جام جم سرا: انار غیر از جنبه خوراکی آن، از دیدگاه دارویی و اثرات درمانی نیز قابل ملاحظه است. این میوه دارای مواد شیمیایی بسیاری است که در مبارزه با تصلب شرائین، آماس سرطان و همچنین در کند کردن واکنشهای پیر شدن سلولها (Cellular aging process) مؤثر میباشد.
تاننها و فلاوونوئیدها:
گروهی از این ترکیبات آنتی اکسیدانهای هستند که در روغن انار یافت میشوند و بنظر میرسد از بدن در مقابل بیماریهای قلبی محافظت میکنند.
در طول دو دهه گذشته پژوهشگران ثابت کردهاند که متابولیتهای مضر فرعی حاصل از اکسیداسیون که نتیجه واکنشهای طبیعی بدن هستند و به وسیله مصرف چربیهای اکسید شده مواد غذایی ایجاد میشوند، در گسترش تصلب شرائین و در واکنشهای پیر شدن سلولها و سرطان شرکت دارند. اکنون مدارکی در دست است که بیان میدارد آنتی اکسیدانها (مواد شیمیایی که از اکسیداسیون جلوگیری میکند) میتواند با ممانعت از تشکیل این مواد مضر، مفید واقع شوند.
در پژوهشی که توسط پروفسور Ishak Neeman و همکاران انجام شد، وجود و یا عدم وجود این آنتی اکسیدانها در انار مورد بررسی قرار گرفت آنها انار را انتخاب کردن زیرا این میوه به طور سنتی در ایران و هند و... به عنوان دارو و درمان بیماریها و عفونتها به کار میرفته. دانشمندان حدس زدند بخشی از ارزشهای درمانی آن بواسطه وجود آنتی اکسیدان میباشد. آنها روغن سرد حاصل از فشردن سرد دانههای انار را مطالعه کرده و از آن بطور شیمیائی فلاوونوئیدها را استخراج کردند. زیرا هدف تعیین فعالیت آنتی اکسیدانی این مواد بود. به این منظور قدرت آنها را در خنثی کردن مواد اکسید کننده در لولههای آزمایش سنجیدند. یافتههای آنها نشان داد فلاوونوئیدهای موجود، در مبارزه علیه اکسیداسیون قوی هستند. البته محققین مطمئن نیستند کدام ماده شیمیائی در انار دقیقاً اثر آنتی اکسیدانی دارد. تنها گمان میکنند که این خاصیت بیشتر ناشی از فعالیت فلاوونوئیدها میباشد.
روغن دانه انار (Pomegranate seed oil) ممانعت کننده قوی آنزیمهای ایجاد کننده آماس و دارای مقادیر فراوانی از یک اسید چرب یگانه به نام Punicic acid میباشد که در روغن دانه انار منحصر به فرد است.
در مطالعه دیگری بر روی موشها و انسان مشخص گردید آب انار میتواند به کاهش برخی فاکتورهای اصلی ریسک بیماریهای قلبی کمک کند. گروهی از محققین دریافتهاند آب این میوه که غنی از آنتی اکسیدانها میباشد از ایجاد پلاکت (Plaque) در شریانهای موش جلوگیری میکند و علاوه بر این در موشهای که در سرخرگهایشان پلاکت تشکیل شده است از تغییرات مضر جلوگیری مینماید. در یک گروه از مردان سالم که به مدت ۲ هفته روزانه ۵۰ میلی لیتر آب انار نوشیدند معلوم شد که آبمیوه فعالیت آنزیم محافظت کننده در برابر تغییر مضر را افزایش میدهد. البته آبمیوه انار اکسیداسیون کلسترول بد (LDL) را نیز کاهش میدهد، مرحلهای که سبب میشود ذرات کلسترول به دیوارههای سرخرگ بچسبد که خود میتواند منجر به بیماری قلبی شود. رادیکالهای آزاد و ذرات سلول آسیب دیده (Cell dammaging particles) در حالی که آنتی اکسیدانها میتوانند با از میان برداشتن رادیکالهای آزاد از اکسیداسیون کلسترول LDL جلوگیری نمایند.
بنابر گفته Micheal Aviram به منظور افزایش سیستمهای دفاعی در مقابل Exidative Stress نیازمند مصرف آنتی اکسیدانهای طبیعی هستیم. او میافزاید آب انار اثرات مضر رادیکالهای آزاد را کاهش میدهد و بدین وسیله سبب تقلیل بیماریهای قلبی-عروقی میشود. در موشها که از نظر ژنتیکی مستعد بیماریهای قلبی هستند، نوشیدن آب میوه به مدت ۱۱ هفته سبب کاهش اندازه Fatty lesions در سرخرگها به میزان ۴۴% شده و از تعداد سلولهای Fuain که مرتبط با بیماری قلبی هستند میکاهد. همچنین آب انار از اکسیداسیون کلسترول LDL در موش تا ۹۰% جلوگیری میکند. بر پایه این یافتهها نوشیدن یک لیوان آب انار در هر روز پیشنهاد میشود.
مطالعه دیگری در هند در مورد فعالیتهای ضد میکروبی دانههای انار نشان داده است این دانهها دارای فعالیت قوی ضد میکروبی در مقابل میکروارگانیسمهای مانند باسیلوس، سوبتلیس، اشریشتاکلی و ساکارومیسس سرویسسه هستند.
به غیر از موارد یاد شده انار حاوی گروهی از مواد شیمیائی است که از نظر ساختمانی مشابه استروژن انسانی بوده و گمان میرود اثراتی مانند آن داشته باشند که در مباحث بعد به تفصیل به آن خواهیم پرداخت.
درمجموع میتوان گفت انار به علت دارا بودن تعدادی مواد شیمیائی، در صورت مصرف دراز مدت میتواند در درمان بیماریهای قلبی-عروقی، تصلب شرائین، آماس، سرطان، التهاب و همچنین کند کردن پیری سلولها و کاهش عوارض یائسگی و... مؤثر باشد. ذکر این نکته ضروری است که این مواد شیمیایی (فیتواستروژنها) که از خانواده فلاوونوئیدها میباشند علاوه بر انار در بسیاری دیگر از میوهها و سبزیها مانند سیب، هویچ، دارچین، گیلاس، آلبالو، رازیانه، سیر، لوبیا سبز، رازک، شیرین بیان، یولاف، نخود فرنگی، آلو، لوبیا قرمز، ریواس، برنج، چاودار، سیب زمینی، کنجد، لوبیای سویا، گندم و... نیز وجود دارد.
(متن: انار ایران/عکس: امیر قادری/تسنیم)
تخم بلدرچین نسبت به تخم مرغ، ۵ برابر فسفر، ۷ برابر آهن، ۶ برابر ویتامین B۱۲ و ۱۵ برابر ویتامین B۲ دارد (هرچند اندازه یک تخم مرغ حدود ۵ برابر تخم بلدرچین است).
تخم بلدرچین منبع غنی اسید چرب امگا ۳ است که برای تقویت هوش و حافظه بسیار مفید است.
کلسترول در تخم بلدرچین نسبت به تخم مرغ بسیار کمتر است.
گفته شده که چون بلدرچین در برابر بیماریهای مختلف بسیار مقاومتر از مرغ است، پرورش آن بدون استفاده از دارو و آنتی بیوتیک انجام میشود، بنابراین گوشت و تخم بلدرچین محصولی کاملاً ارگانیک و سالم است که ذخیره داروئی مضری برای مصرف کننده در بافت خود ندارند.
۹ خاصیت تخم بلدرچین
۱- تخم بلدرچین باعث ایجاد متابولیسم بهینه در سلولهای بدن میشود و بهترین نوع پروتئین و چربی را دارد.
۲- تخم بلدرچین برای با هوش شدن جنین در دوران بارداری بسیار مؤثر است.
۳- تخم بلدرچین موجب بهبود اشتها در اطفال کم اشتها شده ومناسب برای سنین رشد کودکان ونوجوانان است.
۴- تخم بلدرچین به تنظیم سیکل خواب کمک میکند.
۵- تخم بلدرچین سبب افزایش مقاومت کلی بدن میشود.
۶-تخم بلدرچین در تنظیم سیستم عصبی، قلبی و گوارشی و درمان بیماری تشنج مؤثر است.
۷-تخم بلدرچین برای افراد مسن بسیار مفید است و سبب استحکام عضلات و استخوانها میشود.
۸- تخم بلدرچین سبب بهبود میل و توان جنسی میشود.
۹- تخم بلدرچین حساسیت ایجاد نمیکند.
جنبههای دارویی و درمانی تخم بلدرچین
۱- تخم بلدرچین برای درمان بیماریهای کبدی، کلیوی، کم خونی، آسم، سل، ناتوانی جنسی، استرس و بازسازی بدن پس از جراحی یا زایمان توصیه میشود.
۲-مصرف تخم بلدرچین در مادران شیرده باعث منظم شدن سیستم عصبی، قلبی و گوارشی بدن و افزایش شیر میشود.
۳-مصرف تخم بلدرچین به دلیل حجم کم و میزان بالای پروتئین آن برای ورزشکاران بخصوص بدنسازان عزیز توصیه میشود.
۴- تخم بلدرچین به دلیل کامل بودن و نداشتن هیچ تأثیر سوئی بر شیر خواران به عنوان بهترین مکمل دوران شیردهی توصیه میشود.
۵- ماسک سفیده تخم بلدرچین همراه عسل (برای پوستهای چرب و زرده با عسل برای پوستهای خشک) باعث طراوت و شادابی و رفع چین و چروک و لکههای پوست میشود.
فواید تخم بلدرچین برای افراد میانسال و بالای ۴۰ سال
جذب ویتامینهای بدن با افزایش سن بسیار کم میشود از این رو مصرف تخم بلدرچین به افراد بالای ۴۰ سال، برای بالا بردن مواد معدنی و ویتامینهای بدن و جلوگیری از کارافتادگی زودرس و پیشگیری از سرطان توصیه میشود.
تخم بلدرچین در افراد پیر و مسن سبب تجدید قوای از دست رفته خواهد شد. در چین و ژاپن، بچهها هر روز قبل از رفتن به مدرسه یک تخم بلدرچین میخورند. (بیتوته)
*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر میشود.
تخم بلدرچین نسبت به تخم مرغ، ۵ برابر فسفر، ۷ برابر آهن، ۶ برابر ویتامین B۱۲ و ۱۵ برابر ویتامین B۲ دارد (هرچند اندازه یک تخم مرغ حدود ۵ برابر تخم بلدرچین است).
تخم بلدرچین منبع غنی اسید چرب امگا ۳ است که برای تقویت هوش و حافظه بسیار مفید است.
کلسترول در تخم بلدرچین نسبت به تخم مرغ بسیار کمتر است.
گفته شده که چون بلدرچین در برابر بیماریهای مختلف بسیار مقاومتر از مرغ است، پرورش آن بدون استفاده از دارو و آنتی بیوتیک انجام میشود، بنابراین گوشت و تخم بلدرچین محصولی کاملاً ارگانیک و سالم است که ذخیره داروئی مضری برای مصرف کننده در بافت خود ندارند.
۹ خاصیت تخم بلدرچین
۱- تخم بلدرچین باعث ایجاد متابولیسم بهینه در سلولهای بدن میشود و بهترین نوع پروتئین و چربی را دارد.
۲- تخم بلدرچین برای با هوش شدن جنین در دوران بارداری بسیار مؤثر است.
۳- تخم بلدرچین موجب بهبود اشتها در اطفال کم اشتها شده ومناسب برای سنین رشد کودکان ونوجوانان است.
۴- تخم بلدرچین به تنظیم سیکل خواب کمک میکند.
۵- تخم بلدرچین سبب افزایش مقاومت کلی بدن میشود.
۶-تخم بلدرچین در تنظیم سیستم عصبی، قلبی و گوارشی و درمان بیماری تشنج مؤثر است.
۷-تخم بلدرچین برای افراد مسن بسیار مفید است و سبب استحکام عضلات و استخوانها میشود.
۸- تخم بلدرچین سبب بهبود میل و توان جنسی میشود.
۹- تخم بلدرچین حساسیت ایجاد نمیکند.
جنبههای دارویی و درمانی تخم بلدرچین
۱- تخم بلدرچین برای درمان بیماریهای کبدی، کلیوی، کم خونی، آسم، سل، ناتوانی جنسی، استرس و بازسازی بدن پس از جراحی یا زایمان توصیه میشود.
۲-مصرف تخم بلدرچین در مادران شیرده باعث منظم شدن سیستم عصبی، قلبی و گوارشی بدن و افزایش شیر میشود.
۳-مصرف تخم بلدرچین به دلیل حجم کم و میزان بالای پروتئین آن برای ورزشکاران بخصوص بدنسازان عزیز توصیه میشود.
۴- تخم بلدرچین به دلیل کامل بودن و نداشتن هیچ تأثیر سوئی بر شیر خواران به عنوان بهترین مکمل دوران شیردهی توصیه میشود.
۵- ماسک سفیده تخم بلدرچین همراه عسل (برای پوستهای چرب و زرده با عسل برای پوستهای خشک) باعث طراوت و شادابی و رفع چین و چروک و لکههای پوست میشود.
فواید تخم بلدرچین برای افراد میانسال و بالای ۴۰ سال
جذب ویتامینهای بدن با افزایش سن بسیار کم میشود از این رو مصرف تخم بلدرچین به افراد بالای ۴۰ سال، برای بالا بردن مواد معدنی و ویتامینهای بدن و جلوگیری از کارافتادگی زودرس و پیشگیری از سرطان توصیه میشود.
تخم بلدرچین در افراد پیر و مسن سبب تجدید قوای از دست رفته خواهد شد. در چین و ژاپن، بچهها هر روز قبل از رفتن به مدرسه یک تخم بلدرچین میخورند. (بیتوته)
*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر میشود.
از آنجایی که در گذشته انواع سرمه Kohl برای زیبایی بخشیدن بیشتر به ابرو و مژه و با هدف بهره بردن از خواص درمانی که برای پرپشت و تقویت کردن ابرو و مژه بوده، استفاده می شده و سرمه ها به روشهای مختلف سنتی تهیه می شدند.
ولی امروزه جای خواص درمانی آن را مواد شیمیایی که نه تنها خواص درمانی ندارند بلکه فقط برای زیبایی چشم و ابرو مورد استفاده قرار می گیرند را گرفته است، در برخی موارد با توجه به کیفیت نامطلبوشان
باعث ریزش ابرو و مژه نیز می شوند. در این مقاله سعی در احیاء روشهای سنتی تهیه سرمه بهداشتی و مرغوب در منزل را داریم که هم دارای خواص درمانی بسیاری بوده و همچنین باعث زیبایی بیشتر نیز می شود.
خواص درمانی سرمه
تقویت چشم ، ضد التهاب ، رفع سوزش و اشک
تقویت ابرو و پرپشت کردن مژه و ابرو
زمانی که لوازم آرایش پیشرفت امروزی را نداشت مردم از وسایل ابتدایی و ساده در آرایش خود استفاده می کردند. تقریباً ۷۰ سال پیش مردم شب ها برای روشن کردن فضای منزل از چراغی به نام چراغ پیه سوز استفاده می کردند و مواد سوختنی آن را که به «روغن کنتو» معروف بوده است از دانه گیاهی به نام بیدانجیل (کنتو) به دست می آوردند.
برای تهیه روغن کنتو آن ها تنه درخت نارون را سوراخ می کردند و از چوب همان درخت برای آن دسته ای درست می کردند که در داخل آن بتواند به چرخش دربیاید و یک سوراخ هم برای خارج شدن روغن آن در زیر آن تعبیه می کردند. آن ها گاوی را با چشمان بسته به دسته این هاون مخصوص می بستند و دانه گیاه کنتو را داخل آن می ریختند و با چرخاندن مکرر این حیوان «کنتو» له شده و روغن آن از سوراخ زیرین بیرون می آمد که بعدها آن را به صورت سنگی ساختند که دیگر آن اثر را نداشت و از همان روغن کنتو یا روغن حیوانات اهلی (گاو و گوسفند) به تهیه سرمه می پرداختند. برای تهیه سرمه آن ها سنگی را روی فتیله ای که آغشته به روغن و در حال سوختن بود، می گرفتند و دود حاصل از آن را که سرمه نامیده می شود، به چشمان خود می کشیدند.
سرمه یا کحل بیشتر بر سنگ سرمه (آنتیموان) اطلاق می شود که در عربی به آن اثمد می گویند. با سائیدن سنگ سرمه که به رنگ آبی است می توان سورمه تهیه کرده و به چشم ها و ابرو کشید. البته این پودر سائیده شده با مواد دیگر نیز مخلوط می گردد.
امام صادق (ع) می فرمایند:
سرمه، مو را می رویاند، اشک ریزش را می خشکاند، آب دهان را گوارا می کند و دیده را جلا می بخشد. سرمه کشیدن به هنگام خواب، موجب امنیّت از آب (مروارید و مانند آن) است، که عارض چشم می گردد.
سرمه علاوه بر زیباتر کردن چشم دارای خواصی دیگر درمانی که برای پرپشت، تقویت کردن ابرو و مژه، تقویت چشم، ضد التهاب، رفع سوزش و اشک بوده، و به روش های مختلف سنتی تهیه می شد، ولی امروزه جای خواص درمانی آن را مواد شیمیایی که نه تنها خواص درمانی ندارند بلکه فقط برای زیبایی چشم و ابرو مورد استفاده قرار می گیرند را گرفته است و با توجه به کیفیت نامطلوبشان باعث ریزش ابرو و مژه نیز می شوند، سرمه معمولاً حاوی مقداری فلز سرب است که استفاده از آن در این محصول زیبایی گاهی می تواند سلامت شما را تهدید کند. سرب فلزی است خاکستری با ته رنگ مایل به آبی. محققان می گویند سرب در نسوج بدن جذب پروتئین ها می شود و بیشترین اثر سمی خود را بر مغز و اعصاب وارد می کند.
روش تهیه سرمه بادام با فندق
برای تهیه سرمه از روشهای سنتی و با استفاده از آجر و مواد سوختی و حتی از شمع و سوزن نیز می توان استفاده کرد که ما در این مطلب قصد داریم تا با روشی ساده و در دسترس که همگی امکان تهیه سرمه به این روش را داشته باشند
روش تهیه سرمه را توضیح دهیم . برای این کار باید مقداری فندق و بادام را بعد از دو پوسته کردن روی یک شعله پخش کن بر روی حرارت قرار داده و ظرفی فلزی مانند سینی را با فاصله کمی روی مغز بادام ،
فندق و شعله پخش کن قرار دهید به مرور زمان و با سوختن کامل مغز ها تولید دوده می کنند که بر روی سطح سینی قرار داده شده کاملاً قابل مشاهده خواهد بود تا اتمام سوختن مغزها صبر کنید و سپس با چاقو و یا جسمی نوک تیز دوده های جمع شده بر روی سطح سینی را تراشیده و به ظرفی که برای نگهداری سرمه تهیه کرده اید منتقل کنیدو سرمه آماده است.
روش تهیه سرمه مغز قلم گاو
برای تهیه سرمه قلم گاو کافی است که مقداری مغز قلم را پس از خارج کردن از قلم داخل ظرفی ریخته و مقداری گاز یا باند را داخل آن قرار دهید به صورتی که انتهای باند یا گاز در روعن قرار گرفته و سر آن نیز بیرون باشد باند یا گاز را با استفاده از کبریت و یا فندک روشن کنید
و مانند مرحله قبل ظرفی فلزی مانند سینی و یا کاسه را با فاصله روی آن قرار دهید روغن با سوختن تولید دود کرده که بر روی سطح ظرف جمع می شود که پس از اتمام کار دوده ها را تراشیده و به ظرفی که برای نگهداری سرمه استفاده می کنید منتقل کنید.
نکته ی مهم :
به انواع سرمه خشک که در منزل دارید می توان مقدار چند قطره روغن فندق و یا بادام برای چرب شدن سرمه اضافه کرد.
از زمان های قدیم با نزدیک شدن به عید نوروز سمنو را برای سفره هفت سین طبخ می کردند. سمنو دارای طعم و مزه متفاوت و خواص بسیار زیادی است برای تهیه سمنو به زمان چند روزه و حوصله زیادی نیاز دارید تا پایان مطلب با ما همراه باشید تا با طرز تهیه سمنو در منزل آشنا شوید.
سمنو یکی از خوراکی های محلی ایرانی است که در تجریش به وفور پخت می شود. در این مطلب آموزش طرز تهیه سمنو را به همراه نکاتی برای طبخ بهتر در اختیار شما عزیزان قرار داده ایم.
گندم با پوست : نیم کیلو گرم
آرد گندم : ۲ کیلو گرم
سمنو در واقع یه حلوای شیرین کشدار محسوب میشود که شیرینی اش فقط از جوانه گندم به دست می آید. چطوری؟ خب توی جوانه گندم آنزیمی وجود دارد که محلول نشاسته رو توی حرارت بالای ۸۰ درجه سانتیگراد به قند تبدیل میکند. به همین سادگی.
عملیات سمنوپزی رو باید از درستکردن جوانه گندم و گرفتن شیره اش آغاز کنید. اگر دوست دارید سمنوپزی رو یاد بگیرید یادتان باشد که به ازای هر مقدار گندمی که میذارید جوانه بزنه باید سه برابرش آرد استفاده کنید. مثلا برای یک کیلوگرم گندم حدود سه کیلو گرم آرد مصرف میشه. پس اگر اولین باره که میخواید سمنو درست کنید با مقدار کمی شروع کنید که حجم زیادش موقع پخت خستهتون نکنه.
مرحله اول اینه که گندمها رو خوب پاک کنیم و دونههای شکسته رو جدا کنیم. بعد با آب سرد میشوریم و دو روز میذاریم تا خوب خیس بخورن. یادتون باشه ارتفاع گندم توی ظرف کمتر از هشت سانتیمتر باشه و روزی دو بار آب ظرف رو عوض کنید که ترش نشه و بو نگیره. محل نگهداری ظرف هم جایی دور از نور مستقیم خورشید باشه و خیلی سرد یا خیلی گرم هم نباشه.
روز سوم گندمها رو میریزیم توی آبکش. اگر دقت کنید احتمالا تو این مرحله جوانههای خیلی ریز رو روی گندمها میبینید. تو مرحله بعد یه پارچه نخی تمیز میآریم و گندمها رو توش میپیچیم. پارچه باید کمی نمناک باشه ولی خیلی خیس نباشه. بعد اون رو توی یک کیسه پلاستیکی بزرگ قرار میدیم و میذاریم تا یکی دو روز بمونه. البته روزی چند بار گندمها رو باز کنید و مقدار کمی آب به اونها بپاشید که خشک نشن. تو این دوره هم گندمها رو توی محیطی دور از نور و در دمای معتدل قرار بدید.
در تمام این مراحل جابجایی گندمها باید با آرامش و ملایمت انجام بشه تا فشار اضافی باعث آسیبدیدن گندمها و جوانههای کوچک نشه.
بعد از این مدت که دیگه جوانهها آشکارتر شدن، گندمها رو توی آبکشی به ارتفاع حدود دو سانت میریزیم و روی اونها رو با پارچه نخی مرطوب میپوشونیم و روزی چندبار زیر شیر آب میگیریم که هم آب لازم به گندمها برسه، هم شسته بشن و بو نگیرن. تازه چون توی آبکش هستن آب اضافیشون هم خارج میشه و مشکلی پیش نمیاد. راستی حواستون باشه شدت آب خیلی زیاد نباشه تا به جوانهها آسیب برسه.
با این روش تقریبا بعد از سه روز ریشههای گندمها زیاد و فشرده میشه و جوانههای ظریف در رنگهای سفید مایل به نقرهای به ارتفاعی کمی بیشتر از قد دانه گندم رشد میکنن. این مرحله زمانیه که آنزیم قند به حد اعلاش رسیده و زمان شیرهگرفتن از گندمهاست.
یادتون باشه به هیچ وجه نذارید گندمها به مرحله سبز شدن برسن، چون سبز شدن باعث میشه شیرینیشون کم بشه و مزه گس پیدا کنن. اگر به هر دلیلی بعد از رسیدن به این مرحله فرصت شیرهگیری و ادامه کارو نداشتید جوانهها رو به یخچال منتقل کنید که جلوی رشد بیشترش گرفته بشه. جوانهها توی یخچال تا چند روز تازه و سالم میمونن.
بعد از اینکه جوانهها به اندازه لازم رشد کردند، اونا رو با آب فراوون میشوریم و بعد به کمک چرخ گوشت یا هر وسیله خردکننده دیگهای کاملا له و خمیری میکنیم. حالا باید معجون رو با مقداری آب مخلوط کنیم و تفالهش رو توی ظرف دیگهای بریزیم. اگر تو این مرحله هم با دونههای سالم گندم مواجه شدید نگران نباشید، میشه دوباره چرخشون کرد و یکبار دیگه آب بهشون اضافه کرد تا همه شیرهشون خارج بشه. حالا این مایع بهدستاومده رو از صافی خیلی ریز عبور بدید و شیره بهدستاومده رو برای تهیه سمنو کنار بذارید.
توی یه دیگ با گنجایش مناسب، آرد رو با این شیره بهدستاومده مخلوط میکنیم، طوری که یک خمیر شل به دست بیاد؛ مایعی صاف و رقیق بدون هیچ گلوله خمیری که بشه اونو با ملاقه برداشت. معمولا برای تهیه سمنو از آرد سبوسدار استفاده میشه که در ایران میشه از نانواییها تهیه کرد اما اگر امکانش وجود نداشت، استفاده از آرد سفید هم هیچ مانعی نداره و مشکلی برای سمنوی شما ایجاد نمیکنه.
خب حالا خمیر تهیهشده رو روی حرارت ملایم میذاریم و مرتب هم میزنیم تا به جوش بیاد. تو این مرحله میبینید که اول کار محتویات توی دیگ کمی غلیظ میشه ولی بعد از چندبار جوشخوردن به اصطلاح میبُره و آب میاندازه. این همون لحظهایه که نشاسته آرد به خاطر آنزیم جوانه گندم به قند تبدیل میشه و حالت لعابمانندش رو از دست میده.
از حالا به بعد سمنو باید اونقدر روی حرارت بمونه و به هم بخوره تا آردش کاملا بپزه و آب اضافه خارج بشه و به قول معروف حسابی جا بیفته. همزدن مرتب رو فراموش نکنید، چون سمنو خیلی زود ته میگیره.
وقتی به مراحل آخر پخت میرسیم سمنو به رنگ قهوهای خوشرنگ درمیآد، غلظتش زیاد و مزهش بسیار شیرین میشه. راستی تو این مرحله اگر حرارت زیاد بشه چون مایع غلیظتر شده ممکنه یهکمی به اطراف بپره، پس حسابی مراقب باشین که یهوقت رو دستتون نریزه.
یه کار جالب هم هست که میتونید در مراحل آخر پخت سمنو انجام بدید. قدیمیها رسم داشتن که چند تا بادوم یا گردو و یا فندق رو با پوست توی دیگ سمنو میانداختن. اونوقت اگر هر کدوم از اینا تو ظرف کسی میاومد نشونه خوششانسی و شگونش بود. اگر دوست داشتید شما هم امتحان کنید!
بعد از اینکه مراحل مختلف پخت سمنو تموم شد، باید بذارید سمنو حدود ۱۰ ساعت در معرض هوای عادی خونه باقی بمونه. بعد از اون میتونید سمنو رو تو ظرفهای دردار بریزید و خوب و سالم تا چند هفته توی یخچال نگهش دارید.
بعد از اینکه سمنو آماده شد بگذارید کمی خنک شود و بعد سمنو را در ظرف هایی قرار دهید و می توانید سمنو را با خلال پسته و بادام و … تزیین کنید و به عنوان عصرانه در کنار اعضای خانوادتان میل کنید. نوش جان