هواپیماها پس از پیدایش توسط برادران رایت دستخوش تغییرات بسیاری شدهاند. چیزی که آنها برای اولین بار با استفاده از چوب و پارچه اختراع نمودند تفاوت زیادی را با یک بویینگ ۷۸۷ دارد.
با پیشرفت پیاپی تکنولوژی هوافضا، صحبت درباره تمام مواردی که هواپیماهای شگفتانگیز امروزی قادر به انجام آنها هستند کار دشواری است. در ادامه به ۷ نکتهای که ممکن است تا به امروز درباره هواپیماها و سفرهای هوایی نمیدانستید، نگاهی میاندازیم.
هواپیماها طوری طراحی شدهاند تا بتوانند هنگام اصابت رعد و برق به بدنه خود مقاومت کنند. تخمینی که درباره برخورد رعد و برق به یک هوایپما انجام شده است نشان میدهد که در هر سال یا در هر ۱۰۰۰ ساعت پرواز به طور متوسط یک دفعه این اتفاق رخ میدهد. خوشبختانه هنوز پس از سال ۱۹۶۳ هیچ هواپیمایی در اثر برخورد آذرخش دچار سانحه نشده است. این مورد به لطف مهندسی دقیقی است که اجازه میدهد تا بار الکتریکی تولید شده توسط رعد و برق از هوایپما خارج شود و آسیبی به آن نرسد.
به گفته اداره هوانوردی فدرال (FAA) نمیتوان درمورد امنترین جایگاه در یک هواپیما نظر داد، هرچند که تحقیق انجام شده توسط روزنامه تایم حکایت از آن دارد که صندلیهای وسط در پشت هواپیما کمترین میزان مرگ و میر را در یک تصادف شاهد هستند. مطالعات آنها نشان داد که در طول سقوط هواپیما، صندلیهای موجود در یک سوم عقبی هواپیما ۳۲ درصد امنیت بیشتری را دارند. این میزان برای یک سوم وسط ۳۹ درصد بوده و برای یک سوم جلویی مقدار ۳۸ درصد به دست آمده است.
در پروازهای با مسافت طولانی، کابین خدمه میتوانند تا ۱۶ ساعت کار کنند. برای کمک به آنها و جلوگیری از خستگی مفرط، برای بعضی از هواپیماها، مانند بویینگ ۷۷۷ و ۷۸۷، اتاق خواب کوچکی به منظور استراحت موقت خدمه پرواز تعبیه شده است. این اتاق به طور معمول از طریق راه پله مخفی قابل دسترسی است و شامل ۶ تا ۱۰ تخت، حمام و گاهی اوقات وسایلی برای سرگرمی آنهاست.
لاستیکهای هواپیما قادر هستند وزن باورنکردنی ۳۸ تن را تحمل کنند و با سرعت ۲۷۳ کیلومتر بر ساعت روی زمین بنشینند. علاوه براین، چرخهای آنها به میزان ۲۰۰ پوند بر اینچ مربع پر باد میشوند که ۶ برابر بیشتر از مقدار استفاده شده برای خودروهای معمولی است.
تصور اینکه موتور هواپیما در اواسط پرواز از کار بیفتد وحشتناک به نظر میآید، اما باید بدانید که همه هواپیمای تجاری با خیال راحت میتواند تنها با یک موتور پرواز کنند! کار کردن با نصف توان موتور میتواند بهرهوری سوخت را کاهش دهد، با این وجود هواپیماها برای چنین شرایطی تحت آزمایشهای مختلف قرار گرفتهاند. هر هواپیما به گونهای برنامهریزی شده است که بتواند مسیر طولانی را طی کند. این مورد به ویژه برای پرواز بر فراز اقیانوسها یا مناطق غیرمسکونی باید توسط سازمانهای هواپیمایی مربوطه در نظر گرفته شود.
از سالها قبل اداره هوانوردی فدرال کشیدن سیگار در هواپیما را ممنوع اعلام کرد، اما وجود زیر سیگاری در سرویسهای بهداشتی هواپیماها از دید چشمان تیزبین مسافرین مخفی نمانده است. دلیل این موضوع به این خاطر است که آژانسهای هواپیمایی و کسانی که طراحی هواپیماها را انجام میدهند تصور میکنند که با وجود قوانین منع کشیدن سیگار و هزاران تابلوی مربوط به آن، در بعضی از موارد نهایتا فرد سیگاری تصمیم به کشیدن سیگار در هواپیما میگیرد. امید آنها به این است که اگر کسی قانون تنظیم شده برای این موضوع را نقض کرد، بتواند در فضای نسبتا محدود دستشویی این کار را انجام دهد و ته سیگار خود را در زیرسیگاری جایگذاری شده بیندازد، نه اینکه با انداختن آن در سطل زباله احتمال آتش سوزی و سانحه دیگری را افزایش دهد.
دستورالعملهای ایمنی بسیاری از پروازها شامل چگونگی بکارگیری ماسکهای اکسیژن هستند که در موارد از دست دادن ناگهانی فشار داخلی کابین استفاده میشوند. با این حال، آن چیزی که خدمه پرواز به شما نمیگویند این است که این ماسکها تنها به مدت ۱۵ دقیقه قابل مصرف هستند. این میزان از زمان بسیار کوتاه به نظر میآید، اما حقیقت این است که حتی میتواند بیش از زمان مورد نیاز شما باشد.
به یاد داشته باشید که ماسکهای اکسیژن هنگام از دست رفتن فشار داخلی هواپیما رها میشوند، به این معنی که هواپیما در حال کاهش ارتفاع خود است. یک خلبان با بکارگیری ماسک اکسیژن و هدایت هواپیما در ارتفاع کمتر از ۱۰۰۰ پایی به این وضعیت واکنش نشان میدهد تا مسافران بتوانند به طور معمول نفس بکشند و به اکسیژن اضافی نیاز پیدا نکنند. این فرود بسیار سریع بوده و در حالت عادی کمتر از ۱۵ دقیقه زمان میبرد، در نتیجه ماسکهای اکسیژن برای محافظت از مسافران به اندازه کافی هوا خواهند داشت.