به گزارش جام جم آنلاین ، عفونتهای کلامیدیایی شایعترین بیماری آمیزشی باکتریایی در دنیا هستند. تا مدتها پیش مهمترین بیماری ناشی از کلامیدیا تراخم بود که یک بیماری چشمی است و از شایعترین دلایل نابینایی نیز به شمار می‌رود، ولی در حال حاضر گونه‌ای از این باکتری بیشتر شایع شده است که منجر به عفونت در دستگاه تناسلی میشود. کلامیدیاها انگل‌های داخل سلولی هستند که بسیاری از خصوصیات فیزیکی آنها مثل ویروس‌هاست. این میکروب‌ها سبب التهاب مجرای ادرار، واژن، گردن رحم، لوله‌های رحمی، مقعد و تخمدان‌ها می‌شوند.
البته از آنجا که کلامیدیا یک عفونت داخل سلولی است، تشخیص آن با روش‌های معمول آزمایشگاهی مشکل است. این بیماری ممکن است بدون علامت یا دارای علائم خفیف و زودگذر باشد، ولی با گذشت زمان عوارض خود بویژه در زنان را ایجاد خواهد کرد. بیشتر افرادی که مبتلا به بیماریهای آمیزشی کلامیدیایی هستند، از آلودگی خود به این میکروب بی‌خبرند و به دنبال آزمایش یا درمان نمی‌روند. نکته حائز اهمیت این که اگر شریک جنسی نیز درمان نشود، فرد پس از درمان، مجدد مبتلا خواهد شد.
کلامیدیا با هر نوع رابطه جنسی قابل انتقال است. کلامیدیا میتواند در حین زایمان طبیعی از مادر به نوزاد منتقل شود، چون گردن رحم در خانم‌ها و دختران جوان هنوز بخوبی تکامل نیافته است، بنابراین امکان ابتلای آنها بیشتر است. هر بیماری دارای یک دوره نهفته است یعنی مدت زمانی که طول می‌کشد تا علائم بیماری پس از آلوده شدن به میکروب یا ویروس مربوط ظاهر شوند. طول دوره نهفته در عفونت کلامیدیایی سه تا 14 روز است.
باید بدانید 75 درصد خانم‌های مبتلا بدون علامت هستند که می تواند با علائمی مثل ترشح غیر طبیعی از واژن و سوزش هنگام ادرار کردن همراه باشد. حتی اگر عفونت از گردن رحم به لوله‌های رحمی منتشر شود، باز ممکن است بیمار بدون علائم و نشانه باشد. ولی در عده‌ای از خانم‌ها سبب درد در قسمت تحتانی شکم، درد در قسمت پایین کمر، درد در حین مقاربت، تهوع، تب و خونریزی بین پریودها میشود. حتی عفونت کلامیدیایی گردن رحم میتواند به ناحیه مقعد نیز منتشر شود. از طرفی قسمت اعظم مردان مبتلا نیز بدون علامت هستند و در صورت وجود علائم به صورت ترشح سفید یا روشن از مجرا و سوزش هنگام ادرار کردن خواهد بود. مردها همچنین ممکن است دچار سوزش و خارش در نوک مجرای ادرار شوند. در هفته آینده به عوامل خطر، پیشگیری و راهکارهای درمانی این عفونت می‌پردازیم.
دکتر محمدرضا صفری‌نژاد
جراح و متخصص بیماریهای کلیه و مجاری ادراری
به گزارش جام جم آنلاین ، باید بدانید عامل اصلی انتقال بیماریهای آمیزشی در جامعه خانم‌ها هستند، چون یک خانم اگر در مواجهه با یک بیماری آمیزشی قرار گیرد، احتمال این که مبتلا شود بیشتر از مردان است و میتواند بدون علامت نیز باشد. در نتیجه اگر درمان نشود باعث انتقال بیماری در جامعه میشود. عوارض بیماریهای آمیزشی در خانم ها، عفونت لگنی و به دنبال آن حاملگی خارج رحمی یا ناباروری است که متأسفانه درمان بیماری آمیزشی باعث برگشت قدرت باروری زن نخواهد شد.
به‌طور کل بیماریهای آمیزشی (STD) را به دو دسته بزرگ قابل درمان و غیرقابل درمان تقسیم می‌کنند. طبق آمار سازمان بهداشت جهانی سالانه 333 میلیون مورد جدید بیماری آمیزشی قابل درمان (سیفیلیس، سوزاک، کلامیدیا و تریکومونا) در جهان اتفاق می‌افتد. به عبارتی از هر 20 فرد جوان یک نفر در سال به بیماریهای آمیزشی قابل درمان مبتلا می‌شوند (در این آمار بیماریهای آمیزشی ویروسی مثل ایدز کنار گذاشته شده‌اند). سه دهه قبل، شایعترین بیماری آمیزشی، سوزاک و دو دهه قبل شایعترین بیماری آمیزشی عفونت با کلامیدیا بود؛ ولی در حال حاضر شایعترین بیماری آمیزشی عفونت با دو نوع ویروس پاپیلوم انسانی و ویروس هرپس یا همان زوناست. البته این آمارها مربوط به کل دنیا هستند. در بعضی نقاط جهان شایعترین نوع بیماری آمیزشی متفاوت است. در عین حال بیش از 30 نوع بیماری آمیزشی وجود دارد که شایعترین آنها در چهار گروه طبقه‌بندی می‌شوند:
• باکتریایی شامل سوزاک، سیفلیس، کلامیدیا، گرانولوم مغبنی و شانکر
• قارچی شامل کاندیدیاز
• ویروسی شامل هپاتیت، هرپس سیمپلکس یا همان زونا، ایدز، ویروس پاپیلوم انسانی و مولوسکوم کونتاگیوزوم که به صورت زگیل‌های ریز ظاهر میشود.
• انگل‌ها شامل شپش ناحیه تناسلی و جرب
نباید فراموش کنید بهترین روش پیشگیری از بیماریهای آمیزشی اجتناب از تماس با فرد آلوده و تمامی مایعات طبیعی بدن او حتی بزاق دهان است. استفاده صحیح از کاندوم هم خطر ابتلا را خیلی کم میکند، ولی بعضی از بیماری‌ها با وجود استفاده از کاندوم قابل سرایت هستند. البته در صورت لزوم می‌توان برای تشخیص مبتلا بودن فرد به بیماری آمیزشی از تست‌های آزمایشگاهی مربوط استفاده کرد. باید توجه داشت بسیاری از عفونت‌ها بلافاصله پس از ابتلا قابل تشخیص نیستند، بنابراین باید یک مدت زمان مناسب اجازه داد تا تست مربوط مثبت شود. حتی بعضی بیماریهای آمیزشی مثل ویروس پاپیلوم انسانی را ممکن است نتوان با آزمایشات دقیق تشخیص داد. یکی دیگر از روش‌های پیشگیری استفاده از واکسن است. بعضی از بیماریهای آمیزشی ویروسی مثل هپاتیت، هرپس سیمپلکس و تعدادی از گونه‌های ویروس پاپیلوم انسانی نیز واکسن مؤثر دارند.
دکتر محمدرضا صفری‌نژاد
جراح و متخصص بیماریهای کلیه و مجاری ادراری
به گزارش جام جم آنلاین ، همچنین پیشگیری اولیه را که از طریق آموزش است و پیشگیری ثانویه را که از طریق تشخیص بموقع و درمان مناسب شخص مبتلا انجام می‌گیرد، مورد بررسی قرار دادیم و گفتیم، عامل اصلی انتقال بیماریهای آمیزشی در جامعه خانم‌ها هستند چون یک خانم اگر در مواجهه با بیماری آمیزشی قرار گیرد، احتمال بیشتری دارد که مبتلا شود و نیز احتمال این که بدون علامت باشد، بیشتر است. در نتیجه دنبال درمان نمی‌رود و بیماری را در جامعه منتقل میکند. در ادامه باید گفت، بعضی بیماریهای مقاربتی سبب ایجاد زخم در ناحیة تناسلی میشود. خطر ابتلا به ایدز در این افراد نیز 10 برابر افراد عادی است. بنابراین هرگونه زخم، بریدگی یا حتی خراش جلدی، خطر ابتلا به بیماریهای آمیزشی را بشدت افزایش می‌دهد.
اهمیت کاندوم‌های لاتکس
در این که کاندوم در پیشگیری از عفونتهای آمیزشی مؤثر است، هیچ شکی وجود ندارد ولی استفاده از کاندوم اگر به صورت صحیح صورت نگیرد، از قدرت پیشگیری‌کنندگی آن کم میشود. کاندوم فقط نواحی‌ای را که می‌پوشاند حفاظت میکند. اگر ناحیه‌ای از پوست بدن خراش داشته باشد (مثل دست)، عفونت بویژه ویروس ایدز براحتی وارد بدن میشود. حتی بعضی میکروارگانیسم‌ها و ویروس‌ها از سوراخ‌های کاندوم‌های معمولی عبور می‌کنند. بنابراین بهتر است از کاندوم‌هایی که دارای جنس لاتکس هستند، استفاده کرد. از طرفی با کاندوم‌های لاتکس نباید از مواد روان‌کننده یا نرم‌کننده استفاده کرد، چون سوراخ‌های کاندوم را قابل نفوذ میکند. کاندوم‌هایی هم که در آنها از مواد طعم‌دهنده استفاده میشود، سبب رشد قارچ می‌شوند.
علائم شایع بیماریهای آمیزشی
سازمان بهداشت جهانی، استراتژی‌هایی را برای دولت‌ها جهت پیشگیری از بیماریهای آمیزشی ارائه کرده است که از جمله آنها می‌توان به آگاهی دادن مردم نسبت به رفتارهای جنسی پرخطر، دسترسی عمومی به کاندوم‌های با کیفیت خوب و قیمت مناسب و تشویق افراد مبتلا به بیماری آمیزشی برای مراجعه سریع با شریک جنسی به مراکز بهداشتی درمانی اشاره کرد.
فراموش نکنید در افرادی که روابط مشکوک و خارج از خانواده داشته‌اند، می‌توان با اخذ شرح حال، هفت نوع بیماری آمیزشی(STD) یعنی سیفلیس، سوزاک، کلامیدیا، هرپس، تریکومونا، هپاتیت و ایدز را بررسی کرد. البته بیماریهای آمیزشی می‌توانند بدون علامت باشند و این بویژه در باره خانم‌ها صدق میکند. مثلا 70 درصد خانم‌هایی که مبتلا به سوزاک یا عفونت کلامیدیایی هستند،می توانند بدون علامت باشند.
از طرفی هر کدام از بیماریهای آمیزشی دارای علائم و نشانه‌های اختصاصی مربوط به خود هستند اما علائمی مثل ترشح از مجرا، زخم در ناحیة تناسلی، بزرگ شدن غدد لنفاوی کشاله ران، تورم کیسه‌های بیضه، ترشح از واژن، درد در قسمت تحتانی شکم و عفونت چشمی در نوزاد تازه متولد شده میتواند ناشی از وجود احتمالی بیماریهای آمیزشی باشد و باید بلافاصله به پزشک مراجعه و نسبت به درمان اقدام کرد.
دکتر محمدرضا صفری‌نژاد
جراح و متخصص بیماریهای کلیه و مجاری ادراری
به گزارش جام جم آنلاین ، عامل ایجاد این بیماری، ویروسی به نام پاپیلوم انسانی (HPV) است که انواع مختلفی دارد. مثلا بعضی از انواع این ویروس، یکی از علل مهم ایجادکننده سرطان گردن رحم در خانم‌ها است. ضمن این که میتواند سبب ایجاد سرطان دستگاه تناسلی در مردان نیز شود.
زگیل‌های تناسلی به صورت ضایعات گوشتی خاکستری رنگ در ناحیه دستگاه تناسلی مردان و زنان دیده میشود. زگیل‌های تناسلی نواحی مرطوب دستگاه تناسلی را درگیر میکند و در بسیاری از موارد آن قدر کوچک هستند که ممکن است با چشم غیر مسلح دیده نشوند، در حالی که بشدت مسری‌اند. فقط در یک‌بار رابطه با یک فرد آلوده به این بیماری، احتمال انتقال بیماری 60 درصد است. این بیماری از طریق تماس مستقیم پوست به پوست نیز منتقل میشود، یعنی اگر هر قسمتی از پوست و مخاط مثل مخاط دهان با ناحیه تناسلی یک فرد آلوده به ویروس پاپیلوم انسانی تماس پیدا کند، ابتلا به آن امکانپذیر است.
باید بدانید همه افراد آلوده به ویروس پاپیلوم انسانی باوجود آلوده بودن ناحیه تناسلی به ویروس، دارای ضایعات زگیلی نیستند یعنی آلودگی آنها مخفی است، ولی ناقل عفونت بوده و می‌توانند آن را به دیگران منتقل کنند. از طرفی باید توجه داشت زگیل معمولی پوست متفاوت از زگیل‌های ناحیه تناسلی است و علت آن نوع دیگری از ویروس پاپیلوم انسانی است. پس زگیل پوست را نباید با زگیل ناحیه تناسلی اشتباه گرفت.
باید بدانید زگیل‌های تناسلی در هر دو جنس زن و مرد دیده میشود و علائم آن معمولا به صورت تجمع خوشه‌ای زگیل‌ها ست. این تجمع خوشه‌ای از چند عدد تا گرفتاری وسیع تمام ناحیه تناسلی و مقعد متفاوت بوده و در خانم‌ها علاوه بر قسمت خارجی دستگاه تناسلی، داخل و خارج واژن، گردن رحم و نیز در اطراف مقعد دیده می‌شوند. مثلا بسیاری از زگیل‌های داخل واژن بدون علامت بوده و گاهی تنها علامت آنها خونریزی به دنبال رابطه زناشویی است. شیوع زگیل‌های تناسلی در خانم‌ها به همان اندازه مردان بوده، ولی علائم در خانم‌ها کمتر است. از طرفی در مردان معمولا در نوک آلت تناسلی دیده می‌شوند ولی در تنه آلت تناسلی، روی کیسه بیضه و اطراف و داخل مقعد نیز می‌توان آنها را یافت.
باید بدانید زگیل‌ها به خودی خود دارای علائم نیستند، ولی به علت موقعیت خاص، سبب ایجاد خارش و سوزش می‌شوند. حتی گاهی به دلیل ضربه، خونریزی می‌کنند یا اگر در محل خروج ادرار قرار گیرند، ممکن است راه خروج ادرار مسدود و بیمار مبتلا به احتباس ادراری شود. همچنین اندازه زگیل‌ها از یک میلی‌متر تا یک سانتی‌متر متفاوت است و گاهی چند زگیل به هم پیوسته و ظاهری شبیه گل کلم پیدا می‌کنند. تشخیص زگیل‌های ناحیه تناسلی براساس سابقه و ظاهر ضایعات آسان است. گاهی ضایعات خیلی ریز هستند و دیده نمی‌شوند یا ظاهر گول زننده دارند و شبیه سایر بیماریهای پوستی هستند و گاهی ضایعات را باید قابل رویت کرد. در این روش، محل مورد نظر را با اسید استیک 5درصد آغشته و پنج تا ده دقیقه صبر می‌کنیم. اگر ضایعه سفید شود، دلیل وجود زگیل تناسلی است. این اقدام تشخیصی در خانم‌ها توصیه نمی‌شود.
دکتر محمدرضا صفری‌نژاد
جراح و متخصص بیماریهای کلیه و مجاری ادراری
به گزارش جام حم آنلاین، عوارض بیماریهای آمیزشی در خانم‌ها، عفونت لگنی و به دنبال، آن حاملگی خارج رحمی یا ناباروری است که متأسفانه درمان بیماری آمیزشی، باعث برگشت قدرت باروری زن نخواهد شد.
بیماریهای آمیزشی را به دو دسته بزرگ قابل درمان و غیرقابل درمان تقسیم می‌کنند.
طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، سالانه 333 میلیون مورد جدید بیماری آمیزشی قابل درمان (سفیلیس, سوزاک، کلامیدیا و تریکومونا) در جهان اتفاق می‌افتد. از هر 20 فرد جوان یک نفر در سال مبتلا به بیماری آمیزشی قابل درمان میشود (در این آمار، بیماریهای آمیزشی ویروسی مثل ایدز کنار گذاشته شده‌اند).
سه دهه قبل، شایعترین بیماری آمیزشی سوزاک و دو دهه قبل، شایعترین بیماری، عفونت با کلامیدیا بود ولی در حال حاضر، شایعترین بیماری آمیزشی، عفونت با دو نوع ویروس پاپیلوم انسانی و ویروس هرپس یا همان زوناست. البته این آمارها مربوط به کل دنیاست و در بعضی نقاط جهان، شایعترین نوع بیماری آمیزشی متفاوت است و ممکن است هنوز سوزاک یا بیماری دیگری باشد. در عین حال، بیش از 30 نوع بیماری آمیزشی وجود دارد که شایعترین آنها در چهار گروه طبقه‌بندی میشود:
باکتریایی شامل سوزاک، سفیلیس، کلامیدیا، گرانولوم مغبنی و شانکر
قارچی شامل کاندیدیاز
ویروسی شامل هپاتیت، هرپس سیمپلکس یا همان زونا، ایدز، ویروس پاپیلوم انسانی و مولوسکوم کونتاگیوزوم که به صورت زگیل‌های ریز ظاهر میشود.
انگل شامل شپش ناحیه تناسلی و جرب
برای بیماریهای آمیزشی دو نوع پیشگیری وجود دارد؛ پیشگیری اولیه که از طریق آموزش است و پیشگیری ثانویه که از طریق تشخیص بموقع و درمان مناسب انجام می‌گیرد و از گسترش آن در جامعه جلوگیری میکند. در این میان، بهترین روش پیشگیری از بیماریهای آمیزشی، اجتناب از تماس با فرد آلوده و تمام مایعات طبیعی بدن او حتی بزاق دهان است. استفاده صحیح از کاندوم هم خطر ابتلا را کم میکند ولی بعضی بیماری‌ها با وجود استفاده از کاندوم قابل سرایت هستند. یکی دیگر از روش‌های پیشگیری، استفاده از واکسن است.
بعضی بیماریهای آمیزشی ویروسی مثل هپاتیت، هرپس سیمپلکس و تعدادی از گونه‌های ویروس پاپیلوم انسانی نیز واکسن مؤثر دارند. البته در صورت لزوم می‌توان برای تشخیص مبتلا بودن فرد به بیماری آمیزشی از تست‌های آزمایشگاهی مربوطه استفاده کرد. باید توجه داشت، بسیاری از عفونت‌ها بلافاصله پس از ابتلا قابل تشخیص نیستند.
بنابراین باید مدت زمانی مناسب اجازه داد تا تست مربوطه مثبت شود. حتی بعضی بیماریهای آمیزشی مثل ویروس پاپیلوم انسانی را ممکن است نتوان با آزمایش‌های دقیق تشخیص داد.
دکتر محمدرضا صفری‌نژاد
جراح و متخصص بیماریهای کلیه و مجاری ادراری
به گزارش جام جم آنلاین ، باید بدانید عامل اصلی انتقال بیماریهای آمیزشی در جامعه خانم‌ها هستند، چون یک خانم اگر در مواجهه با یک بیماری آمیزشی قرار گیرد، احتمال این که مبتلا شود بیشتر از مردان است و میتواند بدون علامت نیز باشد. در نتیجه اگر درمان نشود باعث انتقال بیماری در جامعه میشود. عوارض بیماریهای آمیزشی در خانم ها، عفونت لگنی و به دنبال آن حاملگی خارج رحمی یا ناباروری است که متأسفانه درمان بیماری آمیزشی باعث برگشت قدرت باروری زن نخواهد شد.
به‌طور کل بیماریهای آمیزشی (STD) را به دو دسته بزرگ قابل درمان و غیرقابل درمان تقسیم می‌کنند. طبق آمار سازمان بهداشت جهانی سالانه 333 میلیون مورد جدید بیماری آمیزشی قابل درمان (سیفیلیس، سوزاک، کلامیدیا و تریکومونا) در جهان اتفاق می‌افتد. به عبارتی از هر 20 فرد جوان یک نفر در سال به بیماریهای آمیزشی قابل درمان مبتلا می‌شوند (در این آمار بیماریهای آمیزشی ویروسی مثل ایدز کنار گذاشته شده‌اند). سه دهه قبل، شایعترین بیماری آمیزشی، سوزاک و دو دهه قبل شایعترین بیماری آمیزشی عفونت با کلامیدیا بود؛ ولی در حال حاضر شایعترین بیماری آمیزشی عفونت با دو نوع ویروس پاپیلوم انسانی و ویروس هرپس یا همان زوناست. البته این آمارها مربوط به کل دنیا هستند. در بعضی نقاط جهان شایعترین نوع بیماری آمیزشی متفاوت است. در عین حال بیش از 30 نوع بیماری آمیزشی وجود دارد که شایعترین آنها در چهار گروه طبقه‌بندی می‌شوند:
• باکتریایی شامل سوزاک، سیفلیس، کلامیدیا، گرانولوم مغبنی و شانکر
• قارچی شامل کاندیدیاز
• ویروسی شامل هپاتیت، هرپس سیمپلکس یا همان زونا، ایدز، ویروس پاپیلوم انسانی و مولوسکوم کونتاگیوزوم که به صورت زگیل‌های ریز ظاهر میشود.
• انگل‌ها شامل شپش ناحیه تناسلی و جرب
نباید فراموش کنید بهترین روش پیشگیری از بیماریهای آمیزشی اجتناب از تماس با فرد آلوده و تمامی مایعات طبیعی بدن او حتی بزاق دهان است. استفاده صحیح از کاندوم هم خطر ابتلا را خیلی کم میکند، ولی بعضی از بیماری‌ها با وجود استفاده از کاندوم قابل سرایت هستند. البته در صورت لزوم می‌توان برای تشخیص مبتلا بودن فرد به بیماری آمیزشی از تست‌های آزمایشگاهی مربوط استفاده کرد. باید توجه داشت بسیاری از عفونت‌ها بلافاصله پس از ابتلا قابل تشخیص نیستند، بنابراین باید یک مدت زمان مناسب اجازه داد تا تست مربوط مثبت شود. حتی بعضی بیماریهای آمیزشی مثل ویروس پاپیلوم انسانی را ممکن است نتوان با آزمایشات دقیق تشخیص داد. یکی دیگر از روش‌های پیشگیری استفاده از واکسن است. بعضی از بیماریهای آمیزشی ویروسی مثل هپاتیت، هرپس سیمپلکس و تعدادی از گونه‌های ویروس پاپیلوم انسانی نیز واکسن مؤثر دارند.
دکتر محمدرضا صفری‌نژاد
جراح و متخصص بیماریهای کلیه و مجاری ادراری
به گزارش جام جم آنلاین ، عفونتهای کلامیدیایی شایعترین بیماری آمیزشی باکتریایی در دنیا هستند. تا مدتها پیش مهمترین بیماری ناشی از کلامیدیا تراخم بود که یک بیماری چشمی اســت و از شایعترین دلایل نابینایی نیز به شمار می‌رود، ولی در حال حاضر گونه‌ای از این باکتری بیشتر شایع شده اســت که منجر به عفونت در دستگاه تناسلی میشود. کلامیدیاها انگل‌های داخل سلولی هستند که بسیاری از خصوصیات فیزیکی آنها مثل ویروس‌هاست. این میکروب‌ها سبب التهاب مجرای ادرار، واژن، گردن رحم، لوله‌های رحمی، مقعد و تخمدان‌ها می‌شوند.
البته از آنجا که کلامیدیا یک عفونت داخل سلولی اســت، تشخیص آن با روش‌های معمول آزمایشگاهی مشکل اســت. این بیماری ممکن اســت بدون علامت یا دارای علائم خفیف و زودگذر باشد، ولی با گذشت زمان عوارض خود بویژه در زنان را ایجاد خواهد کرد. بیشتر افرادی که مبتلا به بیماریهای آمیزشی کلامیدیایی هستند، از آلودگی خود به این میکروب بی‌خبرند و به دنبال آزمایش یا درمان نمی‌روند. نکته حائز اهمیت این که اگر شریک جنسی نیز درمان نشود، فرد پس از درمان، مجدد مبتلا خواهد شد.
کلامیدیا با هر نوع رابطه جنسی قابل انتقال اســت. کلامیدیا میتواند در حین زایمان طبیعی از مادر به نوزاد منتقل شود، چون گردن رحم در خانم‌ها و دختران جوان هنوز بخوبی تکامل نیافته اســت، بنابراین امکان ابتلای آنها بیشتر اســت. هر بیماری دارای یک دوره نهفته اســت یعنی مدت زمانی که طول می‌کشد تا علائم بیماری پس از آلوده شدن به میکروب یا ویروس مربوط ظاهر شوند. طول دوره نهفته در عفونت کلامیدیایی سه تا 14 روز اســت.
باید بدانید 75 درصد خانم‌های مبتلا بدون علامت هستند که می تواند با علائمی مثل ترشح غیر طبیعی از واژن و سوزش هنگام ادرار کردن همراه باشد. حتی اگر عفونت از گردن رحم به لوله‌های رحمی منتشر شود، باز ممکن اســت بیمار بدون علائم و نشانه باشد. ولی در عده‌ای از خانم‌ها سبب درد در قسمت تحتانی شکم، درد در قسمت پایین کمر، درد در حین مقاربت، تهوع، تب و خونریزی بین پریودها میشود. حتی عفونت کلامیدیایی گردن رحم میتواند به ناحیه مقعد نیز منتشر شود. از طرفی قسمت اعظم مردان مبتلا نیز بدون علامت هستند و در صورت وجود علائم به صورت ترشح سفید یا روشن از مجرا و سوزش هنگام ادرار کردن خواهد بود. مردها همچنین ممکن اســت دچار سوزش و خارش در نوک مجرای ادرار شوند. در هفته آینده به عوامل خطر، پیشگیری و راهکارهای درمانی این عفونت می‌پردازیم.
دکتر محمدرضا صفری‌نژاد
جراح و متخصص بیماریهای کلیه و مجاری ادراری