zoomit.ir - بابک قهرمانی: ستاره شناسان کهکشانی را در نزدیکی کهکشان راه شیری شناسایی کردهاند که جرم آن تقریبا هماندازه با جرم کهکشان راه شیری بوده، اما به نوعی دارای جرم ستارگانی کمتر از یک درصد از ستارگان راه شیری است.
تخمین زده میشود که مادهی تاریک حدود ۲۷ درصد از تمام جرم و انرژی جهان قابل مشاهدهی ما را تشکیل میدهد و در حالی که ما امروزه میتوانیم نیروی گرانشی ناشی از آن را آشکارسازی کرده و تشخیص دهیم، اما به نظر میرسد که این ماده هیچ نوع نور یا اشعهای از خود منتشر نمیکند که ما از طریق آن بتوانیم مشاهدهاش کنیم. با وجود سالها جستجو، ما واقعا دربارهی ماهیت مادهی تاریک هیچ ایدهای نداریم، اما واقعیت این است که مادهی نامریی یاد شده برای ثبات جهان بسیار مهم است.
با چنین سرعتی که کهکشانها در چرخش هستند، اگر تنها عاملی که آنها را کنار هم نگه میدارد، محدود به نیروی گرانشی خود آنها بود، در آن صورت آنها از هم متلاشی میشدند. در واقع عامل دیگری در این میان وجود دارد که کهکشانها و بقیهی کائنات را در کنار هم به شکل پایدار نگه داشته باشد و فیزیکدانان باور دارند که پاسخ این پرسش را میتوان در وجود مقدار عظیمی از مادهی تاریک در جهان دانست.
در واقع، مدل استاندارد کیهانشناسی نشان میدهد که مادهی تاریک به مقدار بسیار زیادی در جهان وجود دارد. گفته میشود به ازای هر ۱ گرم اتم موجود در جهان، حداقل به میزان پنج برابر آن، مادهی تاریک وجود دارد. هم اکنون نیز دانشمندان کهکشانی را یافتهاند که تقریبا به طور کامل از آن مواد نامریی یاد شده ساخته شده است.
این کهکشان را که به نام دراگونفلای ۴۴ (Dragonfly 44) نامگذاری کردهاند، در سال ۲۰۱۴، زمانی که یک گروه نجومی با استفاده از تلسکوپ کک و تلسکوپ شمالی جمینی در مانواکیا هاوایی مشغول فعالیت بودند، کشف شده بود. این کهکشان در میان انبوهی از کهکشانهای «کرکیمانند» یا (fluffy galaxies) واقع در منطقهای موسوم به خوشهی گیسو (Coma Cluster) در فاصلهای حدود ۳۲۰ میلیون سال نوری دورتر از ما قرار دارد. یکی از پژوهشگران گروه تحقیقاتی، پیتر ون دکوم (Pieter Van Dokkum) از دانشگاه ییل در آن زمان گفته بود: «اگر کهکشان راه شیری دریایی از ستارهها باشد، در آن صورت این کهکشان تازه کشف شده شبیه به حلقههایی از ابرها هستند.»
وی اکنون نیز گفته است: «ما در حال پردازش برخی از ایدههای محتمل در مورد چگونگی پیدایش آنها هستیم و کلا بسیار قابل توجه است که آنها توانستهاند به این شکل بقا یابند. آنها در یک منطقهی پرشدت و متراکم در فضایی پر از مادهی تاریک و کهکشانهایی زیادی در اطرافشان شناسایی شدهاند. به طوری که ما فکر میکنیم آنها باید در میان پوششهای مادهی تاریک خودشان نامریی شده باشند که همانند سپرهایی آنها را از تهاجمهای بین کهکشانی محافظت میکنند.»
اکنون ون دکوم و تیم او فرصتی را برای سنجش فرضیهی خود به دست آوردهاند، و آنها با پی بردن به Dragonfly 44، اکنون باور دارند که اینک شواهد کافی برای اثبات این امر وجود دارد که مادهی تاریک واقعا در نقش یک چسب برای نگه داشتن آنها وجود دارد. محققان سرعت ستارگان در دراگونفلای ۴۴ را به مدت ۳۳.۵ ساعت در طی یک دورهی شش شبه اندازهگیری کرده و از اطلاعات به دست آمده برای محاسبهی جرم کلی کهکشان استفاده کردند.
افزایش سرعت یک جسم باعث افزایش انرژی جنبشی آن شده و از سویی جرم آن نیز به همین ترتیب عمل میکند. به عبارتی هر قدر که ستارهها با سرعت بیشتری حرکت کنند، به منزلهی این است که کهکشان سنگینتری نیز داریم. این تیم محاسبات خود را انجام دادند و در نهایت سرعت ستارههای دراگونفلای را ۴۷ کیلومتر در ثانیه به دست آوردند. این تیم در ادامه محاسبه کردند که با داشتن چنین سرعتی، جرم آنها باید بیش از ۱ تریلیون برابر جرم خورشید باشد و با این تفاسیر، چنین جرمی برای اینکه به تنهایی با اتکا بر جرم ستارهها این کهکشان پایدار نگه داشته شده باشد، بسیار زیاد است.
ون دکوم در گفتگو با پاپیولار مکانیکز گفت: «حرکات ستارهها میتواند به شما نشان دهد که چه مقدار جرم در آن نواحی وجود دارد. البته ستارهها مشخص نمیکنند که از چه جرمی ساخته شدهاند! اما فقط میتوان پی برد که در آن نواحی جرم مشخصی وجود دارد. ما با استفاده از رصدخانه کک، چندین بار متوجه وجود جرم بیشتری ناشی از حرکات ستارهها نسبت به جرم خالص ستارهها شده بودیم.»
با اینکه این کشف بسیار جالب است، اما پرسشهایی که ایجاد کرده بسیار بیشتر از پاسخهایی که پیش رویمان گذاشته است. در حال حاضر، همهی گزینههای محتمل برای مادهی تاریک به علت عدم شواهد و قدرت کافی برای توضیح ماهیت این ماده شکست خوردهاند. این در حالی است که تا پیش از این یافته، معدود کهکشانهای متشکل از مادهی تاریکی که میشناختیم نیز بسیار کمشمار و دوردست بودند.
دراگونفلای ۴۴ کهکشان بزرگی است و هیچ کس نمیتواند به درستی دریابد که چرا تا آن اندازه بزرگ شده و همچنین اینکه چطور توانسته با وجود کم بودن مقدار مادهی مریی، همچنان پایدار و عظیم بماند. اما حداقل در حال حاضر ما کهکشانی سرشار از مادهی تاریک را برای مطالعه پیدا کردهایم، اینطور نیست؟
ستارهشناس مارلا گیا (Marla Geha) یکی از اعضای گروه نجومی از دانشگاه ییل که خودش در این پژوهش شرکت نداشته، در این باره به نیوساینتیست میگوید: «استدلال کردن از روی مشاهدات دشوار است. هم اکنون نتایج به دست آمده از این مقاله با درک من از چگونگی شکلگیری کهکشانها تضاد دارد.»
من امیدوارم که این اجرام کیهانی چیزی همانند یک فرم یا تنها فرم نادر از برخی محیطهای خاص فضایی همچون خوشههای کهکشانی بسیار ثقیل باشند. در غیر این صورت احتما ما نیاز به بازنویسی چگونگی شکلگیری کهکشانها پیدا کنیم. این پژوهش در Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.
خبرگزاری آریا - رویای رسیدن به تکنولوژی تلفن های هوشمند ماژولار با کیفیت، هنوز دست نیافنتی است. حتی LG و موتورولا نیز نتوانستند با ورود به این حوزه عملکرد شایسته ای از خود نشان دهند و تلفن های هوشمندشان راه بسیار زیادی تا تکامل دارد.
با این وجود، استفاده از قاب های هوشمند تا اندازه ای جای خالی تلفن های ماژولار را پر می کند. شرکت i-Blades هم از جمله شرکت هایی است که می خواهد با ساخت لوازم جانبی کارآمد تا اندازه ای تلفن های هوشمند ساده کاربران را با ماژول های مختلف آشنا کند.
شرکت مذکور به تازگی قاب های هوشمند و جالبی را برای دو پرچمدار سامسونگ یعنی گلکسی اس 6 و گلکسی اس 7 عرضه کرده که کاربران این موبایل ها می توانند با استفاده از آن به ماژول های مختلفی دسترسی پیدا کنند.
یکی از ماژول هایی که قرار است برای این قاب هوشمند عرضه شود، اسمارت بلید نام دارد. اسمارت بلید با اتصال به بدنه قاب یک باتری 1800 میلی آمپر ساعتی را در کنار 64 گیگابایت حافظه جانبی در اختیار کاربران سامسونگ قرار می دهد.
جالب است بدانید که اسمارت بلید به درگاه کارت SD نیز مجهز شده و می تواند تا 128 گیگابایت حافظه بیشتر را برای تلفن های هوشمند سامسونگ فراهم کند. یک قاب هوشمند شرکت i-Blades به همراه ماژول اسمارت بلید قیمتی معادل با 129.99 دلار آمریکا خواهد داشت و علاقه مندان می توانند با مراجعه به سایت شرکت مذکور با پیش خرید این محصول تخیفیف خوبی دریافت کنند.
بامداد – تلسکوپ هابل از کهکشان NGC۴۶۹۶ تصویری جدید با جزئیاتی بسیار بالا ثبت کرده است که رشتههای نخمانندی که به هسته کهکشانی آن متصل شدهاند نیز در آن به خوبی آشکار است.
براساس گزارش لایوساینس به نقل از همشهری، این کهکشان که در فاصله ۱۵۰ میلیون سال نوری از زمین قرار گرفته، بخشی از خوشه کهکشانی قنطورس است، گروهی متشکل از صدها کهکشان که به واسطه نیروی گرانش خوشه در کنار یکدیگر قرار گرفتهاند. این کهکشان درخشانترین کهکشان موجود در این خوشه است و به گروهی از درخشانترین و بزرگترین کهکشانهای کشف شده در جهان تعلق دارد.
این تصویر جدید دقیقترین چشمانداز از ساختار پیچیده این کهکشان را به نمایش میگذارد و با استفاده از این تصاویر گروهی از اخترشناسان بینالمللی روی سازههای رشته مانند این کهکشان بررسی دقیق تری انجام دادهاند. نتایج این بررسیها نشان داد هریک از این رشتههای غبارآلود وسعتی برابر ۲۰۰ سال نوری دارند و جرم آنها ۱۰ برابر بیشتر از گازی است که این کهکشان را احاطه کرده است. این رشتهها در هم تنیده شده و به سمت داخل کهکشان در گردشند و گازهای درون کهکشان را به هشته آن متصل میسازند.
ساختار منحصر به فرد این کهکشان ناشی از فعالیتهای ابرسیاهچالهای فعال است که در قلب این کهکشان جا گرفته است. انرژی ایجاد شده توسط این سیاهچاله منجر به گرم شدن گازهای داخلی کهکشان شده و مواد را به بیرون از کهکشان میراند. در واقع این کهکشان از درون درحال تخریب شدن است تا از موادی که طی این فرایند ایجاد میشود، چهره بیرونی آن شکل گیرد.
سایت علمی بیگ بنگ
نوشته کهکشانی شبیه به رشته های نخ در هم تنیده اولین بار در بامداد پدیدار شد.
دانش > فضا - همشهری آنلاین:
تلسکوپ هابل از کهکشان NGC۴۶۹۶ تصویری جدید با جزئیاتی بسیار بالا ثبت کردهاست که رشتههای نخمانندی که به هسته کهکشانی آن متصل شدهاند نیز در آن به خوبی آشکار است.
براساس گزارش لایوساینس، این کهکشان که در فاصله 150 میلیون سال نوری از زمین قرار گرفته، بخشی از خوشه کهکشانی قنطورس است، گروهی متشکل از صدها کهکشان که به واسطه نیروی گرانش خوشه در کنار یکدیگر قرار گرفتهاند.
این کهکشان درخشانترین کهکشان موجود در این خوشه است و به گروهی از درخشانترین و بزرگترین کهکشانهای کشف شده در جهان تعلق دارد. این تصویر جدید دقیقترین چشمانداز از ساختار پیچیده این کهکشان را به نمایش میگذارد و با استفاده از این تصاویر گروهی از اخترشناسان بینالمللی روی سازههای رشتهمانند این کهکشان بررسی دقیق تری انجام دادهاند.
نتایج این بررسیها نشان داد هریک از این رشتههای غبارآلود وسعتی برابر 200 سال نوری دارند و جرم آنها 10 برابر بیشتر از گازی است که این کهکشان را احاطه کردهاست. این رشتهها در هم تنیده شده و به سمت داخل کهکشان در گردشند و گازهای درون کهکشان را به هشته آن متصل میسازند.
ساختار منحصربهفرد این کهکشان ناشی از فعالیتهای ابرسیاهچالهای فعال است که در قلب این کهکشان جا گرفتهاست. انرژی ایجاد شده توسط این سیاهچاله منجر به گرم شدن گازهای داخلی کهکشان شده و مواد را به بیرون از کهکشان میراند. در واقع این کهکشان از درون درحال تخریب شدن است تا از موادی که طی این فرایند ایجاد میشود، چهره بیرونی آن شکل گیرد.
بامداد – اخترشناسان از میان غبارهای کهکشان راه شیری، یکی از بزرگترین اجرام شناخته شده کیهان را شکار کردند. این جرم که در صورت فلکی ولا قرار دارد، ابرخوشه کهکشانی ولا (Vela) نام گذاری شده و خود از چندین خوشه ی کهکشانی کوچکتر تشکیل شده است که هر کدام از آنها هزاران کهشکان را در خود جای داده اند.
به گزارش بیگ بنگ، کران کورتِوِگِ، متخصص اختر فیزیک در دانشگاه کیپ تاون در آفریقای جنوبی و سرگروه تیمی که این جرم را کشف کرده گفت: « اصلا انتظار نداشتم که چنین جرم بزرگی ناگهان جلو چشمان ما ظاهر شود.» شاید تعجب کنید که چگونه کسی متوجه چنین جرم بزرگی که دقیقا پشت کهشکان ما قرار دارد، نشده است. برای درک این موضوع در نظر بگیرید که کهکشان راه شیری ما حاوی ۱۰۰ میلیارد ستاره و بیشتر از این تعداد سیاره و گاز و غبار است.
این تعداد از اجرام پتانسیل زیادی را برای مطالعه ی انواع اجرام از سیاهچاله ها گرفته تا منظومه های خورشیدی و سیارات فراخورشیدی، فراهم می کنند. حال تصور کنید که شما اخترفیزیکدانی هستید که می خواهید کمی عمیقتر در پهنه گیتی کاوش کنید. واضح است که این تعداد از اجرام کاملا جلوی دید شما را خواهند گرفت.
وقتی در یک شب تاریک به آسمان نگاه می کنید، منظره ای که می بینید دقیقا در راستای عرض کهکشان راه شیری قرار دارد و این یعنی برای دیدن آن سوی کهکشان باید بتوانید از میان تقریبا ۱۰۰ هزار سال نوری از انواع اجرام، دنیای بیرون را رصد کنید. برای فائق آمدن بر مشکل گفته شده، کران کورتوگ و محققان دیگر برای رصد پرتوهای ایکس آمده از صفحه کهکشانی داده های چند تلسکوپ نظیر: تلسکوپ بازسازی شده آفریقای جنوبی(SALT) در نزدیکی کیپ تاون و تلسکوپ AAT نزدیک سیدنی را با هم ترکیب کردند.
محققان با استفاده از این داده ها سرعت دور شدن هر کدام از کهکشان های بالا و پایین صفحه کهکشانی ما را نسبت به زمین محاسبه کردند و نتیجه گرفتند که همه آنها با هم حرکت می کنند. مایکل کلاور، یکی از اعضای تیم از دانشگاه کیپ غربی، در مصاحبه ای گفته است که: متوجه شدیم که در حال کشف شبکه ای عظیم از کهکشان هاییم که بسیار دورتر از آنچه ما تصور می کردیم قرار دارند.
محققان تخمین زده اند که جرم ابرخوشه ولا تقریبا هم اندازه ابرخوشه ۸۶۰۰ کهکشانی شپلی در فاصله ۶۵۰ میلیون سال نوری از ماست. اگر فرض کنیم هر کهکشانی به طور تقریبی ۱۰۰ میلیارد ستاره دارد، می توان تعداد ستاره های ابرخوشه ولا را حدود ۱۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ تریلیون ستاره تخمین زد. محققان همچنین تخمین می زنند که این ابرخوشه ۸۰۰ میلیون سال نوری عرض دارد و با سرعت ۱۸ هزار کیلومتر بر ثانیه از ما دور می شود.
با وجود اینکه ابر خوشه ی کهکشانی ولا با سرعت بسیار زیادی از ما دور می شود، نمی توان اثر گرانشی آن را بر کهکشان های گروه محلی که کهکشان ما را هم شامل می شود نادیده گرفت. محققان تخمین می زنند که اثر آن بر حرکت اجرام گروه محلی چیزی حدود ۵۰ کیلومتر بر ثانیه باشد. این کشش واقعا کشش قابل توجهی است و می تواند به ما در درک داستان شگفت انگیز شکل گیری کهکشانمان کمک کند. جزئیات بیشتر این پژوهش در European Southern Observatory منتشر شده است.
منبع: سایت علمی بیگ بنگ
نوشته کشف یکی از بزرگترین اجرام کهکشانی اولین بار در بامداد پدیدار شد.