کودک و نوجوان > فرهنگی - اجتماعی - فریبا خانی:
بعضیوقتها مجبوریم از خودمان بیاییم بیرون. لازم داریم؛ وقتی درونمان خیلی شلوغ و پر ازدحام است، وقتی درونمان پر از سر و صدا است، لازم داریم پنجرهای را باز کنیم و آرام و خیلی نرم از خودمان بیرون بیاییم. مثل امروز.
اثر وحید میربیگى
اثر خلیل کویکى
اثر محمدرضا عموزاد
اثر رضا حسینى
عکس از نمایشگاه: محمود اعتمادى
مثل همین امروز که من تصمیم گرفتم از خودم بیرون بزنم. پارک ملت پیش رویم بود. برگهای زرد، تپههای پر چمن سبز با برگهای زرد، یک تابلوی زیبا بود. یادم آمد وقتی کوچک بودم هروقت به این پارک میآمدم روی تپههای این پارک قل میخوردم و پایین میسریدم.
خوشحال و سبک از تپهها بالا رفتم تا خودم را به پردیس ملت رساندم. یک ساختمان مدرن. قرار نیست بروم سینما؛ اما دلم خواست بایستم و برنامهی سینمای ملت را ببینم: «لاک قرمز»، «نفس»، «متولد65» و... چهرهی بازیگرها در پوسترهای فیلم. بوی پاپکورن، ترتیلای تازه... با سسهای تند حسابی گرسنهام کرد. اما من نمیخواهم به سینما بروم.
دارم میروم گالری ملت؛ باید بروم طبقهی منفی دو. سوار آسانسور میشوم؛ میروم به قعر زمین؛ مثل سفر به قعر زمینِ «ژول ورن». من «اتولیدانبرگ» پرفسور آلمانی هستم. باید از دالانهای گدازهای ایسلند به قعر زمین بروم. برادرزادههایم «اکسل» و «هانس» هم در این سفر مرا همراهی میکنند.
پیاده میشوم. گالری پردیس ملت یک گالری بزرگ است. وسعت این گالری 772 متر مربع است. امکانات بسیار خوبی برای نور و صدا دارد و دیوارهای وسیع.
امروز نمایشگاه «ایرانشهر» برپاست. هنرمندانی از سراسر ایران به جز تهران در این نمایشگاه حضور دارند. بیش ا ز90 اثر نقاشی و نقاشیخط.
خانم برادران، مسئول گالری پردیس ملت به من میگوید: «این نمایشگاه برای حمایت هنرمندان شهرستانی برگزار شده است. البته تعدادی از هنرمندان شناختهشده هم در این نمایشگاه حضور دارند؛ مثل «رضا هدایت»، «رضا حسینی» و... اما عدهای از هنرمندان هم جوان هستند.»
«علیرضا جوادی»، دبیر هنری این نمایشگاه میگوید: «نمایشگاه ایرانشهر بیشتر هدفش معرفی هنرمندان جوان شهرستانی است. بخشی از آثار هم کار هنرمندان شناخته شده است.»
او ادامه داد: «گالری مجازی آرتیبیشن که با شعار و هدف حمایت از اهالی هنر شکل گرفته با همکاری گالری پردیس ملت، فراخوان نمایشگاه «ایرانشهر» را در مهرماه سال جاری منتشر کرده که با استقبال بسیار خوبی از سوی هنرمندان و گالریهای سراسر کشور روبهرو شد.» او میگوید: «سال آینده هم به امید خدا نمایشگاه «ایرانشهر2» را خواهیم داشت و اینبار کارهای حجم و ویدیوآرت را هم در کنار نقاشی و نقاشیخط خواهیم داشت.»
از راهرو، تابلوها چیده شدهاند تا به دل گالری برسیم. تابلوهای انتزاعی «رضا حسینی»، نقاشیخط از «خلیل کویکی»، یک تابلوی سفید برجستهی زیبا با عنوان آغاز شاهنامه، کاری از «محمدرضا عموزاد»... چند تابلوی تأثیرگذار با عنوان مهاجرت... گورستان ماشینها؛ حجم غمگین ماشینهایی که دیگر کارکردشان را از دست دادهاند. کاری از «وحید میربیگی» و...
تابلوها را میبینم و بعد کمی میرویم در فضای تابلوها. در تابلوی زنی تنها که با کلافها و نخهای رنگشده روی بوم، بافتی زیبا از سایهروشن نخهای رنگی، کاری از «نسرین ملکثابت». دو زن خوابیده در یک جعبهی پستی، عنوان این اثر هم خیلی عجیب است، «مهاجرت با جعبهی پستی» اثر «مهرشاد خسرو یکتا».
اگر اینروزها فرصت ندارید به دیدن نمایشگاه بروید، میتوانید به نمایشگاه مجازی آرتیبیشن به نشانی www.artibition.net مراجعه کنید و آثار را در این سایت ببینید.
دوباره باید سوار آسانسور بشوم و به سطح زمین بیایم. پروفسور «اوتولیدانبرک» سوار آسانسور شده است و دکمهی «جی» آسانسور را میزند. از مجراهای گدازههای زمین باید بیرون بیاییم. ما در ایسلند وارد زمین شدهایم و وقتی بیرون میآییم در استرومبولی در جنوب ایتالیا هستیم. مثل خواب میماند. منظرهی پارک پیش روی من است. تصویر پر از برگهای زرد روی چمنهای سبز!