این بیماری ها یکسان هستند، مثل درد در مفاصل و عضلات و تورم گره های لنفاوی.
گره های لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی بدن شما هستند و زمانیکه عفونتی وارد بدن شود، متورم می شوند. بسیاری از آنها در زیربغل، کشاله های ران و گردن وجود دارند.
علائم پوستی ابتلا به ایدز
جوش و دانه های پوستی
جوش های پوستی ممکن اســت هم در ابتدا و انتهای دوره HIV/AIDS پدیدار شود. این جوش ها ممکن اســت در هر نقطه ای از بدنتان ایجاد شوند که اگر توضیح و علت دیگری نداشتند، بهتر اســت حتماً تست HIV انجام دهید.
حالت تهوع، استفراغ و اسهال
30 تا 60 درصد افراد در مراحل اولیه HIV به حالت تهوع، استفراغ یا اسهال دچار می شوند.
این علائم همچنین ممکن اســت در نتیجه درمان ضدویروسی و بعدها در روند عفونت درنتیجه عفونتی دیگر اتفاق بیفتد. اسهالی که مداوم باشد و به درمان های معمول واکنش ندهد نیز می تواند نشانه ای از این ویروس باشد.
کاهش وزن
کاهش وزن نشانه بیماری پیشرفته تر اســت و می تواند درنتیجه اسهال شدید اتفاق بیفتد. اگر در حال کم کردن وزن هستید، یعنی سیستم ایمنی بدنتان بسیار ضعیف شده اســت. در این وضعیت، بیمار حتی اگر تغذیه خوبی داشته باشد و تا آنجا که می تواند غذا بخورد باز هم وزن زیادی کم می کند. این مشکل معمولاً در مراحل آخری بیماری اتفاق می افتد. این روزها اما با کمک درمان ضدویروسی این مشکل کمتر شده اســت.
سرفه های خشک
این نشانه --سرفه های موذی که ممکن اســت هفته ها طول بکشد و به نظر می رسد که هیچوقت بهتر نخواهد شد-- یکی از متداول ترین نشانه های بیماری در بیماران مبتلا به HIV که در مراحل پیشرفته بیماری خود قرار دارند می باشد.
تعرق شبانگاهی
تقریباً نیمی از افراد در مراحل اولیه عفونت HIV دچار تعرق شبانه می شوند. این مشکل با پیشرفت بیماری ممکن اســت وخیم تر شود و ارتباطی با ورزش کردن یا دمای اتاق ندارد.
نادیده گرفتن این مشکل که تقریباً مشابه گُرگرفتگی اســت که زنان در شروع یائسگی دچار آن می شوند بسیار دشوار اســت تعریقی ناگهانی و شدید که فرد را مجبور می کند برای عوض کردن لباس هایش از خواب بیدار شود.
عفونت های قارچی
عفونت قارچی دیگر که در مراحل آخری این بیماری ایجاد می شود، تبخال اســت. تبخال دهانی و تبخال تناسلی هر دو می توانند هم نشانه هایی از ARS و هم عفونت HIV یا ایدز باشد.
یکی دیگر از نشانه های آخری عفونت HIV تغییراتی مثل ضخیم و خمیده شدن ناخن ها، شکاف برداشتن و تغییر رنگ آنها می باشد.این مشکل معمولاً در اثر عفونت قارچی مثل کاندیدا اتفاق می افتد. بیمارانی که سیستم ایمنی بدنشان ضعیف شده اســت بیشتر در معرض عفونت های قارچی هستند.
سردرگمی و مشکل در تمرکز
مشکلات شناختی نیز می توانند یکی از نشانه های جنون ناشی از HIV باشند که معمولاً در مراحل آخری این بیماری پدیدار می شوند. علاوه بر سردرگمی و مشکل برای تمرکز، جنون ناشی از HIV شامل مشکلات حافظه و مشکلات رفتاری مثل عصبانیت و آسیب پذیری و زودرنجی نیز می شود.
حتی ممکن اســت تغییرات حرکتی نیز به دنبال داشته باشد
دست و پاچلفتی شدن، نداشتن هماهنگی و مشکل در کارهایی که نیاز به مهارت های حرکتی دارد مثل نوشتن.
علاوه بر مواردی که مطرح شد باید بدانیم ابتلا به بیماری ایدز در اغلب موارد با عوارض ساده ای مانند اسهال ، خارش پوست و افزایش خفیف حرارت بدن شروع می شود. این عوارض پس از چند هفته خودبخود برطرف می شود و شخص خیال می کند که به سرماخوردگی دچار بوده اســت. از آنجا که ساخته شدن پادتنهای موثر حدود 14 روز طول می کشد دراین زمان جدال بین ویروسها و پادتنها در جریان اســت.
این را هم بدانید که بدن در روزهای اول ورود ویروس HIV شروع به ساخت آنتی بادی بر علیه آن نمی کند. بنابراین ممکن اســت تست آزمایشگاهی اول نتیجه را به اشتباه منفی گزارش کند. پس از سپری شدن این مرحله دورانی فرا می رسد که حال شخص بیمار خوب می شود اما در خون او پادتن ضد ایدز را می توان تشخیص داد و از خون وی ویروس ایدز را بدست آورد.
سلول های لنفوسیت T4 که مبتلا شده اســت شروع به تقسیم می کند همین امر باعث تورم غدد لنفاوی می شود. تورم غدد لنفاوی گاه ماهها یا سالها بعد از ابتلای اولیه پدیدار می شود و می تواند مدتها به همان حال باقی بماند. در بسیاری از موارد هم ناراحتیهای جدی دیگری به آن اضافه می شود. بیماران اکثرا به شدت لاغر می شوند چون دیواره روده آنها مواد غذایی را بطور کامل جذب نمی کند.
عرق کردن در شب و احساس خستگی ، التهاب بیضه ها از سایر علایم این بیماری اســت. مرحله بعدی که در آن تصویر نهایی بیماری ایدز به نمایش گذاشته می شود حاصل از درهم شکسته شدن کامل سیستم دفاعی بدن اســت. تعداد سلولهای لنفوسیت T4 به شدت کاهش یافته اســت و در این حالت انواع بیماریهای باکتریایی ، ویروسی و انگلی قادر هستند که فرد مبتلا را از پای بیاندازند.
اولین تست اچ. آی. وی.
چه زمانی بعد از رفتار خطرناک بایستی آزمایش اچ. آی. وی. داد؟
اگر شما در ایران زندگی می کنید:
• اولین آزمایش ۸ هفته بعد از رفتار خطرناک
• تکرار آزمایش ۶ ماه بعد از رفتار خطرناک
در ایران معمولاً دسترسی به آزمایش استاندارد اچ. آی. وی. ( HIV-ELISA ) سهل تر اســت . این نوع آزمایش در ایران برای بار اول ۸ هفته بعد از رفتار خطرناک به مراجعه کنندگان توصیه می شود. ولی به دلیل اینکه سرعت و میزان تولید پادتن خون در بدن افراد متفاوت اســت و برای انجام آزمایش دقیقی که بتوان به نتیجه آن استنتاج کرد و جواب قطعی را ارائه داد، ۶ ماه بعد از رفتار خطرناک بایستی که آزمایش تکرار شود.
اگر شما در اروپا و یا آمریکای شمالی زندگی می کنید:
• اولین آزمایش ۲ هفته بعد از رفتار خطرناک
• تکرار آزمایش ۱۲ هفته بعد از رفتار خطرناک
در کشورهای اتحادیه اروپا و آمریکای شمالی معمولاً به دلیل دسترسی سهل تر به روش تست (HIV-PCR) اولین آزمایش ۲ هفته بعد از رفتار خطرناک توصیه می شود. این روش دو هفته بعد از ورود ویروس قادر به جستجو و ردیابی مستقیم ویروس در خون می باشد. اطمینان به این تست تنها ۹۵ درصد اســت. بنابراین برای دفعه دوم ۱۲ هفته بعد یک تست (HIV-ELISA) نیز توصیه می شود که میزان پادتن (آنتی بادی) ها یی که خون شخص آلوده برعلیه ویروس اچ. آی. وی. تولید کرده اســت را اندازه گیری می کند .
در آخر:
ایدز تأثیر بسیار زیادی بر روی جوامع داشتهاســت، چه به عنوان یک بیماری و چه به عنوان عاملی برای تبعیض. همچنین تاثیرات اقتصادی قابل توجهی داشته اســت. تصورهای نادرست بسیاری در رابطه با ایدز وجود دارد، برای مثال انتقال ایدز از طریق رابطههای سطحی غیرجنسی. این بیماری همچنین موضوع مجادله ادیان شده اســت.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
ایدز (AIDS) در ایران
همه ی ما بسیار تا به حال در مورد بیماری ایدز شنیده ایم بیماری بسیار خطرناک و کشنده برای اینکه بتوانیم خودمان را در برابر بیماری ایدز محفوظ نگه داریم لازم اســت بیماری ایدز را بشناسیم و راه های جلوگیری از بیماری ایدز را بدانیم با دلگرم همراه باشید.
مقدمه ای در مورد بیماری ایدز
ایدز نوعی بیماری اســت که در دستگاه ایمنی و توسط ویروس نقص ایمنی (HIV) ایجاد میشود.
بیماری ناشی از ویروس HIV دارای سه مرحله اصلی اســت. در مرحله اول (عفونت حاد) فرد ممکن اســت برای مدت کوتاهی بیماری شبه آنفلوآنزایی را تجربه کند. به همین دلیل معمولاً این بیماری تا یک دوره طولانی بدون هیچ علائمی دنبال میشود که به این مرحله از بیماری، دوره نهفتگی گفته میشود.
هر چقدر که بیماری پیشرفت یابد، تداخل بیشتری با دستگاه ایمنی بدن پیدا میکند و باعث میشود که افراد به عفونتهایی مانند عفونت فرصتطلب و تومور دچار شوند، البته معمولاً در افرادی که دستگاه ایمنی آنها به خوبی عمل میکند تأثیرگذار نیست. در نهایت بیماری زمانی وارد مرحله ایدز خواهد شد که شمار سلولهای CD4+ T به کمتر از ۲۰۰ سلول در هر میکرولیتر برسد.
شما ممکن اســت که ویروس اچ. آی. وی. در بدن خود داشته باشید ولی از نظر سلامتی کاملاً سالم به نظر برسید. تنها راه مطمئن تشخیص آلودگی و یا عدم آلودگی به ویروس ایدز انجام آزمایش خون در آزمایشگاه می باشد.
از زمان ورود ویروس به بدن انسان تا زمانی که شواهد آزمایشگاهی ظاهر شود، ممکن اســت فاصله زمانی بین دو هفته تا شش ماه طول بکشد که به آن دوره پنجره می گویند. در این دوران شخص آلوده بوده و می تواند دیگران را نیز آلوده کنند، ولی ممکن اســت هیچ یک ازعلایم بالینی و آزمایشگاهی متداول را در خود بروز ندهد.
در صورتی که شما به رفتارخطرناکی دست زده اید و نگران سلامت خود شده اید، می توانید به پزشک خود و یا برای انجام آزمایش اچ. آی. وی. مستقیماً به مراکز انتقال خون و دیگر مراکزی که آزمایش ایدز را انجام می دهند، مراجعه کنید.
نکته بسیارمهمی که نباید فراموش شود این اســت که درطی این ۶ ماه نباید خود و دیگران را درمعرض رفتار خطرناک قرار دهید.
به طور کلی مراحل مبتلا شدن به بیماری خطرناک ایدز به 3 مرحله تقسیم می شوند که در هر مرحله شاهد علایم ایدز هستیم که در ادامه به همه آنها اشاره می کنیم :
1 – عفونت اولیه ، عفونت حاد و یا سندرم حاد ویروسی نامیده می شود.
2 – مرحله بدون علامت بالینی یا دوره نهفتگی نامیده می شود.
3 – مرحله علامتدار عفونت ایدز یا سندرم نقص ایمنی اکتسابی نامیده می شود.
مرحله اول
این مرحله چند هفته طول می کشد و معمولاً با یک حالت شبیه سرماخوردگی که بلافاصله بعد از عفونت رخ می هد همراه اســت از این حالت شبیه سرماخوردگی گاهی اوقات تحت عنوان حالت seroconversion یاد می شود. (علائمی نظیر تب، گلودرد، بزرگی غدد لنفاوی، درد مفاصل و عضلات ، سر درد، ضعف و بی حالی، بی اشتهایی ، تهوع و استفراغ، کاهش وزن، اسهال و گاهی دانه های جلدی و یا تظاهرات عصبی) در این مرحله بروز می کنند.
مرحله دوم
دوره نهفتگی بدون علائم یا با علائم کم اســت و بسته به فرد، از دو هفته تا بیست سال ممکن اســت طول بکشد و همانطور که از نام این مرحله پیدا اســت، خالی از هر علامتی اســت. هرچند ممکن اســت غدد متورم لنفاوی هم وجود داشته باشند (لنفادنوپاتی). سطح HIV در خون محیطی به سطح بسیار پایینی کاهش می یابد، ولی بیماری همچنان مسری اســت و آنتی بادی HIV در خون قابل ارزیابی اســت.تحقیقات نشان داده اســت که HIV طی این مرحله غیرفعال نیست و در غدد لنفاوی بسیار فعال اســت.
مرحله سوم
مرحله آخر HIV ( ایدز ) زمانی معنی پیدا می کند که شمار سلول های CD4+ T به کمتر از 200 سلول در هر میکرولیتر برسد و یا بیماری های خاص مرتبط با عفونت HIV رخ دهد.با گذشت زمان، سیستم ایمنی توان خود را از دست می هد و HIV جهش پیدا می کند و آلوده کنندگی اش تشدید می شود و با ایجاد نقص در سیستم ایمنی، علائم به وجود می آیند که در آغاز بسیاری از علائم خفیف هستند. ولی با تحلیل سیستم ایمنی، علائم تشدید می شوند.
باور اشتباهی در در مورد بیماری ایدز وجود دارد این اســت که بیماری ایدز و اچ آی وی یکی هستند!
این باور اشتباه اســت. اچ آی وی یک نوع ویروس اســت که وارد بدن فرد می شود و وی را حامل یا دارنده این عفونت می کند. تا زمانی که این ویروس در بدن وی باشد، می تواند ویروس را به فرد دیگری انتقال دهد. ایدز که شکل پیشرفته ابتلا به اچ آی وی اســت، به حالتی اطلاق می شود که سیستم دفاعی بدن فرد دارای اچ آی وی ضعیف شده و توان مقابله با ویروس را ندارد.
در این حالت این ویروس فرد را مستعد هر گونه بیماری و عفونت های فرصت طلب می کند، که دیگر بدن توان مقابله با آنها را ندارد. پس اچ ای وی، باعث ایدز می شود. در حال حاضر زمان متوسط بین عفونت با اچ آی وی و ظهور علائم ایدز تقریبا ۱۰ سال اســت. این زمان به مقدار زیاد از فردى به فرد دیگر متفاوت اســت و به عوامل بسیار از جمله وضعیت سلامتى و رفتارهاى فرد بستگى دارد.
در حال حاضر با تجویز درمان هاى موجود که تکثیر ویروس را مهار مى کنند، مى توان سرعت ضعیف شدن دستگاه ایمنى را کند کرد. همچنین مى توان از بعضى از بیمارى هاى همراه با ایدز پیشگیرى یا آنها را درمان کرد. بنابراین تشخیص زودرس آلودگى به اچ آی وی امکان انتخاب هاى بیشتر درمانى و پیشگیرى را فراهم مى آورد.
بیماری ایدز ٬ مسری و بسیار خطرناک اســت و در تمام جهان وجود دارد. برای درمان قطعی ایدز هیچ دارو و یا واکسنی وجود ندارد. با توجه به این که راه های انتقال عمدتاً با رفتار انسان مرتبط هستند، آموزش به منظور ترویج رفتارهای ایمن، نقش اساسی دارد.
هدف آموزش در این بیماری به طور عمده بر تغییر رفتارهای مخاطره آمیز، کاهش خطر تماس و انتقال، کاهش اضطراب روانی-اجتماعی و کمک به بیماران برای تطابق با مراقبت های مورد نیاز معطوف می باشد. با توجه به وجود خطر بالقوه برای همه ی آحاد جامعه، ضروری اســت آموزش به صورت فراگیر انجام شود.
تماس جنسی نا امن
ویروس HIV از طریق مایع منی (همچنین شامل مایعی که قبل ازمنی خارج می شود) ، ترشحات دستگاه تناسلی زنان وخون افراد مبتلا به آن منتقل می شود و افرادی که با این ترشحات ، چه از طریق همجنس بازی و چه از طریق روش معمول جنسی ، تماس حاصل نمایند دچار عفونت HIV می گردند
وجود بیماریهای مقاربتی مثل سوزاک، سفلیس و همچنین زخمهای دستگاه تناسلی خطر آلودگی را چند برابر خواهد کرد.
بدیهی اســت اگر شما و یا همسرتان به عفونت HIV مبتلا نباشید از راه جنسی به این بیماری مبتلا نخواهید شد
بعضی از دلایل حاکی از آن می باشد که از طریق روابط جنسی دهانی نیز ممکن اســت فرد دچار عفونت HIV گردد.
گفتنی اســت که احتمال انتقال عفونت HIV از مردان آلوده به زنان در طول ارتباط جنسی به مراتب بیش از انتقال این عفونت به مردان می باشد و مایع منی آلوده ممکن اســت برای چند روز در واژن زن باقی بماند.
سلولهای ناحیة دهانة رحم نیز دارای استعداد زیاد برای ابتلا به عفونت HIV هستند. اگر چه زنان از طریق ارتباط جنسی در معرض بیشتری از ابتلا به عفونت HIV می باشند، ولی به یاد داشته باشید که جانسون، قهرمان بسکتبال از طریق داشتن ارتباط جنسی با یک زن مبتلا به این بیماری گردید.
زمانی که جانسون قهرمان بسکتبال اعلام نمود که به عفونت HIV مبتلا شده اســت، این نکته را خاطرنشان کرد که وی همواره به عنوان یک بازیکن تیم ورزشی مجبور به مسافرتهای فراوانی بود و هرگز در مورد داشتن ارتباط جنسی بازنان دارای عفت اخلاقی نبوده اســت.
در یک روزنامه چنین گزارش شد که به علت نبود عفت اخلاقی جانسون نمی داند که کدامیک از زنان، وی را مبتلا به این بیماری وحشتناک کرده اســت.
ابتلای افراد به عفونت HIV از طریق ارتباط جنسی معمول در بسیاری از کشورهای افریقایی و برخی از مناطق آمریکای جنوبی مشاهده می شود.
اگر چه در ایالات متحده این انتقال بیشتر از طریق روابط میان افراد همجنس باز صورت گرفته اســت، ولی در پسران جهان بیش از 75% موارد انتقال عفونت HIV از طریق داشتن روابط جنسی معمول با فرد آلوده بوده اســت که این روند در کشور آمریکا و کانادا به سرعت رو به رشد می باشد.
بسیاری از زنان در آمریکا از طریق داشتن روابط جنسی با مردان آلوده به عفونت HIV دچار این بیماری می شوند هر چند که این مردان معتاد به مواد مخدر تزریقی نمی باشند.
همجنس بازی از روشهایی اســت که موجب ابتلای افراد به عفونت HIV می شود؛ به ویژه شخصی که مفعول واقع شده اســت، در معرض بیشتری از این آلودگی قرار دارد زیرا آلت تناسلی فرد موجب پارگی لایه های داخلی مقعد شده و این امر موجب می گردد تا HIV که درون مایع منی قرار دارد به راحتی وارد جریان خون شود.
سرایت از مادرآلوده به جنین در داخل رحم و یا انتقال به کودک درطی دوران شیردهی
ویروس HIV از مادر آلوده به کودک ممکن اســت در دوران حاملگی، هنگام وضع حمل یا کمی بعد از زایمان انتقال یابد.
HIV میتواند در شیر پستان زن آلوده وجود داشته باشد و به نوزادش منتقل شود اما با وجود داروهای خاص٬ شانس این انتقال بسیار کاهش مییابد هر چند در بسیاری از کشورهای در حال پیشرفت و فقیر، چنین داروهایی در دسترس نیست.
در کودکان٬ آلودگی به HIV بسرعت به طرف ایجاد بیماری ایدز پیشرفت میکند و شانس زنده ماندن کودک هم کم اســت.
استفاده مشترک از سرنگ و سوزن آلوده جهت تزریق
استفاده مشترک از سرنگ آلوده (که این عمل میان افراد معتاد به مواد مخدر تزریقی بسیار معمول می باشد ) و یا برخورد تصادفی با سوزن آلوده به عفونت HIV (گاهی اوقات این امر در مراکز پزشکی اتفاق می افتد) موجبات ابتلای افراد به عفونت HIV فراهم می آورد .
خالکوبی با سوزن آلوده؛ سوراخ کردن گوش بوسیله سوزن و وسایل آلوده؛ استفاده از مسواک و تیغ ریش تراش شخص بیمار؛ درمانهای دندانپزشکی، ختنه و یا جراحی های دیگر با وسایل آلوده از دیگر موارد انتقال HIV می باشد.
سرایت از طریق خون و فرآوردههای خونی
در اوایل دهه 1980 عفونت HIV به سرعت میان افرادی که به علت ابتلا به بیماری هموفیلی مجبور به تزریق خون بودند افزایش پیدا نمود. افراد مبتلا به هموفیلی در هنگام خونریزی٬ خونشان منعقد نمی شود.به همین علت هنگام آسیب دیدگی مقدار زیادی خون از بدنشان خارج می شود. در اوایل شیوع اپیدمی ایدز بیش از نیمی از 20000 فرد مبتلا به هموفیلی دچار عفونت HIV گردیدند.
در میان دهه 1980 آزمایش تشخیص آنتی بادی HIV (این آزمایش وجود عفونت HIV را مشخص می نمود) دردسترس عموم قرار گرفت و بانک خون نیز آغاز به شناسایی خونهای اهدایی نمود. از سال 1987 به بعد دیگر هیچ فرد مبتلا به هموفیلی به علت تزریق خون دچار عفونت HIV نگردید.
اگر چه تزریق خون یکی از مواردی بود که افراد دچار عفونت HIV می شدند ولی هیچ فردی از طریق اهدای خون به این عفونت مبتلا نگردید. زیرا هنگام اهدای خون از سوزنهای یکبار مصرف استفاده می شد و نیز خونهای تزریقی قبلا از نظر وجود HIV بررسی می گردید.
مطمئن ترین راه حذف خطر اســت. این به معنای خودداری کردن از تماس با خون، منی، ترشحات قبل از انزال، ترشحات مهبلی و یا شیر مادر مبتلا به ایدز اســت.
یعنی اجتناب از هر نوع فعالیت جنسی خطرناک و بی بند و بار و یا تزریق مواد مخدر.
به عبارت دیگر، اگر دست به چنین فعالیت هایی نزنید، به ایدز مبتلا نمی شوید.
کاندوم های از نوع لاتکس در صورت استفاده صحیح و مداوم می توانند احتمال انتقال ایدز را تا حد قابل ملاحظه ای کاهش دهند.
تب
یکی از اولین نشانه های ARS می تواند تب خفیف، تا حدود 102 درجه فارنهایت باشد. این تب اگر اتفاق بیفتد معمولاً با علائم خفیف دیگر مثل خستگی، تورم غدد لنفاوی و گلودرد همراه خواهد بود.
در این نقطه ویروس به سمت جریان خون در حال حرکت اســت و شروع به تکثیر به تعداد بالا می کند. وقتی این اتفاق می افتد، سیستم ایمنی بدن واکنش التهابی نشان می دهد.
گلودرد و سردرد
درست مثل سایر علائم، گلودرد و سردرد هم فقط در موقعیت جزء علائم ARS تشخیص داده می شوند.
درد عضلانی، درد مفصلی و تورم گره های لنفاوی
ARS معمولاً با آنفولانزا، مونونوکلئوز یا سایر عفونت های ویروسی، حتی سفلیس و هپاتیت، اشتباه گرفته می شود. جای تعجب نیست که بسیاری از علائم این بیماری ها یکسان هستند، مثل درد در مفاصل و عضلات و تورم گره های لنفاوی.
گره های لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی بدن شما هستند و زمانیکه عفونتی وارد بدن شود، متورم می شوند. بسیاری از آنها در زیربغل، کشاله های ران و گردن وجود دارند.
علائم پوستی ابتلا به ایدز
جوش و دانه های پوستی
جوش های پوستی ممکن اســت هم در ابتدا و انتهای دوره HIV/AIDS پدیدار شود. این جوش ها ممکن اســت در هر نقطه ای از بدنتان ایجاد شوند که اگر توضیح و علت دیگری نداشتند، بهتر اســت حتماً تست HIV انجام دهید.
حالت تهوع، استفراغ و اسهال
30 تا 60 درصد افراد در مراحل اولیه HIV به حالت تهوع، استفراغ یا اسهال دچار می شوند.
این علائم همچنین ممکن اســت در نتیجه درمان ضدویروسی و بعدها در روند عفونت درنتیجه عفونتی دیگر اتفاق بیفتد. اسهالی که مداوم باشد و به درمان های معمول واکنش ندهد نیز می تواند نشانه ای از این ویروس باشد.
کاهش وزن
کاهش وزن نشانه بیماری پیشرفته تر اســت و می تواند درنتیجه اسهال شدید اتفاق بیفتد. اگر در حال کم کردن وزن هستید، یعنی سیستم ایمنی بدنتان بسیار ضعیف شده اســت. در این وضعیت، بیمار حتی اگر تغذیه خوبی داشته باشد و تا آنجا که می تواند غذا بخورد باز هم وزن زیادی کم می کند. این مشکل معمولاً در مراحل آخری بیماری اتفاق می افتد. این روزها اما با کمک درمان ضدویروسی این مشکل کمتر شده اســت.
سرفه های خشک
این نشانه --سرفه های موذی که ممکن اســت هفته ها طول بکشد و به نظر می رسد که هیچوقت بهتر نخواهد شد-- یکی از متداول ترین نشانه های بیماری در بیماران مبتلا به HIV که در مراحل پیشرفته بیماری خود قرار دارند می باشد.
تعرق شبانگاهی
تقریباً نیمی از افراد در مراحل اولیه عفونت HIV دچار تعرق شبانه می شوند. این مشکل با پیشرفت بیماری ممکن اســت وخیم تر شود و ارتباطی با ورزش کردن یا دمای اتاق ندارد.
نادیده گرفتن این مشکل که تقریباً مشابه گُرگرفتگی اســت که زنان در شروع یائسگی دچار آن می شوند بسیار دشوار اســت تعریقی ناگهانی و شدید که فرد را مجبور می کند برای عوض کردن لباس هایش از خواب بیدار شود.
عفونت های قارچی
عفونت قارچی دیگر که در مراحل آخری این بیماری ایجاد می شود، تبخال اســت. تبخال دهانی و تبخال تناسلی هر دو می توانند هم نشانه هایی از ARS و هم عفونت HIV یا ایدز باشد.
یکی دیگر از نشانه های آخری عفونت HIV تغییراتی مثل ضخیم و خمیده شدن ناخن ها، شکاف برداشتن و تغییر رنگ آنها می باشد.این مشکل معمولاً در اثر عفونت قارچی مثل کاندیدا اتفاق می افتد. بیمارانی که سیستم ایمنی بدنشان ضعیف شده اســت بیشتر در معرض عفونت های قارچی هستند.
سردرگمی و مشکل در تمرکز
مشکلات شناختی نیز می توانند یکی از نشانه های جنون ناشی از HIV باشند که معمولاً در مراحل آخری این بیماری پدیدار می شوند. علاوه بر سردرگمی و مشکل برای تمرکز، جنون ناشی از HIV شامل مشکلات حافظه و مشکلات رفتاری مثل عصبانیت و آسیب پذیری و زودرنجی نیز می شود.
حتی ممکن اســت تغییرات حرکتی نیز به دنبال داشته باشد
دست و پاچلفتی شدن، نداشتن هماهنگی و مشکل در کارهایی که نیاز به مهارت های حرکتی دارد مثل نوشتن.
علاوه بر مواردی که مطرح شد باید بدانیم ابتلا به بیماری ایدز در اغلب موارد با عوارض ساده ای مانند اسهال ، خارش پوست و افزایش خفیف حرارت بدن شروع می شود. این عوارض پس از چند هفته خودبخود برطرف می شود و شخص خیال می کند که به سرماخوردگی دچار بوده اســت. از آنجا که ساخته شدن پادتنهای موثر حدود 14 روز طول می کشد دراین زمان جدال بین ویروسها و پادتنها در جریان اســت.
این را هم بدانید که بدن در روزهای اول ورود ویروس HIV شروع به ساخت آنتی بادی بر علیه آن نمی کند. بنابراین ممکن اســت تست آزمایشگاهی اول نتیجه را به اشتباه منفی گزارش کند. پس از سپری شدن این مرحله دورانی فرا می رسد که حال شخص بیمار خوب می شود اما در خون او پادتن ضد ایدز را می توان تشخیص داد و از خون وی ویروس ایدز را بدست آورد.
سلول های لنفوسیت T4 که مبتلا شده اســت شروع به تقسیم می کند همین امر باعث تورم غدد لنفاوی می شود. تورم غدد لنفاوی گاه ماهها یا سالها بعد از ابتلای اولیه پدیدار می شود و می تواند مدتها به همان حال باقی بماند. در بسیاری از موارد هم ناراحتیهای جدی دیگری به آن اضافه می شود. بیماران اکثرا به شدت لاغر می شوند چون دیواره روده آنها مواد غذایی را بطور کامل جذب نمی کند.
عرق کردن در شب و احساس خستگی ، التهاب بیضه ها از سایر علایم این بیماری اســت. مرحله بعدی که در آن تصویر نهایی بیماری ایدز به نمایش گذاشته می شود حاصل از درهم شکسته شدن کامل سیستم دفاعی بدن اســت. تعداد سلولهای لنفوسیت T4 به شدت کاهش یافته اســت و در این حالت انواع بیماریهای باکتریایی ، ویروسی و انگلی قادر هستند که فرد مبتلا را از پای بیاندازند.
اولین تست اچ. آی. وی.
چه زمانی بعد از رفتار خطرناک بایستی آزمایش اچ. آی. وی. داد؟
اگر شما در ایران زندگی می کنید:
• اولین آزمایش ۸ هفته بعد از رفتار خطرناک
• تکرار آزمایش ۶ ماه بعد از رفتار خطرناک
در ایران معمولاً دسترسی به آزمایش استاندارد اچ. آی. وی. ( HIV-ELISA ) سهل تر اســت . این نوع آزمایش در ایران برای بار اول ۸ هفته بعد از رفتار خطرناک به مراجعه کنندگان توصیه می شود. ولی به دلیل اینکه سرعت و میزان تولید پادتن خون در بدن افراد متفاوت اســت و برای انجام آزمایش دقیقی که بتوان به نتیجه آن استنتاج کرد و جواب قطعی را ارائه داد، ۶ ماه بعد از رفتار خطرناک بایستی که آزمایش تکرار شود.
اگر شما در اروپا و یا آمریکای شمالی زندگی می کنید:
• اولین آزمایش ۲ هفته بعد از رفتار خطرناک
• تکرار آزمایش ۱۲ هفته بعد از رفتار خطرناک
در کشورهای اتحادیه اروپا و آمریکای شمالی معمولاً به دلیل دسترسی سهل تر به روش تست (HIV-PCR) اولین آزمایش ۲ هفته بعد از رفتار خطرناک توصیه می شود. این روش دو هفته بعد از ورود ویروس قادر به جستجو و ردیابی مستقیم ویروس در خون می باشد. اطمینان به این تست تنها ۹۵ درصد اســت. بنابراین برای دفعه دوم ۱۲ هفته بعد یک تست (HIV-ELISA) نیز توصیه می شود که میزان پادتن (آنتی بادی) ها یی که خون شخص آلوده برعلیه ویروس اچ. آی. وی. تولید کرده اســت را اندازه گیری می کند .
در آخر:
ایدز تأثیر بسیار زیادی بر روی جوامع داشتهاســت، چه به عنوان یک بیماری و چه به عنوان عاملی برای تبعیض. همچنین تاثیرات اقتصادی قابل توجهی داشته اســت. تصورهای نادرست بسیاری در رابطه با ایدز وجود دارد، برای مثال انتقال ایدز از طریق رابطههای سطحی غیرجنسی. این بیماری همچنین موضوع مجادله ادیان شده اســت.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
برای آشنایی بیشتر با بیماری یوئیت چشم با دلگرم همراه باشید.
یوئیت به التهاب بافت یوه چشم گویند. یوه لایهٔ میانی چشم است و شامل عنبیه، جسم مژگانی و مشیمیه میباشد. بسیاری از انواع یووئیت مزمن هستند.بسیاری از انواع یوئیت مزمن هستند و ممکن است منجر به برخی عوارض از جمله آب مروارید، کاهش یا افزایش فشار چشم، آب سیاه، مشکلات شبکیه و کراتوپاتی باند شکل (Band keratopathy) شود. هر یک از این عوارض ممکن است منجر به کاهش دید شود.این بیماری ممکن است در هر سنی بروز کند.
بیشتر عروق خونی تغذیه کننده چشم در یووهآ میباشد. التهاب یووهآ میتواند بر قرنیه, شبکیه, صلبیه و قسمتهای حیاتی دیگر چشم تأثیر گذارد. از آنجایی که یووهآ در مجاورت بسیاری از قسمتهای مهم چشم قرار دارد لذا التهاب این لایه از چشم ممکن است دید را تهدید نموده و از التهابهای شایعتر لایههای بیرونی چشم شدیدتر باشد.
بیماری یوئیت قدامی
به التهاب عنبیه به تنهایی و یا به التهاب عنبیه و جسم مژگانی یوئیت قدامی اطلاق می شود.
یوئیت میانی
به التهاب جسم مژگانی یوئیت میانی گفته می شود.
یوئیت خلفی
به التهاب مشیمیه گفته می شود. یوئیت میانی و یوئیت خلفی معمولاً بدون درد هستند. نشانه های یوئیت خلفی و یوئیت میانی شامل، کاهش دید و مگس پران (دیدن سایه ای متحرک شبیه مگس در میدان بینایی) بوده و معمولاً دو طرفه است. بیشتر بیماران دچار یوئیت میانی، در سنین طفولیت یا جوانی مبتلا می شوند.
یوئیت منتشر
به التهاب در همهٔ قسمت های یوه یوئیت منتشرگفته می شود. یوئیت قدامی شایع ترین نوع یووئیت است. نشانه های یوئیت قدامی ممکن است تنها در یک چشم بروز کند. بیمار ممکن است درد خفیف تا شدید، قرمزی چشم و حساسیت به نور داشته باشد. ممکن است دید بیمار نیز دچار کاهش شده باشد.بیماری یووئیت منتشر مجموعه ای از نشانه های همهٔ انواع را دارد.
در بسیاری از موارد علل ابتلا به بیماری یوئیت ناشناخته است
علل یوئیت بسیار گوناگون است از جمله:
ممکن است باعث ایجاد یوئیت شوند. در بسیاری از موارد علت ابتلا به بیماری یوئیت ناشناخته است. همچنین یووئیت ممکن است در نتیجه آسیب به چشم یا ناشی از بیماری باشد که در نقاط دیگر بدن رخ داده است (مانند آرتریت). ایجاد التهاب در یک چشم ممکن است در نتیجه آسیب شدید چشم دیگر باشد(یووئیت همدرد Sympalhetic).
ممکن است بیماری یووئیت منجر به برخی عوارض از جمله آب مروارید، کاهش یا افزایش فشار چشم، آب سیاه، مشکلات شبکیه و کراتوپاتی باند شکل (Band keratopathy) شود. هر یک از این عوارض ممکن است منجر به کاهش دید شود. بیماری یوئیت چشم ممکن است در هر سنی بروز کند.
انجام معاینه دقیق چشم توسط چشم پزشک به هنگام بروز علائم از اهمیت ویژهای برخوردار است. التهاب درون چشمی ممکن است برای همیشه روی بینایی اثر بگذارد یا گاهی به نابینایی منجر شود. چشم پزشک از وسایل ویژهای استفاده کرده، درون چشم را معاینه میکند و غالباً بر همان اساس تشخیص بیماری را میدهد.
در برخی شرایط انجام آزمایشهای خونی، آزمایشهای پوستی عکس از سینه و گاهی حتی نمونهبرداری به طریقه جراحی از چشم ممکن است در تشخیص مفید باشند از آنجایی که بیماری یوئیت میتواند با وجود بیماری در قسمت های دیگر بدن همراه باشد، لذا ارزیابی و درک سلامتی عمومی بیمار حائز اهمیت است. این کار ممکن است نیازمند انجام مشاوره با متخصصین پزشکی دیگر باشد.
درمان یوئیت
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی