کیومرث پوراحمد و همسرش مهرانه ربی +حرف های جالب در خندوانه

در جالب و خواندنی ۱۶ فروردین ۱۳۹۵ ۰ 3,471 بازدید

کیومرث پوراحمد (کارگردان قد بلند) با مهرانه ربی ازدواج کرده است و دختری به نام مریم پوراحمد دارد.

کیومرث پوراحمد Kiumars Pourahmad (متولد ۲۵ آذر ۱۳۲۸ در نجف‌آباد) کارگردان، فیلمنامه‌نویس، تهیه‌کننده و تدوین‌گر ایرانی است. او دانش‌آموخته رشته کارگردانی سینما است.

کیومرث پوراحمد فرزند پروین دخت یزدانیان و خدابخش پوراحمد است.

او کارش را با نقدنویسی آغاز کرد و از ۱۳۵۳ با دستیاری در مجموعه تلویزیونی آتش بدون دود وارد سینما شد. فیلم شب یلدا الهام‌ گرفته از زندگی خود اوست. پوراحمد شرح حال خود را در کتابی تحت عنوان «کودکی نیمه‌تمام» منتشر کرده‌است. مادرش، پروین‌دخت یزدانیان با بازی در فیلم‌های او، کار بازیگری را آغاز کرد و آثار برجسته‌ای با بازی او به ثبت رسید. دخترش، مریم پوراحمد هم در فیلم شب یلدا به ایفای نقش پرداخته‌است.فیلم مستندی درباره زندگی پوراحمد به کارگردانی مشترک سیدسجاد آوینی و اردلان آشوری ساخته شده‌است. پوراحمد در شب تقدیر از وی خود را شاگرد مسعود کیمیایی دانست و گفت :این افتخاری برای یک شاگرد است در مراسم تقدیر از او در کنار استادش قرار گیرد.

کیومرث پور‌احمد کارگردان مجموعه‌ی تلویزیونی «خواهران غریب» گفت که کار فیلم‌سازی برای او تقدس دارد.

پروین دخت (فاطمه) یزدانیان (۱۳۰۶، نجف آباد – ۵ فروردین ۱۳۹۱، نجف آباد)، بازیگر ایرانی سینما و تلویزیون و مادر کیومرث پوراحمد کارگردان مطرح سینمای ایران بود.

وی از سال ۱۳۷۰، با ایفای نقش بی‌بی – مادر بزرگ مجید در سریال تلویزیونی قصه‌های مجید به کارگردانی فرزندش، کیومرث پوراحمد پا به عرصه بازیگری نهاد. سپس در سال ۱۳۷۱ با بازی در فیلم‌های صبح روز بعد و شرم وارد سینما شد. یزدانیان برای بازی در فیلم صبح روز بعد، برنده دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش دوم زن از یازدهمین دوره جشنواره فیلم فجر شد. از دیگر کارهای وی می‌توان به نان و شعر (۱۳۷۲)، مهریه بی بی (۱۳۷۳)، خواهران غریب (۱۳۷۴)، شب یلدا (۱۳۷۹) و سریال سرنخ اشاره کرد.

پس از ابتلا به بیماری آلزایمر، در ۵ فروردین ۱۳۹۱ درگذشت. پیکرش در گلستان شهدای نجف آباد در کنار همسرش به خاک سپرده شد.

کیومرث پور‌احمد که نخستین مهمان سری تازه‌ی برنامه‌ی «خندوانه» بود، در این برنامه به پرسش‌های رامبد جوان پاسخ داد و‌ با جناب خان شوخی کرد.

رامبد جوان در ابتدای برنامه‌اش این کارگردان ۶۸ ساله‌ی سینمای ایران را به درخت سرو تشبیه کرد.

پوراحمد این روزها فیلم قصه‌های مجید را روی پرده‌ی سینماها دارد. بخش‌هایی از حرف‌های کارگردان فیلم‌های «اتوبوس شب»، «شب یلدا» و «بی‌بی‌ چلچله» در این برنامه بدین شرح است:

– مادرم (بی‌بی قصه‌های مجید) حدود ۱۰ سال آلزایمر داشت،‌از نشانه‌های آلزایمر این است که شما راه خانه‌تان را گم کنید،‌ سر فیلم «شب یلدا» دو سه بار مادرم راهی را که ۳۰ سال می‌رفت و می‌آمد گم می‌کرد، یا سر قصه‌های مجید مادرم دیالوگ‌ها را مثل بلبل می‌گفت، اما سر شب یلدا یک دیالوگ کوتاه را هم نمی‌توانست بگوید.

– سر قصه‌های مجید، به مادرم گفتم این کلید را دستت بگیر و فشار بده، گفت: نمی‌کنم،‌گفتم: چرا؟ گفت: این یعنی مال دنیا.

– مجید سر یکی از صحنه‌ها باید از پله بالا می‌آمد، چند بار رفت‌وبرگشت تا بالاخره یک‌بار دیالوگ‌ها را درست گفت و بالا آمد،‌ وسط پله‌ها که رسید اذان دادند، من گفتم کات،‌مادرم گفت: چرا؟ گفتم: خب اذان دادند. مادرم گفت: خب اذان بدن، مگه شما مسلمون نیستید،‌ گفتم مادر خب الآن تو فیلم که مثلاً صبح است و وقت اذان نیست و …

– یک روز هم مادرم قهر کرد، [یعنی] من یک کمی اخم کردم و غر زدم،‌ او هم چادرش را سرش کرد و رفت.

– خیلی سعی می‌کنم [عبوس نباشم]، به‌تدریج هم بهتر شده‌ام، اما کار [فیلم‌سازی] برای من خیلی سخت است و تقدس دارد. کسی یک‌ذره کار را جدی نگیرد،‌عصبانی می‌شوم. کافی است کسی کابل را پرت کند… کابل را باید گذاشت زمین نه پرت کرد. اشیاء هم اهمیت دارند.

– [این روحیه] از شیفتگی‌ام به سینما و سخت رسیدن به سینما می‌آید، من خیلی سخت رسیدم به سینما و جایی که می‌خواستم،‌ وقتی آسان چیزی را به دست بیاوری، خب آسان است دیگر…

– [در پاسخ به این پرسش که شیطان بودید؟] نه، اصلاً، ببو [بودم] ما نجف‌آبادی هستیم و من فقط آنجا به دنیا آمدم، ‌اصفهان که آمدیم در مدرسه و محله لهجه‌ی مرا مسخره می‌کردند، ‌چون لهجه ما با اصفهانی‌ها فرق دارد. من هم از لهجه‌ی اصفهانی خوشم نمی‌آمد، لکنت زبان هم داشتم، به همین خاطر همه‌اش در خانه بودم و مشق می‌نوشتم و به مادرم کمک می‌کردم تا سنم رفت بالاتر و با کتاب آشنا شدم و…

– درسم خیلی خوب نبود،‌ فضای مدرسه زمان ما خیلی بد و تلخ بود،‌ من لکنت زبان داشتم و زبانم می‌گرفت،‌ فارسی را باید از رو می‌خواندیم و من زبانم می‌گرفت، معلم با چوب می‌زد توی سر من و می‌گفت چرا ادا اطوار درمی‌آوری، یا انشاء که می‌خواندم زبانم می‌گرفت و …

– من سر جشنواره فیلم کودک و ساخت قصه‌های مجید که به اصفهان رفتم دوباره با لهجه‌ی اصفهانی آشتی کردم، خب من یک کار سترگی هم کردم، از زمان قاجاریه، لهجه اصفهانی فقط برای طنز استفاده می‌شد،‌ من اول می‌ترسیدم که در این مجموعه بخش‌های جدی با مشکل مواجه شود،‌ اما این ریسک را کردم و همه‌ی دیالوگ‌ها با لهجه‌ی اصفهانی گفته شد و نتیجه هم داد، جایی که لازم بود، مردم می‌خندیدند و جایی هم که جدی بود، تأثیر می‌گذاشت.

– [بدون این‌که رامبد جوان از او سؤالی در مورد فیلم‌های بدش پرسیده باشد] من ماست ترش هم داشته‌ام، یعنی فیلم‌های بد. مثل اولین فیلمم، تاتوره. بعد‌ها هم فیلم بد داشته‌ام. وقتی می‌خواهی فیلم بسازی مقیدی و متعهدی، دوست نداری فیلم بد بسازی، ‌اما یک‌وقت در‌نمی‌آید و اشتباه می‌کنی، یک‌بار هم یک بلایی سرم آمد و فکر کردم که خیلی بلدم،‌اما … فهمیدم که نباید به خودت غرّه شوی.

– [در پاسخ به این پرسش که فیلم کمدی نمی‌خواهید بسازید؟] ‌چرا، می‌خواهم،‌ اما خودش باید بیاید، ‌من هیچ‌وقت نگفتم، مثلاً فیلم عاشقانه می‌خواهم بسازم،‌ یک‌چیزی می‌آید، از زندگی، خبر یا … چنگ می‌اندازد توی وجودم و می‌گوید من را بساز.

-قصه‌ی «خواهران غریب» اثر اریش کستنر [نویسنده‌ی آلمانی] را خوانده بودم،‌ شنیدم که کیانوش عیاری پروانه‌ی ساخت گرفته برای این فیلم، گفتم عیبی ندارد، من چهار سال بعد این فیلم را می‌سازم، چون مطمئن بودم که نگاه من و او فرق دارد،‌ همان‌طور که نگاه من باکسانی که در آمریکا و آلمان و … این داستان را اقتباس کرده بودند، فرق داشت. همین اتفاق هم افتاد، ‌چهار سالِ بعد من «خواهران غریب» را ساختم که خیلی با فیلم «دونیمه‌ی سیب» عیاری تفاوت داشت.

کیومرث پور احمد کارگردان فیلم سینمایی «کفشهایم کو» با حضور در برنامه خندوانه درباره دوستی خود با شهید آوینی گفت: من فقط دو جلسه و هر جلسه سه ساعت با شهید آوینی صحبت کردم و دوستی ما فقط در همان مدت بود شهید آوینی فیلم «سفرنامه شیراز» را دیده بود و برای من یک کتاب با یک یادداشت مهر آمیز نوشته بود  من مجله سوره را آن زمان نمی‌خواندم و از نظرم مکروه بود اما یک شاخه گل مریم خریدم و به دفتر سوره و نزد اقای مرتضی آوینی رفتم و وی گفت بهترین گل را برای من آوردی.

وی افزود: در آن جلسه ۴ ساعتی با هم گفتگو کردیم و یادم می آید در برخی موضوعات کاملا مخالف یکدیگر بودیم و عقایدمان ضد یکدیگر بود.

پور احمد تصریح کرد: شهید آوینی بسیار به دل من نشست و هنگامی که شهید شد در مجله سوره ویژه نامه ای در خصوص شهید آوینی در آمد که من در آن ویژه نامه یک ستون درباره وی نوشتم.

وی افزود: همسر شهید آوینی در آن زمان به من گفت آن ستون بسیار تاثیر گذار بود و وقتی قرار شد درباره شهید آوینی فیلمی بسازند همسر و برادر شهید گفتند که این فیلم را من بسازم.

پور احمد خاطر نشان کرد: شهید آوینی بسیار زلال بود و سعه صدر فراوانی داشت.

سال	نام اثر	کارگردان	نویسنده	بازیگر	تهیه کننده	دستیار کارگردان	توضیحات
۱۳۹۴	کفشهایم کو؟			‌	‌		سینمایی
۱۳۹۲	۵۰ قدم آخر			‌	‌		سینمایی
۱۳۸۸-۸۹	پرانتز باز			‌	‌		مجموعه‌ی تلویزیونی
۱۳۸۶	برج			‌
۱۳۸۵	اتوبوس شب				‌		سینمایی
۱۳۸۴	نوک برج				‌
۱۳۸۳	گل یخ				‌
۱۳۸۰	شب یلدا				‌
۱۳۷۵-۷۶	سرنخ				‌		مجموعه‌ی تلویزیونی
۱۳۷۴	خواهران غریب						سینمایی
۱۳۷۳	به خاطر هانیه				‌
۱۳۷۲	نان و شعر				‌
۱۳۷۱	سفرنامهٔ شیراز
	صبح روز بعد
۱۳۷۰	شرم				‌
۱۳۶۹-۷۰	قصه‌های مجید				‌		مجموعه‌ی تلویزیونی
۱۳۶۸	شکار خاموش				‌		سینمایی
۱۳۶۷	لنگرگاه				‌
۱۳۶۶	گاویار				‌
	شکوه زندگی				‌
۱۳۶۵	آلبوم تمبر
	خانه دوست کجاست؟
۱۳۶۳	بی بی چلچله
	تاتوره
۱۳۶۱	باران
۱۳۶۰	تابستان سال آینده			‌	‌		مجموعه‌ی تلویزیونی
۱۳۵۷	قصه خیابان دراز				‌		سینمایی

بیوگرافی پروین دخت یزدانیان بیوگرافی کیومرث پوراحمد بیوگرافی مریم پوراحمد دختر کیومرث پوراحمد همسر کیومرث پوراحمد ۱۳۹۵-۰۱-۱۶

مدیر