با دلگرم همراه باشید تا با آنژیوگرافی بیشتر آشنا شوید.
پرتونگاری از رگهای خونی، پس از پر کردن آنها از ماده حاجب، برای مشاهده و معاینه دقیق آنها است این کار روشی برای تشخیص پاتولوژی فضای داخلی رگهای خونی یا لومن (lumen) است، این روش نخستین بار توسط پزشک پرتقالی آنتونیو اگا مونیش António Egas Moniz برای تشخیص برخی از بیماری مرتبط با سیستم اعصاب مانند تومورهای آن به کار گرفته شد. امااکنون رادیولوژیستها و کاردیولوژیستها با استفاده ازx-ray angiography جراحیهای تهاجمی بسیار ظریفی را در سیستم گردش خونی، به خصوص شریانهای قلبی انجام میدهند.
آنژیوگرافی عروق کرونر قلب روشی است که در آن با استفاده از لولههای نازک مخصوص و مواد حاجب و اشعه ایکس، جریان خون قلب مورد بررسی قرار میگیرد.
با افزایش سن، بهدلیل ساخته شدن پلاک (رسوب چربی) در دیواره داخلی شریانها (سرخرگ)، به مرور دیواره عروق (رگ های خونی) ضخیم شده و مسیر طبیعی جریان خون درون شریانها باریک میشود.
در طول زمان، بهدلیل گردش کلسترول در جریان خون نیز این پلاکها بزرگ تر میشوند و شریانها مرتبا باریکتر و سفتتر میشوند. این امر منجر به کاهش جریان خون به مناطقی که توسط این رگها خونرسانی میشوند، خواهد شد. این پدیده، آترواسکلروز نامیده شده و به معنی سخت شدن شریانها است.
همان گونه که برای درمان هر بیماری، شیوههای مختلفی وجود دارد که متخصص پس از بررسی وجوه مختلف و با توجه به شرایط بیماری بهترین آنها را انتخاب میکند، برای تشخیص بیماریها نیز روشهای گوناگونی متصور است و بیماریهای قلبی نیز از این قاعده کلی مستثنی نیستند.
پس بیماران باید توجه داشته باشند آنژیوگرافی یک روش تشخیصی است و نه درمانی، که با انجام آن محل تنگی رگ و رگهای گرفتهشده مشخص میشود.
در واقع به کمک آنژیوگرافی میتوانیم به طور دقیق تصمیم بگیریم چه کاری باید برای بیمار انجام شود.
آنژیوگرافی عروق کرونر یک اقدام تشخیصی است که جهت پیدا کردن انسداد عروق کرونر که میتواند منجر به سکته قلبی شود انجام میگیرد
همچنین در افرادی که دردهای قلبی آنها را آزار میدهد و پاسخ تست ورزششان نیز مثبت است، استفاده می شود. البته باید به دردهایی توجه داشت که هنگام فعالیت بدنی وجود دارند و با استراحت بهبود مییابند و هنگام بروز به دستها هم انتشار پیدا میکنند.
پس آنژیوگرافی در موارد آنژین صدری (درد قفسه سینه)، سکته قلبی، تنگی آئورت یا نارسایی قلبی بدون دلیل انجام میگیرد.
آنژیوگرافی روندی است که دقیقترین اطلاعات ممکن از عروق را تهیه و قبل از عمل در اختیار جراح قرار میدهد. بر پایه این اطلاعات، جراح میتواند برخی از بیماریها را بدون نیاز به عمل جراحی باز، درمان کند و در صورت نیاز به عمل باز، این اطلاعات، جراح را در انجام سریع و دقیق این امر یاری میرساند.
امروزه آنژیوگرافی به منظور تشخیص، به صورت سرپائی انجام میگیرد. ابتدا از طریق یک کاتتر که وارد فضای داخل عروقی شده است و تا مبدا عروق مورد بررسی هدایت شده است ماده حاجب به ابتدای رگ مورد بررسی تزریق میشود و سپس تصویربرداری رادیوگرافیک انجام میشود. عروق دچار تنگی یا اتساع یا انسداد در تصویر کاملاً مشخص هستند. درحقیقت آنژیوگرافی ، روش استاندارد طلایی برای تشخیص تنگی ها یا سایر اختلالات عروقی می باشد.
اساس x-ray angiography مشابه x-rayهای معمولی است. تنها تفاوت آنژیوگرافی با x-ray در این است که اشعه X میرا شده توسط تشدیدکنندههای تصویر و نتایج تصویر با TV camera نمایش داده میشود. در سیستمهای آنژیوگرافی جدید، هر فریم از سیگنال TV آنالوگ به فریم دیجیتال تبدیل شده و در حافظه کامپیوتر ذخیره میشود.
کاربرد آنژیوگرافی شناسایی عروق آسیب دیده و عروق گرفته و یا تنگ شده است. این کار در نواحی مختلفی صورت میگیرد که رایجترین آنها عروق قلبی است (بررسی وضعیت عروق کرونری). البته در عروق مغزی یا محیطی نیز گاه آنژیوگرافی صورت میگیرد.
آنژیوگرافی عروق کرونر معمولاً با لولهگذاری قلبی انجام میگیرد.
قبل از شروع آزمایش، یک داروی آرامبخش ضعیف جهت کاهش اضطراب بیمار به وی داده میشود، اما در طول انجام آزمایش، بیمار هوشیار است تا در صورت احساس درد قفسه سینه به پزشک گزارش دهد.معمولا لوله آنژیوگرافی یا کاتتر، از یکی از شریانهای اصلی بازویی یا رانی وارد عروق میشود. محل ورود کتتر در بازو یا ران با استفاده از یک ماده بیحسی، بیحس میشود.
سپس متخصص قلب با استفاده از یک سوزن به شریان دسترسی مییابد، سپس کتتر را وارد سرخرگ کرده و به آرامی آن را به سمت قلب هدایت میکند. در این هنگام با استفاده از عکسهای رادیولوژیک محل کتتر مشخص میشود.
زمانیکه لوله در محل خود قرار گرفت یک نوع ماده رنگی حاجب، جهت واضحتر شدن عکسها به داخل لوله تزریق میشود. سپس چندین عکس رادیولوژیک پشت سرهم گرفته میشود تا مشخص شود که رنگ چگونه در طول رگ منتشر میشود.در چنین حالتی، وضعیت عروق ها کاملا قابل مشاهده میشود و از این طریق متوجه می شویم در چه قسمتهایی تنگی عروق ایجاد شده است.
پس از آن کتتر به آرامی از محل خارج شده و با اعمال فشار، محل ورود آن بسته میشود.تنگی عروق را میتوان به کمک بالون گشاد کرد، یا اگر شدت آنها زیاد باشد، باید به ناچار عمل جراحی «بایپس» برای بیمار انجام شود.
اما در صورتی که بیمار مشکوک باشد و به طور دقیق نتوانیم متوجه وجود یا فقدان تنگی عروق شویم، از دستگاهی به نام «سیتی آنژیو» استفاده میکنیم.
در این شیوه دیگر نیازی نیست از طریق رگ وارد قلب شده و ماده ای تزریق کنیم، بلکه این دستگاه اشعه را به قسمتهای لایهای قلب میتاباند و به این ترتیب، وضعیت عروقی کاملا مشخص و دیده میشود و ما متوجه میشویم کدام قسمتهای رگ، دچار تنگی شده است.
قبل از انجام آنژیوگرافی، اگر بیمار داروهای قندخون، فشارخون، چربی خون و ضدآنژین را مصرف می کند، باید به پزشک بگوید
به طور معمول برای بیمارانی که عمل قلب شده اند و یا فنر گذاشتهاند و باز هم احساس درد دارند و میخواهیم متوجه شویم فنر یا رگهای بایپسکرده آنها باز است یا نه، از سیتی آنژیو استفاده میکنیم که این روش در مدت حدود ده دقیقه هم به پایان میرسد.
انجام این بررسی نیاز به یک روز بستری شدن دارد ولی انجام آن دقایقی بیش به طول نمیانجامد و معمولاً بیمار بدون عارضهای خاص از بیمارستان مرخص میشود. اگر در حین عبور کاتتر بیمار دچار مشکل شود معمولاً میتوان به سرعت داروهای لازم را به طور مستقیم به داخل قلب تزریق کرد و مشکل را رفع نمود. اگرچه آنژیوگرافی قلب معمولاً روش بیخطری است، بصورت نادر ممکن است با عوارضی چون آسیب عروق، نارسایی کلیه (به علت ماده حاجب) سکته قلبی یا مغزی همراه باشد.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
آنژیوگرافی، روشی بسیاردقیق برای بررسی رگهای کرونری قلب است. با وجود این، در موارد خاصی این روش برای تشخیص بیماریهای قلبی لازم است. برای تشخیص بهتر وضعیت بیمار قلبی و این که آیا بیمار دچار تنگی رگهای قلب است، بهترین راه صحبت با بیمار و دقت در علائم اوست. پس از آن میتوان با معاینه دقیق و نوار قلب، اطلاعات بیشتری به دست آورد. در نهایت اگر به نتیجه نرسیم و بخواهیم روشهای سختتر و البته پرریسکتر را به کار ببریم، آنژیوگرافی را انتخاب میکنیم.
برای آنژیوگرافی در محل کشاله ران یک سوراخ کوچک ایجاد میشود. سپس کاتتر را که لولهای بلند و باریک و توخالی است، به داخل رگ میرانند و از آنجا به داخل قلب و رگهای کرونر میفرستند. پس از این که نوک کاتتر به داخل رگ کرونری فرستاده شد، ماده حاوی ید با نام ماده حاجب، تزریق و تصویر رگها نمایان میشود.
نقطه قوت این روش، ایجاد تصویر مستقیم از رگهای قلب و تعیین درصد تنگی آنها به طور نسبتا دقیق است. حسن دوم این روش این است که در صورت وجود تنگی شدید رگهای کرونری در همان زمان میتوان درمان شامل بالون زدن یا استنتگذاری را انجام داد.
براساس توضیح فوق در روش آنژیوگرافی، درصد کمی از بیماران با تنگیهای مختصر در همان جلسه بهبود مییابند ولی در مجموع این یک کار تشخیصی است. معمولا قبل از هر گونه عمل باز یا بسته روی رگهای کرونری ابتدا باید با آنژیوگرافی آناتومی رگها و محل دقیق تنگی را مشخص کرد. کاربرد دیگر آنژیوگرافی در بیمارانی است که مشکوک به تنگی رگهای کرونری هستند ولی نتیجه تست ورزش، اکوکاردیوگرافی، نوار قلب و دیگر تستها تشخیص قانعکنندهای را مطرح نکرده است. روشهای تشخیصی دیگری نیز وجود دارد.
یکی دیگر از روشهای تشخیصی، اسکن هستهای قلب است. تزریق موادی که دارای ایزوتوپهای ناپایدار هستند و اشعه گاما ساطع میکنند، یکی از راههای تصویربرداری از قلب است. از این روش میتوان برای بررسی تنگی رگهای کرونری و یافتن مناطقی از قلب که تحت استرس دچار کمبود خون و اکسیژن میشوند، استفاده کرد.
بعد از تزریق موادی مثل تالیوم یا تکنزیوم ابتدا در حال استراحت، تصویر قلب بیمار به وسیله دوربین گاما مشخص میشود و سپس بیمار ورزش میکند. با حداکثر فعالیت ورزشی جریان خون قلب تا پنج برابر افزوده میشود. در این حال اگر یک یا چند شاخه از رگهای کرونر دچار تنگی باشد، به آن قسمتهای قلب به اندازه بقیه جاها خون نمیرسد و تصویر آن قسمتها کمرنگتر خواهد بود. به این ترتیب تنگی رگهای قلبی مشخص خواهد شد.
دکتر رضا کریمی
فوقتخصص بیماریهای غدد و متابولیسم
با دلگرم همراه باشید تا با آنژیوگرافی بیشتر آشنا شوید.
پرتونگاری از رگهای خونی، پس از پر کردن آنها از ماده حاجب، برای مشاهده و معاینه دقیق آنها است این کار روشی برای تشخیص پاتولوژی فضای داخلی رگهای خونی یا لومن (lumen) است، این روش نخستین بار توسط پزشک پرتقالی آنتونیو اگا مونیش António Egas Moniz برای تشخیص برخی از بیماری مرتبط با سیستم اعصاب مانند تومورهای آن به کار گرفته شد. امااکنون رادیولوژیستها و کاردیولوژیستها با استفاده ازx-ray angiography جراحیهای تهاجمی بسیار ظریفی را در سیستم گردش خونی، به خصوص شریانهای قلبی انجام میدهند.
آنژیوگرافی عروق کرونر قلب روشی است که در آن با استفاده از لولههای نازک مخصوص و مواد حاجب و اشعه ایکس، جریان خون قلب مورد بررسی قرار میگیرد.
با افزایش سن، بهدلیل ساخته شدن پلاک (رسوب چربی) در دیواره داخلی شریانها (سرخرگ)، به مرور دیواره عروق (رگ های خونی) ضخیم شده و مسیر طبیعی جریان خون درون شریانها باریک میشود.
در طول زمان، بهدلیل گردش کلسترول در جریان خون نیز این پلاکها بزرگ تر میشوند و شریانها مرتبا باریکتر و سفتتر میشوند. این امر منجر به کاهش جریان خون به مناطقی که توسط این رگها خونرسانی میشوند، خواهد شد. این پدیده، آترواسکلروز نامیده شده و به معنی سخت شدن شریانها است.
همان گونه که برای درمان هر بیماری، شیوههای مختلفی وجود دارد که متخصص پس از بررسی وجوه مختلف و با توجه به شرایط بیماری بهترین آنها را انتخاب میکند، برای تشخیص بیماریها نیز روشهای گوناگونی متصور است و بیماریهای قلبی نیز از این قاعده کلی مستثنی نیستند.
پس بیماران باید توجه داشته باشند آنژیوگرافی یک روش تشخیصی است و نه درمانی، که با انجام آن محل تنگی رگ و رگهای گرفتهشده مشخص میشود.
در واقع به کمک آنژیوگرافی میتوانیم به طور دقیق تصمیم بگیریم چه کاری باید برای بیمار انجام شود.
آنژیوگرافی عروق کرونر یک اقدام تشخیصی است که جهت پیدا کردن انسداد عروق کرونر که میتواند منجر به سکته قلبی شود انجام میگیرد
همچنین در افرادی که دردهای قلبی آنها را آزار میدهد و پاسخ تست ورزششان نیز مثبت است، استفاده می شود. البته باید به دردهایی توجه داشت که هنگام فعالیت بدنی وجود دارند و با استراحت بهبود مییابند و هنگام بروز به دستها هم انتشار پیدا میکنند.
پس آنژیوگرافی در موارد آنژین صدری (درد قفسه سینه)، سکته قلبی، تنگی آئورت یا نارسایی قلبی بدون دلیل انجام میگیرد.
آنژیوگرافی روندی است که دقیقترین اطلاعات ممکن از عروق را تهیه و قبل از عمل در اختیار جراح قرار میدهد. بر پایه این اطلاعات، جراح میتواند برخی از بیماریها را بدون نیاز به عمل جراحی باز، درمان کند و در صورت نیاز به عمل باز، این اطلاعات، جراح را در انجام سریع و دقیق این امر یاری میرساند.
امروزه آنژیوگرافی به منظور تشخیص، به صورت سرپائی انجام میگیرد. ابتدا از طریق یک کاتتر که وارد فضای داخل عروقی شده است و تا مبدا عروق مورد بررسی هدایت شده است ماده حاجب به ابتدای رگ مورد بررسی تزریق میشود و سپس تصویربرداری رادیوگرافیک انجام میشود. عروق دچار تنگی یا اتساع یا انسداد در تصویر کاملاً مشخص هستند. درحقیقت آنژیوگرافی ، روش استاندارد طلایی برای تشخیص تنگی ها یا سایر اختلالات عروقی می باشد.
اساس x-ray angiography مشابه x-rayهای معمولی است. تنها تفاوت آنژیوگرافی با x-ray در این است که اشعه X میرا شده توسط تشدیدکنندههای تصویر و نتایج تصویر با TV camera نمایش داده میشود. در سیستمهای آنژیوگرافی جدید، هر فریم از سیگنال TV آنالوگ به فریم دیجیتال تبدیل شده و در حافظه کامپیوتر ذخیره میشود.
کاربرد آنژیوگرافی شناسایی عروق آسیب دیده و عروق گرفته و یا تنگ شده است. این کار در نواحی مختلفی صورت میگیرد که رایجترین آنها عروق قلبی است (بررسی وضعیت عروق کرونری). البته در عروق مغزی یا محیطی نیز گاه آنژیوگرافی صورت میگیرد.
آنژیوگرافی عروق کرونر معمولاً با لولهگذاری قلبی انجام میگیرد.
قبل از شروع آزمایش، یک داروی آرامبخش ضعیف جهت کاهش اضطراب بیمار به وی داده میشود، اما در طول انجام آزمایش، بیمار هوشیار است تا در صورت احساس درد قفسه سینه به پزشک گزارش دهد.معمولا لوله آنژیوگرافی یا کاتتر، از یکی از شریانهای اصلی بازویی یا رانی وارد عروق میشود. محل ورود کتتر در بازو یا ران با استفاده از یک ماده بیحسی، بیحس میشود.
سپس متخصص قلب با استفاده از یک سوزن به شریان دسترسی مییابد، سپس کتتر را وارد سرخرگ کرده و به آرامی آن را به سمت قلب هدایت میکند. در این هنگام با استفاده از عکسهای رادیولوژیک محل کتتر مشخص میشود.
زمانیکه لوله در محل خود قرار گرفت یک نوع ماده رنگی حاجب، جهت واضحتر شدن عکسها به داخل لوله تزریق میشود. سپس چندین عکس رادیولوژیک پشت سرهم گرفته میشود تا مشخص شود که رنگ چگونه در طول رگ منتشر میشود.در چنین حالتی، وضعیت عروق ها کاملا قابل مشاهده میشود و از این طریق متوجه می شویم در چه قسمتهایی تنگی عروق ایجاد شده است.
پس از آن کتتر به آرامی از محل خارج شده و با اعمال فشار، محل ورود آن بسته میشود.تنگی عروق را میتوان به کمک بالون گشاد کرد، یا اگر شدت آنها زیاد باشد، باید به ناچار عمل جراحی «بایپس» برای بیمار انجام شود.
اما در صورتی که بیمار مشکوک باشد و به طور دقیق نتوانیم متوجه وجود یا فقدان تنگی عروق شویم، از دستگاهی به نام «سیتی آنژیو» استفاده میکنیم.
در این شیوه دیگر نیازی نیست از طریق رگ وارد قلب شده و ماده ای تزریق کنیم، بلکه این دستگاه اشعه را به قسمتهای لایهای قلب میتاباند و به این ترتیب، وضعیت عروقی کاملا مشخص و دیده میشود و ما متوجه میشویم کدام قسمتهای رگ، دچار تنگی شده است.
قبل از انجام آنژیوگرافی، اگر بیمار داروهای قندخون، فشارخون، چربی خون و ضدآنژین را مصرف می کند، باید به پزشک بگوید
به طور معمول برای بیمارانی که عمل قلب شده اند و یا فنر گذاشتهاند و باز هم احساس درد دارند و میخواهیم متوجه شویم فنر یا رگهای بایپسکرده آنها باز است یا نه، از سیتی آنژیو استفاده میکنیم که این روش در مدت حدود ده دقیقه هم به پایان میرسد.
انجام این بررسی نیاز به یک روز بستری شدن دارد ولی انجام آن دقایقی بیش به طول نمیانجامد و معمولاً بیمار بدون عارضهای خاص از بیمارستان مرخص میشود. اگر در حین عبور کاتتر بیمار دچار مشکل شود معمولاً میتوان به سرعت داروهای لازم را به طور مستقیم به داخل قلب تزریق کرد و مشکل را رفع نمود. اگرچه آنژیوگرافی قلب معمولاً روش بیخطری است، بصورت نادر ممکن است با عوارضی چون آسیب عروق، نارسایی کلیه (به علت ماده حاجب) سکته قلبی یا مغزی همراه باشد.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی