با دلگرم همراه باشید تا در مورد بیماری خطرناک شاگاس بیشتر بدانید.
یا تریپانوزومیازیس آمریکایی، یک بیماری انگلی استوایی ناشی از پروتوزوآ است.
راه اصلی انتقال این بیماری از راه نیش حشراتی به نام ساس بوسهزن است.
علائم این بیماری در طول عفونت تغییر میکنند. در مرحله اول، علائم معمولاً بروز نمیکنند یا خفیف هستند و شامل این موارد میشوند: تب، غدد لنفاوی متورم، سردرد یا تورم در ناحیه گزش.
بعد از گذشت ۱۲–۸ هفته، بیماران وارد مرحله مزمن بیماری شده و در ۷۰–۶۰ درصد موارد علائم دیگری نمایان نمیشود. علائم این بیماری ۱۰ تا ۳۰ سال بعد از عفونت اولیه در ۳۰ تا ۴۰٪ باقیمانده بروز میکند. این علائم شامل بزرگشدن بطن در ۲۰ تا ۳۰٪ افراد است که منجر به نارسایی قلبی میشود.ممکن است بزرگشدن مری یا انبساط روده بزرگ در ۱۰٪ افراد رخ دهد.
T. cruzi معمولاً از طریق خونخوراکی «ساسهای بوسهزن» به انسان و سایر پستانداران سرایت میکند. این حشرات دارای نامهای محلی زیادی از جمله vinchuca در آرژانتین، بولیوی، شیلی و پاراگوئه؛ barbeiro (آرایشگر) در برزیل، pito در کلمبیا، chinche در آمریکای مرکزی و chipo در ونزوئلا میباشد. این بیماری میتوانداز طریق انتقال خون، پیوند اندام، خوردن غذای آلوده شده توسط انگل و از مادر به نوزاد نیز شیوع پیدا کندتشخیص زودهنگام به وسیله یافتن انگل در خون توسط میکروسکوپ انجام میگیرد. بیماریهای مزمن توسط یافتن پادتن T. cruzi در خون تشخیص داده میشوند.
اولین نشانههاى بیمارى شاگاس حاد حداقل یک هفته پس از ایجاد عفونت بهوجود مىآید. در نوع حاد بیمارى شاگاس علایم خفیفی وجود دارد که اغلب عبارتند از:
• تب
• احساس بیماری (ضعف)
• تورم از یک چشم
• منطقه قرمز تورم در محل گزش حشرات
علائم حاد بیمارى شاگاس خودبهخود از بین مىروند و پس از آن بیمار وارد فاز نامشخص یا بدون علامت عفونت تریپانوزوماکروزى مزمن مىشود. شاگاس مزمن و علامتدار سالها یا حتى دهها سال بعد ظهور مىکند و علایم آن عمدتا به صورت زیر است:
راه اصلی انتقال بیمارى شاگاس از راه نیش انواعی ساس (خانواده Reduviidae) است ولی میتواند با تزریق خون آلوده، پیوند اعضا و از مادر به جنین نیز انتقال یابد. در عین حال بیمارى شاگاس در قاره آمریکا (مکزیک و آمریکای مرکزی) اندمیک است
این سوسک ناقل ویروس خطرناکی است که عامل بیماری شاگاس است که تاثیرات خطرناکی روی سلامتی بدنمان می تواند بگذارد و نشانه هایی مانند بیماری آنفلوآنزا دارد و گاهی اوقات منجر به مرگ افراد می شود .
گزارشات حاکی از آن است که این حشره موذی بی خطر به نظر می آید اما در واقع حامل انگل تریپانوزما کروزی هستند که هنگام ورود به بدن افراد موجب مرگ آن ها می شود. این انگل ها باعث بیماری شاگاس در میزبان می شوند که تاکنون 8 میلیون نفر را در سرتاسر دنیا مبتلا کرده است.
تشخیص بیماری شاگاس حاد نیاز به دیدن انگل دارد که ممکن است در بررسی بافی کت یا خون تازه یا اسمیر نازک یا ضخیم خون یافت شود. اگر مشاهده مستقیم برای تشخیص بیماری شاگاس موفقیت آمیز نبود، می توان از تلقیح به موش و کشت در محیط های اختصاصی کمک گرفت. بیماری مزمن شاگاس با کمک سرولوژی تشخیص داده می شود. CF، ایمونوفلورسانس، و الیزا همگی موجود هستند اما مثبت کاذب آنها زیاد است. به همین علت توصیه می شود که هر تست مثبت را با دو تست دیگر تأیید نمود.
علایمی که در معاینه فیزیکی می توان بیماری شاگاس را توسط آن تشخیص داد و یا به آن مشکوک شد عبارت است از:
درمان بیماری شاگاس یا تریپانوزومیازیس آمریکایی
یکی از عوارض بیماری شاگاس نارسایی قلبی و ضربان غیرطبیعی قلب می باشد
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
با دلگرم همراه باشید تا در مورد بیماری خطرناک شاگاس بیشتر بدانید.
یا تریپانوزومیازیس آمریکایی، یک بیماری انگلی استوایی ناشی از پروتوزوآ است.
راه اصلی انتقال این بیماری از راه نیش حشراتی به نام ساس بوسهزن است.
علائم این بیماری در طول عفونت تغییر میکنند. در مرحله اول، علائم معمولاً بروز نمیکنند یا خفیف هستند و شامل این موارد میشوند: تب، غدد لنفاوی متورم، سردرد یا تورم در ناحیه گزش.
بعد از گذشت ۱۲–۸ هفته، بیماران وارد مرحله مزمن بیماری شده و در ۷۰–۶۰ درصد موارد علائم دیگری نمایان نمیشود. علائم این بیماری ۱۰ تا ۳۰ سال بعد از عفونت اولیه در ۳۰ تا ۴۰٪ باقیمانده بروز میکند. این علائم شامل بزرگشدن بطن در ۲۰ تا ۳۰٪ افراد است که منجر به نارسایی قلبی میشود.ممکن است بزرگشدن مری یا انبساط روده بزرگ در ۱۰٪ افراد رخ دهد.
T. cruzi معمولاً از طریق خونخوراکی «ساسهای بوسهزن» به انسان و سایر پستانداران سرایت میکند. این حشرات دارای نامهای محلی زیادی از جمله vinchuca در آرژانتین، بولیوی، شیلی و پاراگوئه؛ barbeiro (آرایشگر) در برزیل، pito در کلمبیا، chinche در آمریکای مرکزی و chipo در ونزوئلا میباشد. این بیماری میتوانداز طریق انتقال خون، پیوند اندام، خوردن غذای آلوده شده توسط انگل و از مادر به نوزاد نیز شیوع پیدا کندتشخیص زودهنگام به وسیله یافتن انگل در خون توسط میکروسکوپ انجام میگیرد. بیماریهای مزمن توسط یافتن پادتن T. cruzi در خون تشخیص داده میشوند.
اولین نشانههاى بیمارى شاگاس حاد حداقل یک هفته پس از ایجاد عفونت بهوجود مىآید. در نوع حاد بیمارى شاگاس علایم خفیفی وجود دارد که اغلب عبارتند از:
• تب
• احساس بیماری (ضعف)
• تورم از یک چشم
• منطقه قرمز تورم در محل گزش حشرات
علائم حاد بیمارى شاگاس خودبهخود از بین مىروند و پس از آن بیمار وارد فاز نامشخص یا بدون علامت عفونت تریپانوزوماکروزى مزمن مىشود. شاگاس مزمن و علامتدار سالها یا حتى دهها سال بعد ظهور مىکند و علایم آن عمدتا به صورت زیر است:
راه اصلی انتقال بیمارى شاگاس از راه نیش انواعی ساس (خانواده Reduviidae) است ولی میتواند با تزریق خون آلوده، پیوند اعضا و از مادر به جنین نیز انتقال یابد. در عین حال بیمارى شاگاس در قاره آمریکا (مکزیک و آمریکای مرکزی) اندمیک است
این سوسک ناقل ویروس خطرناکی است که عامل بیماری شاگاس است که تاثیرات خطرناکی روی سلامتی بدنمان می تواند بگذارد و نشانه هایی مانند بیماری آنفلوآنزا دارد و گاهی اوقات منجر به مرگ افراد می شود .
گزارشات حاکی از آن است که این حشره موذی بی خطر به نظر می آید اما در واقع حامل انگل تریپانوزما کروزی هستند که هنگام ورود به بدن افراد موجب مرگ آن ها می شود. این انگل ها باعث بیماری شاگاس در میزبان می شوند که تاکنون 8 میلیون نفر را در سرتاسر دنیا مبتلا کرده است.
تشخیص بیماری شاگاس حاد نیاز به دیدن انگل دارد که ممکن است در بررسی بافی کت یا خون تازه یا اسمیر نازک یا ضخیم خون یافت شود. اگر مشاهده مستقیم برای تشخیص بیماری شاگاس موفقیت آمیز نبود، می توان از تلقیح به موش و کشت در محیط های اختصاصی کمک گرفت. بیماری مزمن شاگاس با کمک سرولوژی تشخیص داده می شود. CF، ایمونوفلورسانس، و الیزا همگی موجود هستند اما مثبت کاذب آنها زیاد است. به همین علت توصیه می شود که هر تست مثبت را با دو تست دیگر تأیید نمود.
علایمی که در معاینه فیزیکی می توان بیماری شاگاس را توسط آن تشخیص داد و یا به آن مشکوک شد عبارت است از:
درمان بیماری شاگاس یا تریپانوزومیازیس آمریکایی
یکی از عوارض بیماری شاگاس نارسایی قلبی و ضربان غیرطبیعی قلب می باشد
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی